Dagboek van een doodnormale dertiger: liefde, werk, vrienden en...anorexia.
'Om een goede anorect te zijn, heb je maar een paar dingen nodig: een flinke dosis doorzettingsvermogen, een perfectionistische persoonlijkheid aangevuld met een hoge pijngrens en zo weinig mogelijk zelfvertrouwen.’
In De ana-files doet Rianne Meijer op droogkomische en ontroerende wijze verslag van haar jaar in een anorexiakliniek terwijl het leven daarbuiten doordenderde. Met zelfspot en op nuchtere toon legt ze uit hoe het voelt om anorexia te hebben, hoe weinig de ziekte te maken heeft met schoonheidsidealen (en hoe irritant het is dat media en politiek juist daar steeds de nadruk op leggen), waarom beter willen worden nog niet betekent dat het ook lukt, en hoe een boterham met pindakaas je grootste vijand kan zijn.
Rianne Meijer (1980) is redacteur, fervent twitteraar en blogde onder het pseudoniem Anna voor DeJaap.nl wekelijks over haar behandeling in een anorexiakliniek. Op basis van dat populaire weblog schreef ze dit krachtige autobiografische debuut.
Slim geschreven en niet te zwaar omdat ze de gebeurtenissen op een vlotte en enigzins cynische tegemoet lijkt te gaan. Tegelijker tijd kon ik erg met haar meeleven en bied het veel inzicht in het leven met een eetstoornis.
Luchtig geschreven zwaar onderwerp waarbij je een kijkje in het hoofd van een anorect kijkt (en hoe de gezondheidszorg werkt). Enige cynisme is de schrijfster niet vreemd, eerlijkheid en duidelijkheid ook. Slim geschreven en niet te zwaar omdat ze de gebeurtenissen op een vlotte en enigszins cynische tegemoet lijkt te gaan. Tegelijker tijd kon ik erg met haar meeleven en bied het veel inzicht in het leven met een eetstoornis.