What do you think?
Rate this book
Dom sve dalji
Roman koji je dobio NINovu nagradu 1977. u konkurenciji 89 dela.
Isprekidanost naracije u romanu kao da ima za cilj razbijanje zablude o vremenskom tijeku jednoznačno podijeljenom na prošlo, sadašnje i buduće vrijeme. Junaci ovog romana, gdjekad povezani samo naporom čitatelja, bez ograničenja prolaze kroz povijesna razdoblja, omogućujući mu suptilna zapažanja dok razgleda rodoslovlje na stablu obitelji Piukovich mimo čvrsto ustanovljene kronologije.
Isprekidanost naracije u romanu kao da ima za cilj razbijanje zablude o vremenskom tijeku jednoznačno podijeljenom na prošlo, sadašnje i buduće vrijeme. Junaci ovog romana, gdjekad povezani samo naporom čitatelja, bez ograničenja prolaze kroz povijesna razdoblja, omogućujući mu suptilna zapažanja dok razgleda rodoslovlje na stablu obitelji Piukovich mimo čvrsto ustanovljene kronologije.
218 pages
First published January 1, 1977
11 people want to read
About the author
Petko Vojnić Purčar
7 books1 followerRođen je u Subotici 16. februara 1939. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u rodnom gradu, a u Beogradu na Filološkom fakultetu je 1963. diplomirao jugoslavensku i svjetsku književnost. Kao stipendist francuske vlade u Parizu je specijalizirao filmsku režiju. Radio je kao profesor subotičke Pedagoške akademije, zatim kao prosvjetni savjetnik i novinar-urednik Radio Novog Sada do 1991., kada je prisilno umirovljen. Više od deset godina, za vrijeme režima Slobodana Miloševića, nije u Srbiji/Vojvodini mogao objaviti niti jedno djelo.
Pisao je na hrvatskom jeziku, čime pridonosi nastavku višestoljetne kontinuitetne pisane hrvatske riječi na ovim prostorima. Kako stoji u Hrvatskoj enciklopediji, u književnosti se javio potkraj 1950-ih, a već je prvom zbirkom novela Svetovi i satovi (1967.) postigao zapažen uspjeh. Objavio je i zbirke pripovjedaka Prstenovani gavran (1983.), Miholjsko ljeto i druge priče i Put u Egipat (2003.), Kult kornjače (2005.), Prstenovani gavran: drugi dio (2007.). U romanima fabulu gradi kombiniranjem dvaju usporednih narativnih tijekova, upotrebljavajući različita pripovjedačka gledišta i intermedijalne relacije (Odlazak Pauline Plavšić, 1969.; Dom, sve dalji, 1977.; Ljubavi Blanke Kolak, 1979.; Večernje buđenje, 1987.; Crvenokošci, 2004.; Prstenovani pisac, 2008.). Pjesnički su mu tekstovi motivirani prošlošću rodnoga kraja, tragajući neprestance za fenomenima postanka (Kameno žito, 1980.; Sol u vjetru, 1985.; Putovanje prema Crnome moru, 2002.; U nedogled, 2004.; Očas usprkos, 2006.; Vrt lirika, 2008., i dr.). Piše i dramske tekstove (zbirka od pet drama Kraćenje života, 1990.), filmske scenarije (Golubari, 1968.; Rani radovi, sa Želimirom Žilnikom i Brankom Vučićevićem, 1969., i dr.) i režira. Eseje i zapise sakupio je u knjizi Otvoreni atelje (2004.). Na radio valovima su mu emitirane 43 radio drame u Srbiji, Slovačkoj, Hrvatskoj, Austriji, Njemačkoj i Francuskoj. Drame su mu izvedene na kazališnim pozornicama u Osijeku i Subotici.
U svojim pjesmama ima suvremeni, moderni pjesnički izraz i oblik. Često rabi metaforične likove, naracija mu ponegdje sliči filmskoj, a motivski se okuplja oko pitanja koja najviše dotiču suvremenog čovjeka. U proznim djelima se posvetio prikazu sudbina Hrvata u Panonskoj nizini, posebice mu u rodnoj Bačkoj. Spada u red najplodnijih i ponajboljih prozaika hrvatske književnosti u Vojvodini. Književni kritičari su njegove romane, pripovijetke i novelistiku ocijenili kao »čudesan prizor« i »neuklonjiv književni žig« suvremene hrvatske proze, te ga svrstavaju među vodeće hrvatske pripovjedače i romanopisce uopće. Miroslav Krleža je rekao da pripada piscima europskoga kruga (E. Čengić, Razgovori s Krležom). Za roman Dom sve dalji 1977. godine dobio je prestižnu NIN-ovu nagradu. Djela su mu prevedena na više jezika, a zastupljena su u šesnaest antologija, među kojima i u Zlatnoj knjizi hrvatskog pjesništva od početaka do danas (Zagreb, 1970.).
Bio je član uprave Društva književnika Vojvodine, čiji je bio i predsjednik. Bio je članom uredničkih vijeća subotičkih književnih časopisa Rukovet i Klasje naših ravni, pridonoseći tako kvaliteti časopisne produkcije među vojvođanskim Hrvatima. Bio je počasni član Matice srpske u Novom Sadu, član Hrvatskog društva pisaca, Hrvatskog P.E.N. centra, te nekoliko hrvatskih udruga u Vojvodini.
Među ostalim, dobitnik je prve nagrade za televizijsku dramu Televizije Beograd, Zlatne plakete na XIII. Festivalu amaterskog filma Srbije 1968., za film Zemlja, zemlja..., srebrne plakete 1968. za dokumentarni film Slikari na Tisi (autori Petko Vojnić Purčar, Mirko Pot i Jovan Štricki), Oktobarske nagrade Grada Novog Sada, pulske Arene, te Zlatnog medvjeda na berlinskom filmskom festivalu (za kategoriju film u cjelini), a 2009. dobio je državno odličje Republike Hrvatske za doprinos očuvanju i razvoju hrvatske kulture u Vojvodini – Red danice Hrvatske s likom Marka Marulića. Na 8. Danima Balinta Vujkova 2009. godine dobio je nagradu Balint Vujk
Pisao je na hrvatskom jeziku, čime pridonosi nastavku višestoljetne kontinuitetne pisane hrvatske riječi na ovim prostorima. Kako stoji u Hrvatskoj enciklopediji, u književnosti se javio potkraj 1950-ih, a već je prvom zbirkom novela Svetovi i satovi (1967.) postigao zapažen uspjeh. Objavio je i zbirke pripovjedaka Prstenovani gavran (1983.), Miholjsko ljeto i druge priče i Put u Egipat (2003.), Kult kornjače (2005.), Prstenovani gavran: drugi dio (2007.). U romanima fabulu gradi kombiniranjem dvaju usporednih narativnih tijekova, upotrebljavajući različita pripovjedačka gledišta i intermedijalne relacije (Odlazak Pauline Plavšić, 1969.; Dom, sve dalji, 1977.; Ljubavi Blanke Kolak, 1979.; Večernje buđenje, 1987.; Crvenokošci, 2004.; Prstenovani pisac, 2008.). Pjesnički su mu tekstovi motivirani prošlošću rodnoga kraja, tragajući neprestance za fenomenima postanka (Kameno žito, 1980.; Sol u vjetru, 1985.; Putovanje prema Crnome moru, 2002.; U nedogled, 2004.; Očas usprkos, 2006.; Vrt lirika, 2008., i dr.). Piše i dramske tekstove (zbirka od pet drama Kraćenje života, 1990.), filmske scenarije (Golubari, 1968.; Rani radovi, sa Želimirom Žilnikom i Brankom Vučićevićem, 1969., i dr.) i režira. Eseje i zapise sakupio je u knjizi Otvoreni atelje (2004.). Na radio valovima su mu emitirane 43 radio drame u Srbiji, Slovačkoj, Hrvatskoj, Austriji, Njemačkoj i Francuskoj. Drame su mu izvedene na kazališnim pozornicama u Osijeku i Subotici.
U svojim pjesmama ima suvremeni, moderni pjesnički izraz i oblik. Često rabi metaforične likove, naracija mu ponegdje sliči filmskoj, a motivski se okuplja oko pitanja koja najviše dotiču suvremenog čovjeka. U proznim djelima se posvetio prikazu sudbina Hrvata u Panonskoj nizini, posebice mu u rodnoj Bačkoj. Spada u red najplodnijih i ponajboljih prozaika hrvatske književnosti u Vojvodini. Književni kritičari su njegove romane, pripovijetke i novelistiku ocijenili kao »čudesan prizor« i »neuklonjiv književni žig« suvremene hrvatske proze, te ga svrstavaju među vodeće hrvatske pripovjedače i romanopisce uopće. Miroslav Krleža je rekao da pripada piscima europskoga kruga (E. Čengić, Razgovori s Krležom). Za roman Dom sve dalji 1977. godine dobio je prestižnu NIN-ovu nagradu. Djela su mu prevedena na više jezika, a zastupljena su u šesnaest antologija, među kojima i u Zlatnoj knjizi hrvatskog pjesništva od početaka do danas (Zagreb, 1970.).
Bio je član uprave Društva književnika Vojvodine, čiji je bio i predsjednik. Bio je članom uredničkih vijeća subotičkih književnih časopisa Rukovet i Klasje naših ravni, pridonoseći tako kvaliteti časopisne produkcije među vojvođanskim Hrvatima. Bio je počasni član Matice srpske u Novom Sadu, član Hrvatskog društva pisaca, Hrvatskog P.E.N. centra, te nekoliko hrvatskih udruga u Vojvodini.
Među ostalim, dobitnik je prve nagrade za televizijsku dramu Televizije Beograd, Zlatne plakete na XIII. Festivalu amaterskog filma Srbije 1968., za film Zemlja, zemlja..., srebrne plakete 1968. za dokumentarni film Slikari na Tisi (autori Petko Vojnić Purčar, Mirko Pot i Jovan Štricki), Oktobarske nagrade Grada Novog Sada, pulske Arene, te Zlatnog medvjeda na berlinskom filmskom festivalu (za kategoriju film u cjelini), a 2009. dobio je državno odličje Republike Hrvatske za doprinos očuvanju i razvoju hrvatske kulture u Vojvodini – Red danice Hrvatske s likom Marka Marulića. Na 8. Danima Balinta Vujkova 2009. godine dobio je nagradu Balint Vujk
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
Read
February 19, 2022👀
Ništa. Samo da se frapirano oćuti.
1977. je možda i naj ‘bizarre’ NINova dodela.
Zna Google štošta o tom zaobilaženju Skendera Kulenovića koji je krajem januara 1978. i preminuo; “Dorotej” je, napamet nagađam, bio odveć bestseller u vreme kad se od žanra bežalo kao od kuge, plus debitantski roman jednog agronoma.
‘77. godina nije baš prelivala kvalitetom poput nekih drugih. Rad je štampao ‘Smrt gospodina Goluže’, apriori klasifikovanog u novelu. I to bi od bitnog bilo to.
Nekad se ZNALO, ko što se sad ne zna … :p … :))… pa kratka proza, pretpostavljam bez nužne provere, nije ni uzeta u razmatranje.
Pošto sam blagonaklona po rođenju 😊 reći ću i ovo: jedini iole prisutan kvalitet je zavičajni. Vojnić-Purčar je školovan literata, čuvar hrvatskog jezik u Vojvodini i s tim je zanimljivo susresti se.
Ništa. Samo da se frapirano oćuti.
1977. je možda i naj ‘bizarre’ NINova dodela.
Zna Google štošta o tom zaobilaženju Skendera Kulenovića koji je krajem januara 1978. i preminuo; “Dorotej” je, napamet nagađam, bio odveć bestseller u vreme kad se od žanra bežalo kao od kuge, plus debitantski roman jednog agronoma.
‘77. godina nije baš prelivala kvalitetom poput nekih drugih. Rad je štampao ‘Smrt gospodina Goluže’, apriori klasifikovanog u novelu. I to bi od bitnog bilo to.
Nekad se ZNALO, ko što se sad ne zna … :p … :))… pa kratka proza, pretpostavljam bez nužne provere, nije ni uzeta u razmatranje.
Pošto sam blagonaklona po rođenju 😊 reći ću i ovo: jedini iole prisutan kvalitet je zavičajni. Vojnić-Purčar je školovan literata, čuvar hrvatskog jezik u Vojvodini i s tim je zanimljivo susresti se.
May 1, 2020
Кратка, испрекидана, лабаво повезана поглавља у којима су исечци из живота појединаца из породице (фон) Пиуковић (von Piukovicz); од 18. века до модерног доба. Често не знамо ни о коме је реч, ни на који начин је повезан са осталим ликовима (иако је у једном поглављу дат родослов са основним информацијама).
Роман је имао потенцијала у првом делу, и чак ми је био занимљив. Није ми ни сметао тај постмодернистички приступ композицији. Међутим, касније се поглавља скраћују, промичу и поједини онирични делови за које нисам сигуран да су успели, тако да ми је крајњи утисак прилично блед.
Петко Војнић Пурчар ми је потпуно непознат писац; на овај роман сам сасвим случајно набасао претражујући Scribd, а пошто је добио НИН-ову награду, реко' хајде да га прочитам (иако, НИН-ова награда, наравно, ништа не значи).
Роман је имао потенцијала у првом делу, и чак ми је био занимљив. Није ми ни сметао тај постмодернистички приступ композицији. Међутим, касније се поглавља скраћују, промичу и поједини онирични делови за које нисам сигуран да су успели, тако да ми је крајњи утисак прилично блед.
Петко Војнић Пурчар ми је потпуно непознат писац; на овај роман сам сасвим случајно набасао претражујући Scribd, а пошто је добио НИН-ову награду, реко' хајде да га прочитам (иако, НИН-ова награда, наравно, ништа не значи).
April 16, 2022
Knjiga teško da se može nazvati romanom; Dom, sve dalji je zbirka priča i crtica. Najveći deo sadržaja nema aktuelnost, odnosno ne izlazi van usko zavičajnog/lokalnog konteksta i ambijenta. A oni malobrojni segmenti koji imaju koliko-toliko svežine i aktuelnosti, čisto su impresionističkog karaktera i vrednosti.
Pitam se kako je ovaj "roman" mogao dobiti NIN-ovu nagradu, kada su iste, 1977. godine, objavljena barem dva bolja romana: Ponornica Skendera Kulenovića i Dorotej Dobrila Nenadića.
Pitam se kako je ovaj "roman" mogao dobiti NIN-ovu nagradu, kada su iste, 1977. godine, objavljena barem dva bolja romana: Ponornica Skendera Kulenovića i Dorotej Dobrila Nenadića.
Displaying 1 - 3 of 3 reviews