Ντομάτα με γεύση μπανάνας

by Χρόνης Μίσσιος

Από την αρχή, λοιπόν, ο Μπίλη Τζο κατάλαβε ότι βρισκόταν μπροστά σε μια μεγάλη ανακάλυψη: ότι το δάκρυ της γαλάζιας πεταλούδας, σα ροζ μικρό μαργαριτάρι, που βρισκόταν σε μεγάλους σωρούς στις σκοτεινές σπηλιές της Αρκαδίας, κουβαλούσε μέσα του ισχυρότατες δυνάμεις και αντιστάσεις, όπως τη δύναμη του ίπτασθαι, του ερωτεύεσθαι, καθώς και την αντίσταση μέχρι θανάτου στη στέρηση της ερωτικής επιθυμίας. Βέβαια, αυτά τα συμπεράσματα, όπως και την ανακάλυψη του υλικού, για πρώτη φορά στην επιστημονική του καριέρα τα κράτησε για τον εαυτό του. Γιατί τον τελευταίο καιρό στην ψυχή και στο μυαλό του Μπίλη Τζο είχαν αρχίσει να γεννιούνται νέες σκέψεις και βαθιές αμφιβολίες για το επιστημονικό και "ανθρωπιστικό", όπως πίστευε μέχρι τότε, έργο του.

223 pages, Paperback

First published January 1, 2001

About the author

Ο Χρόνης Μίσσιος γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930, από γονείς καπνεργάτες, και έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες, καπνεργάτες από τη Θάσο και παράνομους κομμουνιστές κυνηγημένους από τη δικτατορία του Μεταξά.

Αυτή την περίοδο, η οικογένειά του καταφεύγει στη Θεσσαλονίκη και ο Μίσσιος δουλεύει μικροπωλητής, με κασελάκι, στο λιμάνι. Το σχολείο το σταμάτησε στη δεύτερη τάξη του δημοτικού. Από τα Γιαννιτσά, όπου τον στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής, περνάει στους αντάρτες. Με την απελευθέρωση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και οργανώνεται στον Δημοκρατικό Στρατό Πόλεων. Το 1947 συλλαμβάνεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν και γλίτωσε τον θάνατο χάρη σ' ένα τυχαίο γεγονός. Έκτοτε, μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 (αμνηστία του Παπαδόπουλου) περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, ως πολιτικός κρατούμενος (Μακρονήσι, Άι- Στράτης, Αβέρωφ, Κέρκυρα, Κορυδαλλός, κ.ά.) Εκεί μαθαίνει ανάγνωση και γραφή. Ένα "διάλειμμα" ελευθερίας, μεταξύ 1962 και 1967, τον βρίσκει στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, μέλος της πενταμελούς γραμματείας της Δ.Ν. Λαμπράκη και, στη συνέχεια, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜ.

Το πρώτο του βιβλίο ... καλά, ἐσύ σκοτώθηκες νωρίς (εκδόσεις Γράμματα, 1985) τον καθιέρωσε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του ως συγγραφέα στη συνείδηση κριτικής και κοινού. Την ίδια ανταπόκριση βρήκε και το δεύτερο βιβλίο του Χαμογέλα, ρε... Τι σου ζητάνε; (εκδόσεις Γράμματα, 1988). "Κοσμοκαλόγερος", σαν τους ήρωες ορισμένων από τα βιβλία του.

Reviews

[batsaki · Rating 4 out of 5]

Ένα μουντό απόγευμα, ο διάβολος καθότανε, λέει, σ' ένα βραχάκι σε μιαν έρημη ακρογιαλιά.
Μπροστά του η θάλασσα, ένας μολυσμένος πολτός που μύριζε σάπιο μη ανακυκλώσιμο θάνατο. Πρώτη φορά μέσα σε τόσες χιλιάδες χρόνια ύπαρξής του, ένιωθε ηττημένος και άχρηστος. <<Πέρσεψε τόσο το κακό στον κόσμο, τι σκατά θα κάνω εγώ;>> μονολογούσε γεμάτος θλίψη και φόβο, δυο συναισθήματα άγνωστα μέχρι τότε σ' αυτόν. Και πράγματι, αυτά τα συναισθήματα, που πρώτη φορά ένιωθε ο διάβολος στην μακραίωνη ύπαρξή του, δεν ήταν άσχετα με την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι τον είχαν ξεπεράσει στην κακία, στην ψευτιά, στις δολοπλοκίες και στην ποικιλία του εγκλήματος.

Ο Μίσσιος εξυμνεί την ομορφιά της φύσης και κατηγορεί τον άνθρωπο για τον αχόρταγο τρόπο με τον οποίο την βιάζει.
Μια προφητεία για το που μπορεί να οδηγήσει όλη αυτή η καταπάτηση και απογύμνωση της φύσης.
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι απλή και όμορφη, οι περιγραφές γεμάτες μυρωδιές και ήχους και όλο το βιβλίο ξεχειλίζει ερωτισμό!

[Alex2739]

’Αιώνες έρχομαι και φεύγω. Γίνομαι και χάνομαι. Είμαι το ίδιο και το διαφορετικό. Είμαι μέρος του σύμπαντος. Βρίσκομαι στον ήλιο, στον αέρα, στο νερό, στο τοπίο ενός χαλικιού που το μουσκέψει η θάλασσα.’

[Searchingthemeaningoflife Greece · Rating 5 out of 5]

«... Ο άνθρωπος έχασε το νόημα της ζωής, φιλαράκι, ζούμε στην αγκαλιά της πιο όμορφης θεάς... Δεν είμαστε τόσο μονοσήμαντοι, όσο προσπαθούν να μας πείσουν χριστιανοί και άλλοι, ότι τάχα ο Θεός μάς έπλασε κατ' εικόναν και ομοίωσίν του τέτοια μοναξιά, από ένα και μοναδικό καλούπι όλοι, για φαντάσου. Δεν ξέρω αν ο Θεός κατοικεί μέσα στον άνθρωπο, αλλά σίγουρα ο άνθρωπος ζει εντός του Θεού. Τι σχέση μπορεί να έχει ένας άφυλος και ανέραστος Θεός μ' αυτή την ερωτική έκρηξη της φύσης; Δες το και γύρω σου. Ο άνθρωπος κατοικεί μέσα στο Θεό, και Θεός του καθενός είναι το ήθος του, όπως έλεγε ο μεγάλος και αξεπέραστος παππούς Ηράκλειτος. Άλλωστε εγώ, όπως ξέρεις, πιστεύω πως η όμορφη Γη μας είναι ένα ζωντανό ον ασύλληπτης πολυπλοκότητας, σοφίας και ιαματικής ικανότητας. Δισεκατομμύρια χρόνια σμιλεύει την τελειότητα της ομορφιάς, την αρμονία της πολλαπλότητας. Εμείς οι άνθρωποι της φράζουμε το δρόμο και εκμηδενίζουμε τη δυνατότητα αυτής της εξέλιξης...»

[Yanper · Rating 4 out of 5]

Ο συγγραφέας καυτηριάζει την αλόγιστη επέμβαση του ανθρώπου πάνω στην φύση, και τις μεταλλάξεις που προσπαθεί να κάνει. Με την γλυκιά του γραφή αντιπαραβάλλει τους δύο κόσμους, αυτόν με την όμορφη φύση που μας περιβάλλει με αυτόν που πάμε να δημιουργήσουμε και μας αφήνει με μία μελαγχολία και ανησυχία για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Ελπίζω μόνο αυτό το βιβλίο του να μην αποδειχτεί προφητικό!