Война и мир II

by Leo Tolstoy

„Bойна и мир” – това e нeщо като „Илиадата” на Омир”.

Така Лeв Толcтой cам опрeдeля романа cи - eдно от най-вeликитe произвeдeния в руcката и cвeтовната литeратура. Авторът cъздава цял коcмоc, обриcуван c цялата мощ на eпичното повecтвованиe, огромното диxаниe, c коeто cа разгърнати картини от руcкия и eвропeйcкия живот, и най-вeчe дръзкия cтрeмeж да ce обxванe cвeта като цяло, в голямото и малкото, да ce открият законитe на цялата вceлeна, да ce изcлeдват cамитe оcнови на човeшкото битиe.

Дeйcтвиeто на романа ce развива в тeчeниeто на 15 години – от битката на тримата импeратори (Напалeон, Франц ІІ и Алeкcандър І) при Ауcтeрлиц 1805 до 1820 г.

B романа cа разкрити най-важнитe cтрани на общecтвeно-политичecкия, дуxовния и ceмeйно-битовия живот на руcкия народ.

Кулминацията на романа e Бородинcкото cражeниe - там побeждава нe тактиката и cтратeгията, а дуxът на руcката армия.


Война и мир I
Война и мир III
Война и мир IV
Война и мир I-IV

391 pages, Paperback

First published January 1, 1867

About the author

Lev Nikolayevich Tolstoy (Russian: Лев Николаевич Толстой; most appropriately used Liev Tolstoy; commonly Leo Tolstoy in Anglophone countries) was a Russian writer who primarily wrote novels and short stories. Later in life, he also wrote plays and essays. His two most famous works, the novels War and Peace and Anna Karenina, are acknowledged as two of the greatest novels of all time and a pinnacle of realist fiction. Many consider Tolstoy to have been one of the world's greatest novelists. Tolstoy is equally known for his complicated and paradoxical persona and for his extreme moralistic and ascetic views, which he adopted after a moral crisis and spiritual awakening in the 1870s, after which he also became noted as a moral thinker and social reformer.

His literal interpretation of the ethical teachings of Jesus, centering on the Sermon on the Mount, caused him in later life to become a fervent Christian anarchist and anarcho-pacifist. His ideas on nonviolent resistance, expressed in such works as The Kingdom of God Is Within You, were to have a profound impact on such pivotal twentieth-century figures as Mohandas Gandhi and Martin Luther King, Jr.

Reviews

[Svetomir Kostov · Rating 4 out of 5]

Днес довърших епоса Война и мир на Лев Толстой. Не мисля, че някога ще бъдем напълно сигурни, ако кажем, че това е роман в класическия смисъл на думата, но това, в което аз съм сигурен е, че Война и мир е абсолютен шедьовър.
Обемът на книгата е плашещ, но именно тази предизвикателност носи първоначалното удоволствие за читателя. Събитията описват особен исторически период, но не мисля да обърна внимание на това. Нещото, което ме потресе беше интелектът на Лев Толстой. Съвсем смело мога да кажа, че се нарежда в челната тройка на най-интелигентните автори, с които съм се сблъсквал. Не мисля да изпадам в задълбочени анализи на случки или характери, защото не се смятам дотам квалифициран, за да го направя с лека ръка. Величието на тази книга (при изданието, което четох книгите бяха две) идва от смесването на сюжетните линии и проявите на чисто личната, писателска мъдрост на Толстой. В главите, в които авторът разсъждава, всеки може да забележи виртуозния рационализъм на неговата мисъл. В съжденията си Толстой изпреварва историите на участниците в епоса си с векове.

Животите на героите преминават абсолютно ритмично и предопределено – третият том започва със силно детерминистична част, която демонстрира именно това. Нито едно геройство не е сакрализирано, нито един грях не е сатанизиран – те са такива, каквито са. Съдбата на Княжна Маря е пример за високата мисъл на Лев Толстой в тази посока. В по-голямата част от историята тя вехне от нещастие, в края на книгата получава това, което и е отредено. Именно това прави най-добре тази книга – учи ни как да гледаме на живота. Не да го харесваме, защото е изплетен от щастливи нишки, не да го презираме, защото ни измъчва, а да го обичаме именно, защото е такъв, какъвто е. Величествена творба на човешката мисъл, заслужаваща задължително и втори прочит. Предизвикателство за съвременния човек, изискваща огромен ресурс от време и мисъл, но всяка една прочетена дума от 587 287-те си заслужава.

Когато ябълката узрее и пада — от какво пада тя? От това ли, че е привличана от земята, или че изсъхва дръжката й, от това ли, че слънцето я суши, че натежава, че вятърът ще я събори, или че на застаналото под нея момченце му се иска да я изяде?

Но както в астрономията новото гледище казваше: „Наистина ние не усещаме движението на земята, но като допуснем, че е неподвижна, стигаме до безсмислица; а като допуснем движението, което не усещаме, стигаме до закони“, така и в историята новото гледище казва: „Наистина ние не усещаме нашата зависимост, но като допуснем, че сме свободни, стигаме до безсмислица; а като допуснем зависимостта си от външния свят, от времето и причините, стигаме до закони.“

В първия случай трябваше да се откажем от съзнанието за несъществуващата неподвижност в пространството и да признаем неусещаното от нас движение; в настоящия случай — също тъй е необходимо да се откажем от несъществуващата свобода и да признаем неусещаната от нас зависимост

[Ana Maisuradze · Rating 4 out of 5]

ერთიანად განვიხილავ ორივე ტომს...
თავიდან მომეწონა. კარგად წავიდა. ურთიერთობების მრავალფეროვნებით ანა კარენინას სჯობდა. თან უხვად იყო ომის ამბებიც, რომელსაც მრავალფეროვნება შეჰქონდა რომანში. მეორე ტომი უკვე დამძიმდა, ოღონდ არა სიუჟეტის სიმძიმით, არამედ ტოლსტოის მიერ უხვად ფრქვეული ფილოსოფიით, კუტუზოვის გაპრავებით, ნაპოლეონის ლანძღვით და ა.შ. ეპილოგი საერთოდ ძლივს ჩავიკითხე, როცა თავისუფლების, აუცილებლობის და ძალაუფლების გარჩევა დაიწყო. ასეთი " ზანუდნობა" დიდი ხანია არ წამიკითხავს. მერჩივნა პერსონაჟების ბედზე მეტი შემეტყო. ბერძენიშვილი პიერის და მისი ცოლის დეკაბრისტიბას, მათ გადასახლებიდან დაბრუნებას ახსენდება, რაც ალბათ ან სხვა რომანის სიუჟეტია ან არ ვიცი. ფაქტია აქ არ ყოფილა.
საერთოდ ძალიან უცნაური ტრანსფორმაცია მოხდა. ნატაშა ჯერ სიცოცხლით სავსე გოგო იყო, მერე რეალობისგან მოტეხილი და სევდიანი იყო. რაც გასაგებია და ბოლოს ტიპიურ რუს დედაკაცად ქცეულა. ქმარს რომ აჩმორებენ და მართავენ. :)
პიერი იმ დროს უფრო მომწონდა, როცა მასონობდა, გულუბრყვილო იყო და პროგრესი აინტერესებდა. ეგეთი უფრო წარმომიდგენია დეკაბრისტად, ვიდრე ის პოხუისტი, რადაც ტყვეობაში იქცა. იგივე ითქმის ნატაშაზეც...
მარია ძალიან მომწონდა. ერთადერთი რაც მაღიზიანებდა, მისი რელიგიურიბა იყო. საერთოდ ტოლსტოის რელიგიურობა, რაც მის ფილოსოფიაშიც ჩანს, ძალიან გამაღიზიანებელია ჩემთვის.
მარის ქმარი კი საშინლად მოექცა სონიას და ვფიქრობ ძალიან მარაზმია, თუნდაც ის, რომ სონია მათ სახლში ცხოვრობს.
ბოლკონსკი ვითომ კარგი ტიპი იყო და ბოღმა, გულგრილი ტიპი არმოჩნდა.
ყველაზე მეტად პიერის და მარის ერთად ყოფნა მინდოდა. ვთვლი ეგენი ყველაზე მეტად შეეფერებოდნენ ერთმანეთს.

ომს რაც შეეხება, ის რაც საინტერესო იყო თავიდან, საბოლოოდ მხოლოდ ნაპოლეონის ლანძღვად და კუტუზოვის ქებად გადაიქცა. ყოვლად არასაინტერესო ეპიზოდებით და უსასრულოდ განმეორებადი მსჯელობებით. საერთოდ, აბერკრომბის "გმირების" შემდეგ, რთულია ვინმემ ოდნავ მაინც მიახლოვებით საინტერესოდ აღწეროს ომები. 🤷🏻‍♀️

[Ben Eyrikson]

Volume 2 done. One more to go

[Prasad Polwatte · Rating 5 out of 5]

යුද්ධය හා සාමය - ලියෝ තොල්ස්තෝයි
අනුවර්තනය - සිරිල් සී පෙරේරා

මෙය නවකතා සාහිත්යයේ මිණිකිරුල ලෙස සමර්සෙට් මොම් අර්තදක්වාඈත.

තොල්ස්තොයිගේ ජීවිතයේ හොඳම කාලයතුල කිසිම බාදාවකින් තොරව පුරා අවුරුදු 15 වෑයකර ලියනලද නවකතාවකි. මෙහි පරිවර්තනයට සිරිල් සී පෙරේරා හට වසර 10 ගතවී ඈත. සින්හල පරිවර්තනය වෙලුම් 3 කින් සමන්විත පිටු 2,123 කින් සමන්විතවු කොටස් 16 කින් විස්තර කෙරෙන නවකතාවකි.

මා හට මෙය කියවීමට බාදාවකින් තොරවු දින 8 ගතවුයේය. මෙම කතාව ගොඩනෑ ඟිම සඳහා චරිත 200 පමන උපයෝගී කරගෙන ඈති අතර ඉන් 30 ප්‍රදාන චරිතවේ. මෙම චරිත අතර අන්නොන්ය සම්බන්දතාවය මතක තබාගෑනීමට මා හට කටු සටහනක් පිලියල කරගෑනීමට සිදුවුයේය.

නෑපෝලියන් 1812 ජුනි 12 දින 640,000 සේනාවක් ගෙන රුසියාව ආක්‍රමනය කිරීමට පෑමිනිය අතර මහ සෙනෙවි කිතුශොව්ගේ නායකත්වයෙන් 230,000 රුසියන් හමුදාව සටනට අවතිර්නවී උපක්‍රමශීලීව පසු බසිමින් ප්‍රන්ශ හමුදාව රට තුලට ගෙන්වාගත්තේය. මොස්කව් අසල සිදුවු බොර්දීන් සටනෙදී පරාජයවු රුසියානු හමුදාව මොස්කව් නුවරට පසුබෑස එම නගරය ගිනිබත්කර එහි වෑසියන් සමඟ රහසිගතව පිටත්වුයෙය. ප්‍රන්ශ හමුදාව මොස්කව් නුවර ස්තාපිතවු නමුත් ශීත සෘතුවෙදී ඈතිවු ආහාර හිඟය නිසා පසුබෑසීමට සිදුවුයෙය. පසුබසින නෑපොලියන්ගේ හමුදාවට රුසියානුවො මඟ සිට පහරදුන්හ. 640,000 පමනවු ප්‍රන්ස හමුදාවෙන් නෑවත තම මවුබිමට යාහෑකිවුයේ 30,000 පමනි.

ඈන්ඩ්‍රි බොල්කොන්ස්කි රදල පවුලකට අයත් හමුදාවේ උසස් නිලයක්දරන නිර්භීතව තම හමුදා ඛන්ඩය මෙහෙයවු අයෙකි. ඔහු තෘප්තිමත්වුයේ යුද පෙරමුනේ ලබන අත්දෑකීම්වලිනි. පවුල් ජීවිතය ඔහු හට අතෘප්තකරවුයේය. රදල සමාජයේ බාල් උත්සව සහ ඔවුන්ගේ ව්යාජ හිතවත්කම් ඔහුට අප්‍රියවුයේය. බිරිඳ ලීසා ඉතා නිහතමානී, සුරුපී, සමාජශීලී කාන්තාවක්වු නමුත් ඈන්ඩ්‍රිගෙන් ඈයට නිසි ආදර ගව් රවය නොලෑබුනෙය. දරු ප්‍රසුතියට ආසන්නයේදී ලීසාව තම පියාට සහ සොහොයුරියවු මාරියාට බාරදී ඈන්ඩ්‍රි යුද පෙරමුනට ගියේය.කලකිරිමෙන් ජීවිතය ගතකල ලීසා දරු පර්සුතියේදී මියගියේය. ඔස්ටලිස් සටන් පෙරමුනෙදී ඈන්ඩ්‍රි වෙඩිපහරකට ලක්වි තුවාල ලබීය. සුවවීමෙන්පසු ඈන්ඩ්‍රි තමා බිරිඳව නොසලකා හෑරීම ගෑන කනගාටුවුයේය. පසුව රොස්තොව් සිටු පවුලේ බාල දියනියවු රුමත් නතාලියා සමඟ පෙමින් බෑඳුනේය. බොර්දිනො සටනේදී ඈන්ඩ්‍රි කාලතුවක්කු ප්‍රහරයකට ලක්වී තුවාල ලෑබුවේය. තුවාලවු ඈන්ඩ්‍රි රෑගෙනයන කරත්තය රොස්තොව් සිටුමෑදුර ඉදිරියෙන් යන අවස්තාවෙදී අහම්බෙන් නතාලියාගේ අවදානයට ලක්වී ඒ ඈන්ඩ්‍රි බව නොදෑන රෝගියා සහ සහායකයන් නවතාගෙන සුවපත් කිරීමට උතසාහකල නමුත් තුවාල සුව නොවීමනිසා ඈන්ඩ්‍රි මරනයට පත්වුයේය.

පියරි ධනවත් බොසුහොව් සිටුතුමාගේ අවජාත පුතෙකි, ඔහු යුරෝපීය අද්යාපනයලෑබ නිදහස් මත දරන්නෙකුසේ ජීවත්වුයේය. නෑපෝලියන් විවෙචනයවු රුසියන් රදල සමාජය ඉදිරියේ ඔහු නෑපෝලියන්ගේ දක්ශතා වර්නනාකලේය. පියරිගේ නොගෑලපෙන හෑසිරීම්නිසා ඔහු රදල සමාජයේ විවේචනයට ලක්වුයේය. බොසුහොව් සිටුතුමා පියරිහට පවුලේ නීත්යානුකුල බලතල පවරා ඔහුගේ විශවු ධනස්කන්දය පෑවරුවේය. දනවත්වු පියරි හට රජ පවුල සමඟ කිට්ටු සම්බන්දකම් ඈති වාසලී කුරාගින් නෑමති රදලයා ඔහුගේ දුව හෙලන් විවාහකරදී ඉහල රාජ්ය නිලයක්ද ලබාදුන්නේය. පියරි දනය සහ බලය නිසා රදල සමාජයේ පිලිගත් පුද්ගලයකුවුයේය. කවටයකුසේ ප්‍රතික්ශේපවු ඔහු පසුව සමාජයෙන් ඉහලින් වර්නනා කරන දක්ශයකුසේ ඈගයිමට ලක්වුයේය. අසීමිත ධනයකට හිකම්ලෑබුවත්, රදල සමාජයෙන් ගරු සෑලකිලි ලෑබුවත් පියරි එයින් තෘප්තිමත් නොවුයේය. රදල සමාජයේ වියාජභාවය ඔහු අවබොදකරගත්තේය. පියරි තම ප්‍රවේනී දසයන් නිදහස්කලේය, ඔවුන්ගේ දරුවන්හට අද්යාපන පහසුකම් සෑපවුයේය. පියරිගේ බිරිඳ රදල සමාජයේ බලවත් සාමාජිකාවක්වුවාය. පියරි ඈගේ ඈසුර නොරිස්සුවෙය.

මෙම නවකතාවේ චරිත අතර හමුදා නායකයන් සහ යුද මෙහෙයුම්වලදී ඔවුන් මුහුන දෙන අභියොගද විස්තරවේ. හමුදා නායක කුතුශොව් දීර්ග හමුදා පලපුරුද්දක් තිබෙන විශාලවු ශරීරයක් ඈති එක ඈසක් අන්ඳ 60 වන වියේපසුවු මහල්ලෙකි. ඔහු හට රාත්‍රියේ නින්ද නොගියේය එබෑවින් ඔහු ප්‍රන්ශ නවකතා කියවුයේය, දිවා කාලයේ නිදාවෑටුනේය. පලපුරුද්ද නිසා තීරන ගෑනීමට ඔහු ඉක්මන්නොවුයේය. නමුත් තරුන නිලදාරින් ඔහුගේ තිරනගෑනීමේ ප්‍රමාදයන් විවෙචනය කලහ. කුතුශොව් පහරදීම් නොකිරීමට තීරනය කල අවස්තාවන්හීදී එය නොතකා ප්‍රන්ශ හමුදාවට පහරදි විශාලලෙස තම සෙබලුන් ඝාතනයට පත්කලගත්හ. කුතුශොව් හට ජයග්‍රහනයේ නිසි ගව්‍රවය නොලෑබුනේය. ඉතිහාසඟයන් නෑපෝලියන් ශ්‍රේශ්ට නායකයකු ලෙසට හෑඳින්වු ඔව්න් කුතුශොව් දුරාචාරයට ඈබ්බෑහිවු කපටි රාජපුරුශයකුලෙස හඳුන්වන ලද්දෙය. කෙසේ වෙතත් රුසියාවේ උසස්ම සම්මානය වන සාන්ත ජොර්ජ් පදක්කමෙන් ඔහු පුදනලද්දේය.