What do you think?
Rate this book
Προφανώς η Πηνελόπη ήταν ηλίθια και άλλες ελληνικές τραγωδίες
Ένας μεγάλος μάστορας του σεναρίου είπε πως οι ήρωες της κωμωδίας δεν έχουν καμία συναίσθηση ότι παίζουν σε κωμωδία.
Αυτοί ζουν το δράμα τους. Αυτό έχουν πάθει όλοι οι ήρωες αυτού του βιβλίου: Η φιλόλογος που ακούει από τους μαθητές της ότι η Πηνελόπη ήταν ηλίθια για να περιμένει τον Οδυσσέα τόοοσα χρόνια υφαίνοντας αντί να αξιοποιεί παραγωγικά τους νοστιμότατους μνηστήρες που τη γυρόφερναν· ο Νώντας ο μηχανόβιος θεός, που πουλούσε φούμαρα στα ξαδερφάκια του ότι στο Γούντστοκ έζησε τον μεγάλο έρωτα με την Τζοαν Μπαεζ· ο Λαρισαίος φοιτητής που στριμώχτηκε λόγω αφραγκίας να κάνει διακοπές στον Πλαταμώνα αντί να κάνει τη μεγάλη ζωή σε εξωτικές παραλίες της πολύ Άπω Ανατολής· το ζεύγος που τα ξαναφτιάχνει λόγω πένθους για τον θάνατο της Αλίκης Βουγιουκλάκη· ο Χάρης που μεταφράζοντας στο Γιαπωνέζο στην Επίδαυρο την τραγωδία της Αντιγόνης μπλέκει μαζί και τη δική του· ο ταξιτζής που κλέβει την καρδιά αντί για το πορτοφόλι της δημοσιογράφου που μεταμφιέστηκε σε αλλοδαπή τουρίστρια για να τον παγιδέψει.
Όλοι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Έλληνες - για να μην πω Ελληνάρες. Με τα καλά τους, με τη γκρίνια τους, με τα παραπονά τους, με το "δεν υπάρχει" κράτος τους. Όλοι κατά βάθος τραγικοί ήρωες μιας πολύ ελληνικής κωμωδίας!
Αυτοί ζουν το δράμα τους. Αυτό έχουν πάθει όλοι οι ήρωες αυτού του βιβλίου: Η φιλόλογος που ακούει από τους μαθητές της ότι η Πηνελόπη ήταν ηλίθια για να περιμένει τον Οδυσσέα τόοοσα χρόνια υφαίνοντας αντί να αξιοποιεί παραγωγικά τους νοστιμότατους μνηστήρες που τη γυρόφερναν· ο Νώντας ο μηχανόβιος θεός, που πουλούσε φούμαρα στα ξαδερφάκια του ότι στο Γούντστοκ έζησε τον μεγάλο έρωτα με την Τζοαν Μπαεζ· ο Λαρισαίος φοιτητής που στριμώχτηκε λόγω αφραγκίας να κάνει διακοπές στον Πλαταμώνα αντί να κάνει τη μεγάλη ζωή σε εξωτικές παραλίες της πολύ Άπω Ανατολής· το ζεύγος που τα ξαναφτιάχνει λόγω πένθους για τον θάνατο της Αλίκης Βουγιουκλάκη· ο Χάρης που μεταφράζοντας στο Γιαπωνέζο στην Επίδαυρο την τραγωδία της Αντιγόνης μπλέκει μαζί και τη δική του· ο ταξιτζής που κλέβει την καρδιά αντί για το πορτοφόλι της δημοσιογράφου που μεταμφιέστηκε σε αλλοδαπή τουρίστρια για να τον παγιδέψει.
Όλοι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Έλληνες - για να μην πω Ελληνάρες. Με τα καλά τους, με τη γκρίνια τους, με τα παραπονά τους, με το "δεν υπάρχει" κράτος τους. Όλοι κατά βάθος τραγικοί ήρωες μιας πολύ ελληνικής κωμωδίας!
- GenresShort Stories
150 pages, Paperback
First published May 1, 2011
31 people want to read
About the author
Lena Divani
19 books60 followersLena Divani (Greek: Λένα Διβάνη) was born in Volos, Greece in 1955 and is currently professor of foreign policy history at the University of Athens School of Law.
Besides her academic publications she has written for Greek newspapers and magazines, and published numerous short story collections, childrens' books, plays and novels. Her novels have been translated into French, Italian and Spanish.
Besides her academic publications she has written for Greek newspapers and magazines, and published numerous short story collections, childrens' books, plays and novels. Her novels have been translated into French, Italian and Spanish.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 12 of 12 reviews
February 20, 2019
Ένα ευχάριστο break από το διάβασμα λογοτεχνίας. Οι ιστορίες έξυπνες και μικρές αλλά η γλώσσα απλή και καθημερινή. Σαν καταγραφή προφορικών συζητήσεων....πάντως με βοήθησε να ξεκουράσω λίγο το μυαλό μου...να τα λέμε κι αυτά...
July 9, 2017
Διηγήματα με ήρωες αναγνωρίσιμους λίγο ως πολύ.
Θα μπορούσε να ήταν καλύτερο ως συνολικό αποτέλεσμα.
Ως πιο ενδιαφέρον διήγημα ανακηρύσσω το "Κιρ Ρουαγιάλ".
Με κούρασε αφάνταστα η συνεχής επανάληψη του εθνικού ουσιαστικού που αντικαθιστά πολλές φορές το βαφτιστικό όνομα.
Ναι, είναι μέρος της ελληνικής πραγματικότητας πια.
Το λένε και οι ξένοι, μαζί με το τζατζίκι και το μουζάκα, έχοντας ένα ηλίθιο χαμόγελο παντογνώστη.
Απλώς βαριέμαι ως αναγνώστης τις συνεχείς επαναλήψεις.
Μπορούσε και καλύτερα η συγγραφέας επαναλαμβάνω.
Θα μπορούσε να ήταν καλύτερο ως συνολικό αποτέλεσμα.
Ως πιο ενδιαφέρον διήγημα ανακηρύσσω το "Κιρ Ρουαγιάλ".
Με κούρασε αφάνταστα η συνεχής επανάληψη του εθνικού ουσιαστικού που αντικαθιστά πολλές φορές το βαφτιστικό όνομα.
Ναι, είναι μέρος της ελληνικής πραγματικότητας πια.
Το λένε και οι ξένοι, μαζί με το τζατζίκι και το μουζάκα, έχοντας ένα ηλίθιο χαμόγελο παντογνώστη.
Απλώς βαριέμαι ως αναγνώστης τις συνεχείς επαναλήψεις.
Μπορούσε και καλύτερα η συγγραφέας επαναλαμβάνω.
June 15, 2021
Συμπαθές.
Read
June 2, 2023Πέτυχα αυτό το βιβλίο τυχαία, σε ηλεκτρονική μορφή, σε γνωστό σαιτ με βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή.
Δεν θυμάμαι πώς ακριβώς βρέθηκα μπροστά του, αλλά η όλη κατάσταση μου θύμισε τις στάσεις μου κάνουν τα πολύωρα ΚΤΕΛ, σε κάτι μαγαζιά που απορείς πώς βγάζουν τα έξοδά τους, αν υπάρχουν όντως ή αν έχεις βρεθεί σε κάποια άλλη διάσταση για το ένα τέταρτο με μισάωρο που κρατάει το διάλειμμα για κατούρημα και (κακό) φαγητό.
Όλες αυτές οι στάσεις θα έχουν (ή θα είχαν) σίγουρα ένα είδος bazaar βιβλίων, με τους πιο κουλούς τίτλους σε εξευτελιστικές τιμές, κι εγώ πάντα θα καθόμουν σε όλη τη διάρκεια του διαλείμματος να ψάχνω τα βιβλία αυτά, σχεδόν ένα ένα. Τα περισσότερα εξώφυλλα τους και η επιλογή των τίτλων τους σχεδιασμένα έτσι ώστε να τραβήξουν την προσοχή, πολλές φορές γιατί ήξεραν ότι δεν θα την τραβούσε το όνομα του συγγραφέα, η υπόθεση ή ο τρόπος γραφής από μόνος του.
Όλα αυτά τα βιβλία είναι σαν να τα έχει γράψει ο ίδιος άνθρωπος, έχοντας στο μυαλό του από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας πού θα καταλήξουν: να διαβαστούν από ταξιδιώτες που ξέχασαν το main βιβλίο τους στο σπίτι (άντε και από κανέναν που ξέμεινε στο νησί, έχοντας τελειώσει ήδη το βιβλίο που διάβαζε ως τότε)
Αυτό το βιβλίο, μόλις το είδα, ήταν σαν να βλέπω κάθε ένα βιβλίο που αγόρασα ποτέ από τέτοιο bazaar - και έχω αγοράσει πολλά, δεν μπορώ να αντισταθώ σε βιβλίο των 3 ευρώ με ηλίθιο τίτλο ή τραβηγμένη από τα μαλλιά υπόθεση για να "προκαλέσει". Ο ένας λόγος που το διάβασα ήταν όλες αυτές οι αναμνήσεις.
Ο άλλος λόγος που το διάβασα σχεδόν ολόκληρο ήταν ότι έχω αφήσει ανολοκλήρωτα όλα τα βιβλία που ξεκίνησα μες στον Μάιο, οπότε έπρεπε να διαβάσω κάτι γρήγορο, εύκολο για να πάρω πάλι φορά. Πάλι δεν τα κατάφερα 100%, το προτελευταίο διήγημα της συλλογής το προσπέρασα γιατί ήταν το πιο μεγάλο κι είχα ήδη βαρεθεί.
Το τελευταίο αντιθέτως είναι το μόνο που θυμάμαι και το μόνο που μου άρεσε αρκετά. Όλα είχαν ενδιαφέρουσα ιδέα ή ενδιαφέρον κονσεπτ, αλλά σε κανένα δεν με κράτησε το πώς εξελίχθηκε ή το πώς γράφτηκε- εκτός από αυτό για την Πηνελόπη. Μπορεί να φταίει και ο τίτλος που το έβαλα στην καρδιά μου, δώσε μου τίτλο πρόταση και πάρε μου την ψυχή.
Δεν θυμάμαι πώς ακριβώς βρέθηκα μπροστά του, αλλά η όλη κατάσταση μου θύμισε τις στάσεις μου κάνουν τα πολύωρα ΚΤΕΛ, σε κάτι μαγαζιά που απορείς πώς βγάζουν τα έξοδά τους, αν υπάρχουν όντως ή αν έχεις βρεθεί σε κάποια άλλη διάσταση για το ένα τέταρτο με μισάωρο που κρατάει το διάλειμμα για κατούρημα και (κακό) φαγητό.
Όλες αυτές οι στάσεις θα έχουν (ή θα είχαν) σίγουρα ένα είδος bazaar βιβλίων, με τους πιο κουλούς τίτλους σε εξευτελιστικές τιμές, κι εγώ πάντα θα καθόμουν σε όλη τη διάρκεια του διαλείμματος να ψάχνω τα βιβλία αυτά, σχεδόν ένα ένα. Τα περισσότερα εξώφυλλα τους και η επιλογή των τίτλων τους σχεδιασμένα έτσι ώστε να τραβήξουν την προσοχή, πολλές φορές γιατί ήξεραν ότι δεν θα την τραβούσε το όνομα του συγγραφέα, η υπόθεση ή ο τρόπος γραφής από μόνος του.
Όλα αυτά τα βιβλία είναι σαν να τα έχει γράψει ο ίδιος άνθρωπος, έχοντας στο μυαλό του από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας πού θα καταλήξουν: να διαβαστούν από ταξιδιώτες που ξέχασαν το main βιβλίο τους στο σπίτι (άντε και από κανέναν που ξέμεινε στο νησί, έχοντας τελειώσει ήδη το βιβλίο που διάβαζε ως τότε)
Αυτό το βιβλίο, μόλις το είδα, ήταν σαν να βλέπω κάθε ένα βιβλίο που αγόρασα ποτέ από τέτοιο bazaar - και έχω αγοράσει πολλά, δεν μπορώ να αντισταθώ σε βιβλίο των 3 ευρώ με ηλίθιο τίτλο ή τραβηγμένη από τα μαλλιά υπόθεση για να "προκαλέσει". Ο ένας λόγος που το διάβασα ήταν όλες αυτές οι αναμνήσεις.
Ο άλλος λόγος που το διάβασα σχεδόν ολόκληρο ήταν ότι έχω αφήσει ανολοκλήρωτα όλα τα βιβλία που ξεκίνησα μες στον Μάιο, οπότε έπρεπε να διαβάσω κάτι γρήγορο, εύκολο για να πάρω πάλι φορά. Πάλι δεν τα κατάφερα 100%, το προτελευταίο διήγημα της συλλογής το προσπέρασα γιατί ήταν το πιο μεγάλο κι είχα ήδη βαρεθεί.
Το τελευταίο αντιθέτως είναι το μόνο που θυμάμαι και το μόνο που μου άρεσε αρκετά. Όλα είχαν ενδιαφέρουσα ιδέα ή ενδιαφέρον κονσεπτ, αλλά σε κανένα δεν με κράτησε το πώς εξελίχθηκε ή το πώς γράφτηκε- εκτός από αυτό για την Πηνελόπη. Μπορεί να φταίει και ο τίτλος που το έβαλα στην καρδιά μου, δώσε μου τίτλο πρόταση και πάρε μου την ψυχή.
August 12, 2019
Καθημερινές μα ευφάνταστες, τραγικές αλλά και αστείες ιστορίες με πρωταγωνιστές τους «Ελληνάρες» γείτονες και φίλους μας- ή ίσως, κάπου κάπου, και εμάς τους ίδιους: από τον ταξιτζή που μπορεί να μας πήρε κούρσα από το αεροδρόμιο μέχρι την καθηγήτρια που είχαμε στο Λύκειο, ή εκείνη που εμείς γίναμε αφότου μεγαλώσαμε... Χαρακτήρες ειλικρινείς των οποίων τα ανεκπλήρωτα όνειρα και οι ματαιωμένες επιθυμίες τους καθιστούν ήρωες μίας πρωτότυπης, νεοελληνικής τραγωδίας, όπου δεν λείπει προφανώς το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός.
Κι αν θέλαμε η συγγραφέας να εμβαθύνει λίγο περισσότερο στους χαρακτήρες, καθώς αυτοί μας παρουσιάζονται κάποιες φορές ως μονοδιάστατοι, ή ακόμη και επιφανειακοί, αυτό το στοιχείο της υπερβολής (πρόκειται για καχέκτυπα του εαυτού μας) αποτελεί στοιχείο της κωμωδίας- τραγωδίας που εκείνη συνθέτει. Η Λένα Διβάνη επιτρέπει την έκφραση των ατομικών (και συχνά συλλογικών) «τραγωδιών» με τρόπο χιουμοριστικό καθώς, όπως αναφέρει η ίδια «γάμος χωρίς κλάμα και κηδεία χωρίς γέλιο δεν γίνεται». Θα ‘θέλαμε λίγο ακόμη γέλιο για να ξορκίσουμε τις κηδείες της καθημερινότητάς μας.
Κι αν θέλαμε η συγγραφέας να εμβαθύνει λίγο περισσότερο στους χαρακτήρες, καθώς αυτοί μας παρουσιάζονται κάποιες φορές ως μονοδιάστατοι, ή ακόμη και επιφανειακοί, αυτό το στοιχείο της υπερβολής (πρόκειται για καχέκτυπα του εαυτού μας) αποτελεί στοιχείο της κωμωδίας- τραγωδίας που εκείνη συνθέτει. Η Λένα Διβάνη επιτρέπει την έκφραση των ατομικών (και συχνά συλλογικών) «τραγωδιών» με τρόπο χιουμοριστικό καθώς, όπως αναφέρει η ίδια «γάμος χωρίς κλάμα και κηδεία χωρίς γέλιο δεν γίνεται». Θα ‘θέλαμε λίγο ακόμη γέλιο για να ξορκίσουμε τις κηδείες της καθημερινότητάς μας.
January 23, 2018
Μικρές απλές ιστορίες, με χιουμοριστική προσέγγιση και στρωτή γλώσσα. Πιθανώς κάποιες ιστορίες να είναι βιωματικές, τουλάχιστον εν μέρει, και αυτό διαπιστώνεται από την δύναμη της γραφής στα σημεία αυτά. Η ανάλαφρη και ζωντανή προσέγγιση ακόμα και θλιβερών ιστοριών σου δίνει την εντύπωση ότι παρακολουθείς τα πεπραγμένα των ηρώων από κοντά, μια ανοιξιάτικη ηλιόλουστη ημέρα.
July 3, 2022
Πάντα γλυκόπιοτη στη γραφή και γλυκόπικρη στη γεύση η Λένα Διβάνη, με τα διηγήματά της, ακροβατεί μεταξύ σύγχρονου και κάπως ξεχασμένου. Κάθε ιστορία κι ένας μικρός κόσμος που προλαβαίνει να ξεδιπλωθεί να ζήσει και να πεθάνει, από τη μια στάση στην άλλη.
November 20, 2018
Άνισο. Ενδιαφέρον ωστόσο το διήγημα με την Μπαέζ και αυτό με την Πηνελόπη.
December 5, 2021
Απολαυστικό, αστείο, αληθινό!
September 26, 2023
Από τα βιβλία που με κάνουν να ερωτεύομαι τα διηγήματα ξανά κ πάλι! Το απόλαυσα σε κάθε επίπεδο. Λεξιλόγιο, ύφος, μηνυματα, νοήματα, πλοκή ιστοριών..μεγαλο ναι!
August 1, 2025
ιστορίες απλές, χιουμοριστικές κι ανθρώπινες. μου άρεσαν πολύ και είναι από τις λίγες φορές που έχω ευχαριστηθεί συλλογές διηγημάτων…
September 13, 2025
Γρήγορο,σύντομο,αστείο...
Displaying 1 - 12 of 12 reviews