Ooit wist ze het zeker: ik wil moeder worden. Maar na een paar pogingen begint ineens de twijfel. Jantine Jongebloeds kinderwens verandert van een kabbelende constante in een fluctuerende onruststoker. Hoe kies je tussen ouderschap en een leven zonder kinderen? Kan een kind een verrijking en een verschraling tegelijk betekenen? Wat mist een vrouw die geen moeder wordt – en hoe groot is het offer van het krijgen van een kind? Hoe maak je een autonome keuze? Wat als je spijt krijgt? Wat als de tijd voor jou bepaalt?
Soms wil ik een kind is een intiem en doordringend verhaal over vruchtbaarheid, ouderschap, seksualiteit, lichamelijkheid, zingeving en verbinding. Jantine Jongebloed onderzoekt het conflict tussen verlangen naar vrijheid en onafhankelijkheid enerzijds, en naar intimiteit en nabijheid daar ogenschijnlijk lijnrecht tegenover. Het resultaat is een ontroerende en herkenbare zoektocht naar een leven dat klopt.
Een mooi geschreven boek over een belangrijk thema. Het heeft me nieuwe, meer filosofische perspectieven gegeven om naar dit onderwerp te kijken. En ik vond herkenning, bijvoorbeeld in het inzicht dat de keuze voor ‘niet’ eenzaamheid en verdriet met zich mee kan brengen.
Wel vond ik het wat veel allemaal: het boek voelt alsof je luistert naar de schrijver die hardop mijmert. In die stream of consciousness deelt ze interessante observaties en gedachten, maar ook voor mij nutteloze bijzaken en details. Verder vond ik die autobiografische lens wat beperkend werken; had graag meer ervaringen van anderen in dit boek gelezen
Fijn en vooral eerlijk geschreven. Veel herkenning in haar twijfels. Ondertussen het boek al aan een paar vriendinnen getipt! Wat fijn dat we in deze tijd ‘mogen’ twijfelen. Het uiteindelijk wel willen, of toch niet. En dat twijfelen zolang het duurt er ook mag zijn. Ik besef me heel goed dat als ik 50 jaar geleden deze twijfels had gehad, de maatschappij heel anders naar me zou kijken…
Dit boek bevat een aantal hele sterke inzichten over twijfel die zowel bevestigend waren als me aan het denken hebben gezet. Die inzichten hadden hun werk echter voor de honderdste bladzijde al gedaan en dat in combinatie met de wat dromerige schrijfstijl maakt dat dit boek al drie maanden onaangeroerd naast mijn bed ligt. Toch zou ik het aanbevelen aan mensen die met dit thema worstelen en herkenning zoeken! (Of luister de aflevering van Damn Honey met Jantine hihi, die vond ik super)
Ik voelde me enigszins in de war na het lezen van het dit boek, wat denk ik alleen maar weergeeft hoe goed ze haar eigen verwarring heeft beschreven. Kwetsbaar en eerlijk! Geeft veel inzichten over twijfels over het moederschap maar ook over twijfelen/keuzes maken in het algemeen.
Veel mooie observaties en overdenkingen, waarvan voor mij veel herkenbaar is (geweest). Toch blijft de vraag een beetje wat al die beschouwingen de lezer precies brengen. Een bevestiging dat twijfelen oké is? Of juist een scherper omlijnd idee van een keuze? Vond het boek door de meanderende schrijfstijl soms net wat te langdradig.
De schrijfstijl vond ik wollig en meanderend. Dat had goed kunnen vallen en passen bij het mooie beschouwende karakter van het boek, maar dat was nu bij mij niet zo. Het leverde vooral irritatie op. Misschien waren mijn verwachtingen te hoog.
Mijn uiteindelijk review was te gemeen dus ik hou het gwn op een 1* en een "dit is in het beste geval een wollig geschreven dagboek en ik snap niet dat dit door iemand werd goedgekeurd voor publicatie".
Een mooi en persoonlijk boek over het verlangen en niet-verlangen naar een kind. De schrijfstijl vond ik wat wollig en de verschillende keuzes en zorgen staan af en toe behoorlijk ver van zijn leefwereld af. Ook de andere personen wiens ervaringen gedeeld worden, kijken anders naar het leven dan ik. Ondanks deze verschillende leefwerelden heeft het boek me anders naar de vragen laten kijken en aan het denken gezet.
Scherpe en rijke introductie in een onderwerp dat nog zeker niet als het mijne voelt. Daardoor vond ik het tegen het einde mogelijk ook wat langdradig, de meeste argumenten waren wel genoemd. Na dit boek wel veel zin om te mailen met mensen over levensvragen.
Heel mooi, persoonlijk en inzichtelijk boek. Echt een aanrader voor iedereen. Of je nou wel, of niet, een kinderwens hebt. En zeker als je daar wel eens over twijfelt.
Een intens boek, waarin de schrijfster de twijfel over haar kinderwens heel uitvoerig onderzoekt. Op enig moment wordt het voor mij wel wat veel en lijkt een kinderwens door het vele denken erover een steeds raadselachtiger fenomeen, maar er is desondanks geen pagina die verveelt en je kunt schrijfgerei in de aanslag houden om mooie passages te onderstrepen. Ze doet verslag van gesprekken, mailconversaties met vrienden, bekenden, dichters, auteurs van artikelen en boeken over dit onderwerp, plaatst haar twijfel in de tijdsgeest, onderzoekt de rol van context, denkt na over spijt, autonomie en zingeving en probeert ondertussen haar verlangen naar duidelijkheid en knopen doorhakken te verdragen. Knap geschreven.
Na lang twijfelen toch dit boek gekocht, dacht eerst ik "heb er niks aan om nog meer over twijfels te lezen". Maar ben heel blij dat ik het gelezen heb. Voor mij gaat dit boek ook over wat ons nou gelukkig maakt in het leven, hoe je door de woorden van anderen weer een nieuwe draai aan je gedachten kan geven. Het boek bevat bovendien tal van prachtige omschrijvingen en leuke woordgrappen. Door dit boek besef ik me ook nogmaals de privileges die we hebben. De schrijfster zou zichzelf ook als yup omschrijven denk ik en dat we in een land leven waar er wat te kiezen is. Veel herkenbare gedachten (ergernissen en verwonderingen) daardoor prettig om het eens uitgeschreven te zien.
Verkouden moe klaar met de wereld dikkedoei laat me onder een dekbed liggen maar nee er moet iemand naar school er is een kinderfeestje vanmiddag hel op aarde doei.
“Als je het worst case scenario acceptabel vindt, heb je volgens Tan de juiste keuze te pakken” “Ik wil de wereld jou wel aandoen, maar durf ik dat andersom”
- citaten vatten genoeg samen. Interessant nu dit gesprek in m’n omgeving steeds vaker plaatsvindt. Soms iets langdradiger maar véél herkennen en lekker leesverhaal dat je aan het denken zet.
Een mooi en persoonlijk boek waarin de schrijfster haar fluctuerende kinderwens en twijfels onderzoekt. Op verschillende punten herkenbaar, maar doordat het zo persoonlijk was soms ook juist helemaal niet en dat is ook prima. Ik vond het mooi om een kijkje te krijgen in haar persoonlijke zoektocht waarbij ook veel andere mensen nog aan het woord komen.
Een heel eerlijk en openhartig boek. Dankjewel Jantine, voor de woorden die je durfde te schrijven, voor het delen van een verhaal dat nog niet zo vaak verteld wordt. Het heeft me verder geholpen. Flarden van gedachten zijn nu concreter geworden, het voelt alsof ik weer een stapje dichterbij ben in mijn eigen proces hierin.
Helder geformuleerd op een humoristische wijze: wat raak je kwijt als je een kind wil en waarin maakt het je rijker dan je nu bent? Rake discussies worden grondig aan de tand gevoeld, erg leerzaam alsook herkenbaar.
Een mooi en intiem en eerlijk essay over de honderd manieren waarop je kunt twijfelen over je kinderwens. Vond het echt bijzonder om op deze manier met de schrijver mee te kunnen denken en voelen
3,5*. Kwetsbaar, persoonlijk en eerlijk. Het boek leest alsof je Jantine hardop hoort nadenken over ouderschap, moederschap, filosofie, vrijheid, twijfels, etc. Dit sprak me aan het begin van het boek veel aan, omdat het zo eerlijk en intiem aanvoelt. Maar door deze schrijfwijze gaat het ook alle kanten op en herhaalt ze zich vaak. Hierdoor betrapte ik me er steeds vaker op dat ik ging kijken hoeveel pagina's ik nog moest en me dan verbaasde over hoeveel tekst er nog volgde. Alsnog een fijn boek om te lezen en goed dat er zo open over dit onderwerp wordt gedeeld, maar een stuk of honderd pagina's minder was niet erg geweest.
Echt een voorbeeld van hoe eindeloos lang ergens over nadenken niet helpt om beslissingen te maken. Erg wollig en langdradig. Sommige observaties waren wel herkenbaar, maar ik kon mijn aandacht er moeilijk bijhouden. Misschien omdat ik het boek geluisterd heb en de voorleesstijl niet fijn vond...
Het boek geeft geen antwoorden, maar beschrijft eerder een worsteling die voor mij nogal onbesproken blijft in mijn kring. Zeker nu ik 31 ben, kan ik de druk voelen om een kind te willen en te krijgen. Dit boek onderzoekt alle facetten: de wens, het geluk maar ook de offers die gemaakt moeten worden. Het heeft me aan het denken gezet en het gesprek met vrienden, familie en mijn partner opgang geholpen.
Jantine Jongebloed heeft een mooie schrijfstijl, maar het boek ging wel een beetje van hot naar her. Daardoor vond ik het wat lastig om te volgen en kon ik me ook niet al te goed in haar inleven. Maar ik denk dat haar verhaal wel heel nuttig en fijn kan zijn voor mensen die twijfelen over hun kinderwens. Het zet zeker aan tot nadenken.
3.7 ⭐️ Haast poëtisch geschreven, mooie uiteenzetting van haar twijfels en gedachten over dit onderwerp. Vanaf 3/4e vond ik het wel wat herhalend worden.