What do you think?
Rate this book
Nietzsche as Philosopher an Original Study
Few philosophers are as widely read or as widely misunderstood as Friedrich Nietzsche. When Danto's study was published in '65, many regarded Nietzsche as a brilliant, somewhat erratic thinker. Danto, however, presented a radically different picture, arguing that Nietzsche offered a systematic & coherent philosophy that anticipated many of the questions that define contemporary philosophy. Danto's clear & insightful commentaries helped canonize Nietzsche as a philosopher & continue to illuminate subtleties in Nietzsche's work as well as his immense contributions to the philosophies of science, language & logic. This edition not only further enhances understanding of Nietzsche's philosophy; it responds to the misunderstandings that continue to muddy his intellectual reputation. Even today, Nietzsche is seen as everything from a precursor of feminism & deconstruction to a prophetic writer & spokesperson for disgruntled teenagers. As pointed out in the preface, Nietzsche's writings have purportedly inspired recent acts of violence & school shootings. Danto counters these misreadings by elaborating an anti-Nietzschian philosophy from within Nietzsche's own philosophy "in the hope of disarming the rabid Nietzsche & neutralizing the vivid frightening images that have inspired sociopaths for over a century." The essays also consider specific works, including Human, All Too Human & The Genealogy of Morals, as well as the philosopher's artistic metaphysics & semantical nihilism.
250 pages, Hardcover
First published January 1, 1965
9 people are currently reading
215 people want to read
About the author
Arthur C. Danto
168 books165 followersArthur C. Danto was Johnsonian Professor Emeritus of Philosophy at Columbia University and art critic for The Nation. He was the author of numerous books, including Unnatural Wonders: Essays from the Gap Between Art and Life, After the End of Art, and Beyond the Brillo Box: The Visual Arts in Post-Historical Perspective.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 6 of 6 reviews
December 1, 2021
Nietzsche üzerinde en çok yazılan, tartışılan ancak henüz tam çözülemeyen, düşünceleriyle neyi amaçladığı konusunda fikir birliği olmayan, 19. yüzyılın sonlarında yaşamış olsa da, 20. yüzyılda etkilerini sürdüren çağdaş bir filozoftur. Kimisi onu edebiyatçı olarak görmektedir, çok da haksız sayılmazlar, “Böyle Buyurdu Zerdüşt” tam bir edebiyat yapıtıdır. Temelde Nietzsche, felsefe tarihindeki varlık-oluş ayırımı göz önüne alındığında, bir oluş filozofudur.
Nietzsche iki kenarı keskin bıçaktır, bu nedenle yazdıkları, düşünceleri, çok farklı hatta tamamen zıt kutuplarda yorumlanabilmektedir. Yazdıkları veya söyledikleri hangi koşulların etkisiyle gerçekleşmiştir, bunu göz önünde bulundurmak esastır. Çünkü Nietzsche’nin hayatındaki üç ayrı dönemde oldukça farklı düşünmesi ve bunları o dönem şartları altında yazıya dökmesi söz konusudur. Ama hiçbir zaman tam olarak anlaşıl(a)mayacaktır çünkü en önemli düşüncelerini yazmayı bitirememiştir.
Bitirilmeyen düşüncelerinin kızkardeşi tarafından tahrif edilerek ölümünden sonra “Güç İstenci” olarak yayınlanmış olması, bu büyük filozofu daha da anlaşılması güç bir konuma sokmuştur. Keşke ömrü yetse son fikirlerini de yazabilseydi. Eserleri yaşamı gibi karışık ve zor olsa da kabaca şöyle ayırabiliriz:
Schopenhauer ve Wagner’in etkisinde kaldığı, “Müziğin Ruhundan Tragedyanın Doğuşu” adlı eseri ile temsil edilen metafizik ağırlıklı ilk dönem (1872-1876). Sonraki dönem ise Wagner’in aşırı milliyetçi ve antisemitik yaklaşımları Kendi değerlerine karşı olan düşünceleriyle çatıştığı ve filozofun bu büyük müzisyenle yollarını ayırdığı 1876-1882 arası yıllardır.Bu dönemin karakteristik kitabı aforizmalarıyla öne çıkan “İnsanca, Pek İnsanca”dır, ki benim en beğendiğim kitabı budur. Son belirgin dönemi 1883’den çıldırdığı ve bu nedenle “Güç İstemi” adlı çalışmadını tamamlayamadığı 1889 yılı arasındadır. Bu dönem onun en verimli dönemidir. “Böyle Buyurdu Zerdüşt” ile başlayan bu dönem “Ahlakın Soykütüğü”nü de yazdığı dönemdir.
Onun felsefesini anlatmaya girişmek beni aşar ancak şunu söyleyebilirm ; Danto'ya göre Nietzsche’nin felsefesinin merkezi kavramı nihilizmdir. Batı metafizik düşünce geleneğinin insanlığı nihilizme taşıdığını, içinde bulunduğu dönemin ise nihilizmi açığa çıkardığını, buna Sokratik rasyonalizmin ve Platonculuk’tan gelişen Hristiyan ahlâk ideallerinin neden olduğunu ileri sürer. Hatta Kant’ın eleştirel felsefesi, pozitivizm ve bir yönüyle Schopenhauer’un felsefesinin insanlığı nihilizme taşıyan değişik metafizik geleneğe ait düşüncelerden ibaret olduğunu ileri sürer. Nietzsche’ye göre içinde bulunulan modern dönem ise, bu geleneğin en radikal bir şekli olduğunu ve içinde barındırdığı nihilizmin açığa çıktığı bir dönem olduğunu savunur. Hatta daha ileri giderek modern dönem düşünürlerini Hristiyan’lığın seküler temsilcileri olarak görür. Sistematik bakıldığında ilk döneminde Sokrates’e karşı değildir. Keza dönemsel farklılıklarını vurgulamak amacıyla Descartes’ın “düşünüyorum öyleyse varım” sözüyle karakterize edilebilecek rasyonalist yaklaşımın düşünen bir özneyi (düşünce/ruh) öncelediği için varlık ve yaşam karşıtlığı sözkonusu olduğunu belirtmekte yarar görüyorum. Üçüncü döneminde Platon’a kadar geri giden metafizik düşünce geleneğinden ve bu geleneğin bir sonucu olarak varılan nihilist çağın kötümser filozofu olan Schopenhauer’dan ayrıldığı net olarak görülmektedir. Ayrıca felsefeciler arasında şiddetli farklı tartışmaların olduğu Nietzsche’nin “aydınlanmanın iyimserliğine” yönelik karşı düşüncesi, günümüzde modernitenin insan yaşamı ve düşüncesine yönelik taşıdığı tehdit ve tehlikeler (savaşlar, nükleer tehlike vb.) düşünüldüğünde, yapmış olduğu saptamaların ne kadar doğru olduğunu göstermektedir.
Nietzsche Zerdüşt'e Tanrı'nın öldüğünü ilan ettirmiştir. Ama eğer Tanrı gerçekle özdeşleştirilirse, o zaman gerçek ölmüş olmalıdır, ama gerçeği kaybettiğimizde her şeyi kaybederiz, bu ise anlam veya amaçtan yoksun bir dünyadır. Bunu adı nihilizmdir ve Nietzsche 'nin gerçeğin olmadığı bir dünyada gerçeği keşfettiğini iddia etmesi ise tam bir çelişki değilmidir? İşte Nietzsche’nin tam olarak anlaşılamaması provakatif düşüncelerinin daha önceki düşünceleriyle çelişmesine bakmazsızın zaman içinde farklı olarak paylaşmasından kaynaklanmaktadır.
Onun felsefesindeki birincil açıklayıcı kavram olarak “Güç İstenci”, birçok alanda ve şekilde, sanat, bilgi ve hatta dinde kendini gösterir. İnsanlar için Güç İstenci diğer özelliklerden biri değildir, o bizim kim olduğumuzu gösterir. "Bu dünya güç istencidir” demektedir. Aslında keşfedilecek nesnel bir dünya yapısı olmadığına, yalnızca kaos olduğuna inanmaktadır. Bir hayatta kalma mekanizması olarak her birimiz bu kaosu alıyoruz ve güç istencimizle kendi yapımızı, kendi dünya yorumumuzu yaratıyoruz diye düşünmektedir. Hatta bunu ünlü deyişiyle şöyle söyler: "Gerçekler yoktur, yalnızca yorumlar vardır”. Kitapta “bilgi”, “bilme”, “rüyalar”, “imgeler” üzerinde filozofun düşünceleri genişçe incelenmiş, ahlak ve din konusundaki düşüncelerine geniş bölümler ayrılmış. “Üstinsan” ve “bengi dönüş” konusunda bilinen yorumlarla yetinilmiş.
Son olarak şunu vurgulamakta yarar var. Kızkardeşi Elisabeth Förster tarafından toparlanıp, Nietzsche’nin ölümünden sonra, 1904’te “Güç İstemi” adıyla yayınlanan orjinalinden farklı olan tahrif edilmiş eserdeki üstün insan kavramının “ari ırk” ile hiçbir ilişkisinin olmadığını, bilinçli olarak II. Dünya savaşında Nazizm propagandasmda kullanılmış olduğunun, Nietzsche’nin felsefesinin Nazizm ile ilişkili olduğundan çok, Nazilerin Nietzsche’yi istismar ettiklerinin altını çizelim.
Nietzsche’nin felsefesi üzerine pek çok iyi kitap yazılmıştır, bu kitabın okuduklarım içinde farklı, analitik felsefe ile yazılmış bir kitap olduğunu söyleyebilirim. İlk kez 1965’de yayınlanmış, bu kitabın önemi, 1950’lerden sonra W. Kaufmann tarafından Nietzsche'nin en iyi “Nazi karşıtı bir liberal” olarak tanımladığı görüşün destekçisi olmasıdır. Nietzsche bu iki kitaptan sonra filozof olarak çok daha iyi anlaşılmaya başlanmıştır. Kitap bu büyük filozofun düşüncelerini çelişkileriyle birlikte irdelemekte ne onu göklere çıkarmakta ne de batırmaya çalışmaktadır. Tam olarak bu büyük filozofu anlayamasam da (anlayamayacağımı anladım) çok faydalı bir o kadar da zor okuma oldu. Felsefeye, Nietzsche’ye ilgisi ve tabii ki vakti olanlara öneririm.
Nietzsche iki kenarı keskin bıçaktır, bu nedenle yazdıkları, düşünceleri, çok farklı hatta tamamen zıt kutuplarda yorumlanabilmektedir. Yazdıkları veya söyledikleri hangi koşulların etkisiyle gerçekleşmiştir, bunu göz önünde bulundurmak esastır. Çünkü Nietzsche’nin hayatındaki üç ayrı dönemde oldukça farklı düşünmesi ve bunları o dönem şartları altında yazıya dökmesi söz konusudur. Ama hiçbir zaman tam olarak anlaşıl(a)mayacaktır çünkü en önemli düşüncelerini yazmayı bitirememiştir.
Bitirilmeyen düşüncelerinin kızkardeşi tarafından tahrif edilerek ölümünden sonra “Güç İstenci” olarak yayınlanmış olması, bu büyük filozofu daha da anlaşılması güç bir konuma sokmuştur. Keşke ömrü yetse son fikirlerini de yazabilseydi. Eserleri yaşamı gibi karışık ve zor olsa da kabaca şöyle ayırabiliriz:
Schopenhauer ve Wagner’in etkisinde kaldığı, “Müziğin Ruhundan Tragedyanın Doğuşu” adlı eseri ile temsil edilen metafizik ağırlıklı ilk dönem (1872-1876). Sonraki dönem ise Wagner’in aşırı milliyetçi ve antisemitik yaklaşımları Kendi değerlerine karşı olan düşünceleriyle çatıştığı ve filozofun bu büyük müzisyenle yollarını ayırdığı 1876-1882 arası yıllardır.Bu dönemin karakteristik kitabı aforizmalarıyla öne çıkan “İnsanca, Pek İnsanca”dır, ki benim en beğendiğim kitabı budur. Son belirgin dönemi 1883’den çıldırdığı ve bu nedenle “Güç İstemi” adlı çalışmadını tamamlayamadığı 1889 yılı arasındadır. Bu dönem onun en verimli dönemidir. “Böyle Buyurdu Zerdüşt” ile başlayan bu dönem “Ahlakın Soykütüğü”nü de yazdığı dönemdir.
Onun felsefesini anlatmaya girişmek beni aşar ancak şunu söyleyebilirm ; Danto'ya göre Nietzsche’nin felsefesinin merkezi kavramı nihilizmdir. Batı metafizik düşünce geleneğinin insanlığı nihilizme taşıdığını, içinde bulunduğu dönemin ise nihilizmi açığa çıkardığını, buna Sokratik rasyonalizmin ve Platonculuk’tan gelişen Hristiyan ahlâk ideallerinin neden olduğunu ileri sürer. Hatta Kant’ın eleştirel felsefesi, pozitivizm ve bir yönüyle Schopenhauer’un felsefesinin insanlığı nihilizme taşıyan değişik metafizik geleneğe ait düşüncelerden ibaret olduğunu ileri sürer. Nietzsche’ye göre içinde bulunulan modern dönem ise, bu geleneğin en radikal bir şekli olduğunu ve içinde barındırdığı nihilizmin açığa çıktığı bir dönem olduğunu savunur. Hatta daha ileri giderek modern dönem düşünürlerini Hristiyan’lığın seküler temsilcileri olarak görür. Sistematik bakıldığında ilk döneminde Sokrates’e karşı değildir. Keza dönemsel farklılıklarını vurgulamak amacıyla Descartes’ın “düşünüyorum öyleyse varım” sözüyle karakterize edilebilecek rasyonalist yaklaşımın düşünen bir özneyi (düşünce/ruh) öncelediği için varlık ve yaşam karşıtlığı sözkonusu olduğunu belirtmekte yarar görüyorum. Üçüncü döneminde Platon’a kadar geri giden metafizik düşünce geleneğinden ve bu geleneğin bir sonucu olarak varılan nihilist çağın kötümser filozofu olan Schopenhauer’dan ayrıldığı net olarak görülmektedir. Ayrıca felsefeciler arasında şiddetli farklı tartışmaların olduğu Nietzsche’nin “aydınlanmanın iyimserliğine” yönelik karşı düşüncesi, günümüzde modernitenin insan yaşamı ve düşüncesine yönelik taşıdığı tehdit ve tehlikeler (savaşlar, nükleer tehlike vb.) düşünüldüğünde, yapmış olduğu saptamaların ne kadar doğru olduğunu göstermektedir.
Nietzsche Zerdüşt'e Tanrı'nın öldüğünü ilan ettirmiştir. Ama eğer Tanrı gerçekle özdeşleştirilirse, o zaman gerçek ölmüş olmalıdır, ama gerçeği kaybettiğimizde her şeyi kaybederiz, bu ise anlam veya amaçtan yoksun bir dünyadır. Bunu adı nihilizmdir ve Nietzsche 'nin gerçeğin olmadığı bir dünyada gerçeği keşfettiğini iddia etmesi ise tam bir çelişki değilmidir? İşte Nietzsche’nin tam olarak anlaşılamaması provakatif düşüncelerinin daha önceki düşünceleriyle çelişmesine bakmazsızın zaman içinde farklı olarak paylaşmasından kaynaklanmaktadır.
Onun felsefesindeki birincil açıklayıcı kavram olarak “Güç İstenci”, birçok alanda ve şekilde, sanat, bilgi ve hatta dinde kendini gösterir. İnsanlar için Güç İstenci diğer özelliklerden biri değildir, o bizim kim olduğumuzu gösterir. "Bu dünya güç istencidir” demektedir. Aslında keşfedilecek nesnel bir dünya yapısı olmadığına, yalnızca kaos olduğuna inanmaktadır. Bir hayatta kalma mekanizması olarak her birimiz bu kaosu alıyoruz ve güç istencimizle kendi yapımızı, kendi dünya yorumumuzu yaratıyoruz diye düşünmektedir. Hatta bunu ünlü deyişiyle şöyle söyler: "Gerçekler yoktur, yalnızca yorumlar vardır”. Kitapta “bilgi”, “bilme”, “rüyalar”, “imgeler” üzerinde filozofun düşünceleri genişçe incelenmiş, ahlak ve din konusundaki düşüncelerine geniş bölümler ayrılmış. “Üstinsan” ve “bengi dönüş” konusunda bilinen yorumlarla yetinilmiş.
Son olarak şunu vurgulamakta yarar var. Kızkardeşi Elisabeth Förster tarafından toparlanıp, Nietzsche’nin ölümünden sonra, 1904’te “Güç İstemi” adıyla yayınlanan orjinalinden farklı olan tahrif edilmiş eserdeki üstün insan kavramının “ari ırk” ile hiçbir ilişkisinin olmadığını, bilinçli olarak II. Dünya savaşında Nazizm propagandasmda kullanılmış olduğunun, Nietzsche’nin felsefesinin Nazizm ile ilişkili olduğundan çok, Nazilerin Nietzsche’yi istismar ettiklerinin altını çizelim.
Nietzsche’nin felsefesi üzerine pek çok iyi kitap yazılmıştır, bu kitabın okuduklarım içinde farklı, analitik felsefe ile yazılmış bir kitap olduğunu söyleyebilirim. İlk kez 1965’de yayınlanmış, bu kitabın önemi, 1950’lerden sonra W. Kaufmann tarafından Nietzsche'nin en iyi “Nazi karşıtı bir liberal” olarak tanımladığı görüşün destekçisi olmasıdır. Nietzsche bu iki kitaptan sonra filozof olarak çok daha iyi anlaşılmaya başlanmıştır. Kitap bu büyük filozofun düşüncelerini çelişkileriyle birlikte irdelemekte ne onu göklere çıkarmakta ne de batırmaya çalışmaktadır. Tam olarak bu büyük filozofu anlayamasam da (anlayamayacağımı anladım) çok faydalı bir o kadar da zor okuma oldu. Felsefeye, Nietzsche’ye ilgisi ve tabii ki vakti olanlara öneririm.
November 23, 2020
I read this book during a break from seminary at the Hungarian Pastry Shop across the street from the Cathedral Church of St. John the Divine, the place where I did most of my work during the last two years at Union Theological Seminary in New York City. The book had been recommended back in college by a member of Grinnell's philosophy faculty during a heated discussion in the student forum about the Nietzsche's hypothesis of an eternal return.
I approached Danto with caution, having heard that he was a parser of propositions, that is, an analytical and not a continental philosopher. It wasn't anywhere as bad as I had feared. Danto's concern is with reconstructing Nietzsche's thought coherently, albeit recognizing distinct phases of it such as his flirtation with contemporary physics in the notion of the eternal return.
Later, much to my surprise, Danto became the art critic for 'The Nation'. His essays were generally so good that I would read them even if I knew nothing of the show he was describing or the artist he was discussing.
I approached Danto with caution, having heard that he was a parser of propositions, that is, an analytical and not a continental philosopher. It wasn't anywhere as bad as I had feared. Danto's concern is with reconstructing Nietzsche's thought coherently, albeit recognizing distinct phases of it such as his flirtation with contemporary physics in the notion of the eternal return.
Later, much to my surprise, Danto became the art critic for 'The Nation'. His essays were generally so good that I would read them even if I knew nothing of the show he was describing or the artist he was discussing.
May 22, 2014
Another book by my late professor discusses a continental European philosopher, Friedrich Nietzsche, using the Anglo-American style of analytic philosophy. I love this sort of book, which is similar to his treatment of Jean-Paul Sartre, for several reasons. First, it establishes the kinship between the two main currents of contemporary philosophy in a way which is rarely discussed except in the most global terms. Second, it illustrates some of the tools of analytic philosophy used outside of their usual domain. And thirdly, it shows the mind of a broadly educated man at work.
As with Danto’s book on Sartre, Danto shows particular parallels between the continental philosopher and the analytic philosopher. To give just one example, Danto holds that one of Nietzsche’s unique positions was that consciousness is not the defining possession of the individual human being, as Descartes might have argued, but that it is a product of man’s being a social animal and having to interact with and to explain himself to his fellow human beings.
Danto remarks the resemblance of this position to that of P.F. Strawson, a British philosopher who followed Wittgenstein, and who argued that to understand an emotion is not only to have experienced it subjectively, but also to know its identity with the behavior that our fellow human beings observe. I wish that I had read this in graduate school, because it would have helped me with a particular paper that I wrote for Danto, and with a particular topic that I was trying to understand.
Danto covers the usual topics that people know in connection with Nietzsche, such as the death of God, the superman and the eternal return, but he draws his own conclusions as to what is most important. For example: “And if there is any single moral/metaphysical teaching I would ascribe to him, it would be this: suffering really is meaningless, there is no point to it, and the amount of suffering caused by giving it a meaning chills the blood to contemplate.”
Danto takes care to see what is unique in Nietzsche and to distinguish him from the unfounded stereotypes of him as a libertine or as a proto-Nazi. He distinguishes between Nietzsche the aphorist, and Nietzsche the philosopher. Danto shows how an accomplished contemporary philosopher can come to terms with a radical thinker of the 19th century, so that we are drawn into appreciating (not uncritically) his philosophical vision.
As with Danto’s book on Sartre, Danto shows particular parallels between the continental philosopher and the analytic philosopher. To give just one example, Danto holds that one of Nietzsche’s unique positions was that consciousness is not the defining possession of the individual human being, as Descartes might have argued, but that it is a product of man’s being a social animal and having to interact with and to explain himself to his fellow human beings.
Danto remarks the resemblance of this position to that of P.F. Strawson, a British philosopher who followed Wittgenstein, and who argued that to understand an emotion is not only to have experienced it subjectively, but also to know its identity with the behavior that our fellow human beings observe. I wish that I had read this in graduate school, because it would have helped me with a particular paper that I wrote for Danto, and with a particular topic that I was trying to understand.
Danto covers the usual topics that people know in connection with Nietzsche, such as the death of God, the superman and the eternal return, but he draws his own conclusions as to what is most important. For example: “And if there is any single moral/metaphysical teaching I would ascribe to him, it would be this: suffering really is meaningless, there is no point to it, and the amount of suffering caused by giving it a meaning chills the blood to contemplate.”
Danto takes care to see what is unique in Nietzsche and to distinguish him from the unfounded stereotypes of him as a libertine or as a proto-Nazi. He distinguishes between Nietzsche the aphorist, and Nietzsche the philosopher. Danto shows how an accomplished contemporary philosopher can come to terms with a radical thinker of the 19th century, so that we are drawn into appreciating (not uncritically) his philosophical vision.
April 12, 2014
one of the clearest systematic treatment of Nietzsche ever written. I would even argue that its more essential than Kauffman and Heidegger's biographies on the titan. danto has an incisive and perpicacious mind that lays out the theories in a logical order picking out the key aphorisms to back his investigation. I have read all of Nietzsche's works twice took a class on him and read numerous biographies. after all that education this made me feel like an amateur Nietzsche scholar.
November 19, 2025
Nietzsche saw society, morality, religion, and expectations and was like “Yeah… no thanks,I will take matters into my own hands”.
January 24, 2013
One great resource for Nietzsche research.
Displaying 1 - 6 of 6 reviews