Το βυσινί βιβλίο

by Stratis Myrivilis, Στρατής Μυριβήλης

Το βιβλίο έχει κάλυμμα εξώφυλλο το κόκκινο και το άσπρο είναι το κανονικό της βιβλιοδεσίας όπως όλη η σειρά.

5η έκδοση 1987
6η έκδοση 1991

Περιέχονται τα διηγήματα:

Φυλάκιο Βήτα Δύο

Η Νενέλα που τη θάψανε ζωντανή

Το πρώτο αμάρτημα

Τρίπτυχο -
Ι Αμμία
ΙΙ Νιλουφέρ
ΙΙΙ Η Πριγκιπέσσα

Ο "Παπανικολής"

Ο Μανωλάκης γυρεύει το Θεό

Η καρδιά του Πέφκου

Ο Μελέτης

Στον Ανεμόμυλο της Περιβόλας

Τα Παιδιά

Λούλης ο Γόης

Genres: Short Stories

175 pages, Hardcover

First published January 1, 1959

About the author

Stratis Myrivilis was a major figure in the literary history of 20th Century Greece. He wrote mostly fiction: novels, novellas, and short stories.

Reviews

[Dionisis Karachalios · Rating 3 out of 5]

Σύντομες ιστορίες,που σε προκαλεί να σκεφτείς....το περιεχόμενο τους και την αγωνία τους.Ενίοτε σαρκαστικό και με μεγάλη μαεστρία συγκινητικό.

[ζανλίκ · Rating 4 out of 5]

Οι ιστορίες του Βυσινί Βιβλίου μπορεί να φαίνονται εκ πρώτης όψεως εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, αφού περνάνε από χίλιες διαφορετικές καταστάσεις και πρόσωπα για να αναδείξουν ένα θεμελιώδες κοινό που εν τέλει τις ενώνει. Εδώ μέσα ενώνονται ένα στρατιωτικό φυλάκιο, ένας νεανικός έρωτας, το προπατορικό αμάρτημα, τρεις γυναίκες του ιστορικού παρελθόντος, ένας στρατιώτης-ταχυδρόμος (κι αν δεν σκεφτήκατε τον στρατιώτη ποιητή του Σαχτούρη σας κόβω την καλημέρα), ένα παιδί που ψάχνει τον θεό, ένα ζωντανό πεύκο, ένας στρατιωτικός γιατρός, ένας ανεμόμυλος, δυο αδέρφια και ένας ολόασπρος γάτος. Όσο ετερόκλητα μπορεί να φαίνονται σε εσάς, αλλό τόσο φαίνονταν και σε εμένα όταν ξεκίνησα να διαβάζω αυτό το βιβλίο. Και σε πρώτο επίπεδο σίγουρα είναι όλες "βυσινί", αν θεωρήσουμε το βυσινί το κατεξοχήν χρωματικό σύμβολο του ανεκπλήρωτου, του ημιτελούς, ωστόσο υπάρχει μια κοινή βάση -ίσως όχι ευχάριστη τις περισσότερες φορές- που τις αγκαλιάζει και τις φέρνει όλες κάτω από την ίδια ομπρέλα. Και κάτω από αυτή την ομπρέλα ενώνονται η τραγωδία, η ομορφιά, η ιστορία και η ειρωνεία. Και αν με ρωτάτε, κάτω από αυτή την ομπρέλα βρίσκω κι εγώ τον εαυτό μου όσο συνεχίζω με ρυθμούς κουτσής χελώνας να (ξανα)διαβάζω το Γαλάζιο Βιβλίο και δε μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι τις ιστορίες από το Βυσινί.
Αν αποφασίσετε να το διαβάσετε, μην εγκατελείψετε από το πρώτο διήγημα τρομαγμένοι από την ιδέα του πολέμου, στη συνέχεια θα σας φανερώσει πολλά "κρυμμένα".

[Eleftheria · Rating 4 out of 5]

Ένα από τα αδικημένα βιβλία της νιότης μου...

Το είχα κερδίσει στη Γ' Γυμνασίου για τη συμμετοχή μου στη θεατρική παράσταση του σχολείου και μετά τις πρώτες γραμμές, η μιζέρια του πολέμου με έκανε να το εγκαταλείψω.

Εξακολουθώ να συχαίνομαι τον πόλεμο αλλά, αν και είμαι σίγουρη ότι δεν είναι το καλύτερο δείγμα του Μυριβήλη, με άγγιξε πολύ βαθιά.

Τώρα εγώ μεγάλωσα, αυτό έγινε επίκαιρο... και τα δύο... ποιος ξέρει;

[Achilleas · Rating 4 out of 5]

Η γραφή του Μυριβήλη πάντοτε συγκινεί.
Η συγκεκριμένη συλλογή διηγημάτων έχει μια σκληρότητα, σε αλλά διηγήματα εμφανή, σε άλλα υποδόρια. Αφήνουν την ίδια γλυκόπικρη γεύση.

«Ἡ σπλαχνιὰ τοῦ κόσμου δὲν ἀντέχει καὶ πολλὲς μέρες. Μὲ τὴ συνήθεια καὶ μὲ τὴν παράταση στομώνει κ' ἡ ψυχή. Ἔτσ᾿ εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Μιά, δυό, πέντε, δέκα, ἑκατό, ὕστερα καταλαγιάζει κ' ἡ ψυχοπόνια γιὰ τὸν ἄλλον. Ὁ ξένος πόνος ταχτοποιέται ἀνάμεσα στ' ἄλλα καθέκαστα τῆς καθημερινῆς ζωῆς καὶ ὁ καθένας γυρίζει στὰ δικά του βάσανα.»