In the Central Criminal Court, the Old Bailey Sir David Metcalfe, distinguished QC and Chairman of the Bar Council, is conducting the most important defense of his career - his own. Accused of the willful murder of his terminally ill wife, Sir David finds himself locked in legal combat with his old rival, Sir Anthony Blair Booth QC, prosecuting counsel.|3 women, 11 men
Jeffrey is published in 114 countries and more than 47 languages, with more than 750,000 5* reviews with international sales passing 275 million copies.
He is the only author ever to have been a number one bestseller in fiction (nineteen times), short stories (four times) and non-fiction (The Prison Diaries).
Jeffrey has been married for 53 years to Dame Mary Archer DBE. They have two sons, William and James, three grandsons and two granddaughters, and divide their time between homes in London, Cambridge and Mallorca.
Αυτή είναι η πρώτη μου επαφή με το έργο του Τζέφρι Άρτσερ. Πρόκειται για ένα αστυνομικό-δικαστικό θεατρικό δράμα με κοινωνικές προεκτάσεις, το οποίο διαθέτει την κατάλληλη και απαραίτητη αγωνία για να κρατήσει σε εγρήγορση τους αναγνώστες/θεατές, μέχρι το σχετικά απροσδόκητο φινάλε. Όσον αφορά τους διαλόγους, είναι έξυπνοι και σε σημεία διανθισμένοι με φλεγματικό χιούμορ. Βέβαια, υπάρχουν κάποιες στιγμές που δεν δένουν τέλεια με την κεντρική υπόθεση, αλλά ίσως ήταν απαραίτητες για να δείξει ο συγγραφέας κάποια πράγματα. Όπως και να'χει, είναι ένα καλό και ενδιαφέρον θεατρικό έργο, το οποίο εμμέσως πλην σαφώς θέτει και ένα καίριο κοινωνικό ζήτημα. (7.5/10)
O δημιουργικός και πολύπλευρος Άρτσερ γράφει άλλο ένα αστυνομικό-δικαστικό θεατρικό έργο (1987), το οποίο παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον, γιατί πραγματεύεται ένα ιδιαίτερο κοινωνικό θέμα, όπως είναι η ευθανασία. Υπάρχουν σπιρτόζικοι διάλογοι, αγωνία και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για τον τρόπο που διεξάγονται οι δίκες ανθρωποκτονίας στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ωστόσο δεν μπορεί να φτάσει σε επίπεδο το μετέπειτα, επίσης, αστυνομικό-δικαστικό θεατρικό του έργο 'Ο κατηγορούμενος' (2000), το οποίο θεωρείται καινοτομικό στη δομή. Σε πολλά σημεία, το αγγλικό φλεγματικό χιούμορ αποπροσανατολίζει από την πλοκή, υπάρχουν αχρείαστες λεπτομέρειες π.χ. για τη παράθεση των δείπνων, κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης δίκης και άλλων παρόμοιων περιπτώσεων, οι οποίες, ελαφρώς κουράζουν και δεν 'δένουν' αρμονικά με τη σοβαρότητα της υπόθεσης.
Πρέπει να πω ότι αξίζει τον κόπο, όμως, να διαβαστεί, γιατί ξεχωρίζει στο τρόπο γραφής του, ενώ το τέλος σε προβληματίζει απροσδόκητα.
Συνολική βαθμολογία: 3,3/5 ή 6,6/10.
Βαθμολογία λόγω του σημαντικού βασικού θέματος: 4/5 ή 8/10.
It is always hard to consider how to consider reading plays. Rating and reviewing it seems like an exercise in limited, if not complete, futility given it is not something created purely to be read and taken at that level.
While I would be very open to seeing this performed, I think it would not be unfair to say that I was expecting something of the kind of where the story eventually went to (not necessarily in a positive or negative way).