Kaşağı

by Ömer Seyfettin

Ömer ve kardeşi Hasan, çocukluklarını büyük bir çiftlikte geçirmişlerdi. Küçük Ömer ve Hasan, en çok atlarla oynamayı, özellikle de onları tımar etmeyi seviyorlardı. Bunun için İstanbul'dan özel getirtilen KAŞAĞI'yı kullanıyorlardı. Ama bir gün Küçük Ömer, çocukluk heyecanıyla KAŞAĞI'yı kırar ve suçu kardeşi Hasan'a atar. Babası bu olaydan sonra Hasan'a çok kızar ve ona:
-Yalancı, der...
Hasan, bu olaydan sonra içine kapanır ve bir gün hastalanır. İşte o zaman Ömer için zor günler başlar.

Genres: Turkish Literature, Turkish, Fiction, Classics, Childrens, Audiobook, 20th Century

128 pages, Paperback

First published January 1, 1918

About the author

Ömer Seyfettin was born in 1884 in Gönen. He wrote under various aliases such as Ayas, Camsâp, C. Nazmi, C. Nizami, Ç. Kemal, F. Nezihi, Feridun Perviz, Kâf-ı Farsî, Kaygusuz, M. Enver, M. Enver Perviz, Ömer Perviz, Süheyl Feridun, Tarhan, and Tekin. Just like his father, Ömer Seyfettin was educated at the Kuleli Military Academy, and it was in this school that his love for literature bloomed. Some poems that he wrote during this period appeared in the publications Kadın and Bahçe. Following the declaration of the second constitutional monarchy, he was assigned to Thessalonica, and witnessed the awakening of nationalistic feelings among Balkan tribes.

In 1911 Omer Seyfettin cofounded a literary and cultural magazine entitled Genç Kalemler (Young Pens) with Ziya Gokalp and Ali Canip in Salonica.[4] Seyfettin began the early efforts in using Turkish in his literary output as opposed to Ottoman Turkish, as he outlined to Ali Canip in a letter.[5] He was recalled to the army under mobilization orders at the beginning of the Balkan War and after his units were defeated in Yanina in January 1913, he spent approximately 12 months in Greece as a prisoner of war.[6] After his release from captivity at the end of 1913, he returned to Constantinople, and was nominated the executive editor of the Türk Sözü, a publication which was related to the Committee for Union and Progress.[6] In 1914, after leaving the army for the second time, Omer Seyfettin became a literature teacher in an Istanbul High school. He became, also in 1914, the chief-author (Bashyazar) of the magazine Türk Yurdu. Between the years 1914 and 1917 he mainly wrote turanist poems, which were published in the outlets such as Tanin, Türk Yurdu or Halka Doğru. In 1917 he was to publish most of his literary work, which included a wide array of short stories. From 1919 to 1920 he published articles in Büyük Mecmua which was a supporter of the Turkish independence war. He died of diabetes in 1920, at the age of 36.

Reviews

[Zubeyir Aslan · Rating 3 out of 5]

Birçoğumuzun çocukluğunun ağzının orta yerine kürekle vurulmuş en büyük travma.
Bunu neye dayanarak çocuk hikayesi sınıfına sokup da bize okuttular, asla anlayamayacağım.

[ilayda · Rating 2 out of 5]

çocukken annem bu kitabı okumama izin vermemişti ben de herkes okuyor ben geri kalıyorum diye çok sinirlenmiştim. teşekkürler anne 💜

[Serbay GÜL · Rating 3 out of 5]

Çocukluk travmam olur kendileri.

[Kafamdaki Makine · Rating 4 out of 5]

Bu kadar küçük bir hikayeye sığmayacak kadar büyük bir hikaye. Ömer Seyfettin'in en sevdiğim hikayelerinden olsa gerek. Pişmanlığı ve zamanı iyi kullanmak gerektiğini bu kadar mı iyi savunur insan? Yaptığımız hataların tüm bedelleri burada.

[Silademircan · Rating 5 out of 5]

Bakın buradan öğretmen veya ebeveynlere sesleniyorum çocuğunuza okumayın. Bizim nesil yandı onlar yanmasın. Varolan mental staminamın yarısını kaybettirmiş bir kitaptır. Ama Allah var şu an okuyunca güzel bir hikaye sadece çocuklara uygun değil

[Ugur Tezcan · Rating 3 out of 5]

Başını vermeyen şehit kadar olmasa da omer Seyfettin'in kitaplarinin cocuklar icin uygun olmadığını gosteren bir kitap.

[Alara Ece · Rating 5 out of 5]

Küçükken okuduğum ve etkisini hala unutamadığım nadir kitaplardan. Annem mutlaka okumalısın demişti. Yürek acısını olmaması gereken bir şeymiş gibi halı altına süpürmeyen bir annem olduğu için çok şanslı hissediyorum. Bazen öyle hikayeler vardır ki sana acı vermezse bir sorun vardır. Annemin bana neyin karşısında yüreğimin acıması gerektiğini küçük yaşta öğretmek istemesine minnettarım. Dünyanın adaletsiz adaleti ve etiğin önemi sanırım o küçük yaşta bu hikayeden sonra içime işlemiştir.

[Atrona Grizel (Sov8840)]

People assimilated into society are reactive because they lack the capacity to generate philosophy. When they feel an emotion, instead of carrying it, they immediately become it. For instance, if they are angry, their eyes roll back and they see nothing. Or if they are sad, they fall into a permanent gloom. Rather than experiencing pain, they become the pain itself. And when that happens, because they usually view pain as something negative, they do something to eliminate it: having become pain itself, they destroy themselves. Because in them, feeling comes before analysis; they live without thinking and so only think about something after they’ve experienced it—which, in most cases, doesn’t even happen at all. They just live like plants, unconsciously. My ability not to be swayed by any feeling is nothing more than this order being reversed: analysis first, then feeling. I can narrate my own collapse because I can look at myself from such a distance—not physically, not even mentally, but existentially. Because in truth I am not at all important or special. Accordingly, I am not trapped within myself. But contemporary people, because of both the internal desire and the external pressure to be “indispensable,” become trapped inside themselves.

[Terss · Rating 2 out of 5]

İlkokula giderken okuduğum bu kitabın hala bile zaman zaman beni etkilediğini fark ediyorum. Başıma kötü bişey geldiğinde hemen cezalandırıldığımı düşünüyorum.
Ahlaktan ziyade dini baskıların yeraldığı hikâyelerinde çocuklara yönelik hiçbir iyi şey yok bence.

[Leman C · Rating 5 out of 5]

I just remembered that I have read this story when I was a little girl. I loved the lesson from this story. It is a must-read for young children. It would teach children to be truthful and love their siblings. Very beautiful story.

[Gehad Hasanin · Rating 5 out of 5]

İtiraf edip affettirmek için yazılan bir öykü önce hiç görmedim... Kavranılmaz, kalp kırıcı bir duygusallık.. Bir de o kadar unutulmaz bir hikaye.. Çok güzel.. :')

[Duygu Işık Behrem · Rating 3 out of 5]

Kesinlikle çocuk kitabı olarak okutulmaması gerektiğini düşündüğüm bir kitap. Birçoklarımızın çocukluk travması Kaşağı... TRT'nin korku dolu çizgi filmleri gibi. :) 80 kuşağı çocukları çok çekti çok!

[Umit · Rating 5 out of 5]

Çok güzel hikayeler, hele yazdığı dönemi düşünürsek daha da etkileyici bir kitap

[Sosyologist · Rating 5 out of 5]

Ömer Seyfettin in yalanın sonuçlarını gösteren hikayesi, bazı insanlar sertdir ve bu şekilde bir anlatımı tercih edebilirler.

[Tuba Pekuğur · Rating 5 out of 5]

Güzel bir çocuk kitabı.

[ANIL Baysal · Rating 2 out of 5]

Trauma!! Drama!! A kid shouldn’t have read it. It helped me to not to lie for the rest of my life but it was traumatic

[derya askan · Rating 5 out of 5]

Ağladığım, etkilendiğim ilk kitap. Çok küçükken okumuştum hala arada açar okurum.

[Muhsin Ulusoy · Rating 3 out of 5]

Benim okuduğum baskıda Kaşağı'dan başka İlk Namaz, İlk Cinayet, Ant ve Primo Türk Çocuğu Hikayeleri de vardı.

[elliot · Rating 3 out of 5]

BUNU NIYE BIZE ILKOKULDA OKUTTULAR 😭

[Lushera · Rating 1 out of 5]

Travmatik

[Adil · Rating 2 out of 5]

rıza sönmez'in sesinden "trt dinle" uygulamasında dinledim.

[Göksu Terzibaşıoğlu · Rating 5 out of 5]

Ilkokuldayken okudugum bu kitap beni derinden etkilemisti kitap okurken agladigimi hatirliyorum :)

[Talha · Rating 3 out of 5]

Çocukluğumuzun travması...

[Levent Erikli · Rating 3 out of 5]

Şimdi ben ne okudum niye okudum 😃😃 yazıl hasana mı dememiz lazım

[Salih İlhan · Rating 3 out of 5]

Need to be careful before making a radical decision. You might be regretted.

[bebe · Rating 3 out of 5]

very brief stories. the whole book can be finished within an hour. the best story was the first one, kaşağı, of course

[Ezgi]

i could've gone on being a sweet child, but no—mr. seyfettin just had to step in!

[Elifnur Özdemir · Rating 3 out of 5]

Küçükken hikayesiyle benim için travma olan kitap

[Reader · Rating 4 out of 5]

Nolur susun

[Aimihara · Rating 4 out of 5]

travma kitap... 13 yasindan kucuk cocuklardan uzak tutun