Σεπτέμβρης του 22. Η Αντριανή, μια νεαρή χήρα, καταφτάνει στη Σαλονίκη μαζί με το υπόλοιπο ανθρώπινο κοπάδι των προσφύγων. Πεντάρφανη και μόνη, με δυο μάτια πράσινα, μαγικά σαν τα βοτάνια της, θα βρει στήριγμα σε μια καλοκάγαθη ηλικιωμένη Πόντια και, στο πλαίσιο των ανταλλαγών των πληθυσμών, θα εγκατασταθεί σ ένα μουσουλμανικό χωριό της Μακεδονίας.
Εκεί, ανάμεσα σε Έλληνες, Τούρκους, Πόντιους κι Αρμένιους, ανθρώπους πονεμένους που προσπαθούν να στηρίξουν τις ψυχές και τις ζωές τους, η Αντριανή θα αποθέσει την ευτυχία της στα χέρια του ρωμαλέου Άρη με την ηράκλεια δύναμη. Θα προκαλέσει τη μοίρα φορώντας ένα μαύρο φόρεμα για νυφικό. Κι αυτή θα δεχτεί την πρόκληση...
Με φόντο την Ελλάδα που ανεμοδέρνεται στις θύελλες του εικοστού αιώνα, παρακολουθούμε τη ζωή μιας γυναίκας που τολμά να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι σε μια κοινωνία όπου τον πρώτο λόγο έχει ο άντρας και η πεθερά, για να αναδειχτεί πληγωμένη αλλά νικήτρια.
Η Σόφη Θεοδωρίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε σ' ένα μικρό χωριό της Αλμωπίας, μιας μικρής επαρχίας του Νομού Πέλλας. Σπούδασε νηπιαγωγός στη Θεσσαλονίκη κι εγκαταστάθηκε κατόπιν στην περιοχή καταγωγής της, όπου διαμένει μέχρι σήμερα με την οικογένειά της. Αγαπημένες της ασχολίες είναι το διάβασμα, η ζωγραφική και εδώ και λίγο καιρό το γράψιμο. Είναι παντρεμένη και έχει δυο γιους.
Το βιβλίο σας ήταν για μένα μια αποκάλυψη. Έμαθα λεπτομέρειες για τη ζωή των προσφύγων, τα έθιμα και τις προκαταλήψεις που έφεραν μαζί τους καθώς και την προσπάθεια τους να κτίσουν μια νέα ζωή στην πατρίδα. Μπήκα στη θέση της Αντριανής, γιατί ως μάνα δεν θα άφηνα κανέναν να μου πάρει το παιδί μου. Την καταδικάζω όμως γιατί άφησε την πικρία της να της κανονίζει της επιλογές της. Όμως οι άνθρωποι είμαστε εγωιστές και πολλές φορές πληγώνονται αθώοι για τα λάθη άλλων. Σας ευχαριστώ γιατί με βάλατε στη διαδικασία να αναθεωρήσω τον τρόπο που έβλεπα και αντιμετώπιζα κάποια πράγματα. Συγχαρητήρια για το βιβλίο σας! Πραγματικά συγχαρητήρια!
Ένα από τα ωραιότερα για μένα βιβλία!!Βιβλίο διδακτικό για όλους μας.έμαθα πράγματα για την προσφυγιά που δεν είχα ξαναδιαβάσει!Τι ξεριζωμός!Απίστευτο βιβλίο!!!Αξίζει να διαβαστεί!
Σε μια ιστορική περίοδο που εκτείνεται από τη Μικρασιατική Καταστροφή μέχρι τη δεκαετία του 60 σε ένα ορεινό χωριό της Μακεδονίας μια προσφυγοπούλα είναι δεδομένο ότι μόνο τραγωδίες συνάντησε. Απ΄ όλα όσα διάβασα ένα μου έκανε εντύπωση: η γυναίκα που υπέφερε τόσα από την πεθερά της αναπαρήγε με πανομοιότυπο τρόπο τη δική της συμπεριφορά προς τη δική της νύφη. Για τα γούστα μου το βιβλίο ήταν βαρετό μέχρι τη μέση. Χρειάστηκε μια απροσδόκητη επίσκεψη για να γίνει ένα ενδιαφέρον, δραματικό μυθιστόρημα. Θα ήθελα να σχολιάσω χαρακτήρες και αποφάσεις των ηρώων, όπως ο αδύναμος Άρης και ο απογοητευτικός γιος Μάνος, τους οποίους θα ήθελα πιο δραστικούς και μυθιστορηματικούς, η κακή απόφαση της Ανδριανής να μην ακολουθήσει το δάσκαλο μάλλον θα τελείωνε το μυθιστόρημα στα μισά του και τελικά η ίδια η Ανδριανή, την οποία δεν κατάφερα να συμπαθήσω, γιστί έγινε κόπια αυτού που μισούσε. Τελικά, ίσως αυτό που δε μου άρεσε ήταν η ντοκιματερίστικη απόδοση μιας εποχής με ήρωες που θα ταίριαζαν σε οποιαδήποτε άλλο προσφυγικό μέρος, καλά το ότι έζησαν σε τέτοιες εποχές είναι από μόνο του ηρωικό, αλλά δεν υπήρξε κάτι συνταρακτικό και διαφορετικό που να ξεχωρίσει κάποιος από το σωρό και να αξίζει να γίνει βιβλίο αυτός και όχι η εποχή του.
Εξαιρετικό καλογραμμένο Ένα ταξίδι ξεκινάει• ένα ταξίδι κάπου στο 1922. ένα ταξίδι ανθρώπων ξεριζωμένων από την "πατρίδα τους" που θα πρέπει να πάνε στην πατρίδα τους. ένας βίαιος διωγμός που ξερίζωσε ψυχές, αισθήματα και ότι έδενε αυτούς τους ανθρώπους με τον τόπο που ζούσαν. Ενας επαναπατρισμός που σε κανέναν δεν άρεσε, εγκατάσταση σε πόλεις και χωριά που πότε δεν ήταν δικά τους και ένα ξεκίνημα μιας καινούργιας ζωής με αλλά δεδομένα. Ένα μυθιστόρημα γραμμένο για μία κοπέλα την Ανδριανή, για έναν έρωτα μεγάλο και για έναν λαό που ο πόνος ήταν περισσότερος από την χαρά. Ένα λαό που εκτός τον ξεριζωμό τους έζησαν και δύο πολέμους. Άνθρωποι που με τίποτα ομως δεν μπορούσαν να λησμονήσουν την παλιά πατρίδα τους. Κομμάτι του αλλοτινού εαυτού ήταν μέσα τούς αλλά και συνήθειες κατάλοιπα της Ανατολής. Το "αναντάμ παπα ντάμ" στην ιστορία μας έπαιξε σημαντικό ρόλο. Πιθανολογώ ότι το χωριό Βράχος -είναι ορεινό χωριό του νομού Καστοριάς- που διαδραματίστηκε όλο το μυθιστόρημα είναι το μέχρι το 1926 Σκούμτσικο εκ του τούρκικου σκεμπ(=βράχος) "Πληροφορίες από βικιπαίδεια" Προσωπικά από την αρχή της ανάγνωσης το βιβλίο με ρούφηξε, είχα αγωνία ένιωσα ρίγος, δάκρυσα, νευρίασα μα ήθελα να πάω παρακάτω, να δω η Ανδριάνα θα είναι καλύτερη από την Κυριακή σαν πεθερά???? (Τελικά έγινε αυτό που μισούσε)
Λησμονημένες πατρίδες. Πολιτικές εξελίξεις και ο ξεριζωμός των Ελλήνων από την Μικρά Ασία. Ονόματα που θυμίζουν τη Σταχομαζώχτρα του Παπαδιαμάντη. Συνύπαρξη θρησκειών και προσπάθεια για τη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας, ενώ «φορούσε μαύρο νυφικό η περσινή μας η κοπέλα κι ο λόγος αυτός της ανήκει». Ένα δημοψήφισμα και η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Μέχρι τη μέση περίπου, το βιβλίο διαβάζεται σχετικά ευχάριστα. Από εκεί κι έπειτα η πλοκή γίνεται αρκετά πιο ενδιαφέρουσα, αλλά θεωρώ ότι η συγγραφέας πλατειάζει χωρίς προφανή λόγο. Λες και έπρεπε οπωσδήποτε να ολοκληρώσει εξακόσιες τόσες σελίδες. Αντίθετα, η περιγραφή των ιστορικών γεγονότων και των πολιτικών εξελίξεων, που έχουν στιγματίσει την χώρα, περιορίζεται στα στοιχειώδη, σε μια απλοϊκή καταγραφή. Αλλά ok δεν είπε κανείς ότι πρόκειται για ιστορικό μυθιστόρημα. Σε γενικές γραμμές, διαβάζεται ευχάριστα.
Το βιβλίο διατρέχει ιστορικά την περίοδο από την ανταλλαγή των πληθυσμών το 22 και φτάνει περίπου μέχρι την επταετία της χούντας. Σ΄ αυτό το χρονικό πλαίσιο, οι ήρωες του παλεύουν με τα φαντάσματα όλων αυτών που έχουν αφήσει πίσω τους, με τον εαυτό τους και με τους ανθρώπους γύρω τους (με τους οποίους καλούνται να συμβιώσουν) και με τις σκληρές συνθήκες που έχουν ν' αντιμετωπίσουν παλεύοντας να στήσουν την ζωή τους από την αρχή! Βιβλίο που αξίζει να διαβάσετε, ειδικά αν στο DNA σας κουβαλάτε κάτι από χαμένες πατρίδες!
Καλογραμμένο βιβλίο! Μεταφέρει ιστορικά στοιχεία σε συνδυασμό με τις παραδόσεις με τον καλύτερο τρόπο.Δάκρυσα και ανατρίχιασα πολλές φορές.Αξίζουν συγχαρητήρια στην κυρία Θεοδωρίδου.
Σεπτέμβρης του ’22. Χιλιάδες πρόσφυγες κατέφθασαν στην Σαλονίκη. Άνθρωποι εξουθενωμένοι, πεινασμένοι, βρόμικοι. Δυστυχία, πόνος, χείλη σφιγμένα, μάτια γεμάτα τρόμο και απόγνωση. Άνθρωποι που από την μια στιγμή στην άλλη έχασαν τα πάντα και τώρα ήταν έρμαια μιας άγνωστης μοίρας.
Μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης, πραγματοποιείται η ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Βασικό κριτήριο για την ανταλλαγή αποτέλεσε η θρησκεία και όχι η εθνικότητα. Έτσι, μουσουλμάνοι που έμεναν χρόνια στην Ελλάδα, υποχρεώνονταν να εγκαταλείψουν τα σπίτια, το βιός, τον τόπο τους για να εγκατασταθούν στην θέση τους οι πρόσφυγες χριστιανοί που έμεναν στην Μικρά Ασία και οι μουσουλμάνοι θα πήγαιναν στα σπίτια των χριστιανών στην Τουρκία.
Σε ένα μουσουλμανικό χωριό της Μακεδονίας, το οποίο αργότερα οι κάτοικοί του ονόμασαν Βράχο, εγκαθίστανται οι εξαθλιωμένοι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, που μιλούν ελληνικά, τούρκικα, ποντιακά κι αρμενικά. Από εδώ και πέρα αυτός θα ήταν ο τόπος τους, αυτή η πατρίδα τους, από εκεί θα ξεκινούσε η νέα τους ζωή. Δειλά – δειλά αρχίζουν να οργανώνονται και γεμάτοι ελπίδα, πίστη και συλλογική δουλειά, καταφέρνουν να φτιάξουν την ετοιμόρροπη γέφυρα, να χτίσουν την χριστιανική τους εκκλησία και το σχολείο.
Ανάμεσα στους πρόσφυγες είναι και η Αντριανή, ένα κορίτσι νέο, πανέμορφο, αλλά πεντάρφανο, αφού οι Τούρκοι είχαν σκοτώσει τους γονείς της, στην αυλή του ��πιτιού τους, μπροστά στα έντρομα καταπράσινα μάτια της. Ευτυχώς, βρίσκει καταφύγιο, μια ανοιχτή αγκαλιά και πολλή αγάπη σε μια οικογένεια Ποντίων, η θεία Αννίτσα και ο θείος Μήτσος γίνονται για κείνη η οικογένειά της.
Η ζωή των κατοίκων του Βράχου είχε μπει σε μια σειρά και ο φτερωτός θεός έρωτας δεν άργησε να χτυπήσει με τα βέλη του και την καρδιά της Αντριανής. Η μοίρα την είχε τσακίσει, της είχε στερήσει τα πάντα, τώρα όμως της έδινε μια δεύτερη ευκαιρία στην αγάπη και την ευτυχία και εκείνη την άρπαξε. Αμοιβαία έλξη, έρωτας με την πρώτη ματιά. Λίγο καιρό αργότερα, ο γοητευτικός και ρωμαλέος Άρης και η Αντριανή θα ενωθούν με τα ιερά δεσμά του γάμου. Μόνο που η Αντριανή θα προκαλέσει τη μοίρα φορώντας στο γάμο της ένα μαύρο φόρεμα για νυφικό και εκείνη θα δεχτεί την πρόκληση…
«Η νύφη φορούσε μαύρα» είναι ένα υπέροχο και διδακτικό μυθιστόρημα, γεμάτο από αγωνία, συγκίνηση και ανατροπές, που δεν κουράζει καθόλου τον αναγνώστη, παρά τον μεγάλο όγκο του (636 σελίδες). Η συγγραφέας επικεντρώνεται στην ουσία και δεν μας «μπουκώνει» με άπειρες αναλύσεις και αναφορές σε ιστορικά γεγονότα. Καταπληκτική γραφή, αφήγηση που σε μαγεύει με τις πλούσιες, ολοζώντανες και παραστατικές περιγραφές. Νιώθεις, μυρίζεις, βλέπεις, αισθάνεσαι, γίνεσαι ένα με τους πρωταγωνιστές, βρίσκεσαι κάπου δίπλα τους και παρακολουθείς τις ζωές τους.
Μαθαίνεις για τα ήθη και τα έθιμα της εποχή εκείνης, τα οποία έπρεπε να ακολουθούνται κατά γράμμα. Αποφάσεις έπαιρναν οι γηραιότεροι στην οικογένεια, κουμάντο έκανε ο πατέρας, άσχετα αν ο γιος του ήταν παντρεμένος, αν είχε και αυτός παιδιά η εγγόνια. Η πεθερά έκανε κουμάντο στο σπιτικό και η νύφη ήταν ένα δουλικό, δίχως γνώμη ή αξία. Απλά έπρεπε να κάνει ό,τι υπαγόρευε η πεθερά, σωστό ή λάθος. Τα μάτια έπρεπε να είναι χαμηλά, το κεφάλι κάτω και το στόμα κλειστό.
Θαύμασα την Αντριανή, μια γυναίκα τόσο δυνατή και δυναμική για τα δεδομένα της εποχής. Η ζωή την αδίκησε, όμως εκείνη είχε το θάρρος να ορθώσει το ανάστημά της, να πάει κόντρα στα «πρέπει» της κλειστής και ανδροκρατούμενης κοινωνίας, να διεκδικήσει και να πάρει όσα δικαιωματικά της ανήκαν. Μπορεί η ευτυχία, για ακόμη μια φορά, να της είχε γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη, εκείνη όμως ατσάλωσε την καρδιά της και έγινε λέαινα για το παιδί της. Όμως, η πίκρα, ο πόνος, η αδικία και ο εγωισμός της ήταν κακοί σύμβουλοι και την οδήγησαν σε λανθασμένες επιλογές και αποφάσεις, που επηρέασαν τη ζωή αθώων ανθρώπων…
Θερμά συγχαρητήρια στην συγγραφέα!! Συστήνεται ανεπιφύλακτα!!
Ένα βιβλίο διαμάντι! Μια περιπλάνηση σε σκληρές εποχές, με ήθη και έθιμα που φαντάζουν τερατώδη στις δικές μας εποχές Πλούσια τα συναισθήματα που γεννιούνται μέσα στις σελίδες του βιβλίου,αγάπη, έρωτας, πόνος, κακία,προδοσία, μίσος, απογοήτευση. Στον κοινωνικό περίγυρο η γυναίκα σε δυσμενή θέση και ο άντρας πασάς και αφέντης και μια γυναίκα η Αντριανή να ψάχνει να βρει τη θέση που της αξίζει μέσα σ' αυτή την ανδροκρατούμενη κοινωνία Θα γίνει σκληρή σε σημείο που την μίσησα (δεν μου συμβαίνει συχνά να αντιπαθήσω την κύρια ηρωίδα βιβλίου)αλλά καταλάβαινα γιατί και την θαύμασα για την πάλη και τα μαθήματα που έδωσε Περιγραφές που κόβουν την ανάσα για την ιστορια της Ελλάδας, τις συνθήκες της εποχής και της περιοχής Οι ανατροπές και τα χτυπήματα της μοίρας των ηρώων σ αφήνουν με ένα κόμπο στη ψυχή και χαραγμένο στη μνήμη για πολύ καιρό το βιβλίο!
Άλλο ένα βιβλίο της Σόφης Θεοδωρίδου, μία συγγραφέας που τείνει να γίνει από τις αγαπημένες μου. Το βιβλίο μιλά για μια ομάδα προσφύγων, των οποίων η ιστορία ξεκινά με την άφιξη τους στην Θεσσαλονίκη. Εκεί δείχνει πώς χωρίστηκαν μεταξύ τους και πως διάλεξαν τον τόπο στο οποίο έπρεπε να χτίσουν την νέα τους ζωή. Η συγγραφέας μας παρουσιάζει καθημερινές ιστορίες των ανθρώπων, οι οποίοι τηρώντας τα ήθη και τα έθιμα που είχαν στις χαμένες πατρίδες τους προσπαθούν να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Η πρωταγωνίστρια μας η Ανδριανή, είναι μία κοπέλα που βρίσκεται ολομόναχη και την παίρνει υπό την προστασία της μια οικογένεια προσφυγών κατά την διαμονή της στην Θεσσαλονίκη. Στο νέο τόπου όπου πηγαίνει, η ίδια πάνω στα ερείπια της παλιάς της ζωής προσπαθεί να χτίσει την νέα γνωρίζοντας τον πραγματικό έρωτα στο πρόσωπο του Άρη. Με τον οποίο πάρα τις κακουχίες και την κριτική από την συντηρητική κοινωνία που απαρτίζεται από ανθρώπους (Πόντιους, Μικρασιάτικα, Καραμανλήδες) που αν και κατοικούσαν σε διαφορετικά μέρη, τώρα αποτελούν μία ομάδα, προσπαθούν να βρουν τις ισορροπίες ανάμεσα στην αγάπη και στον καθωσπρεπισμό. Το βιβλίο έχει πάρα πολλά θετικά στοιχεία τα οποία μου αρέσουν όπως, ιστορικά στοιχεία, ωραία γραφή χωρίς περιττές επαναλήψεις και ενδιαφέροντες πρωταγωνιστές. Ο μόνος λόγος που δεν του βάζω 5 στα 5 είναι γιατί σε ορισμένα σημεία η ένταση διαλύονταν και εμβόλιμα έμπαινε κάποια μικρή ιστορία με αποτέλεσμα να καθυστερεί η εξέλιξη της πλοκής. Μου αρέσει πολύ η πένα της κ. Θεοδωρίδου και σίγουρα θα διαβάσω και άλλα από τα βιβλία της.
Ουάου, τι βιβλίο! Πραγματικά δεν μας λυπήθηκε καθόλου η συγγραφέας, ούτε εμάς ούτε την Αντριανή. Αν και στην αρχή είναι κάπως αργό, δεν δίστασε να μου τραβήξει την προσοχή. Η ιστορία κινείται όσο γρήγορα και η ίδια η ζωή, σε κάθε σελίδα ένα καινούργιο παιδί γεννιέται, ένας λατρεμένος χαρακτήρας πεθαίνει, πεθαμένοι χαρακτήρες αναστούνται. Φαίνεται και από τον τίτλο αλλά είναι βαρύ, πραγματικά βαρύ βιβλίο. Και αν είστε αναγνώστης που δεν θέλει να διαβάσει για τις δυσκολίες της ζωής τότε αυτό δεν είναι το σωστό βιβλίο για εσάς.
Πολύ ωραίο βιβλίο. Βιβλίο που έχει να κάνει με τον ξεριζωμό κάτι που με αγγίζει πάντα. Εκτός από τα ιστορικά στοιχεία βέβαια έχει και πολύ ωραία πλοκή και ακόμη καλύτερο τέλος. Ένα ωραίο διηγήμα για τη σχέση νύφης-πεθεράς. Το συστήνω ανεπιφύλακτα. "Άλλο πράγμα να σέβεσαι κάποιον κόρη μου και άλλο να χάνεις την αξιοπρέπεια σου. Μη δέχεσαι από κανέναν να σου φέρεται σα να σαι σκουπίδι επειδή είσαι κορίτσι. Όλοι άνθρωποι του θεού είμαστε, μην το ξεχνάς αυτό!(σελ.61)"
Πάρα πολύ καλό βιβλίο. Αυτό είναι όταν σου έχει τύχει καμία στραβή και είσαι λίγο απελπισμένος, να το διαβάζεις, να λές υπάρχουν και χειρότερα, και να παίρνεις θάρρος.
Πιστευω οτι θα γινόταν πολύ καλή σειρά για την τηλεόραση (Netflix ακούς?)
Πολύ μου άρεσε η πένα της κυρίας Θεοδωρίδου! Ήταν λες και ζούσα τις στιγμές, αφουγκραζόμουν τη φύση γύρω μου. Πολλά ιστορικα, αναλυτικά στοιχεία και πληροφορίες χρήσιμες για τη ζωή των προσφύγων και τις αναταραχές στον ελλαδικό χώρο. Θα το διάβαζα ξανά ως δεύτερη ανάγνωση. Αρκετά μεγάλο αλλά γνώμη μου δεν θα έπρεπε να ήταν μικρότερο. Όμως έχει πολύ πόνο το βιβλίο. 4 αστέρια βάζω γιατί * spoiler alert * θα περίμενε κανείς ο Άρης & η Αντριανή να καταλήξουν μαζί μετά τον πόλεμο έστω με την Άρη ανάπηρο, το περιμέναμε τόσο πολύ οι αναγνώστες πιστεύω μετά την εκτενή αναφορά στον μεγάλο έρωτα και αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλον, απογοτεύτηκα με αυτή την εκδοχή. Συν του ότι ελάχιστες φορές μιλάμε για καθαρό έρωτα εκείνη την εποχή, θέλαμε ένα σμίξιμο εν ζωή! Ωστόσο καταλαβαίνω για ποιο λόγο επέλεξε η συγγραφέας αυτήν την κατάληξη.
This entire review has been hidden because of spoilers.
*4,5 Θετικά: Εξαιρετική γραφή, περιγραφές ολοζώντανες, πολυδιάστατοι χαρακτήρες. Συγκλονιστικό το πως εν τέλει η Ανδριανή κατέληξε όμοια με την πεθερά της, αλλά εξίσου συγκλονιστικό ήταν και το σημείο της συνειδητοποίησης της. Επίσης τα ιστορικά γεγονότα παραθέτονταν έτσι ώστε δεν σε κούραζαν, μιας και δε μιλάμε εξ' ολοκλήρου για ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Αρνητικά: Η ανάγκη της συγγραφέως να γεμίσει 636 σελίδες την ώθησε στο να πλατειάσει. Δηλαδή, θεωρώ ότι το βιβλίο θα ήταν εξίσου ωραίο αν του αφαιρούσε 100 - 200 σελίδες. Τέλος, ορισμένες φορές η συγγραφέας επαναλαμβανόταν, πράγμα που μου έκανε εντύπωση γιατί, το βιβλίο έχει περάσει από το στάδιο της επιμέλειας.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ένα βιβλίο που πραγματικά μου άρεσε πάρα πολύ. Όλη η πλοκή του βιβλίου βασίζεται στη ζωή της Αντριανής που καταφτάνει στην Θεσσαλονίκη ως πρόσφυγας μετά τα γεγονότα του 1922 και πως ξεκίνησε η ζωή της Ελλάδα. Έχει πολύ ωραία ροή χωρίς περιττές περιγραφές και επαναλήψεις. Καθώς προχωράει η ζωή της νεαρής γυναίκας μαθαίνουμε διάφορα ήθη και έθιμα εκείνης της εποχής αλλά και ιστορικές πληροφορίες, οι οποίες είναι αρκετές κάτι που εμένα προσωπικά δεν με ενόχλησε καθόλου. Πραγματικά ένα βιβλίο που λάτρεψα και δεν ήθελα να τελειώσει.
Ένα φανταστικό μυθιστόρημα με υπέροχα μηνύματα που μας δείχνει πόσο σκληρη μπορεί να γίνει η ζωή με τις καλές της αλλά και τις αναποδιές της. Ο δυναμισμός της Αντριανης με ξετρελαίνει καθώς κατάφερε να πάει κόντρα σε μια ολόκληρη κοινωνία όσο και αν αυτή της η επιλογη της στοίχισε. Ειλικρινά εύχομαι να είχαν εξελιχθεί ομαλά τα πράγματα με τον Άρη γιατί ήταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Παρόλο που δεν προτιμώ τις ιστορίες που είναι βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα αυτό το βιβλίο άξιζε με τα χίλια τον χρόνο που του αφιέρωσα. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!
Το βιβλίο για μένα ήταν.. οκευ. Στην αρχή είχα πάρα πολύ ενδιαφέρον να δω τι θα γίνει στη συνέχεια. Όσο όμως προχωρούσε το βιβλίο τόσο αποδομούνταν μέσα μου οι χαρακτήρες και η πλοκή.
Δυστυχώς η ιστορία του έρωτα μεταξύ των πρωταγωνιστών δεν αναπτύχθηκε αρκετά για να δικαιολογεί τα συναισθήματα που περιγράφονται. Δηλαδή αν ο Άρης είχε την εμφάνιση του δασκάλου και ο δάσκαλος την εμφάνιση του Άρη θα είχαμε το ίδιο αποτέλεσμα; Δε θεωρώ ότι αναπτύχθηκε σε βάθος, και πάλι θα πω δυστυχώς.
Επιπλέον οι αποφάσεις των ηρώων δεν βγάζουν νόημα: είναι εκεί απλά για να φέρουν τραγωδίες και να εξυπηρετήσουν την πλοκή. Οι χαρακτήρες αν μέναν πιστοί στις προσωπικότητες τους δύσκολα θα αντιδρούσαν και θα φέρονταν όπως φέρθηκαν.
Τέλος, με τον τρόπο που προχωρούσε το βιβλίο δεν έμεινε κυριολεκτικά ούτε ένας συμπαθής χαρακτήρας, και είναι κρίμα γιατί υπήρχαν προοπτικές.
Οι γνώσεις που περιείχε το βιβλίο περί προσφυγιάς ήταν πολύ ενημερωτικές και συγκινητικές. Για εμένα ήταν το καλύτερο κομμάτι του βιβλίου όταν πάντρευε τα ιστορικά γεγονότα με την πλοκή. Η γραφή ήταν όμορφη και κυλούσε ευχάριστα χωρίς να κουράζει.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Αυτό το μυθιστόρημα πίνεται! Είναι τόσο καλογραμμένο που κατεβαίνει σα νεράκι. Πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή που κατά τη γνώμη μου δεν κουράζει καθόλου. Η αφήγηση είναι φυσική και η Σόφη Θεοδωρίδου καταφέρνει και πάλι να δημιουργεί ήρωες. Παίρνει επάξια μία θέση στα αγαπημένα μου βιβλία.
Υπέροχο βιβλίο με δυνατά στοιχεία παράδοσης, εθίμων και αξιών. Όλα αυτά υπό το βάρος του ξεριζωμού. Τον καιρό που το διάβαζα παρομοίαζα το εξώφυλλο του βιβλίου με καπάκι κατσαρόλας που βράζει και κάθε φορά που το έκλεινα έμοιαζε να με φωνάζει...,"άνοιξέ με"!!!!
Απο τα πιο ωραια βιβλια. Μια ομορφη ιστορια και ενα ωραιο ταξιδι. 5/5 αστερακια. Κατα την γνωμη μου το καλυτερο βιβλιο της κυριας Θεοδωρισου. Ευχαριστουμε!
Διαβάζεται εύκολα. Έχει μέσα αρκετά ιστορικά γεγονότα κάτι που με κούρασε αρκετά. Ένα από τα λίγα βιβλία που κάποιος δεν έγινε πλούσιος και άλλες τέτοιες αηδίες