This is a pre-1923 historical reproduction that was curated for quality. Quality assurance was conducted on each of these books in an attempt to remove books with imperfections introduced by the digitization process. Though we have made best efforts - the books may have occasional errors that do not impede the reading experience. We believe this work is culturally important and have elected to bring the book back into print as part of our continuing commitment to the preservation of printed works worldwide.
Bucolic and nationalist poetry. The Swedish author's poems are full of nostalgia for the remote times of his ancestors, so he takes the opportunity to moralize and highlight the national values of his ancestors. Just like the title, it encourages us to return to nature and simplicity; and the imagery of his verse evoked for me the pre-war/inter-war settings of Sillampaa in Silja, and Eyvind Johnson with "The Year Was 1914" and "Here's Your Life." I hope you are encouraged to read some of his pastoral verses. Greetings
Poesía bucólica y nacionalista. Los poemas del autor sueco están llenos de nostalgia por los tiempos remotos de los antepasados, por lo que aprovecha para moralizar y destacar los valores nacionales de sus antepasados. Así como el título, nos anima a volver hacia la naturaleza y lo simple; y las imágenes de sus versos me evocaron los escenarios de la preguerra o entreguerras de Sillampaa en Silja, y Eyvind Johnson con "Era el año 1914" y "Aquí está tu vida". Espero se animen a leer algunos de sus versos pastoriles. Saludos
Libro abandonado debido a que es una antología, cosa que no me gusta pues muchos poemarios de Karlfeldt cuentan una historia a través de sus poemas, por lo que hacer una selección de ellos acaba con el intento de narración y provoca que muchos poemas no me digan nada ya que están inconexos; además de que la edición es una basura ya que no aparezca el nombre de ningún traductor y no sé cómo de fiable son los poemas o si en la versión en sueco riman los versos o no, además de que viendo una reseña online he comprobado que mi edición tiene versos traducidos de manera distinta a los de otras ediciones. Además de que la edición separa una obra en varias sin ningún motivo y eso provoca que tenga aún menos sentido los poemas.
Voy a dejar aquí las puntuaciones que le daría a los poemarios que he conseguido leer, pero buscar una edición donde al menos venga un poemario entero de Karlfeldt y no en fragmentos para criticarlo después, pues no creo que sea tan mal poeta como dice bastante gente (aunque no creo que sea merecedor del Nobel y que obviamente se lo dieron por amistades).
Canciones de páramos y de amor (4/5)= poemas que tratan del pasado y el amor a través de la naturaleza sueca. Tienen bastante ritmo y se mantiene el mensaje por todo el poema, aunque algunos tratan el tema del amor de una manera muy parecida.
Canciones de Fridolin y otros poemas (1/5)= en el título de este hay un paréntesis que sugiere ser una selección de poemas de una obra más larga, lo cual es cierto porque la Wikipedia en sueco mete otros poemarios dentro de este título que la edición la cual yo uso los considera como distintos.
Han sido todos excepto el último, ‘Canción de las serpientes’, horribles ya que carecían de sentido o musicalidad, pues se supone que cuentan la vida de un tal Fridolin, personaje creado por Karlfeldt a su semejanza, pero que al no incluirse todos los poemas de este poemario se desconoce este intento de biografía poética. Y lo peor es que el único poema que me ha gustado tiene un tono machista, aunque por haberse publicado a principios del siglo XX no tomaré en cuenta eso.
Cancionero de Cecilia Böllja (1/5)= este poemario, el cual el mismo libro menciona que solo es un fragmento, es en realidad parte de ‘Canciones de Fridolin’, el porqué de haberlo separado se escapa de mis conocimientos. Al igual que el anterior, los poemas son muy inconexos ya que se supone que la obra completa muestra una historia, pero al no estar aquí entera se pierde mucho contexto.
No creo que Karlfeldt sea tan mal poeta, sino que esta edición le ha hecho mucho el feo. Prometo buscar una edición donde al menos venga un poemario entero suyo y no en fragmentos para criticarlo después.
När dessa dikter skrevs var Karlfeldt medelålders och långa mörka skuggor har lagt sig över hans tidigare positiva sinnlighet. Utan tvekan spelar personliga kriser in, även om han döljer dem väl bakom sina 'lärda' referenser. Såväl hans ingående växtkunskap, som Bondepraktikans världsbild och andra mytiska symboler. Just i denna bok mycket demoner och andra svarta känslor.
Problemet ett århundrade senare är att få av oss har kunskaper på samma områden, så man behöver ofta läsa förklarande kommentarer. Då jag saknar referenser är det svårt att ta till mig dikterna. De talar inte till mig.
I mitten finns 'Beckblomster', tre tjärblomster, svarta fyllda med ångest, som enligt kommentaren i min samling har folkliga associationer till 'helvetets straff'. Jag gillar faktiskt den första "En frälst" i sin enkelhet, ännu en om medelålderns besvikelse ('min ungdom har torkat hän', osv). I den andra 'En förtappad', ökar ångesten, och därefter kommer den mest omtalade och svårtolkade "Häxorna". Om jag struntar i de lärda referenserna och bara tolkar via min egen känsla, så tillhör de det förra sekelskiftets demonifiering av kvinnor som bejakar sin sexualitet. Samtidigt som det känns som om Karlfeldt lagt in mycket av sin egen blick i djävulen, han vet att kvinnor inte saknar sexuella känslor, nästan som om han skuldbelägger sig själv för att ha lockat fram dessa känslor i en tid när det fördömdes. Minst två kvinnor födde hans barn i hemlighet.
Flera andra dikter handlar om hur modern, som fött sitt barn i skam/hemlighet, ändå hoppas på att få se det 'oäkta' barnet kan 'försona allt' och stiga till sin rättmätiga plats i livet.
Min favorit i denna samling är dock en ren översättning av en norsk folkvisa, som demonstrerar fasta könsroller som ett socialt spel, som sedan uppdagar att så behöver inte vara, man kan råka ett gott ärligt hjärta och då slippa detta spel.
"Ja, när de rätta mötas, är allt i sitt rätta lag. Troget på väg de följas i sämja och gott behag.
Ungdom och färing vika, men hjärtat slår friska slag; kärleken håller isn värme och varar till dödens dag."
Jag förstår inte Karlfeldt. Och jag bryr mig liksom inte om något han skriver, det får mig inte att känna en enda känsla och jag får inte heller uppfattningen att han SJÄLV känt något medan han skrivit. Så fruktansvärt tråkigt, bara.
Erik Axel Karlfeldt (1864-1931) fue un poeta sueco, ganador del premio Nobel de Literatura en 1931. Flora Och Pomona (1906) es un poemario (o más bien un compendio de diversos poemas en la edición que yo he leído), cuyo temas principales son la naturaleza y la vida en el campo.
En primer lugar, he de decir que, no se trata en absoluto de un poemario mal escrito. Sin embargo, tengo mis dudas de si la edición que he leído está correctamente traducida del sueco al español, puesto que he encontrado un sinsentido tras otro, que han llegado a hastiarme hasta la saciedad. Desconozco si la intencionalidad del autor era escribir de dicha manera, si en sueco sí tiene algún sentido concreto, o si simplemente, este tipo de poemas no son para mí, dado que soy mucho más de prosa o viñetas.
Exceptuando algún que otro poema suelto, siento que no he congeniado con la poesía de este autor, y sinceramente, creo que, si algún día cae algo de él en mis manos, optaré por no perder el tiempo. Por desgracia, me he visto forzado a terminar de leer, llegando a la conclusión de no haber entendido en absoluto el mensaje, si realmente lo hubiese, tras los poemas; no sé si por los temas, reiterativos hasta la saciedad, o por la traducción (lo cual es complicado de remediar, puesto que no estoy muy ducho en sueco).
No hay mucho por decir de este libro. Se reúnen algunos poemas, pero parecen desfasados, es un intento de volver a esa poesía bucólica, de cantar a la naturaleza y los pajarillos y las flores. No que esto sea lo desfasado, sino la forma en que lo hace. Más cercano al siglo XIX cuando se le reconoció con el Nobel ya por los años treintas.
Me hubiera encantado leer un poco más del autor pero es inconseguible su obra. Parece que hubo poco interés por traducirlo. Nos llegan apenas esos poemas de corte tradicional, sin mucha emoción, formales, quizá un poco cantarines y llenos de optimismo.
Será que eso era lo que les agradó a ciertas personas, nada de alocamiento, un halo de esperanza para esa Europa que ya estaba sumiéndose en la oscuridad del fascismo. Reitero entonces, su poesía venía de otros años, no menos violentos, pero que ya no podían decir nada en esa época y mucho menos a la nuestra.