Πώς και γιατί βρέθηκε ο Μιγκέλ Θερβάντες, συγγραφέας του Δον Κιχώτη, στα ανήσυχα νερά του Κάβο Μαλιά; Και γιατί, για ένα διάστημα, έμεινε άπραγος στην Ελαφόνησο; Τι γύρευε ο Θεόδωρος Μαργέτης, άρχοντας από τη Μονεμβάσια, στη μακρινή Κεϋλάνη του 1800; Και γιατί την εγκαταλείπει εκών άκων; Και τι πολύτιμο κλείνει στις αποσκευές του επιστρέφοντας στην πατρίδα; Τι είχε προφητέψει ο Γκαίτε όταν συναντήθηκε μαζί του στο «Καφέ-Φλοριάν» της Βενετίας; Και άραγε ποια είναι η κατάσταση στην Πελοπόννησο, όπου γυρνά να μείνει ο αριστοκράτης Μονεμβασίτης; Γεμάτα τα βουνά του Μοριά από κλέφτες, με πρώτον ανάμεσα στους καλύτερους τον καπετάν Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη, του οποίου η δεκαοκτάχρονη κόρη Κωνσταντία σήκωσε, πρώτη αυτή, το λάβαρο της Επανάστασης στη Σπάρτη και, ακολουθώντας τ' όνειρο του δολοφονημένου πατέρα της, αγωνίστηκε ξεπερνώντας τα ανθρώπινα όρια, για να εξαφανισθεί μυστηριωδώς στα είκοσι πέντε της χρόνια. Ένα όνειρο ακολουθεί και η Αγγελική διασχίζοντας τη λακωνική ύπαιθρο σαν νύφη στολισμένη, τ' όνειρό της αναζητεί και η πανέμορφη Αγγλίδα, η Ρουθ, επισκεπτόμενη τη Μονεμβάσια παραμονές της Επανάστασης. Με όνειρα μεγαλωμένη και η Πελαγία, τα όνειρα οδηγούν και τη δισέγγονή της Ευγενία. Αλλά η Ευγενία άγεται και από την καρδιά της... Τέσσερις σπουδαίες γυναίκες, τέσσερις γενιές της ίδιας φαμελιάς, εκατόν είκοσι χρόνια στη γη της Λακωνίας, όπου έρωτες και μάχες, στέρηση και ταπείνωση, εκδίκηση και πράξεις θεϊκές, θυσίες και ολοκαυτώματα, προδοσίες, απώλειες, αλλά και η λατρεία της ζωής, δεν έχουν αρχή και τέλος.
Γεννήθηκε στη Νεάπολη Λακωνίας, από δεκαεπτά ετών, όμως, ζει στην Αθήνα. Έμαθε βιβλιοθηκονομία στην Εθνική Βιβλιοθήκη και αγγλικά σε κολέγιο του Λονδίνου. Στα δεκαεννέα της χρόνια τυπώνεται το πρώτο της βιβλίο, διηγήματα, το οποίο διδάσκεται στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, ενώ άρχισαν να δημοσιεύονται κείμενά της σε Αθηναϊκές εφημερίδες. Το εφηβικό βιβλίο της "Κάποτε ο Κυνηγός" απέσπασε τον Έπαινο της ΟΥΝΕΣΚΟ στον παγκόσμιο διαγωνισμό νεανικής λογοτεχνίας με θέμα την ανοχή και την κατανόηση, τιμήθηκε με το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού παιδικού βιβλίου και επίσης με το Κρατικό Βραβείο νεανικού βιβλίου του Υπουργείου Πολιτισμού. Από τα δέκα -εν συνόλω- βιβλία της, τρία έχουν γίνει σίριαλ για την κρατική τηλεόραση και αρκετά διηγήματά της μεταφράστηκαν στα γερμανικά, σουηδικά και δανέζικα. Συνεργάστηκε με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση σε εκπομπές βιβλίου ενώ σε εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας δημοσιεύει κατά καιρούς διηγήματα, άρθρα, ταξιδιωτικά, πορτρέτα συγγραφέων. Το ιστορικό μυθιστόρημά της "Ο κάβος του Αγίου Αγγέλου" ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος το 2000. Συνεργάζεται επίσης με τα ηλεκτρονικά περιοδικά βιβλίου diastixo.gr και Bookbar.gr. Αποσπάσματα από έργα της υπάρχουν στο Ανθολόγιο Ε΄ & ΣΤ΄ Δημοτικού, στα Νέα Ελληνικά των Τεχνικών Επαγγελματικών Εκπαιδευτηρίων και στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Α΄ Γυμνασίου. Για την προσφορά της στο παιδικό βιβλίο ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου την τίμησε με το Μεγάλο Βραβείο 2011.
Πολύ όμορφη λυρική γλώσσα, που όμως κάποιες φορες κουράζει καθώς προσπαθείς να παρακολουθήσεις την ροή της ιστορίας. Πλήθος λαογραφικων, ιστορικών πληροφοριών δίνονται από τη συγγραφέα, όμως μερικές φορές νομίζεις μήπως ο στόχος του βιβλίου είναι απλά η παράθεσή τους. Το τέλος του βιβλίου, με δεδομένα τα μεγάλα φλασμπακ μέχρι να φτάσουμε στην κεντρική ηρωίδα ήταν δυσανάλογα μικρό και ατελές κατά τη γνώμη μου. Θεωρώ ότι αν δεν ήταν μυθιστόρημα, αλλά το βιβλίο το αποτελούσαν μικρές αυτοτελεις ιστοριες Θα ήταν πολύ πιο ευχάριστη η ανάγνωσή του.
Αρχικά με συνεπήρε τόσο η περιγραφή στο οπισθόφυλλο, όσο και τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου. Όμορφος λόγος, αρκετά πλούσιος και ποιητικός. Επίσης στα θετικά βρίσκεται η έρευνα που έχει κάνει η συγγραφέας για την τοπική ιστορία. Στο βιβλίο παρουσιάζονται όψεις καθημερινότητας, λαϊκής παράδοσης και τοπικής ιστορίας της περιοχής του Κάβο Μαλέα από τα τέλη του 18ου αι (Ορλωφικά) μέχρι και τη πρώτη δεκαετία του 20ου αι. Οι ιστορίες, τα πάθη και οι αγώνες επιβίωσης 4 γυναικών που ανήκουν στην ίδια οικογένεια κυλούν ευχάριστα μέχρι ένα σημείο. Ωστόσο κάπου στη μέση το πράγμα αρχίζει να χάνεται στην αφήγηση. Πολλές λεπτομέρειες που εν τέλη δεν έχουν καμία ουσία και μπερδεύουν τον αναγνώστη. Επίσης όταν διαβάζω ιστορικά μυθιστορήματα μου αρέσει να έχω πάντα υπόψη μου τον χρόνο που διαδραματίζεται το κάθε γεγονός. Αυτό με έκανε να δυσαρεστηθώ περισσότερο με το βιβλίο μιας και εκτείνεται σε ένα μεγάλο ιστορικό πλαίσιο αλλά σπάνια αναφέρει ημερομηνίες όταν περιγράφει τις ζωές των πρωταγωνιστών ώστε να γνωρίζεις που βρίσκεσαι χρονικά, την διάρκεια ζωής τους κ.α. Επίσης μεγάλα χρονικά άλματα σε κάνουν να χαθείς στη διάρκεια της αφήγησης. Στο τέλος θεωρώ πως κλείνει κάπως απότομα, και μάλιστα δίχως να συμβαίνει κάτι ουσιαστικό η να καταλήγει κάπου μία αρκετά μεγάλη ιστορία σχεδόν 550 σελίδων!
Όμορφο γράψιμο που σε τραβούσε στα σημεία της κύριας ιστορίας. Ωστόσο, είχα την αίσθηση ότι προσπαθούσε να ενσωματώσει κομμάτια από την ιστορία των χρόνων εκείνων, κυρίως από την Επανάσταση, που όμως πολλές φορές έμοιαζαν κάπως ασύνδετα με την κύρια ιστορία.