What do you think?
Rate this book
Kesällä kerran
Perheen pirstoutuminen alkoi, kun parkuva pikkusisko tuli taloon 22 vuotta sitten. Nyt äiti ja Kaj ovat kaksin - isä on häipynyt ajat sitten ja perheen pojat ovat aikuistuneet.
Kajsta ei saa selkoa. Selvää on vain, että hän rakastaa velipuoltaan Kristiania. Kun Kaj voittaa Floridan-matkan kahdelle, Jens-veli ja äiti saavat liput. Kristian palaa lapsuudenkotiin huolehtimaan siskosta, ja rujot perhesalaisuudet alkavat paljastua.
Kajsta ei saa selkoa. Selvää on vain, että hän rakastaa velipuoltaan Kristiania. Kun Kaj voittaa Floridan-matkan kahdelle, Jens-veli ja äiti saavat liput. Kristian palaa lapsuudenkotiin huolehtimaan siskosta, ja rujot perhesalaisuudet alkavat paljastua.
234 pages, Hardcover
First published September 4, 2003
4 people are currently reading
179 people want to read
About the author
Anne Swärd
17 books34 followersAnne Swärd is a Swedish writer born in 1969. She made her debut as a novelist in 2003 with Polarsommar (Arctic Summer), which earned her an August Prize nomination.
Since 2019 she is a member of the Swedish Academy on chair 13.
Since 2019 she is a member of the Swedish Academy on chair 13.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 27 of 27 reviews
March 16, 2021
3,5
Intymna historia rozpadu i rozkładu pewnej dysfunkcyjnej rodziny. Zmiany narracji pozwalają nam poznać perspektywę każdego bohatera, ale jest to jednocześnie najmocniejsza i najsłabsza część książki. Najmocniejsza, bo spojrzenie z dystansu potrafi kompletnie odwrócić to, co wcześniej wydawało nam się pewne. Najsłabsza, bo brakuje mi tutaj wyraźnego rozróżnienia bohaterów. Bez znaczenia, czyją perspektywę czytamy, zmiany w języku i opisie przeżyć są tak niewielkie, że ze dwa razy zdarzyło mi się zapomnieć, o kim jest teraz mowa. Poza tym niezwykle podobał mi się ten surowy, skandynawski klimat.
Intymna historia rozpadu i rozkładu pewnej dysfunkcyjnej rodziny. Zmiany narracji pozwalają nam poznać perspektywę każdego bohatera, ale jest to jednocześnie najmocniejsza i najsłabsza część książki. Najmocniejsza, bo spojrzenie z dystansu potrafi kompletnie odwrócić to, co wcześniej wydawało nam się pewne. Najsłabsza, bo brakuje mi tutaj wyraźnego rozróżnienia bohaterów. Bez znaczenia, czyją perspektywę czytamy, zmiany w języku i opisie przeżyć są tak niewielkie, że ze dwa razy zdarzyło mi się zapomnieć, o kim jest teraz mowa. Poza tym niezwykle podobał mi się ten surowy, skandynawski klimat.
January 7, 2022
Bakom varje framgångsrik man, står en kvinna, säger man. Kan det vara så att bakom varje trasig människa, står en man? Jag har läst så många böcker på sistone om män som ställer till det för andra att jag börjar tro det.
Det är flera välbekanta teman Anne Swärd tar sig an i sin debut från 2003. Det handlar om en krisande familj som återförenas i barndomshemmet. De olika vuxna familjemedlemmarna utgör ett stereotypt persongalleri. Här finns den unga psykiskt störda kvinnan med oklart ursprung, en ond storebror och en god lillebror, en pappa som försvinner och kuvade kvinnor. Polarsommar utspelar sig under några heta sommarveckor som ska leda till familjens slutgiltiga sönderfall.
Motiven och karaktärerna är ganska – dock inte helt – förutsägbara. Enligt mig är det för många hemskheter som inträffar, typiskt för en debut. Men prosan och uppbyggnaden är mycket bra, därför är jag idel öra från början till slut. Att det är Anna Maria Käll och Jonas Karlsson som läser förhöjer upplevelsen. Gestaltningen och den psykologiska insikten imponerar. Berättarperspektivet i jag-form växlar mellan karaktärerna vilket gör att bilden av vad som faktiskt pågår klarnar långsamt. På slutet kände jag mig lite snuvad, var det inte mer än så alltså? Jag hade förutspått utgången betydligt tidigare.
En viktig sak som författaren får fram väldigt tydlig är att män som slår någon de står nära inte gör det på grund av bristande impulskontroll. Kanske beror det på osäkerhet, skev verklighetsuppfattning, bristande empati, oförmåga gällande känsloreglering, psykisk sjukdom eller dåliga erfarenheter? Det är kontrollbehov och maktbegär som ligger till grund, inte bristande kontroll.
Det är flera välbekanta teman Anne Swärd tar sig an i sin debut från 2003. Det handlar om en krisande familj som återförenas i barndomshemmet. De olika vuxna familjemedlemmarna utgör ett stereotypt persongalleri. Här finns den unga psykiskt störda kvinnan med oklart ursprung, en ond storebror och en god lillebror, en pappa som försvinner och kuvade kvinnor. Polarsommar utspelar sig under några heta sommarveckor som ska leda till familjens slutgiltiga sönderfall.
Motiven och karaktärerna är ganska – dock inte helt – förutsägbara. Enligt mig är det för många hemskheter som inträffar, typiskt för en debut. Men prosan och uppbyggnaden är mycket bra, därför är jag idel öra från början till slut. Att det är Anna Maria Käll och Jonas Karlsson som läser förhöjer upplevelsen. Gestaltningen och den psykologiska insikten imponerar. Berättarperspektivet i jag-form växlar mellan karaktärerna vilket gör att bilden av vad som faktiskt pågår klarnar långsamt. På slutet kände jag mig lite snuvad, var det inte mer än så alltså? Jag hade förutspått utgången betydligt tidigare.
En viktig sak som författaren får fram väldigt tydlig är att män som slår någon de står nära inte gör det på grund av bristande impulskontroll. Kanske beror det på osäkerhet, skev verklighetsuppfattning, bristande empati, oförmåga gällande känsloreglering, psykisk sjukdom eller dåliga erfarenheter? Det är kontrollbehov och maktbegär som ligger till grund, inte bristande kontroll.
February 22, 2019
Intensiivinen ja hurjan taidokkaasti kirjoitettu romaani, joka imaisee mukaansa. Kahden veljeksen ja käärönä ovelle tuodun pikkusiskon kautta aukeava perhetarina on vangitseva, esikoisromaaniksi äärimmäisen taitava.
...aina toiseen osaan saakka, kun ääneen pääsee myös perheen isä, Jack. Puoliväliin asti Swärd kuljettaa tarinaansa koukuttavasti, pieniä palasia antaen, suurempaakin mysteeriä rakentaen. Liekö se antaa jo epärealistista kuvaa siitä, mitä vielä on tulossa, mutta lopulta alun upea jännite katkeaa ja laimentuu varsin keskinkertaiseksi perhedraamaksi.
2,5 tähteä, eli kuten Goodreads sen ilmaiseen, "ihan ok".
...aina toiseen osaan saakka, kun ääneen pääsee myös perheen isä, Jack. Puoliväliin asti Swärd kuljettaa tarinaansa koukuttavasti, pieniä palasia antaen, suurempaakin mysteeriä rakentaen. Liekö se antaa jo epärealistista kuvaa siitä, mitä vielä on tulossa, mutta lopulta alun upea jännite katkeaa ja laimentuu varsin keskinkertaiseksi perhedraamaksi.
2,5 tähteä, eli kuten Goodreads sen ilmaiseen, "ihan ok".
January 11, 2021
"Lato polarne" to moje wielkie noworoczne zaskoczenie. Dopiero po zakupieniu książki w zeszłym roku zorientowałam się, że ja już Anne Swärd czytałam. I była to "Vera", która była całkiem przyzwoita, ale nie tak dobra jak "Lato...". I to jest idealny przykład tego, że wcześniejsze książki autorek/autorów (tu debiut!) niekoniecznie są słabsze.
"Lato polarne" to opowieść o rodzinie, której członkowie mają pewne swoje zaburzenia (mniej lub bardziej rozpoznane), nie żyją już razem i w końcu spotykają się za sprawą różnych sytuacji.
Różne sposoby myślenia, różne zabarwienia temperamentalnego czy wynikające z kondycji psychicznej, różne bagaże doświadczeń, te wszystkie niuanse, które gdy dodać do tego naprawdę ładny niebanalny język, składają się na dobrą, spokojną i wyważoną powieść o rodzinie, różnych odcieniach miłości, komunikacji, zazdrości, poczuciu należności.
Na szwedzkim odludziu, nad morzem, mieszka Lissette wraz z dorosłą córką, Kaj. Kaj ma pewne problemy natury psychicznej. Gdy Lissette decyduje się na rekreacyjny wyjazd do Stanów z najstarszym synem, Jensem, opiekę nad Kaj sprawować ma jej drugi brat - Krystian. Przybywa on po wielu latach po rodzinnego domu, do siostry, która każdego dnia czekała na niego z wytęsknieniem. Oboje są dwudziestokilkulatkami i mają przed sobą kilka wspólnych dni. I to właśnie w tym domu osadzona jest akcja powieści, chociaż wielokrotnie wracamy do przeszłości, by zobaczyć bohaterów w szerszym kontekście.
Narracja tej powieści prowadzona jest z wielu perspektyw. Autorka oddaje głos poszczególnym bohaterom i bohaterkom, byśmy na wydarzenia patrzyli ich oczami. Dlatego też dużo w tej książce jest dyskusji wewnętrznych czy subiektywnych opisów sytuacji dziejących się zarówno w czasie rzeczywistym jak i lata temu. Dzięki temu łatwiej nam spojrzeć na tę rodzinę z góry i poznać ją z wielu kątów. Bohaterowie są ciekawi, trochę ciężko ich lubić, ale ciężko też ich nie obserwować. Nie są oni papierowi, co jest ogromną zaletą tej książki, którą mogłabym postawić tematycznie obok "Współczesnej rodziny" Flatland czy "Pod śniegiem" Soukupovej. Jedyne, co mogłabym zarzucić tej narracji to to, że każda perspektywa jest prowadzona mniej więcej podobnym językiem, który jest wspaniały w tej książce i bardzo mi pasował, ale jednak brakowało mi większego stylistycznego rozróżnienia poszczególnych głosów.
Nie można tez nie wspomnieć o fantastycznym klimacie tej powieści. Nie wiem, jak oni w tej Skandynawii to robią, ale te książki są przesiąknięte nadmorskim, surowym, chłodnym, w tym przypadku również mrocznym/niepokojącym klimatem. To się czuję od pierwszych stron i uczucie to nie puszcza.
Pięknie się to czytało, polecam Wam tę książkę, szczególnie jeśli lubicie rodzinne opowieści dziejące się na zamkniętej powierzchni bez wartkiej akcji, za to z dużą dozą językowej satysfakcji i wglądu psychologicznego.
"Lato polarne" to opowieść o rodzinie, której członkowie mają pewne swoje zaburzenia (mniej lub bardziej rozpoznane), nie żyją już razem i w końcu spotykają się za sprawą różnych sytuacji.
Różne sposoby myślenia, różne zabarwienia temperamentalnego czy wynikające z kondycji psychicznej, różne bagaże doświadczeń, te wszystkie niuanse, które gdy dodać do tego naprawdę ładny niebanalny język, składają się na dobrą, spokojną i wyważoną powieść o rodzinie, różnych odcieniach miłości, komunikacji, zazdrości, poczuciu należności.
Na szwedzkim odludziu, nad morzem, mieszka Lissette wraz z dorosłą córką, Kaj. Kaj ma pewne problemy natury psychicznej. Gdy Lissette decyduje się na rekreacyjny wyjazd do Stanów z najstarszym synem, Jensem, opiekę nad Kaj sprawować ma jej drugi brat - Krystian. Przybywa on po wielu latach po rodzinnego domu, do siostry, która każdego dnia czekała na niego z wytęsknieniem. Oboje są dwudziestokilkulatkami i mają przed sobą kilka wspólnych dni. I to właśnie w tym domu osadzona jest akcja powieści, chociaż wielokrotnie wracamy do przeszłości, by zobaczyć bohaterów w szerszym kontekście.
Narracja tej powieści prowadzona jest z wielu perspektyw. Autorka oddaje głos poszczególnym bohaterom i bohaterkom, byśmy na wydarzenia patrzyli ich oczami. Dlatego też dużo w tej książce jest dyskusji wewnętrznych czy subiektywnych opisów sytuacji dziejących się zarówno w czasie rzeczywistym jak i lata temu. Dzięki temu łatwiej nam spojrzeć na tę rodzinę z góry i poznać ją z wielu kątów. Bohaterowie są ciekawi, trochę ciężko ich lubić, ale ciężko też ich nie obserwować. Nie są oni papierowi, co jest ogromną zaletą tej książki, którą mogłabym postawić tematycznie obok "Współczesnej rodziny" Flatland czy "Pod śniegiem" Soukupovej. Jedyne, co mogłabym zarzucić tej narracji to to, że każda perspektywa jest prowadzona mniej więcej podobnym językiem, który jest wspaniały w tej książce i bardzo mi pasował, ale jednak brakowało mi większego stylistycznego rozróżnienia poszczególnych głosów.
Nie można tez nie wspomnieć o fantastycznym klimacie tej powieści. Nie wiem, jak oni w tej Skandynawii to robią, ale te książki są przesiąknięte nadmorskim, surowym, chłodnym, w tym przypadku również mrocznym/niepokojącym klimatem. To się czuję od pierwszych stron i uczucie to nie puszcza.
Pięknie się to czytało, polecam Wam tę książkę, szczególnie jeśli lubicie rodzinne opowieści dziejące się na zamkniętej powierzchni bez wartkiej akcji, za to z dużą dozą językowej satysfakcji i wglądu psychologicznego.
August 30, 2025
2024: To jedna z tych książek, które nie kończą się wraz z przewróceniem ostatniej kartki. Będę jeszcze o niej rozmyślać, choć ewidentnie czegoś w tej miksturze kilku perspektyw zabrakło.
Update 2025: Nie mam pojęcia, czego mi mogło brakować. Wydaje mi się, jakbym w tym roku przeczytała całkiem inną książkę. Co ciekawe, niewiele pamiętałam z roku poprzedniego, ale teraz trafiła prosto w serce. Już jestem ciekawa, jak będzie za rok.
Update 2025: Nie mam pojęcia, czego mi mogło brakować. Wydaje mi się, jakbym w tym roku przeczytała całkiem inną książkę. Co ciekawe, niewiele pamiętałam z roku poprzedniego, ale teraz trafiła prosto w serce. Już jestem ciekawa, jak będzie za rok.
November 27, 2021
Välskriven och intressanta karaktärer. Lite annorlunda familj vilket jag gillar. Slutet är knepigt och känns inte riktigt trovärdigt men allt annat är bra.
July 12, 2025
Tämä kirja oli niin tavattoman synkkä ja lohduton ja kertoi niin onnettomasta perheestä, ettei sille halunnut enempää tähtiä antaa. Takakannen kuvauksen mukaan henkilöt musertuvat rakkauden alle, mutta itse en löytänyt rakkautta yhdestäkään kirjan henkilöstä. Loputonta itsekeskeisyyttä vain.
March 3, 2025
Ehkä kolme ja puoli tai 3,75 tähteä.
Kolmas Anne Swärdini.
Taas kerran erinomainen jännite, hyvin erikoislaatuiset, erityiset henkilöhahmot.
Anne Swärd Jackien ja Veran luettuani, edelleen, todellakin, yksi lempikirjailijoitani. Hänellä on erityisen hieno taito kirjoittaa teksiensa tunnelman käsinkosketeltavaksi, uskallus kirjoittaa jokainen henkilöhahmonsa epämiellyttäväksi, moniulotteiseksi, aika ärsyttäväksi.
Ihmiseksi siis kai.
Tässä romaanissa (jonka nimi oli lälly ja jotenkin kaukana teoksen tiiviistä (aika häiriintyneestä) tunnelmasta) esitellään perheyhteisö - eronneet Ingrid ja Jack ja lapsensa Jens ja Kristian ja Jensin naisystävä Lisette ja heidän kaksi tytärtään Anna ja Nina. Lisäksi on Kaj - Jackin tytär, sivuheiton tuloksena syntynyt ja käärönä Jackin kotiovelle tuotu, josta on vaikea saada selvää, vaikea löytää rakastettavaa.
Ja Kaj - Kajta on vaikea määritellä, vaikea ymmärtää (huomasin sen).
Kaj rakastaa Kristiania, aivan liikaakin, liian läheisesto?, ajatellen, että heillä kuitenkin on sama isä. Kaj voittaa mainoslausekilpailussa kahden hengen lennot ja majoituksen Floridaan kolmeksi viikoksi ja matkaan lähtevät Ingrit ja Kaj veli Jens. Näin Kaj saa Kristianin tulemaan kaupungista luokseen ja Kaj, kärpäsistä hullaantunut tyttö, sekoittaa omalla käytöksellään niin oman elämänsä kuin Kristianinkin elämän ja lopulta myös kaikkien muidenkin.
Jens on vihan hallintaa vailla ja naisensa petturuus veljen kanssa saa miehen raivoihinsa ja lopputulemana viimeisillä sivuilla kaikkien elämä muuttuu.
Mietin miksi teos loppuu näin? Mietin miksi näkökulmaluvut oli alaotsikoitu? Mietin, miteä kirjailija halusi sanoa Kajlla?
Paljon ajatuksia jäi, paljon vielä ihon alla kiirivää häiritsevään pikkuisen karmivaa ja pelottavaakin tunelmaa.
Hieno kirja, Anne Swärdin esikoisteos, hieno muttei ole vieläkään Jackie-teoksensa voittanutta. (Ja kirjan alkuperäinen nimi Polarsommar, vuodelta 2002, jo, on osuvampi kuin tämä suomennos).
Kolmas Anne Swärdini.
Taas kerran erinomainen jännite, hyvin erikoislaatuiset, erityiset henkilöhahmot.
Anne Swärd Jackien ja Veran luettuani, edelleen, todellakin, yksi lempikirjailijoitani. Hänellä on erityisen hieno taito kirjoittaa teksiensa tunnelman käsinkosketeltavaksi, uskallus kirjoittaa jokainen henkilöhahmonsa epämiellyttäväksi, moniulotteiseksi, aika ärsyttäväksi.
Ihmiseksi siis kai.
Tässä romaanissa (jonka nimi oli lälly ja jotenkin kaukana teoksen tiiviistä (aika häiriintyneestä) tunnelmasta) esitellään perheyhteisö - eronneet Ingrid ja Jack ja lapsensa Jens ja Kristian ja Jensin naisystävä Lisette ja heidän kaksi tytärtään Anna ja Nina. Lisäksi on Kaj - Jackin tytär, sivuheiton tuloksena syntynyt ja käärönä Jackin kotiovelle tuotu, josta on vaikea saada selvää, vaikea löytää rakastettavaa.
Ja Kaj - Kajta on vaikea määritellä, vaikea ymmärtää (huomasin sen).
Kaj rakastaa Kristiania, aivan liikaakin, liian läheisesto?, ajatellen, että heillä kuitenkin on sama isä. Kaj voittaa mainoslausekilpailussa kahden hengen lennot ja majoituksen Floridaan kolmeksi viikoksi ja matkaan lähtevät Ingrit ja Kaj veli Jens. Näin Kaj saa Kristianin tulemaan kaupungista luokseen ja Kaj, kärpäsistä hullaantunut tyttö, sekoittaa omalla käytöksellään niin oman elämänsä kuin Kristianinkin elämän ja lopulta myös kaikkien muidenkin.
Jens on vihan hallintaa vailla ja naisensa petturuus veljen kanssa saa miehen raivoihinsa ja lopputulemana viimeisillä sivuilla kaikkien elämä muuttuu.
Mietin miksi teos loppuu näin? Mietin miksi näkökulmaluvut oli alaotsikoitu? Mietin, miteä kirjailija halusi sanoa Kajlla?
Paljon ajatuksia jäi, paljon vielä ihon alla kiirivää häiritsevään pikkuisen karmivaa ja pelottavaakin tunelmaa.
Hieno kirja, Anne Swärdin esikoisteos, hieno muttei ole vieläkään Jackie-teoksensa voittanutta. (Ja kirjan alkuperäinen nimi Polarsommar, vuodelta 2002, jo, on osuvampi kuin tämä suomennos).
October 20, 2023
Bardzo trudna i ciężka lektura. Chyba nigdy nie czytałam o bardziej dysfunkcyjnej rodzinie. Emocje między nimi potrafią niesamowicie przytłoczyć.
January 20, 2018
Kärnfamiljen kan bara vara en plåga, men den också vara den verkliga essensen i ett gott hem, oavsett är den svår att göra sig av med i vilket sammanhang man än hamnar och är synnerligen grundläggande för det mesta annat i livet. Dess existens och relevans kan reta mången rättänkare, men då angelägna texter ska skrivas har aldrig individen eller klassen tagit över dess plats än så länge.
Uppburna böcker på senaste tiden i svenskt sammanhang har dock främst varit så kallade historiska romaner. Men denna bok står som ett undantag, nominerad till Augustpris och allmänt hyllad av kritikerna. Debutförfattarinnan med det mordiska namnet gör på sitt vis en traditionell roman om den svenska familjen, med formen där en person i taget berättar sitt kapitel liknande Inger Alfvéns mästerverk Ur kackorlackors levnad och med en dramaturgi som kunde vara hämtat från Lars Noréns tragedier. Handlingen utgår från en familjs återträff med återblickar till dess historia och dess medlemmars försök att blidka eller återanknyta till varandra efter en tids frånvaro.
Som nämnts är detta ämne ett väl genomtröskat område inom svensk litteratur. Dock är historien väl behandlad med ett språk med lyriska kvaliteter och en rafflande upplösning. Kvinnofigurerna är vältecknade från den spirituella Kaj, till den mer pragmatiska Lisette och den omtänksamma Ingrid. Miljöskildringen får man en bild bara av titeln, med svensk sommar och kyligt klimat i familjen.
Svagheterna finns och drar ned intrycket en smula; språket är visserligen vackert, men knappast riktigt förförande och gripande. Mansfigurerna är betydligt blekare och ointressantare, där man undrar om valet av form var riktigt då handlingen står bra för sig själv. Dock är intentionen hedervärd och mycket igenkännande då Swärd väljer att låta illusionen av den perfekta familjen krossas av kärlek och önskedrömmar än vad som är vanligt är i sådana här romaner, alkoholism, sinnessjukdom och svartsjuka.
Vissa barnsjukdomar finns, men detta är en god och intressant start, även om fenomenet familjen analyserats bättre tidigare.
Uppburna böcker på senaste tiden i svenskt sammanhang har dock främst varit så kallade historiska romaner. Men denna bok står som ett undantag, nominerad till Augustpris och allmänt hyllad av kritikerna. Debutförfattarinnan med det mordiska namnet gör på sitt vis en traditionell roman om den svenska familjen, med formen där en person i taget berättar sitt kapitel liknande Inger Alfvéns mästerverk Ur kackorlackors levnad och med en dramaturgi som kunde vara hämtat från Lars Noréns tragedier. Handlingen utgår från en familjs återträff med återblickar till dess historia och dess medlemmars försök att blidka eller återanknyta till varandra efter en tids frånvaro.
Som nämnts är detta ämne ett väl genomtröskat område inom svensk litteratur. Dock är historien väl behandlad med ett språk med lyriska kvaliteter och en rafflande upplösning. Kvinnofigurerna är vältecknade från den spirituella Kaj, till den mer pragmatiska Lisette och den omtänksamma Ingrid. Miljöskildringen får man en bild bara av titeln, med svensk sommar och kyligt klimat i familjen.
Svagheterna finns och drar ned intrycket en smula; språket är visserligen vackert, men knappast riktigt förförande och gripande. Mansfigurerna är betydligt blekare och ointressantare, där man undrar om valet av form var riktigt då handlingen står bra för sig själv. Dock är intentionen hedervärd och mycket igenkännande då Swärd väljer att låta illusionen av den perfekta familjen krossas av kärlek och önskedrömmar än vad som är vanligt är i sådana här romaner, alkoholism, sinnessjukdom och svartsjuka.
Vissa barnsjukdomar finns, men detta är en god och intressant start, även om fenomenet familjen analyserats bättre tidigare.
April 18, 2022
3,5 tähteä.
Kirjaan oli aluksi jotenkin vaikea päästä sisään, eikä se oikein kauheasti innostanut. Loppua kohden kuitenkin parani, mutta hahmot jäivät silti vähän etäisiksi. Ehkä kirjassa oli niin monen henkilön näkökulmat, että tarinasta tuli hieman repaleinen, eikä kukaan hahmoista tullut erityisen läheiseksi
Tarina oli vauhtiin päästyään kyllä mielenkiintoinen, vaikka on vähän siinä ja siinä, että oliko näin lyhyeen kirjaan ympätty vähän liikaakin erilaisia tapahtumia ja juonenkäänteitä.
Mutta enköhän tule lukemaan Anne Swärdiltä jatkossakin jotain, sen verran kyseinen kirjailija herätti mielenkiinnon.
Kirjaan oli aluksi jotenkin vaikea päästä sisään, eikä se oikein kauheasti innostanut. Loppua kohden kuitenkin parani, mutta hahmot jäivät silti vähän etäisiksi. Ehkä kirjassa oli niin monen henkilön näkökulmat, että tarinasta tuli hieman repaleinen, eikä kukaan hahmoista tullut erityisen läheiseksi
Tarina oli vauhtiin päästyään kyllä mielenkiintoinen, vaikka on vähän siinä ja siinä, että oliko näin lyhyeen kirjaan ympätty vähän liikaakin erilaisia tapahtumia ja juonenkäänteitä.
Mutta enköhän tule lukemaan Anne Swärdiltä jatkossakin jotain, sen verran kyseinen kirjailija herätti mielenkiinnon.
August 4, 2016
Kieroutunut, kiehtova perhe.
August 8, 2024
książka mojego życia.
August 2, 2023
Pierwszy raz od dawna nie umiem zdecydować czy chce dać ocene 3 czy 4. Na razie jest za krótko po lekturze żeby być tego pewnym. To ta książka którą muszę przetrawić i przemyśleć jeszcze. Proste i życiowe historie, ujęcie w wyjątkowy sposób relacji międzyludzkich. Niestandardowa ale intrygująca formą.
Lato polarne” to historia przedstawiająca morze… relacji. Wraz z całym ich mrokiem.
Pod kątem literackim, bardzo podobała mi się konstrukcja zdań i przedstawienie świata. Pod kątem fabularnym, przedstawione sytuacje są tak rzeczywiste, że czytelnik czuje się niczym intruz podglądający życie bohaterów.
Niestety odbieram ją bardzo neutralnie. Zabrakło mi czegoś co by ją wyróżniło, co wywołałoby satysfakcję z lektury. Szczególnie zawiodło mnie zakończenie.
Może to charakterystyczna literatura skandynawska nie jest w moim guście, a nie tylko ta autorka?
Potrzebowałam czasu by zebrać myśli po tej lekturze, a gdzieś z tyłu głowy nieustannie towarzyszy mi myśl, by przeczytać ją po raz kolejny aby lepiej zrozumieć historię i jej przekaz.
Lato polarne” to historia przedstawiająca morze… relacji. Wraz z całym ich mrokiem.
Pod kątem literackim, bardzo podobała mi się konstrukcja zdań i przedstawienie świata. Pod kątem fabularnym, przedstawione sytuacje są tak rzeczywiste, że czytelnik czuje się niczym intruz podglądający życie bohaterów.
Niestety odbieram ją bardzo neutralnie. Zabrakło mi czegoś co by ją wyróżniło, co wywołałoby satysfakcję z lektury. Szczególnie zawiodło mnie zakończenie.
Może to charakterystyczna literatura skandynawska nie jest w moim guście, a nie tylko ta autorka?
Potrzebowałam czasu by zebrać myśli po tej lekturze, a gdzieś z tyłu głowy nieustannie towarzyszy mi myśl, by przeczytać ją po raz kolejny aby lepiej zrozumieć historię i jej przekaz.
July 8, 2021
Berättelsen känns helgjuten, och jag följer det underliggande hotet genom berättandet, upplever att bilden blir hel. De olika perspektiven ger en vidd på berättelsen. Ser huset, stranden, det som händer där framför mig. Får inte riktigt grepp om Jens, och ingen av dem är egentligen begriplig, men det är inte heller meningen, det är komplexa karaktärer med komplett livsöden och drivkrafter. Kaj gör mig sorgsen, jag liksom känner hur hon aldrig kommer att få ett helt liv.
Lyssnat, bra inläsare.
Spoiler alert.
Slutscenen med Jens i fängelset känns världsfrånvänd, köper inte att det skulle gå till så, det drar ned det hela när det är just slutet.
Lyssnat, bra inläsare.
Spoiler alert.
Slutscenen med Jens i fängelset känns världsfrånvänd, köper inte att det skulle gå till så, det drar ned det hela när det är just slutet.
July 28, 2025
Tämä oli nopealukuinen ja piti otteessaan, mutta lopulta en tiedä paljonko tästä jäi käteen. Olin etukäteen kuullut, että on ahdistava, mutta jotenkin minua ei ahdistanut kuitenkaan, vaikka surkeutta tässä paljon kuvattiinkin, väkivaltaa ja vaikeita perhesuhteita. Hahmoissa ei oikein ollut mitään, mistä olisin pitänyt tai mihin olisin samaistunut, mutta oli silti mielenkiintoista, ja jotenkin tirkistelevää, lukea heidän elämästään.
June 8, 2023
Äeh… förväntade mig mer efter att ha läst senare böcker av Anne Swärd. Som vanligt skriver hon väldigt fint och målar upp en värld på ett vackert sätt, trots att världen hon skapar åt läsaren är traaaaaagisk. Tyckte dock att den var lite för lågmäld för min smak och sen så SLUTADE DEN MED ETT ÖPPET SLUT. Jag hatar öppna slut.
July 20, 2023
melko ahdistava ja todella outo. vaati paljon rivien välistä lukemista ja päättelyä mikä ei sinänsä haitannut minua sillä en välitä kirjoista joissa ihan kaikki selitetään auki. tässä kirjassa oli vaikeaa tunnistaa menneisyyttä ja nykyisyyttä toisistaan.
June 25, 2020
Lite skum i början, men sedan landar karaktärerna och bilderna dyker upp i huvudet. Gillar särskilt udda karaktären Kaj, och platsen hon tar i familjen.
July 12, 2020
Lähes traumatisoiva kuvaus perheestä, jonka sisäisissä ihmissuhteissa olisi toivomisen varaa.
May 15, 2021
Heel Zweeds, maar verder niet heel sensationeel.
May 20, 2021
Ahdistava, ei minulle tämä teos.
December 26, 2022
Troche bez wyrazu ta książka. Niby porusza trudny temat i poznajemy każdego bohatera z osobna jednak zlewają się w jedno
2,75/5
2,75/5
December 16, 2023
Trochę się gubiłam w narracjach bohaterów. Opisy oszczędne, ale plastyczne. Akcja płynie powoli, ale dzięki temu tworzy się senny, choć niepokojący klimat.
September 10, 2025
MOCNA KSIĄŻKA
June 28, 2017
Een schrijnende gezinssituatie in Poolzomer
In Poolzomer vertelt Anne Swärd het verhaal over een allesbehalve normaal gezin. Kaj is als kind door haar moeder afgegeven bij haar vader Jack en zijn vrouw Ingrid. Ze wordt halsoverkop verliefd op haar halfbroer Kristian. Kristian slaapt op zijn beurt met de vriendin van zijn broer Jens; Lisette. Kaj krijgt de schuld van deze hele situatie maar is er wel een schuldige aan te wijzen?
“Haar blik is open en zeker, maar alleen als je er niet te lang in kijkt. Louter als bescherming voor haar andere blik. Die de wereld splijt in licht en donker, oorzaak en gevolg, die de delen husselt en in een andere volgorde legt.” Swärd laat de lezer zich identificeren met Kaj, zij krijgt indirect de schuld van alle familieproblemen, maar de manier waarop Swärd haar neerzet maakt dat je haar als lezer niets kwalijk kan nemen. Kaj is niet helemaal van deze wereld, maar tegelijkertijd de onschuld zelve.
Swärd heeft een prettige schrijfstijl die makkelijk wegleest maar tegelijk een literair tintje heeft. “En die vinger duwde tegen het kaartenhuis. […] Maar ik zag eerst niet dat de bovenste kaart langzaam door de lucht begon te dwarrelen.” Het boek vertelt geen chronologisch verhaal, maar aan het einde vallen alle puzzelstukjes in elkaar. De relaties tussen alle personages worden duidelijk en gebeurtenissen eerder uit het verhaal worden in nieuwe perspectieven geplaatst naarmate het boek vordert.
Poolzomer is dus zeker een aanrader voor de liefhebber van ‘lichte’ literaire werken. Geen onmogelijk werk om je doorheen te worstelen maar je lekker verliezen in een wereld vol problemen die ver van je bed staan. Swärd schreef met Poolzomer een boek dat je niet meer weg kunt leggen als je er eenmaal in begonnen bent en dat tot het einde spannend blijft door alle onverwachte wendingen in de familiesituatie. Een toppertje voor de herfst!
In Poolzomer vertelt Anne Swärd het verhaal over een allesbehalve normaal gezin. Kaj is als kind door haar moeder afgegeven bij haar vader Jack en zijn vrouw Ingrid. Ze wordt halsoverkop verliefd op haar halfbroer Kristian. Kristian slaapt op zijn beurt met de vriendin van zijn broer Jens; Lisette. Kaj krijgt de schuld van deze hele situatie maar is er wel een schuldige aan te wijzen?
“Haar blik is open en zeker, maar alleen als je er niet te lang in kijkt. Louter als bescherming voor haar andere blik. Die de wereld splijt in licht en donker, oorzaak en gevolg, die de delen husselt en in een andere volgorde legt.” Swärd laat de lezer zich identificeren met Kaj, zij krijgt indirect de schuld van alle familieproblemen, maar de manier waarop Swärd haar neerzet maakt dat je haar als lezer niets kwalijk kan nemen. Kaj is niet helemaal van deze wereld, maar tegelijkertijd de onschuld zelve.
Swärd heeft een prettige schrijfstijl die makkelijk wegleest maar tegelijk een literair tintje heeft. “En die vinger duwde tegen het kaartenhuis. […] Maar ik zag eerst niet dat de bovenste kaart langzaam door de lucht begon te dwarrelen.” Het boek vertelt geen chronologisch verhaal, maar aan het einde vallen alle puzzelstukjes in elkaar. De relaties tussen alle personages worden duidelijk en gebeurtenissen eerder uit het verhaal worden in nieuwe perspectieven geplaatst naarmate het boek vordert.
Poolzomer is dus zeker een aanrader voor de liefhebber van ‘lichte’ literaire werken. Geen onmogelijk werk om je doorheen te worstelen maar je lekker verliezen in een wereld vol problemen die ver van je bed staan. Swärd schreef met Poolzomer een boek dat je niet meer weg kunt leggen als je er eenmaal in begonnen bent en dat tot het einde spannend blijft door alle onverwachte wendingen in de familiesituatie. Een toppertje voor de herfst!
January 16, 2016
Ehdoton suosikkini ruotslaiskirjaoilijoista. Tässäkin on jotain suomalaista: melankolista ja surullista. Huonosti menee kaikilla - ja vielä huonommin on mennyt, kunhan salaisuudet paljastuvat. Anna, milloin julkaiset taas?
Displaying 1 - 27 of 27 reviews