Duge noći i crne zastave

Duge noći i crne zastave #1

by Dejan Stojiljković

Tri viteza. Dva carstva. Jedna bitka koja će promeniti sve.

Autor bestselera Konstantinovo raskršće.

Oluja se približava... I tri viteza joj kreću u susret. Prvi da bi sačuvao tajnu svog gospodara, drugi da bi dobio ruku žene koju voli, a treći da bi zario bodež u samo srce te oluje...

Proleće 1386. godine. Granice Srbije potresaju upadi osmanlijskih pljačkaških hordi. U jednom takvom prepadu, brzi osmanlijski konjanici uspevaju da iz pograničnog manastira ukradu kivot čija je sadržina poznata samo srpskom knezu Lazaru Hrebeljanoviću. Lazar odlučuje da pošalje poteru i za taj zadatak bira dvojicu pripadnika viteškog Reda Zmaja – svog kuma, topličkog vojvodu Milana, i njegovog pobratima, čuvenog mačevaoca Ivana Kosančića. Njima se pridružuje i mladi, svojeglavi vitez Miloš Obilić, koji je zaprosio ruku najmlađe Lazareve kćeri.

Trojka kreće u potragu prateći krvavi trag pljačkaša – od Lazareve prestonice Kruševca do Prilepa gde ih čeka stari prijatelj, kraljević Marko Mrnjavčević. U Prilepu nalaze trgovca starinama za koga se priča da je u dosluhu sa demonima. U isto vreme, silna osmanlijska vojska čeka utaborena kod Serdike, a kada glasovi predaka šapnu na uvo emiru Muratu da je kucnuo čas, on se odlučuje na pokret. Prvo na udaru je pogranično utvrđenje Pirot, čiji je kapetan Lazar Musić, knežev rođak, rešen pre da umre nego da Osmanlijama preda tvrđavu.

Na samoj granici hrišćanstva, na bedemima ispred kojih se vijore crne zastave i ratni bubnjevi odjekuju u dugim noćima, bitka za kapije Evrope može da počne.

Genres: Historical Fiction, Fantasy, Serbian Literature, Historical

330 pages, Paperback

First published January 1, 2012

About the author

Dejan Stojiljković was born and raised in Nis, Serbia, a small town that is best known as the birthplace of the Roman emperor Constantine the Great.

Perhaps using that historical backdrop as an inspiration in his own works, Stojiljković is one of the most popular and widely-read authors in Serbia. His The Omen of Angels was hugely successful in 2013, a riveting biographical novel about Constantine. That was just the latest in a long line of releases which won prestigious literary awards and critical accolades all over Europe.

One of those earlier novels, Constantine’s Crossing, was originally released in Serbia in 2009, and has now been translated to English for the first time. Published by Blooming Twig Books, it was nominated for two international book awards: Balkania and IMPAK Dublin. Again using his hometown as the setting, this time at the height of World War II, Constantine’s Crossing focuses less on blood and death, and more on individual responsibility during war and what causes evil in man. The words flow easily and somehow takes the reader to a dark, dreary, war-torn town, yet makes the reader want to stay.

In addition to his traditional novels, Stojiljković has also written several comic scripts and a collection of essays on comics. His writing style spills from fantasy to horror and everywhere in between, delighting readers in English, Russian, Macedonian, Greek, and his native Serbian.

Reviews

[Dusan Jolovic · Rating 3 out of 5]

Ovo je odličan scenario za film! Šteta što država Srbija nema neki holivudski budžet da finansira ovaj film. Ovo bi bila sjajna promocija srpske istorije.

[marko · Rating 3 out of 5]

Savršen spoj odlične zamisli, osrednje realizacije i Laguninog agresivnog marketinga.

[Филип · Rating 2 out of 5]

Krompir na dvoru Kneza Lazara hahahahaha.

Na svakoj stranici se vidi piscevo detaljno izucavanje perioda o kom pise, sem pomenutog blama. Umereno je unosio podatke o istoriji, kulturi, religiji i mitologiji kako srpskoj tako i turskoj, sto me je i vise obradovalo jer puno podataka o Osmanlijskoj drzavi tog perioda nisam znao.

Paralelno se preplicu tri price, prica o tri srpska viteza Milosu Obilicu, Kosancic Ivanu i Toplici Milanu i price o Knezu Lazaru i Emiru Muratu uz medjuigru koja se bavi ranijim desavanjima iz zivota Kneza Lazara. Centralna prica o tri viteza je i najslabiji deo romana, daleko su bolje price o Lazaru i Muratu i njihovim borbama sa sopstvenom prosloscu , njihovim moralnim padovima i uspehu da kroz veru i vodjenje savetnika pobede stanje apatije. Smeta sto su Murat i Lazar u njihovim razmisljanjima cesto slicni jedan drugom.

Ocigledno je da je Stoiljkovic prvenstveno bio strip umetnik, karakterizacija likova je losa, delimicno upoznajemo samo srpskog kneza i turskog emira. Tri glavna junaka su prilicno bezlicna, Milos je napadan i ponekad nervira njegovo ponasanje, pisac je preterao u zelji da ucini Obilica svojeglavim. Ivan Kosancic, Stoiljkovicu verovatno omiljeni srpski vitez takodje podseca na masinu koja dela, bez osecanje, moralnih dilema, preispitivanja, tek u poslednjih par desetina strana upoznajemo dogadjaje koji su definisali ovaj lik.

Stil je veoma lep, izuzetno pripovedacki nadaren pisac, tempo radnje je odlican, uz zamerku da su glave prekratke, dijalozi se zavrsavaju u par recenica, opet usled veceg piscevog iskustva u strip formi. Akcione scene su verno i slikovito opisane. Fantasticni elementi su veoma umereno unete u roman, vrlo su ukusne i ni malo ne smetaju ni citaocima koji zele da citaju samo istorijski roman. Stoiljkovic se pomalo kriticki ophodi prema crkvi, smelo postavlja nezgodna religijska pitanja, izrazava svoje stavove.

Roman ostavlja dosta praznina, zadire u teme koje ostavlja nedovrsene, sto navodi na pomisao da su planirani nastavci.

[Aleksandar Šegrt · Rating 3 out of 5]

ovo su malko srpskosrednjovekovne "pesme leda i vatre". ako se izuzme taj bajaga-prepevao-kleš-i-blam-te utisak, čak i nije tako loše napisano. stripovski nekako. preporučio bih klincima..

[Nikola Jankovic · Rating 5 out of 5]

Pročitao ih drugi put, kao pripremu za Olujni bedem. Pre šest godina knjiga me potpuno kupila. Možda drugi put nisam baš toliko oduševljen, ali svakako pet zvezdica.

1386. i tri viteza u glavnim ulogama: Ivan Kosančić, Milan Toplica i Miloš Obilić. Vitezovi koji ubijaju brzo i nemilosrdno, skoro sa supermoćima poput srednjevekovnih superheroja, a koriste rečenice koje kao da su sišle sa stranica najboljih stripova. Duge noći... pričaju o ozbiljnom delu istorije, o ozbiljnim temama i vrlo često na ozbiljan način. Ali opet, zbog takvog stripovskog pristupa dijalozima i borbama, ne smeju se uvek shvatati preozbiljno.

Na primer:
"Stefan Musić je poslao odgovor na pašin predlog pre jednog sata. Slušao sam ga kako diktira to pismo pre nego što ga je glasnik odneo u turski tabor."
"I? Je li to bio odgovor dostojan kneževog sestrić?"
"Jeste... Poručio je Ali-paši da će doći u njegov harem i silovati mu žene... jednu po jednu."

Ili:
Gledajući kako azapsko meso i drob pršte po zidinama Pirota, Kadrija-paša ustuknu dva koraka i nemoćno promrlja molitvu:
"Svemogući Alahu... Gospodaru... imaj milosti."

Ako ti ne smeta takva proza, i stil koji podseća na Igre prestola i Vešca, onda ćeš se uz ovo fino zabaviti.

[Kristina · Rating 3 out of 5]

Ove godine sam odlučila da obratim malo pažnju i na domaće pisce (dosad sam čitala samo one čija djela imaju status klasika u našoj književnosti). Pozitivne recenzije o ovoj knjizi bombardovale su me sa svih strana, pa odlučih da od nje i počnem. Svakako obožavam romane sa istorijskom tematikom, a ovaj dio naše istorije oduvijek mi je bio posebno interesantan.

Radnja je zanimljiva, kao i likovi Ivana Kosančića (heart eyes), Miloša Obilića i kneza Lazara. Da upotrijebim čuveni izraz, čita se u jednom dahu. Stiče se utisak da je pisac jednako razmišljao o razradi radnje i likova kao i istraživanju istorije. Sviđa mi se i način na koji je predstavio unutrašnje dileme kneza Lazara, a definitivno najbolji lik je već pomenuti Ivan Kosančić. Vrijedi pročitati samo zbog njegovog sarkazma :D

Ono što mi se nije svidjelo jeste šetanje kroz mnoštvo pripovijedača. Poglavlja su dosta kratka i 2.5 stranice nečijeg gledišta bar kod mene proizvedu utisak da se taj dio i nije baš najbolje uklopio. Meni bi barem bilo bolje da se odlučio za gledište 2-3 lika i toga se držao.

Kraj mi je nekako bio nagao, "u sred dešavanja", bez raspleta. Znam da je u pitanju prvi dio serijala, ali sam nekako očekivala veću zaokruženost radnje na nivou jedne knjige.

Takođe, kao kad sam čitala Imperator Kona Iguldena, i ovdje stičem utisak kao da su opisi dešavanja prekratki, kao da nešto fali.

Sve u svemu, knjiga je ok i drago mi je da sam je pročitala. Slažem se sa drugim osvrtima, bio bi to odličan film :D

[Жељка Калајџић · Rating 4 out of 5]

"Što god ima Srbina junaka,
Svakoga su odgajila vile,
Mnogoga su zmajevi rodili."

Ne zna se kada tačno počinju da se javljaju priče o zmaju u srpskoj mitologiji. Ono za šta sigurno postoje dokazi je čuveni Viteški red zmaja koji datira iz 15. veka, tačnije 1408.godine. „Societas Draconistrarum” je Viteški red zmaja koji je osnova 1408.godine, a među osnivačima je bio srpski despot Stefan Lazarević, sin kneza Lazara Hrebeljanovića. Ali, ne smemo zaboraviti ni Nemanjiće kada govorimo o viteškim redovima i simbolici kakva se javljala to vreme.

U narodnoj književnosti, mnogi poznati junaci se prikazuju kao zmajevo potomstvo. Takvo poreklo se pripisivalo Milošu Obiliću, Marku Kraljeviću, Strahinjiću Banu, Ljutici Bogdanu, Vuku Brankoviću, despotu Stefanu Lazareviću. Vuk Branković je na primer u pesmama i srpskoj tradiciji ostao poznat kao Zmaj Ognjeni Vuk, a Stojan Čupić, junak iz Prvog srpskog ustanka, ostaće zapamćen kao Zmaj od Noćaja.

Dejan Stojiljković se u svom romanu "Duge noći i crne zastave" govori upravo o zmajevitim junacima, Toplici Milanu, Ivanu Kosančiću i Milošu Obiliću.

Godina je 1386. Srbija, tri godine pre Kosovskog boja.
Iz manastira Svetog Vida horda akindžija uspeva da ukrade srebrni kivot koji je lično vlasništvo srpskog kneza Lazara. Nakon što to sazna, Lazar odlučuje da u poteru za dragocenim predmetom pošalje svoja tri najbolja viteza: Ivana Kosančića, Milana Toplicu i Miloša Obilića. Sultan Murat slušajući savete misterioznog derviša Edhema odlučuje da krene na Romaniju, na Lazarevu Srbiju napadom na pograničnu tvrđavu Pirot čijom odbranom rukovodi hrabri ali i po neposlušnosti i tvrdoglavosti pooznat Stefan Musić.

Bitka za kapije Evrope može da počne. Lav sa Istoka se približava, a u Rumeliji ga čekaju Zmajevi.
Tri viteza. Dva carstva. Vera. Rat. Nada. Stara proročanstva.
Hoće li Muratove Crne zastave prekriti Lazarevu Srbiju? Hoće li i kako pasti pirotski bedemi ispod kojih se vijore crni barjaci?

Dopala mi se knjiga. Dinamična je i brza. Ima tu dosta fantastičnog koje je vešto isprepleteno sa istorijskim. Stojiljković nas vešto vodi putem koji vodi ka Kosovskom boju i ostavlja nas sa pitanjem da li je do propasti na Kosovu moralo da dođe. Ipak, kraj mi deluje nedorečen i zbrzan, ali to mogu da pravdam time da je ovo prvi deo jednog serijala koji obećava. Takođe neki likovi su mi ostali u potpunosti nedorečeni i nedovoljno razvijeni (Olivera Hrebeljanović, Mrako Kraljević, pa možda i sam Lazar), ali opet i to se može popraviti u nastavku, a on čini mi se obećava.

"Zatim zaćuta, na jedan dugi tren, da oslušne hučanje vode i šum vetra koji duva sa istoka, i na kraju dovrši:
-Rat je počeo."

[Давор Хладни · Rating 4 out of 5]

Ko voli vitezove, srednji vijek, epsku fantastiku i misteriju onda je ova knjiga pravi izbor za njega. Naime Dejan Stojiljković donosi odličnu priču o srednjovjekovnim vitezovima Srbije, ali nas i upoznaje sa istorijom tog doba na područiju današnje Srbije. Priča je veoma lagana i zanimljiva za čitanje, a kada krenete jednom da čitate jednostavno stranice knjige vas vuku da ne prestajete. Kroz opise koje nam Dejan donosi možete da osjetite duh srednjeg vijeka, a ono što me posebno raduje je da su glavni likovi ove priče srednjovjekovni vitezovi Srbije pa možemo da se još više upoznamo sa njima. Pored toga radnja romana donosi zadatak za vitezove koje pred njih stavlja njihov vladar, ali nas upoznaje i priprema za događaje koji će da usljede. Po meni, jedina zamjerka je to da je zadatak koji su dobili vitezovi malo lako i brzo rješen pa mislim da se tu izgubilo dosta na misteriji i tajni u ovoj priči.
Sve preporuke za čitanje i zato knjigu u ruke i kroz njene stranice uplovite u srednji vijek i zajedno sa vitezovima riješite zadatak koji je pred vama. Radujem se čitanju nastavaka Olujni bedem i Dukat za lađara.

[Boris · Rating 4 out of 5]

Izuzetno zabavna knjiga puna zanimljivih detalja o srpsko-turskim ratovima i srednjovjekovnom Balkanu. Možda su opisi pomalo patetični, a karakterizacija pojedinih likova tanka (Alipaša, Toplica, Olivera...) ali knjiga je zanimljiva, pitka i čitljiva. Čekamo nastavak i Kosovsku bitku :-)

[Jovana Đurić · Rating 5 out of 5]

Stojiljković prikazuje istoriju baš upečatljivo. Likovi su toliko živi da ni ne mogu da ih zamislim drugačije. Kosančić je lowkey ultra hot. Rekla sam šta sam rekla!

[Đorđe Bajić]

Uspeh Konstantinovog raskršća (2009) zatekao je i najveće optimiste, a verovatno ponajviše čoveka koji ga je napisao. Roman je prodat u impresivnih 40 hiljada primeraka, a nisu izostala ni priznanja – uključujući ulazak u najuži krug kandidata za NIN-ovu nagradu. Ponoviti takav uspeh veliki je izazov. Dejan Stojiljković je odlučio da previše ne eksperimentiše sa novim romanom i nije odstupio od formule koja je Konstantinovo raskršće učinila toliko popularnim. Duge noći i crne zastave (2012) su još jedan pseudo-istorijski roman sa elementima fantastike, ali ne i tapkanje u mestu. Stojiljković je stekao samopuzdanje i ovaj put pisanju pristupio rasterećenije, sa više gušta, usresredivši se na ono što mu najbolje leži. Roman poseduje preglednu i akcijom krcatu priču, čita se brzo i u dahu, što su neophodni atributi dela namenjenom što širem auditorijumu. Da li će naići na podjenako dobar prijem kao prethodnik ostaje da se vidi, ali Duge noći i crne zastave svakako poseduju sve sastojke potebne za jedan domaći bestseler.

Umesto Drugog svetskog rata, Stojiljković ovoga puta poseže sa još daljom prošlošću, te radnju smešta u 1386; tri godine pre prelomnog i za srpsku istoriju ključnog Kosovskog boja. U romanu je sakupio imena poznata iz istorije i mita. Tu su knez Lazar i kneginja Milica, njihova kći Olivera i sin Stefan, zatim čitav niz poznatih plemića predvođenih Ivanom Kosančićem, Milanom Toplicom i Milošem Obilićem. Našlo se mesta i za Vuka Brankovića i kraljevića Marka, zatim braću Musiće, Stefana i Lazara, kao i turske velikaše Murata I i sina mu Bajazita. Svi oni u većoj ili manjoj meri korespondiraju sa onim što znamo o njima iz sačuvanih starostavnih spisa, ali ostalo je i dosta prostora za nadogradnju. Pisac modifikuje i dopunjuje podatke iz biografija svojih junaka, stavlja ih u službu priče. A ta priča je ovog puta dobrim delom ustrojena po pravilima epske fantastike. Bliži Martinu nego Tolkinu, Stojiljković doduše uglavnom ostaje u okvirima mogućeg – tim pre što je priča zasnovana na stvarnim događajima. Stojiljković je inspiraciju tražio i u narodnom epskom stvaralaštvu i knjigama o demonologiji, što je otvorilo mogućnost za upliv natprirodnog – u nekoliko navrata stranicama romana „prošetaju“ vile i druga bića iz tamnog vilajeta. Doduše, ti fantastički elementi su diskretni, reklo bi se manje prominentni nego u Konstantinovom raskršću ili kod pomenutog Martina.

Posegnuti za XIV vekom je veoma mudra odluka, ona će svakako doprineti popularnosti romana. Srbi su već vekovima omađijani kosovskim mitosom, pa postoji velika šansa da će mnogi osetiti potrebu da pročitaju Stojiljkovićevu verziju događaja. Takođe, veliki adut Dugih noći i crnih zastava je stil. Novi roman je izuzetno komunikativno štivo. Poglavlja su kratka, mogu se čitati u cugu i podsećaju na filmske scene. Zapravo, čitava postavka romana je izuzetno filmska. Duge noći i crne zastave su, bez obzira na brojne arhaizme i istoricizme, moderno napisan roman čija kompozicija koketira sa stripom (pažljiviji će uočiti vešto uklopljen omaž Dilanu Dogu) i filmom, pa čak i kompjuterskim igrama. Ova strategija će ga, nema sumnje, učiniti dopadljivim mlađoj publici. Sa izuzetkom nešto sporijih segmenata u kojima figuriraju Murat i Lazar, ostatak romana je izrazito akciono orjentisan. Tri glavna junaka (Toplica, Kosančić i Obilić) se obračunavaju sa razbojnicima i Turcima, da bi završnica u Pirotu pod opsadom donela pokolj epskih razmera. Stojiljković ne štedi na prolivenoj krvi, ali su opisi sukoba, bez obzira na brutalnost, bliži avanturističkom nego horor ključu.

Već negde oko polovine, ako ne i pre, postaje jasno da roman zamišljen kao početni deo veće celine, dosta narativnih niti ostavljeno je nedovršeno, ali to bi trebalo da bude ispravljeno u već najavljenim nastavcima planiranog petoknjižja (nakon Dugih noći i crnih zastava, Stojiljković se namerio da napiše još četiri romana: Olujni bedem, Učitelj mačevanja, Carstvo nebesko i Poslednji Nemanjić). Ambiciozno, ali sasvim u skladu sa strategijom Džordža R.R. Martina sa čijom Igrom prestola Stojiljkovićev novi roman najčešče i porede.





[Dragana · Rating 4 out of 5]

Dejan Stojiljković mi je još davno privukao pažnju sa svojim 'prvencem' Konstantinovo raskršće. U knjizi Duge noći i crne zastave vidimo taj nagoveštaj talenta i originalnosti kako nastavlja da se razvija.
Koristeći poznate likove i događaje iz Srpske istorije, Dejan Stojiljković pripoveda klasičnu priču o borbi dobra i zla protkanu blagim paranormalnim elementima. Uživala sam uz avanture Milana Toplice, Ivana Kosančića i Miloša Obilića. Stil pisanja me je podsetio na mešavinu modernih fantasy romana i zabavnih akcionih filomova (tipa 'Umri muški' sa Brus Vilisom).
Nadam se da ću uskoro imati prilike da pročitam i nastavak Olujni bedem.

[Stefan Teodosić · Rating 5 out of 5]

"Da je Dejan Stojiljković američki pisac, već bi odavno snimili film po knjizi… i to u nekoliko delova"...

Proleće 1386. godine. Granice Srbije potresaju upadi osmanlijskih pljačkaških hordi. U jednom takvom prepadu, brzi osmanlijski konjanici uspevaju da iz pograničnog manastira ukradu kivot čija je sadržina poznata samo srpskom knezu Lazaru Hrebeljanoviću. Lazar odlučuje da pošalje poteru i za taj zadatak bira dvojicu pripadnika viteškog Reda Zmaja – svog kuma, topličkog vojvodu Milana, i njegovog pobratima, čuvenog mačevaoca Ivana Kosančića. Njima se pridružuje i mladi, svojeglavi vitez Miloš Obilić, koji je zaprosio ruku najmlađe Lazareve kćeri.

Kratkom pretragom na netu možete naći sinopsis, pa će vam biti dovoljno to što se pročitali u prethodnom pasusu. Da bih vas privukao ovom romanu (bez namere da dobijem zahvalnost pisca ili neku materijalnu korist od izdavača – ali ne odbijam ništa), predstaviću vam likove i nadam se da će to, u kombinaciji sa ovim trejlerom, biti dovoljno da se latite knjige.

Knez Lazar izgradio je moćnu tvrđavu u Kruševcu, a svestan opasnosti koja srpskim zemljama dolazi sa istoka, pokušava da vlastelu ujedini u borbi protiv zajedničkog neprijatelja. Tokom godina borbe za vlast, Lazar je izgubio nešto bez čega više ne može da normalno živi i radi i počinje da preispituje svoja dela i veru. Na um mu dolazi sin Dobrovoj, seća se bitaka sa Nikolom Altomanovićem, razmišlja da li je pravilno postupio nakon raspada srpskog carstva. U susretu sa jednim uzvišenim likom saznaće svoju sudbinu i verovatno rešiti da ne napušta put kojim je krenuo. Postavlja sebi pitanja koja je Isus postavljao u „Poslednjem iskušenju“ Nikosa Kazancakisa, zbog kojih je pomenuti pisac zaradio anatemu Grčke crkve. Srećom, naši teolozi i sholastičari često su zauzeti drugim stvarima, pa ne stižu da preispituju veru, kao što to radi knez Lazar – ili pisac lično, tako da roman ostaje van njihovog domašaja po tom pitanju.

„Zmajevi“, odnosno pripadnici viteškog Reda zmaja (za koji su neki visokoobrazovani građani tvrdili da je izmišljotina, te da takvo nešto u istoriji nije postojalo, ne znajući koliko greše) – Milan Toplica, Ivan Kosančić i Miloš Obilić, krajiške vojvode i čuvari granica Lazarevih zemalja, su centralne ličnosti romana i radnja najviše prati njihov pohod.



Ivan Kosančić u prvom poglavlju otvara ovaj roman sukobom sa vođom pljačkaške grupe akindžija, Idrizom Malkočogluom, i tada se upoznajemo sa njegovim likom i čuvenim mačem „zmajevcem“. Govori tečno nekoliko jezika i poznaje običaje svih većih balkanskih naroda. Poznat je po nadimku „Zmaj od Radana“, a vojne i diplomatske veštine, kao i lepotu koja nije sa ovog sveta, narod pripisuje onozemaljskim silama. Njegovom maču je nemoguće uteći, a Turci o njemu ne znaju previše, jer „ni jedan Turčin koga sam sreo nije poživeo dovoljno dugo da o meni priča„. Ni nalik Lanetu Gutoviću iz filma „Boj na Kosovu„…

Milan Toplica je srpska verzija Legolasa, samo što nije feminizirani plavušan koji se takmiči sa patuljcima. Vrhunski strelac, kome nisu strana ni druga oružja. Kum i čovek od velikog poverenja kneza Lazara. Vođa je ove družine, iako je njegov lik nekako najmanje razrađen, ali se nadam da će u narednim romanima to biti ispravljeno.. Nemojte ga zamišljati kao Svetozara Cvetkovića, a ako to činite, obavezno se posavetujte sa lekarom ili farmaceutom.

Čovek iz naroda, tek postao vitez i dobio posed na upravljanje, Miloš Obilić je ludo zaljubljen u princezu Oliveru – a ona u njega – i pohod na koji je upućen služi Lazaru da vidi kakav je on čovek, jer kao junak nema premca. Vičan je borbi mačem, ali i borilačkim veštinama. Nije mu strano da sedi sa svojim slugama i pije, a obožava pesmu „Gusta mi magla padnala“. U nedostatku bolje akcije, odlazi na kockanje i trbušni ples. Najmanje liči na viteza, a maniri mu nisu jača strana. Njegov arhetipski neprijatelj, Vuk Branković, čovek starog kova i poštovalac tradicije, ne želi ni da ga vidi.

Radnja prati i turskog sultana Murata, koji kao i Lazar, prolazi kroz svoje unutrašnje borbe, a mora da bude i vešt političar, jer na njegovo mesto pretenduju tri sina: Jakub, Bajazit i Savdži. Njegova verna senka je mistični derviš Edhem Ibn-Musafir, koji je trn u oku Bajazita, a sumnja se da je u dosluhu sa demonom Ifritom i na razne načine utiče na sultana.

Marko Kraljević, "mladi kralj više nije tako mlad", a vladar je samo okoline svog tužnog zamka u Prilepu, dok ostalim delom grada i njegove države upravlja kapetan Porfirion, vođa najmoćnijeg od mnogih lopovskih esnafa. Kralj Marko tolerisao je njega i njegove ljude dok god su svoje poslove obavljali diskretno i bez mnogo krvoprolića. Marko nam ostavlja jednu dilemu i do kraja romana ne shvatamo zašto je i Obilića ubrojio u zmajeve.

Stefan Musić je kapetan odbrane grada Pirota, koji se nalazi na prvom udaru agarenske vojske pod vođstvom Ali-paše. Iako ga brat Lazar preklinje da napusti grad, jer je uostalom takvo naređenje od kneza, Stefan ostaje pri svojoj zamisli i sprovodi u delo sasvim neočekivanu taktiku. Nalazi se na granici između genija i ludaka i vešto hoda tom ivicom, ostavljajući večitu dilemu prijateljima i suparnicima na kojoj se strani trenutno nalazi. Njegovi dijalozi su veoma duhoviti: na primedbu Kosančića da Lazara Musića juri čitav odred Turaka, on, nehajno jedući jabuku, kaže „ne bih se ja previše brinuo zbog toga; moj brat je oduvek bio dobar trkač„, a kada sazna da su se u poteru umešali i konjanici, panično ostavlja jabuku, traži da Toplica gađa jahače i dodaje „e sad bih se i ja malo zabrinuo…„.

Pisac nam otkriva detalje o sukobu kneza Lazara i Nikole Altomanovića, koji je imao velikog uticaja na tadašnju vojno-političku scenu Srbije. Da nije reč o pukoj fikciji, govori i spisak eminentnih naučnika koje je Stojiljković konsultovao prilikom rada na romanu, pa tako pored istoričara imamo i stručnjake čija specijalnost su srednjovekovni zamkovi, zatim privatni život srpskih sebara, običaji na dvorovima u Srbiji i okruženju…

Pored istorijske osnove, roman ima i sasvim dovoljno magije, opsade zamaka, srpskih mitskih ličnosti i starih božanstava da bi mogli privući svakog iskrenog ljubitelja ovog žanra.

Na kraju, da se vratim na početak: snimanje filma po knjizi. Možda je i bolje što ni jednom srpskom kinematografskom čimbeniku nije to palo pamet, jer bi glavne uloge ravnopravno podelili Ivan Bosiljčić, Milan Kalinić, pa onaj nadrkani što je prvo igrao košarkaša, pa potom jednorukog švalera u „Sveti Georgije…“, Dragan Marinković Maca, Nikola Kojo i svi oni likove koje imamo čast i obavezu da gledamo u kultnim ostvarenjima kao što je „Sedam i po“ i slična trošenja filmske trake. Srećom i po nas i po njih, budžet ove države nije predvideo stavku „kultura“…

I još jedna korisna informacija: nastavak romana Duge noći i crne zastave zvaće se Olujni bedem i govoriće o padu Niša i boju na Pločniku 1386. godine. Za njim sledi Učitelj mačevanja koji obrađuje kratki period primirja 1387-1388 i govoriće o tome kako je Ivan Kosančić došao na Kruševački dvor kako bi kneževića Stefana podučavao viteškim vrlinama. Četvrti deo zvaće se Carstvo Nebesko i baviće se Kosovskom bitkom, dok će završni, peti deo, biti priča o despotu Stefanu Lazareviću i imaće naslov Poslednji Nemanjić. Stojiljković je izlazak romana Olujni bedem najavio za mart 2014.

[Miroslav Mlinarček · Rating 3 out of 5]

Junaci kosovske legende u glavnim ulogama... :) Da sam sada počeo da čitam ovaj žanr, ocena bi sigurno bila veća. Ali posle toliko knjiga, Duge noći i crne zastave su mi na momente delovale baš "tanko". To ne znači da knjiga ne valja, naprotiv nastaviću sa čitanjem i preostalih delova iz serijala sa nadom da će se priča malo "zakomplikovati". Svakako mnoga pitanja su ostala otvorena i čekaju svoj odgovor.

[Milan Perišić · Rating 4 out of 5]

Ovo je jedna od onih knjiga koje teško koga ostave ravnodušnim. U ovom slučaju, u pitanju su više aspekata knjige koje proizvode različite emocije u isto vreme.
Što se tiče stila, pisac se drži svog 'stripolikog' principa dramaturgije dela koji posle nekog vremena u izvesnoj meri počinje da iritira. Formula ovog principa jako retko izostaje, a po pravilu je smeštena na kraju svakog poglavlja i struktuirana: početak rečenice koja nosi veliki značaj za dramsku radnju + pasus digresije, najčešće u vidu deskripcije + kraj rečenice koja nosi veliki značaj za dramsku radnju u kom se iznosi taj značajni činilac). Zbog doslednosti sprovođenja ovog principa mnogo puta nisam odoleo da preskočim čitav pasus da bih saznao kraj rečenice (a siguran sam da većina ljudskih mozgova funkcioniše tako), te sam do kraja knjige pokrivao rukom poslednju rečenicu svakog poglavlja kako ne bih prevremeno saznao poentu poglavlja. Istovremeno proizvodeći dramatski efekat, princip je proizveo i efekat zamora i iritacije. Ipak, to je samo jedan od minornih principa kojim se pisac služi, celokupna dramaturgija dela je dobra, poglavlja su dobro raspoređena i kulminacija knjige je na pravom mestu.
Sa druge strane, radnja je besprekorno zanimljiva. Pisac nam je na vrlo umešan način prikazao svoje zanimanje za dati period istorije i na nenametljiv način upleo i folklor i religiju, tako začinivši radnju.
Deskripcija okoline je bila zadovoljavajuća, iako na nekim mestima nisam mogao da sklopim piščeve reči u sliku, prvenstveno u geografskom smislu. Sa druge strane, likovi su mogli biti bolje opisani, dok je atmosfera tokom cele knjige vrlo uspešno oslikana.
Na kraju, koliko radnja uspešno teče, toliko su likovi neuspešno razvijani, odnosno, nema čak ni pokušaja nekog pravog razvoja, osim u slučaju Murata i Lazara, što u krajnjoj liniji i nije tolika mana.
Kraj knjige je otvoren, što znači da bi uskoro trebalo da dobijemo nastavak koji će svakako vredeti pročitati.
Sve u svemu, dobra knjiga koja će zabaviti ljubitelje istorije kao i ljubitelje narodnog predanja.

[Jelena K · Rating 3 out of 5]

Novel is set in hard time for divided Serbian kingdom after the collapse of Dusan the Great empire and imminent Ottoman conquest into Europe trough Balkans.

We have all historical players as characters from that time, from Lazar, the most predominant Serbian figure of that era to sultan Murat.

It was really fun read, and interesting spin of real history and mythology with fantasy elements.

It was interesting to see Ottoman side represented and learn many things from their pov chapters.

Writing style was precise,book was short and really easy to read.
looking forward to continue with sequel.

[Djordje Ivanovic · Rating 3 out of 5]

Nesto bolja od raskrsca, ali ponovo problem sa krajem price...

[Adisa · Rating 4 out of 5]

Nikada nisam volela istoriju, ali ova knjiga me je motivisala da se malo bolje upoznam sa istorijom Srbije u srednjem veku.

[Dejan Vukmirovic · Rating 4 out of 5]

This is like an action story, movie or comic, placed in one of most defining periods of Serbian history. It is easy read, although high usage of antiquated words from both Serbian and Turkish language. It's "easy" because story is highly energetic and intriguing. A bit of a downside is how the book is ending, and that could be different, maybe more dramatic or explosive, but it's clear that it ends with cliffhanger for the future book in the series.

On a personal note, taking a plunge into this book and "Konstantinovo raskršće," both packed with history vibes, after getting introduced to Stojiljković's via his more modern works like rock and urban tales, is one heck of an intriguing experience.

[Jasmina Ljubinković · Rating 5 out of 5]

Zanimljiva istorijska fikcija. Radnja brza pa knjiga drži pažnju i brzo se čita, ne gubi na zanimljivosti. Iako je istorijska tema pretkosovske i kosovske epohe prežvakana bezbroj puta u književnosti, pisac je ipak uspeo da mi zadrži pažnju i da me zainteresuje svojim viđenjem likova i istorijskih dešavanja. Falilo mi je (možda) malo više te zmajevitosti - elemenata fantastike. Ubacio ih je, ali ne i dovoljno pojasnio za one kojima su nepoznati elementi. Ali kao uvodni deo u trilogiju - obećava za sada. Najupečatljiviji stav koji se proteže celim delom je pitanje vere u odnosu na vlast (Lazara, Murata, vlastelu, pa čak i vitezove) i obredništvo (crnomantijaši, crkve i minareti, zlato i bogatstvo) i sprega ova dva da se održi moć. Bravo!

[Mija · Rating 4 out of 5]

4.25 probably

It was wonderful reading about my favourite time period and about historical figures. At the same time, the latter had a few drawbacks - when, for example, I don't agree with a characterization (or two).

Despite these problems and certain other things, I greatly enjoyed this novel. I look forward to picking up the next one soon.

[Zoran Tošić · Rating 4 out of 5]

Uz sve zamerke oko karakterizacije likova, strip stila pisanja, delimične istorijske fikcije, ovo je vrlo dobra knjiga koja odlično drži pažnju. Zaplet i radnja su interesantni. Meni je vrlo važno kako se knjiga završava jer ponekad čak i sjajni pisci mogu da pokvare ceo utisak dela lošim krajem. Kraj ove knjige je dobar.

[Aleksandar Simovic · Rating 5 out of 5]

Ne pamtim kada sam neko delo procitao za nepuna dva dana. Dejan Stojiljkovic je za mene pravo otkrovenje jer se nisam ranije susretao sa njim. Dok Nikola Moravcevic pise izuzetne istorijske romane koji su uglavnom liseni fikcije, Dejan Stojiljkovic tu fikciju izuzetno vesto uspeva da utka u same istorijske licnosti i dogadjaje. Sa zadovoljstvom cu citati sledeci roman "Olujni bedem".

[Teodor Đorđević · Rating 3 out of 5]

Позитивно сам изненађен и ликом и делом Дејана Стојиљковића. Ништа спектакуларно се није десило, тема је таква да је сама по себи занимљива, а он је у једноставности пронашао лепоту и отелотворио један фин роман о занимљивој авантури. На тренутке прија, а на тренутке смета стил писања као у стрипу. Све у свему, врло добро.

[Ivan · Rating 4 out of 5]

Веома занимљива и читљива. Мада, морам истаћи да, иако је у питању историјска фикција, нисам љубитељ коришћења митских ликова, одн. ликова чије постојање није доказано историјским изворима. У сваком случају, одудара од устаљених клишеа и митологизоване слике о српском средњем веку.

[Bojana Lalic · Rating 5 out of 5]

Odlican istorijski roman, prepun zanimljivih licnosti iz nase istorije. Opisi ratova umereni, taman koliko treba. Prica prozeta nekom magijom i misterijom. Svaka preporuka!

[Marko Jovanov · Rating 5 out of 5]

Veoma interesantna, pogotovu za ljubitelje istorije. Jedva cekam Olujni bedem

[Ivan_Ivke · Rating 5 out of 5]

Prvi knjiga petoknjižja. 1386. Godina, tri viteza kreću u avanturu. Tri viteza, dva carstva i samo jedna trvrđava...

[ČitalacBezGreške · Rating 5 out of 5]

Jedan od najboljih pisaca kod nas. Spoj modernog i tradicionalnog.

[Goge · Rating 5 out of 5]

Odlicna knjiga. Meni se jako svidjela Konstantinovo nasljedje,ali ova me je odusevila. Ovo je pravi nacin da se nasa istorija prikaze na nov i uzbudljiv nacin, mijesanjem fikcije i stvarnog, gdje je lako povjerovati u svu tu magiju koja je,mozda,nekad,stvarno i postojala. Knjiga moze bez problema da stane rame uz rame sa bilo kojim stranim best-seller izdanjem i bice velika steta da ova knjiga ne dodje u ruke stranih izdavaca. Posto je knjiga prva u nizu od pet planiranih, a sledeci nastavak je u martu 2014., nadam se jos boljem i uspjesnijem nastavku.