In this magisterial account, Jean Lacouture portrays the sweep of five hundred years of world history, from the dungeons of the Vatican to the jungles of South America to the royal courts of Europe and Asia. A Multibiography is history with a human face, the fascinating tales of men of the spirit who participated in the actions and passions of the modern world, a "world bursting its seams." "Be all things to all men," said the founder of the Jesuits, Ignatius of Loyola, to his followers. "Go and set the world ablaze!" The often picaresque story takes us to the Paris of Rabelais, where Ignatius, with a handful of his fellow students, formed what would become the Society of Jesus. We follow Francis Xavier to Japan and Matteo Ricci to China. We watch as the Society grows into Christendom's most powerful order, and as the "Black Legend" of a calculating, Machiavellian Jesuitry leads to its abolition in 1773 (it was restored forty years later). We see the great characters of history and culture-Pascal, Voltaire, Frederick the Great, Catherine the Great-play their parts. One of Jean Lacouture's most poignant portraits is of the twentieth century's most famous and beloved Jesuit, Pierre Teilhard de Chardin, a scientist-priest whose humanistic conclusions put him at odds with the Church. Lacouture's wide-ranging narrative illuminates Pope John XXIII's reforms and the Jesuit-inspired liberation theology movements in Central and South America. With the papacy of John Paul II, a riveting drama unfolds as the Jesuits are brought under new constraints.
Jean Lacouture is a journalist, historian and author. He is particularly famous for his biographies.y
Jean Lacouture began his career in journalism in 1950 in "Combat" as diplomatic redactor. He joined Le Monde in 1951. In 1953, he worked in Cairo for France Soir, before returning to Le Monde as director for the overseas services, and grand reporter (the highest title in French journalism) until 1975.
Politically engaged on the Left, Lacouture supported decolonisation, and Mitterrand from 1981. He worked for the Nouvel Observateur, and L'Histoire. He is interviewed in the 1968 documentary film about the Vietnam War entitled "In the Year of the Pig".
Lacouture was also director for publication at Seuil, one of the main French publishers, from 1961 to 1982, and professor at the IEP of Paris between 1969 and 1972.
He is mainly known to the public because of his biographies, including the lives of Ho Chi Minh, Nasser, Léon Blum, De Gaulle, François Mauriac, Pierre Mendès-France, Mitterrand, Montesquieu, Montaigne, Malraux, Germaine Tillion, Champollion, Rivière, Stendhal and Kennedy.
A dedicated music lover, Lacouture is also president of a society of devotees of Georges Bizet.
Επιτέλους εδέησε να κυκλοφορήσει στα ελληνικά, δυστυχώς μόνο το πρώτο μέρος όμως (Πόλις οφείλετε να εκδώσετε και το δεύτερο μέρος...) της εξαιρετικής αυτής "βιογραφίας" των σπουδαίων αντρών της Συντροφιάς του Ιησού! Και ευτυχώς έτυχε σε έναν εξαιρετικό ιστορικό και γαλλομαθη να αναλάβει τη μετάφραση του ώστε να αποδώσει υπέροχα το τρόπο γραφής του Λακουτυρ. Άξιος ο κόπος του και ήταν μεγάλος, ομολογώ!!!
Ξεκινώντας από την ιστορική μορφή του ιδρυτή του Ιγνάτιου Λογιόλα και των πρώτων επτά μελών της Συντροφιάς, ο συγγραφέας δίνει, μέσω της βιογραφικής παρουσίασης 12 πορτρέτων αξιόλογων ανδρών του Τάγματος, μια πραγματικά χορταστική καταγραφή των ημερών και των έργων αυτού του Τάγματος, μέχρι και την παύση του το 1775. Και δηλώνω εντυπωσιασμενος από το έργο που αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν. Αυτοί έσωσαν την Ρωμαϊκή Κουρία απέναντι στην αντιπαράθεση με τους Μεταρρυθμιστες, ανάγοντας το πεδίο σύγκρουσης στην γνώση των κλασικών γραμμάτων και στην διδασκαλία των νεότερων επιστημών, στα Κολέγια που δημιούργησαν και αποτέλεσαν πρότυπο όλων των συστημάτων διδασκαλίας, φυτώρια όλων των μεγάλων πνευμάτων της εποχής και των philosophes. Τέκνα των Κολεγίων τους αποτέλεσαν μορφές όπως ο Μονταινιος, ο Βολταιρος, ο Ντιντερο. Αυτοί πρώτοι άνοιξαν τις πύλες της Άπω Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής στο αποστολικό έργο της Εκκλησίας, αποκαλύπτοντας στην Δύση τους πολιτισμούς των λαών της Ιαπωνίας, της Κίνας και της Νοτιοανατολικης Ασίας.
Πως το πέτυχαν; όχι σαν κατακτητές (αν κ κατέφτασαν πάνω στα πορτογαλικά εμπορικά) αλλά με σεβασμό στον πολιτισμό αυτών των λαών, μαθαίνοντας πρώτα από όλα τη γλώσσα τους και προσπαθώντας να συνδέσουν την διδασκαλία του Χριστιανισμου με την φιλοσοφία και το πνεύμα των λαών αυτών. Γνώρισαν και κατανόησαν βαθιά τον τρόπο ζωής των ανθρώπων στην Ιαπωνία, μελέτησαν και συνδυασαν τον κομφουκιανισμο με τον χριστιανισμό, σε αυτό που ονομάστηκε κινεζική διδασκαλία, δημιούργησαν το σημερινό αλφάβητο στο Βιετνάμ, έχτισαν κυριολεκτικά την "δημοκρατία των Γκουαρανι" στην Λατινική Αμερική, προστατευοντας τους ιθαγενείς από τα στιφη των δουλεμπόρων...
Ποτέ δεν αποτέλεσαν ένα πολυπληθες Τάγμα αλλά κάθε Ιησουίτης ήταν ένας άνθρωπος της εποχής του, γνήσιο τέκνο της Αναγέννησης και των Κλασικών Γραμμάτων, φορέας μιας πίστης που ήθελε να συμβαδίζει με το πνεύμα των νεοφωτιστων λαών και όχι να επιβάλει το δυτικό δόγμα και τελετουργικό, καίτοι έμειναν γνωστοί ως "φύλακες της Παποσυνης". Η ρευστή αυτή "ηθική" τους, απόρροια της κατανόησης του Άλλου και της εν μέρει πολιτικής διάστασής της δράσης τους, τους έφερε αντιμέτωπους με τους γιανσενιστες της απόλυτης ηθικής, που τους κατηγόρησαν, όχι άδικα, ότι προσαρμοζαν τα μέσα στο σκοπό! Άλλωστε κατάφερναν πάντα να είναι δίπλα στην εξουσία, την οποία φρόντιζαν να εκμεταλλευονται, προς όφελος των σκοπών τους, όμως. Ωστόσο ήταν η άνοδος του Απολυταρχικου Κράτους στην Ευρώπη που επέφερε, προσωρινά, την πτώση τους, αφού η οικουμενική διάσταση του ρόλου τους και η σταθερή υποστήριξη τους στην παπική βούλα, δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή πλέον στους βασιλιάδες που ήθελαν τον πολιτικό ρόλο τους σε διάσταση από τον θρησκευτικό.
Δεν ξέρω πόσους θα ενδιαφέρει, άλλωστε για να το διαβάσει κανείς απαιτείται καλή γνώση της ευρωπαϊκής ιστορίας. Διαβάζεται όμως ευχάριστα χάρη στο παιγνιωδες ύφος του συγγραφέα και στην μετάφραση, που το αποτυπώνει εξαίσια! Αν εκδοθεί και το δεύτερο μέρος...
Έμεινα εντυπωσιασμένος καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, από την σπουδαία ιστορία του τάγματος αλλά και από τον συγγραφέα, οπωσδήποτε και από τον μεταφραστή.
Ο Λακουτύρ μας συστήνει κάποιες πολύ μεγάλες προσωπικότητες από την ιστορία της «συντροφιάς του Ιησού». Πέρα από τον ιδρυτή Λογιόλα, υπήρξαν αυτοί που κατάφεραν να χτίσουν γέφυρες με απολύτως ειρηνικά μέσα σε πολύ διαφορετικούς πολιτισμούς όπως στην Κίνα, το Βιετνάμ και τους ιθαγενείς της νότιας Αμερικής.
Αξίζουν συγχαρητήρια στις εκδόσεις Πόλις και ελπίζω να κυκλοφορήσει και ο δεύτερος τόμος.
The translation from French comes across as clean but the style and approach of the original assumes a bit too much from a non-French audience in places. If you are looking for a general work on Jesuits, look elsewhere, but if you are interested in a fresh take on some of the most important Jesuit minds of the past few centuries these chapters are great to consult.