What do you think?
Rate this book
Μη μου λες αντίο
Δύο ιστορίες, δύο άνθρωποι που κανονικά μάλλον δε θα συναντιούνταν ποτέ· όμως η μοίρα είχε αλλιώς αποφασίσει, ήταν γραφτό. Και τους έφερε κοντά. Ανάμεσά τους αναπτύσσεται ένας μεγάλος έρωτας. Ένας έρωτας απρόβλεπτος, απόλυτος και καταλυτικός, καταστροφή αλλά και αναγέννηση, παράδεισος και κόλαση, από αυτούς τους έρωτες που είναι τόσο τέλειοι, ώστε να προκαλούν τη μήνι των θεών, ένα ασυγκράτητο πάθος που αναζητά απελπισμένα την ολοκήρωσή του, με κάθε θυσία, με κάθε τίμημα. Κι όλα αυτά με φόντο την πόλη της Κομοτηνής, μιας πόλης ερωτικής, που όσοι πέρασαν από εκεί, έστω και λίγο, την κουβαλάνε πάντα μέσα τους και νιώθουν παντοτινά αποτυπωμένο σε κάθε μόριο του κορμιού τους το άρωμα Ανατολής που αποπνέει.
Καλό σας ταξίδι στον ονειρικό κόσμο των μυστικών, καλά κρυμμένων πόθων.
Καλό σας ταξίδι στον ονειρικό κόσμο των μυστικών, καλά κρυμμένων πόθων.
614 pages, Paperback
First published November 1, 2000
10 people are currently reading
157 people want to read
About the author
Αναστασία Καλλιοντζή
34 books36 followersΗ Αναστασία Καλλιοντζή γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης το 1995 και από το 1997 ασκεί τη μαχόμενη δικηγορία. Είναι παντρεμένη και έχει ένα γιο.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 18 of 18 reviews
December 12, 2016
Οδηγίες προς επίδοξους αναγνώστες, πριν ξεκινήσετε το βιβλίο:
Κάθεστε αναπαυτικά στον καναπέ, περιχύνεστε μ’ένα chanel, ένα j’adore, ένα κατιτίς βρε παιδί μου, πατάτε πέντε έξι φορές φσφσφς το airwick, βάζετε και το μανταλάκι στη μύτη και ξεκινάτε… Το βιβλίο μυρίζει… κι όταν λέω μυρίζει… εννοώ μυρίζει… δεν ξέρω τι χαρτί χρησιμοποίησαν εκεί στον εκδοτικό αλλά όσοι έχουν μια ευαισθησία στη μύτη, είναι αδύνατον να μην λιποθυμήσουν από την άσχημη μυρωδιά…
Ήθελα κάτι αλαφρύ και χαλαρωτικό κι εν γνώσει μου, διάλεξα το συγκεκριμένο μια και ήξερα πως είναι μια ιστορία έρωτα και πάθους, είχε κάνει και τηλεοπτική επιτυχία (αν και τη σειρά δεν την είχα δει οπότε δεν ήξερα τι έπαιζε…) Το στόρυ, μια φοιτήτρια Νομικής στην Κομοτηνή εξ Αθηνών ορμώμενη, από απλή μάγκικη οικογένεια της Αργυρούπολης, με γκόμενο τον πιο περιζήτητο εργένη (και νέος, και όμορφος, και πλούσιος, και μορφωμένος, και φοιτητής Ιατρικής, και να κόβει φλέβες για πάρτη της, και shampoo και conditioner…), ζει τη φοιτητική έξαλλη ζωή της μεταξύ πτωχευτικού δικαίου και μπαρότσαρκας, μέχρι που την χτυπάει κατακούτελα ο αληθινός έρως κι όχι ο ‘σαλάμι αέρος’, κι ο νέος έρως επίσης τα έχει όλα (και κούκλος, και μορφωμένος, και καψούρης και…), εντάξει έχει ένα θεματάκι είναι μουσουλμάνος αλλά εκείνος δεν το λέει, εκείνη δεν το ξέρει… και… ε και!!!
Δεν με ενόχλησε το στόρυ, αν και ήταν γεμάτο από κλισέ (ο πλούσιος γκόμενος, η κακιά νεόπλουτη πεθερά, η φτωχή πλην τίμια κορασίδα, ο καθηγητής που θέλει να απαυτώσει τη φοιτήτρια του…), με ενόχλησε ωστόσο η γραφή… Ήταν μια άκρως σεναριακή γραφή και γι’αυτό φαντάζομαι ο σεναριογράφος δεν πρέπει να είχε και πολύ δουλειά να κάνει… ήταν σαν να το διηγείται όλα αυτά (κι ας ήταν τριτοπρόσωπη η γραφή), ένα κορίτσι 20-22 χρόνων… Κάποιες λέξεις που επαναλαμβάνονταν κατά κόρο, εντάξει… εκείνο «το λοιπόν» και «το λοιπόν» και «το λοιπόν», έλεος! Να μην μιλήσω για τη συνεχή χρήση του ρήματος «ντερλικώνω» σε όλα τα πρόσωπα… Κι ερώτηση κρίσεως: δεν έχω ιδέα τι θα πει η φράση «τον αποθαρρό μας»… Πρώτη φορά στη ζωή μου την άκουγα…
Εν ολίγοις…
Αν ήμουν φοιτήτρια (τότε ίσως να μου άρεσε)
Αν σπούδαζα στη Νομική (τότε ίσως να μου άρεσε)
Αν ήμουν φοιτητής στην Κομοτηνή (τότε ίσως να μου άρεσε)
Αν ήμουν εκεί στα είκοσι (τότε ίσως να μου άρεσε)
Αν περίμενα ακόμα τον πρίγκηπα του παραμυθιού (τότε ίσως να μου άρεσε)
Αν ήταν από τα πρώτα βιβλία που διάβαζα στη ζωή μου (τότε ίσως να μου άρεσε)
Όμως επειδή, απέχω παρασσάγγας από όλα τα παραπάνω, μάλλον δεν μου άρεσε…
Ωστόσο μπορώ να καταλάβω γιατί μπορεί να αρέσει σε ένα νέο κορίτσι (μάγκικη γλώσσα, πάθος απύθμενο, γκόμενοι κούκλοι, φοιτητική ζωή, γρήγορη εξέλιξη…)
Να πω και κάτι ακόμα γιατί αν βγάλω γλώσσα, γλώσσα δεν βάζω μέσα μου…
Επειδή από τη στιγμή που το κορίτσι μας, η Χριστίνα, τα μπλέκει με το Μουράτ, και συνέχεια μας λέει «και τι κακό έχει η αγάπη;» «και γιατί δεν μας αφήνουν ήσυχους να χαρούμε τον έρωτα μας» και άλλα τέτοια ωραία, μάλλον κακομαθημένο κορίτσι μου, δεν κατάλαβες πως κανείς δεν σε κυνήγησε για την αγάπη σου, απλώς δεν μπορείς να φλομώνεις όλον τον κόσμο στο ψέμα… να σκοτώνεται ο πατέρας σου (που τον λατρεύεις) και την ίδια στιγμή να πηγαίνεις να βγάζεις τα μάτια σου…
5/10
http://skorofido.blogspot.gr/2016/12/...
Κάθεστε αναπαυτικά στον καναπέ, περιχύνεστε μ’ένα chanel, ένα j’adore, ένα κατιτίς βρε παιδί μου, πατάτε πέντε έξι φορές φσφσφς το airwick, βάζετε και το μανταλάκι στη μύτη και ξεκινάτε… Το βιβλίο μυρίζει… κι όταν λέω μυρίζει… εννοώ μυρίζει… δεν ξέρω τι χαρτί χρησιμοποίησαν εκεί στον εκδοτικό αλλά όσοι έχουν μια ευαισθησία στη μύτη, είναι αδύνατον να μην λιποθυμήσουν από την άσχημη μυρωδιά…
Ήθελα κάτι αλαφρύ και χαλαρωτικό κι εν γνώσει μου, διάλεξα το συγκεκριμένο μια και ήξερα πως είναι μια ιστορία έρωτα και πάθους, είχε κάνει και τηλεοπτική επιτυχία (αν και τη σειρά δεν την είχα δει οπότε δεν ήξερα τι έπαιζε…) Το στόρυ, μια φοιτήτρια Νομικής στην Κομοτηνή εξ Αθηνών ορμώμενη, από απλή μάγκικη οικογένεια της Αργυρούπολης, με γκόμενο τον πιο περιζήτητο εργένη (και νέος, και όμορφος, και πλούσιος, και μορφωμένος, και φοιτητής Ιατρικής, και να κόβει φλέβες για πάρτη της, και shampoo και conditioner…), ζει τη φοιτητική έξαλλη ζωή της μεταξύ πτωχευτικού δικαίου και μπαρότσαρκας, μέχρι που την χτυπάει κατακούτελα ο αληθινός έρως κι όχι ο ‘σαλάμι αέρος’, κι ο νέος έρως επίσης τα έχει όλα (και κούκλος, και μορφωμένος, και καψούρης και…), εντάξει έχει ένα θεματάκι είναι μουσουλμάνος αλλά εκείνος δεν το λέει, εκείνη δεν το ξέρει… και… ε και!!!
Δεν με ενόχλησε το στόρυ, αν και ήταν γεμάτο από κλισέ (ο πλούσιος γκόμενος, η κακιά νεόπλουτη πεθερά, η φτωχή πλην τίμια κορασίδα, ο καθηγητής που θέλει να απαυτώσει τη φοιτήτρια του…), με ενόχλησε ωστόσο η γραφή… Ήταν μια άκρως σεναριακή γραφή και γι’αυτό φαντάζομαι ο σεναριογράφος δεν πρέπει να είχε και πολύ δουλειά να κάνει… ήταν σαν να το διηγείται όλα αυτά (κι ας ήταν τριτοπρόσωπη η γραφή), ένα κορίτσι 20-22 χρόνων… Κάποιες λέξεις που επαναλαμβάνονταν κατά κόρο, εντάξει… εκείνο «το λοιπόν» και «το λοιπόν» και «το λοιπόν», έλεος! Να μην μιλήσω για τη συνεχή χρήση του ρήματος «ντερλικώνω» σε όλα τα πρόσωπα… Κι ερώτηση κρίσεως: δεν έχω ιδέα τι θα πει η φράση «τον αποθαρρό μας»… Πρώτη φορά στη ζωή μου την άκουγα…
Εν ολίγοις…
Αν ήμουν φοιτήτρια (τότε ίσως να μου άρεσε)
Αν σπούδαζα στη Νομική (τότε ίσως να μου άρεσε)
Αν ήμουν φοιτητής στην Κομοτηνή (τότε ίσως να μου άρεσε)
Αν ήμουν εκεί στα είκοσι (τότε ίσως να μου άρεσε)
Αν περίμενα ακόμα τον πρίγκηπα του παραμυθιού (τότε ίσως να μου άρεσε)
Αν ήταν από τα πρώτα βιβλία που διάβαζα στη ζωή μου (τότε ίσως να μου άρεσε)
Όμως επειδή, απέχω παρασσάγγας από όλα τα παραπάνω, μάλλον δεν μου άρεσε…
Ωστόσο μπορώ να καταλάβω γιατί μπορεί να αρέσει σε ένα νέο κορίτσι (μάγκικη γλώσσα, πάθος απύθμενο, γκόμενοι κούκλοι, φοιτητική ζωή, γρήγορη εξέλιξη…)
Να πω και κάτι ακόμα γιατί αν βγάλω γλώσσα, γλώσσα δεν βάζω μέσα μου…
Επειδή από τη στιγμή που το κορίτσι μας, η Χριστίνα, τα μπλέκει με το Μουράτ, και συνέχεια μας λέει «και τι κακό έχει η αγάπη;» «και γιατί δεν μας αφήνουν ήσυχους να χαρούμε τον έρωτα μας» και άλλα τέτοια ωραία, μάλλον κακομαθημένο κορίτσι μου, δεν κατάλαβες πως κανείς δεν σε κυνήγησε για την αγάπη σου, απλώς δεν μπορείς να φλομώνεις όλον τον κόσμο στο ψέμα… να σκοτώνεται ο πατέρας σου (που τον λατρεύεις) και την ίδια στιγμή να πηγαίνεις να βγάζεις τα μάτια σου…
5/10
http://skorofido.blogspot.gr/2016/12/...
February 26, 2016
Ένα από τα αγαπημένα μου ελληνικά μυθιστορήματα(και σίγουρα το αγαπημένο μου ελαφρύ ανάγνωσμα). Ομολογώ ότι από λογο-τεχνικής απόψεως είναι ιεροσυλία να το βάζω στην ίδια μοίρα με τα μυθιστορήματα πχ του Καζαντζάκη, συναισθηματικά, ωστόσο, το εν λόγω βιβλίο με άγγιξε όσο κανένα άλλο.
Για να είμαι ειλικρινής, δε θα μπορέσω ποτέ να εξετάσω το "Μη μου λες αντίο" με αντικειμενικά κριτήρια...
Βλέπετε, η συγκεκριμένη ιστορία μπορεί να έχει δύο ειδών αναγνώστες: εκείνους που τη διαβάζουν κι εκείνους που τη βιώνουν. Εγώ ανήκω στη δεύτερη κατηγορία, έστω κι αν δε βίωσα τον έρωτα στα μάτια ενός αλλόθρησκου.
Η Αναστασία Καλλιοτζή γράφει κάθε λέξη μέσα από τα μάτια μιας φοιτήτριας στην Κομοτηνή. Περιγράφει την κάθε γωνιά με τον έρωτα που χαρακτηρίζει όλους σχεδόν όσοι έχουν ζήσει μια τετραετία σε αυτή την πόλη.
Έτσι κι εγώ, πέρασα τέσσερα αξέχαστα φοιτητικά χρόνια σε αυτή τη μικρή φοιτητούπολη, με το μεθυστικό άρωμα Ανατολής... Βάδισα στα βήματα της Χριστίνας, είδα τα μέρη που αντίκρυσε κι εκείνη -ίσως όχι όλα γιατί η ιστορία εκτυλίσσεται στις αρχές του 1990, ενώ εγώ σπούδασα εκεί πολύ αργότερα. Από μια ειρωνεία της τύχης, από τις πρώτες σελίδες ανακάλυψα ότι έμενα λίγα μέτρα πιο μακριά από το σπίτι της. Τα έζησα όλα τόσο έντονα, που κατέληξα να κλαίω με λυγμούς στο τέλος.
Βίωσα αυτό το βιβλίο σε ολότελα νέο επίπεδο. Πρώτη φορά δεν με ταξίδεψε ένα βιβλίο που διάβασα, ήμουν, βλέπετε, ήδη εκεί..
Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε να εκτιμήσει αυτό το βιβλίο κάποιος που δεν αντίκρυσε ποτέ την Κομοτηνή με αυτά τα μάτια, ξέρω όμως ότι θα αγγίξει βαθύτατα όποιον έχει βαδίσει σ' εκείνα τα στενά, όποιον μαγεύτηκε από το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει τα ανατολίτικα δρομάκια (πίσω, στον Τουρκομαχαλά) και χάθηκε μέσα στην ομίχλη της.
Για μένα σημαίνει τα πάντα.
Το εν λόγω βιβλίο με έκανε να αγαπήσω την Κομοτηνή την περίοδο που ήταν το τελευταίο μέρος όπου ήθελα να βρίσκομαι. Όταν δεν καταλάβαινα πώς ένα μέρος σαν αυτό -με καμία απολύτως φυσική ομορφιά- μπόρεσε να πλανέψει όσους πέρασαν από εκεί. Όταν αμφισβητούσα το περιβόητο ρητό "Στην Κομοτηνή με κλάματα θα πας και με κλάματα θα γυρίσεις".
Ξέρω ότι αργά ή γρήγορα αυτή η πόλη θα με κέρδιζε, είμαι όμως αιωνίως ευγνώμων σε αυτό το βιβλίο που μου έδωσε την ευκαιρία να τη δω με άλλα μάτια. Και περισσότερο ευγνώμων είμαι που η Αναστασία Καλλιοντζή μας χάρισε αυτό το βιβλίο, ώστε να μπορούμε να κουβαλάμε πάντα ένα κομμάτι της Κομοτηνής -και των καλύτερων μας χρόνων- για πάντα μαζί μας...
Η πλάκα είναι ότι κανένα άλλο βιβλίο της κυρίας Καλλιοτζή δε μπόρεσε να με κερδίσει. Ίσως η αιτία που αγάπησα αυτό το βιβλίο τόσο πολύ να είναι η Κομοτηνή....
Για να είμαι ειλικρινής, δε θα μπορέσω ποτέ να εξετάσω το "Μη μου λες αντίο" με αντικειμενικά κριτήρια...
Βλέπετε, η συγκεκριμένη ιστορία μπορεί να έχει δύο ειδών αναγνώστες: εκείνους που τη διαβάζουν κι εκείνους που τη βιώνουν. Εγώ ανήκω στη δεύτερη κατηγορία, έστω κι αν δε βίωσα τον έρωτα στα μάτια ενός αλλόθρησκου.
Η Αναστασία Καλλιοτζή γράφει κάθε λέξη μέσα από τα μάτια μιας φοιτήτριας στην Κομοτηνή. Περιγράφει την κάθε γωνιά με τον έρωτα που χαρακτηρίζει όλους σχεδόν όσοι έχουν ζήσει μια τετραετία σε αυτή την πόλη.
Έτσι κι εγώ, πέρασα τέσσερα αξέχαστα φοιτητικά χρόνια σε αυτή τη μικρή φοιτητούπολη, με το μεθυστικό άρωμα Ανατολής... Βάδισα στα βήματα της Χριστίνας, είδα τα μέρη που αντίκρυσε κι εκείνη -ίσως όχι όλα γιατί η ιστορία εκτυλίσσεται στις αρχές του 1990, ενώ εγώ σπούδασα εκεί πολύ αργότερα. Από μια ειρωνεία της τύχης, από τις πρώτες σελίδες ανακάλυψα ότι έμενα λίγα μέτρα πιο μακριά από το σπίτι της. Τα έζησα όλα τόσο έντονα, που κατέληξα να κλαίω με λυγμούς στο τέλος.
Βίωσα αυτό το βιβλίο σε ολότελα νέο επίπεδο. Πρώτη φορά δεν με ταξίδεψε ένα βιβλίο που διάβασα, ήμουν, βλέπετε, ήδη εκεί..
Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε να εκτιμήσει αυτό το βιβλίο κάποιος που δεν αντίκρυσε ποτέ την Κομοτηνή με αυτά τα μάτια, ξέρω όμως ότι θα αγγίξει βαθύτατα όποιον έχει βαδίσει σ' εκείνα τα στενά, όποιον μαγεύτηκε από το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει τα ανατολίτικα δρομάκια (πίσω, στον Τουρκομαχαλά) και χάθηκε μέσα στην ομίχλη της.
Για μένα σημαίνει τα πάντα.
Το εν λόγω βιβλίο με έκανε να αγαπήσω την Κομοτηνή την περίοδο που ήταν το τελευταίο μέρος όπου ήθελα να βρίσκομαι. Όταν δεν καταλάβαινα πώς ένα μέρος σαν αυτό -με καμία απολύτως φυσική ομορφιά- μπόρεσε να πλανέψει όσους πέρασαν από εκεί. Όταν αμφισβητούσα το περιβόητο ρητό "Στην Κομοτηνή με κλάματα θα πας και με κλάματα θα γυρίσεις".
Ξέρω ότι αργά ή γρήγορα αυτή η πόλη θα με κέρδιζε, είμαι όμως αιωνίως ευγνώμων σε αυτό το βιβλίο που μου έδωσε την ευκαιρία να τη δω με άλλα μάτια. Και περισσότερο ευγνώμων είμαι που η Αναστασία Καλλιοντζή μας χάρισε αυτό το βιβλίο, ώστε να μπορούμε να κουβαλάμε πάντα ένα κομμάτι της Κομοτηνής -και των καλύτερων μας χρόνων- για πάντα μαζί μας...
Η πλάκα είναι ότι κανένα άλλο βιβλίο της κυρίας Καλλιοτζή δε μπόρεσε να με κερδίσει. Ίσως η αιτία που αγάπησα αυτό το βιβλίο τόσο πολύ να είναι η Κομοτηνή....
October 13, 2016
Η Χριστίνα είναι ένα κορίτσι που δίνει πανελλήνιες και αγωνιά για το αποτέλεσμα. Μεγαλωμένη σε αυστηρό περιβάλλον, με έναν πατέρα κέρβερο επί των σχέσεών της με φίλους και ερωτικούς συντρόφους, έχει σχέση με τον πλούσιο Φίλιππο, ένα νέο παιδί μεγαλωμένο στα πούπουλα, του οποίου η μάνα δεν τη θέλει αλλά ο πατέρας τη συμπαθεί. Ο Μουράτ είναι μουσουλμάνος και ζει με την οικογένειά του στην Κομοτηνή, ανυπομονώντας να παντρευτεί την αγαπημένη του Μελέκ. Αυστηρό μουσουλμανικό περιβάλλον, κλειστή κοινωνία, η γυναίκα περιορισμένη. Η Χριστίνα πετυχαίνει στη Νομική Θράκης, με έδρα την Κομοτηνή. Τι θα συμβεί όταν όλοι αυτοί οι διαφορετικοί χαρακτήρες μπλεχτούν στα πόδια της μοίρας; Τι συνέπειες θα επιφέρει ο κεραυνοβόλος έρωτας Μουράτ και Χριστίνας;
Το πρώτο μυθιστόρημα της ταλαντούχας συγγραφέως και μεταφράστριας Αναστασίας Καλιοντζή επανακυκλοφορεί δεκαέξι χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία και εξακολουθεί να είναι φρέσκο όπως και τότε. Με τη διεισδυτική της ματιά η συγγραφέας περιγράφει πρόσωπα, καταστάσεις, κατεστημένα, νοοτροπίες, αντιλήψεις και καθημερινότητα διαφορετικών χαρακτήρων, πολιτισμών, θρησκειών και νοοτροπιών, χωρίς να παίρνει θέση και χωρίς να στηλιτεύει ή να κρίνει.
Μέσα από την πένα της ξεπηδάει μια τραγική ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δυο αντίθετους ανθρώπους, σε δυο τελείως διαφορετικούς κόσμους, με όλα τα εμπόδια και τις ανατροπές που περιμένει κάποιος σε μια τέτοια υπόθεση. Αυτό που ξεχωρίζει όμως είναι η ανάλαφρη γραφή της κυρίας Καλλιοντζή, η οποία χαρίζει σπαρταριστούς διαλόγους, καθημερινές απολαυστικές στιγμές, χωρίς να φείδεται τραγικότητας και ωμότητας σε άλλα περιστατικά.
Η γραφή είναι τόσο άμεση, ζεστή και αληθινή που σε παρασέρνει με τη φαινομενική απλότητά της και δεν ησυχάζεις αν δεν τελειώσεις την ιστορία. Διαβάζοντας το κείμενο, δεν έζησα μόνο το απαγορευμένο πάθος και τη σύγκρουση μεταξύ δύο διαφορετικών αυστηρών πολιτισμών αλλά και τα κοινωνικά και ταξικά προβλήματα που υπάρχουν ακόμη στην ελληνική πραγματικότητα. Αυτό ακριβώς είναι ένα από τα πλεονεκτήματα της επανέκδοσης του βιβλίου: πολλές δυσκολίες αλλά και οι περισσότεροι οικογενειακοί και κοινωνικοί δεσμοί ίσως έχουν αμβλυνθεί αλλά δεν έχουν επιλυθεί, επομένως το μυθιστόρημα είναι σα να γράφτηκε σήμερα και ο έρωτας αυτών των δύο νέων παιδιών αρνείται να ξεφτίσει!
Η τηλεοπτική σειρά που γυρίστηκε για τον ΑΝΤ1 την τηλεοπτική σαιζόν 2004-2005 διαφορο��οίησε το τέλος, κάτι που με βρίσκει παόλυτα σύμφωνο, γιατί το φινάλε του βιβλίου ήταν υπερβολικά τραγικό και συγκρούεται έντονα με το συνολικό κλίμα και την ατμόσφαιρα του βιβλίου. Παρ’ όλ’ αυτά το κείμενο ρέει αβίαστα, οι σκηνές εναλλάσσονται με γρήγορους ρυθμούς και το μυθιστόρημα είναι μια υπέροχη ιστορία αγάπης που έδειχνε από τότε τις δυνατότητες της συγγραφέως για μια αξιόλογη πορεία και εξέλιξη.
Το πρώτο μυθιστόρημα της ταλαντούχας συγγραφέως και μεταφράστριας Αναστασίας Καλιοντζή επανακυκλοφορεί δεκαέξι χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία και εξακολουθεί να είναι φρέσκο όπως και τότε. Με τη διεισδυτική της ματιά η συγγραφέας περιγράφει πρόσωπα, καταστάσεις, κατεστημένα, νοοτροπίες, αντιλήψεις και καθημερινότητα διαφορετικών χαρακτήρων, πολιτισμών, θρησκειών και νοοτροπιών, χωρίς να παίρνει θέση και χωρίς να στηλιτεύει ή να κρίνει.
Μέσα από την πένα της ξεπηδάει μια τραγική ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δυο αντίθετους ανθρώπους, σε δυο τελείως διαφορετικούς κόσμους, με όλα τα εμπόδια και τις ανατροπές που περιμένει κάποιος σε μια τέτοια υπόθεση. Αυτό που ξεχωρίζει όμως είναι η ανάλαφρη γραφή της κυρίας Καλλιοντζή, η οποία χαρίζει σπαρταριστούς διαλόγους, καθημερινές απολαυστικές στιγμές, χωρίς να φείδεται τραγικότητας και ωμότητας σε άλλα περιστατικά.
Η γραφή είναι τόσο άμεση, ζεστή και αληθινή που σε παρασέρνει με τη φαινομενική απλότητά της και δεν ησυχάζεις αν δεν τελειώσεις την ιστορία. Διαβάζοντας το κείμενο, δεν έζησα μόνο το απαγορευμένο πάθος και τη σύγκρουση μεταξύ δύο διαφορετικών αυστηρών πολιτισμών αλλά και τα κοινωνικά και ταξικά προβλήματα που υπάρχουν ακόμη στην ελληνική πραγματικότητα. Αυτό ακριβώς είναι ένα από τα πλεονεκτήματα της επανέκδοσης του βιβλίου: πολλές δυσκολίες αλλά και οι περισσότεροι οικογενειακοί και κοινωνικοί δεσμοί ίσως έχουν αμβλυνθεί αλλά δεν έχουν επιλυθεί, επομένως το μυθιστόρημα είναι σα να γράφτηκε σήμερα και ο έρωτας αυτών των δύο νέων παιδιών αρνείται να ξεφτίσει!
Η τηλεοπτική σειρά που γυρίστηκε για τον ΑΝΤ1 την τηλεοπτική σαιζόν 2004-2005 διαφορο��οίησε το τέλος, κάτι που με βρίσκει παόλυτα σύμφωνο, γιατί το φινάλε του βιβλίου ήταν υπερβολικά τραγικό και συγκρούεται έντονα με το συνολικό κλίμα και την ατμόσφαιρα του βιβλίου. Παρ’ όλ’ αυτά το κείμενο ρέει αβίαστα, οι σκηνές εναλλάσσονται με γρήγορους ρυθμούς και το μυθιστόρημα είναι μια υπέροχη ιστορία αγάπης που έδειχνε από τότε τις δυνατότητες της συγγραφέως για μια αξιόλογη πορεία και εξέλιξη.
August 17, 2017
Ξεκίνησα αυτό το βιβλίο με πολύ λίγες προσδοκίες και σχεδόν ως τα μισα επιασα τον εαυτό μου να βαριέται απίστευτα,αλλά κάπου εκεί εγινε η πλήρης μεταστροφή,το μυθιστόρημα με απορροφησε εντελώς στη δίνη του.Η γραφή δεν είναι σπουδαία.Λογοτεχνικά "φτωχή" θα την περιέγραφα,αλλά αυτός ο έρωτας του Μουρατ και της Χριστινας ήταν τόσο απόλυτος που αυτο και μόνο αρκεί για να αγαπήσει κανείςτο βιβλιο.Η Χριστινα φυσικά είναι μία λογοτεχνική ηρωίδα που ευχαρίστως θα της εδινα δύο τρία χαστούκια να συνερθει.Πρώτα πρώτα το παιχνίδι που έπαιξε με τον Φιλιππο ήταν απαράδεκτο.Έμπαινε και έβγαινε οπότε ήθελε στη ζωή του κι αυτός καθόταν και περίμενε,αιώνια ερωτευμένος.Θα μου πείτε ποιος είναι ο Φιλιππος,μα ο πάμπλουτος και πετυχημένος φοιτητής ιατρικης,που της είχε κλέψει την καρδιά έξι χρόνια ώσπου η Χριστινα με μία μόνο ματιά κεραυνοβοληθηκε με τον Τούρκο Μουρατ.Η Χριστινα είναι απαράδεκτη,από πολλές απόψεις, αλλά απολύτως ερωτευμένη και χαμένη στον έρωτα για τον Μουρατ.Εκείνος, είναι το όνειρο κάθε γυναίκας,όμορφος,μελαχρινός και γραμμωμενος,ενας Αδωνης,αλλά με ηθικες αρχες και πάθος που ξεχειλίζει. Φέρεται κι αυτός απαίσια στην αρραβωνιαστικιά του Μελεκ,αλλά η ζωή του δεν γίνεται τόσο κομμάτια όσο της Χριστινας μετά την αποκάλυψη της σχεσης τους.Το τέλος στο βιβλίο είναι πολύ κακό,πολύ βαρύ,αλλά έτσι είναι η ζωή.Στο σήριαλ το φιναλε διέπεται από αισιοδοξία και ελπίδα,στο μυθιστόρημα μαυριλα και πόνος.Το μη μου λες αντίο είναι ένα απλό και συγκινητικό βιβλίο που μιλάει για αληθινή αγάπη και ανθρώπινα πάθη που οδηγούν πολλές φορές σε καταστροφικά αποτελεσματα,στο τέλος όμως, μόνο η αγάπη μένει....
October 1, 2013
Την ώρα που ο μπαμπάς μου, 81 ετών, βλέπει στην τηλεόραση τη Φατμαγκιούλ, εγώ διάβαζα για το Μουράτ και επι τη ευκαιρεία ανταλλάσσαμε απόψεις...
Τέλος πάντων, ξεκίνησα με μεγάλο ενδιαφέρον το βιβλίο. Για όποιον έχει σπουδάσει σε Πανεπιστήμιο ελληνικής επαρχιακής πόλης, "καταλαβαίνει", και ως ενός ορισμένου σημείου, ταυτίζεται με τα αισθανόμενα ενός υποψήφιου φοιτητή και πόσο μάλλον με τα δρώμενα ενός φοιτητή. Αλλά, ως εκεί. Προσωπικώς, δεν πείσθηκα ουδόλλως με τη ζυγαριά της αγάπης που στο ένα ζύγιζε Χριστίνα/Φίλιππο και στο άλλο Χριστίνα/Μουράτ. Ενώ, η συγγραφέας αφιέρωσε πολύτιμο χώρο του βιβλίου και αγαπήσαμε το Φίλιππο, το αποτέλεσμα ντε και καλά της μίας και μοναδικής αγάπης που εκπροσωπούσε ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος Μουράτ και του τρελού Φιλίππου που εμπόδισε τα παιδιά να βρουν στο τέλος την ευτυχία ήταν ανισόρροπο. Συμπέρασμα: αν είναι για να βρω την ευτυχία να ισοπεδώσω 2 με 3 ανθρώπους (και βάλε στην περίπτωσή μας) στο πέρασμά μου, ε τι να πω..καλά στέφανα,βρε παιδιά!
Να σημειώσω, ότι καταχρηστικά τοποθετώ το βιβλίο σε greek literature tag γιατί ο λεξικός πλούτος του βιβλίου ήταν αντιστρόφως ανάλογος με τον πλούτο της οικογένειας Αποστόλου.
Υ.Γ. Εκ των υστέρων πληροφορήθηκα για το TV series του Μανουσάκη που βασίστηκε στο βιβλίο. Είδα στο youtube το τελευταίο επεισόδιο μόνο και θυμήθηκα γιατί δεν παρακολουθώ τηλεόραση.
Τέλος πάντων, ξεκίνησα με μεγάλο ενδιαφέρον το βιβλίο. Για όποιον έχει σπουδάσει σε Πανεπιστήμιο ελληνικής επαρχιακής πόλης, "καταλαβαίνει", και ως ενός ορισμένου σημείου, ταυτίζεται με τα αισθανόμενα ενός υποψήφιου φοιτητή και πόσο μάλλον με τα δρώμενα ενός φοιτητή. Αλλά, ως εκεί. Προσωπικώς, δεν πείσθηκα ουδόλλως με τη ζυγαριά της αγάπης που στο ένα ζύγιζε Χριστίνα/Φίλιππο και στο άλλο Χριστίνα/Μουράτ. Ενώ, η συγγραφέας αφιέρωσε πολύτιμο χώρο του βιβλίου και αγαπήσαμε το Φίλιππο, το αποτέλεσμα ντε και καλά της μίας και μοναδικής αγάπης που εκπροσωπούσε ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος Μουράτ και του τρελού Φιλίππου που εμπόδισε τα παιδιά να βρουν στο τέλος την ευτυχία ήταν ανισόρροπο. Συμπέρασμα: αν είναι για να βρω την ευτυχία να ισοπεδώσω 2 με 3 ανθρώπους (και βάλε στην περίπτωσή μας) στο πέρασμά μου, ε τι να πω..καλά στέφανα,βρε παιδιά!
Να σημειώσω, ότι καταχρηστικά τοποθετώ το βιβλίο σε greek literature tag γιατί ο λεξικός πλούτος του βιβλίου ήταν αντιστρόφως ανάλογος με τον πλούτο της οικογένειας Αποστόλου.
Υ.Γ. Εκ των υστέρων πληροφορήθηκα για το TV series του Μανουσάκη που βασίστηκε στο βιβλίο. Είδα στο youtube το τελευταίο επεισόδιο μόνο και θυμήθηκα γιατί δεν παρακολουθώ τηλεόραση.
May 23, 2017
Χμ...Ας ξεκινησω να βγαλω το φτυαρακι μου.
1.Λοιπον, δε θα μπω στον κοπο να περιγραψω το στορυ, καθως ειναι ηδη αρκετα γνωστο απο την τηλεοπτικη σειρα.Μου αρεσε που η αποτυπωση των χαρακτηρων διεφερε αισθητα σε καποια σημεια μεταξυ βιβλιου και σειρας.Καλυφθηκαν αρκετα σημεια μεσα μου, κυριως επειδη προτιμω τον γραπτο λογο αντι της τηλεοπτικης αποτυπωσης.Εξαφθηκε η φαντασια μου με την περιγραφη ενος διαφορετικου Φιλιππου και ενος διαφορετικου Μουρατ εμφανισιακα τουλαχιστον.
2.Σε σχεση με την εμφανιση της Χριστινας δεν εχω και πολλες αποριες καθως η ιδια η εκδοση του βιβλιου (καρφακι ειναι αυτο) σε οπισθοφυλλο και εξωφυλλο με την φωτογραφια της ωραιοτατης συγγραφεως δεν αφηνει και πολλα περιθωρια αμφισβητησης.Φαταζομαστε λοιπον την Χριστινα ως μια εκπαγλου καλλονη και ισως σαν την μυθιστορηματικη μορφη της ιδιας της συγγραφεως. (Ισως, να προκειται για ενα αυτοβιογραφικο μυθιστορημα).
3.ΕΠΕΙΔΗ ειναι το πρωτο πονημα της συγγραφεως και φανταζομαι ηταν και η ιδια αρκετα νεαρη, θα προσπαθησω να ειμαι επιεικης.ΚΑΙ ΔΙΕΡΩΤΩΜΑΙ ενας επιμελητης δεν βρεθηκε να πει την γνωμη του για το κειμενο;; Η γλωσσα ειναι προφορικοτατη, κατι που κανει το κειμενο ναι μεν να ρεει γρηγορα αλλα να υστερει πολυ σε λογοτεχνικη αυρα.Επιπλεον, ειναι νεανικη,τσαπατσουλικη καιπροβλεψιμη.Την βωμολοχια απλα την προσπερναω.
4.Θα ηθελα προσωπικα να δω μια γενικοτερη σκηνοθεσια της πολης της Κομοτηνης,των μοναδικων χρωματων και αρωματων που εχει να προσφερει σε καποιον που δεν την εχει επισκεφθει και των σχεσεων των κατοικων εκει με τη μειονοτητα.Γιατι βλεπουμε μονο την αποψη της ηρωιδας, κορης εκδιωγμενων Κων/πολιτων αρα και σαφως εχθρου των ''Τουρκαλαδων''. Θα ηθελα δηλαδη, καποιος που δεν την εχει επισκεφθει ποτε να μπορει να ταξιδεψει στα στενα της πολης με τη φαντασια του.
5.Η επιλογη του ονοματος της ηρωιδας - φερωνυμου της πιστης της, Χριστινας ειναι μαλλον πολυ προβλέψιμη για να δημιουργει την απαραιτητη αντιθεση.Θα επελεγα κατι αλλο.
6.Τον τελευταιο καιρο απο προσωπικη επιλογη στρεφομαι σε second hand και αυτη τη φορα επεσα σε κακεκτυπο χανοντας τις σελιδες 576-585 και ως εκ τουτου τον θανατο του πατερα της Χριστινας. Mist!!!
7.SPOILER ALERT!!!
Τι θανατικο και κακο ειναι τουτο???Ισως αναμενομενο απο τη μια.Μου αρεσε πολυ η παραφροσυνη εν τελει του Φιλιππου ΑΛΛΑ, ελα παιδια, περναει κακο μηνυμα.ΔΕΝ ΟΔΗΓΟΥΜΕ ΠΙΩΜΕΝΟΙ. ΠΟΤΕ
ΤΩΝ ΠΟΤΩΝ
ΩΩΩ ΠΟΤΕ!!!
Επιπλεον, για μενα η σκηνη που η Χριστινα εχει αυτη την εμπειρια της αστρικης προβολης, που παρακολουθει απο ψηλα το σωμα της δεν με χαλασε και πολυ αλλα και η σκηνη με τον πατερα της να την καλει....Come on!!!
1.Λοιπον, δε θα μπω στον κοπο να περιγραψω το στορυ, καθως ειναι ηδη αρκετα γνωστο απο την τηλεοπτικη σειρα.Μου αρεσε που η αποτυπωση των χαρακτηρων διεφερε αισθητα σε καποια σημεια μεταξυ βιβλιου και σειρας.Καλυφθηκαν αρκετα σημεια μεσα μου, κυριως επειδη προτιμω τον γραπτο λογο αντι της τηλεοπτικης αποτυπωσης.Εξαφθηκε η φαντασια μου με την περιγραφη ενος διαφορετικου Φιλιππου και ενος διαφορετικου Μουρατ εμφανισιακα τουλαχιστον.
2.Σε σχεση με την εμφανιση της Χριστινας δεν εχω και πολλες αποριες καθως η ιδια η εκδοση του βιβλιου (καρφακι ειναι αυτο) σε οπισθοφυλλο και εξωφυλλο με την φωτογραφια της ωραιοτατης συγγραφεως δεν αφηνει και πολλα περιθωρια αμφισβητησης.Φαταζομαστε λοιπον την Χριστινα ως μια εκπαγλου καλλονη και ισως σαν την μυθιστορηματικη μορφη της ιδιας της συγγραφεως. (Ισως, να προκειται για ενα αυτοβιογραφικο μυθιστορημα).
3.ΕΠΕΙΔΗ ειναι το πρωτο πονημα της συγγραφεως και φανταζομαι ηταν και η ιδια αρκετα νεαρη, θα προσπαθησω να ειμαι επιεικης.ΚΑΙ ΔΙΕΡΩΤΩΜΑΙ ενας επιμελητης δεν βρεθηκε να πει την γνωμη του για το κειμενο;; Η γλωσσα ειναι προφορικοτατη, κατι που κανει το κειμενο ναι μεν να ρεει γρηγορα αλλα να υστερει πολυ σε λογοτεχνικη αυρα.Επιπλεον, ειναι νεανικη,τσαπατσουλικη καιπροβλεψιμη.Την βωμολοχια απλα την προσπερναω.
4.Θα ηθελα προσωπικα να δω μια γενικοτερη σκηνοθεσια της πολης της Κομοτηνης,των μοναδικων χρωματων και αρωματων που εχει να προσφερει σε καποιον που δεν την εχει επισκεφθει και των σχεσεων των κατοικων εκει με τη μειονοτητα.Γιατι βλεπουμε μονο την αποψη της ηρωιδας, κορης εκδιωγμενων Κων/πολιτων αρα και σαφως εχθρου των ''Τουρκαλαδων''. Θα ηθελα δηλαδη, καποιος που δεν την εχει επισκεφθει ποτε να μπορει να ταξιδεψει στα στενα της πολης με τη φαντασια του.
5.Η επιλογη του ονοματος της ηρωιδας - φερωνυμου της πιστης της, Χριστινας ειναι μαλλον πολυ προβλέψιμη για να δημιουργει την απαραιτητη αντιθεση.Θα επελεγα κατι αλλο.
6.Τον τελευταιο καιρο απο προσωπικη επιλογη στρεφομαι σε second hand και αυτη τη φορα επεσα σε κακεκτυπο χανοντας τις σελιδες 576-585 και ως εκ τουτου τον θανατο του πατερα της Χριστινας. Mist!!!
7.SPOILER ALERT!!!
Τι θανατικο και κακο ειναι τουτο???Ισως αναμενομενο απο τη μια.Μου αρεσε πολυ η παραφροσυνη εν τελει του Φιλιππου ΑΛΛΑ, ελα παιδια, περναει κακο μηνυμα.ΔΕΝ ΟΔΗΓΟΥΜΕ ΠΙΩΜΕΝΟΙ. ΠΟΤΕ
ΤΩΝ ΠΟΤΩΝ
ΩΩΩ ΠΟΤΕ!!!
Επιπλεον, για μενα η σκηνη που η Χριστινα εχει αυτη την εμπειρια της αστρικης προβολης, που παρακολουθει απο ψηλα το σωμα της δεν με χαλασε και πολυ αλλα και η σκηνη με τον πατερα της να την καλει....Come on!!!
November 5, 2016
Ειναι φιλη μου κ τη λατρευω! και λατρευω και το "πρωτοτοκο" αυτο "παιδι" της.
May 13, 2021
Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο μη γνωρίζοντας για την τηλεοπτική σειρά. Με εντυπωσίασε η υπόθεσή του. Συνήθιζα παλιότερα να βλέπω και τούρκικες τηλεοπτικές σειρές με αποτέλεσμα να με κεντρίσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον το γεγονός ότι μια Ελληνίδα ερωτεύτηκε έναν Τούρκο. Έχοντας επισκεφτεί και την Κομοτηνή δεν άργησα και πολύ να αγαπήσω αυτή την ερωτική ιστορία.
Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί την πρώτη συγγραφική απόπειρα της κυρίας Καλλιοντζή και οφείλω να της δώσω συγχαρητήρια! Πρόκειται για μια νεανική, ρομαντική ιστορία η οποία περιλαμβάνει στιγμές όπως τα φοιτητικά χρόνια, οι πρώτοι νεανικοί έρωτες, το άγχος των πανελληνίων εξετάσεων και προβάλλει αξίες όπως την αγάπη της οικογένειας, τη δύναμη της φιλίας και του έρωτα. Με τη διεισδυτική της ματιά η συγγραφέας περιγράφει πρόσωπα, καταστάσεις, αντιλήψεις, νοοτροπίες και κατεστημένα διαφορετικών χαρακτήρων, πολιτισμών και θρησκειών χωρίς να κρατά υποκειμενική στάση απέναντί τους.
Αυτό που ξεχωρίζει όμως είναι η ανάλαφρη γραφή της. Δε μπορούμε να παραλείψουμε το γεγονός ότι συναντάς τη βωμολοχία και την επανάληψη λέξεων σε πολλά σημεία του βιβλίου. Ίσως όμως αυτό να βοηθάει στη ροή του λόγου. Μπορεί για κάποιους η γραφή της να παρεξηγηθεί διότι θυμίζει κατά πολύ προφορικό και όχι γραπτό λόγο, όμως ας μη ξεχνάμε ότι είναι η πρώτη της συγγραφική απόπειρα.
Διαβάζοντας την ιστορία έζησα μαζί με το Χριστίνα και τον Μουράτ το απαγορευμένο πάθος και τη σύγκρουση δύο πολιτισμών και συνειδητοποίησα πως ακόμη και στις μέρες μας έχουμε σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.
Συγκινήθηκα πολλές φορές σε διάφορα σημεία του βιβλίου. Συμπάθησα πάρα πολύ τον Φίλιππο και το θεώρησα άδικο που η συγγραφέας επέλεξε για τον Μουράτ το πρότυπο του "κακού παιδιού" και για τον Φίλιππο το πρότυπο του καλού και ευαίσθητου αγοριού. Αν και ο συνδυασμός αυτός εξυπηρετεί συγκεκριμένους σκοπούς του βιβλίου, θα ήθελα πολύ να δω τους ρόλους να αντιστρέφονται. Αδιαμφισβήτητα, αγάπησα το ζευγάρι Χριστίνα-Φίλιππος. Πιστεύω πως ταίριαζε περισσότερο η πρωταγωνίστρια με τον νεανικό της έρωτα παρά με τον Μουράτ, με έναν άνθρωπο που γνώρισε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και τον εμπιστεύτηκε από το πρώτο λεπτό.
Αγάπησα αυτό το βιβλίο! Με συντρόφευε για λίγες μόνο μέρες αφού η αγωνία μου για το τι θα ακολουθήσει δεν με άφηνε σε ησυχία με αποτέλεσμα να το τελειώσω γρήγορα. Πικράθηκα με το τέλος και μπήκα σε πειρασμό να παρακολουθήσω και την τηλεοπτική σειρά στο διαδίκτυο. Μου άρεσε πολύ και ανακουφίστηκα βλέποντας το τελευταίο επεισόδιο καθώς το τέλος του έργου διαφέρει κατά πολύ από το βιβλίο. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσα να πω ότι η σειρά μου άρεσε περισσότερο από το βιβλίο. Όπως και να το κάνεις, έχει τη χάρη του το να διαβάζεις κάτι και να πλάθεις την ιστορία στο μυαλό σου έτσι όπως εσύ θες.
Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί την πρώτη συγγραφική απόπειρα της κυρίας Καλλιοντζή και οφείλω να της δώσω συγχαρητήρια! Πρόκειται για μια νεανική, ρομαντική ιστορία η οποία περιλαμβάνει στιγμές όπως τα φοιτητικά χρόνια, οι πρώτοι νεανικοί έρωτες, το άγχος των πανελληνίων εξετάσεων και προβάλλει αξίες όπως την αγάπη της οικογένειας, τη δύναμη της φιλίας και του έρωτα. Με τη διεισδυτική της ματιά η συγγραφέας περιγράφει πρόσωπα, καταστάσεις, αντιλήψεις, νοοτροπίες και κατεστημένα διαφορετικών χαρακτήρων, πολιτισμών και θρησκειών χωρίς να κρατά υποκειμενική στάση απέναντί τους.
Αυτό που ξεχωρίζει όμως είναι η ανάλαφρη γραφή της. Δε μπορούμε να παραλείψουμε το γεγονός ότι συναντάς τη βωμολοχία και την επανάληψη λέξεων σε πολλά σημεία του βιβλίου. Ίσως όμως αυτό να βοηθάει στη ροή του λόγου. Μπορεί για κάποιους η γραφή της να παρεξηγηθεί διότι θυμίζει κατά πολύ προφορικό και όχι γραπτό λόγο, όμως ας μη ξεχνάμε ότι είναι η πρώτη της συγγραφική απόπειρα.
Διαβάζοντας την ιστορία έζησα μαζί με το Χριστίνα και τον Μουράτ το απαγορευμένο πάθος και τη σύγκρουση δύο πολιτισμών και συνειδητοποίησα πως ακόμη και στις μέρες μας έχουμε σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.
Συγκινήθηκα πολλές φορές σε διάφορα σημεία του βιβλίου. Συμπάθησα πάρα πολύ τον Φίλιππο και το θεώρησα άδικο που η συγγραφέας επέλεξε για τον Μουράτ το πρότυπο του "κακού παιδιού" και για τον Φίλιππο το πρότυπο του καλού και ευαίσθητου αγοριού. Αν και ο συνδυασμός αυτός εξυπηρετεί συγκεκριμένους σκοπούς του βιβλίου, θα ήθελα πολύ να δω τους ρόλους να αντιστρέφονται. Αδιαμφισβήτητα, αγάπησα το ζευγάρι Χριστίνα-Φίλιππος. Πιστεύω πως ταίριαζε περισσότερο η πρωταγωνίστρια με τον νεανικό της έρωτα παρά με τον Μουράτ, με έναν άνθρωπο που γνώρισε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και τον εμπιστεύτηκε από το πρώτο λεπτό.
Αγάπησα αυτό το βιβλίο! Με συντρόφευε για λίγες μόνο μέρες αφού η αγωνία μου για το τι θα ακολουθήσει δεν με άφηνε σε ησυχία με αποτέλεσμα να το τελειώσω γρήγορα. Πικράθηκα με το τέλος και μπήκα σε πειρασμό να παρακολουθήσω και την τηλεοπτική σειρά στο διαδίκτυο. Μου άρεσε πολύ και ανακουφίστηκα βλέποντας το τελευταίο επεισόδιο καθώς το τέλος του έργου διαφέρει κατά πολύ από το βιβλίο. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσα να πω ότι η σειρά μου άρεσε περισσότερο από το βιβλίο. Όπως και να το κάνεις, έχει τη χάρη του το να διαβάζεις κάτι και να πλάθεις την ιστορία στο μυαλό σου έτσι όπως εσύ θες.
August 6, 2016
Αριστουργημα..ειχα δει και την σειρα αλλα το βιβλιο ειναι πολυ καλυτερο...το μονο που μου αφησε μια πικρα ηταν το τελος..μου αφησε αναμεικτα συναισθηματα..δεν εχω ζησει πραγματικα την φοιτικη ζωη αλλα μεσα απο τα ματια της συγγραφεας ενιωσα αυτη την συναρπαστικη περιοδο που οι περισσοτεροι εχουν ζησει..αλλα αυτος ο συναρπαστικος ερωτας του μουρατ και της Χριστινας ειναι αυτος ο τελειος ερωτας που ολοι θελουμε να ζησουμε!!το λατρεψα!!
December 26, 2016
Ένα υπέροχο βιβλίο!!!! Από τα πιο ωραία που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής!!!! Ένα βιβλίο ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ και ΑΓΑΠΗΣ!!!!!!!!
April 16, 2018
Τρομερά τραγικό, σε σημείο που ξεφεύγει από τα όρια της θυσίας για έναν δυνατό έρωτα. Όταν το "πεπρωμένο φυγείν αδύνατο" καταλήγει σε κάτι με τρομακτικές διαστάσεις! ...
July 24, 2021
Ένα βιβλίο με ιδιαίτερο θέμα αφού η αγάπη ενός μουσουλμάνου και μιας Χριστιανής φέρνουν συγκρούσεις στους γύρω τους. Δεν μοιάζει με την τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1 καθώς πολλά είναι διαφορετικά στο βιβλίο. Ότι πρέπει για το καλοκαίρι καθώς το βιβλίο διαβάζεται εύκολα αν και στην αρχή οι πρώτες σελίδες κουράζουν. όλοι έχουμε ανάγκη να ζήσουμε το Love story. Η γραφή είναι απλή χωρίς να παρουσιάζει κάποιο λογοτεχνικό ενδιαφέρον και σε μεταφέρει στην δεκαετία του 90.
December 3, 2020
Υπέροχο,ελαφρύ βιβλίο, μου άρεσε αρκετά.Ένιωθα λες και τα βίωνα τα γεγονότα μέσα από τα μάτια των ηρώων.Συγκινητικό καθ’ όλη τη διάρκεια αλλά το τέλος απλά ξεχνάω ότι το διάβασα :/ . Είχε μερικές επαναλήψεις που κούρασαν (πχ μαλάκα, το λοιπόν) όμως ας είναι. Περιεχόμενο και θέμα μέτρησαν περισσότερο.
October 1, 2024
Συγκλονιστικο! Ακομα κι αν δεν εχεις ζησει ποτε στην Κομοτηνη, το βιβλιο σε ταξιδευει σε αρωμα Ανατολης! Μου αρεσε παρα πολυ, ο μονος λογος που βαζω 4 ειναι το τελος. Δεν ηθελα να τελειωσει ετσι! Κατα τ' αλλα ποσο ομοφο να φτανεις στα ακρα για τον ερωτα! Το προτεινω 🥰
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 23, 2023
Ενα βιβλιο που εγινε σειρα και αρκετες αλλαγες
February 9, 2016
Αγάπησα τη συγκεκριμένη ιστορία αγάπης, αρχικά από την τηλεοπτική σειρά και έπειτα από το βιβλίο. Διαβάζοντας το βιβλίο βλέπουμε δύο διαφορετικούς κόσμους, της Χριστίνας από την Αθήνα, φοιτήτριας Νομικής στη Κομοτήνη και του Μουράτ ο οποίος είναι μουσουλμάνος δάσκαλος. Ο έρωτας μεταξύ τους θεωρείται απαγορευμένος, και οι ίδιοι προσπαθούν να είναι μαζί ξεπερνώντας πολλά οικογενειακά και κοινωνικά εμπόδια. Είναι μία απίστευτη ιστορία αγάπης που λάτρεψα!
July 20, 2022
Διαβάζεται πάρα πολύ γρήγορα. Είχα μάθει ότι παίζεται σε σήριαλ κ όταν είχα έρθει στις διακοπές του Οκτώβρη είδα ένα επεισόδιο κ αγόρασα το βιβλίο. Το μισό το διάβασα στο αεροπλάνο κ το άλλο μισό μόλις έφτασα σπίτι. Τραγικό τέλος.
October 16, 2015
Μείον ένα αστεράκι γι αυτό το τέλος, που όσα χρόνια κι αν περάσουν στο λαιμό μου κάθεται. Μια ιστορία υπέροχη, δομημένη τέλεια και δέκα τελευταίες σελίδες να καταστρέφουν όλες τις υπόλοιπες.
Displaying 1 - 18 of 18 reviews