Hoe kan hij erachter komen wie het meest zijn vriendschap waard is? Deze vraag houdt Arend van jongs af aan bezig en werpt hem steeds terug op zichzelf. Ook in zijn studententijd, wanneer hij in morsige cafés uren van geluk vindt, blijft deze vraag onopgelost. Hij levert zich over aan protestbijeenkomsten en kiest voor de drastische lijn, omdat hij het heerlijk vindt om persoonlijke belangen buiten spel te zetten. Radicaal wordt hij en bevlogen, bezield van grootse ideeën, maar hij vindt zo ook een vriend.
De zesde roman van Gerrit Komrij (1944). In een krantenbericht over een door de BVD in het leven geroepen maoistische sekte stuit Komrij op de naam van een jeugdvriend. Het artikel is de aanleiding voor deze roman in drie afdelingen over vriendschap en idealen. Domineeszoon Arent Wiebenga is tevergeefs op zoek naar een vriend voor het leven. Eerst in zijn puberteit, dan in zijn studententijd (Amsterdam jaren 60) en ten slotte als geradicaliseerde strijder in de jungle. In het 'addendum' volgt de ontluistering. Naast een boek over vriendschap is dit in feite de fictieve uitwerking van een thema dat Komrij al langer bezighoudt en dat hij in zijn lezing 'Het verraad van mijn generatie' al eerder beschreef. Daar als vilein essay, nu in poetische schetsen, waarin hij een oordeel bewust achterwege laat. Dit boek doet met name in het eerste hoofdstuk denken aan Komrijs debuutroman 'Verwoest Arcadie', qua stijl, maar ook door de wijze waarop het karakter van de hoofdpersoon gestalte krijgt. Mooie roman, waarin verschillende thema's die bepalend zijn voor Komrijs schrijverschap samenkomen.
Gerrit Jan Komrij was a Dutch poet, novelist, translator, critic, polemic journalist and playwright. He rose to prominence in the early 1970s writing poetry that sharply contrasted with the free-form poetry of his contemporaries. He acquired a reputation for his prose in the late 1970s, writing acerbic essays and columns often critical of writers, television programs, and politicians. As a literary critic and especially as an anthologist he had a formative influence on Dutch literature: his 1979 anthology of Dutch poetry of the 19th and 20th centuries reformed the canon, and was followed by anthologies of Dutch poetry of the 17th and 18th centuries, of Afrikaans poetry, and of children's poetry. Those anthologies and a steady stream of prose and poetry publications solidified his reputation as one of the country's leading writers and critics; he was awarded the highest literary awards including the P. C. Hooft Award (1993), and from 2000 to 2004 he was the Dutch Dichter des Vaderlands (Poet Laureate). Komrij died in 2012 at age 68.
Wat een vreemd boek. Achteraf vraag ik mij af of het een goed boek was. Maar de schrijfstijl is zeker verslavend. Ik moest lezen en blijven lezen. De wijze van beschrijven, het gebruik van woorden en zinnen is brilliant. Het is geen saai boek, maar de aktie speelt zich af in het hoofdpersonage. Een hoofdpersonage dat evolueert naar een donkere vreemde wereld. Misschien is het besef als lezer wel dat hij altijd in die donkere vreemde wereld heeft gezeten. Een boek dat de moeite waard is om te lezen en dat gaat blijven hangen.
This entire review has been hidden because of spoilers.
'De loopjongen' geeft een kijkje in de ontwikkeling van een radicalisering. Het is een interessante psychologische roman die zeker voor middelbare scholieren een goede waarschuwing kan zijn, een waarschuwing op te passen voor mensen die oplossingen lijken te bieden.