მგზავრის წერილები

by Ilia Chavchavadze

ავტორის მოგზაურობა ვლადიკავკასიდამ ტფილისამდე.

Genres: Georgian, Classics, Short Stories, School, History

20 pages, Unknown Binding

First published January 1, 1861

About the author

Ilia Chavchavadze (Georgian: ილია ჭავჭავაძე; 8 November 1837 – 12 September 1907) was a Georgian writer, poet, journalist, lawyer, politicial and public figure who spearheaded the revival of the Georgian national movement in the second half of the 19th century, during the Russian rule of Georgia. Today he is widely regarded as one of the founding fathers of modern Georgia. In 1987 he was canonized as Saint Ilia the Righteous (წმინდა ილია მართალი) by the Georgian Orthodox Church. Today, Georgians revere Chavchavadze as Pater Patriae (Father of the Fatherland) of Georgia.
Inspired by the contemporary liberal movements in Europe, as a writer and a public figure, Ilia Chavchavadze directed much of his efforts toward awakening national ideals in Georgians and to the creation of a stable society in his homeland.
His most important literary works were: The Hermit, The Ghost, Otaraant Widow, Kako The Robber and Is a man a human?!. He was editor-in-chief of the Georgian periodicals Sakartvelos Moambe (1863–1877) and Iveria (1877–1905), and authored numerous articles for journals. Most of his work dealt with Georgia and Georgians. He was a devoted protector of the Georgian language and culture from Russification.
Chavchavadze was fatally wounded by a gang of assassins, led by Gigla Berbichashvili, in Tsitsamuri, outside Mtskheta. His legacy earned him theIlia Chavchavadze was born in Kvareli, a village located in the Alazani Valley, in the Kakheti province of Georgia, which was part of the Russian Empire at that time. Ilia was a tavadi, the Georgian title of prince. It is thought that the noble Chavchavadze family came from the Pshav-Khevsureti region of Georgia, and, in 1726, King Constantine II granted the Chavchavadze family the rank of Prince in recognition of their knighthood and valor to the nation. This resulted in the family moving and settling in the Alazani Gorge in Kakheti. According to King Erekle II's order, Ilia's great grandfather, Bespaz Chavchavadze was knighted when he defeated twenty thousand Persian invaders in Kvareli in 1755.
Ilia was the third son of Grigol Chavchavadze and Mariam Beburishvili. Grigol, like his father and his famous ancestors, had a military background. He, along with the local militiamen protected the village from numerous Dagestani invasions. This can be seen in the architecture of the Ilia Chavchavadze museum house in Kvareli, incorporating a Medieval castle style in the two-storey castle in the yard, which was designed to protect the house during invasions.
Ilia's mother, Mariam, died on May 4, 1848, when Ilia was ten years old, and his father asked his sister, Makrine, to help bring up the children. Aunt Makrine had a significant impact on Ilia's life, because, after 1852, when Ilia's father Grigol died, she was the only remaining caretaker of the family.
Ilia Ch'avch'avadze in 1st Gymnasium of Tbilisi, 1848
Ch'avch'avadze was educated at the elementary level by the deacon of the village before he moved to Tbilisi where he attended the prestigious Academy for Nobility in 1848. However, from an early age, Ilia was influenced by his parents who were highly educated in classical literature, Georgian history and poetry. From his parents, Ilia learned the inspiring stories of Georgian heroism in classical historical novels. In his autobiography, Ilia refers to his mother, Princess Mariam Chavchavadze, who knew most Georgian novels and poems by heart and encouraged her children to study them. Ilia also described the influence of the deacon's storytelling, which gave him an artistic inspiration, later applied in his novel writing.
In 1848, after the death of Princess Chavchavadze, Ilia was sent to Tbilisi by his father to begin his secondary education. Ilia attended a private school for three years before he entered the 1st Academy of Tbilisi in 1851. Soon after, Ilia's father died and Aunt Makrine looked after the family.

Reviews

[NatalieWithAnE · Rating 5 out of 5]

აბიტურიენტობა+გუდრიდსის ჩელენჯი=

[Giorgi Tsiklauri · Rating 4 out of 5]

არის ადამიანის ცხოვრებაში იმისთანა წუთნი მარტოობისა, როცა ბუნებას შენ თითქო შენსას აგებინებ და იგი თავისას შენ გაგებინებს. ამიტომაც შეგიძლიან სთქვა, რომ მარტოობაშიც არსად მარტო არა ხარ, ჰოი, ორფეხო ცხოველო, რომელსაც ადამიანს გეძახიან.

[ნატი · Rating 5 out of 5]

ილიასნაირი კაცი სხვა ვერ გვეყოლება ჩვენ, ქართველებს

[Eurydice · Rating 5 out of 5]

ასე კულტურულად დაამხო თავზე ელიტას და ფსევდოინტელექტუალ ხალხს ყველაფერი, არ არსებობს, არ დაწერილა, არ შექმნილა. მარტო ამის და ,,განდეგილის” გამო არის ეს კაცი დასაფასებელი, მიუხედავად იმისა, რომ მწერლად ნაკლებად აღვიქვამ.

[Eleonora · Rating 5 out of 5]

Evocativo, poetico, questa brevissima raccolta di lettere con testo a fronte georgiano è un'istantanea della Georgia del 1861 dal valore altamente simbolico. Quando lo scrittore, poeta e politico Ilia Chavchavadze ritorna in Georgia da Vladikavkaz vestendo abiti russi, il montanaro georgiano che lo accompagna a cavallo fino a Pasanauri non lo riconosce. Nell'entusiasmo incontenibile del rivedere la bellezza abbagliante delle sue montagne, la sua terra, i suoi fiumi e i suoi ghiacciai, sembra che nulla sia cambiato nell'animo georgiano dal 1861 ad oggi.

Le lettere sono da leggersi in chiave allegorica, come un'esortazione alla ribellione al dominio zarista sulla Georgia: il ritorno in patria di Chavchavadze segna la nascita del movimento di liberazione nazionale georgiano, di cui lo scrittore diventerà uno dei massimi esponenti, e per cui verrà assassinato nel 1907.

Molto interessante anche l'introduzione di Ivane Amirkhanashvili e molto scorrevole la traduzione di Manana Topadze Gäumann. È davvero una rarità poter leggere i grandi autori georgiani in traduzione italiana e con testo a fronte. Consigliato!

[nutsa · Rating 4 out of 5]

“ცარიალ მშვიდაბა მიწაჩიც გვეყოფის”

[Jax Teller · Rating 3 out of 5]

კარგი ნაწარმოებია ნამდვილად, მაგრამ ერთი რამ არ მომეწონა. რუსი გენერალი აბსურდულად ყლეა. ვერ წარმომიდგენია ვერცერთი რუსი ეგეთი ჩლუნგი და მდაბიო.

[ანკა ლობჯანიძე · Rating 5 out of 5]

ნაწარმოებში "მგზავრის წერილები" , ილია სასტიკად დასცინის ევროპასთან შედარებით აშკარად ჩამორჩენილ რუსულ სახელმწიფოს.
ოფიცერი პოდპორუჩიკი, "იამშჩიკის" მსგავსად, გროტესკული სახეა რუსი დამპყრობლისა. მგზავრი პოდპორუჩიკს გაეცნობა, როგორც სომეხი სოვდაგრის ქართველი დახლიდარი. ავტორს, მართლაც შესანიშნავად აქვს გადმოცემული, როგორ მეტამორფოზას განიცდის რუსი ოფიცერი, რომელიც იმ წუთიდანვე ცდილობს ილიაზე შთაბეჭდილების მოხდენას, დამახინჯებული მეტყველებით, რამეთუ მგზავრი ბრიყვი და გაუნათლებელი ჰგონია.
ილია ჭავჭავაძეს, სააშკარაოზე გამოაქვს ის, რომ "იზლერის ბაღით" აწონილ-გაზომილი განათლება უმეცრების ქაგადებაა და ზნეობრივი გახრწნის ნიშანია. სამეცნიერო სიტყვების გაზეპირება - ყალბი რიტორიკა. ეს ყველაფერი კი, საბოლოო ჯამში, ცრუ პროგრესის დამკვიდრების მომასწავებელია.
ნაწარმოებში არსებული სახე-სიმბოლოები მთავარი იდეის გამოკვეთას ემსახურება: "მოძრაობა და მარტო მოძრაობა არის ქვეყნის ღონისა და სიცოცხლის მიმცემი."
----
ილია ჭავჭავაძემ, ამ ნაწარმოებით მოუწოდა ეროვნული კატასტროფის წინაშე მდგარ ერს, რომ გამოფხიზლებულიყო. წინააღმდეგ შემთხვევაში, არც მას აცდებოდა "იზლერის ბაღად" ქცევა. ახლა, რომ გვყავდეს ილია, ალბათ იგივეს ეტყოდა ქართველ ხალხს.
მერე რა, რომ XXI საუკუნეა. რეალურად,ახლა, პროგრესს კი არა რეგრესს განვიცდით.

[TANTO · Rating 4 out of 5]

Tw: mansplaining.
ილია და მისი გროტესკული პერსონაჟები რომელნიც შეპყრობილნი არიან ბუზებით, კარგი იყონ რავიცი.

[Marie · Rating 5 out of 5]

,,მოძრაობა და მარტო მოძრაობა არის, ჩემო თერგო, ქვეყნის ღონისა და სიცოცხლის მიმცემი"

[Elene · Rating 4 out of 5]

ლელთ ღუნია ფაიზაღს აფრქვევს

[theblueprint · Rating 5 out of 5]

Ilia the greatest man 💐

[Roma Kukchishvili · Rating 5 out of 5]

“სიტყვამ ”რევოლუცია” არ შეგაშინოს, მკითხველო! რევოლუცია იმისთვის არის გაჩენილი, რომ მშვიდობიანობა მოაქვს.”

[Ivva Tadiashvili · Rating 5 out of 5]

“ჩვენი თავი ჩვენად გვეყუდნეს”
fuck science

[Achi · Rating 3 out of 5]

"თქვენი ქვეყანა, მეცნიერის ენით რომ ვთქვათ, განათლებული არ არის, ესეიგი, მდაბიურის ენით რომ ვთქვათ, გაუნათლებელია. ხომ გესმით?
- ძალიან კარგად"

ჩვენი ქვეყანა ბნელია, ბნელია, რადგან მზისგან განათებული ოთახის ფანჯრები დაგვიკეტეს, ფარდები ჩამოგვიფარეს და საჩუქრად გვაღირსეს სანთელი, რათა ცოდნა და სინათლე მიგვეღო... ასეთია რუსების ნაჩუქარი ცივილიზაცია. სანთელი, რომელიც ჩვენს ამ ბნელ ოთახს ანათებს და ფანჯრებს დალუქულს ტოვებს.

[Natalie Gaprindauli · Rating 5 out of 5]

მოძრაობა და მარტო მოძრაობა...

[Ketevan Kanchashvili · Rating 4 out of 5]

ლელთ ღუნია <3

[Nika Tkeshelashvili · Rating 3 out of 5]

ისეთი მოთხრობაა გორდულასაც აქვს წაკითხული😁😁

[Irakli Jashi · Rating 5 out of 5]

სადღაც ახლიდან შემხვდა quote და მეთქი მოდი უცებ კიდევ გადავიკითხავთქო და რაღაცნაირად გავბრაზდი ჩემს თავზე ერთ დროს არ დავაფასე ეს ნაწარმოები და ახლა ვინანე რო თავის დროზე არ დავაფასე...

[Megi · Rating 5 out of 5]

Cooked 🔥

[Kakha · Rating 5 out of 5]

ოჰ, როგორ მიყვარს ეს პატარა, უკიდურესად შთამბეჭდავი ნაამბობი... ახლაც თვალწინ მიდგას, როგორ გვიკითხავდა მას ერთი მასწავლებელი სკოლაში, ცოტა მერე, სხვა მასწავლებელი როგორ არაჩვეულებრვიად გვიხსნიდა თითოეულ სიტყვას ამ პატარა მოთხრობიდან. როგორ დამავიწყდება ის ყველაფერი... რა დამავიწყებს ისე სასწაულად აღწერილ, სიტყვით დახატულ იმ დენშჩიკს, რომელიც ჩემთვის დამპალი იმპერიის ზოგადი სახე იყო ნამდვილად.

[Salo · Rating 5 out of 5]

at first it was difficult to understand for me, but then my teacher explained me the main keynote of this book, and i got it easy

[Luka Fadiurashvili · Rating 5 out of 5]

აბსოლიტურად გენიალური ნაწარმოები. ილიამ ის ყველაფერი რაც საჭირო იყო იდეალური ნაწარმოებისათვის, რამდენიმე გვერდში ჩაატია, როცა მრავალი მწერალი 1000 გვერდში ვერ ატევს.

[ელელილე · Rating 5 out of 5]

ჩვენი თავი ჩვენვე გვეყუდნეს.. 🤍

[ლუკა წიქორია · Rating 4 out of 5]

ერი, რომელსაც ეს პატარა მოთხრობა აქვს, რომელიც უდიდეს სათქმელს ამბობს და ეს ერი, მაინც რომ ვერ სწავლობს ჭკუას, აი ეგა გულდასაწყვეტი და სატირალი....

ეხ, საბრალო ილია, რამდენი იბრძოლა ამ ერის გადასარჩენად და ქაქიდან ამოსათრევათ და "ბრძენი ერი" მაინც უკან მიიწევს ქაქისკენ.

ილია მაშინ კი არ მომკვდარა წიწამურთან- ის ჯერ 90-იანებში მოვკალით, როდესაც ღორების მიერ გამოთაყვანებულმა ხალხმა ძმათა მკვლელი ომი გააჩაღა და ასევე ამ ბოლო წლებში მოვკალით, როდესაც ჩვენი ხელით ამოვიდეთ მონობის ლაგამი. და მაინც, ნუთუ ისევ გაცოცხლდება ილია ?

[Nikoloz Tkeshelashvili · Rating 5 out of 5]

ყველაზე კარგად ჩანს ახალგაზრდა ილიას აზრები და დარდები. საქართველოში დაბრუნებისას ყველა ღირსეულ მამულიშვილს, რომელსაც "ღამის ძილითაც არ სძინავს" თავის ქვეყანაზე ნერვიულობისგან, შეაწუხებს იგივე ფიქრები.
სულ რომ არაფერი, ლელთ ღუნიასა და მგზავრის უკვდავ დიალოგად ღირს "მგზავრის წერილები", სულ რომ არაფერი.

[Seturidze Ani · Rating 4 out of 5]

ილია რო დიდად არ მიყვარს,ცოდვილი ვარ???

[tatiaa gogoberidze · Rating 5 out of 5]

თხაა რა🐐

[Nino_ withnO · Rating 5 out of 5]

ღმერთო,სამოთხეში თუ შემიშვებ,კარი ილიამ გამიღოს,გთხოვ. კაცი მოვლენა.

[Lika Liparteliani]

კიდევ ბევრი მიუწვდომელი და ცივი მყინვარი ჩაენაცვლება ერთმანეთს, თერგი კი ისევ ასე ამღვრეული იღრიალებს.