Η κυρία της βιτρίνας

by Spyros Plaskovitis, Σπύρος Πλασκοβίτης

Η Kυρία της βιτρίνας αποτελεί ως ένα σημείο συνέχεια του μυθιστορήματος του Σπύρου Πλασκοβίτη Η Πόλη. Ως ένα σημείο όμως. Γιατί εκτός από την Αγγελίνα Ντάσιου – την κυρία της βιτρίνας – κύριο πρόσωπο εκείνης της παλαιότερης ιστορίας, που κάνει τώρα εδώ και πάλι την εμφάνιση της σε προχωρημένη ηλικία, στο νέο τούτο μυθιστόρημα αλλά πρόσωπα και περιστατικά καινούριο συνθέτουν μιαν αυτόνομη περιπέτεια του καιρού μας, καθώς στροβιλίζονται στο κοινωνικό και πολιτικό χάος του τόπου μας.

Η Αγγελίνα Ντάσιου, με το ασυνήθιστο παρελθόν της και με τα χρόνια που την βαραίνουν, είναι μολοντούτο από τη φύση της πλάσμα γεννημένο να προκαλεί το ερωτικό πάθος και να αποκαλύπτει σκεπασμένες καταστάσεις ζωής μέσα στον κόσμο που την κυκλώνει.

Ο αναγνώστης θα μπορέσει να εκτιμήσει έτσι την βοήθειά της, πόσο φανταστική είναι ή δεν είναι τούτη η συνέχεια της ιστορίας της. Κι ακόμα θα μπορέσει ίσως να θυμηθεί πόσες φορές, και πού, του έτυχε να σκοντάψει πάνω στα τραγικά, τα κωμικά κι επίφοβα πρόσωπα της…

298 pages, Paperback

First published January 1, 1990

About the author

Greek: Σπύρος Πλασκοβίτης

Reviews

[R.L. · Rating 3 out of 5]

Κριτική στα Ελληνικά πιο κάτω...

I'm afraid that this book hasn't age very well and that it's all over the place. Reading the notes on page 311 might help a reader who's unfamiliar with Greece's history a bit, but still, it had potential that didn't materialized and it feels somehow outdated nowadays...


Αυτό είναι μάλλον ένα βιβλίο που ήταν επίκαιρο στην εποχή του, αλλά ο χρόνος δεν του στάθηκε πολύ καλά...
Κατ΄αρχήν υπάρχει αναφορά στο παρελθόν κάποιων ηρώων που δεν έβγαζε νόημα κι ήταν ενοχλητική, μέχρι που κατάλαβα ότι η ιστορία τους υπήρχε σε άλλο βιβλίο του συγγραφέα. Πουθενά όμως δεν αναφέρεται ότι το βιβλίο είναι συνέχεια προηγούμενου και θα έπρεπε να στέκεται αυτοτελώς.

Ύστερα ο συγγραφέας προσπάθησε να χωρέσει ένα σωρό διαφορετικά θέματα και καταστάσεις στο βιβλίο του χωρίς να καταφέρνει το σύνολο να είναι ελκυστικό. Η πλοκή είναι ασυνάρτητη και τραβηγμένη από τα μαλλιά, ενώ οι χαρακτήρες στερεότυποι και ο ίδιος ο συγγραφέας γεμάτος προκαταλήψεις. Πολλά πράγματα στην ιστορία δεν βγάζαν νόημα. Κρίμα, διότι με λίγο περισσότερη προσοχή, υπήρχαν προϋποθέσεις για κάτι καλύτερο.

Τέλος είναι κάπως ειρωνικό που ένας από τους κεντρικούς ήρωες εξαργυρώνει την φυλάκισή του από τη χούντα με θέση στην Ευρωβουλή αργότερα, όπως και ο ίδιος ο συγγραφέας. Προσπάθησε να τον παρουσιάσει σαν ένα νεότερο μπερδεμένο alter-ego ή τι ακριβώς;

[Delphine · Rating 3 out of 5]

Une très belle écriture, des sujets intéressants, mais certains chapitres m'ont paru bien longs.
D'où un sentiment mitigé.