What do you think?
Rate this book
Η τριλογία της διασποράς #2
Το Δάκρυ του Χριστού
"Με λένε Λάκρυμα Κρίστη Ρούγιου, όμως, παρά το πομπώδες όνομά μου που θα έπρεπε να εμπνέει σεβασμό, κρυφά όλοι με αποκαλούν maledetta, δηλαδή κακορίζικη. Γεννήθηκα στη Σαρδηνία, ένα νησί που έχει έναν περίεργο άγριο αέρα και κατοικείται από μια ράτσα ανθρώπων κοντών, δραστήριων και θαρραλέων, των οποίων οι μυστηριώδεις ρίζες είναι ανεξήγητες. Όταν κοιτάζω πίσω στη δική μου αρχή βλέπω πως ήταν κάθε άλλο παρά συνηθισμένη..."
Μεσ'από τις περιπέτειες μιας ασυνήθιστης γυναίκας, Ελληνίδας από τη "Magna Grecia" (Μεγάλη Ελλάδα) του 1850, θίγονται σπουδαία θέματα όπως οι πρωταρχικές θεμελιώδεις σχέσεις μας με τους γονείς και το Θεό, η υποκρισία της κοινωνίας και της Εκκλησίας, ο θυμός, το μίσος και η εκδίκηση, η αγάπη και ο έρωτας, οι πολύ προσωπικές μας σχέσεις και η συγχώρεση ως στάση ζωής και ανάγκη για ειρήνη. Η ηρωίδα του μυθιστορήματος, ένας ορκισμένος εχθρός του εαυτού της, παντρεμένη με τον επιχειρηματία-οινοπαραγωγό Άγγελου Ρούγιου, έχει περάσει μιαν εφηβεία τραυματισμένη, μια νιότη σπαταλημένη και μιαν ωριμότητα πονεμένη. Τώρα, ανίκανη να ονειρευτεί, να νιώσει χαρά και να βρει ικανοποίηση, έρχεται, επιτέλους, αντιμέτωπη με τους δαίμονες που πενήντα χρόνια μεγαλώνει μέσα της και ξεκινάει ένα οδυνηρό οδοιπορικό προς την αυτογνωσία.
Μεσ'από τις περιπέτειες μιας ασυνήθιστης γυναίκας, Ελληνίδας από τη "Magna Grecia" (Μεγάλη Ελλάδα) του 1850, θίγονται σπουδαία θέματα όπως οι πρωταρχικές θεμελιώδεις σχέσεις μας με τους γονείς και το Θεό, η υποκρισία της κοινωνίας και της Εκκλησίας, ο θυμός, το μίσος και η εκδίκηση, η αγάπη και ο έρωτας, οι πολύ προσωπικές μας σχέσεις και η συγχώρεση ως στάση ζωής και ανάγκη για ειρήνη. Η ηρωίδα του μυθιστορήματος, ένας ορκισμένος εχθρός του εαυτού της, παντρεμένη με τον επιχειρηματία-οινοπαραγωγό Άγγελου Ρούγιου, έχει περάσει μιαν εφηβεία τραυματισμένη, μια νιότη σπαταλημένη και μιαν ωριμότητα πονεμένη. Τώρα, ανίκανη να ονειρευτεί, να νιώσει χαρά και να βρει ικανοποίηση, έρχεται, επιτέλους, αντιμέτωπη με τους δαίμονες που πενήντα χρόνια μεγαλώνει μέσα της και ξεκινάει ένα οδυνηρό οδοιπορικό προς την αυτογνωσία.
385 pages, Paperback
First published January 1, 2004
1 person is currently reading
88 people want to read
About the author
Φιλομήλα Λαπατά
9 books38 followersΗ Φιλομήλα Λαπατά γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι ο καρπός μιας Μακεδόνισσας κι ενός πολίτη του κόσμου. Σπούδασε δημόσιες σχέσεις και εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα. Παραμένει, όμως, μόνιμη μαθήτρια της ζωής.
Η πολυπλοκότητα των διαπροσωπικών σχέσεων την απασχολεί από πολύ παλιά, και αυτός ο προβληματισμός της αποτυπώνεται στα βιβλία της.
Καθώς αγαπά την ποικιλία, ζει μεταξύ δύο κόσμων: της Ελλάδας και της Ιταλίας.
Η πολυπλοκότητα των διαπροσωπικών σχέσεων την απασχολεί από πολύ παλιά, και αυτός ο προβληματισμός της αποτυπώνεται στα βιβλία της.
Καθώς αγαπά την ποικιλία, ζει μεταξύ δύο κόσμων: της Ελλάδας και της Ιταλίας.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
August 19, 2018
Η μεγαλύτερη ανάγκη του ανθρώπου από τη μέρα της γέννησης του μέχρι τη στιγμή που ο κύκλος της ζωής του ολοκληρώνεται, είναι να λάβει την αγάπη των οικείων του. Την αγάπη και την αποδοχή κυρίως της οικογένειας του και συγκεκριμένα των γονιών του. Αγάπη και αποδοχή που αναζητά, ύστερα, με το πέρασμα των χρόνων και την απομάκρυνση απ’ την οικογενειακή εστία, από τους φίλους και τους συντρόφους του!
Τυχερός αυτός που θα καταφέρει να βρει την αγάπη και την αποδοχή από τους ανθρώπους γύρω του, σχεδόν άκοπα, με το λιγότερο ψυχικό κόστος. Άτυχος αυτός που πρέπει για χρόνια να κοπιάσει, να παλέψει για να καταφέρει να θρέψει την ανάγκη της δικής του ψυχής για αγάπη κι αποδοχή με τα ψίχουλα που θα βρεθούν στο δρόμο της ζωής του.
Η Lacryma Christi, η ηρωίδα, που με απαράμιλλη συγγραφική μαεστρία υφαίνει η συγγραφέας, Φιλομήλα Λαπατά, βασιζόμενη σε αληθινά γεγονότα και ιστορικές πηγές, ανήκει στους δεύτερους. Τους άτυχους. Σε αυτούς που πρέπει να πορευτούν μία ολόκληρη ζωή με τη δίψα τους γι’ αγάπη να θεριεύει κατά διαστήματα, μέχρι εκείνη τη στιγμή που το πλήρωμα του χρόνου, συνοδευόμενο από την ωριμότητα των εμπειριών, θα οδηγήσει τελικά στην αυτό-αποδοχή και κατ’ επέκταση στην αποδοχή από τους ανθρώπους γύρω, καθώς και στην εύρεση της ειλικρινούς, πηγαίας, αυθεντικής αγάπης!
Η Lacryma Christi λοιπόν, που το όνομα της στα λατινικά σημαίνει «Το δάκρυ του Χριστού», είναι μία ιδιαίτερη ηρωίδα γεννημένη το 1850 στο νησί της Σαρδηνίας, από οικογένεια αρχόντων με ελληνικές ρίζες. Η Λάκρυμα αποτελεί το μαύρο πρόβατο της οικογένειας της από την στιγμή της γέννησης της! Κι αυτό γιατί η διαφορετική της εμφάνιση σε σχέση με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας της -δέρμα στο χρώμα της κανέλας, μαύρα μάτια και μαλλιά, καθώς και μια μαύρη ελιά στο πρόσωπο της- προοικονομεί και την διαφορετική ποιότητα που κουβαλά ο χαρακτήρας της.
Αντισυμβατική από τα γεννοφάσκια της, η Λάκρυμα είναι ένας άνθρωπος που αγαπά την ειλικρίνεια και την ελευθερία. Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το ψέμα και την υποκρισία που επικρατεί στον αριστοκρατικό κύκλο στον οποίο ανήκει. Ένας άνθρωπος που κρύβει μέσα του απέραντο θυμό, που πηγάζει κυρίως απ’ την ανικανότητα της οικογενείας της να την αποδεχτεί, καθώς κι απ’ την έλλειψη ουσιαστικής αγάπης απ’ τους γονείς της. Ένας άνθρωπος που στρέφεται προς τον εαυτό του, αποστρεφόμενος τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω του, πηγαίνοντας ταυτόχρονα κόντρα στις επιταγές της αριστοκρατικής καταγωγής του, προσπαθώντας υποσυνείδητα να καλλιεργήσει μέσα τους έστω και τα αρνητικά τους συναισθήματα για ‘κείνον.
Με διάθεση άκρως εξομολογητική και χρησιμοποιώντας το πρώτο ενικό πρόσωπο η κυρία Λαπατά δίνει φωνή στην κεντρική ηρωίδα του βιβλίου της, την Λάκρυμα, η οποία μας αφηγείται πενήντα χρόνια απ’ τη ζωή της! Ζωή πολυτάραχη και πλούσια σε συναισθήματα και εμπειρίες! Η Λάκρυμα είναι μία ηρωίδα που λόγω της ανικανότητας του περίγυρου της να την αποδεχτεί, καλλιεργεί μία στάση αποστροφής και μη αποδοχής του ίδιου της του εαυτού, με αποτέλεσμα με τα χρόνια να συσσωρεύει εντός της απέραντο θυμό, καθώς και μία ποικιλία ανείπωτων συναισθημάτων.
Από μία τραυματική σε εμπειρίες εφηβείας και μια νεότητα ανούσια ξοδεμένη, η ηρωίδα καταλήγει σε μια περίοδο ωριμότητας, όπου ο πόνος την καρτερά κάθε τόσο στη γωνία, διότι για να καταλήξεις τελικά να αποδεχτείς αυτό που είσαι απαλλαγμένος πρέπει να δουλέψεις πολύ, εσωτερικά! Κι η Λάκρυμα είναι αποφασισμένη πια, με την ωριμότητα που φέρνει ο χρόνος να το παλέψει και να τα καταφέρει!
Μέσα λοιπόν απ’ τη λεπτή και ντελικάτη πρόζα της, πρόζα πότε έντονα περιγραφική και πότε καυστική με μια ξεχωριστή λεπτή ειρωνεία να κυριαρχεί, η συγγραφέας μας ταξιδεύει από το 1850 μέχρι το 1900, πότε στη Σαρδηνία και πότε στη Σικελία μέσα στα αριστοκρατικά σαλόνια της εποχής. Αναπαριστά με περισσή γλαφυρότητα την καθημερινότητα των ανθρώπων αριστοκρατικής καταγωγής μέσα από ένα πλήθος ολοζώντανων και λεπτομερών περιγραφών! Παράλληλα όμως, ο αναγνώστης πλάι στη Λάκρυμα δε ζει μόνο σε μία τόσο σαγηνευτική και ειδυλλιακή εποχή που θα τον μαγέψει, αλλά και προβληματίζεται με μία πληθώρα θεμάτων που φαίνεται να απασχολούν την ηρωίδα.
Συγκεκριμένα, μέσα απ’ την ιστορία της Λάκρυμα η συγγραφέας καταπιάνεται με θέματα όπως η σχέση των παιδιών με τους γονείς του, η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, η ανάγκη του ανθρώπου για αποδοχή και αγάπη, η υποκρισία που συναντά κανείς μες τα αριστοκρατικά σαλόνια, όπου οι τρόποι καλής συμπεριφοράς καταδυναστεύουν ουσιαστικά την ανάγκη του ανθρώπου για ελευθερία!
Διαβάζοντας, λοιπόν, τη Λάκρυμα Κρίστι της συγγραφέως Φιλομήλας Λαπατά μπορώ να πω ότι βίωσα μία μοναδική αναγνωστική εμπειρία, την οποία αρχικά σκέφτηκα να κρατήσω μέσα μου, σαν θησαυρό, και να μην τη μοιραστώ μαζί σας. Όμως, η αλήθεια είναι ότι θα ήμουν άδικος αν δεν αφιέρωνα λίγο απ’ το χρόνο μου για να γράψω δύο λόγια γι’ αυτό το βιβλίο!
Παρασύρθηκα απ’ τη δίνη που δημιουργεί η χειμαρρώδης και έντονη σε συναισθήματα αφήγηση της πρωταγωνίστριας, η οποία σε συνδυασμό με τα διάσπαρτα στοιχεία μαγικού ρεαλισμού που συναντά κανείς στις σελίδες του βιβλίου, αλλά και κάποιες συγγραφικές υπερβολές, οι οποίες κατ’ εμέ επιβάλλονταν, μιας και ταίριαζαν γάντι στο κλίμα του βιβλίου, μα και στον χαρακτήρα της Λάκρυμα, δημιουργεί ένα ακαταμάχητο συγγραφικό αποτέλεσμα, που δε θα αφήσει κανέναν αναγνώστη ασυγκίνητο!
Το δάκρυ του Χριστού, ολοκληρώνοντας, είναι ένα απολαυστικό και χορταστικό μυθιστόρημα με ιδιαίτερους μυθιστορηματικούς ήρωες, ήρωες τραγικούς, μα κι ακραίους. Ένα μυθιστόρημα στο εσωτερικό του οποίου θα συναντήσει κανείς δυνατά συναισθήματα, θρησκευτικές προκαταλήψεις, γεγονότα μεταφυσικού χαρακτήρα, δεισιδαιμονίες, έρωτες ανεκπλήρωτους, βεντέτες, απαγωγές κι ανομολόγητα πάθη! Ένα μυθιστόρημα με έντονη δράση μα και τεράστιο εσωτερικό όγκο, που θα τέρψει μα και θα προβληματίσει ταυτόχρονα κάθε αναγνώστη!
Γι’ αυτό εάν δεν το έχετε διαβάσει, αναζητήστε το!
Τυχερός αυτός που θα καταφέρει να βρει την αγάπη και την αποδοχή από τους ανθρώπους γύρω του, σχεδόν άκοπα, με το λιγότερο ψυχικό κόστος. Άτυχος αυτός που πρέπει για χρόνια να κοπιάσει, να παλέψει για να καταφέρει να θρέψει την ανάγκη της δικής του ψυχής για αγάπη κι αποδοχή με τα ψίχουλα που θα βρεθούν στο δρόμο της ζωής του.
Η Lacryma Christi, η ηρωίδα, που με απαράμιλλη συγγραφική μαεστρία υφαίνει η συγγραφέας, Φιλομήλα Λαπατά, βασιζόμενη σε αληθινά γεγονότα και ιστορικές πηγές, ανήκει στους δεύτερους. Τους άτυχους. Σε αυτούς που πρέπει να πορευτούν μία ολόκληρη ζωή με τη δίψα τους γι’ αγάπη να θεριεύει κατά διαστήματα, μέχρι εκείνη τη στιγμή που το πλήρωμα του χρόνου, συνοδευόμενο από την ωριμότητα των εμπειριών, θα οδηγήσει τελικά στην αυτό-αποδοχή και κατ’ επέκταση στην αποδοχή από τους ανθρώπους γύρω, καθώς και στην εύρεση της ειλικρινούς, πηγαίας, αυθεντικής αγάπης!
Η Lacryma Christi λοιπόν, που το όνομα της στα λατινικά σημαίνει «Το δάκρυ του Χριστού», είναι μία ιδιαίτερη ηρωίδα γεννημένη το 1850 στο νησί της Σαρδηνίας, από οικογένεια αρχόντων με ελληνικές ρίζες. Η Λάκρυμα αποτελεί το μαύρο πρόβατο της οικογένειας της από την στιγμή της γέννησης της! Κι αυτό γιατί η διαφορετική της εμφάνιση σε σχέση με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας της -δέρμα στο χρώμα της κανέλας, μαύρα μάτια και μαλλιά, καθώς και μια μαύρη ελιά στο πρόσωπο της- προοικονομεί και την διαφορετική ποιότητα που κουβαλά ο χαρακτήρας της.
Αντισυμβατική από τα γεννοφάσκια της, η Λάκρυμα είναι ένας άνθρωπος που αγαπά την ειλικρίνεια και την ελευθερία. Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το ψέμα και την υποκρισία που επικρατεί στον αριστοκρατικό κύκλο στον οποίο ανήκει. Ένας άνθρωπος που κρύβει μέσα του απέραντο θυμό, που πηγάζει κυρίως απ’ την ανικανότητα της οικογενείας της να την αποδεχτεί, καθώς κι απ’ την έλλειψη ουσιαστικής αγάπης απ’ τους γονείς της. Ένας άνθρωπος που στρέφεται προς τον εαυτό του, αποστρεφόμενος τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω του, πηγαίνοντας ταυτόχρονα κόντρα στις επιταγές της αριστοκρατικής καταγωγής του, προσπαθώντας υποσυνείδητα να καλλιεργήσει μέσα τους έστω και τα αρνητικά τους συναισθήματα για ‘κείνον.
Με διάθεση άκρως εξομολογητική και χρησιμοποιώντας το πρώτο ενικό πρόσωπο η κυρία Λαπατά δίνει φωνή στην κεντρική ηρωίδα του βιβλίου της, την Λάκρυμα, η οποία μας αφηγείται πενήντα χρόνια απ’ τη ζωή της! Ζωή πολυτάραχη και πλούσια σε συναισθήματα και εμπειρίες! Η Λάκρυμα είναι μία ηρωίδα που λόγω της ανικανότητας του περίγυρου της να την αποδεχτεί, καλλιεργεί μία στάση αποστροφής και μη αποδοχής του ίδιου της του εαυτού, με αποτέλεσμα με τα χρόνια να συσσωρεύει εντός της απέραντο θυμό, καθώς και μία ποικιλία ανείπωτων συναισθημάτων.
Από μία τραυματική σε εμπειρίες εφηβείας και μια νεότητα ανούσια ξοδεμένη, η ηρωίδα καταλήγει σε μια περίοδο ωριμότητας, όπου ο πόνος την καρτερά κάθε τόσο στη γωνία, διότι για να καταλήξεις τελικά να αποδεχτείς αυτό που είσαι απαλλαγμένος πρέπει να δουλέψεις πολύ, εσωτερικά! Κι η Λάκρυμα είναι αποφασισμένη πια, με την ωριμότητα που φέρνει ο χρόνος να το παλέψει και να τα καταφέρει!
Μέσα λοιπόν απ’ τη λεπτή και ντελικάτη πρόζα της, πρόζα πότε έντονα περιγραφική και πότε καυστική με μια ξεχωριστή λεπτή ειρωνεία να κυριαρχεί, η συγγραφέας μας ταξιδεύει από το 1850 μέχρι το 1900, πότε στη Σαρδηνία και πότε στη Σικελία μέσα στα αριστοκρατικά σαλόνια της εποχής. Αναπαριστά με περισσή γλαφυρότητα την καθημερινότητα των ανθρώπων αριστοκρατικής καταγωγής μέσα από ένα πλήθος ολοζώντανων και λεπτομερών περιγραφών! Παράλληλα όμως, ο αναγνώστης πλάι στη Λάκρυμα δε ζει μόνο σε μία τόσο σαγηνευτική και ειδυλλιακή εποχή που θα τον μαγέψει, αλλά και προβληματίζεται με μία πληθώρα θεμάτων που φαίνεται να απασχολούν την ηρωίδα.
Συγκεκριμένα, μέσα απ’ την ιστορία της Λάκρυμα η συγγραφέας καταπιάνεται με θέματα όπως η σχέση των παιδιών με τους γονείς του, η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, η ανάγκη του ανθρώπου για αποδοχή και αγάπη, η υποκρισία που συναντά κανείς μες τα αριστοκρατικά σαλόνια, όπου οι τρόποι καλής συμπεριφοράς καταδυναστεύουν ουσιαστικά την ανάγκη του ανθρώπου για ελευθερία!
Διαβάζοντας, λοιπόν, τη Λάκρυμα Κρίστι της συγγραφέως Φιλομήλας Λαπατά μπορώ να πω ότι βίωσα μία μοναδική αναγνωστική εμπειρία, την οποία αρχικά σκέφτηκα να κρατήσω μέσα μου, σαν θησαυρό, και να μην τη μοιραστώ μαζί σας. Όμως, η αλήθεια είναι ότι θα ήμουν άδικος αν δεν αφιέρωνα λίγο απ’ το χρόνο μου για να γράψω δύο λόγια γι’ αυτό το βιβλίο!
Παρασύρθηκα απ’ τη δίνη που δημιουργεί η χειμαρρώδης και έντονη σε συναισθήματα αφήγηση της πρωταγωνίστριας, η οποία σε συνδυασμό με τα διάσπαρτα στοιχεία μαγικού ρεαλισμού που συναντά κανείς στις σελίδες του βιβλίου, αλλά και κάποιες συγγραφικές υπερβολές, οι οποίες κατ’ εμέ επιβάλλονταν, μιας και ταίριαζαν γάντι στο κλίμα του βιβλίου, μα και στον χαρακτήρα της Λάκρυμα, δημιουργεί ένα ακαταμάχητο συγγραφικό αποτέλεσμα, που δε θα αφήσει κανέναν αναγνώστη ασυγκίνητο!
Το δάκρυ του Χριστού, ολοκληρώνοντας, είναι ένα απολαυστικό και χορταστικό μυθιστόρημα με ιδιαίτερους μυθιστορηματικούς ήρωες, ήρωες τραγικούς, μα κι ακραίους. Ένα μυθιστόρημα στο εσωτερικό του οποίου θα συναντήσει κανείς δυνατά συναισθήματα, θρησκευτικές προκαταλήψεις, γεγονότα μεταφυσικού χαρακτήρα, δεισιδαιμονίες, έρωτες ανεκπλήρωτους, βεντέτες, απαγωγές κι ανομολόγητα πάθη! Ένα μυθιστόρημα με έντονη δράση μα και τεράστιο εσωτερικό όγκο, που θα τέρψει μα και θα προβληματίσει ταυτόχρονα κάθε αναγνώστη!
Γι’ αυτό εάν δεν το έχετε διαβάσει, αναζητήστε το!
May 24, 2020
Δύο από τις μεγαλύτερες ευλογίες που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος σε τούτη τη ζωή, είναι η αγάπη και η αποδοχή, τόσο της οικογένειάς του όσο και των οικείων του μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Και αν στην περίπτωση των δεύτερων πρέπει να τα κερδίσεις, θεωρητικά πάντα, όσον αφορά τους πρώτους, αυτά είναι δυο πράγματα που έρχονται από μόνα τους, την ίδια τη στιγμή κιόλας της γέννησής μας. Αυτό, βέβαια, είναι το ιδανικό σενάριο, αυτό όπου μας επιτρέπει να ζήσουμε τη ζωή μας χωρίς να παλεύουμε να κατακτήσουμε τα αυτονόητα. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που όλα αυτά δεν ισχύουν και που οι άνθρωποι παλεύουν ολόκληρη τη ζωή τους να κατακτήσουν την αγάπη και την αποδοχή όσων βρεθούν στον δρόμο τους. Μια διαδικασία σκληρή, δύσκολη, επώδυνη, πολύ περισσότερο δε όταν στην κορυφή της λίστας του βρίσκονται οι ίδιοι σου οι γονείς.
Η Λάκρυμα Κρίστη, η ηρωίδα του δεύτερου βιβλίου της "Τριλογίας της Διασποράς" της Φιλομήλας Λαπατά, ανήκει στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που η ζωή δεν τους τα έφερε έτσι όπως υπολόγιζε, ιδίως σε συναισθηματικό επίπεδο. Είχε την ατυχία να γεννηθεί μέσα σε μια οικογένεια που η αγάπη και η αποδοχή όχι μόνο δεν ήταν έννοιες αυτονόητες, αλλά υποβιβασμένες, σχεδόν ξένες, με την ίδια να παλεύει μια ζωή για να τις κατακτήσει, κάτι που της στοίχισε βαθιά, συναισθηματικά, ηθική, πνευματικά. Ένας αδιάκοπος αγώνας να κερδίσει αυτά που τόσο λαχταρούσε, αυτά για τα οποία πονούσε ολόκληρο το είναι της, φώναζε η ψυχή της, που αλήθεια, δεν ήταν πολλά, φάνηκαν, όμως, τόσο δυσεύρετα στην πορεία της ζωής της, που ακόμα κι αν άλλοι θα την ζήλευαν, εκείνη γνώριζε πως ήταν άδεια χωρίς τα συναισθήματα εκείνα που τρέφουν την καρδιά και την ψυχή.
Γεννημένη τον 19ο αιώνα, η Λάκρυμα έμελλε από τη γέννησή της κιόλας να είναι διαφορετική, τόσο πολύ που ξεχώριζε ανάμεσα στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της και όχι με τρόπο θετικό, όχι μ' εκείνον που θα την έκανε μοναδική στην καρδιά και στο σπιτικό τους. Στιγματίστηκε από τη διαφορετικότητά της αυτή και πορεύτηκε μαζί της, αφού όσο μεγάλωνε, δεν ήταν διαφορετική μόνο στην εμφάνιση, αλλά στα συναισθήματά της, στον τρόπο σκέψης της, στην κοσμοθεωρία της απέναντι στη ζωή, στους ανθρώπους. Μια γυναικεία φιγούρα που δεν ταίριαζε με τα πρότυπα της εποχής της, αντισυμβατική και έξω από τα συνηθισμένα, τα επιτρεπτά, αυτά που μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά μέσα στον αριστοκρατικό κύκλο στον οποίο και μεγάλωσε και που την ίδια στιγμή ένιωθε να την πνίγει. Ένας κύκλος ανειλικρίνειας και ψευτιάς που η δική της ελεύθερη και δίκαιη ψυχή δεν άντεχε και που την απέρριπτε, με πάθος, μα και με θυμό συνάμα.
Εκείνη είναι που μας αφηγείται την ιστορία της, έτσι ακριβώς όπως την βίωσε, και η πένα της κυρίας Λαπατά αποτυπώνει με ρεαλιστική αληθοφάνεια τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής και το πως οι άνθρωποι αντιμετωπίζονταν μέσα σε αυτήν ανάλογα την θέση και τον χαρακτήρα τους. Πρότυπα εγκλωβισμένα μέσα σε στεγανά που δεν σου επέτρεπαν να αναπνέεις, πολύ περισσότερο αν ήσουνα γυναίκα. Όμως η Λάκρυμα δεν ήταν σαν όλες τις άλλες! Παρά τα κοινωνικά δεσμά της τάξης της, το πνεύμα της ήταν ελεύθερο, όσο λαβωμένη και αν ήταν η καρδιά της, και δεν είχε γεννηθεί για να παραδοθεί σε αυτά που ήθελαν οι άλλοι, ακόμα κι αν κάποιες φορές έχασε τον δρόμο της, αν περιπλανήθηκε σε μονοπάτια που δεν της ταίριαζαν. Εκείνη, τελικά, βρήκε την διέξοδο στο φως, σε αυτό που ζέστανε την καρδιά της και που την έκανε να καταλάβει.
Στην κορύφωση της ωριμότητάς της, η Λάκρυμα αποφασίζει ν' αφήσει πίσω το παρελθόν της, την τραυματική της εφηβεία, την προσπάθειά της να κάνει όλους εκείνους που αδιαφορούσαν για εκείνη έστω να την μισήσουν, γιατί ακόμα και το συναίσθημα αυτό ήταν κάτι περισσότερο από εκείνο της απόρριψης. Από τη Σαρδηνία στη Σικελία, πολλά τα ταξίδια της, μεταφορικά και κυριολεκτικά, με την κυρία Λαπατά να ταξιδεύει κι εμάς μαζί με την ηρωίδα της, σε μια εποχή που μπορεί να μην είναι γεμάτη ομορφιές, μάλλον το αντίθετο μέσα στην αποσύνθεση του πυρήνα της, αλλά η διαδρομή αυτή γίνεται με τρόπο γλαφυρό, παραστατικό και γεμάτο αλήθεια, αποτυπώνονται την εικόνα αλλά και την ουσία μιας ολόκληρης εποχής, αλλά και της φύσης των ανθρώπων της, που ακροβατούν ανάμεσα στο ανθρώπινο και στο θείο, στο εγώ και στο εμείς, στα δεσμά μιας δήθεν ασφάλειας και αποδοχής, και τελικά στην απελευθέρωση του είναι.
Η Λάκρυμα Κρίστη, η ηρωίδα του δεύτερου βιβλίου της "Τριλογίας της Διασποράς" της Φιλομήλας Λαπατά, ανήκει στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που η ζωή δεν τους τα έφερε έτσι όπως υπολόγιζε, ιδίως σε συναισθηματικό επίπεδο. Είχε την ατυχία να γεννηθεί μέσα σε μια οικογένεια που η αγάπη και η αποδοχή όχι μόνο δεν ήταν έννοιες αυτονόητες, αλλά υποβιβασμένες, σχεδόν ξένες, με την ίδια να παλεύει μια ζωή για να τις κατακτήσει, κάτι που της στοίχισε βαθιά, συναισθηματικά, ηθική, πνευματικά. Ένας αδιάκοπος αγώνας να κερδίσει αυτά που τόσο λαχταρούσε, αυτά για τα οποία πονούσε ολόκληρο το είναι της, φώναζε η ψυχή της, που αλήθεια, δεν ήταν πολλά, φάνηκαν, όμως, τόσο δυσεύρετα στην πορεία της ζωής της, που ακόμα κι αν άλλοι θα την ζήλευαν, εκείνη γνώριζε πως ήταν άδεια χωρίς τα συναισθήματα εκείνα που τρέφουν την καρδιά και την ψυχή.
Γεννημένη τον 19ο αιώνα, η Λάκρυμα έμελλε από τη γέννησή της κιόλας να είναι διαφορετική, τόσο πολύ που ξεχώριζε ανάμεσα στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της και όχι με τρόπο θετικό, όχι μ' εκείνον που θα την έκανε μοναδική στην καρδιά και στο σπιτικό τους. Στιγματίστηκε από τη διαφορετικότητά της αυτή και πορεύτηκε μαζί της, αφού όσο μεγάλωνε, δεν ήταν διαφορετική μόνο στην εμφάνιση, αλλά στα συναισθήματά της, στον τρόπο σκέψης της, στην κοσμοθεωρία της απέναντι στη ζωή, στους ανθρώπους. Μια γυναικεία φιγούρα που δεν ταίριαζε με τα πρότυπα της εποχής της, αντισυμβατική και έξω από τα συνηθισμένα, τα επιτρεπτά, αυτά που μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά μέσα στον αριστοκρατικό κύκλο στον οποίο και μεγάλωσε και που την ίδια στιγμή ένιωθε να την πνίγει. Ένας κύκλος ανειλικρίνειας και ψευτιάς που η δική της ελεύθερη και δίκαιη ψυχή δεν άντεχε και που την απέρριπτε, με πάθος, μα και με θυμό συνάμα.
Εκείνη είναι που μας αφηγείται την ιστορία της, έτσι ακριβώς όπως την βίωσε, και η πένα της κυρίας Λαπατά αποτυπώνει με ρεαλιστική αληθοφάνεια τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής και το πως οι άνθρωποι αντιμετωπίζονταν μέσα σε αυτήν ανάλογα την θέση και τον χαρακτήρα τους. Πρότυπα εγκλωβισμένα μέσα σε στεγανά που δεν σου επέτρεπαν να αναπνέεις, πολύ περισσότερο αν ήσουνα γυναίκα. Όμως η Λάκρυμα δεν ήταν σαν όλες τις άλλες! Παρά τα κοινωνικά δεσμά της τάξης της, το πνεύμα της ήταν ελεύθερο, όσο λαβωμένη και αν ήταν η καρδιά της, και δεν είχε γεννηθεί για να παραδοθεί σε αυτά που ήθελαν οι άλλοι, ακόμα κι αν κάποιες φορές έχασε τον δρόμο της, αν περιπλανήθηκε σε μονοπάτια που δεν της ταίριαζαν. Εκείνη, τελικά, βρήκε την διέξοδο στο φως, σε αυτό που ζέστανε την καρδιά της και που την έκανε να καταλάβει.
Στην κορύφωση της ωριμότητάς της, η Λάκρυμα αποφασίζει ν' αφήσει πίσω το παρελθόν της, την τραυματική της εφηβεία, την προσπάθειά της να κάνει όλους εκείνους που αδιαφορούσαν για εκείνη έστω να την μισήσουν, γιατί ακόμα και το συναίσθημα αυτό ήταν κάτι περισσότερο από εκείνο της απόρριψης. Από τη Σαρδηνία στη Σικελία, πολλά τα ταξίδια της, μεταφορικά και κυριολεκτικά, με την κυρία Λαπατά να ταξιδεύει κι εμάς μαζί με την ηρωίδα της, σε μια εποχή που μπορεί να μην είναι γεμάτη ομορφιές, μάλλον το αντίθετο μέσα στην αποσύνθεση του πυρήνα της, αλλά η διαδρομή αυτή γίνεται με τρόπο γλαφυρό, παραστατικό και γεμάτο αλήθεια, αποτυπώνονται την εικόνα αλλά και την ουσία μιας ολόκληρης εποχής, αλλά και της φύσης των ανθρώπων της, που ακροβατούν ανάμεσα στο ανθρώπινο και στο θείο, στο εγώ και στο εμείς, στα δεσμά μιας δήθεν ασφάλειας και αποδοχής, και τελικά στην απελευθέρωση του είναι.
April 17, 2013
Με αφορμή την ιστορία της Λάκρυμα Κρίστι Ρούγιου, της δυναμικής ηρωίδας με την αριστοκρατική καταγωγή και την εξωτική ομορφιά, η Φιλομήλα Λαπατά ζωντανεύει με την πένα της την Σαρδηνία του 19ου αιώνα, την αριστοκρατία και την φτωχολογιά της, την άγρια φυσική της ομορφιά, την πλούσια κουλτούρα της με τις ιταλικές, ισπανικές και ελληνικές επιρροές, την θρησκευτική και γαστριμαρική της παράδοση, την γλώσσα και την αρχιτεκτονική της.
Η πλοκή, τα πρόσωπα αλλά και η όλη ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος διακρίνονται από τα στοιχεία της υπερβολής και του μελοδραματισμού, ακολουθώντας τις γραμμές του μαγικού ρεαλισμού: τραγικοί και ακραίοι χαρακτήρες, έντονος συναισθηματισμός, μεταφυσικές συγκυρίες και θρησκευτικές προκαταλήψεις, επανάληψη "μαγικών" αριθμών, μάγισσες και μαντζούνια, ανεκπλήρωτοι έρωτες, καταπιεσμένα πάθη, δραματικές απαγωγές, βεντέτες, πνιγμοί κι αυτοκτονίες.
Η χρήση του πρώτου προσώπου από τη συγγραφέα αποδεικνύεται δίκοπο μαχαίρι. Μέσα από την αφήγηση της, η ηρωίδα μας παρασύρει μέσα στον θυελλώδη ψυχισμό της, αναγκάζοντας μας να παρακολουθήσουμε τα γεγονότα μέσα απο τη δική της σκοπιά, έντονα χρωματισμένη από τα εκάστοτε συναισθήματα που την διακατέχουν: μίσος, έρωτας, θυμός, εκδίκηση, μοναξιά, πόνος, αβεβαιότητα, απογοήτευση. Ενώ στο τέλος της ιστορίας η ηρωίδα συμφιλιώνεται με τον εαυτό της και βρίσκει επιτέλους την ευτυχία και ψυχική ηρεμία που αναζητεί, ο αναγνώστης νοιώθει αναλωμένος απ' όλο αυτό τον χείμαρρο συναισθημάτων.
Ένα είναι σίγουρο πάντως: το επόμενο μου ταξίδι θέλω να είναι στη Σαρδηνία!
Η πλοκή, τα πρόσωπα αλλά και η όλη ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος διακρίνονται από τα στοιχεία της υπερβολής και του μελοδραματισμού, ακολουθώντας τις γραμμές του μαγικού ρεαλισμού: τραγικοί και ακραίοι χαρακτήρες, έντονος συναισθηματισμός, μεταφυσικές συγκυρίες και θρησκευτικές προκαταλήψεις, επανάληψη "μαγικών" αριθμών, μάγισσες και μαντζούνια, ανεκπλήρωτοι έρωτες, καταπιεσμένα πάθη, δραματικές απαγωγές, βεντέτες, πνιγμοί κι αυτοκτονίες.
Η χρήση του πρώτου προσώπου από τη συγγραφέα αποδεικνύεται δίκοπο μαχαίρι. Μέσα από την αφήγηση της, η ηρωίδα μας παρασύρει μέσα στον θυελλώδη ψυχισμό της, αναγκάζοντας μας να παρακολουθήσουμε τα γεγονότα μέσα απο τη δική της σκοπιά, έντονα χρωματισμένη από τα εκάστοτε συναισθήματα που την διακατέχουν: μίσος, έρωτας, θυμός, εκδίκηση, μοναξιά, πόνος, αβεβαιότητα, απογοήτευση. Ενώ στο τέλος της ιστορίας η ηρωίδα συμφιλιώνεται με τον εαυτό της και βρίσκει επιτέλους την ευτυχία και ψυχική ηρεμία που αναζητεί, ο αναγνώστης νοιώθει αναλωμένος απ' όλο αυτό τον χείμαρρο συναισθημάτων.
Ένα είναι σίγουρο πάντως: το επόμενο μου ταξίδι θέλω να είναι στη Σαρδηνία!
August 20, 2020
10 στα 5 !!! Σίγουρα το καλύτερο που έχω διαβάσει από δικά της !!! Υπέροχη ιστορία, καλογραμμένη.Με μαγνήτισε!
Απλά υπέροχο!!
Απλά υπέροχο!!
November 8, 2020
https://dominicamat.blogspot.com/2020...
Συνέχεια αφιερώματος...
Με το πρώτο βιβλίο κλείνει ένα σημαντικό κεφάλαιο για την ζωή των ηρώων μας. Ένας νέος κύκλος θα ανοίξει με το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας,που έχει τον τίτλο ''Το δάκρυ του Χριστού. Lacryma Christi''. Κεντρικό πρόσωπο για ακόμη μία φορά είναι η γυναίκα. Μέσα από την υπόθεση του βιβλίου θα μας δοθεί η δυνατότητα να γνωρίσουμε περισσότερες άγνωστες πτυχές για την θέση της γυναίκας στην κοινωνία τότε,καθώς καί τις ''διαδρομές'' που θα έπρεπε να ακολουθήσει κι είχαν οριστεί για εκείνη από την στιγμή της γέννησής της.
Δυστυχώς,η γυναίκα για πολλά χρόνια στερούνταν βασικών δικαιωμάτων της καί δεν κατείχε στην κοινωνία τη θέση που της αναλογούσε. Έμοιαζε σαν ένα μηχάνημα απλά για αναπαραγωγή καί εκμετάλλευση από την οικογένεια κι ύστερα από τον σύζυγο. Όποιες ήταν τολμηρές καί διεκδικούσαν τα αυτονόητα,ή,ξέφευγαν από τα κατεστημένα κι ό,τι θεωρείτο σωστό,αυτομάτως λάμβαναν όχι καί τόσο κόσμιους χαρακτηρισμούς. Βλέπετε οτιδήποτε αλλιώτικο,ήταν μη αποδεκτό καί καταδικαστέο. Μπορείτε να αναλογιστείτε πόσο πόνο καί καταπίεση ένιωσαν καθ'όλη την διάρκεια της ζωής τους αυτές οι γυναίκες;
Για την γραφή της συγγραφέως ήδη σας τα είπα παραπάνω καί θεωρώ άσκοπο να επαναλαμβάνομαι. Το μόνο που μπορώ να σας πώ,είναι πως έχω την αίσθηση πως ο λόγος της,βιβλίο με το βιβλίο,μεστώνει σαν το παλιό,καλό κρασί καί μου αφήνει μία όμορφη επίγευση στα χείλη. Νιώθω σαν να με πλημμυρίζει από συναισθήματα,εικόνες καί σκέψεις. Με παρασύρει σε έναν εξωτικό,παθιασμένο χορό που με οδηγεί σε μία γλυκειά δίνη στην οποία δεν μπορώ να αντισταθώ...
Η συγγραφέας κυρία Φιλομήλα Λαπατά,πέρα από την αναφορά της -καί στο παρόν βιβλίο- στην ιστορία του ελληνισμού της διασποράς,μέσα από την ιστορία της πρωταγωνίστριάς της θα αναδείξει ζητήματα που ταλάνιζαν πολλές γυναίκες καί τις οικογένειές τους εκείνη την εποχή. Τους δίνει τον χώρο καί την ελευθερία να εκφράσουν χωρίς περιορισμούς καί λογοκρισία όσα τις ''πνίγουν''. Επιλέγοντας να κάνει χρήση του α' ενικού προσώπου,μπαίνει η ίδια στην θέση όλων εκείνων των γυναικών καί μιλάει εξ αυτών. Θα κάνει σαφείς αναφορές στην σχέση ανάμεσα στα παιδιά καί τους γονείς τους,τον έρωτα καί το μίσος,την εκδίκηση καί την απελπισία. Η αναφορά στην πίστη μας στον Θεό καί την στάση της εκκλησίας καί των εκπροσώπων της θα είναι κι αυτό ένα σημαντικό στοιχείο. Δυστυχώς,η υποκρισία υπάρχει παντού έξω στην κοινωνία καί δύσκολα μπορούμε να την αποφύγουμε. Θέλει να κάνουμε πολλή δουλειά με τον εαυτό μας. Για να τον κατανοήσουμε πλήρως καί να μάθουμε να αγαπάμε τους γύρω μας,θα πρέπει πρώτα να μάθουμε να συγχωρούμε καί να αγαπάμε τον εαυτό μας.
Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του δεύτερου βιβλίου,επιλέγω να κρατήσω ως φυλακτό όλα τα διδάγματα για την ζωή που μου πρόσφερε μέσα από την υπόθεσή του. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν τα τριαντάφυλλα. Τα ροδοπέταλά τους μας προσελκύουν καί είναι ευωδιαστά,αλλά από κάτω τους κρύβουν μυτερά αγκάθια που μας τρυπάνε καί μας πονούν. Έτσι κι οι ανθρώπινες σχέσεις θέλουν προσοχή,υπομονή,σεβασμό καί συμβιβασμό,αλλιώς μπορεί να χαλάσουν πολύ εύκολα καί να πληγωθούμε ανεπανόρθωτα...
''«Με λένε Λάκρυμα Κρίστη Ρούγιου, όμως, παρά το πομπώδες όνομά μου, που θα έπρεπε να εμπνέει σεβασμό, κρυφά όλοι με αποκαλούν Maledetta, δηλαδή κακορίζικη. Γεννήθηκα στη Σαρδηνία, ένα νησί που έχει έναν περίεργο άγριο αέρα και κατοικείται από μια ράτσα ανθρώπων κοντών, δραστήριων και θαρραλέων, των οποίων οι μυστηριώδεις ρίζες είναι ανεξήγητες. Όταν κοιτάζω πίσω στη δική μου αρχή, βλέπω πως ήταν κάθε άλλο παρά συνηθισμένη…» Μέσα από τις περιπέτειες μιας ασυνήθιστης γυναίκας, Ελληνίδας από τη Magna Grecia (Μεγάλη Ελλάδα) του 1850, θίγονται σπουδαία θέματα, όπως οι πρωταρχικές θεμελιώδεις σχέσεις μας με τους γονείς και τον Θεό, η υποκρισία της κοινωνίας και της Εκκλησίας, ο θυμός, το μίσος και η εκδίκηση, η αγάπη και ο έρωτας, οι πολύ προσωπικές μας σχέσεις και η συγχώρεση ως στάση ζωής και ανάγκη για ειρήνη. Η ηρωίδα του μυθιστορήματος, ένας ορκισμένος εχθρός του εαυτού της, παντρεμένη με τον επιχειρηματία-οινοπαραγωγό Άγγελου Ρούγιου, έχει περάσει μια εφηβεία τραυματισμένη, μια νιότη σπαταλημένη και μια ωριμότητα πονεμένη. Τώρα, ανίκανη να ονειρευτεί, να νιώσει χαρά και να βρει ικανοποίηση, έρχεται, επιτέλους, αντιμέτωπη με τους δαίμονες που πενήντα χρόνια μεγαλώνει μέσα της, και ξεκινάει ένα οδυνηρό οδοιπορικό προς την αυτογνωσία.(Περίληψη οπισθοφύλλου)
Συνεχίζεται...
Συνέχεια αφιερώματος...
Με το πρώτο βιβλίο κλείνει ένα σημαντικό κεφάλαιο για την ζωή των ηρώων μας. Ένας νέος κύκλος θα ανοίξει με το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας,που έχει τον τίτλο ''Το δάκρυ του Χριστού. Lacryma Christi''. Κεντρικό πρόσωπο για ακόμη μία φορά είναι η γυναίκα. Μέσα από την υπόθεση του βιβλίου θα μας δοθεί η δυνατότητα να γνωρίσουμε περισσότερες άγνωστες πτυχές για την θέση της γυναίκας στην κοινωνία τότε,καθώς καί τις ''διαδρομές'' που θα έπρεπε να ακολουθήσει κι είχαν οριστεί για εκείνη από την στιγμή της γέννησής της.
Δυστυχώς,η γυναίκα για πολλά χρόνια στερούνταν βασικών δικαιωμάτων της καί δεν κατείχε στην κοινωνία τη θέση που της αναλογούσε. Έμοιαζε σαν ένα μηχάνημα απλά για αναπαραγωγή καί εκμετάλλευση από την οικογένεια κι ύστερα από τον σύζυγο. Όποιες ήταν τολμηρές καί διεκδικούσαν τα αυτονόητα,ή,ξέφευγαν από τα κατεστημένα κι ό,τι θεωρείτο σωστό,αυτομάτως λάμβαναν όχι καί τόσο κόσμιους χαρακτηρισμούς. Βλέπετε οτιδήποτε αλλιώτικο,ήταν μη αποδεκτό καί καταδικαστέο. Μπορείτε να αναλογιστείτε πόσο πόνο καί καταπίεση ένιωσαν καθ'όλη την διάρκεια της ζωής τους αυτές οι γυναίκες;
Για την γραφή της συγγραφέως ήδη σας τα είπα παραπάνω καί θεωρώ άσκοπο να επαναλαμβάνομαι. Το μόνο που μπορώ να σας πώ,είναι πως έχω την αίσθηση πως ο λόγος της,βιβλίο με το βιβλίο,μεστώνει σαν το παλιό,καλό κρασί καί μου αφήνει μία όμορφη επίγευση στα χείλη. Νιώθω σαν να με πλημμυρίζει από συναισθήματα,εικόνες καί σκέψεις. Με παρασύρει σε έναν εξωτικό,παθιασμένο χορό που με οδηγεί σε μία γλυκειά δίνη στην οποία δεν μπορώ να αντισταθώ...
Η συγγραφέας κυρία Φιλομήλα Λαπατά,πέρα από την αναφορά της -καί στο παρόν βιβλίο- στην ιστορία του ελληνισμού της διασποράς,μέσα από την ιστορία της πρωταγωνίστριάς της θα αναδείξει ζητήματα που ταλάνιζαν πολλές γυναίκες καί τις οικογένειές τους εκείνη την εποχή. Τους δίνει τον χώρο καί την ελευθερία να εκφράσουν χωρίς περιορισμούς καί λογοκρισία όσα τις ''πνίγουν''. Επιλέγοντας να κάνει χρήση του α' ενικού προσώπου,μπαίνει η ίδια στην θέση όλων εκείνων των γυναικών καί μιλάει εξ αυτών. Θα κάνει σαφείς αναφορές στην σχέση ανάμεσα στα παιδιά καί τους γονείς τους,τον έρωτα καί το μίσος,την εκδίκηση καί την απελπισία. Η αναφορά στην πίστη μας στον Θεό καί την στάση της εκκλησίας καί των εκπροσώπων της θα είναι κι αυτό ένα σημαντικό στοιχείο. Δυστυχώς,η υποκρισία υπάρχει παντού έξω στην κοινωνία καί δύσκολα μπορούμε να την αποφύγουμε. Θέλει να κάνουμε πολλή δουλειά με τον εαυτό μας. Για να τον κατανοήσουμε πλήρως καί να μάθουμε να αγαπάμε τους γύρω μας,θα πρέπει πρώτα να μάθουμε να συγχωρούμε καί να αγαπάμε τον εαυτό μας.
Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του δεύτερου βιβλίου,επιλέγω να κρατήσω ως φυλακτό όλα τα διδάγματα για την ζωή που μου πρόσφερε μέσα από την υπόθεσή του. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν τα τριαντάφυλλα. Τα ροδοπέταλά τους μας προσελκύουν καί είναι ευωδιαστά,αλλά από κάτω τους κρύβουν μυτερά αγκάθια που μας τρυπάνε καί μας πονούν. Έτσι κι οι ανθρώπινες σχέσεις θέλουν προσοχή,υπομονή,σεβασμό καί συμβιβασμό,αλλιώς μπορεί να χαλάσουν πολύ εύκολα καί να πληγωθούμε ανεπανόρθωτα...
''«Με λένε Λάκρυμα Κρίστη Ρούγιου, όμως, παρά το πομπώδες όνομά μου, που θα έπρεπε να εμπνέει σεβασμό, κρυφά όλοι με αποκαλούν Maledetta, δηλαδή κακορίζικη. Γεννήθηκα στη Σαρδηνία, ένα νησί που έχει έναν περίεργο άγριο αέρα και κατοικείται από μια ράτσα ανθρώπων κοντών, δραστήριων και θαρραλέων, των οποίων οι μυστηριώδεις ρίζες είναι ανεξήγητες. Όταν κοιτάζω πίσω στη δική μου αρχή, βλέπω πως ήταν κάθε άλλο παρά συνηθισμένη…» Μέσα από τις περιπέτειες μιας ασυνήθιστης γυναίκας, Ελληνίδας από τη Magna Grecia (Μεγάλη Ελλάδα) του 1850, θίγονται σπουδαία θέματα, όπως οι πρωταρχικές θεμελιώδεις σχέσεις μας με τους γονείς και τον Θεό, η υποκρισία της κοινωνίας και της Εκκλησίας, ο θυμός, το μίσος και η εκδίκηση, η αγάπη και ο έρωτας, οι πολύ προσωπικές μας σχέσεις και η συγχώρεση ως στάση ζωής και ανάγκη για ειρήνη. Η ηρωίδα του μυθιστορήματος, ένας ορκισμένος εχθρός του εαυτού της, παντρεμένη με τον επιχειρηματία-οινοπαραγωγό Άγγελου Ρούγιου, έχει περάσει μια εφηβεία τραυματισμένη, μια νιότη σπαταλημένη και μια ωριμότητα πονεμένη. Τώρα, ανίκανη να ονειρευτεί, να νιώσει χαρά και να βρει ικανοποίηση, έρχεται, επιτέλους, αντιμέτωπη με τους δαίμονες που πενήντα χρόνια μεγαλώνει μέσα της, και ξεκινάει ένα οδυνηρό οδοιπορικό προς την αυτογνωσία.(Περίληψη οπισθοφύλλου)
Συνεχίζεται...
August 24, 2020
Διαβάζοντας το βιβλίο "Το δάκρυ του Χριστού- Lacryma Christi" ένιωθα βασανιστική την επιθυμία να επισκεφτώ τη Σαρδηνία και να περπατήσω στα μέρη που η Φιλομήλα Λαπατά τόσο παραστατικά ζωντάνευε στις σελίδες του. Ολοκληρώνοντάς την ανάγνωση, ένιωσα σαν να είχα μόλις επιστρέψει από εκεί.
Ένα πολύ δυνατό έργο, με πρωταγωνίστρια τη Λάκρυμα Κρίστη, μια γυναίκα αριστοκρατικής καταγωγής γεννημένη για να διαφέρει και πρόθυμη να πληρώσει το όποιο τίμημα γι αυτό. Καταιγιστική η αφήγηση, αν και είναι σε πρώτο πρόσωπο όχι μόνο δεν κουράζει αλλά σε παρασύρει στην ατμόσφαιρα της εποχής, μεταφέροντάς σε στη Σαρδηνία του 19ου αιώνα.
Με γοήτευσε ο αγώνας της ηρωίδας προς την αποδοχή του ιδιαίτερου εαυτού της, με συγκλόνισε η αδιάκοπη μάχη της να κατακτήσει την αγάπη που στερήθηκε σε απόλυτο βαθμό από την πατρογονική της οικογένεια, με συγκίνησε η αφοσίωση στις αρχές της και η προσήλωση στους στόχους της.
Υποδειγματική η ιστορική έρευνα, ουσιαστική και βαθιά (όπως σε όλα τα έργα της Λαπατά), συνυπάρχει με την ηθογραφία της εποχής, θίγοντας θέματα παναθρώπινα και διαχρονικά. Ευχάριστη έκπληξη οι μεταφυσικες αναφορές και οι προκαταλήψεις, είναι ενσωματωμένες με μαεστρία στην ιστορία που κυλάει σαν χείμαρρος και καταλήγει στο φινάλε που της αξίζει.
Κυρία Λαπατά, αγαπημένη Φιλομήλα, ευχαριστώ για την απόλαυση. Είμαι γοητευμ��νη! Αναμένω με λαχτάρα το επόμενο...
thisismarias.com
Ένα πολύ δυνατό έργο, με πρωταγωνίστρια τη Λάκρυμα Κρίστη, μια γυναίκα αριστοκρατικής καταγωγής γεννημένη για να διαφέρει και πρόθυμη να πληρώσει το όποιο τίμημα γι αυτό. Καταιγιστική η αφήγηση, αν και είναι σε πρώτο πρόσωπο όχι μόνο δεν κουράζει αλλά σε παρασύρει στην ατμόσφαιρα της εποχής, μεταφέροντάς σε στη Σαρδηνία του 19ου αιώνα.
Με γοήτευσε ο αγώνας της ηρωίδας προς την αποδοχή του ιδιαίτερου εαυτού της, με συγκλόνισε η αδιάκοπη μάχη της να κατακτήσει την αγάπη που στερήθηκε σε απόλυτο βαθμό από την πατρογονική της οικογένεια, με συγκίνησε η αφοσίωση στις αρχές της και η προσήλωση στους στόχους της.
Υποδειγματική η ιστορική έρευνα, ουσιαστική και βαθιά (όπως σε όλα τα έργα της Λαπατά), συνυπάρχει με την ηθογραφία της εποχής, θίγοντας θέματα παναθρώπινα και διαχρονικά. Ευχάριστη έκπληξη οι μεταφυσικες αναφορές και οι προκαταλήψεις, είναι ενσωματωμένες με μαεστρία στην ιστορία που κυλάει σαν χείμαρρος και καταλήγει στο φινάλε που της αξίζει.
Κυρία Λαπατά, αγαπημένη Φιλομήλα, ευχαριστώ για την απόλαυση. Είμαι γοητευμ��νη! Αναμένω με λαχτάρα το επόμενο...
thisismarias.com
January 21, 2020
Ολοκληρώνοντας το Lacryma Christi μπορώ να πω πως η κ. Λαπατα για ακόμα μια φορά με άφησε πολύ ικανοποιημένη. Το πρώτο μυθιστόρημα της τριλογίας δεν με ενθουσίασε οπως αυτο.Μυθιστόρημα μεστό,τα έχει όλα και μας μεταφέρει σε μια αλλοτινή εποχή,τελείως κόντρα με τη σημερινή μας. Περιέχει όλες τις προκαταλήψεις παλαιότερης εποχής και θίγει θέματα φλέγοντα και διαχρονικά, όπως π.χ. τη θέση της γυναίκας,τη σχέση που έχει ο καθένας μας με το Θεό,την αποξένωση των ανθρώπων,τον κοινωνικό στιγματισμό και πολλά άλλα,χωρίς φυσικά να λείπει το ερωτικό στοιχείο και ότι το περιβάλλει. Εξαιρετικοτατο!!👌
May 8, 2015
Πολυ ωραιο βιβλιο,με ταξιδεψε σε αλλες εποχες!μου αρεσε πολυ που στο τελος καταφερε να καταλαβει την μητερα της!
June 2, 2024
Εξαιρετική περιγραφή της ζωής και της ψυχοσύνθεσης μιας γυναίκας γεννημένης στη Σαρδηνία το 1850 μέσα σε αριστοκρατική οικογένεια με ελληνικές ρίζες που όμως ήταν απίστευτα δυσλειτουργική με αποτέλεσμα να υπάρχει αποξένωση και απόσταση μεταξύ των μελών της αν και όχι έλλειψη αγάπης. Η ιστορία της Λάκριμα Κρίστη ήταν μια αποτύπωση της πορείας μιας γυναίκας που γεννήθηκε σε μια εποχή που δεν επέτρεπε στις γυναίκες να έχουν φωνή, που είχε ελεύθερο πνεύμα και δυναμική προσωπικότητα αλλά που όμως λόγω των συνθηκών της εποχής και της οικογένειάς της αναγκάστηκε να πνίξει αυτά τα χαρακτηριστικά και στη θέση τους έμεινε ένα κενό και μία πείνα για αποδοχή, αγάπη και ένταξη. Θα μπορούσε να είναι η ιστορία μιας γυναίκας της σημερινής εποχής γιατί δυστυχώς υπάρχουν μεγάλες αντιστοιχίες μεταξύ τότε και τώρα. Η συγγραφέας έχει θαυμάσια πένα και σε κάνει να ζεις μαζί με την ηρωίδα της και να βλέπεις μέσα από τα μάτια της και να σκέφτεσαι με το μυαλό και να αισθάνεσαι με την καρδιά της.
Στο μόνο που διαφωνώ με το βιβλίο είναι η άφεση αμαρτιών προς τον πατέρα της για ότι έκανε στη Ροζάλμπα γιατί όσο και να θες να συμφιλιωθείς με τους γονείς σου, κάποια πράγματα δεν τα συγχωρείς , απλά τα προσπερνάς χωρίς να τα αφήνεις απέξω στην αξιολόγηση των γονέων, αν αυτοί δεν έχουν εκφρα΄σει μεταμέλεια για τις πράξεις τους.
Στο μόνο που διαφωνώ με το βιβλίο είναι η άφεση αμαρτιών προς τον πατέρα της για ότι έκανε στη Ροζάλμπα γιατί όσο και να θες να συμφιλιωθείς με τους γονείς σου, κάποια πράγματα δεν τα συγχωρείς , απλά τα προσπερνάς χωρίς να τα αφήνεις απέξω στην αξιολόγηση των γονέων, αν αυτοί δεν έχουν εκφρα΄σει μεταμέλεια για τις πράξεις τους.
July 26, 2020
Αρχικά να τονίσω πως η Φιλομήλα Λαπατά γράφει εξαιρετικά. Σου δημιουργεί απίστευτες εικόνες και συναισθήματα. Ιστορικά έχει κάνει τρομερή δουλειά. Προφανώς έχει κάνει ενδελεχή έρευνα. Όμως εμένα η ιστορία από άποψη πλοκής με κούρασε. Δεν ήταν το βιβλίο που διάβαζα τη μια σελίδα μετά την άλλη!! Ίσως είναι για αλλού είδους κοινό το συγκεκριμένο βιβλίο.
June 4, 2025
όπως πάντα η συγγραφέας μας μας δίνει μία ιστορία με πουλί δυνατή κλοκή αλλά κυρίως χαρακτήρες και συναισθήματα. μάλλον το καλύτερό της παρότι αγαπώ όλα τα βιβλία της
August 21, 2025
Αν είχε λιγότερη περιττή πληροφόρηση θα ήταν ένα εξαιρετικό βιβλίο με πολλή εμβάθυνση
June 6, 2016
Υπέροχο και δυνατό βιβλίο που διαβάζεται εύκολα.Μυθιστόρημα τεσσάρων γενεών που διαδραματίζεται Σαρδηνία-Σικελία με θέματα τις σχέσεις με τους γονείς,τον Θεό,χωρίς να λείπουν η αγάπη,ο έρωτας,ο θυμός ,το μίσος που όλα αυτά συνθέτουν το νήμα της ιστορίας.Περιγραφικό και που δεν θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου μέχρι το τέλος.
Displaying 1 - 13 of 13 reviews