Hirave Rave

by G.A. Kulkarni

The stories in this collection seem sometimes like poetry, sometimes like detective fiction and sometimes like a novella, but in the end the reader knows that it is a after all, a short story.

Genres: Marathi

228 pages, Paperback

First published January 1, 1960

About the author

G.A. Kulkarni or simply "GA” was a legendary Marathi writer of short stories.

GA, who bought new strength and vitality to the Marathi short story, is admittedly the most distinguished exponent of that genre. He did not subscribe to the cause of modernism in literature. He charted his own separate course and cultivated new acuity and taste for a class of faithful readers.

GA created a world of his own in his short stories where his characters are in pursuit of the unknowable destiny. A dark mode reflects the inscrutable ways in which destiny shadows his characters. His use of symbolism, allegory and irony provides his stories a unique texture and ethos. His world encompasses a wide diversity of locales, situations, characters and experiences. The mythic, allegorical experiences make it difficult to sort out the realities from the dreams, themes, and meditations. Yet, it is possible for the reader to identify with is characters, places, and experiences because of his keen observation of human, animal, and social worlds in their beauty and deformity.

Critics observe that characters in GA’s world are multifaceted, but they are not independent. They lead their lives as if they are puppets guided by an unseen hand are unable to change the direction. Why they follow that path to their demise or why they cannot change it by their volition is not known. In that sense, his work is a reversal of direction fostered by the modernist short story in Marathi. GA's earlier short stories depicted the tragic and cruel aspects of human situation.

Reviews

[Kartavya · Rating 5 out of 5]

A married woman whose mind turns into a wilderness when she loses her identity to the isolation of domestic life; a brother tracing back his memory to the carefree days of his childhood shared with his little sister before fate takes a cruel turn and swallows her forever; a childless woman who is haunted by her own motives; a young teacher whose existential crisis ends with a return to the routine of his daily life; a clerk who cannot escape the lifelessness of his work despite one day of extravagant indulgence; an old man who is preyed upon on his last day—these are some of the characters that occupy the stories from this collection, revealing again and again the frailty of the human mind.

[Ritesh Joharapurkar · Rating 3 out of 5]

हिरवे रावे हे मी जीए चं वाचलेलं पहिलं पुस्तक. त्यांची शैली वेगळी आहे हे ऐकून होतो त्याचा प्रत्यय आला. या कथासंग्रहातील लिखाण कुठल्या तरी अभावांच्या जाणिवेने मनातील सतत होणारी घालमेल यांचा मागोवा घेणारं आहे. त्यांच्या कथेतील पात्रांच्या मनामधे येणारे अनेक विचार, त्यांना पडलेले जीवनाविषयीचे व आध्यात्मिक प्रश्न ओघवत्या शैलीने आपल्यापर्यंत पोचतात. त्यांनी वापरलेल्या अनेक उपमांमधे वास्तविकता प्रकर्षांने जाणवते. 
ह्या कथासंग्रहातील ‘माणूस नावाचा बेटा’ ही कथा विषेश आवडली - त्यात वैचारिक दृष्टया सजग असलेल्या शिक्षकाला  केवळ परिस्थितीमुळे सपक लोकांच्या सहवासात राहावे लागत असण्याची घुसमट, स्वत:च्या आयुष्यातील अभाव व या सगळ्यांमधे मनांत उठणार्या अनेक प्रश्नांवर न मिळणारी उत्तरे ह्यांची सुंदर गुंफण घातली आहे. ‘पारधी’ व ‘राक्षस’ या कथा सुद्धा लक्षात राहिल्या.
हे पुस्तक जरी खूप आवडले असे नसले तरी जीएं च पहिलं पुस्तक वाचलं याचं समाधान लाभलं.😁

[अनिकेत · Rating 2 out of 5]

Compared to his other books, this one is not much appealing, on its own, it ofcourse takes you to different world & focuses on play of destiny in human life.

[Harsh · Rating 4 out of 5]

हिरवे रावे वाचतांना मनाच्या खोल खोल कोपऱ्यातून ,जिथ तुम्ही तुमचेच खरे खुरे दडलेले असतात अगदी कुठलाही मुखवटा न चढवलेले...अगदी Genuine ….तेच तुम्ही तुमच्या डोळ्यासमोर उभे राहतात आणि मग कुठलही बाह्य अस्तित्व उरत नाही.शांतपणे जिथे तुम्हाला कुणीही अगदी तास दीड तास कुणीही उठवणार नाही तेथे जाऊन बसा आणि मगच वाचा.....बस मध्ये,उगाच टी.व्ही समोर किंवा “आता काय कराव बरं?” म्हणून हे पुस्तक हातात घेऊ नका. आज आत्ता फक्त हेच मला वाचायचं आहे म्हणून हातात घ्या आणि सरळ सुरवात तिसऱ्या कथे पासून करा.....तुती.............format करणे ह्या technical term चा अनुभव घ्यायचा असेल आणि सुन्न होऊन बसणे म्हणजे काय किंवा १२/१३ पानांच्या कथेत इतकी अफाट ताकद असावी की मनाची पाटी कोरी कोरी होऊन जावी याची प्रचीती घ्यायची असेल तर नक्कीच आधी “तुती” वाचा .....
तुती
हा अगदी इवलासा परिचय.........जी.ए. वर्णन करणे माझ्या आवाक्या बाहेर आहे तरीही.......डोळे आत्ताच कुठे पाझरायचे थांबलेत तेव्हा हात चालू देत म्हणून...........

तुम्ही मुळात “तुती” ऐकतात ती आपल्या फक्त पहिलीत असणाऱ्या एका निरागस “कारट्या” कडून.त्यांच एक छान कुटुंब आहे आणि त्या कुटुंबात आहेत आई वडील दादा न सुम्मी........सुम्मी त्याची बहिण त्याच्याहून जराशी मोठी पण जरा धीट न थोडी बावळट देखील.ही पूर्ण कथा म्हणजे ह्या छोट्या मित्राच्या मनाचा कधी रंगीत तर कधी कृष्णधवल canvas.
त्याने फक्त त्याच्या गावचं,घराचं वर्णन सांगत जावं आणि झरझर शब्दांच्या पलीकडून ते आपल्या डोळ्यासमोर उमटत जाते.कथेचा गाभा म्हणजे लहान सुम्मी च एका बिजवराशी लग्न आणि नंतर सुम्मी विहिरीत पडून मेली असं सांगणार एक पत्र. तिन्ही भावंडामधील प्रेम,दादाचा सुम्मिच्या लग्नाला असणारा विरोध, त्याच घर सोडून जाणं ....आणि लग्नात नव्या लुगड्यात पाहिलेली आपली लडिवाळ,छोट्या आई सारखी असणारी बहिण आता वाट पाहूनही येणार नाही ह्याची एक निरागस हळहळ. मग परसात असलेल्या आपल्या रायआवळ्याच आणि तुतीच्या झाडावरच्या तुतीच कौतुक आणि गुपित कुणाला सांगणार ह्या निष्पाप विवंचनेच्या मागे जी.ए.इतक्या नकळत न बेमालूमपणे मन आणि मेंदू हळूहळू सुन्न करणारे शब्द पेरत जातात.व्यक्ती वाचावी आणि लिहावी ती फक्त जी.ए नीं.अगदी कृष्णी गायीच ही वर्णन वाचतांना सारखा कानाशी मधुर घंटारव होतोय की काय वा लुसलुशीत गवताच्या पेंढीत ती आत्ता तोंड घालतेय की काय असा भास होतो.तिच्या डोळ्यात शेवटी मरणासन्न असतांना येणार पाणी पाहून त्याच्या बाल मनाला वाटत की कृष्णीला देखील तिच्या लोकांची आठवण होत असेल का? अवघ्या १२/१३ पानात नाना,दादा,आई,श्रीपूमामा,सुम्मी........सारे सारे अवती भोवती फिरायला लागतात आणि अदृशपणे आपणही त्यांच्या सोबत जगतो सुम्मिच्या आयुष्याचं आपणच वाटोळ केलं म्हणून शेवट पर्यंत हाय खाल्लेला असहाय बाप. कर्ता पुरुष असहाय झाला म्हणून लोकांकडे स्वयंपाक करून खंबीरपणे उभी राहणारी कधी धोरणी,कधी लोणीमऊ स्वभावाची आई....घर सोडून वणवण भटकणारा दादा आणि हातच्याला धरलेलं श्रीपुमामच पात्र आणि “हसली की देव्हार्याच्या पितळी तोरणाचे घुंगरू वाजल्या सारखे वाटणारी सुम्मी,तुतीच्या फळासारखी सुम्मी...आणि सुम्मिचा शेवट .. शेवटी मनाला चटका लावून जातो आणि मग तुतीच गुपित माहित असलेली एकच व्यक्ती उरते ........... कुठल गुपित? जरूर वाचा.

[Aniket Patil · Rating 2 out of 5]

I have recently read Hirave Rave by G.A.Kulkarni. I felt this okay okay kind of G.A. style book. I am not at all shocked with the type of stories, not at all in pain, astonishment, out of the world kind of experience mood, which I felt while reading Kaajalmaya,Pingalavel,Ramalkhuna and Sanjashakun. I considered above 4 books are best of G.A.'s books. So,2 stars for this book.

For those who want to enjoy G.A.'s writing slowly they should start with books such as Hirave Rave, Parva, Nilasavla and other books apart from 4 mentioned above and then move to them.

[Nitesh Malap · Rating 4 out of 5]

"Hirave Rave" are parrots, you see them they are beautiful and they fly away! Every story in this book, character of the story comes to a moment where they decide to do something about that situation but as time fly away!