What do you think?
Rate this book
Straceńcy Madsa Voortena #0.7
Druga Burza
Buntownik Mads Voorten i jego straceńcy po raz kolejny ruszają do walki. Stawką jest wolność lub... śmierć w boju.
Przeciwko nim zastępy zbrojnych, złowroga magia, smoczy pomiot, a przede wszystkim zwykłe ludzkie cwaniactwo. Bo nie ma takiej wojny, na której ktoś nie chce zrobić interesu.
Burza ma jednak sprzymierzeńców – elfy i krasnoludy, które podobno wyginęły dawno temu, smocze szczenię, które zdradziło braci oraz Strażniczkę, która władzę stawia niżej niż matczyną miłość.Burza ma też swoje Ostrze – Madsa. Świetnego wojownika, błyskotliwego dowódcę, szaleńca i desperata, naznaczonego przeznaczeniem.
Burzy nic nie zatrzyma!
Przeciwko nim zastępy zbrojnych, złowroga magia, smoczy pomiot, a przede wszystkim zwykłe ludzkie cwaniactwo. Bo nie ma takiej wojny, na której ktoś nie chce zrobić interesu.
Burza ma jednak sprzymierzeńców – elfy i krasnoludy, które podobno wyginęły dawno temu, smocze szczenię, które zdradziło braci oraz Strażniczkę, która władzę stawia niżej niż matczyną miłość.Burza ma też swoje Ostrze – Madsa. Świetnego wojownika, błyskotliwego dowódcę, szaleńca i desperata, naznaczonego przeznaczeniem.
Burzy nic nie zatrzyma!
335 pages, Paperback
First published April 1, 2012
6 people are currently reading
139 people want to read
About the author
Marcin Mortka
239 books163 followersUrodził się 5 kwietnia 1976 roku w Poznaniu, który stał się pierwszą miłością jego życia. Kolejne spotykał stopniowo, a były to: muzyka rockowa i metalowa, mistyka Skandynawii, epoka wielkich żaglowców, aż wreszcie pisarstwo.
Już podczas studiów parał się pisaniem artykułów o tematyce erpegowo-historycznej do czasopism „Magia i Miecz” oraz „Portal”. Jest autorem powieści „Ostatnia saga”, jej kontynuacji „Wojna runów” oraz „Świt po bitwie” oraz dylogii „Karaibska krucjata”, na którą składają się tomy „Płonący Union Jack” i „La Tumba de los Piratas”. W lipcu 2007 zadebiutował w Fabryce Słów powieścią "Ragnarok 1940”.
Za niedościgniony wzór uważa Patryka O’Briana, którego powieści pracowicie przekłada na język polski. Trudną dolę tłumacza łączy z pracą nauczyciela i lektora języka angielskiego. Latem - pod pozorem pracy pilota wycieczek - ucieka w chłody Islandii.
Pasjonat ciszy i spokoju, strażnik ogniska domowego, poszukiwacz nieprzetartych szlaków pośród puszcz i jezior, co stało się kolejną miłością jego życia. Największą jest jednak Marta, z którą pewnego lata wziął ślub w cudownie pachnącym kościółku z drzewa modrzewiowego. Wkrótce został ojcem małego Michałka, który również bardzo lubi książki.
Już podczas studiów parał się pisaniem artykułów o tematyce erpegowo-historycznej do czasopism „Magia i Miecz” oraz „Portal”. Jest autorem powieści „Ostatnia saga”, jej kontynuacji „Wojna runów” oraz „Świt po bitwie” oraz dylogii „Karaibska krucjata”, na którą składają się tomy „Płonący Union Jack” i „La Tumba de los Piratas”. W lipcu 2007 zadebiutował w Fabryce Słów powieścią "Ragnarok 1940”.
Za niedościgniony wzór uważa Patryka O’Briana, którego powieści pracowicie przekłada na język polski. Trudną dolę tłumacza łączy z pracą nauczyciela i lektora języka angielskiego. Latem - pod pozorem pracy pilota wycieczek - ucieka w chłody Islandii.
Pasjonat ciszy i spokoju, strażnik ogniska domowego, poszukiwacz nieprzetartych szlaków pośród puszcz i jezior, co stało się kolejną miłością jego życia. Największą jest jednak Marta, z którą pewnego lata wziął ślub w cudownie pachnącym kościółku z drzewa modrzewiowego. Wkrótce został ojcem małego Michałka, który również bardzo lubi książki.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 37 reviews
December 23, 2024
Skomentuję jak zawsze - nie moja seria
October 2, 2022
Drugą burzę, podobnie jak Martwe jezioro, przesłuchałem w formie audiobooka. Słuchanie powieści w interpretacji Filipa Kosiora było przemiłym doświadczeniem. Lektor ubarwia jeszcze bardziej i tak już barwny oraz pełen emocji świat, wykreowany przez Marcina Mortkę.
Tradycyjnie fabuła nie miała w sobie dłużyzn. Akcja nie zatrzymywała się ani na chwilę. Martwe jezioro było bardziej skromną i kameralną historią. Druga burza to już epickie starcia i walka o wolność. Mads Voorten to człowiek szorstki w obyciu, wręcz momentami odpychający. Za to jak nikt potrafi znakomicie dowodzić i zarządzać ludźmi. Po prostu ma charyzmę oraz to „coś”, czego człowiek nie może się nauczyć, a z czym się rodzi. Dlatego też, za tym charyzmatycznym liderem, ludzie są w stanie pójść w najtrudniejszy bój.
Słuchanie Martwego jeziora oraz Drugiej burzy było prawdziwą przyjemnością. Bardzo dobra fabuła oraz prześwietna interpretacja lektora sprawiły, że z książkami spędziłem same dobre chwile. Czekam z niecierpliwością na kontynuację Utraconej godziny, by poznać dalsze losy Madsa oraz Wiatru. Polecam!
Tradycyjnie fabuła nie miała w sobie dłużyzn. Akcja nie zatrzymywała się ani na chwilę. Martwe jezioro było bardziej skromną i kameralną historią. Druga burza to już epickie starcia i walka o wolność. Mads Voorten to człowiek szorstki w obyciu, wręcz momentami odpychający. Za to jak nikt potrafi znakomicie dowodzić i zarządzać ludźmi. Po prostu ma charyzmę oraz to „coś”, czego człowiek nie może się nauczyć, a z czym się rodzi. Dlatego też, za tym charyzmatycznym liderem, ludzie są w stanie pójść w najtrudniejszy bój.
Słuchanie Martwego jeziora oraz Drugiej burzy było prawdziwą przyjemnością. Bardzo dobra fabuła oraz prześwietna interpretacja lektora sprawiły, że z książkami spędziłem same dobre chwile. Czekam z niecierpliwością na kontynuację Utraconej godziny, by poznać dalsze losy Madsa oraz Wiatru. Polecam!
April 13, 2025
Pora na drugi prequel przed przystąpieniem do treści głównej. Szczerze mówiąc nie była mi ta książka potrzebna do szczęścia i raczej "Drugą burzę" czytało mi się gorzej niż "Martwe jezioro". Nadal jest to niezła rozrywka, nadal mnie ten humor bawi i bardzo lubię tę ekipę, ale tutaj zostajemy wrzuceni w walkę jedną, drugą, a my mamy takie - chwila, stop, wszyscy się ze sobą tłuką, ale czegoś mega istotnego dla fabuły to tutaj nie ma. "Martwe jezioro" miało więcej ładu i składu, a przede wszystkim daje nam szansę poznać tych bohaterów, z którymi potem będziemy w następnych tomach. Tutaj jest to nastawione na to, że czytelnik już sporo wie i ma się cieszyć, bo wszyscy okładają się mieczami.
Podsumowując - jako uzupełnienie i zaspokojenie niedosytu po książkach głównych to ta pozycja zda egzamin, ale jeżeli, tak jak ja, zaczynacie czytać serię od tych prequeli to jest trochę ciężej.
Podsumowując - jako uzupełnienie i zaspokojenie niedosytu po książkach głównych to ta pozycja zda egzamin, ale jeżeli, tak jak ja, zaczynacie czytać serię od tych prequeli to jest trochę ciężej.
October 16, 2022
Druga burza to drugi prequel serii przygód Madsa Voortena, tak jak w przypadku Martwego Jeziora i ta książka była już kiedyś wydana przez inne wydawnictwo, a teraz czytelnicy dostali przeredagowaną wersję,aby móc w pełni poznać historię naszego awanturnika.
Wydarzenia drugiej burzy zaczynają się chwilę po zakończeniu tomu poprzedniego. Mads zbiera ochotników do kolejnego powstania przeciwko smoszczurom. W tym tomie dostajemy dużo więcej bitew, niespodziewanych sprzymierzeńców i smaczków z przeszłości Madsa przemyconych w jego snach.
Dzięki drugiej burzy dużo bardziej zrozumiałam postać Oriany, po tym jak postąpił wobec niej Mads w sumie nie dziwię się jej motywacji do tego by go zranić, co nie zmienia faktu, że jest to postać zdecydowanie negatywna. Więcej też mamy elfów z Gwainem na czele, które są bardzo ciekawą nacją.
Mam nadzieję, że autor pokusi się o jeszcze jeden prequel przedstawiający to co się działo podczas pierwszej burzy, razem z białymi plamami w życiorysie Madsa i da nam więcej jego związku z Hunną mimo przebłysków w snach czy wspomnieniach miło byłoby zobaczyć pełny obraz ich historii.
Zdecydowanie zachęcam was do czytania przygód Voortena w kolejności od prequeli do ostatniego tomu bo mi trochę się zaczęło mieszać przy czytaniu.
Ja niezmiennie dobrze się bawię przy tej serii szczególnie dzięki bystrym komentarzom pewnego wygadanego kruka.
Więc i was zachęcam do lektury.
Miejcie jednak na uwadze, że jeśli wulgaryzmy w książkach i duże zamieszanie was odrzucają to raczej nie będzie to seria dla was.
Wydarzenia drugiej burzy zaczynają się chwilę po zakończeniu tomu poprzedniego. Mads zbiera ochotników do kolejnego powstania przeciwko smoszczurom. W tym tomie dostajemy dużo więcej bitew, niespodziewanych sprzymierzeńców i smaczków z przeszłości Madsa przemyconych w jego snach.
Dzięki drugiej burzy dużo bardziej zrozumiałam postać Oriany, po tym jak postąpił wobec niej Mads w sumie nie dziwię się jej motywacji do tego by go zranić, co nie zmienia faktu, że jest to postać zdecydowanie negatywna. Więcej też mamy elfów z Gwainem na czele, które są bardzo ciekawą nacją.
Mam nadzieję, że autor pokusi się o jeszcze jeden prequel przedstawiający to co się działo podczas pierwszej burzy, razem z białymi plamami w życiorysie Madsa i da nam więcej jego związku z Hunną mimo przebłysków w snach czy wspomnieniach miło byłoby zobaczyć pełny obraz ich historii.
Zdecydowanie zachęcam was do czytania przygód Voortena w kolejności od prequeli do ostatniego tomu bo mi trochę się zaczęło mieszać przy czytaniu.
Ja niezmiennie dobrze się bawię przy tej serii szczególnie dzięki bystrym komentarzom pewnego wygadanego kruka.
Więc i was zachęcam do lektury.
Miejcie jednak na uwadze, że jeśli wulgaryzmy w książkach i duże zamieszanie was odrzucają to raczej nie będzie to seria dla was.
Read
April 5, 2024Uwielbiam Mada Voortena, nie mam nic do dodania, dziękuję za uwagę, można się rozejść.
January 25, 2023
mocno średnie już, mam wrażenie że niektóre wątki są pisane na odwal
March 8, 2023
3.5 ⭐️
Audiobook
Audiobook
May 6, 2023
3,5
Mads to chodząca Red flaga xd
Mads to chodząca Red flaga xd
May 14, 2023
3,75/5
Dzieje się tutaj więcej niż przy 'Martwym jeziorze' jest więcej dynamiki i możemy bardziej poznać Madsa, co powoduje iż ta część w moim odczuciu jest lepsza od tomu 0,5
Dzieje się tutaj więcej niż przy 'Martwym jeziorze' jest więcej dynamiki i możemy bardziej poznać Madsa, co powoduje iż ta część w moim odczuciu jest lepsza od tomu 0,5
February 19, 2023
Poprzez swoją objętość traktuję ją bardziej jako kolejny rozdział w historii Madsa Voortena. Tym razem poznajemy kulisy powstania, a także historię formowania się słynnego później Wiatru. Do tego elfy, smoki, krasnoludy i gryfy, czyli to, co "tygryski lubią najbardziej" 😉 Świetna interpretacja Filipa Kosiora.
February 28, 2024
W tej części jakoś bardziej udało polubić mi się Madsa, bo poznajemy go trochę lepiej i odkrywamy jego bardziej ludzką stronę i motywy, jakimi się kieruje, a postacie poboczne faktycznie nabierają rumieńców. Jest tutaj sporo scen batalistycznych, które są jak najbardziej na plus.
Znowu jesteśmy wodzeni za nos z pewnymi sprawami i jak w poprzednim tomie mi to nie przeszkadzało i dawało otoczkę tajemnicy, to tutaj zaczynało mnie to lekko drażnić. Niektóre wydarzenia były poprowadzone dosyć chaotycznie, ale mimo wszystko dynamika i sam klimat tego tomu podobał mi się trochę bardziej od poprzedniego. Zwłaszcza że tutaj już nie idzie wszystko fajnie i gładko i trafiamy na pierwsze przeszkody w postaci nastawienia i mentalności zwykłych mieszkańców Rozkrzyczanych Krain oraz wątpliwości Madsa.
Dodatkowo bardzo podoba mi się warstwa językowa, która oddaje klimat tego, że cała akcja dzieje się w odpowiedniku „naszego” średniowiecza. Tak samo, jeśli chodzi o bohaterów, którzy w znacznej większości są wojownikami, częściowo pochodzą z gminu i na co dzień nieużywających kwiecistego języka. Dlatego bardzo pasują mi te prostackie zdania i liczne wyzwiska, które padają z ust bohaterów.
Ogólnie całej tej historii daje duży margines wiary — przymykam oko na to, jakim cudem sklecona naprędce armia powstańcza bez jakiegoś większego przeszkolenia daje wciry znacznie potężniejszej, lepiej zorganizowanej armii Smoszczurów, ale niech już autorowi będzie, ja taktykiem nie jestem i bawię się wybornie.
Końcowe 50 stron wbiło mnie w siedzenie i nie pozwoliło oderwać się od książki. Podoba mi się rozwiązanie niektórych wątków, które jak smród ciągnęły się od wcześniejszego tomu i nie mogę doczekać się kontynuacji.
Absolutnie nie jest to górnolotna fantastyka, która tworzy nowe schematy i oferuje świat rodem z Władcy pierścieni czy Pieśni lodu i ognia. Nic z tych rzeczy. Mimo wszystko autor tworzy coś, co mnie niesamowicie wciąga i angażuje w poznawaną historię, a przede wszystkim pozwala odetchnąć po ciężkim dniu na uczelni, w pracy czy przy walce z dołkami dnia codziennego. A ja to bardzo doceniam.
„[…] ludzie całkiem durnieją w pogoni za nadzieją”
Znowu jesteśmy wodzeni za nos z pewnymi sprawami i jak w poprzednim tomie mi to nie przeszkadzało i dawało otoczkę tajemnicy, to tutaj zaczynało mnie to lekko drażnić. Niektóre wydarzenia były poprowadzone dosyć chaotycznie, ale mimo wszystko dynamika i sam klimat tego tomu podobał mi się trochę bardziej od poprzedniego. Zwłaszcza że tutaj już nie idzie wszystko fajnie i gładko i trafiamy na pierwsze przeszkody w postaci nastawienia i mentalności zwykłych mieszkańców Rozkrzyczanych Krain oraz wątpliwości Madsa.
Dodatkowo bardzo podoba mi się warstwa językowa, która oddaje klimat tego, że cała akcja dzieje się w odpowiedniku „naszego” średniowiecza. Tak samo, jeśli chodzi o bohaterów, którzy w znacznej większości są wojownikami, częściowo pochodzą z gminu i na co dzień nieużywających kwiecistego języka. Dlatego bardzo pasują mi te prostackie zdania i liczne wyzwiska, które padają z ust bohaterów.
Ogólnie całej tej historii daje duży margines wiary — przymykam oko na to, jakim cudem sklecona naprędce armia powstańcza bez jakiegoś większego przeszkolenia daje wciry znacznie potężniejszej, lepiej zorganizowanej armii Smoszczurów, ale niech już autorowi będzie, ja taktykiem nie jestem i bawię się wybornie.
Końcowe 50 stron wbiło mnie w siedzenie i nie pozwoliło oderwać się od książki. Podoba mi się rozwiązanie niektórych wątków, które jak smród ciągnęły się od wcześniejszego tomu i nie mogę doczekać się kontynuacji.
Absolutnie nie jest to górnolotna fantastyka, która tworzy nowe schematy i oferuje świat rodem z Władcy pierścieni czy Pieśni lodu i ognia. Nic z tych rzeczy. Mimo wszystko autor tworzy coś, co mnie niesamowicie wciąga i angażuje w poznawaną historię, a przede wszystkim pozwala odetchnąć po ciężkim dniu na uczelni, w pracy czy przy walce z dołkami dnia codziennego. A ja to bardzo doceniam.
„[…] ludzie całkiem durnieją w pogoni za nadzieją”
December 3, 2023
Smoki i ich słudzy nie mogą rządzić świtem. A przynajmniej tak uważa Mads Voorten i wspierający go walczący, pochodzący z różnych ras i społeczności. Garstka buntowników jednoczy siły w walce o lepszą przyszłość.
Mads wciąż stoi na czele małej rewolucji. Ale oprócz walki z wrogiem, musi mierzyć się z przeciwnościami, które wychodzą na jaw wśród sojuszników. Rozkrzyczane Krainy nie są jednak tak zainteresowane pozbyciem się Smoczycy, jak Voortenowi się na początku wydawało. Ludzie potrzebują stabilizacji, ciszy i spokojnego życia. Nie ważne, kto jest u władzy, ważne, by nikt nie zakłócał ludziom ich codziennych czynności.
Jednak oprócz znanego wroga, Madsowi przyjdzie się zmierzyć z kimś z jego przeszłości. Wkrótce okazuje się, że jest to ktoś przez niego poniżony, odrzucony, kto teraz pała żądzą zemsty.
Madsem znów targają sprzeczne emocje. Z jednej strony ma wątpliwości, czy powstanie jest konieczne, czy to on musi być jego przywódcą. Z drugiej jest byłym żołnierzem, pułkownikiem, który potrafi dowodzić ludźmi i osiągać cel. Na pewno byłoby mu łatwiej prowadzić całą kampanię, gdyby nie bruździła polityka. A do tego cały czas wracają do Voortena wspomnienia ukochanej i cudownych chwil z nią spędzanych.
"Druga burza" to ostatnia część prologu, który zapowiada główną serię o powstaniu przeciw Smoczycy. Teraz, gdy znam początki i to, co skłoniło Madsa do rozpętania Drugiej Burzy, z chęcią poznam właściwą historię.
Tę książkę posłuchałam w audiobooku czytanym przez Filipa Kosiora i to był strzał w dziesiątkę. Lektor znakomicie oddaje ducha walki. Czyta tak, że Mads wydaje się niezwykle realną postacią. Mimo iż posiadam papierowe wersje, z pewnością i kolejne części poznam z słuchanej formie.
Mads wciąż stoi na czele małej rewolucji. Ale oprócz walki z wrogiem, musi mierzyć się z przeciwnościami, które wychodzą na jaw wśród sojuszników. Rozkrzyczane Krainy nie są jednak tak zainteresowane pozbyciem się Smoczycy, jak Voortenowi się na początku wydawało. Ludzie potrzebują stabilizacji, ciszy i spokojnego życia. Nie ważne, kto jest u władzy, ważne, by nikt nie zakłócał ludziom ich codziennych czynności.
Jednak oprócz znanego wroga, Madsowi przyjdzie się zmierzyć z kimś z jego przeszłości. Wkrótce okazuje się, że jest to ktoś przez niego poniżony, odrzucony, kto teraz pała żądzą zemsty.
Madsem znów targają sprzeczne emocje. Z jednej strony ma wątpliwości, czy powstanie jest konieczne, czy to on musi być jego przywódcą. Z drugiej jest byłym żołnierzem, pułkownikiem, który potrafi dowodzić ludźmi i osiągać cel. Na pewno byłoby mu łatwiej prowadzić całą kampanię, gdyby nie bruździła polityka. A do tego cały czas wracają do Voortena wspomnienia ukochanej i cudownych chwil z nią spędzanych.
"Druga burza" to ostatnia część prologu, który zapowiada główną serię o powstaniu przeciw Smoczycy. Teraz, gdy znam początki i to, co skłoniło Madsa do rozpętania Drugiej Burzy, z chęcią poznam właściwą historię.
Tę książkę posłuchałam w audiobooku czytanym przez Filipa Kosiora i to był strzał w dziesiątkę. Lektor znakomicie oddaje ducha walki. Czyta tak, że Mads wydaje się niezwykle realną postacią. Mimo iż posiadam papierowe wersje, z pewnością i kolejne części poznam z słuchanej formie.
May 13, 2024
Stało się to do czego byłam pewna, że nigdy nie dojdzie. Jestem rozczarowana serią napisaną przez mojego ukochanego autora.
Marcin Mortka zabiera nas do świata w, którym niegdyś Smoczyca była uważana za Boga, Smocze Strażniczki obdarzone mocą strzegły jej i ich prawa. Niestety pojawił się Jaszczur, który zgwałcił a następnie zabił ją, a z jaj, które zdążyła złożyć powstały Smoczęta. Jest też Mads Voorten niegdyś Ostrze Burzy, który wygrał wojnę dowodząc.
Sama historia była naprawdę fascynująca. Smoki elfy wszystko co najlepsze jest w historiach fantasy pojawiło się w tej serii jednak coś poszło nie tak w wykonaniu.
Nie polubiłam głównych bohaterów tej historii. Były momenty w których już myślałam, że ich jednak pokochałam i szczerze im współczułam a później znowu pojawiały się fragmenty w których miałam nadzieję, że ktoś ich zabije i tym razem na dobre.
Ci bohaterowie, którzy wzbudzali moją ciekawość i sympatię pojawiali się albo żadko, albo nie mieli za dużo scen. Mam tutaj na myśli na przykład ślepego dziadunia, smoczyce z fantastycznym humorem i chęcią bycia podziwianą i elfa, który miał dużo tajemnic.
Sama historia była na maksa nierówna. Raz działo się dużo ciekawych rzeczy, a chwilę później znowu powtórka z rozrywki, z poprzednich części. Po pewnym czasie stało się to nużące i odpychające. Prawdopodobnie gdybym polubiła głównych bohaterów ( Madsa, Bielika, Elinaare) to dalej bym czytała mimo ich zachowań, które mnie denerwowały, jednak moje niechęć do nich nie motywowała mnie do dalszego czytania.
Marcin Mortka zabiera nas do świata w, którym niegdyś Smoczyca była uważana za Boga, Smocze Strażniczki obdarzone mocą strzegły jej i ich prawa. Niestety pojawił się Jaszczur, który zgwałcił a następnie zabił ją, a z jaj, które zdążyła złożyć powstały Smoczęta. Jest też Mads Voorten niegdyś Ostrze Burzy, który wygrał wojnę dowodząc.
Sama historia była naprawdę fascynująca. Smoki elfy wszystko co najlepsze jest w historiach fantasy pojawiło się w tej serii jednak coś poszło nie tak w wykonaniu.
Nie polubiłam głównych bohaterów tej historii. Były momenty w których już myślałam, że ich jednak pokochałam i szczerze im współczułam a później znowu pojawiały się fragmenty w których miałam nadzieję, że ktoś ich zabije i tym razem na dobre.
Ci bohaterowie, którzy wzbudzali moją ciekawość i sympatię pojawiali się albo żadko, albo nie mieli za dużo scen. Mam tutaj na myśli na przykład ślepego dziadunia, smoczyce z fantastycznym humorem i chęcią bycia podziwianą i elfa, który miał dużo tajemnic.
Sama historia była na maksa nierówna. Raz działo się dużo ciekawych rzeczy, a chwilę później znowu powtórka z rozrywki, z poprzednich części. Po pewnym czasie stało się to nużące i odpychające. Prawdopodobnie gdybym polubiła głównych bohaterów ( Madsa, Bielika, Elinaare) to dalej bym czytała mimo ich zachowań, które mnie denerwowały, jednak moje niechęć do nich nie motywowała mnie do dalszego czytania.
November 14, 2022
Pisałam już recenzje wszystkich obecnie dostępnych części cyklu o Madsie Voortenie, i mogę jedynie raz jeszcze zaznaczyć to, co już wspominałam.
Są tu pełne waleczności, pomysłowe bitwy, są bohaterowie, którzy nas obchodzą i którym kibicujemy, i o których dowiadujemy się coraz więcej. Dookoła biegają tajemnicze elfy i latają hipnotyczne gryfy oraz złowieszcze smoki, a całość jest tak wciągająca, że wręcz trudno byłoby ją przeczytać nie za jednym zamachem.
Lubię takie opowieści - pełne epickości, rozmachu, wyobraźni, ale też staranności i mistrzostwa w budowaniu świata przedstawionego. Podoba mi się, że całość jest opowiadana na serio i że w każdym momencie czuć tutaj wiążące się losy świata. Prequel pomaga też oczywiście zrozumieć późniejsze książki (aczkolwiek już sama nie wiem, czy nie wolałabym czytać całości od "Martwego Jeziora", nawet jeśli jest to książka zdecydowanie bardziej kameralna niż "Mroźny szlak").
Bardzo podoba mi się, że w końcu mamy w Polsce Autora, który pisze po prostu "fajne" rzeczy fantastyczne, który wydaje ich sporo (rozumiem, że te niektóre prequele były oryginalnie publikowane wcześniej, ale włącznie z nimi pojawiło się w tym roku aż sześć nowych książek Autora!), ale który nie zmienia ich jakości. Możecie nie lubić fantastyki spod znaku gatunku i stali, ale chyba nikt Mortce nie odmówi, że są to porządnie napisane opowieści. Będę z radością czytać kolejne.
Są tu pełne waleczności, pomysłowe bitwy, są bohaterowie, którzy nas obchodzą i którym kibicujemy, i o których dowiadujemy się coraz więcej. Dookoła biegają tajemnicze elfy i latają hipnotyczne gryfy oraz złowieszcze smoki, a całość jest tak wciągająca, że wręcz trudno byłoby ją przeczytać nie za jednym zamachem.
Lubię takie opowieści - pełne epickości, rozmachu, wyobraźni, ale też staranności i mistrzostwa w budowaniu świata przedstawionego. Podoba mi się, że całość jest opowiadana na serio i że w każdym momencie czuć tutaj wiążące się losy świata. Prequel pomaga też oczywiście zrozumieć późniejsze książki (aczkolwiek już sama nie wiem, czy nie wolałabym czytać całości od "Martwego Jeziora", nawet jeśli jest to książka zdecydowanie bardziej kameralna niż "Mroźny szlak").
Bardzo podoba mi się, że w końcu mamy w Polsce Autora, który pisze po prostu "fajne" rzeczy fantastyczne, który wydaje ich sporo (rozumiem, że te niektóre prequele były oryginalnie publikowane wcześniej, ale włącznie z nimi pojawiło się w tym roku aż sześć nowych książek Autora!), ale który nie zmienia ich jakości. Możecie nie lubić fantastyki spod znaku gatunku i stali, ale chyba nikt Mortce nie odmówi, że są to porządnie napisane opowieści. Będę z radością czytać kolejne.
March 6, 2024
Nie wiem czy jest sens powtarzać jeszcze raz, że seria z Madsem to kwintesencja Mortki, pełna akcji przeplatanej humorem. Tak po prostu jest, tak się ustaliło i tyle. Tutaj znowu bez zaskoczeń, akcja goni akcję, Mads jest w swoim żywiole, a kruk rzuca mięsem. Nic nowego, ale jakoś kolejna odsłona (co prawda prequel) sprawiła mi taką samą frajdę, jak każdy inny tom z serii.
Z bohaterami coraz bardziej zbliżamy się do wydarzeń z głównej serii, pojawia się ciekawy wątek z krasnoludami, a wstęp z "Mroźnego szlaku" nie jest już takim zaskoczeniem. Bliżej poznajemy również Orianę i czas, kiedy Mads był przez nią więziony. Ich relacje była dosyć ciekawa, a jeszcze ciekawsza była siła i zawziętość Madsa i to, jak przeciwstawiał się jej zabiegom i obrócił wszystko na swój zysk.
Klasycznie jak to z Mortką bywa, książkę polecam!
Z bohaterami coraz bardziej zbliżamy się do wydarzeń z głównej serii, pojawia się ciekawy wątek z krasnoludami, a wstęp z "Mroźnego szlaku" nie jest już takim zaskoczeniem. Bliżej poznajemy również Orianę i czas, kiedy Mads był przez nią więziony. Ich relacje była dosyć ciekawa, a jeszcze ciekawsza była siła i zawziętość Madsa i to, jak przeciwstawiał się jej zabiegom i obrócił wszystko na swój zysk.
Klasycznie jak to z Mortką bywa, książkę polecam!
April 23, 2025
Jest dynamiczniejsza od poprzedniego tomu, dla niektórych pewnie to na plus, dla mnie - przez to bohaterowie stali się płytcy. Część skupia się głównie na Madsie, co również nie bardzo mi się podobało, bo moi ulubieńcy - Elinaare i Kruk - zagubili się gdzieś w tle.
Mads wydaje mi się być taką polską Aelin: nie mówi nikomu swoich planów w 100%, udaje mu się częściowo przez fart, ma wysokie mniemanie o sobie, a jego mroczna przeszłość cały czas wpływa na jego postępowanie. Osobiście jestem fanką Aelin, także i w tej serii ten typ bohatera mi nie przeszkadza.
Jest o wiele brutalniejsza i wulgarniejsza niż seria o Kociołku, ciężko mi się przerzucić, choć nadal doceniam pióro Marcina Mortki.
Obawiam się, że fabułę zapomnę w przeciągu kilku dni, lecz nadal mam nadzieję, że polubię się z serią.
Mads wydaje mi się być taką polską Aelin: nie mówi nikomu swoich planów w 100%, udaje mu się częściowo przez fart, ma wysokie mniemanie o sobie, a jego mroczna przeszłość cały czas wpływa na jego postępowanie. Osobiście jestem fanką Aelin, także i w tej serii ten typ bohatera mi nie przeszkadza.
Jest o wiele brutalniejsza i wulgarniejsza niż seria o Kociołku, ciężko mi się przerzucić, choć nadal doceniam pióro Marcina Mortki.
Obawiam się, że fabułę zapomnę w przeciągu kilku dni, lecz nadal mam nadzieję, że polubię się z serią.
November 4, 2023
Zanim ponownie spotkam się z Kociołkiem i spółką, czas na kolejną imprezkę w towarzystwie Madsa Voortena i jego walecznej ekipy straceńców, którą tym razem sponsoruje prequel Druga burza Marcina Mortki.
Powstanie.
Pułkownikowi Madsowi Voortenowi, weteranowi upadłego powstania Burza, udało się przekształcić garstkę walecznych ochotników w małą armię, gotową stanąć w szranki z wyznawcami Smoczycy i ciemiężcami Rozkrzyczanych Krain – potężnymi Tuistanami. Rychło jednak okazuje się, że Smoszczury nie są jedynym ich wrogiem. Z odmętów przeszłości Madsa wyłania się daleko bardziej złowroga postać, gotowa za cenę wielu ofiar zemścić się na tym, który ongiś ją poniżył…
Od pierwszej strony bitwa goni bitwę, nie ma litości dla przeciwników, a okrucieństwa wojny opisane w odpowiednich proporcjach, ale dość soczyście, oddają pełny obraz sytuacji.
Tradycyjnie, gdy jedni machają mieczykiem i sieką wrogów na kawałki, gdzieś tam w kuluarach odbywają się narady i planują liczne zdrady. Dzięki czemu powieść nabiera odpowiedniego tempa i wyrazistości.
Co się tyczy samego Madsa, w tym odcinku, jako szefunio pokazuje, że niezły z niego kutas i zdanie innych ma odpowiednio ułożone w tylnej części ciała. Jednak mimo całego tego zachowania, chce się mu kibicować, bo jako przywódca jest błyskotliwy i wie, jak utrzymać autorytet oraz wyjść bez większych obrażeń z prawie każdego „szamba”.
Reasumując. Druga burza Marcina Mortki, to kolejne fajne czytadełko do odprężenia się po ciężkim dniu pracy.
Magia i krew.
Jeżeli spojrzę na oba przeczytane przeze mnie prequele Straceńców Madsa Voortena Marcina Mortki, to mogę napisać tylko jedno. Druga burza w stosunku do Martwego Jeziora ocieka krwią i dynamiką.
https://unserious.pl/2023/11/druga-bu...
Powstanie.
Pułkownikowi Madsowi Voortenowi, weteranowi upadłego powstania Burza, udało się przekształcić garstkę walecznych ochotników w małą armię, gotową stanąć w szranki z wyznawcami Smoczycy i ciemiężcami Rozkrzyczanych Krain – potężnymi Tuistanami. Rychło jednak okazuje się, że Smoszczury nie są jedynym ich wrogiem. Z odmętów przeszłości Madsa wyłania się daleko bardziej złowroga postać, gotowa za cenę wielu ofiar zemścić się na tym, który ongiś ją poniżył…
Od pierwszej strony bitwa goni bitwę, nie ma litości dla przeciwników, a okrucieństwa wojny opisane w odpowiednich proporcjach, ale dość soczyście, oddają pełny obraz sytuacji.
Tradycyjnie, gdy jedni machają mieczykiem i sieką wrogów na kawałki, gdzieś tam w kuluarach odbywają się narady i planują liczne zdrady. Dzięki czemu powieść nabiera odpowiedniego tempa i wyrazistości.
Co się tyczy samego Madsa, w tym odcinku, jako szefunio pokazuje, że niezły z niego kutas i zdanie innych ma odpowiednio ułożone w tylnej części ciała. Jednak mimo całego tego zachowania, chce się mu kibicować, bo jako przywódca jest błyskotliwy i wie, jak utrzymać autorytet oraz wyjść bez większych obrażeń z prawie każdego „szamba”.
Reasumując. Druga burza Marcina Mortki, to kolejne fajne czytadełko do odprężenia się po ciężkim dniu pracy.
Magia i krew.
Jeżeli spojrzę na oba przeczytane przeze mnie prequele Straceńców Madsa Voortena Marcina Mortki, to mogę napisać tylko jedno. Druga burza w stosunku do Martwego Jeziora ocieka krwią i dynamiką.
https://unserious.pl/2023/11/druga-bu...
March 13, 2023
Trochę mnie zmęczyło słuchanie tego audiobooka. Dużo walki, dużo przekleństw i opierdalania. Jedyny plus to wiadomo dlaczego Madsa aż tak naraził się Orianie.Dużo retrospekcji więc łatwo było stracić wątek. Nie polubiłam Madsa jako bohatera, który jest gotowy na wszystko by odzyskać swoją miłość plus ten jego pogardliwy stosunek do podległych ludzi, który niby wzbudza taki szacunek.
September 5, 2022
Bardzo przyjemna lektura.
May 5, 2023
Trochę gorsze od pierwszej części cyklu.
May 8, 2023
Kur..... Jak ja lubię tego bluzgającego stratega :)
August 26, 2023
Audiobook w wykonaniu Pana Filipa Kosiora to po prostu majstersztyk ❤️
November 29, 2023
Jeden z lepszych polskich cykli fantasy, jakie znam.
January 21, 2024
jakby ktoś się mnie zapytał jak ocenię wartkosc akcji w tej książce:
ja - zdążę zjeść łyżkę obiadu
Mads Voorten - zdąży wybić całą armię i przy okazji podrapać się po zadzie
ja - zdążę zjeść łyżkę obiadu
Mads Voorten - zdąży wybić całą armię i przy okazji podrapać się po zadzie
Displaying 1 - 30 of 37 reviews