What do you think?
Rate this book
Struikmeisje
Een ontroerende jeugdroman over vastzitten in je eigen hoofd Iedereen heeft wel een reden waarom hij doet zoals hij doet. Bij Erie is die reden een stoornis. Tenminste, dat zegt haar therapeut. Erie háát dat woord. Het klinkt alsof je gestoord bent. Nu gaat ze niet meer naar school, want in haar veilige huis midden in het bos zijn geen klasgenoten, geen prikkels, geen stress… en dus ook geen stoornis. Probleem opgelost! Erie besluit zelf te onderzoeken waarom mensen doen wat ze doen. En de perfecte plek daarvoor is De Vliegenzwam. Een huisjespark in het bos. Daar ontmoet ze Bas. Wat doet hij nou in het bos, in zijn rolstoel? Waarom doet hij zo aardig? Net als Erie denkt dat ze de antwoorden heeft, blijkt Bas een heel andere reden te hebben. Een die haar leven helemaal op z’n kop zet… Struikmeisje is een ontroerende jeugdroman over vriendschap, vastzitten in je eigen hoofd en alle dingen die je niet op school kunt leren. Om zelf te lezen vanaf 9 jaar.
214 pages, Kindle Edition
Published April 21, 2023
8 people are currently reading
130 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 50 reviews
October 12, 2024
Oh wauw, dit boek is echt een aanrader!
November 26, 2023
Wat een mooi boek is dit, zeg. Ontroerend, erg grappig, prachtig geschreven met heel veel begrip voor hoe mensen in elkaar zitten. Als puzzels, zou Erie zeggen. Voor de liefhebbers van Anna Woltz en Briefjes van Pele. Absolute aanrader.
Read
May 31, 2023Fijn, warm, grappig jeugdboek voor 10+ voor liefhebbers van Anna Woltz, Annejan Mieras en 'Hoe ik per ongeluk een boek schreef'.
Hele natuurlijke representatie van een jonge tiener met autisme en een jongen in een rolstoel die bevriend raken op een vakantiepark in het bos (voor haar thuis en voor hem ogenschijnlijk tijdelijk). Over volle hoofden, zorgen voor de natuur en de keuze om niet naar school te willen.
De hoofdpersoon Erie wordt zowel door zus als therapeut aardig bedot, wat mij als lezer boos maakte maar waar Erie redelijk eenvoudig overheen stapte. Het boek blijft ondanks de thematiek lichtvoetig en liefdevol, à la 'Briefjes van Pelle', en dat maakt het zo'n prettig boek voor die leeftijd.
Hele natuurlijke representatie van een jonge tiener met autisme en een jongen in een rolstoel die bevriend raken op een vakantiepark in het bos (voor haar thuis en voor hem ogenschijnlijk tijdelijk). Over volle hoofden, zorgen voor de natuur en de keuze om niet naar school te willen.
De hoofdpersoon Erie wordt zowel door zus als therapeut aardig bedot, wat mij als lezer boos maakte maar waar Erie redelijk eenvoudig overheen stapte. Het boek blijft ondanks de thematiek lichtvoetig en liefdevol, à la 'Briefjes van Pelle', en dat maakt het zo'n prettig boek voor die leeftijd.
February 2, 2024
Wat een heerlijk verhaal! Vergelijkbaar met Het (on)gewone verhaal van Bo (en Tom). Zelfde stijl, zelfde humor en zelfde herkenbaarheid voor sommige kinderen.
Zeer geschikt als voorleesboek voor een bovenbouw!
Zeer geschikt als voorleesboek voor een bovenbouw!
July 29, 2025
5 ⭐️
Het brengt een bepaald soort rust over me als ik een boek lees waarin ik stukjes van mezelf in mooie woorden terug kan lezen. Ik voel me dan gezien en ook menselijker, want als er open en zonder oordeel over mensen zoals ik geschreven wordt, dan ben ik gelukkig. Ik hoop dat dit boek zowel de Erie’s als de Billie’s onder ons bereikt. Wat ben ik blij dat dit boek op mijn pad is gekomen.
Het brengt een bepaald soort rust over me als ik een boek lees waarin ik stukjes van mezelf in mooie woorden terug kan lezen. Ik voel me dan gezien en ook menselijker, want als er open en zonder oordeel over mensen zoals ik geschreven wordt, dan ben ik gelukkig. Ik hoop dat dit boek zowel de Erie’s als de Billie’s onder ons bereikt. Wat ben ik blij dat dit boek op mijn pad is gekomen.
August 25, 2023
Ik kon echt niet stoppen met lezen. Wat een fijn verhaal. En dan die puber liefde, heerlijk.
Mooi dat het vanuit het oogpunt 'anders' is geschreven en daardoor genormaliseerd word.
Mooi dat het vanuit het oogpunt 'anders' is geschreven en daardoor genormaliseerd word.
December 7, 2025
mooi, vlot te lezen boek met een prachtige diepere laag. over een meisje met autisme dat bevriend raakt met een jongen met een fysieke beperking. hij leert haar kennen en helpt haar in haar kracht te zetten op een hele mooie subtiele manier. mooi, luchtig geschreven, maar met een goede boodschap.
March 2, 2025
3.5 ster. Mijn moeder vertelde over dit boek en toen was ik wel geïntrigeerd, erover nadenkende om mezelf te laten testen voor het autisme spectrum en terugdenkend aan mijn eigen jeugd.
Interessant dat Erie’s perspectief in de ik-vorm is en dat van Bas in de 3e persoon. Het boek geeft je echt de kans om meer in Erie’s hoofd en gedachten te zitten, met iets meer afstand voor dat van Bas.
Mooi hoe de zorgen en het verdriet van Billie werden weergegeven, die eerst nog niet helemaal duidelijk zijn voor Erie, of waarom ze verdrietig zou zijn.
Af en toe een mix-up van namen/persoonlijk voornaamwoorden (hallo micro-obsessie/pet peeve).
Interessant dat Erie’s perspectief in de ik-vorm is en dat van Bas in de 3e persoon. Het boek geeft je echt de kans om meer in Erie’s hoofd en gedachten te zitten, met iets meer afstand voor dat van Bas.
Mooi hoe de zorgen en het verdriet van Billie werden weergegeven, die eerst nog niet helemaal duidelijk zijn voor Erie, of waarom ze verdrietig zou zijn.
Af en toe een mix-up van namen/persoonlijk voornaamwoorden (hallo micro-obsessie/pet peeve).
October 22, 2023
Gelijk herkenbaar in schrijfstijl en te vergelijken met haar andere boek 'het ongewone verhaal van Bo en Tom'.
Mooi om de hoofdpersoon zelf onder woorden te laten brengen wat autisme voor haar betekent en welke gevolgen dat heeft. Met plezier gelezen.
Mooi om de hoofdpersoon zelf onder woorden te laten brengen wat autisme voor haar betekent en welke gevolgen dat heeft. Met plezier gelezen.
September 17, 2024
Herkenbaar boekje over een meisje met autisme. Lijkt wel goed om het bespreekbaar te maken bij kinderen.
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 30, 2024
Wat een mooi en fijn boek! Dit boek kan zoveel herkenning geven aan kinderen
October 26, 2024
Echt een aanrader!
December 13, 2023
Een heel mooi boek over een meisje met autisme. Als het verhaal eenmaal op gang komt, kun je niet meer stoppen met lezen. Het einde is heel ontroerend.
February 19, 2025
Zo fijn, zulke mooie boeken! Hiermee krijg ik 'mijn' kinderen wel aan het lezen!!
Ik dacht af en toe: dit boek is toch niet geschreven door Anna Woltz. Het is namelijk dezelfde stijl.
Er zijn, denk ik, veel kinderen die zich in deze tijd herkennen in Ernie. En dat maakt dat beginnen lezers hopelijk boekenliefhebbers worden!
19-02-2025: Ik heb dit boek, na het lezen ervan, voor mijn klas gewonnen met een winactie van onze dyslexie behandelaar! Zo leuk! De eerste leerling is het boek al aan het lezen!
Ik dacht af en toe: dit boek is toch niet geschreven door Anna Woltz. Het is namelijk dezelfde stijl.
Er zijn, denk ik, veel kinderen die zich in deze tijd herkennen in Ernie. En dat maakt dat beginnen lezers hopelijk boekenliefhebbers worden!
19-02-2025: Ik heb dit boek, na het lezen ervan, voor mijn klas gewonnen met een winactie van onze dyslexie behandelaar! Zo leuk! De eerste leerling is het boek al aan het lezen!
May 12, 2025
Goed geschreven, kan worden voorgelezen en door kinderen zelf worden gelezen, relevant en modern thema, afwisselend vanwege de hoofdstukken die telkens vanuit één van de hoofdpersonen zijn geschreven, kortom: een aanrader!
May 16, 2023
Eerie is twaalf en heeft een stoornis (volgens haar therapeut dan). Ze gaat niet meer naar school vanwege alle prikkels, en is vastberaden om vanuit de veiligheid van haar struiken uit te puzzelen waarom mensen doen wat ze doen. Bas heeft een rolstoel, en het kak-vakantiepark "De Vliegenzwam" waar zijn vader hem mee naartoe heeft genomen bestaat uit grint en aarden weggetjes die daar niet voor bedoeld zijn.
Struikmeisje is een heerlijk verhaal waardoor ik hardop zat te lachen in de trein, met treffende beschrijvingen en origineel uitgebeelde emoties. Het is duidelijk te merken dat de auteur onderzoek gedaan heeft naar de belevingswereld van mensen zoals Erie en Bas, waardoor dit minder voelt als een verhaal over fictieve personages en meer als een verhaal over echte mensen. De schrijfstijl is vlot en zelfverzekerd en het boek leest als een trein. In de eerste zit had ik de ene helft uit, en in de tweede zit meteen de andere!
Laat me je vertellen, ik zat te giechelen. Gewoon de manier waarop Erie zo lekker hyperspecifiek is en waarop dat vanuit haar POV ook beschreven wordt alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat een mens zo zou denken. Natuurlijk wordt je rustig als je De Zeven doet, dat is toch heel logisch?
Het hele verhaal is een fijn en verfrissend perspectief om in te mogen duiken, zowel van Erie's kant als die van Bas. Waar je in Erie's hoofdstukken helemaal meeleeft met iemand met autisme, krijg je vanuit het perspectief van Bas ook een ontzettend "echt" beeld van hoe het is om in een rolstoel te zitten. De dingen die je wel kan (wheely's maken, wildwissels volgen als je heel vastberaden bent), maar ook de dingen waar je juist tegenaanloopt, ook als stoere, gespierde basketballer.
✨ ASS representatie
✨ Fijne schrijfstijl
✨ Droge humor, rolstoelgrappen, en sporadische onderbroekenlol (of het gebrek daaraan)
✨ Leuke blik op de natuur en dassen
✨ Familie relaties
Kortom; een enorme aanrader, of je nu wel op het spectrum of in een rolstoel zit, of niet.
'Captain?'
'Ik ben captain van mijn basketbalteam. Zo noemen ze me.'
Ik keek naar zijn wielen.
'Ja, ik hou er niet van om de hele dag op mijn gat te zitten.' Hij tikte tegen zijn rolstoel.
Struikmeisje is een heerlijk verhaal waardoor ik hardop zat te lachen in de trein, met treffende beschrijvingen en origineel uitgebeelde emoties. Het is duidelijk te merken dat de auteur onderzoek gedaan heeft naar de belevingswereld van mensen zoals Erie en Bas, waardoor dit minder voelt als een verhaal over fictieve personages en meer als een verhaal over echte mensen. De schrijfstijl is vlot en zelfverzekerd en het boek leest als een trein. In de eerste zit had ik de ene helft uit, en in de tweede zit meteen de andere!
'Ik zie je.'
Dat kon niet. Ik deed weer één oog open en toen de andere ook, want ik schrok hoe dichtbij de jongen was. Hij zat voorovergebogen in zijn rolstoel, zijn neus op misschien vierenvijftig centimeter van mijn neus.
Laat me je vertellen, ik zat te giechelen. Gewoon de manier waarop Erie zo lekker hyperspecifiek is en waarop dat vanuit haar POV ook beschreven wordt alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat een mens zo zou denken. Natuurlijk wordt je rustig als je De Zeven doet, dat is toch heel logisch?
Het hele verhaal is een fijn en verfrissend perspectief om in te mogen duiken, zowel van Erie's kant als die van Bas. Waar je in Erie's hoofdstukken helemaal meeleeft met iemand met autisme, krijg je vanuit het perspectief van Bas ook een ontzettend "echt" beeld van hoe het is om in een rolstoel te zitten. De dingen die je wel kan (wheely's maken, wildwissels volgen als je heel vastberaden bent), maar ook de dingen waar je juist tegenaanloopt, ook als stoere, gespierde basketballer.
Waarom was die [zijn stoel] nou altijd interessanter dan zijn hoofd?Rijtje pluspunten:
✨ ASS representatie
✨ Fijne schrijfstijl
✨ Droge humor, rolstoelgrappen, en sporadische onderbroekenlol (of het gebrek daaraan)
✨ Leuke blik op de natuur en dassen
✨ Familie relaties
Kortom; een enorme aanrader, of je nu wel op het spectrum of in een rolstoel zit, of niet.
May 5, 2023
“‘Alles wat ik van iemand zie, zie ik als een puzzelstukje. En als ik genoeg stukjes heb, kan ik het hele plaatje zien.’”
Erie zit graag in de struiken. Dan kan ze ongemerkt mensen observeren, zodat ze de mens kan snappen voordat ze er oog in oog mee staat. Daar wordt ze namelijk heel zenuwachtig van. Een diertje in haar buik gaat dan heel hard kriebelen. Liever blijft ze onzichtbaar.
Bas ziet Erie in de struiken. Daarom noemt hij haar Struikmeisje. Erie snapt eerst ook niks van Bas. Hij zit in een rolstoel; daar kijkt ze dan maar naar, want dat begrijpt ze wel. Bas verveelt zich en besluit dan maar om het gekke Struikmeisje te gaan leren kennen.
De twee groeien naar elkaar toe. Ze geven elkaar de ruimte en dat vindt Erie fijn. Haar grote zus Billie kan haar geluk niet op. Haar kleine zusje, die niet naar school kan omdat de prikkels haar teveel worden, heeft een vriend!
Stiekem legt ze contact met Bas en geeft hem instructies hoe ze met Erie moet omgaan. En zou hij ook even willen zorgen dat Erie de envelop met ‘de diagnose’ van de GZ-psycholoog openmaakt?
Dan gebeurt er iets waardoor Erie zich helemaal terugtrekt. Ze gaat letterlijk bij de dieren wonen, bij haar babydasje waar ze voor zorgt. Was alles in het leven maar zo voorspelbaar en rustig als het leven van een dier, dan zou Erie geen problemen hebben.
Ik heb genoten van dit boeiende en emotioneel geladen verhaal. De karakterontwikkelingen zijn zo mooi beschreven en herkenbaar voor veel kinderen met autisme en hun ouders. En de belangrijkste boodschap zegt Erie op het eind: het is belangrijk om jezelf te snappen, want dan snap je anderen ook beter.
Al met al dus een fijn nieuw boek van Tineke Honingh, die in Het (on)gewone verhaal van Bo (en Tom) al over een spastisch meisje schreef. Honingh laat wederom zien dat ze dit soort best wel lastige onderwerpen heel mooi kan vertalen naar verhalen die nergens moraliserend of betuttelend overkomen en dat is fijn als je als kind of in je omgeving worstelt met een handicap of ‘stoornis’ (een woord dat Erie vreselijk vindt, net als de afkorting ASS).
Erie zit graag in de struiken. Dan kan ze ongemerkt mensen observeren, zodat ze de mens kan snappen voordat ze er oog in oog mee staat. Daar wordt ze namelijk heel zenuwachtig van. Een diertje in haar buik gaat dan heel hard kriebelen. Liever blijft ze onzichtbaar.
Bas ziet Erie in de struiken. Daarom noemt hij haar Struikmeisje. Erie snapt eerst ook niks van Bas. Hij zit in een rolstoel; daar kijkt ze dan maar naar, want dat begrijpt ze wel. Bas verveelt zich en besluit dan maar om het gekke Struikmeisje te gaan leren kennen.
De twee groeien naar elkaar toe. Ze geven elkaar de ruimte en dat vindt Erie fijn. Haar grote zus Billie kan haar geluk niet op. Haar kleine zusje, die niet naar school kan omdat de prikkels haar teveel worden, heeft een vriend!
Stiekem legt ze contact met Bas en geeft hem instructies hoe ze met Erie moet omgaan. En zou hij ook even willen zorgen dat Erie de envelop met ‘de diagnose’ van de GZ-psycholoog openmaakt?
Dan gebeurt er iets waardoor Erie zich helemaal terugtrekt. Ze gaat letterlijk bij de dieren wonen, bij haar babydasje waar ze voor zorgt. Was alles in het leven maar zo voorspelbaar en rustig als het leven van een dier, dan zou Erie geen problemen hebben.
Ik heb genoten van dit boeiende en emotioneel geladen verhaal. De karakterontwikkelingen zijn zo mooi beschreven en herkenbaar voor veel kinderen met autisme en hun ouders. En de belangrijkste boodschap zegt Erie op het eind: het is belangrijk om jezelf te snappen, want dan snap je anderen ook beter.
Al met al dus een fijn nieuw boek van Tineke Honingh, die in Het (on)gewone verhaal van Bo (en Tom) al over een spastisch meisje schreef. Honingh laat wederom zien dat ze dit soort best wel lastige onderwerpen heel mooi kan vertalen naar verhalen die nergens moraliserend of betuttelend overkomen en dat is fijn als je als kind of in je omgeving worstelt met een handicap of ‘stoornis’ (een woord dat Erie vreselijk vindt, net als de afkorting ASS).
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 25, 2024
Ik heb dit boek in een dag uitgelezen en dat is al best lang niet meer gebeurd. Wat mooi was dit boek!
Erie was zo logisch anders. Ze vind het heel normaal hoe zij de wereld in alle details ziet- dat doet toch iedereen? Ik heb niet heel veel over haar te vertellen, ze was gewoon een heel goed persoange!
Bas zou iets meer diepgang kunnen hebben, zoals met de scheiding van zijn ouders en de (onbekende) reden dat hij in een rolstoel zit. Maar verder heb ik er niks op aan te merken! Hij is een enorm lieve vriend voor Erie, al denk ik wel dat hij voor een kind van 12 erg veel doet voor Erie. Hij mag ook gewoon een kind zijn. Maar hij is wel een lieve schat en zijn representatie vind ik erg mooi!
Ik waardeer het personage Billie ook erg. Billie zou je een ''glass child'' kunnen noemen, en dat kom ik niet heel vaak voor. Als een autistisch iemand met ook twee autistische broertjes herkende ik me in zowel Erie als Billie. Billie doet enorm haar best, al heeft Erie soms moeite het te zien. Ik vind het schrijnend ook, hoe Billie de taak van haar moeder overneemt en hoe eenzaam ze zich voelt. Gelukkig kwam alles op het einde weer goed. Billie heeft het verhaal voor mij persoonlijk echt sterker gemaakt!
Ook de moeder van Erie en Billie vond ik een erg goed personage. Ze is een goed beeld van hoe ouders met een stoornis (klotewoord, sorry) of iets dergelijks ongelooflijk hun best kunnen doen, en toch niet helemaal slagen. (Vooral met Billie in dit geval) Erg herkenbaar.
De verhaallijn was ook erg goed. Hoe Erie haar autisme kon gebruiken toen mevrouw Peeters verdween, dat vond ik leuk! Dat het aan het eind allemaal goed komt, of er in elk geval een poging wordt gedaan tot beterschap, vind ik nog het fijnst.
Concluderend, dit is een heel mooi boek over autisme, dassen, rolstoelbasketbal, zussen, ''glass children'', relaties, struiken en mos.
Erie was zo logisch anders. Ze vind het heel normaal hoe zij de wereld in alle details ziet- dat doet toch iedereen? Ik heb niet heel veel over haar te vertellen, ze was gewoon een heel goed persoange!
Bas zou iets meer diepgang kunnen hebben, zoals met de scheiding van zijn ouders en de (onbekende) reden dat hij in een rolstoel zit. Maar verder heb ik er niks op aan te merken! Hij is een enorm lieve vriend voor Erie, al denk ik wel dat hij voor een kind van 12 erg veel doet voor Erie. Hij mag ook gewoon een kind zijn. Maar hij is wel een lieve schat en zijn representatie vind ik erg mooi!
Ik waardeer het personage Billie ook erg. Billie zou je een ''glass child'' kunnen noemen, en dat kom ik niet heel vaak voor. Als een autistisch iemand met ook twee autistische broertjes herkende ik me in zowel Erie als Billie. Billie doet enorm haar best, al heeft Erie soms moeite het te zien. Ik vind het schrijnend ook, hoe Billie de taak van haar moeder overneemt en hoe eenzaam ze zich voelt. Gelukkig kwam alles op het einde weer goed. Billie heeft het verhaal voor mij persoonlijk echt sterker gemaakt!
Ook de moeder van Erie en Billie vond ik een erg goed personage. Ze is een goed beeld van hoe ouders met een stoornis (klotewoord, sorry) of iets dergelijks ongelooflijk hun best kunnen doen, en toch niet helemaal slagen. (Vooral met Billie in dit geval) Erg herkenbaar.
De verhaallijn was ook erg goed. Hoe Erie haar autisme kon gebruiken toen mevrouw Peeters verdween, dat vond ik leuk! Dat het aan het eind allemaal goed komt, of er in elk geval een poging wordt gedaan tot beterschap, vind ik nog het fijnst.
Concluderend, dit is een heel mooi boek over autisme, dassen, rolstoelbasketbal, zussen, ''glass children'', relaties, struiken en mos.
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 17, 2024
Ik vind het een fijn boek om autisme herkenbaar te maken. Het zijn overzichtelijke hoofdstukken en door de perspectiefwisseling tussen Erie en Bas leer ik als lezer beide kanten kennen. Deze stijl doet me ook denken aan de boeken van Anna Woltz. Ik vind het mooi hoe beide personages een ontwikkeling doormaken en met hun eigen problemen gewoon herkenbaar zijn. Zo wil Erie niet weten wat haar diagnose is en wil Bas niet weten wat er met zijn ouders aan de hand is.
In de klas zou ik het boek gebruiken als ik één van de volgende thema's ter sprake wil brengen: autisme, kind in een rolstoel, eigen gewoontes, gescheiden ouders en iets durven doen.
Ik raad dit boek aan bij lezers die geïnteresseerd zijn in kinderen met autisme, in kinderen in een rolstoel, in werken met dieren en leven nabij een vakantiepark.
Dit boek heb ik voorgelezen aan mijn dochter van 11 jaar. Zij grinnikte bij een aantal passages en wilde vooral dat ik bleef voorlezen. Ze geeft dit boek 5 sterren.
Gelezen via KoboPlus
NUR code 283: Fictie 10 - 12 jaar
In de klas zou ik het boek gebruiken als ik één van de volgende thema's ter sprake wil brengen: autisme, kind in een rolstoel, eigen gewoontes, gescheiden ouders en iets durven doen.
Ik raad dit boek aan bij lezers die geïnteresseerd zijn in kinderen met autisme, in kinderen in een rolstoel, in werken met dieren en leven nabij een vakantiepark.
Dit boek heb ik voorgelezen aan mijn dochter van 11 jaar. Zij grinnikte bij een aantal passages en wilde vooral dat ik bleef voorlezen. Ze geeft dit boek 5 sterren.
Gelezen via KoboPlus
NUR code 283: Fictie 10 - 12 jaar
May 29, 2023
🇬🇧 As an autistic person I really like reading books about autism.
What’s even better: a book with an autistic character!
I didn’t recognise myself in everything Erie did. But I absolutely understand why Erie does the things she does.
And honesty; I totally get it that a Forrest feels so much safer than a crowded supermarket.
Erie is an amazing girl. And Bas is just a very patient and absolutely amazing friend.
I think we need an Erie and a Bas in this world.
🇳🇱 Als een autistisch persoon, vind ik het natuurlijk altijd erg leuk om boeken te lezen over autisme. Dat dit boek een hoofdpersoon heeft die autistisch is, vind ik natuurlijk helemaal top.
Dit boek heeft, naast een aantal herkenningspunten, ook de nodige humor. Ik kan me op sommige momenten echt helemaal inleven in Erie en snap best dat ze liever in het bos is dan in een drukke supermarkt vol met mensen.
Ik zou willen dat de wereld een beetje meer op Erin en Bas leek.
What’s even better: a book with an autistic character!
I didn’t recognise myself in everything Erie did. But I absolutely understand why Erie does the things she does.
And honesty; I totally get it that a Forrest feels so much safer than a crowded supermarket.
Erie is an amazing girl. And Bas is just a very patient and absolutely amazing friend.
I think we need an Erie and a Bas in this world.
🇳🇱 Als een autistisch persoon, vind ik het natuurlijk altijd erg leuk om boeken te lezen over autisme. Dat dit boek een hoofdpersoon heeft die autistisch is, vind ik natuurlijk helemaal top.
Dit boek heeft, naast een aantal herkenningspunten, ook de nodige humor. Ik kan me op sommige momenten echt helemaal inleven in Erie en snap best dat ze liever in het bos is dan in een drukke supermarkt vol met mensen.
Ik zou willen dat de wereld een beetje meer op Erin en Bas leek.
June 27, 2023
Een prachtig verhaal over diversiteit zonder dat het te zwaar is. De hoofdrolspelers laten elkaar zijn zoals ze zijn (zowel met hun fysieke als mentale uitdagingen).
Het boek leest vlot. En het is ook mooi dat de natuur als een lijn door het verhaal heen loopt.
Er zullen kinderen zijn die iets van zichzelf herkennen in dit verhaal, maar ook voor kinderen die dat niet hebben is dit een fijn boek om te lezen.
De hoofdpersonen zitten op de brugklas, dus dit boek is geschikt voor lezers vanaf groep 7 en 8.
Het boek leest vlot. En het is ook mooi dat de natuur als een lijn door het verhaal heen loopt.
Er zullen kinderen zijn die iets van zichzelf herkennen in dit verhaal, maar ook voor kinderen die dat niet hebben is dit een fijn boek om te lezen.
De hoofdpersonen zitten op de brugklas, dus dit boek is geschikt voor lezers vanaf groep 7 en 8.
October 16, 2023
Wat een bijzonder boek. Thema's als anders zijn, vriendschap, angsten overwinnen, dassen, natuur, scheiden en familie worden heel natuurlijk in elkaar gevlochten in dit verhaal. Je leert Erie en Bas kennen die allebei hun eigen problemen hebben en elkaar nodig blijken te hebben om zelf te groeien. De cover en enkele illustraties in het boek zijn fantastisch en voor iedereen met goede ogen, ziet op de cover al een das in het bos zitten wat zich kenmerkend voor het verhaal is. Zeker een aanrader dit boek!
February 10, 2024
Wat een prachtig boek dit ❤️ ik had gewild dat het veel eerder was geschreven, zo goed beschrijft het de boosheid en frustratie en de verwarring ook van Erie rondom haar diagnose.
Hoezo noemen we autisme een stoornis? Weet je wel hoe kwetsend dat voelt als je jezelf gewoon perfect normaal (en misschien wel normaler dan nt mensen) vindt?!
"En de opluchting waar kwam die dan door?
Doordat auti's eigenlijk als niet auti's waren? Want niet auti's snapten ook niet hoe wij dachten. Misschien waren we allemaal wel een puzzel voor elkaar.."
Hoezo noemen we autisme een stoornis? Weet je wel hoe kwetsend dat voelt als je jezelf gewoon perfect normaal (en misschien wel normaler dan nt mensen) vindt?!
"En de opluchting waar kwam die dan door?
Doordat auti's eigenlijk als niet auti's waren? Want niet auti's snapten ook niet hoe wij dachten. Misschien waren we allemaal wel een puzzel voor elkaar.."
November 16, 2023
Tijdens een lange treinreis uitgelezen. Geweldig boek voor een inclusieve boekencollectie. Het verhaal zet een jongen in een rolstoel en een autistisch meisje in de spotlights. En hoewel deze feiten aanleiding zijn voor dit boek, zijn de hoofdrolspelers niet zielig. Ik vond het een verrassend leuk verhaal, dat zich ook weer afspeelt op een huisjespark. Dat lijkt wel een beetje in de mode de laatste tijd.
B-boek, 2023, rolstoelbasketbal, beperkingen, autisme, vriendschap.
B-boek, 2023, rolstoelbasketbal, beperkingen, autisme, vriendschap.
February 18, 2025
Prachtig beschreven hoe een meisje 'gewoon' wil zijn, maar continu merkt dat ze niet in het normale plaatje past. Als haar therapeut aangeeft dat ze een brief stuurt met haar diagnose en deze met haar moeder en zus moet bekijken, bedenkt struikmeisje steeds een reden om de brief niet te hoeven openen.
February 22, 2025
Een erg mooi boek is dit. Ik schrok even toen het gelijk begon met de uitleg over wat een stoornis is. Gelukkig wordt in de loop van het verhaal duidelijk wat de worsteling kan zijn op het moment dat je een diagnose van een stoornis krijgt, maar ook waar het bij zou kunnen helpen. Het belang van begrepen worden en mogen zijn wie je bent, komt goed naar voren. We zijn allemaal puzzels.
July 31, 2025
Wel weer een boek over twee kinderen die het beide moeilijk met iets hebben en elkaar een stapje verder helpen. Het vakantiepark blijkt ook altijd een favoriete plek voor dit soort verhalen. Ondanks dat een fijn goed leesbaar verhaal waarin de gedachten van Erie en Bas zich afwisselen. Ik wilde graag doorlezen. 4,5 ster..afgerond naar 5
January 30, 2024
Fijn, begripvol en warm verhaal. Heel graag gelezen.
‘Alles wat ik van iemand zie, zie ik als een puzzelstukje. En als ik genoeg stukjes heb, kan ik het hele plaatje zien.’
September 10, 2024
Prachtig wat een belangrijk en goed geschreven boek. Niet al te clichématig en zoveel om tussen de regels door te ontdekken, naar op zoek te gaan, met elkaar over te praten en iets van te vinden én bij te voelen. Ik ben fan!
January 15, 2025
Een boek dat nog lang zal blijven hangen in mijn hoofd. Het struikmeisje dat haarzelf moet durven leren kennen. Geholpen door een jongen die zelf ook wat uit te zoeken heeft. De karakters zijn aangenaam en vooral het struikmeisje boeit met al haar rare dingetjes en denksprongen.
Displaying 1 - 30 of 50 reviews