Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα

by Αλκυόνη Παπαδάκη

Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να διαβάσουν το μυστικό σημείωμα που άφησε μέσα τους ο Θεός. Δεν είχαν το απαιτούμενο φως για να το διαβάσουν.
Και τ άφησαν διπλωμένο να κιτρινίζει σε ένα κρυφό συρταράκι της ψυχής τους.
Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει.
Και σαστίζουν. Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει, ώσπου ανοίγουν ένα λάκκο και τη θάβουν, όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά.
Είναι μερικοί άνθρωποι που πίστεψαν αλήθεια πως ο Θεός αγαπάει τους μουτρωμένους.
Χαρά σ αυτούς που γέμισαν την ψυχή τους και διάβασαν τραγουδιστά το μυστικό τους σημειωματάκι.
Αν το σκισαν μετά, αν το καψαν, το έκαναν μόνο και μόνο για το κέφι τους. Για να κλείσουν μάτι στο Θεό.
Χαρά σ αυτούς που πιάστηκαν στο δόλωμα της ζωής και σπαρτάρισαν μέσα στα δίχτυα της.
Αν τα τρύπησαν μια στιγμή και ξαναβγήκαν στο πέλαγος, το καναν μόνο και μόνο για να χουν τη χαρά να ξαναπιαστούν...

Genres: Fiction, Drama

379 pages, Paperback

First published January 1, 1999

About the author

Βιογραφικό γραμμένο απο την ίδια.

Γεννήθηκα στο Νιο Χωριό, πολύ κοντά στα Χανιά. Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος. Η μάνα μου, ονειροπόλα... Όσο ήμουνα παιδί, η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες έως τραγικές καταστάσεις. Έτσι, αναγκάστηκα να ψάχνω από τότε τα μονοπάτια της φυγής. Εκείνη την εποχή μιλούσα με τα δέντρα, τις κάργιες που φώλιαζαν στα κυπαρίσσια του κήπου μας, τους θάμνους και τις πέτρες. Μου άρεσε, ακόμη, να φέρνω στο μυαλό μου διάφορες λέξεις και ν` ανακαλύπτω το χρώμα και τη μυρουδιά τους.

Τελείωσα τη Γαλλική Σχολή κι ύστερα ήρθα στην Αθήνα με τ` όνειρο ν` αλλάξω τον κόσμο. Άρχισα τις επαναστάσεις και τις ανατροπές και το μόνο που κατάφερα ήταν να σπάω συνεχώς τα μούτρα μου. Ευτυχώς που όλα έγιναν έτσι ακριβώς όπως έγιναν. Χαλάλι. Είδα, έμαθα κι ένιωσα τόσα πολλά!

Όταν κατάλαβα πως δεν μπορούσα ν` αλλάξω τον κόσμο, είπα: εντάξει, θ` αλλάξω τον εαυτό μου. Πολύ το διασκέδασα που την πάτησα κι εκεί. Τελικά σκέφτομαι, προς το παρόν δηλαδή γιατί πάντα το ψάχνω, πως επανάσταση είναι να `χεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά· να επιμένεις, ν` αγαπάς τη ζωή και να φροντίζεις να μην τη μολύνεις με το πέρασμά σου.

Όσο για το γράψιμο, έγραφα από παιδί. Το πρώτο μου γραφτό ήταν ένα ραβασάκι στο Θεό. Η αλήθεια είναι πως, όταν μεγάλωσα αρκετά, έκανα φιλότιμες προσπάθειες να μην μπλεχτώ στα γρανάζια της λογοτεχνίας. Φοβόμουνα μήπως κάποια μέρα αυτή η ιστορία με καπελώσει. Μάταιος κόπος! Φαίνεται πως μερικοί γεννιούνται με τούτη την περίεργη διαστροφή στο κεφαλάκι τους. Τουλάχιστον με παρηγορεί το γεγονός, πως το καπέλο μου δε μου `κρυψε ποτέ τα μάτια και τ` αφτιά μου.

Reviews

[Christiana Hadji · Rating 4 out of 5]

Η Παπαδάκη για ακόμα μια φορά καταφέρνει να δημιουργήσει κάποιους από τους πιό ολοζώντανους και συγκλονιστικούς χαρακτήρες που έχω συναντήσει στην σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Τα μυθιστόρηματα της είναι γραμμένα σε μια απλή και γνήσια γλώσσα, που δεν είναι παρά η φωνή του απλού καθημερινού Έλληνα, με όλα τα ελαττώματα, τις αδυναμίες, τα πάθη, τις μικροπρέπειες και τις φοβίες που κατατρέχουν την φυλή μας. Παρ' ολ' αυτά όμως το μήνυμα της Χειμωνιάτικης Λιακάδας είναι αισιόδοξο: όσα στραβά και να μας συμβούν η ζωή πάντα θα συνεχίζεται, και όσοι έχουν την ψυχική δύναμη για να αντιμετωπίσουν τις αναποδιές στο τέλος πάντα επιβιώνουν και προβάλλουν μέσα από τα συντρίμια τους δυνατότεροι.

[Ian D · Rating 2 out of 5]

Η γνώριμη πένα της Παπαδάκη μάς χαρίζει κάποιες στιγμές λυρισμού και όμορφης γραφής που, ωστόσο, δε φτάνουν για να σώσουν μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία από τους χαρακτήρες της. Δεν περιμένω να διαβάσω ρομαντική λογοτεχνία και ήρωες χωρίς ελαττώματα αλλά ανάμεσα σε τόσους πρωταγωνιστές είναι δυνατόν να μην υπάρχει ούτε ένα προτέρημα;
Από τη μικροαστική κατίνα με τη νοοτροπία του "τι θα πει ο κόσμος", στο ωφελιμιστικό πορνίδιο χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς που έχει πάρει όλη την οικογένεια (γιατί πού να τρέχει να βρει γκόμενο όξω), τον γκέι σε άρνηση (γιατί καλά τα'λεγε η Ντένη Μαρκορά ότι αυτό που χαρακτηρίζει τη μέση ελληνική οικογένεια είναι ότι έχει τουλάχιστον από ένα γιο ομοφυλόφιλο) που τα παρατάει όλα για να γίνει καλόγερος και να βρει "την αλήθεια του" και τη μάνα που τα υπομένει όλα για χάριν της αγίας ορθόδοξης οικογένειας. Εντάξει κι ο γιος σκοτώνει το γαμπρό και τη γκόμενα (που όλως τυχαίως είναι η γυναίκα του αδερφού του) αλλά όλα φτιάχνουν στο τέλος γιατί... ψυχική δύναμη. Χάπι εντ!
Άμεση αφήγηση και γρήγορη πλοκή αλλά τσάμπα κι άσκοπο μπινελίκι (η γλώσσα της Ζώγιας, του Μόσχου και του Ελευθεράκη ούτε στο γήπεδο) σε μία ιστορία που τελικά δεν πείθει.

[Stella · Rating 5 out of 5]

Πολύ ωραίο. Δυνατή ιστορία δοσμένη με αρκετό χιούμορ και φυσικά την υπέροχα μοναδική γραφή της κ.Παπαδάκη που τόσο αγαπώ!!!

[Ντίνα Βαρδάκα · Rating 4 out of 5]

11

[MariaK · Rating 5 out of 5]

Συναρπαστικό βιβλίο. Τόσο πολλά σκαμπανεβάσματα, τόσες περιπέτειες, χαρές, βάσανα... Βιώνεις ένα σωρό συναισθήματα διαβάζοντάς το.
Διαβάζεται πολύ ευχάριστα χάρη στη μοναδική εύθυμη γραφή της Παπαδάκη. Και μ' άρεσαν πολύ τα παρενθετικά σοφά λόγια σε διάφορα σημεία του κειμένου. Ξεχώρισα μερικά όπως "Η εκδίκηση είναι σαν τον πληρωμένο δολοφόνο. Κάνει τη δουλειά κι ύστερα γυρίζει σε σένα και σου ζητάει την αμοιβή." και
"Σκέφτηκε κανείς πόσο σημαντικό, πόσο μοναδικό γίνεται ένα κουρελάκι, ένα τριμμένο πατάκι, όταν το τυλίξει κάποιος με την αγάπη του; Πόσο πολύτιμο γίνεται ένα τσίγκινο κουτάκι με σπόρους πιπεριού, οταν το τοποθετήσουν στο ράφι κάποια δάχτυλα που ονειρεύονται;"

Μου αποσπούσαν συνέχεια την προσοχή τα συντακτικά λάθη (που ίσως οφείλονται στην κακή επιμέλεια και όχι στη συγγραφέα, δεν ξέρω). Καλά τα κόμματα αλλά δεν τα βάζουμε κάθε τρεις και λίγο! Άλλο το "Δεν ήρθε, για να κρυφτεί." (σελ. 163) (που σημαίνει ότι δεν ήρθε, κι ότι ο λόγος που δεν ήρθε ήταν επειδή ήθελε να κρυφτεί) κι άλλο το "Δεν ήρθε για να κρυφτεί" που έπρεπε να γράφει το κείμενο (δηλ. ήρθε αλλά για άλλο λόγο και όχι για να κρυφτεί, ήρθε για να φανεί). Σ' όλο το βιβλίο πριν από κάθε "για" έχει και κόμμα. Τα 'βλεπα και νευρίαζα. Και ορθογραφικά έχει αλλά τέλος πάντων... ας μη βγάλω αστεράκι για τα γλωσσικά λάθη.

[Fay · Rating 5 out of 5]

Η Αλκυόνη έχει ένα δικό της μοναδικό τρόπο γραφής. Ζωντανοί διάλογοι και μονόλογοι. Χρήση ενός ιδιαίτερου χιούμορ, έστω κι αν αναφέρεται σε δυσάρεστες καταστάσεις. Μια γλώσσα προκλητική αλλά και τόσο αληθινή ταυτόχρονα. Μού άρεσαν πολύ οι σκέψεις της συγγραφέως που παρεμβάλλονται με πλάγια γράμματα. Λόγια πραγματικά σοφά!
Αυτό είναι το δεύτερο μόλις βιβλίο της που διαβάζω αλλά κι αυτό, όπως και το προηγούμενο, κατάφερε να με συνεπάρει!...

[Irini Gergianaki · Rating 4 out of 5]

"Αν θες να σκύψεις μέσα σου και να δεις μια δυο αλήθειες, κάνε το μόνος σου. Μακριά από προστάτες και συμπαραστάτες.
Ύστερα, ό,τι κι αν δεις, μην τρομάξεις και το βάλεις στα πόδια. Είναι δικό σου, φίλε. Κουλάρισε. Είσαι εσύ!"

Η αγαπημένη τρυφερή Αλκυόνη.

[Vaso · Rating 3 out of 5]

Για ορισμένους ανθρώπους η ζωή δεν ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς. Έτσι και για τη Ζώγια...Όμως η μοίρα έφερε στο δρόμο της τη θεία Μπέση. Την αναλαμβάνει και της παρέχει όλα όσα θέλει. Όμως η Ζώγια θέλει να ζήσει τη ζωή. Ο γάμος με τον μεγάλο γιο της Πιπίνας, μοιάζει να την ηρεμεί, μιας και νιώθει ότι της προσφέρει μια ελευθερία. Όλοι την αγαπούν, την προσέχουν κι όταν έρθει κι ο εγγονός, η χαρά τους δεν περιγράφεται. Όμως η Ζώγια νιώθει ότι αυτό δεν της αρκεί - θέλει να γευτεί τον έρωτα δεν αντέχει τους συμβιβασμούς. Ο καθωσπρεπισμός της Πιπίνας και τα τι θα πει ο κόσμος δεν την αφορούν. Κι αρχίζει τα λάθη. Λάθη που παρασέρνουν όπως το νερό της βροχής, στον ορμητικό χείμαρρο.
Η συγγραφέας με το δικό της τρόπο μιλά για ανθρώπους που περνούν από φουρτούνες και κύματα. Ξεγυμνώνει τους χαρακτήρες της μπροστά μας κι η γραφή της είναι εθιστική γιατί η αμεσότητά της και οι ενδόμυχες σκέψεις της, μας δείχνουν την αληθινή πλευρά τους.
Ένα βιβλίο γεμάτο λαθη, πάθη, έρωτες, μίση και ανατροπές με την μοναδική γραφή της Αλκυόνης Παπαδάκη..

"Όταν αρχίζει η ζωή να σου δίνει φαπες, πολλές φορές την πιάνει αμόκ. Ξέχνα να σταματήσει. Σ'αυτό το σημείο, λένε οι παλιές καραβανες, για να μην εξοντωθεις, πρέπει να κάνεις μια κίνηση.Μια τρίπλα.Ν'απλώσεις το χέρι σου, έστω το μικρό δαχτυλάκι σου, και να της δείξεις πως, παρ'όλα αυτά, εσύ εξακολουθείς να τη λατρεύεις. Πώς λίγο πιο κάτω θα είσαι εκεί και θα την περιμένεις."

3,5 αστέρια

[Yannis · Rating 3 out of 5]

Η ασυγκράτητη Ζώγια μπαίνει νύφη στην καθώς πρέπει οικογένεια Ιγνατιάδη από τη Νέα Ιωνία και διαλύει τα πάντα στο πέρασμα της. Πουτανιά, τζάμπα μαγκιά και μια λαϊκή χυδαιότητα διαποτίζουν κάθε σελίδα μέχρι το τελικό κρεσέντο. Η πορεία της ίδιας της Ζώγιας είναι βασικά μια άσκηση για τα όρια της εγωπάθειας σε όλες τις πιθανές μορφές της.
Οι τελευταίες σελίδες μετά από τη «λύση» της τραγωδίας μιλούν με έναν άμεσο και γλυκό τρόπο για τη δύναμη για ζωή της πραγματικής πρωταγωνίστριας του βιβλίου.

Ο τρόπος γραφής υπέρ του δέοντος λυρικός, σε πλήρη αντιδιαστολή με τις χριστοπαναγιες που εκτοξεύονται από και προς κάθε κατεύθυνση.

Οι πρωταγωνιστές παίρνουν τα διαλείμματα τους από τη ροή της ιστορίας και μιλούν σε πρώτο πρόσωπο σαν να παίζουν στις Οικογενειακές Ιστορίες ή να μιλούν με ρεπόρτερ από μεσημεριανό ριάλιτι του Μικρούτσικου στα 90s.

(Μια σκηνή που πίστεψα ότι επίκειται αλλά δεν ήρθε ποτέ και θα απογείωνε το βιβλίο: η πεθερά Πιπίνα με τη νύφη της Ζωγια, παίρνουν τα 15’ δημοσιότητας τους ως γιαγιά και μάνα ρέιβερ, βγαίνουν σε βραδινό δελτίο ειδήσεων και κράζουν τη γενιά του εγγονού Ελευθεράκη.)

[Gianna Fou. · Rating 4 out of 5]

Ένα βιβλίο-ύμνος στη ψυχική δύναμη. Το μόνο βιβλίο της Παπαδάκη όπου η μια θύελλα διαδέχεται την άλλη, το ένα όνειρο κατεδαφιζεται μετά το άλλο. Χωρίς ενδιάμεσες νηνεμίες... Και μια γυναίκα ,στις πιο σκληρές στιγμές, να αντλεί δύναμη από το πουλάκι που εμφανίζεται ξανά μετά τη μπόρα και συνεχίζει να σπρώχνει προς τα πάνω..γιατί όπως αναφέρει η συγγραφέας " Ζω θα πει παλεύω". Το τέλος του βιβλίου; Απρόσμενα αισιόδοξο και λυτρωτικό!
Τέλος, μια σκέψη που έκανα είναι πως ολες αυτές οι συμφορές έμαθαν στην Πιπίνα πως οι χειμωνιάτικες λιακάδες συχνά χαρίζονται από ανθρώπους τους οποίους ,πριν βιώσει όλες αυτές τις συμφορές, η ίδια θα απέρριπτε. Φαίνεται ,λοιπόν, πως δεν υπάρχει αυστηρή και προκαθορισμένη συνταγή για την ευτυχία και πώς πρέπει να σεβόμαστε τις επιλογές των άλλων στην προσπάθειά τους να την αγγίξουν, ανεξάρτητα από το αν αυτές αποκλίνουν από τις δικές μας προσδοκίες.

[Natasha Anastasiou · Rating 4 out of 5]

Ένα βιβλίο τρυφερό και βαθιά ανθρώπινο, γεμάτο πάθος, απώλειες και αγάπη. Η Αλκυόνη Παπαδάκη δημιουργεί χαρακτήρες τραγικούς αλλά ζωντανούς, που αγγίζουν τον αναγνώστη. Η γραφή της είναι λυρική, χωρίς να χάνει την αμεσότητά της, και σε παρασύρει στην ιστορία. Από τα έργα που αφήνουν μέσα σου μια μικρή, φωτεινή «λιακάδα» στον χειμώνα της ζωής.

[Τύπισσα · Rating 4 out of 5]

Απο τα ωραιοτερα βιβλία της κας Παπαδάκη και ποσο μοναδική και ταξιδιαρικη η γραφη της.Ειμαι χρονια φανατική αναγνώστρια των βιβλίων της και ποτέ δεν με απογοήτευσε κανένα απο οσα διαβασα.Το προτεινω ανεπιφύλακτα.

[Eftychia Makridou · Rating 4 out of 5]

Όπως πάντα η Παπαδακη μας ταξιδεύει στον κόσμο των συναισθημάτων..

[Victoria · Rating 3 out of 5]

3,5

[Βαλερί Αγγέλου (Valerie Angelou) · Rating 5 out of 5]

Από τα πιο όμορφα βιβλία της Αλκυόνης Παπαδάκη. Έχει έναν μοναδικό, λυρικό τρόπο να δίνει σώμα στους ήρωες της. Από τα βιβλία που είχα λατρέψει ως έφηβη.

[Deppy Mantzaridou · Rating 5 out of 5]

Πόσο υπέροχο βιβλίο!

[Νατάσα Ιντζόγλου · Rating 5 out of 5]

Για μένα πιστεύω το καλύτερο της συγγραφέας. Δυνατή γραφή και χαρακτήρες, μια ιστορία που σε παρασέρνει.

[Alexa · Rating 4 out of 5]

Είναι το πρώτο της βιβλίο που διαβάζω και ενώ δεν πρόκειται για κάποια ιδιαίτερη πλοκή η γραφή της έχει απίστευτη ροή, είναι έξυπνη, ωμή και γοητευτική. Αξίζει σίγουρα.

[Georgia Karagianni · Rating 4 out of 5]

Πολλά σκαμπανεβάσματα, πολλές περιπέτειες χαρές και βάσανα....άλλωστε έτσι είναι η ζωή! Βιώνεις ένα σωρό συναισθήματα διαβάζοντας το! Υπέροχο βιβλίο με όμορφη γραφή!

[Μαρία · Rating 3 out of 5]

Πόσοι τραγικοί ήρωες, άραγε, μπορούν να συνυπάρξουν κάτω από την ίδια σκεπη;
Το σκηνικό άκρως δραματικό με έντονα τα στοιχεία του πάθους, της απώλειας και της αγάπης.

Για μια ακόμη φορά, η Αλκυόνη Παπαδάκη εχει δημιουργήσει μια ιστορία, ικανή να κρατήσει το ενδιαφέρον το αναγνώστη και, σε πολλές περιπτώσεις, να ταυτιστεί, να συμπαθήσει ή και αν αντιπαθήσει τους ήρωες της.

Απο τα ωραιοτερα βιβλία της κας Παπαδάκη!
Το προτεινω ανεπιφύλακτα.

[Georgette Nanou · Rating 5 out of 5]

 Εξαιρετικό!!! με την υπέροχη,ιδιόμορφη,έξυπνη γραφή της και το μοναδικό ταλέντο της στον τρόπο που γίνονται οι διάλογοι και ο εσωτερικός μ ονόλογος της συγγραφέως, χωρίς να λείπει και μια δόση ειρωνείας.

[Kindred · Rating 3 out of 5]

Τρυφερό βιβλιαράκι. Σα να σε λούζει χειμωνιάτικη λιακάδα και να σε ανανεώνει. Η δυσκολίες είναι για να τις ξεπερνάμε και να παλεύουμε.