Приключението да живеем щастливо - дори когато това не се харесва на другите.
Книга-предизвикателство за изкуството да бъдем такива, каквито сме.
Стратегия за себеразгръщане Как сами да направляваме живота си Как да осъществим големите си мечти и желания Как да не бъдем зависими от другите Как да защитим своята територия Как да не се прекланяме пред авторитети Как да разчитаме единствено на себе си
"Право на всеки отделен човек е да осъзнае собствените си желания и цели, истинските си потребности и радости и да ги осъществява всекидневно. За да не се наложи някога да каже: "Живях, но това не беше моят живот."" Йозеф Киршнер
O lectură tonică și savuroasă concentrată pe polaritatea eu - ceilalți, individ și așteptări individuale, față de presiune socială și așteptările de conformitate cu grupul. Stil clar, simplu, fără referințe științifice sau din cercetare. Autorul propune câteva concepte proprii de evaluare a interesului individual, de definire a teritoriului propriei personalități, de determinare a importanței relative a activităților, autonom față de importanța atribuită din extern acelorași activități. Cartea conține câteva recomandări pragmatice de transfer a atenției de la aplicarea și acceptarea unor constrângeri externe, la raționalizarea acestora și acceptarea/integrarea diferențiată, prin raportare la sistemul propriu de valori. O atenție aparte este acordată constrângerilor provenite din presiunea succesului profesional și a statutului, autorul propunând un model simplu de evaluare a efortului, în funcție de utilitatea efectivă generată, comparativ cu plusul de reputație/statut targetate.
Te-ai săturat să fii ultima găină din curte? Îți dorești să nu mai fi jucăria pe care ceilalți o aruncă de la unul la altul? Ești cumva genul de nefericit care nu știe să spună NU? Atunci, „Arta de a fi egoist” a fost scrisă pentru tine. Dacă tu crezi că ai o singură viață, poate că ar fi timpul să citești ACUM această carte. Autorul te învață (într-un limbaj simplu) cum să storci la maxim „lămâia” fiecărei zi. Poate că a sosit timpul să începi să trăiești și tu. E minunat să poți lupta pe baricadele tale, pentru visurile tale (nu ale șefului, soacrei sau vecinului). Mă bucur nespus de mult că am citit această carte minunată! Dacă ții la tine, fă rost de ea și citește-o la mare, pe plajă, sub umbrelă, printre scoici. O să-ți folosească!
⭐⭐⭐.5/5 Полезна и лесна за четене. Не натоварва с излишни термини, а набляга на житейски примери, което я прави насочена за всеки един читател. На моменти някои глави не пасваха с моите виждания и бяха леко досадливи. Но като цяло книгата успява да подтикне към действие! ✨ "Най-голямото удовлетворение за този, който се опитва да владее изкуството да бъде егоист, ще е някой да му каже: ,,Ти днес направо излъчваш щастие. Как го правиш?" И той ще може да отговори: "Аз се грижа повече за себе си, отколкото за другите."
Egoismul are o conotație negativă. Dar autorul nu are în vedere să fim plini de sine și să ne credem buricul lumii. De multe ori ne sacrificăm pe noi înșine de dragul altora, facem lucruri care sunt împotriva valorilor și principiilor noastre în folosul altcuiva. Punem părerile cuiva mai presus de părerile noastre. Îi facem pe ceilalți prioritate și nu pe noi înșine. Nu cumva să obijduiesc pe cineva cu alegerile mele, hai să-i fac pe plac acelui om și să-i fie bine chiar dacă mie îmi va fi rău. Evident că în așa mod nu ai cum să fii fericit, se dezvoltă nevroze pentru că tu ești împotriva ta. Îți neglijezi nevoile. Orice ai face, mereu vor fi oameni cărora nu le va place ceva. Dar nu te-ai născut să faci pe plac fiecărui om. Ai și tu nevoi spirituale/mentale/fiziologice.
I read a book from this author that is very simillar to this one but focuses more on relationships. For some reason, I can't find it on goodreads. Anyway, it wasn't very good.
Es handelt sich um das Buch von Josef Kirschner mit dem Titel " So Lernt man, sich selbst zu lenken " . Mit seinen 92 Seiten vom Knaur Verlag, ist dieses Büchlein schnell gelesen. Die Bücher von Josef Kirschner sind eine absolute lesen Empfehlung und ein Muss für jede/en der/die sich mit Persönlichkeitenentwicklung auseinandersetzt.
I try to review only books that were published in english, but I got this one for cheap and did not notice its language constraints until after I read it. So I thought, whatever. If the book had an english title it would be something along “The Art of Being an Egotist”. Enjoy.
The phrase “egotist” is usually understood as an insult. Kirschner tries to put a positive spin on the word, defining it as a person who understands their own needs and capabilities and tries to gain maximum pleasure within this frame. This is an interesting parallel to the latest philosophical fad, modern stoicism. The difference is, that Kirschner does not prescribe a static ideal lifestyle to reach, but instead encourages the reader to evaluate and choose their goals. According to the author, everybody is an egotist anyway, but most people suppress their nature to please others. To the author, an egotist is taking responsibility for their actions and behaviors.
Kirschner wants us to evaluate what we do for ourselves versus what we do for others. Do we pursue the career we want, or the career others want us to have? Do we buy luxury goods because we want them for ourselves, or to impress other people? Do we really enjoy hanging out with friends or do we do it out of pity or guilt or just habit?
According to the book, the key to a happy life is to identify our personal needs, wants and principles, and then do everything to achieve them. This includes accepting all consequences arising from this pursuit. According to Kirschner, egotism by his definition is the only way to live truly independent and self-determined, and thus the only way to achieve happiness. ...
Knyga patiko, parašyta lengvai suprantama kalba, pateikiama pavyzdžių iš gyvenimo kad pagyvina skaitymą. Tai nėra knyga peršanti įkyriai tam tikras idėjas ir viskas nėra sugrūsta kaip sausa teorija. Trumpai, aiškiai, kai kur šmaikščiai kai kur su sarkazmu. Priverčia susimastyti ir atrasti sąsajų su asmenine patirtimi.
Nie do końca zgadzam się we wszystkim z autorem książki, ale z drugiej strony on uczciwie pisze, że nie uważa by ta książka wyczerpywała temat itp., a w ogóle uważam, że warto było ją przeczytać i myślę, że też z niej sporo mogę wyciągnąć. I może właśnie akurat w tej chwili była mi potrzebna.
Nie zgadzam się np. z takimi fragmentami: "Nic nikomu nie jest dane. Wszystko, czego pragniemy i co chcemy osiągnąć, ma swoją cenę, którą każdy zapłacić musi sam." z oczywistych chyba względów ;)
A z czym się zgadzam, to przy okazji cytatów:
"Wielu ludzi tysiąckrotnie bardziej boi się pogardy środowiska, niż kocha siebie samych i własną niezależność. Dlatego uznają oni, że poświęcenie swoich pragnień, jest czymś zupełnie normalnym."
"“Każdej niedzieli po kąpieli staję na wadze. Jeśli ważę 80 kilogramów, w nadchodzącym tygodniu jadam identycznie jak w poprzednim. Jeśli mam ponad 80 kilogramów, przez następny tydzień jem o połowę mniej. W rym czasie moja nadwaga zostaje zredukowana do poziomu 80 kilogramów, co jest idealne dla mojego wzrostu”." - to jest świetny sposób, bez jakichś długotrwałych i frustrujących diet :]
"Rozważmy to pytanie zaczynając od takiej oto myśli: kiedy już dzięki celowemu działaniu zaspokoiliśmy potrzeby na jednym z danych poziomów, nie pozostawałoby nic innego jak utrzymanie swej zdobyczy najmniejszym nakładem sił. Przede wszystkim zaś nacieszenie się nią. Po fazie skoncentrowanego wysiłku i osiągnięć mogłaby nastąpić faza skoncentrowanego korzystania. Mówię, mogłaby. Ale dziwnym sposobem większość ludzi nie dokonuje tego przejścia od jednej fazy do drugiej. Chcą nadal odnosić sukcesy."
"Pozwólcie, że przedstawię w tym miejscu sposób, w jaki zawsze próbuję myślowo poradzić sobie z porażką. Mówię więc sobie tak: • Wiem, że sukces i klęska, postęp i cofanie się, oczekiwanie i rozczarowanie są tylko składnikami naturalnego procesu, zmiennej gry życia. Są ze sobą nierozłącznie związane. Żadne z nich nie istnieje odrębnie. Jedno poprzedza drugie. Nikt nie może tego zmienić. • Nie ma więc sensu kurczowe trzymanie się jednego i chowanie głowy w piasek przed drugim. Dlatego najlepszym rozwiązaniem jest oswojenie się z obiema stronami życia: zarówno z sukcesem, jak i porażką. • Kiedy jestem na fali powodzenia, nie zapominam, że w drugiej kolejności należy oczekiwać obniżenia lotów. Zastanowienie się nad tym już teraz i oswojenie się z tą myślą pomoże mi łatwiej znieść porażkę i upadek. • Kiedy przychodzą złe chwile, jestem na nie przygotowany. Nie wpadam w panikę. Nie szukam dla siebie alibi. Nie muszę się użalać sam nad sobą. Mogę w pełni zająć się szukaniem nowych rozwiązań. Dodajmy: jest to recepta obliczona wyłącznie na mnie. Może jednak okazać się inspirująca dla każdego, kto zechce sam odnaleźć harmonię pomocną mu w lepszym przezwyciężaniu upadków i niepowodzeń." - tutaj właśnie nie zgadzam się ze wszystkim ale autor sam przyznaje, że ta recepta jest dla niego, ja swoją mogę nieco zmodyfikować (bo po co myśleć o porażkach kiedy się odnosi sukcesy), jednak myśleć o tym że po porażce przyjdzie sukces to jak najbardziej :)
"Wyobraźcie sobie, że idziecie do teatru, a tam grany jest początek sztuki i zaraz po nim happy-end. Wszystko, co prowadzi do happy-endu, napięcia, kryzysy i doświadczenia bohatera, który w końcu wychodzi z nich zwycięsko, zostaje wam odebrane. W teatrze nigdy byście czegoś podobnego nie zaakceptowali. W swoim życiu jednak czynicie tak nieustannie. Szukacie najkrótszej i najwygodniejszej drogi zaspokojenia potrzeb. Nie chcecie się poddać trudowi doświadczeń, jakich wymaga od was każde prawdziwe spełnienie życzeń." - to mi dało do myślenia dziś nieźle... Chyba dzięki temu jednemu fragmentowi będę już inaczej patrzeć na moje życie, lepiej :)
"Każde ryzyko, niezależnie czy kończy się ono dobrze, czy źle, jest dla niego nieuniknionym składnikiem szczęścia."
"(...) jasna zasada rozstrzygania ważności spraw. A oto ona: Ważne przede wszystkim jest dla mnie to, co ja sam uznaję za ważne. Nie to, co przedstawiają mi jako ważne inni, ponieważ służy właśnie im samym."
"Charakterystyczną cechą “syndromu braku czasu” je nieustanne wmawianie sobie, że nie ma się czasu."
"Komuś, kto próbuje wcielać w życie sztukę bycia egoistą, zawsze najwięcej satysfakcji sprawia pytanie: “Wręcz promieniejesz zadowoleniem. Jak ty to robisz?” Cóż odpowie? “Zajmuję się bardziej sobą niż innymi”."
"Gdyby wszyscy ci, którzy obiecują nam pomoc, mówią o naszym szczęściu i bezpieczeństwie, rzeczywiście dotrzymywali swych obietnic, ludzie staliby się bezgranicznie szczęśliwi. Ale tak nie jest. Kto bowiem szuka oparcia w innych, a nie w sobie samym, oddaje się iluzji, która nigdy nie może być spełniona. Dlatego każdy z nas ma pełne prawo myśleć bardziej o sobie niż o innych. Oczywiście, realizując w codziennym życiu sztukę bycia egoistą, wzbudzimy niechęć ludzi, którzy chcą nas wykorzystać do własnych celów. Czy jednak nie jest lepiej narazić się na brak sympatii ze strony kilku osób, niż zrezygnować ze swego osobistego szczęścia?"
Книгата предлага интересни концепции и добри примери към тях. Чел съм други сходни книги излезли след нея. В този ред на мисли тя е прототип на доста съвременни self help заглавия. Въпреки това тя е добро четиво.
Great book! I can only recommend it to anyone who feels a little burned out by stress and who feels he has no time for himself. :_) Also recommendable to those who don't yet know how to go about finding their goals in life and doing things to get there! Awesome read and extremely entertaining, as well!
es un libro que ayuda al constructivismo de autoestima de una persona ya que nosotros somos doblegados ante 3 metodos, ademas de que las personas que conocen nuestras debilidas y fortalezas nos doblegan, entonces debemos aprender a decir no en un momento indicada
Die Ideen sind teils wirklich gut und regen zum Nachdenken an- auch ich konnte einiges mitnehmen (!) Aber der SCHREIBSTIL... der war anstrengend und behäbig, daher musste ich mich zum Teil durchs Buch ´zwingen´. All in all 3 Sterne