What do you think?
Rate this book
Seks İsyanları - Toplumsal Cinsiyet, Başkaldırı ve Rock'n'Roll
Rock konserlerinin sponsorlarca desteklenmesine evet mi, hayır mı? Dev bir Amerikan şirketinin bir rock festivaline adını vermesi kabul edilebilir bir şey mi? O festivale katılmalı mı yoksa protesto mu etmeli? Bütün bunlar tartışılırken, genel kabul gören, tartışılmayan bir şey var: Rock'ın düzendışılığı.
Seks İsyanları'nın derdi de tam bu noktada başlıyor. Çünkü kitabın yazarlarına göre rock, asi olmasına asi ama devrimci bir müzik değil! Kapitalizmle, düzenle uyum gösteren yanlan var; elbette isyankâr ama bu rock'çıların her sınırı zorladıkları anlamına gelmiyor. Özellikle bu sınırlar ataerkil düzenin toplumsal cinsiyet politikalarıysa... Kadın-erkek ilişkileri söz konusu olduğunda rock'ın hesap vermesi gereken çok şey var. Zira çok uzun bir süredir, rock'ı feminen olana karşı duyulan korku ve nefret ateşliyor; genellikle kadın düşmanlığı ve maçolukta had safhaya vardığı zaman ritim en heyecan verici haline bürünüyor. Müzikteki isyana toplumsal cinsiyet merceğinden bakan ilk kitap olan Seks isyanları rock'ın karanlık yüreğindeki bu paradoksu incelerken bir rock severin heyecanıyla, bir eleştirmenin müziğin kirli alt akıntılarını saptaması arasındaki keskin çizgide ilerliyor. Bu yüzden Seks İsyanları'nı bir yargılama değil, daha çok bir farkına varma olarak almalı. Çünkü Reynolds ve Press, rock'a dışardan bakan entelektüeller değil, yıllardan beri rock'ın içinde olan, en çok eleştirdikleri Rolling Stones, Iggy Pop ve Nick Cave'e âşık olan yazarlar.
Seks İsyanları hem kadın hem de erkek sanatçılara toplumsal cinsiyet merceğinden bakıyor ve isyanın bir tür psikanalizini yapıyor. İlk bölümde asi rock'çının (Jim Morrison, Robert Plant Mick Jagger vb.) "dişi" karşısında kendisini nasıl konumlandırdığı ve rock'taki kadın düşmanlığı, edebiyat ve sinemadaki kökleriyle birlikte ele almıyor. İkinci bölüm psikedelik geleneği (Pink Floyd, Brian Eno, Can vb,), kadını dışlama değil tam tersine ana rahmine ya da en azından kucağına dönme eğilimindeki rock'çıları inceliyor. Son bölümde ise kadın deneyimini rock'a tercüme etmeye çalışan Patti Smith, Kristin Hersh, PJ Harvey, Bjork, Slits gibi sanatçı ve gruplar ile Riot Gırrl gibi hareketler mercek altına yatırılıyor.
Rock'ın derin ve karanlık sırlarını gözler önüne seren Seks isyanları en tanıdık müziği bile yepyeni bir kulakla dinlememizi sağlıyor.
Egemen müzik kültürümüzün geniş bir bölümünde cinsiyetin merkezi bir rol oynadığını bu denli ikna edici argümanlarla savunan başka bir eser bilmiyorum. Popüler müzik konusunda hem bu denli tarihsel hem de günümüze bu denli uyumlu bir kitapla her zaman karşılaşmak mümkün değil.
Nancy J. Vickers
Popüler müzik kültürü üzerine yazılmış gerçekten önemli birkaç kitaptan biri... Reynolds ve Press'in Seks İsyanları ile başardıkları harikulade bir şey: Rock müziğini eskisi gibi dinlememiz mümkün değil.
Barney Hoskins
Seks İsyanları'nın derdi de tam bu noktada başlıyor. Çünkü kitabın yazarlarına göre rock, asi olmasına asi ama devrimci bir müzik değil! Kapitalizmle, düzenle uyum gösteren yanlan var; elbette isyankâr ama bu rock'çıların her sınırı zorladıkları anlamına gelmiyor. Özellikle bu sınırlar ataerkil düzenin toplumsal cinsiyet politikalarıysa... Kadın-erkek ilişkileri söz konusu olduğunda rock'ın hesap vermesi gereken çok şey var. Zira çok uzun bir süredir, rock'ı feminen olana karşı duyulan korku ve nefret ateşliyor; genellikle kadın düşmanlığı ve maçolukta had safhaya vardığı zaman ritim en heyecan verici haline bürünüyor. Müzikteki isyana toplumsal cinsiyet merceğinden bakan ilk kitap olan Seks isyanları rock'ın karanlık yüreğindeki bu paradoksu incelerken bir rock severin heyecanıyla, bir eleştirmenin müziğin kirli alt akıntılarını saptaması arasındaki keskin çizgide ilerliyor. Bu yüzden Seks İsyanları'nı bir yargılama değil, daha çok bir farkına varma olarak almalı. Çünkü Reynolds ve Press, rock'a dışardan bakan entelektüeller değil, yıllardan beri rock'ın içinde olan, en çok eleştirdikleri Rolling Stones, Iggy Pop ve Nick Cave'e âşık olan yazarlar.
Seks İsyanları hem kadın hem de erkek sanatçılara toplumsal cinsiyet merceğinden bakıyor ve isyanın bir tür psikanalizini yapıyor. İlk bölümde asi rock'çının (Jim Morrison, Robert Plant Mick Jagger vb.) "dişi" karşısında kendisini nasıl konumlandırdığı ve rock'taki kadın düşmanlığı, edebiyat ve sinemadaki kökleriyle birlikte ele almıyor. İkinci bölüm psikedelik geleneği (Pink Floyd, Brian Eno, Can vb,), kadını dışlama değil tam tersine ana rahmine ya da en azından kucağına dönme eğilimindeki rock'çıları inceliyor. Son bölümde ise kadın deneyimini rock'a tercüme etmeye çalışan Patti Smith, Kristin Hersh, PJ Harvey, Bjork, Slits gibi sanatçı ve gruplar ile Riot Gırrl gibi hareketler mercek altına yatırılıyor.
Rock'ın derin ve karanlık sırlarını gözler önüne seren Seks isyanları en tanıdık müziği bile yepyeni bir kulakla dinlememizi sağlıyor.
Egemen müzik kültürümüzün geniş bir bölümünde cinsiyetin merkezi bir rol oynadığını bu denli ikna edici argümanlarla savunan başka bir eser bilmiyorum. Popüler müzik konusunda hem bu denli tarihsel hem de günümüze bu denli uyumlu bir kitapla her zaman karşılaşmak mümkün değil.
Nancy J. Vickers
Popüler müzik kültürü üzerine yazılmış gerçekten önemli birkaç kitaptan biri... Reynolds ve Press'in Seks İsyanları ile başardıkları harikulade bir şey: Rock müziğini eskisi gibi dinlememiz mümkün değil.
Barney Hoskins
422 pages, Paperback
First published October 1, 1996
27 people are currently reading
937 people want to read
About the author
Simon Reynolds
51 books488 followersSimon Reynolds is one of the most respected music journalists working today, and his writing is both influential and polarizing. He draws on an impressive range of knowledge, and writes with a fluid, engaging style. His books Rip it Up and Start Again and Generation Ecstasy are well-regarded works about their respective genres, and RETROMANIA may be his most broadly appealing book yet. It makes an argument about art, nostalgia, and technology that has implications for all readerswhether diehard music fans or not. Its an important and provocative look at the present and future of culture and innovation."
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
March 15, 2023
I really wanted to love this, but ugh. I'm so torn about it.
It thematized a lot of interesting facets of Rock'n'Roll, Metal and music in general: The sexism, the sex, the feminism, gender in general - the book has two parts, one for the guys and it's mostly about misogynie in rock songs, the "flirtation" with war related topics and facism and stuff like that. The other half is for the women in rock. There's some talk about gendernoncomformity too.
But then there's all this wannabe psychoanalysis. They should have left that out, really. It's meandering and boring and more an attempt to overanalyse certain aspects of songs. The authors also confuse schizophrenia with dissociative identity disorder, psychosis with psychopathy and use autistic as adjective. Felt like reading not well researched psychopop, but with the attempt to make it sound super grave.
They also thematise cultural appropriation, racism and gender tourism (by rock bands who used femininity as a style, but were still sexist and misogynistic af) here and there. They write about voguing at some point and about Madonna using it for her song and even about "Paris is Burning". But they are not going into these topics very deeply.
In general an okay book about misoginy, feminism, gender and sex in pop culture, but I really prefer more modern reads because they mostly let the psychoanalysis out of it - overanalysing every little aspect to appear more educated is a symptom of the time the book was written. If it's well done it's okay, if not it's a pain in the ass. Like in here.
It thematized a lot of interesting facets of Rock'n'Roll, Metal and music in general: The sexism, the sex, the feminism, gender in general - the book has two parts, one for the guys and it's mostly about misogynie in rock songs, the "flirtation" with war related topics and facism and stuff like that. The other half is for the women in rock. There's some talk about gendernoncomformity too.
But then there's all this wannabe psychoanalysis. They should have left that out, really. It's meandering and boring and more an attempt to overanalyse certain aspects of songs. The authors also confuse schizophrenia with dissociative identity disorder, psychosis with psychopathy and use autistic as adjective. Felt like reading not well researched psychopop, but with the attempt to make it sound super grave.
They also thematise cultural appropriation, racism and gender tourism (by rock bands who used femininity as a style, but were still sexist and misogynistic af) here and there. They write about voguing at some point and about Madonna using it for her song and even about "Paris is Burning". But they are not going into these topics very deeply.
In general an okay book about misoginy, feminism, gender and sex in pop culture, but I really prefer more modern reads because they mostly let the psychoanalysis out of it - overanalysing every little aspect to appear more educated is a symptom of the time the book was written. If it's well done it's okay, if not it's a pain in the ass. Like in here.
March 13, 2009
As the introduction to this book warns, you will most certainly not think about some of your favorite rock n'roll artists this same way again. It is a feminist and psychoanalytic take on the themes and tropes that run throughout the work of some the most revered bands in rock history, including The Rolling Stones, U2, The Clash, Iggy Pop and The Stooges and more. The most powerful and thought-provoking aspect of this book is identifying these themes and illuminating this oft-ignored aspect of popular music. A particularly powerful illumination includes the idea of The Rebel (always male) throughout both rock n'roll music and literature and pop culture as a whole. The argument is that The Rebel was ultimately rebelling against stultifying domesticity (identified with the female realm) and when women did make an appearance within say, Beatnik novels or in tales of young male rebellion such as Don't Look Back or Rebel Without A Cause, she was either a caregiver or something to be rebelled against. This book is most effective as an examination of these themes, but loses its ground when delving into the psychoanalytic aspects, and makes for cheesy moments when describing phallic symbols within rock and the symbol of the feminine in ambient and psychedelic music by way of symbols such as the ocean, etc.
The most intriguing aspect of the book is the second half, which considers female artists and their troubled contribution to rock n'roll and popular music.
The most intriguing aspect of the book is the second half, which considers female artists and their troubled contribution to rock n'roll and popular music.
September 15, 2022
This book is dense as hell. I read it over 8 months. Some bits weren't for me, but there are ideas I will come back to again and again.
October 28, 2011
Reynolds is one of my favorite rock scribes and I'd been meaning to read this book of his (written along with Joy Press) for over a decade. Maybe it was that anticipation and the lag between the context that it was written in and the current cultural environment that made me so disappointed. The thought of applying rigorous gender readings to rock music is an ingenious one and it seems all the more of a lost (never sustained?) form for rock criticism given the current digital media swarm surrounding music that provokes conversation, but conversation that is without the deep theoretical grounding that is attempted here. However, the application of theory feels hurried and superficial. It's not that I disagree with the authors' categorization of certain music and artists into certain gendered roles, nor do I find many of their comments uninteresting, but it feels like they excitedly applied all sorts of (then) new gender paradigms onto popular music, without carefully parsing their categorizations. Not many of their conclusions were ultimately revealing or groundbreaking, which was was what I was sincerely expecting from this work.
November 3, 2025
I found the third section a lot more compelling than the first two, though they too had their moments.
In terms of the third section, I would have liked some analysis of artists who existed within gender roles/expectations in the context they were making music a little more. discussion of 'challenging' work is interesting, but I feel misses some fertile ground for exploration. my favorite chapters in the third section were 'open your heart' and 'all fluxxed up'
the first two sections had less high-points I thought, and some analysis I didn't agree with (thought Manic Street Preachers in particular didn't get a fair shake with a lot of their work tackling gender quite directly)
maybe if you're more into psychosexual development theory you would find the second section more interesting than I did
note: some weird references to autism in the work, probably just a consequence of when it was written (I hope)
In terms of the third section, I would have liked some analysis of artists who existed within gender roles/expectations in the context they were making music a little more. discussion of 'challenging' work is interesting, but I feel misses some fertile ground for exploration. my favorite chapters in the third section were 'open your heart' and 'all fluxxed up'
the first two sections had less high-points I thought, and some analysis I didn't agree with (thought Manic Street Preachers in particular didn't get a fair shake with a lot of their work tackling gender quite directly)
maybe if you're more into psychosexual development theory you would find the second section more interesting than I did
note: some weird references to autism in the work, probably just a consequence of when it was written (I hope)
May 25, 2019
Rock müzikteki eril tavrı derinlemesine sorguluyor. İlk bölüm rock müziğin cinsiyetçi yanlarını, daha doğrusu cinsiyetçi içeriği sahip şarkı ve tavırları sunuyor, ikinci bölüm ise rock müziğin eril tavrı içerisinden kendine yer edinmeye çalışan kadın müzisyenleri anlatıyor. Sevdiğimiz şarkılarla ve müzisyenlerle ilgili olumsuz yorumlar moral bozucu olabilir ama yazarlar biz hala bu müzikleri seviyoruz, sevdiğimiz şeyi de eleştirebiliriz diyor.
Yine de erkek ve kadın müzisyenlere ayrı ayrı oluşturuldukları "kalıplar ve tanımlar" bazen bana dar ve sığ geldi.
Yine de erkek ve kadın müzisyenlere ayrı ayrı oluşturuldukları "kalıplar ve tanımlar" bazen bana dar ve sığ geldi.
May 5, 2017
The book will not appeal to everyone's taste, but to those that are attracted it offers a lot of insights and fun.
December 13, 2021
Kurz vor Ende dann doch abgebrochen. Voller anti-feministischer Aussagen und unbelegter Zitate.
January 28, 2023
So interesting!! According to the binary, men with mommy issues have a bigger d*ck...
February 25, 2024
Was ist bitte eine phallische Mutter?
January 27, 2008
I read this in college for a class and really enjoyed it. If you enjoy pop music - pop music in general, not just a single genre - this is a good read. It has some pretty illuminating analysis of various pop music forms and the way that gender is played upon in them.
July 9, 2012
Critical theory with familiar faces and a loud soundtrack, this work is perfect for college types who like to theorize their passions with semiotics.
April 27, 2017
Possibly the best book I've read about rock and gender. Possibly the only book I've read about rock and gender. Smash the patriarchy!
Displaying 1 - 13 of 13 reviews