Wanneer wordt aangekondigd dat Christus op 21 juli, in volle komkommertijd, Brussel zal bezoeken, ondergaat de Belgische hoofdstad een metamorfose. De gevels worden opgeknapt, bloembakken geplaatst en de criminaliteitscijfers duiken plotsklaps naar het nulpunt. Terwijl de beleidsmensen bakkeleien over wie een persoonlijk onderhoud met de profeet verdient en discussiëren over de route waarlangs Jezus lopen moet, krijgt de stad almaar een menselijker gelaat met oog voor de dakloze, de illegaal, de dronkaard en de armoe-oogster. De metro ruikt niet langer naar pis, de hoop is onder het volk. En dan breekt de grote dag zelf aan. Op weergaloze wijze becommentarieert Verhulst de hedendaagse samenleving.
Na zijn debuut in 1999 schreef Dimitri Verhulst 13 boeken, romans, verhalen, novellen, poëzie en toneel. Zijn werk verschijnt in meer dan 20 talen over de hele wereld en hij wordt gezien als een van de grote schrijvers uit de Lage Landen. De klassieker De helaasheid der dingen werd bekroond met de Gouden Uil Publieksprijs, met Godverdomse dagen op een bol won hij de Libris Literatuurprijs. Zijn laatste, De laatkomer, verkocht binnen een half jaar meer dan 75 000 exemplaren, wordt verfilmd en over de hele wereld vertaald.
• 2007 - Publieksprijs Gouden Uil voor De helaasheid der dingen • 2007 - Humo's Gouden Bladwijzer voor De helaasheid der dingen • 2008 - De Inktaap voor De helaasheid der dingen, literaire jongerenprijs Vlaanderen, Nederland en Suriname • 2009 - Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll voor Godverdomse dagen op een godverdomse bol • 2009 - De Libris Literatuur Prijs voor Godverdomse dagen op een godverdomse bol
Dimitri Verhulst ziet in zijn verhaal over de intrede van Christus in Brussel een mooie kans flinke maatschappijkritiek te leveren op de Belgische en Brusselse samenleving. Uiteindelijk stelt hij de onuitgesproken vraag: Waarom hebben we een externe stimulans nodig om ons gedrag en de wereld om ons heen te verbeteren? Verhulst schrijft losjes Nederlands, doorspekt met Vlaamse woorden en zegswijzen die mij onbekend waren en daardoor lichtelijk een exotisch gevoel geven. Mooi geschreven, snel gelezen, fijn verhaal,
الرواية ساخرة وليست ذات طابع ديني كما ظننت انا عندما قرأت اسم الكتاب ، فكرة الرواية هي السخرية من المجتمعات الاوروبية بشكل عام والمجتمع البلجيكي بشكل خاص وبعد ان انتشر خبر بأن المسيح قادم الى بروكسل في الحادي والعشرون من يوليو وكيف يستعد الناس بمختلف مستوياتهم واوضاعهم في المجتمع الى استقباله .
Vermakelijke satire en ode aan Brussel, bloemrijk verteld door een grootse schrijver
Het staat er dan toch echt: tussen de overige krantenkoppen een klein berichtje dat op de 21e juli Christus zijn opwachting zal maken in Brussel. Het zet een hele gang van gebeurtenissen in, smakelijk verteld door onze hoofdpersoon.
Al snel staat heel Brussel op zijn kop. Van binnen en buitenland stromen de pelgrims toe. Kreupelen, mankepoten en lepralijders verzamelen zich langs de vermeende route, waar de Here straks zijn intrede in Brussel zal doen. Maar waar komt hij Brussel binnen? Wordt het een man op een ezel, of komt hij per vliegtuig aan op Zaventem en kust hij het asfalt?
Bewoners, politici en de geestelijkheid buitelen over elkaar om het welkomstprogramma in elkaar te knutselen. Welke route gaat hij lopen? Welke hoogwaardigheidsbekleders mogen hem een handje schudden? Wat zal hij gaan eten? Wat voor taal zal hij spreken? Latijn of Aramees? Haastig wordt uit een nabijgelegen asielzoekerscentrum een meisje weggetrokken, die een Syrisch dialect schijnt te spreken dat nog het meest weg heeft van het oud-Aramees.
Op vermakelijke wijze zet Dimitri Verhulst zijn verhaal neer, met de hem zo bekende stilistische stijl. Ondertussen moet de hoofdpersoon ook nog eens zijn kwakkelende relatie redden, het huis van zijn overleden moeder leef zien te ruimen en maakt hij kennis met zijn buurman, die waarachtig een nooit veroordeelde moordenaar schijnt te zijn. Maar hing Jezus niet aan het kruis tussen twee veroordeelde moordenaars?
Het levert een satire en ode op aan Brussel en België van een bloemrijke woordenkunstenaar. Met een groot gevoel voor humor weet hij dit aan de dag te leggen, waarbij de humoristische invalshoek dit boek zo goed maakt, waar het in zijn andere boeken wel eens aan ontbrak. Wat een genot om te lezen, met een knipoog naar de hedendaagse maatschappij.
Heeeeeerlijke mix van satire, maatschappijkritiek en alledaags absurdisme <3333 - Een ode aan België in al haar rommelige glorie, met Brussel als decor van een dolkomische intocht. Ik heb hardop gelachen, geknikt en gefronst, hoe kan het ook anders, de proloog te worden van mijn thesis; zeer goe!
Laat je vooral niet afschrikken door de titel, het verhaal heeft zo veel of weinig te maken met religie als je wilt. Een wervelende afwisseling tussen een verhaal over een doodgewone man in een stad die tot leven komt en scherpe kritiek op de samenleving van Verhulst bijna als columns over van alles en nog wat. Gij zult er zeker en vast van houden.
‘De losse handjes der pastoors kwamen in net iets te veel volkse moppen voor om onverdacht te zijn want datzelfde volk, dol op spreuken, leefde al eeuwen met de wijsheid dat daar waar rook is ook vuur moest zijn.’
‘Waar 1 op 4 zieke mensen gezondheidszorg uitstelden, omdat sterven betaalbaarder was dan genezen.’
‘Pas op, ik voel me comfortabel in mijn prachtige Belgische biotoop, omringd door zaken en waarden die mij dierbaar zijn: Luikse boulettes, het recht op journalistieke en artistieke vrijheid, asperges met boter en ei in mei (…)’
I mostly bought this because I wanted to read a Belgian book and frankly it’s a bit all over the place. But it’s also often amusing and I found the ending surprisingly moving. The premise - Christ coming to Brussels - is pure genius.
This book was intiguingly difficult. Although the narrative is couched in a fairly straight-forward plot, I think that Verhulst lets the reader switch at various points between the perspective of an atheist, theist and an agnostic, however these were never at the parts of the story that I expected. For me, Verhulst has created a very clever little novella in the wonderful way he manages to make the reader consider radically different viewpoints at the same time. All of this is rendered in some wonderfully black humour that made the reading even more enjoyable.
Kunnen we al spreken van een typische Verhulst? Grappig, herkenbaar, cynisch, sfeervol, beetje maatschappijkritiek hier en daar, ... maar zal De helaasheid der dingen voor mij niet vlug overtreffen. Toch: weer een originele premisse, gegoten in een verwachtingsvol en confronterend verhaal. Over de macht van de media en de stiekeme hoop dat de Messias niet meer té lang op zich laat wachten.
Though he makes no reference to the painting of the same name by Belgian artist James Ensor, Ensor himself would have loved Verhulst's treatment of the subject. Wry and sacrilegious, there is something here to offend everyone.
Goodreads includes few of Verhulst's works in English. Look for them anyway and you won't be disappointed. Look especially for Mevrouw Verona daalt de heuvel af, 2006 (Madame Verona Comes Down the Hill).
Het idee is grappig, al heb ik niet hardop gelachen toen ik het boek las. De situaties die geschetst worden zijn wel komisch. Het Vlaams en de woorden die gebruikt worden begreep ik niet altijd en soms las het daardoor wat moeilijk.
تدخل دولة بلجيكا في حالة من الهذيان والترقب العام عند الكشف بان المسيح سيصل إلى العاصمة خلال اسابيع، وتتغير الاحوال و تعلو امواج العقد الاجتماعي بانتظار المخلص
Perhaps I was just in a good mood when I read it, but I found none of the vitriol and bitterness that reviewers have commented on in this novel, even in the same translation (which is excellent). Instead I found it to be a gentle, dryly funny, intelligent snapshot of modern western europe; rather than cynicism, I found a message in the book that it is neither silly nor sentimental to find earnest hope and community, even for a brief moment, in the otherwise unrelenting apathy of 21st c life.
Het is een heel grappig boek, het is heel leuk om te lezen wat voor veranderingen de stad Brussel doormaakt als wordt aangekondigd dat Christus zou komen. Het was wel een beetje moeilijk om erin te komen, maar daarna leest het makkelijk door. Zeker een aanrader!!
Verhulst schrijft poëtisch, met een prachtige cadans. Dit viel mij vooral in het begin van het verhaal op. Hij is een zeer goede observant en weet zijn observaties humoristisch, maar scherp te verwoorden. De stad, massahysterie en eigenlijk ook de hele mensheid worden te kijk gezet. Maar hoe triest het ook is, hij heeft wel gelijk. Je zou kunnen denken dat hij overdrijft; hyperbolen als meesterlijke stijlfiguren om zijn punt te maken, maar dat is ijdele hoop. En juist omdat hij het als één grote grap brengt, kun je het opbrengen om het te lezen, maar het is natuurlijk heel triest. Verhulst houdt ons een spiegel voor, een lachspiegel, al zal het lachen ons eigenlijk moeten vergaan.
Dit dunne boekje ligt min of meer in het verlengde van godverdomde dagen: in vorm is het eerder een proza gedicht dan een roman of novelle. Hierdoor en door de altijd aanwezige humor leest het weer als een trein. Terwijl de een na de andere idioot voorbij komt krijgen we nog mooi een portie maatschappij kritiek mee en de boodschap dat de wereld een stuk mooier zou kunnen zijn als iedereen wat mooier doet. Is hier echt een impuls van buitenaf voor nodig?
De intrede van Christus in Brussel is makkelijk te lezen omdat hij maar weinig pagina's beslaat en grote letters heeft. Qua taalgebruik moet je je hoofd er even bijhouden maar dat vond ik zelf wel fijn. Het verhaal sprak me niet meteen aan en ik was niet dolenthousiast over dit boek. Toch zitten er wel grappige passages in en het cynisme dat tussen de regels door te lezen is kon ik ook wel waarderen.
Verhulst blijft me amuseren. Stilistisch ken ik het trucje misschien wel, maar vervelen gaat het niet. De uitwerking van het idee is erg goed, het geeft Verhulst de mogelijkheid om heerlijk te sneren naar de Brusselse en Belgische gewoontes. Doe daarbij een aantal prachtobservaties en je hebt een heerlijk boek.
De stijl is mooi melodieus. De inhoud is absoluut geestig. Het idee achter het boek is geniaal. Maar in de uitwerking wordt het een invuloefening die het ondanks de herkenbare observaties over het België van vandaag niet redt. Ik mis verrassing, inzicht of inspiratie.
Described as a 'black comedy' which usually means not particularly funny, This slender volume poses some interesting questions regarding meaning in our modern world and finding pleasure in the here and now but is wrapped in so much decadent cynicism it leaves a bitter taste
Heerlijk geschreven, ironisch, kritisch, haar scherp observerend, nergens plat of kwetsend, humoristisch en vooral krachtig en intelligent geschreven. Ik ben inmiddels fan!