L'Été 80

by Marguerite Duras

"No começo do verão, Serge July me perguntou se eu considerava entre as coisas possíveis escrever uma crônica regular para o jornal Liberation. Hesitei, a perspectiva de uma crônica regular me assustava um pouco e depois pensei que sempre podia tentar. Ele me disse que o que desejava era uma crônica que não trataria da atualidade política ou outra, mas de uma espécie de atualidade paralela, de acontecimentos que me tivessem interessado e que não necessariamente tivessem sido ressaltados pelo noticiário corrente. O que ele queria era: durante um ano todos os dias, pouco importava a extensão, mas todos os dias. Eu disse: um ano é impossível, mas três meses sim. Ele perguntou: por que três meses? Respondi: três meses, a duração do verão. Ele me disse então: está certo, três meses, mas então todos os dias. Eu não tinha nada a fazer naquele verão e quase cedi, mas não, tive medo, sempre esse mesmo pânico de não dispor de meus dias inteiros abertos
sobre nada. Fiz nova proposta: não, uma vez por semana e a atualidade que eu quiser. Ele concordou. Os três meses foram cumpridos, salvo as duas semanas de fim de junho e começo de julho. Hoje, nesta quarta-feira 17 de setembro, entrego os textos às Editions de Minuit. É disto que eu queria falar aqui, desta decisão de publicar estes textos em livro. Hesitei a passar a este estágio de publicação destes textos em livro, era difícil resistir à atração de sua perda, de não deixá-los lá onde estavam publicados, em papel de um dia, espalhados em números de jornais destinados a serem jogados fora. E depois decidi que não, que deixá-los naquele estado de textos desaparecidos teria sublinhado ainda mais — mas aí então com uma ostentação duvidosa — o próprio caráter de O Verão de 80, quer dizer, me pareceu, o de um extravio no real. Ponderei que já bastava com meus filmes, em farrapos, sem contrato, perdidos, que não valia a pena professar a negligência a esse ponto.
Era preciso todo um dia para entrar na atualidade dos fatos, era o dia mais difícil, a ponto de desistir com freqüência. Era preciso um segundo dia para esquecer, me tirar da obscuridade desses fatos, de sua promiscuidade, respirar outra vez. Um terceiro dia para apagar o que havia sido escrito, escrever."

Genres: France, French Literature, Fiction, Womens, Novels

102 pages, Mass Market Paperback

First published March 1, 1981

About the author

Marguerite Germaine Marie Donnadieu , known as Marguerite Duras, was a French novelist, playwright, screenwriter, essayist, and experimental filmmaker. Her script for the film Hiroshima mon amour (1959) earned her a nomination for Best Original Screenplay at the Academy Awards.

Reviews

[Astraea · Rating 3 out of 5]

به نظر من کتاب سختی اومد!متنی طولانی بدون حتی یک پاراگراف که در عین شاعرانه بودن اما از نوع زمخت به صورت مقاله و روزنامه نگاری هست.
وقایع سیاسی روز دنیا و تابستان سال 80 در هتل درش نوآر در 10 فصل نوشته شده است.کتاب حوصله و دقت زیادی میخواست و باعث توقف شدید در کتابخوونی من شد!

اشاره به انقلاب ایران و ناراحتی از اون در نوع خودش برای من خیلی جالب بود:
انورسادات شاه ایران را به خاک سپرد،با همان تشریفاتی که می بایست طوری که اگر آن متوفی آن حاکم مطلق بر اریکه قدرت هم می بود، همین تشریفات صورت می گرفت. و البته این علت دارد. در جنگ 1973، همین پادشاه به مردم مصر خدمت کرده بود . سادات هم گفته بود:من این را هیچ وقت از یاد نخواهم برد.در واقع از یاد هم نبرد.مشایعت جنازه شاه ایران را به تنهایی به صحنه جهان کشاند. "نیکسون فاسد" هم در کنارش بود.
---
ایران هنوز خونین است و چه دلخراش...ایران، رویای جهان

[Paula Mota · Rating 3 out of 5]

3,5* #WITMonth

Tenho consciência de que só conseguimos contabilizar os acontecimentos que marcaram um ano com alguma distância, que parece que há alguns em que tudo acontece e outros que não vão ficar para a História, mas os três meses do Verão de 1980 foram, sem dúvida, riquíssimos em factos históricos. Nestas crónicas que Marguerite Duras escreveu para o “Libération” e depois compilou em forma de livro, foi essa vertente de não-ficção que achei interessante. Foi o Verão da carestia no Uganda, o Verão dos polémicos Jogos Olímpicos de Moscovo, ensombrados pela invasão do Afeganistão, o Verão das greves de Gdsank, que levariam à criação do movimento sindical Solidariedade de Lech Walesa. É aqui que se vê a desilusão de Duras em relação ao socialismo, décadas depois de se ter filiado no Partido Comunista Francês, do qual foi expulsa em 1955, por “má conduta”.

Um país socialista, por definição, é um país no qual a fome desapareceu. Os outros aspectos do homem não são evocados. O homem que come é considerado como o homem livre, o homem suficiente. O homem suficiente já não tem de queixar-se de nada, do momento que come à vontade. O homem dos países socialistas achou-se portanto encerrado numa definição limitada do seu alimento.

Paralelamente ao que a autora assiste na televisão, há o mundo lá fora, que ela observa da sua casa de férias de Trouville, em especial as idas e vindas de uma colónia de crianças que frequenta a praia. Nela destacam-se um menino de seis anos e a sua jovem monitora cuja relação se torna um pouco mais intensa do que é normal, tomando as proporções de um amor platónico e impossível, uma projecção da sua paixão por Yann Andréa, um estudante de Filosofia homossexual com menos 38 anos do que ela. É quando a não-ficção entra no campo da autoficção, em que há até a inclusão de uma fábula que Duras contava ao filho em criança, que o livro perde o fulgor e se torna algo meloso, incómodo e confuso. Não tendo sido uma leitura muito coesa, atribuo também parte da culpa à tradução, com frases incongruentes e desconexas, que de certeza farão mais sentido no original.

Ao princípio, aparentemente, nada de novo sucedeu nestes dias, nada a não ser a passagem do tempo, o crime, e a fome, e o Irão, o Afeganistão, e depois, pouco a pouco um acontecimento novo emerge da duração dos dias, tem um lugar no mais longe de nós, muito longe, na Polónia, é a greve calma dos operários do estaleiro naval de Gdansk. Sabem-se os números, passaram de 17 mil a 30 mil, e que começou há sete semanas. Aqui, muito próximo de mim, por toda a parte em Touques neste 15 de Agosto, a população deveria aproximar-se do milhão.

[KamRun · Rating 2 out of 5]

آفتاب برآمده بود بر عالم. آسمان صاف بود و سفید، ولی دریا هنوز خروشان. مدتی دریا در همین وضعیت ماند، در همین حالت، می‌دانید که، حالتی موج‌وار و ناپایدار شبیه شب، شب‌زنده‌دار و کهنسال. مدتی به سر و کول خود زد دریا در آفتابی که بر تنش می‌تابید، طوری که انگار قرار بود دریا، به این آب‌مال کردن ابلهانه‌ی موج‌هایش پایان دهد، گرفتار خودش بود دریا، با آن همه عظمتِ باورنکردنی. دریا، مثل روز الست، بازوهای سپیدش را از خشم دراز کرده بود روی ساحل، انگار که بخواهد سهمش را ببرد، مثل حیوانی که استخوان را، یا زمان که خاکستر مردگان را

تابستان 80، همان تابستان کذایی که یان آندره‌‌ا شریک و هم‌خانه و معشوق دوراس شده . در واقع این‌ها کلماتی‌ست که دوراس خوانده و آندره‌آ تایپ‌شان کرده، از آن تابستان تا سال 1996 کلمه به کلمه‌ی دوراس را او بر کاغذ آورده است. کتاب هم به‌طور خاص در حضور سفیر فرانسه به آندره‌آ تقدیم شده.

تابستان 80 مجموعه مقالاتی‌ست که دوراس در آن تابستان برای لیبراسیون می‌نوشته، با موضوع آزاد. اعتراف می‌کنم که بسیاری از قسمت‌ها را متوجه نشدم و متاسفانه صرفا با روخوانی از آن گذشتم، باید این‌ها نوشته‌هایی‌ست مختص همان دوران و جوّ سیاسی و وقایع
رابطه‌ی پسرک و مربی شنا هم تا حدی برایم گنگ و نامفهوم بود. واقعی بود یا تمثیلی از رابطه‌ی نویسنده و آندره‌آ؟ نمی‌‍دانم

بخشی از کتاب که بنظرم جالب آمد

کشور سوسیالیست، بنا به تعریف، کشوری است که در آن مشکل گرسنگی حل شده باشد. در آنجا جنبه‌های دیگری از نیازهای بشر هنوز مورد توجه قرار نگرفته. انسانِ شکم‌سیر به عنوان انسان آزاد تلقی می‌شود، انسان با کفایت. انسان باکفایت وقتی شکمش سیر باشد از هیچ چیز شکوه و شکایت ندارد. انسان در کشورهای سوسیالیستی در محدوده‌ی تنگِ تغذیه‌اش تعریف می‌شود. جامعه هیچ نیازی به او نداشته مگر به عنوان یک موجودِ خوب‌خورده و مناسب برای استقرار سوسیالیسم. بنابراین، می‌توان گفت که چون گرسنگی وضعیتی است حاصل از محنت و محرومیت، شکم‌سیری حتما سعادت و بالندگی پدید می‌آورد؛ در حالی که وضعیت شکم‌سیریِ انسان چیزی را تعیین نمی‌کند، می‌شود آن را وضعیتی طبیعی قلمداد کرد که از آن پس انسان می‌تواند مجالی پیدا کند برای فکر کردن به خودش، به تنهایی ازلی یا به سعادتش، به هوش و شعورش - این یکی البته خاطره اندوه گذشته‌ی گرسنگیِ افسانه‌ایش را و همین‌طور شکست‌ها و دربه‌دری‌های پیشینش را برایش زنده می‌کند. مصیبت را به گرسنگی نسبت داده‌اند و نه هرگز به استثماری که از قِبَل گرسنگی اعمال می‌کرده‌اند.

[Mercedé Khodadadi · Rating 2 out of 5]

انگار یکی به نویسنده گفته باشد یک‌ نفس و بدون پاراگراف فقط بنویس. با اشتیاق برای خواندن کتابی دیگر از دوراس این کتاب را خریدم اما توصیفات پشت سر هم و تو در تو، سردرگم‌کننده و خسته‌کننده بود.

بی‌ربط به کتاب: چند روز است با میگرن عجیبی دست‌وپنجه نرم می‌کنم، این کتاب را هم در تقلا برای پیروزی بر میگرن خواندم و منگی ناشی از روزهای نقاهت و یک نفس نوشتن نویسنده با هم درآمیخت و کتاب را از چشمم انداخت.

[Narjes Dorzade · Rating 4 out of 5]

.
شفافیت رنج .....
شفافیت واژه ها .....
مارگریت دوراس ......

[Zorua64]

Je ne peux pas le noter parce que g rien compris

[Tom · Rating 3 out of 5]

"Elle lui dit qu'il se souviendrait de ce chemin et des arbres noirs en même temps que de ces paroles-ci. Que ce qu'il ne comprenait pas dans ce qu'elle lui disait était pareil à ce qu'elle ne comprenait pas d'elle-même devant lui".

There is a sadness in the sea. Duras knows it about as well as anyone else does, and in 'L'été 80' she explores the depths of this melancholic seaside scenery in detail. In essence, 'L'été 80' is the story of the love between a young woman and a silent little boy with grey eyes. Or that's at least part of the story. One can never be sure when talking about Duras.

The chapters featured in 'L'été 80' were first published as a weekly segment in the French journal 'Libération'. The aim was to provide the reader with a story that took place at the same time as the main political and social events of the summer of 1980. This book is probably a lot more interesting for those who were actually there to live those events, but still, the text is perfectly accessible for the oblivious nineties kids such as myself.

In true Duras style, the main story treats the relationship between a nameless female protagonist and a rather silent little boy who spends his holidays at the seaside (and who doesn't seem to have any parents, but hey, fuck it, it's fiction any way). A rather peculiar sort of love takes hold of the woman, as she spends more and more time with the little boy. Their love, her love, his love, is of course bound to fail, and the text constantly flirts with what defines happiness and what defines pain (and, more importantly, how the two relate to each other). In the words of the female protagonist;

"C'est alors, au bout d'un moment, que la jeune fille a dit qu'elle préférait qu'il en soit ainsi entre elle et lui, elle a dit : que ce soit tout à fait impossible, elle a dit : que ce soit tout à fait désespéré."

All in all, it makes for a surprisingly readable Duras book, and might therefore conceivably be seen as a perfect starting point for those who were intrigued by Duras' films or writing style. It's not as hard core as The Ravishing of Lol Stein but it does make for an intruiging addition to any Frenchie's book shelf.

[Nazanin Zare · Rating 4 out of 5]

3.5

[Rainy · Rating 4 out of 5]

پشت هر جمله ای از جملات کتاب ،حضور نویسنده ای ژرف اندیش و آگاه محسوس بود...
روابط مربی و کودک برای من تداعی گر رابطه ی ساحل و دریا بود...

عمیقن دوست داشتم کتاب رو ...
با تمام پیچیدگی ها و ابهاماتش.

[Parisa · Rating 3 out of 5]

ازون رابطه مرموز بین پسرک و مربی خوشم اومد

[Romane Vilandré · Rating 4 out of 5]

Tout au long de l'été 1980, Marguerite Duras rédige une chronique hebdomadaire dans le journal Libération. Cette ouvrage regroupe toutes ces chroniques. Parfois elle commente l'actualité, parfois elle poursuit son récit philosophique du jeune enfant aux yeux gris. 


D'un cynisme raffraîchissant, cet ouvrage est aussi intemporel qu'à propos. Marguerite Duras est brillante, misanthrope et jette un regard acerbe sur le monde qui l'entoure. Difficile d'imaginer qu'autant de sagesse puisse se trouver dans un si petit ouvrage. 


En guise d'avant goût, voici quelques passages:


"Je fuis ceux des gens qui au sortir d'apprendre ces choses ou de les voir savent déjà penser, et quoi, et quoi dire, et comment conclure." 


"Tout d'abord, apparemment, rien de nouveau n'est arrivé ces jours-ci, rien que le passage du temps, le meurtre, et la faim..."


"L'opacité de l'avenir a toujours troublé notre tête fragile et douloureuse, ce ratage poignant d'ordre divin."


"Regardez cet éclatement de l'esprit face à la mort généralisé du prolétariat, à son assassinat, comme elle nous est proche, comme elle nous a toujours été proche, autant que la vie même."

[Shayan · Rating 2 out of 5]

دوراس در مقدمه می نویسد:«...تصمیم این بود که نگذارم همان‌جا که چاپ شده بود بماند، محبوس روی کاغذهایی که عمر یک‌روزه دارند، گم‌و‌گور و پراکنده در صفحات روزنامه‌هایی که به ناگزیر دور انداخته می‌شوند.» راستش به باور من اگر تصمیم دیگری هم می‌گرفت به کسی بر نمی‌خورد.
متاسفانه ارجاعات پی‌رنگ اصلی داستان، که گویا پابه‌پای وقایع مختلف تابستان هشتاد پیش می‌رفت هم برای من گنگ باقی ماند. در مجموع کتاب مطلوب من نبود؛ نه به خاطر روایت‌های رمانتیک و شبه‌ژورنالیستی امور سیاسی روز، بلکه به دلیل تلاش -به باور من- مذبوحانه‌ای که می‌خواهد ۱۰ نثر پیوسته کتاب را در قالبی ارزشمندتر از ستون حاشیه‌ی یک نشریه به خواننده عرضه کند.

[Agnes Frogner]

Skjønte fint lite, men fint skrevet var det i alle fall. -Likte tekst nr8 veldig godt.

[Andreas · Rating 4 out of 5]

Karga ihopflätningar av världspolitik, väderobservationer och vakendrömska novellskisser. Ingen skulle väl få skriva sådana här krönikor i pressen nuförtiden. Tyvärr.

[Ali · Rating 2 out of 5]

Margareth Duras is a long poem, in different books with different verses.
با نام دوراس "سوزان سونتاگ"، و با نام سونتاگ، "مارگریت دوراس" تداعی می شود. تصور می کنم دوراس را هر زنی باید بخواند، و البته هر مردی هم. دوراس "سیمون دو بوار"ی دیگر است، با همان بی پروایی، جسارت و صلابت، اما زنانه و ظریف. برای خواندن و فهمیدن دوراس، باید حوصله و دقت داشت، همان اندازه که برای خواندن ویرجینیا وولف. بسیاری از آثار مارگریت دوراس به همت قاسم رویین به فارسی برگردانده شده. "تابستان 80"، "بحر مکتوب"، "درد"، "نایب کنسول"، "نوشتن"، "همین و تمام"، "باغ گذر"، "باران تابستان"، "عاشق" و البته یکی از شاهکارهایش "مدراتو کانتابیله" توسط رضا سیدحسینی ترجمه شده و "می گوید؛ ویران کن" را خانم فریده زندیه به فارسی برگردانده است. تا آنجا که یادم هست، "هیروشیما، عشق من" نیز سال ها پیش و احتمالن توسط "هوشنگ طاهری" به فارسی ترجمه شده. کتابی که دیگر هیچ خطی از آن به یادم نمانده با این نام، صحنه های فیلم "آلن رنه" با بازی "امانوئل ورا" در خاطرم زنده می شود، فیلمی که در 1959 بر مبنای این رمان کوتاه دوراس، ساخته شده است.

ترجمه ی قاسم رویین، 1379

[Christophe Charland · Rating 5 out of 5]

j'ai beaucoup aimé la rencontre de l'univers de Duras à la politique dans ce livre. un souffle qui aide à cerner certaines subtilités de son univers.

j'ai particulièrement aimé la certaine définition qu'elle donne de la mer (89), thème, - voire personnage, - récurrent et important dans tous ses textes.

[Mica · Rating 5 out of 5]

O livro apresentada um compilado de artigos que Duras escreveu semanalmente para o “Libération", durante três meses do verão de 1980, de julho a setembro. O objetivo era apresentar ao leitor uma história que ocorresse ao mesmo tempo que os principais acontecimentos políticos e sociais daquele período: as Olimpíadas de Moscou, a invasão do Afeganistão, a Revolução Iraniana, os ataques de Bolonha e a greve dos trabalhadores portuários de Gdansk. Duras cruza esses acontecimentos com o mar, os veranistas, e a relação com um garotinho silencioso que passa suas férias à beira-mar. Trata-se de um livro completamente legível e fácil da escritora, que me deixou bastante encantada. Ótima leitura!

[Andreina Garban · Rating 5 out of 5]

Un libro que recibí precisamente el día del libro. Marguerite Duras, con su visión peculiar del mar, de los acontecimientos en un período particular de la historia; no solo de Francia, sino el mundo. Y el paralelismo entre lo que ocurría entonces y lo que hoy ocurre en el país. Todo esto entrelazado con una historia de amor que sorprende por extraña, imposible y dolorosa. Buena literatura en un relato corto.

[Asbah · Rating 4 out of 5]

"Jeg ser det grå i barnets øyne, fylt av blikkets krystaller, den fuktige glansen i dem, kjøttet i dem, jeg ser havets dype og jevne gråfarge, jeg ser kroppenes form, områdene der regnet faller, og de mørknende områdene der regnet skal falle. Jeg betrakter dem. Du betrakter meg mens jeg ser på dem."

[Mouldi · Rating 3 out of 5]

Se résoudre à la fin de l'été avec ces chroniques commandées où M.D fige une portion de temps durant l'été de l'année 80 où se croisent et s'entremêlent ses regards sur l'actualité ; le bruit du monde ; les vacanciers ; le temps changeant et en filigrane un petit garçon immergé dans une singularité particulière ( probablement autiste ) . Très beau texte

[Cam · Rating 4 out of 5]

it has the same substance and soul of everything that marguerite duras has written, and yet i haven't understood a single bit of it. but i am sure that i will reread, reread and reread along my years of living. how can i say that? maybe one, maybe one day i will get to touch and to feel the soul and the exclamation of craving written in this book. .

[. · Rating 4 out of 5]

رسیدن به خوانشی منسجم از کتاب آسان نیست. کتاب، منسجم نیست. قرار نیست که باشد و نمی‌تواند که باشد. به مانند دریای طوفانی و سرگشتی‌اش در پایان تابستان، کلام مکتوب شده‌ی دوراس هم حامل این سرگشتی‌ست.
یان آندره‌آ، در اتاق سیاهِ دوراس نشسته است و گوش می‌سپارد. حضورِ انکار ناپذیر او و سایه‌ای که از خود در کلام دوراس می‌نگارد، تجسمی‌‌ست که از این هزارتو، به عاریه خواهم برد.

[Roland Hassel · Rating 3 out of 5]

Det regnar i Normandie, det regnar i havet, det regnar på stranden och på den skolpojke och hans fröken som med av regn upplösta konturer, som sen av sol utfrätta konturer, helt tar över de krönikor Duras fått i uppdrag att skriva, ställer sig i vägen för de aktuella händelser som tar plats och det är bra.

[Mahshid Saghatchi · Rating 2 out of 5]

یه روزنگاری ادبی! باید بگم که قلم دوراس حقیقتا قویه ولی خب خیلی مشخص نیست قصد نویسنده چیه از نوشتن این روزنگاری بیشتر انگار داره قلم‌فرسایی می‌کنه برا ناشر یه جاهاییش رنگ و بوی اعتراض به نظام سوسیالیستی داشت که دوست داشتم.

[Hosna · Rating 2 out of 5]

در آغاز از خواندن کتاب می‌گریختم چون می‌دانستم نمی‌شود از تابستان سال هشتاد نوشت و درباره‌ی ایران نگفت. خسته بودم از خواندن درباره‌ی انقلاب ایران. دوراس اینجا کمتر از همیشه چپ و بیشتر از همیشه هوشیار و ریزبین است. جزییات و توصیفات دریا و تابستان و هوا هم خوب است.

[Caroline Dokken Wendelborg · Rating 4 out of 5]

Skrivekunst av det sjeldne slaget, bare les her:

Og vinden løyet i totiden om natten. Alltid forbigående, som om været hadde bråhast, for så å forsvinne helt, bli borte. Jeg så det fra balkongen, luften sto igjen stille, og havet var på ny gått til ro.

[Hanna Söderholm · Rating 3 out of 5]

3,5

svårt att förstå referenserna till 1980s politik, men jag tyckte mycket om de här krönikorna. nr 8 stod ut mest. för mig en fin introduktion till Duras skrivande, vill läsa mer.

”tror ni att den mänskliga naturen är god? nej. tror ni att man kan begränsa ondskan? ja.”

[Kristin Hauge · Rating 4 out of 5]

Får ikke nok av Duras. Dette er en liten eklektisk samling av aviskommentarer fra nettopp sommeren 80

[Salvatore · Rating 5 out of 5]

C'est comme une fugue, un rêve. Et pourtant, c'est une version de la réalité. J'ai pensé à Beckett et Woolf pendant que j'ai lu ces mots.

[Sergio Guillén · Rating 3 out of 5]

Está escrita de un modo perfecto.