Russian writer Aleksei Maksimovich Peshkov (Russian: Алексей Максимович Пешков) supported the Bolshevik revolution of 1917 and helped to develop socialist realism as the officially accepted literary aesthetic; his works include The Life of Klim Samgin (1927-1936), an unfinished cycle of novels.
This Soviet author founded the socialist realism literary method and a political activist. People also nominated him five times for the Nobel Prize in literature. From 1906 to 1913 and from 1921 to 1929, he lived abroad, mostly in Capri, Italy; after his return to the Soviet Union, he accepted the cultural policies of the time.
Roman Rusya'da 1860'larda toprak köleliğinin kaldırılmasıyla özgürlüğüne kavuşan Artamonov ailesinin ve onların kurdukları tekstil işinin 1917 Devrimi'ne kadar üç kuşağı kapsayan öyküsünü anlatıyor. Artamonovlar'ın bu üç kuşağının hayatları sırasıyla Rusya'nın imparatorluk, endüstriyel ve sosyalist dönemlerini temsil ediyor. Serflik mentalitesinden kopamayan baba İlya Artamonov'dan başlayarak onun mutlak otoritesinin kölesi olan oğlu Pyotr'a, sonra onun saf oğlu Yakov'a ve fabrikalarının yarım asır boyunca hükmettiği işçi sınıfına uzanan bir yığın karaktere rastlıyoruz. Bu karakterlerin nezdinde Gorki, radikal toplumsal reformların ya da sosyal statü değişikliklerinin enaniyet, cehalet, ahlaksızlık gibi kökleşmiş sıkıntıların karşısında adeta hükümsüz kaldığı bir toplum savruluşunu resmediyor.
***
Çeviriyle ilgili olarak bir husus belirtmek istiyorum. Cümlelerde zaman kipi kullanımlarının ani değişmesine bağlı epeyce zaman tutarsızlığı problemi bulunuyor ve bu akıcılığa fazlaca darbe vuruyor. Bu durum romanın ikinci yarısında daha az hissedilse de genel okuma tadını fazlasıyla kaçırıyor. Eser özelinde başka bir çevirmenin tercih edilmesinin daha sağlıklı olabileceğini düşünüyorum.
Τρεις γενιές της οικογένειας Αρταμόνοφ (άγνωστο γιατί στην ελληνική έκδοση έγιναν Αρταμάνοφ), από την απελευθέρωση των δουλοπάροικων μέχρι και την επανάσταση του 1917 και την ανάρρηση στην εξουσία των Μπολσεβίκων (με την καταστολή και λογοκρισία που ακολούθησε), την οποία ο Γκόρκι ήδη δεν έβλεπε με καλό μάτι, πριν καν ο Στάλιν αναλάβει τα ηνία... Τα ιστορικά γεγονότα είναι σε δεύτερο πλάνο και βιώνονται "θαμπά" και "από απόσταση", σαν απόηχος των εξελίξεων στον κόσμο, καθώς η πλοκή έχοντας στο επίκεντρο την καθημερινή ζωή της ρωσικής επαρχίας καταγίνεται με τα έργα και τις ημέρες απλών ανθρώπων. Τίμιο μέσα στον σοσιαλιστικό ρεαλισμό του, αποδίδει μια αθωότητα στον αγρότη και τον εργάτη πρώην δουλοπάροικο και μια σηπώμενη ηθική στον ανερχόμενο καπιταλιστή, αλλά χωρίς ποτέ να το πετάει με δύναμη στο πρόσωπο του αναγνώστη.
Gorki'nin okuduğum ilk kitabı. Ölmeden önce okumanız gereken 1001 kitap listesinde olması nedeniyle okudum. Artomonov ailesinin 3 nesil boyunca yaşadıkları ve fabrikanın kuruluşu ve devrimin geçmesine kadar anlatılan bir roman. Benim için asıl ilginç olan kısmı Gorki bu eseri Rusya'ya döndükten sonra yazmış. O dönemde kendisine uygulanan sansür nedeniyle ev hapsinde tutulması ve tüm eserlerin devrim öncesi konulardan seçmesi gerekmiş. Eminim ki yazmak istediği çok şey varmış ama sansür nedeniyle kitap yarım kalmış izlenimi uyandırdı bende. Onun dışında yazarın dili sade ve kitap gayet akıcı,kolay okunan bir üslupla yazılmış.
İlya Artamonov ve üç oğlu artık özgürlüğüne kavuşmuş ve yepyeni bir düzen kurmak için bir kasabanın yolunu tutmuşlardır. Halk her ne kadar bu aileyi başlarda sevmese bile Artamonovlar yılmadan çalışıp kendilerine keten fabrikası kurmayı başarırlar. Rusya artık değişmeye başlamıştır. Bir zamanlar işçi sınıfı diye adlandırılan toplumun güç kazanarak toprak sahipliğine ve elbette devrimciliğin doğuşu kaçınılmaz bir gerçek olacaktır.
Tek bir ailenin üç neslini anlattığı bu metin yükseliş, bocalama (aile ve toplum içi çatışmalar), çöküşü (devrim sonrasındaki sefalet) okuruz. Dönem Rusya'sında kapitalist gelişimi gözlemlerken toplum üstündeki yan etkileri ince bir işçilikle işleyen Gorki, sınıflaştırılmış halkı bizlere bu aile üstünden aktarır. Baba, oğul ve torun üçleminde aile, açlık, evlilik, para ve ölüm unsurları işlenir.
Gorki, toplumsal gerçekçi akımının temsilcilerindendir. Özellikle metin boyunca diyaloglar ve karakterlerin gerçekçi olması yadsınamaz. Zor okunan ama kitap bitiminde iyi ki diyebileceğiniz bir roman diyebilirim. Tıpkı Gorki'nin Ana kitabı gibi bu romanda da işçi sınıfının yükselişine tanıklık ettim. Eğer erteliyorsanız bence geciktirmeden okuyun derim.
Μέχρι σήμερα δεν είχα διαβάσει Μαξιμ Γκορκι και ανυπομονούσα να ξεκινήσω τους Αρταμανωφ ομως, η αλήθεια είναι ότι το εν λόγω βιβλίο με απογοήτευσε αρκετά. Ένα μυθιστόρημα με ελάχιστη πλοκή και πολύ φλυαρια, ωστόσο έντονα φιλοσοφημενο, από εκείνα που εμένα προσωπικά δεν με εντυπωσιαζουν και δεν μου μου πάνε καθόλου. Τρία αστεράκια από εμένα και πάμε γι'αλλα!
I have a real weak spot for Russian literature, for some reason. I have enjoyed almost all of it I have read, although I greatly preferred Anna Karenina to War and Peace. Last year, though, I made a run at The Brothers Karamazov, and although I had thoroughly enjoyed both Crime and Punishment and The Idiot, I found I got bogged down and never got through it. I mean, I was three or four hundred pages in, and very little had happened! Some day, I may try to go back, but for the moment, I'm content to let that one lie.
Note: The rest of this review has been withheld due to the changes in Goodreads policy and enforcement. You can read why I came to this decision here.
In the meantime, you can read the entire review at Smorgasbook
Gorky's book, originally published as The Artamonov Business, is about the decline (decadence) of the Russian middle class between the years 1863 and 1918--or in other words, between the serf's emancipation and the Bolshevik revolution. It is a character study depicting the Artamonov family over three generations, as their family business at first thrives and then declines as the family itself declines and the social revolution gains impetus.
Peter, the eldest son observes, "The business is growing," while the family's groundskeeper (and self-styled philosopher) says, "A business is like mould in a cellar. It grows by its own force."
Dünyaya geldin mi ölene kadar yaşarsın... . İpek Dadakçı’nın, Dünya Klasikleri Okuma Kulübünün Şubat ayı kitabı Maksim Gorki’den Artamanovlar’dı. Çok öncesinde Ana ilk okuduğum klasikler arasındaydı ve çoğunlukla beğendiğimi hatırlıyorum. Rus edebiyatına hiçbir zaman ısınmayı başaramadığımdan nadiren okumalar yaparım. Artamanovlar neyse ki sevdiğim klasiklerden oldu. Kitap toprak köleliğinin sona ermesinden sonra kendi işini kuran ve fabrika açan Artamanov ailesinin 3 kuşak yaşadıklarını anlatıyor. Çok sade bir anlatıma sahip ve oldukça akıcı yazılmış. Ayrıca geleneksel yaşamın birçok detayına yer verilmiş. Kadınların yaşadığı zorluklara değinmiş olması da kitabın yazıldığı dönem göz önüne alındığında harika. Nikita, Tihon, Natalya okumaktan keyif aldığım karakterlerdi. Kitap genel olarak baba İliç ve devamında Pyotr üzerine odaklanıyordu ki onlar da takip etmesi hoş, farklı karakterlerdendi. Kitabın başlangıç ve orta kısımlarını daha çok beğendim. Çoğunlukla olaylar kısa anlatılmıştı, hızlı geçişler vardı bu yüzden keşke biraz daha detaylı olsaymış dedirtti. Ama akıcı olmasına rağmen yer yer sıkıldığımdan detaylı yazılmamış olması bir yandan iyi olmuş. Buddenbrooklar tadını veren bir tarza sahip ancak Thomas Mann’i okumaktan daha çok keyif almıştım. Okurken açgözlü insanların domuza benzetilmesi aklıma hemen Orwell’i getirdi. Acaba o da bu kitabı okumuş mudur, belki de bu betimlemeden etkilenmiştir diye düşünmeden edemedim. Nehir roman sevenler için hoş tercihlerden olacaktır. Rusya’nın ekonomik ve siyasi dönüşümünü bir ailenin gözünden görmek güzeldi.
Η μετάφραση του Α. Αλεξάνδρου είναι το πιο δυνατό σημείο των Αρταμάνοφ. 2.5 * για τους Ρώσους του Γκόρκι, οι οποίοι νοιάζονται μόνο για τα ερωτικά τους, ενώ η επανάσταση βρίσκεται προ των πυλών.
لن انسى يوما بحثي المضني عن هذه التحفه في كل مكان وايجادها بهذه النسخه ومن ترجمة منير البعلبكي لم اكاد اصدق عيني حين وجدتها في محلٍ عتيق مليءٌ بالحياة والتاريخ بين صفحات الكتب النادره والعتيقه حين وقفت منذهله ومحتاره اي التحف سأقتني و الذي لم يكن احدٌ ليلقِ بالاً له وابتياعي لها وتحمسي الشديد لقرائتها فكلما جئت لقرائتها تخطر ببالي انني لم اكن مستعده للخوض في عالم غورگي و الابحار بين كلماته العميقه ولكن في ذلك اليوم الذي قررت به ان اشرع في قرائتها وقد طفح كيلي ولم اعد استطع الانتظار اكثر كان يوماً مشمسا انذاك ومشرقا ينبئ عن ايجابيةٍ للبدء بها وكأن الشمس تهنئي لبدايتي مع مكسيم ومنذ بداية صفحات الروايه وانا اريد ان التهم المزيد من كلمات وصفحات غورگي اريد ان انهيها قبل ان ابدأ بها. . من الروايات ذات الفكره العميقه (يمكن القول انها رواية سياسيه تعنى بالعمل) ذات لغه وحشية صارخة وهادئة. يؤرخ غوركي للحكم قصير العمر لعائلة محررة حديثًا من الأقنان المنزليين كبرجوازيين محليين والتدهور الاجتماعي والأخلاقي الذي مروا به على مدى ثلاثة أجيال. حيث ذكر مكسيم النفس البشريه وما يحدث لها من اختلاجات بشريه ونفسيه لأبناء روسيا في ذلك الوقت خاصه والعالم عامه حيث يبحث عن فكرة ماالذي يستفاده العالم مني؟ هل عشت حياتي كما اريدها ام كما يريدها الاخرون؟ والكثير من الاسئله الاخرى التي ولابد ان تفكر بها يوما ما ومحظوظ من يجد الاجابه لقد استمتعت بهذه الملحمة العائلية التي تدور احداثها في روسيا من وقت تحرير العبيد حتى الثورة البلشفيه واضطراب الوضع السياسي لروسيا حيث انه كان وقتًا مضطربًا في تاريخ روسيا ، لكن غوركي وضع قصته في قرية بعيدة عن مراكز الثورة وركز على كيفية تأثير الاضطرابات المجتمعية على مجتمع صغير. كان عمل عائلة أرتامانوف هو نسج الكتان اوضح غورگي ثقة ايليا في بدء مصنع من الصفر وإقناع السكان المحليين بزراعة الكتان لمشروعه. حيث انه كان شخصية قوية تسخر من الناس لكنهم فهموا أيضًا كيفية التعامل معهم وتبعه الفلاحون المحليون بسعادة. الابن الذي استولى على المصنع فعل ذلك من منطلق الإحساس بالواجب بدلاً من الشغف بالمصنع الذي كان يتخيله كوحش. حيث سلط الضوء غورگي على ان كم هي مؤلمه وممله تلك الحياة التي لا نختارها والتي ننقاد لها بواسطة ايمان شخص اخر بها ولست انت عندما تحسد شخصاً اخر وتكن له مشاعر الكراهيه فقط لانه فعل اشياء لم تستطع فعلها او تتبنى شخص اخر لتزرع فيه افكارك التي تربيت عليها وعند رفضه لتلك الفكره تتفاجأ بأفكارهم المختلفه عنك وتقول في نفسك فعلت هذا من قبله ولم اعترض عليه لماذا لا يفعله من دون رفض انه مخبول او ان افكار أشخاص مخبولين اثرت عليه او تحب شخصاً لانه على النقيض منك تجد فيه مالم تجده في نفسك او تبغض شخصاً اخر فقط لانه يشبهك كم هو مؤلم ان ترتعب وان تتجب لقائك مع نفسك تكون حياتك فقط بغضك لاشخاص انجزوا اشياء عجزت عن انجازها او واجهوا وتقبلوا انفسهم بعيوبهم حيث كان يفضل بيوتر أن يكون مزارعا وفقد الاتصال بالعمال. يبدأ استياء الفلاحين في الغليان مع تولي الجيل الثالث زمام الأمور حيث التحول الجيلي وما رافقه من تحول وتبدل في الافكار والتوجهات والافعال والمفارقات التي لا تنفك الاباء والابناء من التسائل لماذا لا يفهم احدهم الآخر؟ قصة عائلية ، رواية غوركي تؤرخ لثروات عدة أجيال من العائلات بين تحرير الأقنان وكارثة الحرب العظمى والثورة البلشفية اللاحقة. إن بدايات ونمو الطبقة البرجوازية يرويها فنان قصير النظر يقدم الوصف التالي للعمال: "الجميع يعيش من أجل العمل ، ولكن ما إذا كان الرجال يعيشون من أجل أي شيء يتجاوز عملهم لا يمكننا رؤيته". يمكن رؤية أن قصر النظر هذا من شأنه أن يساهم في نجاح البلاشفة يمكن رؤيته في ارتباط المؤلف الطويل بلينين. على الرغم من ذلك ، فإن الرواية هي صورة جيدة لروسيا قبل مجيء السوفييت اما الترجمه فليست هناك اي حاجه لذكري المترجم العملاق منير البعلبكي الذي اذا رأيت كتاب من ترجمته اقتنيه من دون اي سؤال. ♥️ وها انا ذا قد اكملتها واشعر بفراغ كبير اشتقت لهم منذ الآن 💔 #هاله
Earlier this year I read “Mother” by Gorky and thought it one of the worst novels I have ever read. When I collected this monster from the library my heart sank. Physically, the book in my hands – published in the Union of Soviet Socialist Republics for the edification of those in capitalist countries – had the feel and elegance of a large brick. Gorky’s Mother had all the style, elegance and subtlety of a particularly coarse brick, so could this possibly be any better?
Well, it is a great deal better than “Mother”. That hardly surprised me (what could be worse?), but what really did surprise me was how enjoyable I found this. Yes, it has Gorky’s characteristics fully on display: his thuggish, low-browed, Bolshevik brutalism. As a chronicle of human squalor Gorky is not in the same league as Zola. Not a single character is remotely likeable. The whole tale is meant to illustrate the “truth” of Marxist historical processes and everything is made to conform to that. And yet...there is a fascination about this, in all its savage coarseness, which kept me turning the pages. Gorky may be a brute but he tells a good tale.
This is a three generation family saga in Russia end of 19th and beginning of the 20th century. Gorky published his book only about 10 years after so his view on how it was in Russia those days should be accurate.
The hard part of the book is that I really didn't like the characters. Lots of nasty people. Wonder if it was done by Gorky based on his political views and the part of society this family belonged to. But while they were nasty people he was really good at portraying them as well as everything in the book was very realistic. Gives you the feel of the life in 19th century Russian village.
I liked the first two parts more. The last two kind of lost my interest.
Οι Αρταμάνοφ του Μαξίμ Γκόρκι μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου. Μια ιστορία που αφηγείται την ζωή τριών γενεών της οικογένειας Αρταμάνοφ στη Ρωσία, από την απελευθέρωση των δουλοπάροικων το 1861, μέχρι την Οκτωβριανή Επανάσταση το 1917. Ο πατριάρχης της οικογένειας, ο Ηλίας, άρτι απελευθερωθείς δουλοπάροικος, εγκαθίσταται σε μια κωμόπολη με τους τρεις γιους του και ιδρύει μια υφαντουργία. Ο γενάρχης, αυταρχικός με την οικογένειά του, άπληστος και αποφασισμένος ως επιχειρηματίας, αφοσιώνεται στο εργοστάσιο και γίνεται ο νέος αφέντης της περιοχής,το χρήμα του δίνει κύρος και εξουσία στις ζωές όλων , εκεί όμως που τα έχει όλα όπως τα φαντάστηκε, πεθαίνει και η επιχείρηση μένει στα παιδιά τα οποία παίρνουν διαφορετικές κατευθύνσεις μετά τον θάνατο του και το εργοστάσιο του μένει στα χέρια του Πέτρου που δεν έχει το δικό του ταλέντο στην διοίκηση, διατηρεί μεν την επιχείρηση, αλλά με λιγότερο πάθος, μέχρι που τα πάντα τα σαρώνει η επανάσταση του 1917 και η χαοτική βία που αυτή έφερε, η οποία περιγράφεται με πιστότητα στο μυθιστόρημα. Περιγράφει κυρίως την ζωή στην ρωσική επαρχία, το πόσο αμόρφωτοι ήταν, πόσο επιρρεπείς στο ποτό και στα πάθη τους και πως δεν ξέρανε να διαχειριστούν την νεοαποκτηθείσα ελευθερία τους. Όπως χαρακτηριστικά λέει :"Σκαρτεύει ο λαός",η ηθική τους φθίνει και δεν έχουν να πιαστούν από πουθενά,ούτε από τους άρχοντες,ούτε όμως και από την θρησκεία που φαίνεται να μην τους καλύπτει πλέον. Εξαιρετικό,το λάτρεψα ! Μου θύμισε την Ανάσταση του Τολστόι,ως προς την θεματολογία του,την εκμετάλλευση των φτωχών,την εκκλησία που δεν μπορεί να βοηθήσει πουθενά και μοιράζει κούφια παρηγορητικά λόγια κτλ . Απλά υπέροχο!
This entire review has been hidden because of spoilers.
Kuşaklar üzerinden herhangi bir olayın etkilerini, sosyal değişiklikleri ya da genel olarak kurguyu anlatma fikri teoride kulağa güzel gelse de bence kağıda döküldüğünde çok zorlama bir eser ortaya çıkarıyor. Cevdet Bey ve Oğulları, Yüzyıllık Yalnızlık ve şimdi de Artamonovlar ile birlikte bu fikrim iyice pekişti. Artamonovlar çarın toprak köleliğini kaldırması sonucunda birikim yapıp iş kurma imkanı elde etmiş bir aile. Bu ailenin kuşak kuşak hayatını okuyoruz. Gorki'nin okuduğum ilk kitabı olduğu için doğru bir kanı mı bilmiyorum ama sanki her cümlenin altında bir şeyler öğretme, toplumsal mesaj verme kaygısı var gibiydi ve bu beni rahatsız etti. E bir de kuşaklar üzerinden bir anlatım olunca benim için çok sıkıcı bir okuma oldu ne yazık ki. Karakterin hiçbiriyle bağ kuramadım, sevemedim. Gerçekten bu tip kitaplarla ilgili üçüncü ve son denememdi, bir daha böyle kuşak hikayelerine bulaşmayacağım. Geçenlerde okuduğum Babalar ve Oğullar kuşak çatışmasını çok daha güzel anlatan bir kitaptı, Artamonovlar ne yazık ki kimseye tavsiye etmediğim bir kitap.
İnsanlardan hafızayı çıkarmak gerek. Yoksa kötülük artar. İnsanlar yaşamalı, ölmeli; onların bütün kötülükleri, her tür saçmalıkları da onlarla birlikte yok olmalı. Başkaları dünyaya gelince kötü hiçbir şey hatırlamamalı, iyiler hatırlanmalı. Ben de hafızam yüzünden sıkıntı çekiyorum. Yaşlandım, huzur istiyorum. Ama nerde huzur? Huzur unutkanlıkta..
Είναι το πρώτο του Γκορκι που διαβάζω αλλά όχι το τελευταίο. Αφήνει όμως μια θλίψη μεγάλη για τη καταντια της ρώσικης ψυχής σε μεγάλη αντίθεση με τον Πολεβόι που δείχνει το μεγαλείο της. Πολλούς Ρώσους διαβάζω τελευταία...πρέπει να το προσέξω 😳
Gorky's attempt to write a family saga spanning approximately 50 years from the emancipation of the serfs and the resulting rise of middle class capitalism which leads to the Communist revolution. The Artamonovs slowly lose interest in retaining control of their clothing factory with the advent of the 3rd generation. Gorky's theorises that capitalist ambition and energy become diluted in a family enterprise by the time the grandchildren come of age to take the reins. Loosely based on his reading of Henry Ford's memoirs and the Vanderbilt family history, he creates a distinctly Russian epic with characters doomed from the start. They're all mostly unlikeable and somewhat thinly sketched as Gorky is mainly determined to chart the historic inevitability of their decline. This is Social Realism after all. His descriptions of the Russian landscape are sublime and an absolute highlight of this novel which while not wholly successful to my mind picks up pace in the second half as the families doom is sealed.
İlya Artamonov, prensin yanında çalışan bir uşak iken, yıllarca sadakatle çalışmasının sonucunda keten fabrikası kurabilecek parayla yanından ayrıldı. İşini çocuklarına emanet etmişti. Kamburuyla yaşamak zorunda olan oğlu Nikita, işlerle uğraşmak yerine -tanrı inancından yoksun olmasına rağmen- manastıra sığınmıştı. Diğer çocukları işi yürütmeye çalışsalar da kaybettikleri şey özgürlükleri olmuştu. Çar devrilmiş, işçiler kazanmıştı. "Nikita, ama belleği ona hüzünlü bir atasözünü fısıldıyordu: 'Sevmeden yaşamak acıdır, seversen de iki kat acıdır.'"
This entire review has been hidden because of spoilers.
The Artamonovs are a difficult family to like, dysfunctional in many ways they don't seem to like each other. The Artamonov Business or Decadence as this version is called follows the family across three generations. The majority of the central characters are male with the women appearing as only minor characters.
Un roman d'un réalisme cruel qui suit la vie de russes du 19eme siècle dans une petite ville régionale. La mort y arrive comme tout autre chose, comme faisant partie de la vie, et on y fait à peine attention tant elle est commune. Je ne sais pas si la vie était vraiment ainsi dans la campagne russe d'après l'abolition du servage mais j'ai aucune misère à le croire.
[ The Artamanovs \ The Artamanov Business - Maxim Gorky ]
म्याक्सिम गोर्कीलाई विश्वभरका साहित्यानुरागी पाठकहरुले राम्रोसँग चिन्ने भनेको उनको कृति mother \ आमा का निम्ति हो। उनले यस उपन्यास the artamanovs मा Ilya Artamanov को Dryomov गाउँमा आगन्तुकका रुपमा भएको आगमन, साथमा उनका पुत्र र भतिजको टोली, उक्त स्थानमा सुरु गरेको उद्योग र भएको प्रगति अनि आफ्नो Artamanov खानदानको उन्नति प्रगतिको कथा बुनेका छन्। उपन्यासमा युरोप र रूसमा serfdom (slaves जस्तै मोही, बहालवाला किसाम र उसको सम्पत्ति\ जायजेथाको किनबेच वाला प्रथा) को अन्त्यपछि देखिएको सामाजिक - आर्थिक - सांस्कृतिक - पारिवारिक परिवर्तनको कुरा आएको छ।
अक्सर बाबुआमाले आफुले पूरा गर्न नसकेका सपनाहरू आफ्ना सन्ततिका थाप्लोमा पार्दिने गर्दछन् तर कहिलेकाहीँ त्यस्तै सपनाहरू, आकांक्षाहरु तथा रहरहरु सन्तानका लागि बोझ, चुनौती एवम् दुस्वप्न बन्ने गर्दछन्। झन् छोराले आफ्नो बाबुको बिँडो थाम्नै पर्ने चुनौती र अपेक्षाले आफ्नो रहर, सपना मार्न पर्ने हुन्छ। उपन्यासमा उनले ilya मार्फत् आफ्नो सन्तान दरसन्तानले पुस्तौँसम्म कुनै दु:ख, व्यवधान,पीर मर्का खप्न नपरोस् भन्ने आशय राखेको नि बोध हुन्छ। अत: अनि फरकफरक सन्तान र आफ्ना आफन्तका सन्तानबीच हुने फरक व्यवहारको नि कथा पाइन्छ। पहिलेका पुस्ता र पछि आएका पुस्ताका प्रतिनिधि बीच बेमेल हुने nature, interests and ambitions, greed, lust and hunger for more power पनि बुझिन्छ। Artamanov family को adaptability, zeal and passion towards progressive , revolutionary economics पनि कथानकमा आएको छ।
Ilya का पुत्रद्वय Peter र Nikita - hunchbacked boy अनि धर्मपुत्र (कुनै अनुवादमा धर्मपुत्र उल्लेख त कुनैमा धर्म-भतिज \ भानिज nephew \ cousin लेखिएको रहेछ) Alexei का गतिविधि, सोचाइ गराइ र व्यवहारमा देखिने फरकपना, family business र trade adopt गर्ने कुरा, ilya को master ले दिने पैसाबाट सुरु गरेको linen factory व्यापारको आरोह - अवरोह, अकस्मात् हुने मृत्युु, भवितव्य दुर्घटनामा हुने एउटा हत्याको किस्सा, Nikita भिक्षु बन्ने, भाइ भाइ बीच विवाह पश्चात् आउने दुरी र उनीहरूका बाल्यकाल आदि आएका छन् कथानकमा। र, ती नै भाइहरुका सन्तानले पछि व्यापारमा गर्ने परिवर्तन र change in leadership ownership को प्रसङ्ग छ। आफ्नो ईच्छाको विरुद्ध गएर भाइहरु Peter र Alexei ले व्यापार उद्योग अगाडि लग्छन् । आफ्नी भाउजुसँग प्रेममा परेर sexually harass गर्ने मनस्थितिमा पुगेपछि डर लागेर आत्महत्या गर्न लागेको र बाँचेपछि पापको प्रायस्चित् हेतु भिक्षु बन्ने Nikita को निर्णय, भाइहरुका बीच आउने ideological, economical अनि behavioral differences का कारण आउने फाटो, वैवाहिक सम्बन्धमा आउने ह्रास, family conflicts आदि पनि आएको छ।
गोर्कीले लेखेको आमा भन्दा अलि फरक theme, subject matter र storytelling perspective का कारण अलि अनौठो महसुस हुन्छ यो किताब। विवाहमा गासिए तापनि एकापसमा प्रेम नहुदा हुने दु:ख, उदासीन रात, शारीरिक सुख प्राप्तिको मोह, extra-marital affairs, attraction, आदिको कुरा नि छ।
विकिबाट :- "Ilya dies when helping his workers to build the factory, and Peter becomes in charge of 'the family business'.
After marrying Peter, Natalia lost all joys she had before, and Peter becomes the only close person to her. However, in their relationship they are not really close. Peter doesn't love her, and he himself is moody, clumsy and unsociable. By living with him, Natalia loses all her will to life. The only joy in the life of Peter is his son Ilya who becomes a student; Peter sees running the factory as his duty, but he feels nothing but disgust and maybe fear to it, and yet, it becomes the only purpose in his life. Peter insists that Ilya must inherit the family business because its the family duty, but Ilya refuses, and after quarreling with the father, Ilya leaves the family forever, and he is not to be ever encountered by Peter."
आमाको दाँजोमा गोर्कीको यो कृतिलाई आधा समालोचकले weak भन्ने रहेछन् त आधाले life of Klim Samgin पछि कै उत्कृष्ट कृति बताएका रहेछन्। जेहोस् रुसमा आफुले देखे-भोगेका socialist capitalist परिवर्तनका आरोह अवरोह लाई उनले यस उपन्यासमा उतारेका छन्। अत: बुढ्यौलीले छोएको बखत विस्तार विस्तारै आफन्त र परिवारको नजरमा कम आउने, decision-making र authority power गुमाउने र कृपा पात्र बन्नुपर्ने दु:खद यथार्थ नि आएको छ। कामदारहरुमा आउने विद्रोह, परिवर्तन, र संघर्षको पनि कथा आएको छ किताबको कथानकमा। mob riot, government spy, सत्ता उलट फेर र त्यसको aftermath मा विपक्षी तथा naysayers माथी हुने crackdown को सन्दर्भ पनि आएको छ।
Edith को blog बाट : "Although The Artamonov Business by Maxim Gorky is a novel published in the Soviet Union less than ten years after the October revolution, it turned out to be agreeably modern and much less saturated with Communist ideology than I had expected knowing that Stalin admired the author’s work. Nonetheless, it follows the usual pattern of Soviet literature depicting the bourgeois Artamonovs as degenerate and basically evil, while the factory workers get the role of the innocent and good."
Gorki é hoje o nome de uma cidade russa, nome que sucedeu a Nizhny Novgorod. O perpetuar de uma imagem e personalidade imponente no curso da história e identidade da nação russa. Antes da sua ascensão, os seus primeiros anos são marcados por experiências e ocorridos dolorosos, levando-o a adotar o pseudónimo Máximo Gorki, assim que enverga na carreira literária, em que a palavra “Gorki” se traduz para “amargo”, em detrimento do seu nome original Alexei Maximovich Peskov. Estas vivências conduziram a um caráter autobiográfico predominante nas suas obras, que, a partir dos seus vinte anos, alia aos ideais revolucionários e socialistas. A eclosão da revolta socialista no seio da sociedade russa e a relevância deste tema na literatura de Gorki valeram-lhe o epíteto “escritor do povo”. Apesar de ocasionais divergências com os cabecilhas socialistas, como exemplo maior os contratempos vividos com o seu grande amigo Lenin, renegação a comportamentos e condutas bolcheviques e sucessivos exílios do seu país natal, Gorki manteve-se sempre fiel aos seus ideais políticos, tendo, posteriormente, uma outra distinta marca na governação de Estaline. Canalizado pelo socialismo crescente, Gorki procura, nos seus romances, explorar as parcelas da sociedade desprezadas, subjugadas e precárias, como os vagabundos e operários. Nesta temática, centra-se o seu romance “A Família Artamonov”, datado de 1925. Acompanhamos o desenvolver de três gerações dos Artamonov, numa evolução temporal discreta. O autor presenteia os leitores com as veleidades, desafios, hostilidades, alegrias e tristezas da mesma família, através de um conjunto vasto de personagens singulares e cristalinos. São desafiados os preceitos familiares, a força e opressão do regime czarista e o aparecimento das primeiras revoltas populares. Não obstante o tema relativamente comum no panorama da literatura mundial, Gorki alcança mestria quando a partir de um tema vulgar, sulca e incute as regalias de um socialismo que procurou afastar uma perniciosa monarquia czarista, ao mesmo tempo que exprime o quotidiano de um meio rural russo no período de transição política.