What do you think?
Rate this book
Half mens
Michael Poloni is een 41-jarige Mexicaan die in Los Angeles woont. ’s Ochtends staat hij op, kijkt National Geographic Channel, rookt sigaretten, neemt een taxi naar zijn werk. ’s Avonds komt hij weer thuis en rookt nog meer sigaretten. Een schijnbaar normaal bestaan. Maar voor Michael lijkt het alsof zijn leven nog niet echt begonnen is. Tot hij op een zaterdagmiddag in een taxi zit die een Nederlands meisje aanrijdt.
Het meisje heet Elsa Helena van der Molen. Ze is 20 jaar en woont met haar vader en moeder in een grote villa in Los Angeles. Haar leven bestaat vooral uit een alfabet aan jongensnamen bij elkaar zoenen, uitslapen en niet te veel nadenken. Tot ze op een zaterdagmiddag met de fiets naar de universiteit gaat en aangereden wordt door een taxi.
Het meisje heet Elsa Helena van der Molen. Ze is 20 jaar en woont met haar vader en moeder in een grote villa in Los Angeles. Haar leven bestaat vooral uit een alfabet aan jongensnamen bij elkaar zoenen, uitslapen en niet te veel nadenken. Tot ze op een zaterdagmiddag met de fiets naar de universiteit gaat en aangereden wordt door een taxi.
238 pages, Paperback
First published January 1, 2011
2 people are currently reading
261 people want to read
About the author
Maartje Wortel
30 books172 followersMaartje Wortel (1982) volgde de opleiding Beeld & Taal aan de Rietveld Academie in Amsterdam. In 2007 won ze de Write Now!-wedstrijd voor literair talent. Ze publiceerde verhalen in Passionate, De Brakke Hond en De Gids en schreef columns voor NRC Handelsblad. De verhalenbundel Dit is jouw huis is haar debuut. Ze won er de Anton Wachterprijs 2010 mee, en kreeg de Nieuw Proza Prijs Venlo 2010 voor het verhaal 'Kranten', dat in de bundel is opgenomen. Haar roman Half mens werd voor verscheidene prijzen genomineerd. In januari 2014 verscheen haar derde boek IJstijd.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 39 reviews
May 29, 2017
Ja, hoera!
Wortel doet het weer!!
Ik zit op het strand en lees als een razende. Ik lees en lees en denk: 'jammer, hier zitten maar drie sterren in'. Een beetje gewoontjes laat ons zeggen. En dan is daar de laatste pagina. De laatste.
En het boek laat me niet meer los.
Zelfs in andere boeken die ik les denk ik de hele tijd: Wat is nu de Gorilla?
Wie dit begrijpen wil, leze het zelf.
Ik heb alles verklapt, en niets tegelijkertijd.
Wortel doet het weer!!
Ik zit op het strand en lees als een razende. Ik lees en lees en denk: 'jammer, hier zitten maar drie sterren in'. Een beetje gewoontjes laat ons zeggen. En dan is daar de laatste pagina. De laatste.
En het boek laat me niet meer los.
Zelfs in andere boeken die ik les denk ik de hele tijd: Wat is nu de Gorilla?
Wie dit begrijpen wil, leze het zelf.
Ik heb alles verklapt, en niets tegelijkertijd.
June 9, 2023
Goed geschreven boek, leest lekker weg! Laat wel veel open voor eigen interpretatie en het einde roept weer nieuwe vragen op.
April 5, 2018
Aah help ijsjes en Gorilla’s en halve mensen help help help ik ben zo door de war en het is mooi maar ook raar en het intrigeert me maar het irriteert me ook help help help
August 13, 2025
dit was alsof de schrijver gewoon een gebeurtenis wilde vertellen vanuit twee perspectieven en zich daarna realiseerde dat er ook nog een soort verhaal in moet zitten. misschien ben ik er wel te romantisch voor.
June 5, 2017
Soms schrijft Maartje Wortel zulke geniale vondsten dat het lijkt alsof ze met me flirt door boeken te schrijven.
September 16, 2025
Ik hou van Maartje en hoe ze schrijft vanuit mannelijke personages. Het klinkt soms wat absurdistisch, maar het zou ook zomaar realistisch kunnen zijn haha. Ik heb het idee dat ze soms wel wat struggled met de slotsom. Het boek is enerzijds heel goed opgezet en werkt duidelijk ergens naartoe, maar waar naartoe blijft voor mij een beetje de vraag. Het voelt toch als een open eind en laat ik daar nou niet gek op zijn. Wellicht leent het boek zich beter voor leesclubs, zodat je er nog even over door kan speculeren. Vandaar die 3 sterren, maar het volgende boek van Maartje ligt al op m'n nachtkastje:)
August 31, 2020
"Ik stond op, keek op de klok. De tijd liep niet. Simpelweg niet. De tijd kroop nog niet eens.
(...)
LOVE POEM
It's so nice
to wake up in the morning
all alone
and not have to tell somebody
you love them
when you don't love them
any more."
(...)
LOVE POEM
It's so nice
to wake up in the morning
all alone
and not have to tell somebody
you love them
when you don't love them
any more."
April 21, 2025
in de war!
December 17, 2025
dit soort pretentieuze nederlandse boeken zijn mijn 13e reden
December 8, 2014
James Dillard is jurylid bij rechtzaak tegen een taxichauffeur, die Nederlands meisje in LA heeft aangereden. Elsa verliest daarom een been. Michael Poloni was passagier bij het ongeluk en getuigt ook in de zaak. Dillard begint en eindigt het verhaal (eindigt met de onzichtbare Gorilla), boek gaat vooral over Michael en Elsa.
Bevat rake zinnen, maar heeft niet echt een pointe. Ook vaak onduidelijk waarom personages doen wat ze doen (misschien is dat ook de bedoeling). Einde is zwak.
P.180: "Ik probeerde haar te negeren omdat ik het niet kan hebben als domme mensen mooie muziek mooi vinden."
Bevat rake zinnen, maar heeft niet echt een pointe. Ook vaak onduidelijk waarom personages doen wat ze doen (misschien is dat ook de bedoeling). Einde is zwak.
P.180: "Ik probeerde haar te negeren omdat ik het niet kan hebben als domme mensen mooie muziek mooi vinden."
July 12, 2014
Er zitten weinig interessante ideeën of gebeurtenissen in dit boek. De schrijfstijl verraadt iets dat talent zou kunnen zijn, maar ik ben niet zeker. Er werd ad nauseam gehint naar een briljante ontknoping, maar in plaats daarvan krijgt de lezer een gorilla die zelf ook niet meer weet wat hij daar eigenlijk doet.
March 10, 2018
'Half mens' lijkt half af.
September 21, 2020
Mwah. Voelt als een boek dat het wel goed doet op de leeslijsten van middelbare scholieren. Voldoende weird om aandacht te houden, popie taalgebruik, niet te moeilijk...
De titel beschrijft hoe hoofdpersoon Michael Poloni zich voelt, hij vertelt het aan zijn psych: “ ‘Ik wil graag horen wat je ziet als je naar binnen kijkt.’ Een seconde was het stil. ‘Een half mens,’ zei Michael. “
“Dokter Manzini had ooit tegen hem gezegd dat ieder individu wacht tot er eindelijk iets staat te gebeuren. Michael wachtte nu al zijn hele leven.”
Ongeluk
Mooi is de opbouw naar het ongeluk. Hoe een hele reeks toevalligheden met een taxi leidt tot een levensbepalend ongeluk voor iemand die niets met die taxi te maken had. In dit geval het Nederlandse meisje Elsa, met haar ouders naar de USA geëmigreerd, nog steeds volop fietsend alsof ze in Nederland leeft. Door het ongeluk verliest Elsa een been. Door het ongeluk crashen Michael en Elsa in elkaars leven. Hoe Michael daarna een pistool koopt, vind ik juist een beetje knullig. Alsof het iets triviaals is, wie doet nou zoiets.
Swagger
Wortel heeft een soort gemak om dingen kort en krachtig en toch scherp te zeggen. Een soort taalkundige swagger. Zoals bijvoorbeeld: “Als Michael gewoon zijn werk deed (en dat deed hij) dan was er niets aan de hand. Als er niets aan de hand was dan ging alles goed. Alles ging goed.” Als a dan b, als b dan c, logisch. En deze over een dokter: “Hij wist dat hij niet degene was die Michael zou kunnen helpen, daar was het de dokter ook niet om te doen, hij verdiende geld.” Soms voelt het een beetje geknutseld, zoals hier: “Ik was gelukkig. En precies op dit punt werd ik vol getroffen. Er was een doffe klap. Dat geluid was ik.” Van twee zinnen vier gemaakt voor het effect. Ongeveer halverwege gaat de stijl me irriteren. Wortel laat een rechtbankscéne beschrijven door de ogen van een simpel iemand uit de jury, wat op mij al wat denigrerend overkomt, en maakt een soort slapstick van de zitting: maar een simpele zaak over geld, het slachtoffer (het meisje zonder been) is “honderd procent fuckable”, de aangeklaagde (de taxichauffeur) ziet er schuldig uit, de rechter vraag iedereen te gaan staan terwijl het slachtoffer maar één been heeft, het jurylid denkt aan een tv-programma en moet nodig naar de wc etc... ook irritant: als Michael Piloni Elsa na de rechtzaak opzoekt, dat ze dan gelijk seks hebben en dat hij met haar rolstoel de straat opgaat omdat hij niet wil lopen... echt erover, vind ik, net als de ontknoping.
Sociaal thema
Wortel heeft een sociaal thema door het verhaal gevlochten: kansarme taxichauffeur wordt geruïneerd door rijke elite. De taxichauffeur veroorzaakt een vreselijk verkeersongeval, de ouders van het slachtoffer overrijden de chauffeur overdrachtelijk. De eerste situatie is een ongeluk, de tweede moedwillig en doelbewust. De advocaat van de ouders van het slachtoffer, degenen die geld willen, stelt: “De ouders komen ook achter te lopen door dit ongeval, een stagnatie in de ontwikkeling van hun levensloop in het algemeen. Er gaat veel tijd en geld mee gemoeid. En niet te vergeten: emotie.” Een afschuwelijke redenatie die inderdaad een advocaat zou kunnen uitspreken - alles in het belang van de cliënt, zeker als die cliënt koopkrachtig is, want dan betekent een zaak toekomstige zaken uit het netwerk of via referentie van de cliënt. Kortom, Wortel beschrijft hoe op voorhand al de elite als grote winnaar uit de afschuwelijke situatie tevoorschijn komt en de arme persoon verder onder water wordt gedrukt.
De titel beschrijft hoe hoofdpersoon Michael Poloni zich voelt, hij vertelt het aan zijn psych: “ ‘Ik wil graag horen wat je ziet als je naar binnen kijkt.’ Een seconde was het stil. ‘Een half mens,’ zei Michael. “
“Dokter Manzini had ooit tegen hem gezegd dat ieder individu wacht tot er eindelijk iets staat te gebeuren. Michael wachtte nu al zijn hele leven.”
Ongeluk
Mooi is de opbouw naar het ongeluk. Hoe een hele reeks toevalligheden met een taxi leidt tot een levensbepalend ongeluk voor iemand die niets met die taxi te maken had. In dit geval het Nederlandse meisje Elsa, met haar ouders naar de USA geëmigreerd, nog steeds volop fietsend alsof ze in Nederland leeft. Door het ongeluk verliest Elsa een been. Door het ongeluk crashen Michael en Elsa in elkaars leven. Hoe Michael daarna een pistool koopt, vind ik juist een beetje knullig. Alsof het iets triviaals is, wie doet nou zoiets.
Swagger
Wortel heeft een soort gemak om dingen kort en krachtig en toch scherp te zeggen. Een soort taalkundige swagger. Zoals bijvoorbeeld: “Als Michael gewoon zijn werk deed (en dat deed hij) dan was er niets aan de hand. Als er niets aan de hand was dan ging alles goed. Alles ging goed.” Als a dan b, als b dan c, logisch. En deze over een dokter: “Hij wist dat hij niet degene was die Michael zou kunnen helpen, daar was het de dokter ook niet om te doen, hij verdiende geld.” Soms voelt het een beetje geknutseld, zoals hier: “Ik was gelukkig. En precies op dit punt werd ik vol getroffen. Er was een doffe klap. Dat geluid was ik.” Van twee zinnen vier gemaakt voor het effect. Ongeveer halverwege gaat de stijl me irriteren. Wortel laat een rechtbankscéne beschrijven door de ogen van een simpel iemand uit de jury, wat op mij al wat denigrerend overkomt, en maakt een soort slapstick van de zitting: maar een simpele zaak over geld, het slachtoffer (het meisje zonder been) is “honderd procent fuckable”, de aangeklaagde (de taxichauffeur) ziet er schuldig uit, de rechter vraag iedereen te gaan staan terwijl het slachtoffer maar één been heeft, het jurylid denkt aan een tv-programma en moet nodig naar de wc etc... ook irritant: als Michael Piloni Elsa na de rechtzaak opzoekt, dat ze dan gelijk seks hebben en dat hij met haar rolstoel de straat opgaat omdat hij niet wil lopen... echt erover, vind ik, net als de ontknoping.
Sociaal thema
Wortel heeft een sociaal thema door het verhaal gevlochten: kansarme taxichauffeur wordt geruïneerd door rijke elite. De taxichauffeur veroorzaakt een vreselijk verkeersongeval, de ouders van het slachtoffer overrijden de chauffeur overdrachtelijk. De eerste situatie is een ongeluk, de tweede moedwillig en doelbewust. De advocaat van de ouders van het slachtoffer, degenen die geld willen, stelt: “De ouders komen ook achter te lopen door dit ongeval, een stagnatie in de ontwikkeling van hun levensloop in het algemeen. Er gaat veel tijd en geld mee gemoeid. En niet te vergeten: emotie.” Een afschuwelijke redenatie die inderdaad een advocaat zou kunnen uitspreken - alles in het belang van de cliënt, zeker als die cliënt koopkrachtig is, want dan betekent een zaak toekomstige zaken uit het netwerk of via referentie van de cliënt. Kortom, Wortel beschrijft hoe op voorhand al de elite als grote winnaar uit de afschuwelijke situatie tevoorschijn komt en de arme persoon verder onder water wordt gedrukt.
March 19, 2024
Misschien is het meer drie dan twee sterren. Ik vond de opzet interessant met de extra info over figuranten tussen aanhalingstekens en het jurylid dat het verhaal aan een knoopt. Er zijn zeker veel observaties in het boek over privilege, obsessie, eenzaamheid, verbintenis of juist het ontbreken daarvan, en een doel hebben. Maar het einde maakt het geheel niet af en is een beetje doelloos. Misschien had het laatste hoofdstuk niet hoeven te bestaan. Daarnaast was het vreemd dat sommige personages, stukjes poëzie en namen van mensen ook in andere boeken van Maartje Wortel voorkomen terwijl er verder geen overeenkomst of verband bestaat tussen de verhalen in de boeken. Op zich is dat niet heel erg maar het voelt aan de andere kant ook een beetje lui aan. Lees het voor het taalgebruik zou ik zeggen.
September 10, 2018
Met veel plezier gelezen, maar mijn hoge verwachtingen van het einde werden niet waargemaakt. Doordat verschillende reviews het hadden over het ‘schokkende’ of ‘verrassende’ einde had ik een plottwist oid verwacht, maar ik heb meer het gevoel dat er helemaal geen einde was en dat Wortel er in een epiloog achtig hoofdstuk nog snel een boodschap in wil proppen aan de hand van een algemeen bekend voorbeeld. :(
(Vanwaar dan toch de hoge rating? Op de laatste +/- 5 pagina’s na vond ik het een heerlijk boek en kon ik niet stoppen met lezen - ben ook zeker van plan om hierna een ander boek van haar te gaan lezen :))
(Vanwaar dan toch de hoge rating? Op de laatste +/- 5 pagina’s na vond ik het een heerlijk boek en kon ik niet stoppen met lezen - ben ook zeker van plan om hierna een ander boek van haar te gaan lezen :))
March 5, 2022
I much appreciated the style of writing. Sparse and poetic at the same. The details enchanted me too, in the beginning, though when I progressed it seemed more like a trick than that the details contributed to much. There is a hint of a plot, but it is not much more than that.
The main elephant in the room at the closing of this book, is that there is no gorilla in the room. That left me with the feeling that this was an attempt at a book that failed. The gorilla being a diversion so that we would look the other way and imagine depth that was not there.
A half book.
The main elephant in the room at the closing of this book, is that there is no gorilla in the room. That left me with the feeling that this was an attempt at a book that failed. The gorilla being a diversion so that we would look the other way and imagine depth that was not there.
A half book.
December 22, 2024
Toen ik voor het eerst Maartje Wortel las, was ik enthousiast over haar rauwe schrijfstijl. Ook Half Mens is een typsiche Maartje Wortel, maar ik merk dat ik een beetje uitgekeken raak op haar thematiek / vertelwijze. Er is niet per sé iets mis met het verhaal, maar ik werd er niet door gegrepen.
3 sterren, prima maar weinig bijzonder.
3 sterren, prima maar weinig bijzonder.
July 29, 2025
Ik vond de opbouw en snelheid van dit boek erg fijn. Het wisselt continu tussen 2 perspectieven.
Het verhaal vond ik in het begin logisch en wel leuk, halverwege werd ik nieuwsgierig en werd het spannend. Aan het einde dacht ik voornamelijk wat lees ik. Ik ben nog steeds confused over het einde.
Door het einde -1 ⭐️
Het verhaal vond ik in het begin logisch en wel leuk, halverwege werd ik nieuwsgierig en werd het spannend. Aan het einde dacht ik voornamelijk wat lees ik. Ik ben nog steeds confused over het einde.
Door het einde -1 ⭐️
April 30, 2018
Had vijf sterren willen geven maar het einde? Snap het maar half en daardoor voelde het laatste hoofdstuk erg overbodig/niet in lijn met de rest van het boek (ofzo). Het een na laatste hoofdstuk vond ik wel echt prachtig dus ben semi teleurgesteld (dit verpest mijn hele beeld van het boek 🌚)
Read
December 25, 2019Ik heb het idee dat ik dit boek nogmaals moet lezen voordat ik er pas een oordeel over kan vellen. Het einde laat me met meer vragen dan antwoorden achter; vragen over het verhaal, maar ook over mijn eigen lezen en opmerkzaamheid.
July 27, 2017
Prachtig maar het einde begreep ik niet :(
May 27, 2019
Had vanaf het begin al door dat er iets niet goed zat, maar was toch overdonderd door het einde (mijn hersencellen moeten nog even recupereren) (lees dit boek!!)
December 20, 2019
Wat een bijzonder verhaal.
Geeft stof tot nadenken door het open einde.
Filosofische lading.
'Het laat nog het meest zien dat de waarheid niet bestaat.' p.182
Het motto van Ayn Rand boeit ook.
Geeft stof tot nadenken door het open einde.
Filosofische lading.
'Het laat nog het meest zien dat de waarheid niet bestaat.' p.182
Het motto van Ayn Rand boeit ook.
January 3, 2020
Ik wilde maar door blijven lezen, weten wat er ging gebeuren. Goed in elkaar gezet boek.
November 30, 2021
Wat is de gorilla?
Read
January 17, 2022Kim
January 26, 2024
okay so this book makes you feel like there are chapters missing from the book because the ending is so open but not in a good way. but besides that, the book was very good.
December 16, 2024
Fijn boek maar ik heb wel meer closure nodig bij een verhaal dan hier het geval was. It scratches my brain and not in a good way.
Displaying 1 - 30 of 39 reviews