شکستهای متوالی باعث میشوند فرد امیدی به گرفتن نتیجه دلخواه نداشته باشد و وزن بیشتری برای شانس/احتمالات در نرسیدن به هدف خود در نظر بگیرد و ناامیدی، اولین نتیجه این مدل فکری میشود. فرضکنیم تا اینجا بدیهی باشد.
وقتی تضمینی برای شکست نخوردن نیست، چرا ناامیدی اینقدر وجه بدی دارد؟