What do you think?
Rate this book
Кола Брюньон
Одно из лучших произведений известного французского писателя Ромена Роллана (1866-1944) проникнуто страстной любовью к жизни во всех ее проявлениях. Никогда не унывающий весельчак и балагур Кола Брюньон обладает редким даром - он умеет получать удовольствие от всего, что делает, одинаково наслаждается трудом, вином, едой и плотскими радостями. Чувство юмора и философское отношение к жизни помогают Кола Брюньону переживать все невзгоды и трудности.
256 pages
First published January 1, 1919
37 people are currently reading
682 people want to read
About the author
Romain Rolland
1,234 books468 followersVaried works of French writer Romain Rolland include
Jean Christophe
(1904-1912), a series of satirical novels; he won the Nobel Prize of 1915 for literature.
The committee awarded him "as a tribute to the lofty idealism of his literary production and to the sympathy and love of truth with which he has described different types of human beings."
https://en.wikipedia.org/wiki/Romain_...
The committee awarded him "as a tribute to the lofty idealism of his literary production and to the sympathy and love of truth with which he has described different types of human beings."
https://en.wikipedia.org/wiki/Romain_...
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 54 reviews
January 19, 2023
Malonus susipažinimas su Nobelio premija apdovanotu autoriumi.
Veiksmas vyksta 1616m Prancūzijoje, pagal įvadą sprendžiant, parašyta remiantis iš kartos į kartą perduodamomis istorijomis. Vaizduojamas to laikmečio kaimo žmonių gyvenimas, santykiai, intrigos vieno iš jų, Kolos Brenjono akimis, kuris iš pirmo žvilgsnio atrodo labai šmaikštus, daug kalbantis ir viską juoku nuleidžiantis. Tokį įspūdį stiprina rašymo stilius- rimuota proza. Tačiau po linksmumo ir plepumo kiautu išryškėja Brenjono jautrumas, protingumas, gyvenimiška išmintis.
Vyšnaitė ant torto man buvo tai, kad veikėjas- knygų mylėtojas: "Kaip man gaila vargšų bedalių, nepažįstančių knygos džiaugsmo! Yra žmonių, kurie spjauna išdidžiai į praeitį ir tenkinasi viena dabartimi. Aulai bato, jie toliau savo nosies nemato!"
Veiksmas vyksta 1616m Prancūzijoje, pagal įvadą sprendžiant, parašyta remiantis iš kartos į kartą perduodamomis istorijomis. Vaizduojamas to laikmečio kaimo žmonių gyvenimas, santykiai, intrigos vieno iš jų, Kolos Brenjono akimis, kuris iš pirmo žvilgsnio atrodo labai šmaikštus, daug kalbantis ir viską juoku nuleidžiantis. Tokį įspūdį stiprina rašymo stilius- rimuota proza. Tačiau po linksmumo ir plepumo kiautu išryškėja Brenjono jautrumas, protingumas, gyvenimiška išmintis.
Vyšnaitė ant torto man buvo tai, kad veikėjas- knygų mylėtojas: "Kaip man gaila vargšų bedalių, nepažįstančių knygos džiaugsmo! Yra žmonių, kurie spjauna išdidžiai į praeitį ir tenkinasi viena dabartimi. Aulai bato, jie toliau savo nosies nemato!"
February 8, 2020
that was one of my favorite books as a kid so i looked it up again. still it is a fun read in content, in its people, in their life and mainly in the idea that humanity can fall seven times but if you laugh you raise again.
January 21, 2024
קראתי בבלוג היפה של המאייר דני קרמן פוסט על הספר הזה, ביתר דיוק פוסט על המאייר הסובייטי שלו, יבגני אדולפוביץ' קיבריק. (מי שמעוניין להתרשם מן האיורים ומדעתו של קרמן עליהם יכול למצוא את הפוסט כאן: https://dannykerman.com/2023/12/08/ko...) . בפתיחת דבריו מתייחס קרמן גם לספר עצמו אותו קרא כבר כשהיה ילד. סקרנותי התעוררה. התחלתי בקריאת עמוד ראשון ב"פרויקט בן-יהודה" ומיהרתי לרכוש עותק מודפס משומש בכדי שאוכל ליהנות גם מהאיורים (למרות שאיכות ההדפסה שלהם בישראל נמוכה).
זהו ספר נהדר, שמצליח להפיח קצת תקוה בריאה גם בזמנים קשים. אין כאן עלילות מופלאות אלא חוכמת חיים פשוטה, ותיאורים נפלאים, רוויי פתגמים עממיים. כמובן שאי אפשר להתעלם משאלת התרגום. שלונסקי היה גאון. קראתי בכמה הזדמנויות שתרגומו ל"יבגני אונייגין" (שעוד מחכה לי על המדף) הוא התרגום הטוב ביותר של היצירה מרוסית גם בקנה מידה עולמי. בביקורת אחת על תרגומו לספרו זה של רומן רולן נאמר שהוא עוד מוסיף על כתיבתו של רולן ומרומם אותה. איני קורה צרפתית אבל אני מזדהה עם רוח הדברים. העברית העשירה כל-כך של שלונסקי, יכולת החריזה המדהימה שלו ושפע הרפרנסים לאמרות עבריות מוסיפה לספר עומק עבור הקורא העברי (אולי במקום מה שאבד בתרגום מצרפתית). כמובן שצריך להתרגל לכתיבתו ולעיתים לחפש במרשתת בכדי לרדת לסוף דעתו, אך מי שמוכן להשקיע מעט יגלה שהשד אינו נורא בכלל וכאמור יש בתרגום ערך מוסף – שנינותו של שלונסקי מעצימה את זו של רולן.
בקיצור נהניתי מאוד. מומלץ. (וגם הבלוג של קרמן מומלץ)
זהו ספר נהדר, שמצליח להפיח קצת תקוה בריאה גם בזמנים קשים. אין כאן עלילות מופלאות אלא חוכמת חיים פשוטה, ותיאורים נפלאים, רוויי פתגמים עממיים. כמובן שאי אפשר להתעלם משאלת התרגום. שלונסקי היה גאון. קראתי בכמה הזדמנויות שתרגומו ל"יבגני אונייגין" (שעוד מחכה לי על המדף) הוא התרגום הטוב ביותר של היצירה מרוסית גם בקנה מידה עולמי. בביקורת אחת על תרגומו לספרו זה של רומן רולן נאמר שהוא עוד מוסיף על כתיבתו של רולן ומרומם אותה. איני קורה צרפתית אבל אני מזדהה עם רוח הדברים. העברית העשירה כל-כך של שלונסקי, יכולת החריזה המדהימה שלו ושפע הרפרנסים לאמרות עבריות מוסיפה לספר עומק עבור הקורא העברי (אולי במקום מה שאבד בתרגום מצרפתית). כמובן שצריך להתרגל לכתיבתו ולעיתים לחפש במרשתת בכדי לרדת לסוף דעתו, אך מי שמוכן להשקיע מעט יגלה שהשד אינו נורא בכלל וכאמור יש בתרגום ערך מוסף – שנינותו של שלונסקי מעצימה את זו של רולן.
בקיצור נהניתי מאוד. מומלץ. (וגם הבלוג של קרמן מומלץ)
November 14, 2016
آنها که از آفرینش ناتوانند، جز از کشتن ندانند - ص 198
وقتی می خواهید حقیقت را به انحصار خود در آورید، در واقع به ریش حقیقت خندیده اید. جهان بیش از یک تبیین دارد، هر کس تنها گوشه ای از مسئله را بیان می کند - ص 68
وقتی می خواهید حقیقت را به انحصار خود در آورید، در واقع به ریش حقیقت خندیده اید. جهان بیش از یک تبیین دارد، هر کس تنها گوشه ای از مسئله را بیان می کند - ص 68
March 19, 2017
Ще одна "догінка" непрочитаної вчасно класики - дякувати аудіокнижкам і початку дачного сезону :)) Якщо ви читали "Тіля Уленшпігеля" або "Гаргантюа і Пантагрюеля", то "Кола Брюньйон" здасться вам дуууже знайомим, аж так, ніби це вже було :) Хоча походеньок і їдла тут все-таки менше, а більше такого серйозного, але любов до життя... Ну, це якась стильова домінанта літератури регіону, чи що. Коротше, дуже позитивна книжка, хоча й розказує часом про дуже складні і сумні події, як-то чума і втрата всього майна у пожежі.
Читати? Якщо вам бракує заряду позитиву, пробуйте :)
Читати? Якщо вам бракує заряду позитиву, пробуйте :)
February 17, 2017
Colas is the best coach I've ever met ;) He stays positive in every situation and he tells (and shows) us that pain, violent, sickness, fear exists but we can fight with them and have fun.
This book was one of the things which strongly helped me to overcome depression.
This book was one of the things which strongly helped me to overcome depression.
March 25, 2009
Great story, super optimistic and humorous. Colas loves life, women, food and wine. Yummy.
April 28, 2020
Knyga apie tai, kaip mylėti gyvenimą. ” Ir aš noriu, ko jis nori, jei jis nori, ko aš noriu!“
December 4, 2022
კოლა - მე-17 საუკუნის ბურგუნდიელი - ფრიად თავშესაქცევად გვიამბობს საკუთარი წარსულისა და აწმყოს, მაშინდელი საფრანგეთის პროვინციის შესახებ და გვასწავლის, რომ ცხოვრება ნებისმიერ შემთხვევაში მშვენიერია. შეიძლება დაკარგო საყვარელი ადამიანები, ჯანმრთელობა, სახლი, ფული, მაგრამ არასდროს უნდა დარჩე იუმორის , მომავლის იმედის გარეშე.
January 1, 2023
Ir kaip įvertint knygą, kuri, žinai, kad patiko tavo vyrui. Ne tai, kad patiko, Kola Brenjonas man taip priminė mano vyrą, kad juokiaus, kad įdavė man knygą apie save. 😀
Aš turiu įtarimą, kad Mariui ši knyga nesąmoningai turėjo nemažą įtaką! Atsimenu, vienu metu pradėjo mane mielaja vadint. Net pykdamas! Įsivaizduokit, kažką piktai aiškindamas sako "Bet mieloji..." Per tiek metų jau pripratau, bet knygą perskaičius juokiaus, nes Brenjonas savo pačią vadino gražute. 😀 O pati piktumo! 😀
Jis stalius, linkmuolis, giedras, optimistiškas net sunkiausiose situacijose. Mėgsta vyną, žmones ir gerus juokus. Jis arti gamtos ir giliai, iš esmės mato ir suvokia pasaulį. Taikios prigimties, bet ir kovojantis už teisybę, tiesa, savais būdais. 🙂 Puikiai tiktų ir Mariui (apart vyno, matot aludarių, ne vyndarių krašte gimė 😅), bet jis - Kola Brenjonas, kurį, nenustebinsiu - pamėgau.
Gal jis kiek ir balamutas, gal kiek per daug geria, gali ir jo juokai ne visad vietoj ir laiku atrodyt. Bet galiausiai supratau, kad tas optimistinis požiūris ir juokai paperka. Nes kas belieka, jei sunku? Sugniužt, ar nusiteikt, kad iš tavęs nieko nebegali atimt, ir linksmam, bei limingam žygiuot per gyvenima tolyn.
"Ar valgai tu, ar valgo tave, mokėk tik dalyką tvarkyt galvoje."
"Laiminęs laiminu dieną, kada užgimiau! Kiek puikių - akiai žavių - burnai skanių - dalykų ant to mūsų nenuoramos kamuolio! Viešpatie aukščiausias, kaip gera gyventi! Rodos, nieko iš gyvenimo nepraleidžiu, o vis maža, vis seikė varva..."
Džiaugiausi, kad autorius rodydamas tokį, tarsi paviršutinį pasilinksmintoją išorėje leido pažint ir jo vidų, kuris visu kuo mane sužavėjo ir pasirodė turtingas!
Tiesa, pasakojimo stilių prisijaukint reikėjo, bet pagavus ritmą jau linksmino ir jis. Koks charakteris, toks ir stilius. 😀
Patiko, tikrai patiko. Pradžioje knygos iš tų panašumų ir paties Brenjono ne kartą prunkščiau, citatas rodžiau vyrui. Didžiavausi, kai reikalams tamsėjant optimizmas nemažo. Autorius gražiai išlaikė vientisą charakterį visose situacijose! Ir užvertus vis galvoju apie tai, kad pavydu tos ramybės, užtikrintumo, sveiko proto, ironijos, ir nuolatinio optimizmo. Labiausiai jo.
"Nėra gūdžių laikų, yra tik gūdūs žmonės."
Aš turiu įtarimą, kad Mariui ši knyga nesąmoningai turėjo nemažą įtaką! Atsimenu, vienu metu pradėjo mane mielaja vadint. Net pykdamas! Įsivaizduokit, kažką piktai aiškindamas sako "Bet mieloji..." Per tiek metų jau pripratau, bet knygą perskaičius juokiaus, nes Brenjonas savo pačią vadino gražute. 😀 O pati piktumo! 😀
Jis stalius, linkmuolis, giedras, optimistiškas net sunkiausiose situacijose. Mėgsta vyną, žmones ir gerus juokus. Jis arti gamtos ir giliai, iš esmės mato ir suvokia pasaulį. Taikios prigimties, bet ir kovojantis už teisybę, tiesa, savais būdais. 🙂 Puikiai tiktų ir Mariui (apart vyno, matot aludarių, ne vyndarių krašte gimė 😅), bet jis - Kola Brenjonas, kurį, nenustebinsiu - pamėgau.
Gal jis kiek ir balamutas, gal kiek per daug geria, gali ir jo juokai ne visad vietoj ir laiku atrodyt. Bet galiausiai supratau, kad tas optimistinis požiūris ir juokai paperka. Nes kas belieka, jei sunku? Sugniužt, ar nusiteikt, kad iš tavęs nieko nebegali atimt, ir linksmam, bei limingam žygiuot per gyvenima tolyn.
"Ar valgai tu, ar valgo tave, mokėk tik dalyką tvarkyt galvoje."
"Laiminęs laiminu dieną, kada užgimiau! Kiek puikių - akiai žavių - burnai skanių - dalykų ant to mūsų nenuoramos kamuolio! Viešpatie aukščiausias, kaip gera gyventi! Rodos, nieko iš gyvenimo nepraleidžiu, o vis maža, vis seikė varva..."
Džiaugiausi, kad autorius rodydamas tokį, tarsi paviršutinį pasilinksmintoją išorėje leido pažint ir jo vidų, kuris visu kuo mane sužavėjo ir pasirodė turtingas!
Tiesa, pasakojimo stilių prisijaukint reikėjo, bet pagavus ritmą jau linksmino ir jis. Koks charakteris, toks ir stilius. 😀
Patiko, tikrai patiko. Pradžioje knygos iš tų panašumų ir paties Brenjono ne kartą prunkščiau, citatas rodžiau vyrui. Didžiavausi, kai reikalams tamsėjant optimizmas nemažo. Autorius gražiai išlaikė vientisą charakterį visose situacijose! Ir užvertus vis galvoju apie tai, kad pavydu tos ramybės, užtikrintumo, sveiko proto, ironijos, ir nuolatinio optimizmo. Labiausiai jo.
"Nėra gūdžių laikų, yra tik gūdūs žmonės."
February 27, 2009
the best book ever...
September 30, 2016
Si Romain Rolland (1866-1944) cautivó a sus lectores con su monumental novela de formación llamada “Jean Christophe”, caracterizada por una visión profundamente humana, un alto idealismo, una filosofía de vida recta, plena de fraternidad a la humanidad y amor a la verdad, ahora en “Colás Breugnon” nos ofrece una especie de poema o prosa rimada o novela pastoral, sin complicaciones filosóficas, sin enredos metafísicos, sin preguntas espinosas y sin respuestas embrolladas.
Se trata de una obra que, entre otras cosas, rescata el folclore de la región de Borgoña del siglo XVI y principios del XVII. Sigue una línea argumental sencilla donde el protagonista y al mismo tiempo narrador es un ser campechano, optimista y desenfadado, incluso irreverente, que aprecia y ama la vida en todo lo que vale. Colás disfruta todos y cada uno de los momentos que a diario se presentan: una comida sabrosa, un buen vaso de vino de su región, una plática con los amigos, la belleza femenina, la alegría de contemplar la vida sin hacer nada, un paseo por el campo, su hogar y su oficio de ebanista.
En resumidas cuentas nos enseña a vivir y disfrutar las bendiciones de la vida, pero sobre todo concluimos que a través de todo esto nos enseña a vivir jubilosamente sin envejecer.
El lenguaje que utiliza Romain Rolland, en esta narración en particular, es un lenguaje que nos trata de transmitir la forma de hablar tan especial de aquel tiempo y aquella región, con todos sus dichos, refranes, alegorías y arcaísmos. Colás Breugnon nos habla con su lenguaje florido acerca de los placeres sensuales, de los amores pasados, de la muerte, de la amistad, de la justicia, de las grandes y de las pequeñas alegrías que la existencia nos proporciona, todo esto sazonado con la picardía y la sabiduría de este personaje.
“Pensaba en lo que habría podido ser y en lo que había sido en mis sueños desmoronados…y llorando muy bajito, con los labios apoyados en el costado del árbol, a él le conté mis penas, acurrucándome entre sus raíces cual si fueran los brazos de un padre, y sé que me escuchaba”.
A propósito de la traducción, debemos darle un reconocimiento a la destacada filóloga y traductora española, María Teresa Gallego Urrutia, ya que además del cuidadoso trabajo de traducción, ha descifrado y nos ha hecho llegar las intrincadas expresiones que el autor francés plasmó en el lenguaje coloquial del aquel lejano siglo sin que la traducción haya perdido su ritmo y su belleza formal.
Se trata de una obra que, entre otras cosas, rescata el folclore de la región de Borgoña del siglo XVI y principios del XVII. Sigue una línea argumental sencilla donde el protagonista y al mismo tiempo narrador es un ser campechano, optimista y desenfadado, incluso irreverente, que aprecia y ama la vida en todo lo que vale. Colás disfruta todos y cada uno de los momentos que a diario se presentan: una comida sabrosa, un buen vaso de vino de su región, una plática con los amigos, la belleza femenina, la alegría de contemplar la vida sin hacer nada, un paseo por el campo, su hogar y su oficio de ebanista.
En resumidas cuentas nos enseña a vivir y disfrutar las bendiciones de la vida, pero sobre todo concluimos que a través de todo esto nos enseña a vivir jubilosamente sin envejecer.
El lenguaje que utiliza Romain Rolland, en esta narración en particular, es un lenguaje que nos trata de transmitir la forma de hablar tan especial de aquel tiempo y aquella región, con todos sus dichos, refranes, alegorías y arcaísmos. Colás Breugnon nos habla con su lenguaje florido acerca de los placeres sensuales, de los amores pasados, de la muerte, de la amistad, de la justicia, de las grandes y de las pequeñas alegrías que la existencia nos proporciona, todo esto sazonado con la picardía y la sabiduría de este personaje.
“Pensaba en lo que habría podido ser y en lo que había sido en mis sueños desmoronados…y llorando muy bajito, con los labios apoyados en el costado del árbol, a él le conté mis penas, acurrucándome entre sus raíces cual si fueran los brazos de un padre, y sé que me escuchaba”.
A propósito de la traducción, debemos darle un reconocimiento a la destacada filóloga y traductora española, María Teresa Gallego Urrutia, ya que además del cuidadoso trabajo de traducción, ha descifrado y nos ha hecho llegar las intrincadas expresiones que el autor francés plasmó en el lenguaje coloquial del aquel lejano siglo sin que la traducción haya perdido su ritmo y su belleza formal.
September 10, 2018
Cóż to za nudna książka! Nie odnalazłam w niej nic, co by mnie poruszyło. Ani styl, ani główny bohater, ani jego przygody nie przypadły mi do gustu. W całej powieści nie doszukałam się także idealizmu, współczucia i umiłowania prawdy, za które Romain Rolland uhonorowany został Nagrodą Nobla.
Tytułowy Colas Breugnon to utalentowany rzeźbiarz, który jednak woli się lenić, gadać, błaznować, kombinować, spacerować i mile spędzać życie. Ot, taki Dyl Sowizdrzał, który ciągle musi znosić utyskiwania żony, bo zamiast poświęcać czas pracy, trwoni go na bzdury. I zawsze ma dobry humor. Zakładam, że takie jest głównie przesłanie tej powieści. Colas niczym Hiob dotykany jest przez wszelakie nieszczęścia - epidemię, śmierć żony, spalenie domu, utratę dobytku, ale zawsze zachowuje optymizm. Zdolność odnajdywania pozytywnej strony w życiu łączy go z jedyną córką, która ma podobne rysy charakteru, w przeciwieństwie do braci.
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot....
Tytułowy Colas Breugnon to utalentowany rzeźbiarz, który jednak woli się lenić, gadać, błaznować, kombinować, spacerować i mile spędzać życie. Ot, taki Dyl Sowizdrzał, który ciągle musi znosić utyskiwania żony, bo zamiast poświęcać czas pracy, trwoni go na bzdury. I zawsze ma dobry humor. Zakładam, że takie jest głównie przesłanie tej powieści. Colas niczym Hiob dotykany jest przez wszelakie nieszczęścia - epidemię, śmierć żony, spalenie domu, utratę dobytku, ale zawsze zachowuje optymizm. Zdolność odnajdywania pozytywnej strony w życiu łączy go z jedyną córką, która ma podobne rysy charakteru, w przeciwieństwie do braci.
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot....
March 12, 2016
Ahhh....I absolutely loved this book! So funny, optimistic, vital and exceptionally wise! And I can say with total confidence that Colas is one of my favourite characters in literature now! Bravo Mr. Rolland!
July 25, 2015
fantastická kniha a úžasný přednes
August 1, 2016
The funniest book ever. I was laughing all the time.
January 2, 2021
Romanul Colas Breugnon este o întruchipare veridică a spiritului francez, care este sinonim cu carpe diem-ul atât de bine cunoscut în sfera literară cât și cea cotidiană din Europa estică a perioadei de dinaintea Primului Război Mondial.
Colas este echivalentul unui Mahatma Gandhi francez care promovează jovialitatea în viață, râde în fața dracului, iar patima pentru băutură și sexul frumos nu lipsește din viața moșului Colas; viața trebuie acceptată așa cum este, iar Colas primește necazurile (pierderea casei și a cucoanei sale) la fel de împăcat pe sine precum se petrece în zilele de sărbătoare.
O notă concludentă a acestei cărți este dată chiar de ultimele cuvinte adresate de către Colas, un părtinitor al ideii de libertate de excelență și al egalității dintre oameni:
O carte în care nu lipsește umorul și vorbele de duh ale cetățeanului încercat de viață. 3 steluțe deoarece mai mult am răsfoit și mi-am pierdut răbdarea cu Colas și jovialismul lui, însă 5 steluțe pentru contribuția literară a lui Romain Rolland la descrierea vieții așa cum este ea văzută prin ochii unui țăran de secol XVII.
Colas este echivalentul unui Mahatma Gandhi francez care promovează jovialitatea în viață, râde în fața dracului, iar patima pentru băutură și sexul frumos nu lipsește din viața moșului Colas; viața trebuie acceptată așa cum este, iar Colas primește necazurile (pierderea casei și a cucoanei sale) la fel de împăcat pe sine precum se petrece în zilele de sărbătoare.
O notă concludentă a acestei cărți este dată chiar de ultimele cuvinte adresate de către Colas, un părtinitor al ideii de libertate de excelență și al egalității dintre oameni:
„Și pe urmă, să fim drepți; și să vorbim așa între noi, copii. Un rege bun, nu zic, e bun. Dar tot mai bun sunt eu. Să fim liberi, dragii mei francezi, iar pe stăpânii de care avem parte să-i trimitem să pască în altă parte. Eu și pământul ne iubim; și cu atât ne mulțumim. Ce nevoie am de regele din cer sau de cel de pe pământ? N-am ce face cu tronul, nici aici jos, nici acolo sus. Fiecare cu locul și cu umbra lui sub soare. Fiecăruia, peticul lui de pământ și două brațe ca să-i răstoarne brazda. Nu cer nimic altceva; iar dacă regele ar veni la mine în casă, i-aș spune:
- Ești oaspetele meu. În sănătatea ta! Șezi aici. Aici, vere dragă, suntem între noi. Fiecare francez e un rege, și unchiașul e stăpân la el acasă!”
O carte în care nu lipsește umorul și vorbele de duh ale cetățeanului încercat de viață. 3 steluțe deoarece mai mult am răsfoit și mi-am pierdut răbdarea cu Colas și jovialismul lui, însă 5 steluțe pentru contribuția literară a lui Romain Rolland la descrierea vieții așa cum este ea văzută prin ochii unui țăran de secol XVII.
August 8, 2023
<...>"Na ką gi, tvarka-geras dalykas. Bet dykai jos niekas neduoda, už ją reikia mokėti. Tvarka-tai nedaryti, ko nori daryti, ir daryti, ko nenori. Tvarka-tai išdurti vieną akį, kad geriau matytų kita. Tvarka-tai iškirsti medžius ir po tiesumui per mišką nutiesti plačius kelius. Tas patogu, patogu..."<...>
<...>"Man menas yra šeimos narys, jos židinio dvasia, draugas, gyvenimo bendras, jis pasako mūsų jausmus geriau už mus; menas-tai mūsų namų dievas. Jei nori jį pažinti, turi pažinti jo namus. Dievas sutvertas žmogui, o meno kūrinys-vietai, kurią jis išbaigia ir užpildo. Gražu yra tai, kas gražiausia savo vietoje"<...>
<...>"Juo ir knygose parašyta: nors ir daktarų gydomi, išgyvensime iki mirties"<...>
<...>"Tingiai mirgėdamos ir blizguodamos kaip obuoliai, noko vėsioje tamsoje žvaigždės"<...>
<...>"Ir aš noriu, ko jis nori, jei jis nori, ko aš noriu"<...>
<...>"Kaip žinom, teismas-tai toks daiktas, kuris už pinigą nusprendžia, jog juoda ten, kur akis mato, kad balta"<...>
<...>"Mat juokas žmones sulygina"<...>
<...>"Man menas yra šeimos narys, jos židinio dvasia, draugas, gyvenimo bendras, jis pasako mūsų jausmus geriau už mus; menas-tai mūsų namų dievas. Jei nori jį pažinti, turi pažinti jo namus. Dievas sutvertas žmogui, o meno kūrinys-vietai, kurią jis išbaigia ir užpildo. Gražu yra tai, kas gražiausia savo vietoje"<...>
<...>"Juo ir knygose parašyta: nors ir daktarų gydomi, išgyvensime iki mirties"<...>
<...>"Tingiai mirgėdamos ir blizguodamos kaip obuoliai, noko vėsioje tamsoje žvaigždės"<...>
<...>"Ir aš noriu, ko jis nori, jei jis nori, ko aš noriu"<...>
<...>"Kaip žinom, teismas-tai toks daiktas, kuris už pinigą nusprendžia, jog juoda ten, kur akis mato, kad balta"<...>
<...>"Mat juokas žmones sulygina"<...>
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 12, 2021
Knyga pilna džiaugsmo kiekviena gyvenimo smulkmena, Kola rodo špyga gyvenimo sunkumams ir nelaimėms, bei pasitinka jas su sarkazmu ir ironija. Kiekvienas sakinys pilnas veiksmo ir entuziazmo gyventi, dėl to tiesa pasakius man ją skaityti nebuvo lengva, nors ir nėra didelės apimties kūrinys. Tik galiausiai, kai kalba pasisuko apie marą, autorius truputi aprimo ir leido atsikvėpti, ir jau tada tikrai skaitėsi maloniai.
July 4, 2024
A joyous view on life. My grandfather has been recommending it to me for as long as I can remember and I can see why.
April 21, 2020
Oto pochwała optymizmu! Co z tego, że wojna, że śmierć, że zaraza, kiedy ma się piwniczkę pełną wina i wrodzone dobre samopoczucie. Ku pokrzepieniu serc, ulubiona książka na ciężkie czasy.
March 18, 2019
Kniha byla napsána v roce 1914 a její děj je zasazen do století sedmnáctého. Forma, jakou je napsaná na čtivosti moc nepřidá. Text působí, jakoby byl napsán v jednom odstavci a často jsem se potřebovala opravdu soustředit, abych si udržela v díle orientaci.
I přesto je příběh burgundského řezbáře více, než aktuální. A to jak hlavní pointou příběhu. Kterou je pro mně to, že každá životní situace, ve které se člověk ocitně by měla být přijímána s vděčností a pokorou a každý životní moment by měl být prožit tak plně, jak jen je to možné.
Tak i nesčetná životní moudra, kterými je kniha jakoby mimochodem protkaná (jako např. ...stačí se octnout v davu, abys ztratil hlavu...) jsou stále platná i pro dnešní mileniály.
Velice příjemná byla i celková atmosféra knížky, které dominovalo francouzské požitkářství, kde i dobře se najíst znamená dobrý skutek.
I přesto je příběh burgundského řezbáře více, než aktuální. A to jak hlavní pointou příběhu. Kterou je pro mně to, že každá životní situace, ve které se člověk ocitně by měla být přijímána s vděčností a pokorou a každý životní moment by měl být prožit tak plně, jak jen je to možné.
Tak i nesčetná životní moudra, kterými je kniha jakoby mimochodem protkaná (jako např. ...stačí se octnout v davu, abys ztratil hlavu...) jsou stále platná i pro dnešní mileniály.
Velice příjemná byla i celková atmosféra knížky, které dominovalo francouzské požitkářství, kde i dobře se najíst znamená dobrý skutek.
November 5, 2019
Неперевершено! Ця мова, стиль оповіді, ритм. Текст наче бере тебе за руку і веде за собою. Та не квапливо, ні. "Куди спішити? Живи", кричить тобі над вухом Кола Брюньйон. І ти його чуєш, ти хочеш йти за його філософією, за його життєвими принципами. Диву дивуєшся, як досі не помічав цього під "ногами": живи і давай жити іншому; смійся коли сміється інший і навпаки; пий, не чекай, роби те, що хоче твоє серце... і так далі. Книга гіпнотизує простотою думки і водночас її глибинним сенсом... Ех. Хотів би я бути знайомим із отим гульвісою Кола.
Історія життя Кола. Місцями спокійно і тепло на душі од цих текстів. Місцями стає страшно, коли автор описує чумні "пригоди". Місцями наче хочеться відвернути голову і не бачити того, що робить Кола. Бо він не святий, та все ж щирий негідник.
Чудова книга. Чудовий настрій опісля прочитання. Побільше б таких :)
Історія життя Кола. Місцями спокійно і тепло на душі од цих текстів. Місцями стає страшно, коли автор описує чумні "пригоди". Місцями наче хочеться відвернути голову і не бачити того, що робить Кола. Бо він не святий, та все ж щирий негідник.
Чудова книга. Чудовий настрій опісля прочитання. Побільше б таких :)
January 16, 2020
Zavarba jöttem a címszereplőtől az elején. Kissé sok volt a közhely, de aztán megszoktam... A végén már nagyon élveztem ezt a "józan paraszt" főhőst, aki egészségesen nárcisztikus. Látványosan mutatja be a regény a pár száz évvel ezelőtti francia viszonyokat. A kisemberek kiszolgáltatottságát a városvezetők vagy a nagyurak ellenében. A kézműves ember alkotói folyamataiból és izgalmas kérdéseket vet fel.
July 28, 2020
Podle všeho oslava života, krásy světa. Já bych to doplnil snad jen: "Oslava života se sklenkou vína". Colas Breugnon překonává jednu (morovou) ránu za druhou s úsměvem na rtech a sklenicí v ruce. Čím méně mám, tím víc mám. Stoický motiv. Něco na tom asi bude. Možná.
May 29, 2009
absolutely amazing!!:D
:))
:))
September 25, 2015
کولا برونیون - ترجمه فرهاد غبرایی - نشر نیلوفر
September 11, 2017
Litera Nobel
October 21, 2019
Svým celkovým vyzněním to byla optimistická kniha, takový rádce pro život, minimálně v tom směru "buď rád za to, co máš". Jinak mi to připadalo spíše tragikomické, ale je to napsané velmi dobře.
October 30, 2019
Boże, w końcu ją skończyłam! Znaczy... dosyć fajna sielanka, ale trzeba mieć cierpliwość do tej formy. Polecam lubującym się w tym gatunku, ale nie polecam zwolennikom wartkiej akcji.
Displaying 1 - 30 of 54 reviews