What do you think?
Rate this book
Verloren Aluria
Wat als steden leven, gedachten en persoonlijkheid hebben? En wat als zij net zo worstelen met het leven als wij?
Van Enna’s blauwe haar kijken ze in Amsterdam niet op, maar haar vonkende handen zijn een ander verhaal. Als ze er per ongeluk iemand mee verwondt, verschijnen er grijze mensen die haar aanvallen. Rennend voor haar leven ontdekt ze een andere wereld, waar steden leven: Erimaer. Daar moet ze niet alleen de grijzen weerstaan, maar ook haar ontluikende magie onder controle zien te krijgen.
Op Erimaer worden kok Yaru en boekenwurm Marthis opgepakt op verdenking van deelneming aan het verzet. Alleen hebben ze daar niks mee te maken. Ze kennen elkaar niet eens. Totdat ze visioenen zien van een gezamenlijk verleden... en een vrouw met blauw haar.
‘Verloren Aluria’ is het eerste deel van een serie vol met wonderbaarlijke wezens, een mysterieuze bron van magie en conflicten die al eeuwenlang broeien.
Levende steden - boek 1
Het boek heeft 12 illustraties van de auteur.
Van Enna’s blauwe haar kijken ze in Amsterdam niet op, maar haar vonkende handen zijn een ander verhaal. Als ze er per ongeluk iemand mee verwondt, verschijnen er grijze mensen die haar aanvallen. Rennend voor haar leven ontdekt ze een andere wereld, waar steden leven: Erimaer. Daar moet ze niet alleen de grijzen weerstaan, maar ook haar ontluikende magie onder controle zien te krijgen.
Op Erimaer worden kok Yaru en boekenwurm Marthis opgepakt op verdenking van deelneming aan het verzet. Alleen hebben ze daar niks mee te maken. Ze kennen elkaar niet eens. Totdat ze visioenen zien van een gezamenlijk verleden... en een vrouw met blauw haar.
‘Verloren Aluria’ is het eerste deel van een serie vol met wonderbaarlijke wezens, een mysterieuze bron van magie en conflicten die al eeuwenlang broeien.
Levende steden - boek 1
Het boek heeft 12 illustraties van de auteur.
- GenresFantasy
560 pages, Paperback
Published April 22, 2023
10 people are currently reading
91 people want to read
About the author
Robin Rozendal
8 books24 followersRobin schrijft en tekent al haar hele leven en epische fantasy is daarbij haar favoriete genre. 'Verloren Aluria' is haar debuut en het eerste deel van een tien delige fantasy serie.
Naast schrijven illustreert ze ook. In 'Verloren Aluria' staan illustraties, en daarnaast illustreerde ze het boek 'Luguberg' van Dianne Arentsen.
Haar schrijf- en tekenproces is te volgen op haar Youtube kanaal.
Naast schrijven illustreert ze ook. In 'Verloren Aluria' staan illustraties, en daarnaast illustreerde ze het boek 'Luguberg' van Dianne Arentsen.
Haar schrijf- en tekenproces is te volgen op haar Youtube kanaal.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 37 reviews
April 26, 2023
Een boek schrijven is knap. Een boek uitgeven is ook knap. Maar een volledig andere wereld bedenken met een gigantisch plot waar wij nog jaren van kunnen genieten is uitzonderlijk! Levende steden, wát een goed idee!
Je weet vanaf de eerste pagina van het boek dat je iets in handen hebt waar zó goed over na is gedacht, dat je alleen maar achterover kunt leunen en ervan kunt gaan genieten in de wetenschap dat je in goede handen bent bij deze auteur.
Ik kan niet wachten tot ik erachter mag komen hoe dit verhaal verdergaat, dus hopelijk schrijft Robin lekker door! 🤩
Je weet vanaf de eerste pagina van het boek dat je iets in handen hebt waar zó goed over na is gedacht, dat je alleen maar achterover kunt leunen en ervan kunt gaan genieten in de wetenschap dat je in goede handen bent bij deze auteur.
Ik kan niet wachten tot ik erachter mag komen hoe dit verhaal verdergaat, dus hopelijk schrijft Robin lekker door! 🤩
March 18, 2024
Het concept van de levende steden vond ik naarmate het boek vorderde best interessant en het boek bevat mooie tekeningen, maar het verhaal viel me helaas tegen. De auteur zit duidelijk vól ideeën, maar aan dit eerste boek had wat mij betreft nog wel wat meer geschaafd en geschuurd mogen worden. Het is allemaal een beetje té veel. Er zijn verschillende perspectieven, verschillende werelden, zelfbedachte woorden, zelfbedachte wezens, boodschappen en waardes die in het verhaal zijn gestopt, maar voor mij kwam het nergens echt bij elkaar en ik kon me van veel dingen moeilijk een beeld vormen. Het verhaal kwam daarnaast ontzettend traag op gang en bleef ondanks de meer dan 500 bladzijden wat oppervlakkig. Dat laatste kwam mede doordat de interacties tussen sommige personages wat cartoonesk aanvoelde en personages kwamen erg jong voor hun leeftijd over.
Er was ook iets aan de schrijfstijl dat ik niet helemaal lekker vond lezen, maar ik kon er niet echt mijn vinger op leggen wat het precies was. Naarmate het boek vorderde ging het me wel minder storen, maar door alle fantasietermen bleef ik me wel heel bewust dat ik een fantasyboek aan het lezen was in plaats van dat ik me echt verloor in het verhaal. Zelfbedachte termen zijn sowieso lastig. Als het goed is gedaan kan ik het heel erg waarderen en kan het juist bijdragen aan de sfeer, maar als het voor mij niet echt werkt gaat het al snel helemaal de andere kant op. Al gauw kwam in dit boek dus ook de term 'ayem' (wat iets anders zou zijn dan magie, maar waarom dat is me niet duidelijk geworden) helaas een beetje mijn neus uit.
Zoals ik eerder al noemde kon ik me van veel dingen niet echt goed een beeld vormen, en dat gold zeker voor de wereld in het algemeen. Het leek een soort mix van historische en science fiction elementen te bevatten en persoonlijk ben ik meestal niet zo'n fan van de combinatie science fiction en fantasy, dus wellicht zal dit boek mensen die daar wel van houden wat meer aanspreken.
Er was ook iets aan de schrijfstijl dat ik niet helemaal lekker vond lezen, maar ik kon er niet echt mijn vinger op leggen wat het precies was. Naarmate het boek vorderde ging het me wel minder storen, maar door alle fantasietermen bleef ik me wel heel bewust dat ik een fantasyboek aan het lezen was in plaats van dat ik me echt verloor in het verhaal. Zelfbedachte termen zijn sowieso lastig. Als het goed is gedaan kan ik het heel erg waarderen en kan het juist bijdragen aan de sfeer, maar als het voor mij niet echt werkt gaat het al snel helemaal de andere kant op. Al gauw kwam in dit boek dus ook de term 'ayem' (wat iets anders zou zijn dan magie, maar waarom dat is me niet duidelijk geworden) helaas een beetje mijn neus uit.
Zoals ik eerder al noemde kon ik me van veel dingen niet echt goed een beeld vormen, en dat gold zeker voor de wereld in het algemeen. Het leek een soort mix van historische en science fiction elementen te bevatten en persoonlijk ben ik meestal niet zo'n fan van de combinatie science fiction en fantasy, dus wellicht zal dit boek mensen die daar wel van houden wat meer aanspreken.
January 30, 2024
Dit is een bijzonder verhaal door de uitgebreide wereldbouw en de verschillende plaatsen waar het verhaal zich afspeelt. Tel daarbij op dat er meerdere tweetallen aan hoofdpersonages zijn, eigen bedachte terminologie, andere wezens, magie en steden die leven, dan is dat nogal wat om te ontdekken als lezer.
Het verhaal is netjes in hapklare hoofdstukken ingedeeld en bouwt langzaam maar zeker op. De informatie wordt gedoseerd aan de lezer voorgeschoteld. Dat blijkt ook wel nodig, omdat dit nog maar het eerste boek is van een serie die naar verwachting een tiental boeken zal moeten worden. Een flinke uitdaging dus voor de auteur.
Doordat het verhaal zich op twee werelden afspeelt, bij ons op aarde en op Erimaer, in de tegenwoordige tijd en met flashbacks naar het verleden, vond ik het een flinke kluif om alles precies te volgen. Niet dat het moeilijk las. De wereldbouw met alles wat ter sprake komt, de dingen die de personages meemaken, ze waren reuze interessant. Mede dankzij de landkaart voor in het boek en de namenlijst achterin kon ik het meeste waar ik mijn vraagtekens bij had wel vinden.
Nee, wat ik als lezer persoonlijk niet zo fijn vond, was het heen en weer springen tussen personages per hoofdstuk. Ik begrijp wel dat er voor deze vorm is gekozen, het maakt het verhaal beter te doseren. Ik heb tijdens het lezen van dit boek heel lang moeten wachten op waar dit verhaal naar toe wilde. Het waarom alles wat er gebeurde moest gebeuren. O, er gebeurt genoeg, alleen niet waar ik naar uitkeek. Ik leerde de personages beter kennen, las over achtergronden, hun verleden, geheimzinnige zaken waarbij ik me afvroeg wat er gebeurd zou zijn, ik zag wie de tegenstrevers waren en kreeg een gruwelijke hekel aan de antagonisten. Maar waarom? En hoe dan? Er is nog zo veel dat ik nog niet weet.
Het gedeelte waarin er sprake is van levende steden vond ik prachtig. Erachter komen wat er bedoeld wordt met aluria, waarom die verloren was, vond ik prettig. Wat een aluria doet en hoe een stad bevriend kan raken met een gewone Amsterdamse jongen. Dat was echt een tof gegeven.
Weet je? Ik denk dat ik het wel snap. Dit is een eerste boek van wat werkelijk een episch verhaal moet worden. De schaakstenen zijn nog maar net neergezet. Er is nog maar een tipje van de sluier opgelicht, ik ben nog maar net de wereld binnengegaan, er moet nog veel meer komen. De wereldbouw zit goed in elkaar. Ik wil meer te weten komen over Erimaer en over wat er vroeger is gebeurd waardoor wat er in dit boek naar voren kwam zo geworden is. Ik ben nieuwgierig gemaakt, maar het verhaal is nog maar pas begonnen. Faly heeft mijn hart veroverd en ik wil te weten komen wat Enna en Thomas nu gaan doen.
Het verhaal is netjes in hapklare hoofdstukken ingedeeld en bouwt langzaam maar zeker op. De informatie wordt gedoseerd aan de lezer voorgeschoteld. Dat blijkt ook wel nodig, omdat dit nog maar het eerste boek is van een serie die naar verwachting een tiental boeken zal moeten worden. Een flinke uitdaging dus voor de auteur.
Doordat het verhaal zich op twee werelden afspeelt, bij ons op aarde en op Erimaer, in de tegenwoordige tijd en met flashbacks naar het verleden, vond ik het een flinke kluif om alles precies te volgen. Niet dat het moeilijk las. De wereldbouw met alles wat ter sprake komt, de dingen die de personages meemaken, ze waren reuze interessant. Mede dankzij de landkaart voor in het boek en de namenlijst achterin kon ik het meeste waar ik mijn vraagtekens bij had wel vinden.
Nee, wat ik als lezer persoonlijk niet zo fijn vond, was het heen en weer springen tussen personages per hoofdstuk. Ik begrijp wel dat er voor deze vorm is gekozen, het maakt het verhaal beter te doseren. Ik heb tijdens het lezen van dit boek heel lang moeten wachten op waar dit verhaal naar toe wilde. Het waarom alles wat er gebeurde moest gebeuren. O, er gebeurt genoeg, alleen niet waar ik naar uitkeek. Ik leerde de personages beter kennen, las over achtergronden, hun verleden, geheimzinnige zaken waarbij ik me afvroeg wat er gebeurd zou zijn, ik zag wie de tegenstrevers waren en kreeg een gruwelijke hekel aan de antagonisten. Maar waarom? En hoe dan? Er is nog zo veel dat ik nog niet weet.
Het gedeelte waarin er sprake is van levende steden vond ik prachtig. Erachter komen wat er bedoeld wordt met aluria, waarom die verloren was, vond ik prettig. Wat een aluria doet en hoe een stad bevriend kan raken met een gewone Amsterdamse jongen. Dat was echt een tof gegeven.
Weet je? Ik denk dat ik het wel snap. Dit is een eerste boek van wat werkelijk een episch verhaal moet worden. De schaakstenen zijn nog maar net neergezet. Er is nog maar een tipje van de sluier opgelicht, ik ben nog maar net de wereld binnengegaan, er moet nog veel meer komen. De wereldbouw zit goed in elkaar. Ik wil meer te weten komen over Erimaer en over wat er vroeger is gebeurd waardoor wat er in dit boek naar voren kwam zo geworden is. Ik ben nieuwgierig gemaakt, maar het verhaal is nog maar pas begonnen. Faly heeft mijn hart veroverd en ik wil te weten komen wat Enna en Thomas nu gaan doen.
March 31, 2024
Verloren Aluria is echt een pareltje! Ik bedoel, wie houdt er niet van een verhaal dat ons meeneemt naar een fantasierijke wereld én onze eigen echte wereld tegelijkertijd? Het is als een magische achtbaanrit waar je gewoon niet af wilt stappen.
De setting is briljant uitgewerkt. Ik bedoel, wie had gedacht dat Aluria zo'n diepgaande en levendige wereld zou zijn? Het voelt alsof je er echt bent, tussen de vreemde wezens en magische landschappen. En dan hebben we nog onze eigen wereld, die op een slimme manier is verweven met het verhaal. Het is alsof de grens tussen realiteit en fantasie vervaagt, en eerlijk gezegd, vind ik dat echt cool.
De personages zijn ook goed uitgewerkt. Ze zijn levendig en hebben allemaal hun eigen persoonlijkheden en drijfveren. Je voelt echt met ze mee terwijl ze hun avonturen beleven en obstakels overwinnen.
May 26, 2025
Heel leuk boek,
Precies wat bij mij past en waar ik naar opzoek was!
Ik twijfelde of ik dit boek leuk zou vinden. Ik hou normaal niet van portal fantasy, maar in dit boek werd de echte wereld net zo magisch en wonderlijk gemaakt als de fantasie wereld. Ik begon er zelf naar uit te kijken om de verhalen in de echte wereld te lezen.
De afwisseling van cozy en actie was super gedaan. De characters zijn verschillend en allemaal op hun eigen manier leuk. De ontwikkelingen van de personages leefde ik enorm in mee.
De wereld is levendig en de levende steden zijn ook hoogtepunten, ik wil er meer over lezen!
De spanning bouwd zich goed op en het einde was heel goed gedaan, door het misterie wat zich onthult aan het einde wil ik meteen in het volgende boek duiken.
Precies wat bij mij past en waar ik naar opzoek was!
Ik twijfelde of ik dit boek leuk zou vinden. Ik hou normaal niet van portal fantasy, maar in dit boek werd de echte wereld net zo magisch en wonderlijk gemaakt als de fantasie wereld. Ik begon er zelf naar uit te kijken om de verhalen in de echte wereld te lezen.
De afwisseling van cozy en actie was super gedaan. De characters zijn verschillend en allemaal op hun eigen manier leuk. De ontwikkelingen van de personages leefde ik enorm in mee.
De wereld is levendig en de levende steden zijn ook hoogtepunten, ik wil er meer over lezen!
De spanning bouwd zich goed op en het einde was heel goed gedaan, door het misterie wat zich onthult aan het einde wil ik meteen in het volgende boek duiken.
February 24, 2024
De auteur wilde te veel en te snel met dit boek, waardoor het rommelig en gehaast overkwam. Jammer, want het magische systeem is intrigerend maar komt nu niet goed uit de verf.
Het verhaal zelf is interessant en heeft ontzettend veel potentie, maar wordt helaas niet goed benut. Er zijn veel informatie-dumps, elk hoofdstuk speelt zich af in een andere tijdlijn én in een andere POV (er zijn er iets van 6(!) In dit boek), om nog te zwijgen over het aantal flashbacks naar weer een andere tijdlijn. Dit maakt dat diepgang ontbreekt en dat de personages vrij vlak blijven. Hierdoor is er geen tijd om één van de werelden goed vorm te geven, het blijft allemaal oppervlakkig en daardoor ook moeilijk in te beelden.
De personages zelf vond ik eveneens niet geweldig. De meesten moeten 30'ers voorstellen, maar ze gedragen zich meer alsof ze 15 zijn. Verder gebeurt er heel veel in dit boek, maar tegelijkertijd weinig. Zo snap ik aan het eind van het boek nog bijna net zo weinig van ayem, aluria, en Emiraer, als aan het begin van het boek.
Hoewel ik veel kritiek heb, vind ik het niet rechtvaardig om dit boek heel laag te scoren. Dit heeft er dus vooral mee te maken dat dit boek echt ontzettend veel potentie heeft. Er is duidelijk goed over de wereld nagedacht en het is ongelooflijk origineel, alleen komt het helaas (nog) niet goed tot zijn recht in dit eerste deel in deze serie.
Het verhaal zelf is interessant en heeft ontzettend veel potentie, maar wordt helaas niet goed benut. Er zijn veel informatie-dumps, elk hoofdstuk speelt zich af in een andere tijdlijn én in een andere POV (er zijn er iets van 6(!) In dit boek), om nog te zwijgen over het aantal flashbacks naar weer een andere tijdlijn. Dit maakt dat diepgang ontbreekt en dat de personages vrij vlak blijven. Hierdoor is er geen tijd om één van de werelden goed vorm te geven, het blijft allemaal oppervlakkig en daardoor ook moeilijk in te beelden.
De personages zelf vond ik eveneens niet geweldig. De meesten moeten 30'ers voorstellen, maar ze gedragen zich meer alsof ze 15 zijn. Verder gebeurt er heel veel in dit boek, maar tegelijkertijd weinig. Zo snap ik aan het eind van het boek nog bijna net zo weinig van ayem, aluria, en Emiraer, als aan het begin van het boek.
Hoewel ik veel kritiek heb, vind ik het niet rechtvaardig om dit boek heel laag te scoren. Dit heeft er dus vooral mee te maken dat dit boek echt ontzettend veel potentie heeft. Er is duidelijk goed over de wereld nagedacht en het is ongelooflijk origineel, alleen komt het helaas (nog) niet goed tot zijn recht in dit eerste deel in deze serie.
June 20, 2023
Zie deze cover! Ik heb dit boek absoluut hierom gekocht. Instant verliefd.
Wel een dikke pil. Persoonlijk hou ik meer van wat dunnere boeken.
Het verhaal begint 31 jaar geleden en in het eerste hoofdstuk gaan we naar het nu. De schrijfstijl en sfeer verandert compleet. En in hoofdstuk 3 gaan we naar de verre toekomst. Veel verschillende tijdsperiodes dus.
Enna’s oma lijkt een beetje gek te zijn geworden. Ze heeft het over grijze mannen.
Enna zelf heeft last van vonkende handen, stem genoemd. En ze blijkt dit niet van een vreemde te hebben.
En niet alleen op de cover. Het boek zuigt je vanaf het eerste woord mee in deze wereld.
Het is geen makkelijke fantasy met al die plaatsen, personen, tijdsprongen en woorden. Maar nu moest ik het boek wat rustiger lezen en dat was absoluut geen kwelling. Want wat heb ik genoten! Al moet ik zeggen dat ik de 2023 tijdslijn het tofste vond 😁. Maar beide verhaallijnen waren mega spannend!
Dit boek is (nog) niet zo bekend maar verdient zo veel meer! Dit boek was echt episch. Een echte epische fantasy. Pls koop dit boek en ga 560 blz genieten van dit eerste deel ❤️. Laten we Robin de nieuwste boekstagram hype maken!
Het is niet eens echt mijn genre, te veel intense fantasy but fucking LOVED it!
Een boek dat zeer goed geschreven is! Kneiters goede worldbuilding en zooo spannend! Van begin tot het einde. Geen saaie stukken.
En ook nog eens prachtige art. Gemaakt door de schrijfster zelf!
Deel 2 ga ik absoluut ook lezen. Normaal verkoop ik mijn boeken na lezen. Maar deze blijft om nog eens te herlezen voor ik aan deel 2 begin (zodra die uitkomt).
Ik geef dit boek:
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
#robinrozendal #verlorenaluria #dikkepil #levendesteden #deel1 #fantasy #bookstagram #boekstagram #boekenkast #review #recensie #bookreview #boekrecensie #boekreview #mooiecover #art #zilverspoor
Wel een dikke pil. Persoonlijk hou ik meer van wat dunnere boeken.
Het verhaal begint 31 jaar geleden en in het eerste hoofdstuk gaan we naar het nu. De schrijfstijl en sfeer verandert compleet. En in hoofdstuk 3 gaan we naar de verre toekomst. Veel verschillende tijdsperiodes dus.
Enna’s oma lijkt een beetje gek te zijn geworden. Ze heeft het over grijze mannen.
Enna zelf heeft last van vonkende handen, stem genoemd. En ze blijkt dit niet van een vreemde te hebben.
En niet alleen op de cover. Het boek zuigt je vanaf het eerste woord mee in deze wereld.
Het is geen makkelijke fantasy met al die plaatsen, personen, tijdsprongen en woorden. Maar nu moest ik het boek wat rustiger lezen en dat was absoluut geen kwelling. Want wat heb ik genoten! Al moet ik zeggen dat ik de 2023 tijdslijn het tofste vond 😁. Maar beide verhaallijnen waren mega spannend!
Dit boek is (nog) niet zo bekend maar verdient zo veel meer! Dit boek was echt episch. Een echte epische fantasy. Pls koop dit boek en ga 560 blz genieten van dit eerste deel ❤️. Laten we Robin de nieuwste boekstagram hype maken!
Het is niet eens echt mijn genre, te veel intense fantasy but fucking LOVED it!
Een boek dat zeer goed geschreven is! Kneiters goede worldbuilding en zooo spannend! Van begin tot het einde. Geen saaie stukken.
En ook nog eens prachtige art. Gemaakt door de schrijfster zelf!
Deel 2 ga ik absoluut ook lezen. Normaal verkoop ik mijn boeken na lezen. Maar deze blijft om nog eens te herlezen voor ik aan deel 2 begin (zodra die uitkomt).
Ik geef dit boek:
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
#robinrozendal #verlorenaluria #dikkepil #levendesteden #deel1 #fantasy #bookstagram #boekstagram #boekenkast #review #recensie #bookreview #boekrecensie #boekreview #mooiecover #art #zilverspoor
November 23, 2023
Vandaag is het mijn beurt in de blog tour van Verloren Aluria, het eerste deel van de serie Levende Steden, geschreven door Robin Rozendal. Wat heeft ze een interessante, goed doordachte en unieke wereld te weten creëren, een wereld waarin steden leven en dus ook een persoonlijkheid en gedachten hebben. Wat mij heel erg aansprak, is deze worldbuilding, want die zit echt heel goed in elkaar. Enerzijds speelt het verhaal zich af in de “gewone wereld”, maar in de andere wereld, Erimaer, bestaan andere wezens als nayres, mosharèn en sharèn, beroepen die met magie te maken hebben en woorden die alleen in dit land worden gebruikt. In de gewone wereld, wat Amsterdam is, ontdekt Enna dat ze krachten bezit: vonkende handen. Haar oma hield er altijd wat aparte ideeën op na, maar die blijken meer en meer waar te zijn. Als er dan ook nog eens vreemde, grijze wezens uit een andere wereld verschijnen, wil Enna erachter komen wat er allemaal aan de hand is en gaat ze samen met Thomas op reis naar deze wereld om dit te onderzoeken. Op Erimaer verbiedt de tsaer magie. Yaru en Marthis worden opgepakt, omdat ze verdacht worden lid te zijn van het verzet, maar ze kennen elkaar niet eens. Maar dan krijgen ze opeens visioenen over een gezamenlijk verleden. Op hun reis worden de personages niet alleen geholpen door de steden, maar worden ze ook tegengewerkt door hen...
De schrijfstijl van Robin Rozendal leest ook erg fijn. De wereld bevat een relatief ingewikkeld magiesysteem – in het boek heet het bijvoorbeeld geen ‘magie’ maar ‘ayem’ – maar dit wordt niet in één keer aan de lezer voorgesteld. Net als de personages leer je beetje bij beetje steeds meer over hoe Erimaer en de magie in elkaar zitten. Dit zorgt ervoor dat je steeds verder wil lezen om te ontdekken hoe het verhaal verder gaat en wat de wereld nog in petto heeft. Het boek leest soepel de gebeurtenissen zijn goed gedoseerd – niet te veel en niet te weinig, niet te snel en niet te langzaam.
Wat voor mij ook echt een pluspunt is, is dat je niet meteen wordt platgegooid met allerlei personages, zoals ik dat vaker weleens ervaar, waardoor het begin wat onduidelijk wordt. Het is heel fijn dat het verhaal eigenlijk steeds dezelfde personages volgt – het verhaal wisselt voornamelijk tussen Enna en Thomas in het Amsterdam van 2023 en Marthis en Yaru op Erimaer in 5695 – met af en toe een introductie van een ander personage, waardoor je niet op het begin al wordt platgegooid aan personages was. Mocht het toch wat onduidelijk zijn, is er achterin het boek nog een handige lijst met personages te vinden (net als een verklarende woordenlijst, trouwens). Onderling hebben de personages een leuke dynamiek, waarbij ik genoten heb van de sarcastische uitingen van Enna en Thomas naar elkaar toe. Bij Marthis en Yaru was ik voornamelijk erg benieuwd hoe het nu met hun visioenen zat. De hoofdpersonages voelden ook geloofwaardig aan, omdat ze naar mijn idee realistische veranderingen doormaken, die het verhaal ook ten goede komen.
Alle vragen die bij mij tijdens het lezen opkwamen, worden goed met elkaar verbonden in een spannend open einde. Verloren Aluria is dus een echt topboek van eigen bodem en ik kijk er nu al naar uit om het volgende deel te lezen!
De schrijfstijl van Robin Rozendal leest ook erg fijn. De wereld bevat een relatief ingewikkeld magiesysteem – in het boek heet het bijvoorbeeld geen ‘magie’ maar ‘ayem’ – maar dit wordt niet in één keer aan de lezer voorgesteld. Net als de personages leer je beetje bij beetje steeds meer over hoe Erimaer en de magie in elkaar zitten. Dit zorgt ervoor dat je steeds verder wil lezen om te ontdekken hoe het verhaal verder gaat en wat de wereld nog in petto heeft. Het boek leest soepel de gebeurtenissen zijn goed gedoseerd – niet te veel en niet te weinig, niet te snel en niet te langzaam.
Wat voor mij ook echt een pluspunt is, is dat je niet meteen wordt platgegooid met allerlei personages, zoals ik dat vaker weleens ervaar, waardoor het begin wat onduidelijk wordt. Het is heel fijn dat het verhaal eigenlijk steeds dezelfde personages volgt – het verhaal wisselt voornamelijk tussen Enna en Thomas in het Amsterdam van 2023 en Marthis en Yaru op Erimaer in 5695 – met af en toe een introductie van een ander personage, waardoor je niet op het begin al wordt platgegooid aan personages was. Mocht het toch wat onduidelijk zijn, is er achterin het boek nog een handige lijst met personages te vinden (net als een verklarende woordenlijst, trouwens). Onderling hebben de personages een leuke dynamiek, waarbij ik genoten heb van de sarcastische uitingen van Enna en Thomas naar elkaar toe. Bij Marthis en Yaru was ik voornamelijk erg benieuwd hoe het nu met hun visioenen zat. De hoofdpersonages voelden ook geloofwaardig aan, omdat ze naar mijn idee realistische veranderingen doormaken, die het verhaal ook ten goede komen.
Alle vragen die bij mij tijdens het lezen opkwamen, worden goed met elkaar verbonden in een spannend open einde. Verloren Aluria is dus een echt topboek van eigen bodem en ik kijk er nu al naar uit om het volgende deel te lezen!
November 12, 2023
Dit boek is zoveel tegelijk en toch wordt het nergens te veel. Dit was precies wat ik verwacht had en toch ook weer niet. Ik ben benieuwd naar het vervolg! De rest van mijn recensie lees je tijdens de blogtour op mijn blog booksofhopeanddreams.wordpress.com
July 30, 2025
Ik ben onder de indruk. Zo’n wereld verzinnen, het op zo’n manier beschrijven dat je het helemaal voor je ziet, een meeslepend verhaal en ook nog geïllustreerd met prachtige zelfgemaakte tekeningen en etsen. Geweldig boek.
March 7, 2024
Een prachtige cover maar verder sprak het me weinig aan.
Het concept is interessant en heeft veel potentie, maar het werkt niet voor mij in dit boek. Teveel tijdlijnen en POVs. Alle personages blijven vlak en alle werelden en steden onbekend. De personages hebben nog wat effectief communiceren cursussen nodig voordat ik ze weer wil “spreken”. Op dit moment heb ik geen enkele interesse in de eventuele volgende boeken in de serie.
Het concept is interessant en heeft veel potentie, maar het werkt niet voor mij in dit boek. Teveel tijdlijnen en POVs. Alle personages blijven vlak en alle werelden en steden onbekend. De personages hebben nog wat effectief communiceren cursussen nodig voordat ik ze weer wil “spreken”. Op dit moment heb ik geen enkele interesse in de eventuele volgende boeken in de serie.
November 21, 2023
Robin Rozendal is een pseudoniem. Ze heeft bewust voor een pseudoniem gekozen om haar werk als auteur en illustrator gescheiden te houden van haar werk als filmmaker en fotograaf. Al heel vroeg is ze begonnen met schrijven en tekenen. Deze voorliefde heeft ze in 2010 nieuw leven ingeblazen door tekenles en schrijfcursussen te gaan volgen en ze is mee gaan doen aan schrijfwedstrijden. Dat ze voor het fantasygenre heeft gekozen is heel logisch. Ze is gek op verhalen, sprookjes en fantasy. Verloren Aluria is haar debuutroman en is het eerste deel van een geplande tiendelige serie genaamd Levende steden. De illustraties in dit boek komen allemaal van haar hand.
Verloren Aluria is een bijzonder verhaal. De auteur heeft een magische wereld – Erimaer - gecreëerd waarin steden een belangrijke rol spelen. Steden die leven, die gevoelig zijn voor de emoties van de inwoners en hun gesteldheid aanpassen aan deze gevoelens. Steden waarvan de (infra)structuur plotseling kan veranderen, zodat je nooit precies weet waar je aan toe bent. Steden met een ziel en een persoonlijkheid. Alsof ze een mens zijn.
De auteur begint het verhaal van de levende steden door de lezer mee te nemen naar de levende stad Zagrabe. Avalyne keert eenendertig jaar voordat de gebeurtenissen uit het heden plaatsvinden, terug naar haar geliefde Zagrabe, ook wel Saria genoemd. Er heeft een oorlog gewoed, landen zijn veroverd, steden ingenomen, zo ook Zagrabe. De Tshaèr is aan de macht, en regeert met ijzeren hand. Met behulp van zijn leger van Grijze mannen zuigt hij niet alleen het leven uit de bevolking, maar ook uit de levende steden. Het verzet is aangeslagen. Om hen nieuwe kracht te geven, is Avalyne naar Zagrabe gereisd in de hoop steun te krijgen van Hertogin Alderose – de vrouw van de Tshaèr. Voor de oorlog was Avalyne namelijk het kindermeisje annex onderwijzeres van de hertogin en haar zusje en ze hoopt dat Nera Alderose haar invloed ten positieve kan aanwenden om de wereld te redden van de dictatuur van haar man.
De proloog piekt de interesse, maar het duurt een tijd voordat deze duidelijk gelinkt wordt aan de huidige situatie. Waardoor het verhaal, zeker in het begin, niet echt mijn aandacht heeft veroverd. Regelmatig afgeleid en zeker geen pageturner. Toch is Verloren Aluria net prikkelend genoeg om door te blijven lezen.
Dit prikkelende zit in het verweven van verwikkelingen in het huidige Amsterdam – mei 2023 -, hetgeen dat zich afspeelt in Erimaer in mei/juni 5695 en wat deze gebeurtenissen te maken hebben met de proloog. Je wil achterhalen wat het verhaal van Enna Vere, haar oma Senna Vere en Thomas Doorn uit Amsterdam verbindt met de levens van de slaven Yaru, Merryn en Marthis in Erimaer. Wat hen allen verbindt met Avalyne’s leven. Langzaam neemt Robin Rozendal je mee in het ontwarren en verbinden van de vele draadjes. Naarmate de verhaallijnen zich ontvouwen, wordt de interesse meer gewekt. Beetje bij beetje weet de auteur mijn aandacht beter vast te houden.
De schrijfstijl zorgt verrassend genoeg – gezien haar werk als filmmaker, fotografe en illustrator, wat toch beeldende beroepen zijn – niet voor beelden in mijn hoofd. Waar dat precies aanligt, is me niet helemaal duidelijk. Het is niet zo dat de auteur niet gedetailleerd schrijft, maar er ontbreekt net iets om daadwerkelijk de beelden op te roepen. Hierdoor is er voor mij als beelddenker een bepaalde afstand tot het verhaal. De personages komen daardoor ook niet volledig tot leven. Ze blijven wat vlakker zonder saai te zijn. Hun levens zijn echter intrigerend genoeg. Dit is vooral te danken aan de flashbacks, die Robin Rozendal op een creatieve manier in de verhaallijnen verwerkt. Deze herinneringen vormen een interessant deel van het boek. De actiepassages komen qua beeldvorming beter uit de verf en daar zijn er gelukkig genoeg van.
De magische wereld, in het boek heet dit de ayem wereld, is wel een creatieve wereld. De bewoners uit deze wereld zijn fantasierijk en soms echt gruwelijk, zoals de Banayr. De al eerdergenoemde levende steden zijn sowieso een aanwinst. Ze vormen een brug naar actuele thema’s zoals de staat van de mensheid, de vormgeving van de diverse maatschappijen en de invloed van emoties, maar ook naar de leefbaarheid. De auteur kaart ook andere indringende onderwerpen aan zoals slavernij, oorlog, dictatuur, kolonisatie, bestaan meerdere werelden c.q. dimensies, verzet, samenwerken en verraad.
Met Verloren Aluria heeft Robin Rozendaal een debuut geschreven dat door de bank genomen naar meer smaakt. De nieuwsgierigheid is net genoeg aangewakkerd, de plot steekt goed in elkaar op een aantal momenten na. Deze paar situaties voelen wat onlogischer aan, zoals Enna die bewust achter een ijspilaar springt om niet geraakt te worden, terwijl ze ziet dat de ijspilaren steeds korter worden na een voltreffer, en daar zijn er velen van. Dan rijst de vraag waarom zou ze in Ishra’s naam achter een van deze willen schuilen. Mede, omdat Enna een intelligente vrouw is. Verder weet de auteur diepgang te creëren door de diverse vertelperspectieven. Het einde van het boek is wel abrupt. Opeens is daar een epiloog. Gelukkig is deze wel een goede opmaat voor het tweede deel. De illustraties lijken mij een absolute meerwaarde, maar in het E-book komen ze wat minder tot hun recht. Net zoals een aantal andere zaken. Zo zou het fijner zijn als de lijst van personages, verklarende woordenlijsten en inhoudsopgave vooraan in het boek zouden staan. Zodat je als lezer ook weet dat deze items erbij zitten.
Uiteindelijk heeft de schrijfster mij voldoende getriggerd om het tweede boek uit de serie te willen gaan lezen. Hopelijk lukt het haar om de volgende stap te zetten, zodat er ook daadwerkelijk beelden in mijn hoofd gevormd gaan worden.
Verloren Aluria krijgt van mijn 3*
Verloren Aluria is een bijzonder verhaal. De auteur heeft een magische wereld – Erimaer - gecreëerd waarin steden een belangrijke rol spelen. Steden die leven, die gevoelig zijn voor de emoties van de inwoners en hun gesteldheid aanpassen aan deze gevoelens. Steden waarvan de (infra)structuur plotseling kan veranderen, zodat je nooit precies weet waar je aan toe bent. Steden met een ziel en een persoonlijkheid. Alsof ze een mens zijn.
De auteur begint het verhaal van de levende steden door de lezer mee te nemen naar de levende stad Zagrabe. Avalyne keert eenendertig jaar voordat de gebeurtenissen uit het heden plaatsvinden, terug naar haar geliefde Zagrabe, ook wel Saria genoemd. Er heeft een oorlog gewoed, landen zijn veroverd, steden ingenomen, zo ook Zagrabe. De Tshaèr is aan de macht, en regeert met ijzeren hand. Met behulp van zijn leger van Grijze mannen zuigt hij niet alleen het leven uit de bevolking, maar ook uit de levende steden. Het verzet is aangeslagen. Om hen nieuwe kracht te geven, is Avalyne naar Zagrabe gereisd in de hoop steun te krijgen van Hertogin Alderose – de vrouw van de Tshaèr. Voor de oorlog was Avalyne namelijk het kindermeisje annex onderwijzeres van de hertogin en haar zusje en ze hoopt dat Nera Alderose haar invloed ten positieve kan aanwenden om de wereld te redden van de dictatuur van haar man.
De proloog piekt de interesse, maar het duurt een tijd voordat deze duidelijk gelinkt wordt aan de huidige situatie. Waardoor het verhaal, zeker in het begin, niet echt mijn aandacht heeft veroverd. Regelmatig afgeleid en zeker geen pageturner. Toch is Verloren Aluria net prikkelend genoeg om door te blijven lezen.
Dit prikkelende zit in het verweven van verwikkelingen in het huidige Amsterdam – mei 2023 -, hetgeen dat zich afspeelt in Erimaer in mei/juni 5695 en wat deze gebeurtenissen te maken hebben met de proloog. Je wil achterhalen wat het verhaal van Enna Vere, haar oma Senna Vere en Thomas Doorn uit Amsterdam verbindt met de levens van de slaven Yaru, Merryn en Marthis in Erimaer. Wat hen allen verbindt met Avalyne’s leven. Langzaam neemt Robin Rozendal je mee in het ontwarren en verbinden van de vele draadjes. Naarmate de verhaallijnen zich ontvouwen, wordt de interesse meer gewekt. Beetje bij beetje weet de auteur mijn aandacht beter vast te houden.
De schrijfstijl zorgt verrassend genoeg – gezien haar werk als filmmaker, fotografe en illustrator, wat toch beeldende beroepen zijn – niet voor beelden in mijn hoofd. Waar dat precies aanligt, is me niet helemaal duidelijk. Het is niet zo dat de auteur niet gedetailleerd schrijft, maar er ontbreekt net iets om daadwerkelijk de beelden op te roepen. Hierdoor is er voor mij als beelddenker een bepaalde afstand tot het verhaal. De personages komen daardoor ook niet volledig tot leven. Ze blijven wat vlakker zonder saai te zijn. Hun levens zijn echter intrigerend genoeg. Dit is vooral te danken aan de flashbacks, die Robin Rozendal op een creatieve manier in de verhaallijnen verwerkt. Deze herinneringen vormen een interessant deel van het boek. De actiepassages komen qua beeldvorming beter uit de verf en daar zijn er gelukkig genoeg van.
De magische wereld, in het boek heet dit de ayem wereld, is wel een creatieve wereld. De bewoners uit deze wereld zijn fantasierijk en soms echt gruwelijk, zoals de Banayr. De al eerdergenoemde levende steden zijn sowieso een aanwinst. Ze vormen een brug naar actuele thema’s zoals de staat van de mensheid, de vormgeving van de diverse maatschappijen en de invloed van emoties, maar ook naar de leefbaarheid. De auteur kaart ook andere indringende onderwerpen aan zoals slavernij, oorlog, dictatuur, kolonisatie, bestaan meerdere werelden c.q. dimensies, verzet, samenwerken en verraad.
Met Verloren Aluria heeft Robin Rozendaal een debuut geschreven dat door de bank genomen naar meer smaakt. De nieuwsgierigheid is net genoeg aangewakkerd, de plot steekt goed in elkaar op een aantal momenten na. Deze paar situaties voelen wat onlogischer aan, zoals Enna die bewust achter een ijspilaar springt om niet geraakt te worden, terwijl ze ziet dat de ijspilaren steeds korter worden na een voltreffer, en daar zijn er velen van. Dan rijst de vraag waarom zou ze in Ishra’s naam achter een van deze willen schuilen. Mede, omdat Enna een intelligente vrouw is. Verder weet de auteur diepgang te creëren door de diverse vertelperspectieven. Het einde van het boek is wel abrupt. Opeens is daar een epiloog. Gelukkig is deze wel een goede opmaat voor het tweede deel. De illustraties lijken mij een absolute meerwaarde, maar in het E-book komen ze wat minder tot hun recht. Net zoals een aantal andere zaken. Zo zou het fijner zijn als de lijst van personages, verklarende woordenlijsten en inhoudsopgave vooraan in het boek zouden staan. Zodat je als lezer ook weet dat deze items erbij zitten.
Uiteindelijk heeft de schrijfster mij voldoende getriggerd om het tweede boek uit de serie te willen gaan lezen. Hopelijk lukt het haar om de volgende stap te zetten, zodat er ook daadwerkelijk beelden in mijn hoofd gevormd gaan worden.
Verloren Aluria krijgt van mijn 3*
May 14, 2024
Een spannende portaal fantasy. Onmiddellijk bij het begin zit je in de wereld van de levende steden. Aan het eind gekomen wil je doorlezen, maar helaas is deel 2 er nog niet. 🫣😢 Dus nog even geduld.
September 8, 2023
Ik houd van fantasy verhalen en van lang lopende series. Het boek van de 'Verloren Aluria' past goed in mijn lijst van favoriete boeken.
Het verhaal begint in de huidige tijd in Amsterdam, en we worden via een doorgang gekoppeld aan een andere wereld. Je krijgt al snel een voorproefje van magie die een stuk complexer blijkt te werken dan sommige andere fantasy verhalen die ik heb gelezen. Het verhaal is voor volwassenen geschreven, en vanaf de helft van het boek gebeuren er zat spannende dingen waardoor het niet direct geschikt is voor een jeugdige lezer.
Robin Rozendal heeft een pakkende en levendige schrijfstijl. Het verhaal zit goed in elkaar. Als lezer wordt je stapsgewijs meegenomen in de complexe wereld. Je ontdekt de werking van de magie, de cultuur, de wezens en de heersende machtstructuren.
De personages trekken bij aanvang je interesse, en ze worden gaandeweg steeds geloofwaardiger. Zodra je iets van het verhaal denkt te snappen, volgt er weer iets waardoor je nieuwe verbanden gaat zien. Je krijgt steeds een stukje informatie en raakt meer en meer verzeild in de fantasie wereld. Door Robin's schrijfstijl leest het soepel, maar je moet wel blijven opletten omdat er veel gebeurt. Overall vind ik het een heel goed verhaal, en kan ik het boek volmondig aanraden. Ik ben enorm benieuwd naar de volgende delen.
Het fysieke boek is erg mooi. Het papier is van zware kwaliteit met grote letters en luxe witruimte op de pagina. De pagina-grote tekeningen vind ik geweldig! Ze geven de sfeer ontzettend goed weer. Er zijn wel meer boeken met tekeningen, maar deze pentekeningen spreken me heel erg aan. Ook de kaft is heel mooi getekend. Alles is door de schrijver zelf met de hand getekend. Top!!
Als kanttekening vind ik het fysieke boek wat onhandig vasthouden, bij de laatste 10% wordt het 'links-zwaar'. Omdat ik bijna alles op mijn ereader lees, heb ik uit luxe het eboek besteld. Het eboek leest makkelijker, maar het papieren boek blijft mijn favoriet.
Als kritiekpuntje zou ik het gaaf vinden om soms wat meer beschrijving te hebben over achterliggende motieven en gedachten. Waarom doet persoon X die ene actie, zit er meer achter dan soms wat korte beschrijving van de beweegredenen? En een enkele keer zie ik dat ook bij de interactie en emoties tussen personages. Aan de andere kant begrijp ik dat het aantal woorden in een boek beperkt is, ook door de drukwijze.
Bijvoorbeeld het eerste deel van de serie van 'The Sword of Truth' heeft ongeveer 220.000 woorden. In een paperback en kleinere print is dat verhaal in te passen. Mijn ereader geeft aan dat 'Verloren Aluria' bijna 158.000 woorden heeft. Meer woorden past niet, want dan wordt het papieren boek te dik en te zwaar. Als ik mag kiezen, dan heb ik liever een mooi verhaal dan een mooi uiterlijk van een boek. Maar we komen niets te kort hoor, 'Verloren Aluria' is een meer dan geweldig debuut en is veelbelovend voor de toekomst.
Het beste compliment wat ik kan geven is dat ik het boek over een paar maanden nog een keer ga lezen, om alles nog weer scherp te hebben voor het volgende deel.
Het verhaal begint in de huidige tijd in Amsterdam, en we worden via een doorgang gekoppeld aan een andere wereld. Je krijgt al snel een voorproefje van magie die een stuk complexer blijkt te werken dan sommige andere fantasy verhalen die ik heb gelezen. Het verhaal is voor volwassenen geschreven, en vanaf de helft van het boek gebeuren er zat spannende dingen waardoor het niet direct geschikt is voor een jeugdige lezer.
Robin Rozendal heeft een pakkende en levendige schrijfstijl. Het verhaal zit goed in elkaar. Als lezer wordt je stapsgewijs meegenomen in de complexe wereld. Je ontdekt de werking van de magie, de cultuur, de wezens en de heersende machtstructuren.
De personages trekken bij aanvang je interesse, en ze worden gaandeweg steeds geloofwaardiger. Zodra je iets van het verhaal denkt te snappen, volgt er weer iets waardoor je nieuwe verbanden gaat zien. Je krijgt steeds een stukje informatie en raakt meer en meer verzeild in de fantasie wereld. Door Robin's schrijfstijl leest het soepel, maar je moet wel blijven opletten omdat er veel gebeurt. Overall vind ik het een heel goed verhaal, en kan ik het boek volmondig aanraden. Ik ben enorm benieuwd naar de volgende delen.
Het fysieke boek is erg mooi. Het papier is van zware kwaliteit met grote letters en luxe witruimte op de pagina. De pagina-grote tekeningen vind ik geweldig! Ze geven de sfeer ontzettend goed weer. Er zijn wel meer boeken met tekeningen, maar deze pentekeningen spreken me heel erg aan. Ook de kaft is heel mooi getekend. Alles is door de schrijver zelf met de hand getekend. Top!!
Als kanttekening vind ik het fysieke boek wat onhandig vasthouden, bij de laatste 10% wordt het 'links-zwaar'. Omdat ik bijna alles op mijn ereader lees, heb ik uit luxe het eboek besteld. Het eboek leest makkelijker, maar het papieren boek blijft mijn favoriet.
Als kritiekpuntje zou ik het gaaf vinden om soms wat meer beschrijving te hebben over achterliggende motieven en gedachten. Waarom doet persoon X die ene actie, zit er meer achter dan soms wat korte beschrijving van de beweegredenen? En een enkele keer zie ik dat ook bij de interactie en emoties tussen personages. Aan de andere kant begrijp ik dat het aantal woorden in een boek beperkt is, ook door de drukwijze.
Bijvoorbeeld het eerste deel van de serie van 'The Sword of Truth' heeft ongeveer 220.000 woorden. In een paperback en kleinere print is dat verhaal in te passen. Mijn ereader geeft aan dat 'Verloren Aluria' bijna 158.000 woorden heeft. Meer woorden past niet, want dan wordt het papieren boek te dik en te zwaar. Als ik mag kiezen, dan heb ik liever een mooi verhaal dan een mooi uiterlijk van een boek. Maar we komen niets te kort hoor, 'Verloren Aluria' is een meer dan geweldig debuut en is veelbelovend voor de toekomst.
Het beste compliment wat ik kan geven is dat ik het boek over een paar maanden nog een keer ga lezen, om alles nog weer scherp te hebben voor het volgende deel.
November 22, 2023
Voor de blogtour van Zilverbron en Zilverspoor mocht ik Verloren Aluria van Robin Rozendal lezen. Het is het eerste deel van de serie Levende steden die waarschijnlijk uit tien delen gaat bestaan. Rozendal schrijft onder pseudoniem, omdat ze haar werk als auteur en illustrator gescheiden wil houden van haar werk als filmmaker & fotograaf. Ze heeft een voorliefde voor kunst, cartoons & fantasy.
Verloren aluria begint met een spannende waar wetenschapper Avalyne een schokkende ontdekking doet in de levende stad Zagrabe waar de magische oude ayemtrams nog rijden, terwijl magie in de ban is. Dan gaat het verder in 2023, Amsterdam, met Enna Vere die op zoek is naar haar afkomst, zich gediscrimineerd en alleen voelt. Haar oma is de enige persoon waar ze zich vertrouwt bij voelt, alleen heeft deze het steeds over grijze mensen. En die herinnert Enna zich maar al te goed uit haar jeugd. Wanneer grijze mannen haar oma meenemen door een doorgang naar een andere wereld volgt Enna ze en komt terecht in een totaal andere wereld vol vreemde wezens en magie. Ondertussen volgt haar broer Eryan zijn eigen pad dat hem naar Parijs voert waar hij naar het adres uit de geheimzinnige brief van oma heengaat. Hier blijkt een erfenis op de familie Vere te wachten in een ondergrondse bibliotheek. En zo komt Eryan apart van Enna, terecht in Erimaer op zoek naar zijn verwanten.
Het complexe gelaagde verhaal wordt langzaam opgebouwd en wisselt steeds tussen 2023 en 5695. Door de meerdere verhaallijnen en de wisselende perspectieven wordt de lezer in het boek gezogen. Het bevat ontzettend veel boeiende personages die volop evolueren in een zich steeds verder ontwikkelende wereld. Door de grote aantallen personages, vreemde benamingen en mysterieuze gebeurtenissen kost het moeite om in het begin in het boek te komen. Maar daar eenmaal doorheen geworsteld krijgen de personen een plekje en ga je langzaam begrijpen hoe de wereld in Erimaer vormgegeven wordt en dat de steden hun emoties op verschillende wijze tonen. Achter in het boek is een lijst met personages opgenomen, wat prettig is als je de paperback leest, maar bij een e-book minder tot zijn recht komt. Voor de blogtour las ik het ebook en dan gaat heen en weer bladeren veel minder makkelijk. In de paperback staan fraaie tekeningen die in de ebook versie minder tot uiting komen, wat best jammer is. Rozendal heeft een meeslepende, vlotte schrijfstijl die de lezer stap voor stap meeneemt in een vreemde magische wereld die zich steeds verder uitbreidt. Voor spanning wordt gezorgd door de nodige cliffhangers en plottwists. Naarmate ik verder in het verhaal kwam, ging ik de verbanden tussen de verschillende verhaallijnen begrijpen en bleef ik doorlezen omdat ik wilde weten hoe het af zou lopen. Verloren aluria eindigt abrupt met een epiloog waarin een nieuw personage geïntroduceerd wordt, dat verwachtingen oproept voor het tweede deel. Van mij krijgt dit verhaal 3 ½ ster.
Verloren aluria begint met een spannende waar wetenschapper Avalyne een schokkende ontdekking doet in de levende stad Zagrabe waar de magische oude ayemtrams nog rijden, terwijl magie in de ban is. Dan gaat het verder in 2023, Amsterdam, met Enna Vere die op zoek is naar haar afkomst, zich gediscrimineerd en alleen voelt. Haar oma is de enige persoon waar ze zich vertrouwt bij voelt, alleen heeft deze het steeds over grijze mensen. En die herinnert Enna zich maar al te goed uit haar jeugd. Wanneer grijze mannen haar oma meenemen door een doorgang naar een andere wereld volgt Enna ze en komt terecht in een totaal andere wereld vol vreemde wezens en magie. Ondertussen volgt haar broer Eryan zijn eigen pad dat hem naar Parijs voert waar hij naar het adres uit de geheimzinnige brief van oma heengaat. Hier blijkt een erfenis op de familie Vere te wachten in een ondergrondse bibliotheek. En zo komt Eryan apart van Enna, terecht in Erimaer op zoek naar zijn verwanten.
Het complexe gelaagde verhaal wordt langzaam opgebouwd en wisselt steeds tussen 2023 en 5695. Door de meerdere verhaallijnen en de wisselende perspectieven wordt de lezer in het boek gezogen. Het bevat ontzettend veel boeiende personages die volop evolueren in een zich steeds verder ontwikkelende wereld. Door de grote aantallen personages, vreemde benamingen en mysterieuze gebeurtenissen kost het moeite om in het begin in het boek te komen. Maar daar eenmaal doorheen geworsteld krijgen de personen een plekje en ga je langzaam begrijpen hoe de wereld in Erimaer vormgegeven wordt en dat de steden hun emoties op verschillende wijze tonen. Achter in het boek is een lijst met personages opgenomen, wat prettig is als je de paperback leest, maar bij een e-book minder tot zijn recht komt. Voor de blogtour las ik het ebook en dan gaat heen en weer bladeren veel minder makkelijk. In de paperback staan fraaie tekeningen die in de ebook versie minder tot uiting komen, wat best jammer is. Rozendal heeft een meeslepende, vlotte schrijfstijl die de lezer stap voor stap meeneemt in een vreemde magische wereld die zich steeds verder uitbreidt. Voor spanning wordt gezorgd door de nodige cliffhangers en plottwists. Naarmate ik verder in het verhaal kwam, ging ik de verbanden tussen de verschillende verhaallijnen begrijpen en bleef ik doorlezen omdat ik wilde weten hoe het af zou lopen. Verloren aluria eindigt abrupt met een epiloog waarin een nieuw personage geïntroduceerd wordt, dat verwachtingen oproept voor het tweede deel. Van mij krijgt dit verhaal 3 ½ ster.
March 28, 2024
Een fantasy-boek door een Nederlandse auteur! Dat is iets wat ik graag wil lezen. Dit heb ik ook gedaan met De Verborgen Universiteit van Nathalie Koch en dat was mij uitstekend bevallen. Het verhaal van Verloren Aluria over de Levende Steden leek mij dan ook erg interessant.
Het boek heeft ook een interessant uitgangspunt door de Levende Steden. Het speelt zich af in een wereld parallel aan onze wereld waarbij Enna erachter komt dat ze speciale krachten bezit. In de andere wereld is Tshaer degene die alles bepaald. Hij wilt de wereld aan zijn voeten hebben. Hier zijn ook mensen die in opstand komen.
Het verhaal is lekker vlot geschreven. Waarbij een moordend tempo gehouden wordt. Hierdoor gebeurt er constant wat in het boek.
En dat is tevens een van de dingen die ik minder vond aan het boek. Een fantasy-boek heeft in mijn ogen altijd de tijd om de wereld op te bouwen. Door de rust momenten kan je ook de wereld voor je zien en je gaan identificeren met de personages. In Verloren Aluria is dat niet het geval. Het blijft van de begin tot eind door gaan. Voor een boek van 560 bladzijden had ik wel verwacht van een rustigere opbouw.
Ook wordt elk hoofdstuk beschreven van een van de 5 personages die je volgt (Enna, Thomas, Eryan, Yaru en Marthis). Dit zorgt voor herhaling (in een hoofdstuk gebeurt iets met Enna waar Thomas bij is. Twee hoofdstukken later volg je Thomas die denkt over de gebeurtenis met Enna en wat dat dan betekent, terwijl dat daarvoor is uitgelegd), maar het zorgt er ook voor dat ik mij niet kon verbinden met de personages. Zo gaan sommige emotionele passages volledig aan mij voorbij, omdat het mij niet echt uitmaakt wat er gebeurt.
Het boek heeft leuke uitgangspunten en kan een goed vervolg krijgen. Als de volgende boeken iets meer vertragen (want in dit tempo is het moeilijk om te zien hoe je deel 10 gaat halen), meer de tijd nemen voor de personages en waarom ze doen wat ze doen en dat er minder herhaalt wordt (op een gegeven moment weet ik wel dat ayem een soort magie is), dan kan de serie echt een stuk beter worden.
Deel 1 was aardig, ben benieuwd hoe het verder gaat in deel 2.
Oh en de omslag en tekeningen in het boek zijn wel echt mooi!
Het boek heeft ook een interessant uitgangspunt door de Levende Steden. Het speelt zich af in een wereld parallel aan onze wereld waarbij Enna erachter komt dat ze speciale krachten bezit. In de andere wereld is Tshaer degene die alles bepaald. Hij wilt de wereld aan zijn voeten hebben. Hier zijn ook mensen die in opstand komen.
Het verhaal is lekker vlot geschreven. Waarbij een moordend tempo gehouden wordt. Hierdoor gebeurt er constant wat in het boek.
En dat is tevens een van de dingen die ik minder vond aan het boek. Een fantasy-boek heeft in mijn ogen altijd de tijd om de wereld op te bouwen. Door de rust momenten kan je ook de wereld voor je zien en je gaan identificeren met de personages. In Verloren Aluria is dat niet het geval. Het blijft van de begin tot eind door gaan. Voor een boek van 560 bladzijden had ik wel verwacht van een rustigere opbouw.
Ook wordt elk hoofdstuk beschreven van een van de 5 personages die je volgt (Enna, Thomas, Eryan, Yaru en Marthis). Dit zorgt voor herhaling (in een hoofdstuk gebeurt iets met Enna waar Thomas bij is. Twee hoofdstukken later volg je Thomas die denkt over de gebeurtenis met Enna en wat dat dan betekent, terwijl dat daarvoor is uitgelegd), maar het zorgt er ook voor dat ik mij niet kon verbinden met de personages. Zo gaan sommige emotionele passages volledig aan mij voorbij, omdat het mij niet echt uitmaakt wat er gebeurt.
Het boek heeft leuke uitgangspunten en kan een goed vervolg krijgen. Als de volgende boeken iets meer vertragen (want in dit tempo is het moeilijk om te zien hoe je deel 10 gaat halen), meer de tijd nemen voor de personages en waarom ze doen wat ze doen en dat er minder herhaalt wordt (op een gegeven moment weet ik wel dat ayem een soort magie is), dan kan de serie echt een stuk beter worden.
Deel 1 was aardig, ben benieuwd hoe het verder gaat in deel 2.
Oh en de omslag en tekeningen in het boek zijn wel echt mooi!
April 25, 2025
Bij de eerste hoofdstukken is het even wennen, omdat het lijkt alsof je verschillende verhalen leest. Toch is het al snel duidelijk dat deze losse verhalen met elkaar verbonden zijn door een gezamenlijke vijand, de grijze mannen. Als een puzzel komen de puzzelstukjes samen en uiteindelijk volg je twee duidelijke verhaallijnen.
De verhaallijn van Enna en Thomas speelt zich af in onze wereld, in Amsterdam om precies te zijn. Enna heeft een soort magie in zich, maar in de wereld van Robin praten we niet over magie, dit heet Ayem. Enna weet maar weinig van haar familieachtergrond en haar oma Senna met haar vreemde verhalen, haar broer en zij geloven daar weinig van. Tot het moment dat de verhalen van oma voor Enna werkelijkheid beginnen te worden en ze samen met haar het avontuur aan gaat. Thomas is via zijn familie verbonden met de familie van Enna en ook hij is op zoek naar antwoorden. Oma wordt ontvoerd en komt in de andere wereld terecht.
En dan hebben we in de andere wereld de verhaallijn van Yaru en Marthis. Via hun leer je de broertjes Adrian en Danyel kennen. Om mysterieuze reden zijn zij de beeltenissen van de broertjes en als ze elkaar aanraken komen hun herinneringen. Is het reïncarnatie of iets anders? Dat is de vraag. Misschien is het Ayem? Yaru en Marthis zijn beide slaven met verschillende meesters. Ze hebben elkaar nooit eerder ontmoet, maar tijdens hun eerste ontmoeting herkennen ze elkaar en krijgen ze de eerste herinneringen van Adrian en Danyel.
Ook al lijkt het of je twee verhalen leest, ze zijn duidelijk met elkaar verbonden. Al is het alleen maar met het visioen dat Yaru en Marthis zag van de vrouw met het blauwe haar. Heel toevallig de haarkleur van Senna die haar kroeshaar blauw heeft geverfd.
In de andere wereld zijn er steden die leven, letterlijk want op een gegeven moment krijgen ze tentakels en gaan ze rondlopen. Ze hebben herinneringen en gevoelens. Deze steden geven iets unieks en interessants aan het verhaal. Enige minpunt, het verhaal stopt halverwege. Oma wordt niet gered. Yaru en Marthis hebben ruzie en de broer van Enna wordt bedreigd door een vijand of toch een vriend? Antwoorden die hopelijk worden gegeven in het tweede deel.
De verhaallijn van Enna en Thomas speelt zich af in onze wereld, in Amsterdam om precies te zijn. Enna heeft een soort magie in zich, maar in de wereld van Robin praten we niet over magie, dit heet Ayem. Enna weet maar weinig van haar familieachtergrond en haar oma Senna met haar vreemde verhalen, haar broer en zij geloven daar weinig van. Tot het moment dat de verhalen van oma voor Enna werkelijkheid beginnen te worden en ze samen met haar het avontuur aan gaat. Thomas is via zijn familie verbonden met de familie van Enna en ook hij is op zoek naar antwoorden. Oma wordt ontvoerd en komt in de andere wereld terecht.
En dan hebben we in de andere wereld de verhaallijn van Yaru en Marthis. Via hun leer je de broertjes Adrian en Danyel kennen. Om mysterieuze reden zijn zij de beeltenissen van de broertjes en als ze elkaar aanraken komen hun herinneringen. Is het reïncarnatie of iets anders? Dat is de vraag. Misschien is het Ayem? Yaru en Marthis zijn beide slaven met verschillende meesters. Ze hebben elkaar nooit eerder ontmoet, maar tijdens hun eerste ontmoeting herkennen ze elkaar en krijgen ze de eerste herinneringen van Adrian en Danyel.
Ook al lijkt het of je twee verhalen leest, ze zijn duidelijk met elkaar verbonden. Al is het alleen maar met het visioen dat Yaru en Marthis zag van de vrouw met het blauwe haar. Heel toevallig de haarkleur van Senna die haar kroeshaar blauw heeft geverfd.
In de andere wereld zijn er steden die leven, letterlijk want op een gegeven moment krijgen ze tentakels en gaan ze rondlopen. Ze hebben herinneringen en gevoelens. Deze steden geven iets unieks en interessants aan het verhaal. Enige minpunt, het verhaal stopt halverwege. Oma wordt niet gered. Yaru en Marthis hebben ruzie en de broer van Enna wordt bedreigd door een vijand of toch een vriend? Antwoorden die hopelijk worden gegeven in het tweede deel.
November 24, 2023
Gevoelige steden
De magisch vonkende handen van de blauwharige Enna verrassen niet alleen de persoon die ze daar per ongeluk mee verwondt, maar ook haarzelf. Als ze vervolgens wordt aangevallen door grijze mensen, ontdekt Enna dat er nog een hele andere wereld bestaat waarin de steden leven.
In die wereld worden Yaru en Marthis opgepakt voor iets waar ze geen weet van hebben. Twee mannen die zeggen elkaar nog nooit te hebben ontmoet, maar waarvan hun gezamenlijke visioenen het tegendeel beweren en waarin ze ook een onbekende vrouw met blauw haar zien.
“Voor het eerst sinds het ongeluk heeft Thomas het gevoel dat hij is waar hij moet zijn.” Robin Rozendal
Verloren Aluria van Robin Rozendal is het eerste deel van de fantasierijke Levende steden serie die je tot in de diepten van een nieuwe wereld voert.
Na deze eerste adembenemende rit in, en naar, het rijk van de verdwenen steden moest ik echt even terug op adem komen, want Robin Rozendal stort een heerlijke grote hoeveelheid spannende informatie over je uit. Allereerst bouwt ze haar wereld zorgvuldig op en voegt ze daar in de loop van het verhaal steeds meer aan toe. Er komt dus een hoop op je af, en ondanks dat je misschien denkt dat je dat onmogelijk kan onthouden, zul je ontdekken dat alles op zijn plaats valt op het moment dat dat nodig is.
Robin Rozendal heeft duidelijk veel tijd en liefde in het verhaal gestoken, en dat vindt je terug in vele aspecten. Ze zet haar hoofdpersonen op verschillende plaatsen en in verschillende tijden neer, terwijl het toch ook allemaal lijkt samen te vallen. De verscheidenheid aan karakters zorgt dat er eigenlijk voor iedereen wel minstens één favoriet tussen zit, en door de sprongen naar, en binnen, de werelden blijf je je verheugen op jouw topfavoriet(en), terwijl ondertussen ook andere personages je van hun belevenissen laten genieten.
Verloren Aluria is een geweldig, origineel en magisch verhaal dat de hoofdpersonen op een soort spannend puzzelavontuur stuurt dat al veel onthult, maar waarvan minstens zoveel bewaard blijft voor een volgend deel.
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
Instagram: sheila_hjv_inbooks
De magisch vonkende handen van de blauwharige Enna verrassen niet alleen de persoon die ze daar per ongeluk mee verwondt, maar ook haarzelf. Als ze vervolgens wordt aangevallen door grijze mensen, ontdekt Enna dat er nog een hele andere wereld bestaat waarin de steden leven.
In die wereld worden Yaru en Marthis opgepakt voor iets waar ze geen weet van hebben. Twee mannen die zeggen elkaar nog nooit te hebben ontmoet, maar waarvan hun gezamenlijke visioenen het tegendeel beweren en waarin ze ook een onbekende vrouw met blauw haar zien.
“Voor het eerst sinds het ongeluk heeft Thomas het gevoel dat hij is waar hij moet zijn.” Robin Rozendal
Verloren Aluria van Robin Rozendal is het eerste deel van de fantasierijke Levende steden serie die je tot in de diepten van een nieuwe wereld voert.
Na deze eerste adembenemende rit in, en naar, het rijk van de verdwenen steden moest ik echt even terug op adem komen, want Robin Rozendal stort een heerlijke grote hoeveelheid spannende informatie over je uit. Allereerst bouwt ze haar wereld zorgvuldig op en voegt ze daar in de loop van het verhaal steeds meer aan toe. Er komt dus een hoop op je af, en ondanks dat je misschien denkt dat je dat onmogelijk kan onthouden, zul je ontdekken dat alles op zijn plaats valt op het moment dat dat nodig is.
Robin Rozendal heeft duidelijk veel tijd en liefde in het verhaal gestoken, en dat vindt je terug in vele aspecten. Ze zet haar hoofdpersonen op verschillende plaatsen en in verschillende tijden neer, terwijl het toch ook allemaal lijkt samen te vallen. De verscheidenheid aan karakters zorgt dat er eigenlijk voor iedereen wel minstens één favoriet tussen zit, en door de sprongen naar, en binnen, de werelden blijf je je verheugen op jouw topfavoriet(en), terwijl ondertussen ook andere personages je van hun belevenissen laten genieten.
Verloren Aluria is een geweldig, origineel en magisch verhaal dat de hoofdpersonen op een soort spannend puzzelavontuur stuurt dat al veel onthult, maar waarvan minstens zoveel bewaard blijft voor een volgend deel.
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
Instagram: sheila_hjv_inbooks
June 26, 2023
De meeste vormen van magie, relieken, portalen en visioenen in "Levende Steden" zullen de meesten vast herkennen uit sprookjes en het fantasy-genre, maar wat als het allemaal echt is? Het idee van een overlappende magische wereld in het huidige tijdperk van Amsterdam 2023 is op een unieke manier uitgewerkt. In haar debuut laat Robin zien dat er met zorg is gewerkt aan het creëren van een uitgebreide wereld en goed ontwikkelde personages. De omvang van de wereld voelt indrukwekkend aan, en ik heb er alle vertrouwen in dat de geplande 10 boeken in deze epische serie nog veel verrassingen voor ons klaar hebben staan. Laat je vooral niet intimideren, want dit boek leest heerlijk weg.
De hoofdpersonages zijn geen typische ervaren helden. Tijdens hun reizen wordt het uiterste van ze gevraagd en staan ze regelmatig voor onmogelijke keuzes. Ze komen voortdurend in gevaar en staan tegenover een macht die veel groter is dan zijzelf. Soms krijgen ze hulp van iemand met meer kennis over de magische wereld, maar het is de vraag wie er is te vertrouwen. Dit geeft het plot een extra spanningsniveau, want er valt een hoop te verliezen. De levende steden hebben allemaal last van hun eigen manier van stemmingswisselingen, waardoor ze het ene moment levensgevaarlijk kunnen zijn en het andere moment heel behulpzaam.
Ik was erg benieuwd naar een aantal vragen in het boek waardoor ik een beter begrip op het conflict kon krijgen, en merkte dat ik echt naar die antwoorden toe aan het lezen was. Helaas zullen een aantal van deze vragen waarschijnlijk pas in latere delen worden beantwoord. Hoewel ik begrijp dat dit ruimte schept voor toekomstige verhaallijnen, had ik aan het einde iets meer voldoening daarin verwacht.
Al met al heb ik genoten van het lezen. Er zit prachtig tekenwerk van Robin door het hele boek. De illustraties en de cover geven de wereld en het verhaal een extra dimensie. De uitgebreide magische wereld met de levende steden en de spannende reizen die hoofdpersonages afleggen maken me heel erg nieuwsgierig naar de rest van de serie.
De hoofdpersonages zijn geen typische ervaren helden. Tijdens hun reizen wordt het uiterste van ze gevraagd en staan ze regelmatig voor onmogelijke keuzes. Ze komen voortdurend in gevaar en staan tegenover een macht die veel groter is dan zijzelf. Soms krijgen ze hulp van iemand met meer kennis over de magische wereld, maar het is de vraag wie er is te vertrouwen. Dit geeft het plot een extra spanningsniveau, want er valt een hoop te verliezen. De levende steden hebben allemaal last van hun eigen manier van stemmingswisselingen, waardoor ze het ene moment levensgevaarlijk kunnen zijn en het andere moment heel behulpzaam.
Ik was erg benieuwd naar een aantal vragen in het boek waardoor ik een beter begrip op het conflict kon krijgen, en merkte dat ik echt naar die antwoorden toe aan het lezen was. Helaas zullen een aantal van deze vragen waarschijnlijk pas in latere delen worden beantwoord. Hoewel ik begrijp dat dit ruimte schept voor toekomstige verhaallijnen, had ik aan het einde iets meer voldoening daarin verwacht.
Al met al heb ik genoten van het lezen. Er zit prachtig tekenwerk van Robin door het hele boek. De illustraties en de cover geven de wereld en het verhaal een extra dimensie. De uitgebreide magische wereld met de levende steden en de spannende reizen die hoofdpersonages afleggen maken me heel erg nieuwsgierig naar de rest van de serie.
December 11, 2023
Enna verwondt per ongeluk een van haar vrienden met vonkende handen. Alsof dat niet vreemd genoeg is, verschijnen er plots grijze mensen die haar aanvallen. Thomas vindt zijn favoriete sprookjesboek uit zijn jeugd terug, die verhalen over Erimaer, een andere wereld, bevat. Wanneer hij Enna ontmoet, moeten ze samen vluchten van de grijze mensen en komen ze terecht in Erimaer. Hier kan Thomas zijn kennis vanuit het sprookjesboek goed gebruiken.
Op Erimaer werkt Yaru in de keuken en ontmoet hij Marthis. De twee kennen elkaar niet, maar wanneer ze elkaar aanraken, krijgen ze beiden verwarrende visioenen te zien over Adrian en Danyel. Dit zijn twee andere mensen, maar toch voelen ze redelijk bekend.
Verloren Aluria speelt zich af in twee verschillende werelden, onze wereld en Erimaer. In tegenstelling tot onze wereld, bevat Erimaer magie, levende steden en vreemde wezens. De magie die hierin voorkomt is niet zoals in andere boeken. Hierdoor had ik in het begin wat moeite met te begrijpen hoe het precies werkte. Maar gelukkig wordt het langzaamaan goed uitgelegd en vond ik de originaliteit ervan een pluspunt van het boek.
De levende steden vind ik ook een interessant concept, maar ik had gehoopt dat ze vaker zouden voorkomen. Hoewel de personages het er regelmatig over hebben, duurde het toch een lange tijd voordat de steden echt voorkwamen. Maar eenmaal dat ze kwamen, vond ik het leuk om erover te lezen. Zeker iets waar ik meer boeken over wil lezen.
Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld. Ik vind het altijd wel leuk om over meerdere personages te lezen, maar soms werd het wel ingewikkeld. Dit komt vooral omdat de personages niet bij elkaar zijn, waardoor het soms meer voelde als aparte verhalen die zich in deze werelden afspeelden. Op zich is dit niet storend, maar het maakt wel dat je je aandacht bij het boek moet houden.
Verloren Aluria is een fantasierijk eerste boek. Het duurt even voordat alle magie goed op gang komt en het kan ingewikkeld zijn in het begin, maar daarna is het een vlot boek waar je meer van wilt.
Op Erimaer werkt Yaru in de keuken en ontmoet hij Marthis. De twee kennen elkaar niet, maar wanneer ze elkaar aanraken, krijgen ze beiden verwarrende visioenen te zien over Adrian en Danyel. Dit zijn twee andere mensen, maar toch voelen ze redelijk bekend.
Verloren Aluria speelt zich af in twee verschillende werelden, onze wereld en Erimaer. In tegenstelling tot onze wereld, bevat Erimaer magie, levende steden en vreemde wezens. De magie die hierin voorkomt is niet zoals in andere boeken. Hierdoor had ik in het begin wat moeite met te begrijpen hoe het precies werkte. Maar gelukkig wordt het langzaamaan goed uitgelegd en vond ik de originaliteit ervan een pluspunt van het boek.
De levende steden vind ik ook een interessant concept, maar ik had gehoopt dat ze vaker zouden voorkomen. Hoewel de personages het er regelmatig over hebben, duurde het toch een lange tijd voordat de steden echt voorkwamen. Maar eenmaal dat ze kwamen, vond ik het leuk om erover te lezen. Zeker iets waar ik meer boeken over wil lezen.
Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld. Ik vind het altijd wel leuk om over meerdere personages te lezen, maar soms werd het wel ingewikkeld. Dit komt vooral omdat de personages niet bij elkaar zijn, waardoor het soms meer voelde als aparte verhalen die zich in deze werelden afspeelden. Op zich is dit niet storend, maar het maakt wel dat je je aandacht bij het boek moet houden.
Verloren Aluria is een fantasierijk eerste boek. Het duurt even voordat alle magie goed op gang komt en het kan ingewikkeld zijn in het begin, maar daarna is het een vlot boek waar je meer van wilt.
January 17, 2024
"Verloren Aluria - Levende steden deel 1" van Robin Rozendal.
Op Erimaer verovert de tshaer steeds meer landen. Hij voert een hard bewind. Het gebruik van magie is verboden en mensen in het verzet worden hard aangepakt. Ook Yaru en Marthis worden tot hun verbijstering opgepakt en vastgezet op verdenking van spionage voor het verzet. In één dag verandert hun complete leven.
In Amsterdam verwondt Enna tijdens een verhitte per ongeluk een vriend, vonken schieten uit haar vingers. Enna vlucht van schrik, ze weet niet wat er gebeurd is en waarom zij in bezit is van dergelijke speciale krachten. Vlak na deze gebeurtenis wordt Enna door onbekende en vreemde grijze mannen achtervolgd en aangevallen.
Robin Rozendal heeft heeft met Erimaer een prachtige, indrukwekkende en unieke wereld neergezet. Vooral de levende steden zijn indrukwekkend. Zij hebben gedachten en een persoonlijkheid, ziel. Net als mensen worstelen zij met het leven, daarnaast zijn de steden gevoelig voor emoties van haar inwoners.
De schrijfster heeft een prettige, toegankelijke en beeldende schrijfstijl. De hoofdstukken eindigen regelmatig met een cliffhanger waardoor de spanning tijdens het lezen hoog blijft. Ook zijn er diverse onverwachte plotwendingen, deze zijn zowel spannend als mysterieus.
Vanaf het eerst moment is het verhaal boeiend. De plotselinge overgang qua omgeving tussen proloog en eerste hoofdstuk is sterk en goed gebracht, het maakt je als lezer des te nieuwsgieriger wat er nou speelt. De schrijfster bouwt het verhaal goed stap voor stap, op een boeiende en meeslepende wijze op. Langzaam maar zeker kom je erachter wat er allemaal speelt en welke rol de personages in het verhaal hebben. Je leest het verhaal vanuit diverse perspectieven, met name vanuit dat van Enna, Marthis en Yaru. Het verhaal intrigerend, omdat het afwisselend zowel op onze eigen wereld als op Erimaer afspeelt.
De visioenen die Yaru en Marthis hebben zijn spannend en indrukwekkend. Toch had ik soms moeite met de vele informatie die je tijdens zo'n moment te verwerken krijgt.
Achterin het boek vind je een overzicht met personages en een verklarende woordenlijst. Deze informatie had ik persoonlijk liever voorin het boek gehad, zodat ik bij bepaalde zaken en personages gelijk terug had kunnen bladeren om het verhaal goed te volgen.
Over het geheel gezien ben ik geïntrigeerd door de wereld met levende steden en ik kijk zeker uit naar het volgende deel!
Ik geef "Verloren Aluria - Levende steden deel 1" van Robin Rozendal graag 4 sterren.
Genre: fantasy
Uitgeverij: Zilverspoor
ISBN:9789463084826
Uitvoering: paperback
Pagina’s: 560
Verschijningsdatum: april 2023
Met dank aan uitgeverij Zilverspoor voor het recensie-exemplaar.
Op Erimaer verovert de tshaer steeds meer landen. Hij voert een hard bewind. Het gebruik van magie is verboden en mensen in het verzet worden hard aangepakt. Ook Yaru en Marthis worden tot hun verbijstering opgepakt en vastgezet op verdenking van spionage voor het verzet. In één dag verandert hun complete leven.
In Amsterdam verwondt Enna tijdens een verhitte per ongeluk een vriend, vonken schieten uit haar vingers. Enna vlucht van schrik, ze weet niet wat er gebeurd is en waarom zij in bezit is van dergelijke speciale krachten. Vlak na deze gebeurtenis wordt Enna door onbekende en vreemde grijze mannen achtervolgd en aangevallen.
Robin Rozendal heeft heeft met Erimaer een prachtige, indrukwekkende en unieke wereld neergezet. Vooral de levende steden zijn indrukwekkend. Zij hebben gedachten en een persoonlijkheid, ziel. Net als mensen worstelen zij met het leven, daarnaast zijn de steden gevoelig voor emoties van haar inwoners.
De schrijfster heeft een prettige, toegankelijke en beeldende schrijfstijl. De hoofdstukken eindigen regelmatig met een cliffhanger waardoor de spanning tijdens het lezen hoog blijft. Ook zijn er diverse onverwachte plotwendingen, deze zijn zowel spannend als mysterieus.
Vanaf het eerst moment is het verhaal boeiend. De plotselinge overgang qua omgeving tussen proloog en eerste hoofdstuk is sterk en goed gebracht, het maakt je als lezer des te nieuwsgieriger wat er nou speelt. De schrijfster bouwt het verhaal goed stap voor stap, op een boeiende en meeslepende wijze op. Langzaam maar zeker kom je erachter wat er allemaal speelt en welke rol de personages in het verhaal hebben. Je leest het verhaal vanuit diverse perspectieven, met name vanuit dat van Enna, Marthis en Yaru. Het verhaal intrigerend, omdat het afwisselend zowel op onze eigen wereld als op Erimaer afspeelt.
De visioenen die Yaru en Marthis hebben zijn spannend en indrukwekkend. Toch had ik soms moeite met de vele informatie die je tijdens zo'n moment te verwerken krijgt.
Achterin het boek vind je een overzicht met personages en een verklarende woordenlijst. Deze informatie had ik persoonlijk liever voorin het boek gehad, zodat ik bij bepaalde zaken en personages gelijk terug had kunnen bladeren om het verhaal goed te volgen.
Over het geheel gezien ben ik geïntrigeerd door de wereld met levende steden en ik kijk zeker uit naar het volgende deel!
Ik geef "Verloren Aluria - Levende steden deel 1" van Robin Rozendal graag 4 sterren.
Genre: fantasy
Uitgeverij: Zilverspoor
ISBN:9789463084826
Uitvoering: paperback
Pagina’s: 560
Verschijningsdatum: april 2023
Met dank aan uitgeverij Zilverspoor voor het recensie-exemplaar.
May 18, 2023
Erimaer, de wereld van de levende steden. Wat is dit een bijzonder boek. Je volgt vijf hoofdpersonen, die de wereld allemaal op een verschillende manier verkennen. Enna en Thomas die vanuit onze wereld voor het eerst naar Erimaer gaan en alle wonderen van de levende steden ontdekken. Yaru en Marthis die op Erimaer wonen en daar slaven zijn en die erachter komen dat ze een onverklaarbare band hebben die ervoor zorgt dat ze visioenen zien als ze elkaar aanraken. En Eryan, Enna's broer, die lang sceptisch is over het bestaan van een magische wereld, maar er op een gegeven moment toch aan moet gaan geloven...
De wereld van Erimaer is ontzettend nauwkeurig opgebouwd. Het heeft een eigen magiesysteem, een eigen geschiedenis, eigen scheldwoorden, verschillende magische wezens én een politieke dynamiek. Je merkt echt dat de schrijfster hier lang over heeft nagedacht én dat dit nog maar het begin is. Dit verhaal vraagt erom om nog veel vervolgen te krijgen waarin we alle geheimen en alle wonderen van Erimear ontdekken.
Oh en de 'bad guys' in dit boek zijn echt eng. Alleen al de 'grijzen' zijn gruwelijk. Totaal grijze wezens die alleen maar op een soort schreeuwende manier in je gedachten kunnen praten. Een soort kruising tussen dementors en zombies. En dan zijn de grijzen alleen nog maar de 'pionnen' in het spel.
Laat je ook vooral niet afschrikken door de dikte van dit boek, want het leest als een trein. Oh, en had ik al genoemd dat het er prachtig uit ziet? De cover is al mooi, maar de illustraties in het boek zijn al even prachtig!
Kortom: lezen dus!
De wereld van Erimaer is ontzettend nauwkeurig opgebouwd. Het heeft een eigen magiesysteem, een eigen geschiedenis, eigen scheldwoorden, verschillende magische wezens én een politieke dynamiek. Je merkt echt dat de schrijfster hier lang over heeft nagedacht én dat dit nog maar het begin is. Dit verhaal vraagt erom om nog veel vervolgen te krijgen waarin we alle geheimen en alle wonderen van Erimear ontdekken.
Oh en de 'bad guys' in dit boek zijn echt eng. Alleen al de 'grijzen' zijn gruwelijk. Totaal grijze wezens die alleen maar op een soort schreeuwende manier in je gedachten kunnen praten. Een soort kruising tussen dementors en zombies. En dan zijn de grijzen alleen nog maar de 'pionnen' in het spel.
Laat je ook vooral niet afschrikken door de dikte van dit boek, want het leest als een trein. Oh, en had ik al genoemd dat het er prachtig uit ziet? De cover is al mooi, maar de illustraties in het boek zijn al even prachtig!
Kortom: lezen dus!
November 16, 2025
Ik volgde Robin al een tijd op haar YouTube kanaal en toen ik haar tegenkwam op een fantasy festival was ik heel blij om een gesigneerde exemplaar van haar debuut te kunnen kopen. Verloren Aluria is een multiple POV, portal fantasy boek, waarin een wereld met levende steden centraal staat. Het concept levende steden is ook wat mij het meeste aansprak, super creatief en ik ben dit concept nog niet eerder ergens tegengekomen in deze vorm. Steden met emoties, waarbij de emoties van inwoners ook invloed kunnen hebben op de mentale gesteldheid van de stad.
Het duurde wel even voordat ik lekker in het verhaal zat, mede door de verschillende perspectieven die elkaar afwisselden. Ook de flashbacks en de vele bijpersonages maakten het wat verwarrend af en toe. Maar toen ik eenmaal een stuk gevorderd was in het boek zorgden de wisselingen van perspectief juist voor enorm veel spanning.
De afgelopen jaren is er (ook internationaal) naar mijn idee vooral veel aandacht voor wat eenvoudigere fantasyboeken. Geen al te complexe werelden en het liefst maar één, max twee perspectieven. Dat maakt ook dat ik zo genoten heb van Robins boek, een uniek en origineel concept met een wereld waarin zoveel speelt dat er meerdere boeken op voort kunnen borduren. Allebei de varianten binnen het fantasygenre zijn leuk, zowel de eenvoudigere als de complexe, maar ik ben blij dat er ook wat meer complexe, uitgebreide fantasyboeken op de markt komen. Ik ben fan!
Het duurde wel even voordat ik lekker in het verhaal zat, mede door de verschillende perspectieven die elkaar afwisselden. Ook de flashbacks en de vele bijpersonages maakten het wat verwarrend af en toe. Maar toen ik eenmaal een stuk gevorderd was in het boek zorgden de wisselingen van perspectief juist voor enorm veel spanning.
De afgelopen jaren is er (ook internationaal) naar mijn idee vooral veel aandacht voor wat eenvoudigere fantasyboeken. Geen al te complexe werelden en het liefst maar één, max twee perspectieven. Dat maakt ook dat ik zo genoten heb van Robins boek, een uniek en origineel concept met een wereld waarin zoveel speelt dat er meerdere boeken op voort kunnen borduren. Allebei de varianten binnen het fantasygenre zijn leuk, zowel de eenvoudigere als de complexe, maar ik ben blij dat er ook wat meer complexe, uitgebreide fantasyboeken op de markt komen. Ik ben fan!
September 29, 2023
Wat een heerlijk boek is Verloren Aluria, met boeiende personages in een fantastische wereld. En heel erg fijn geschreven.
Ik ben geen ervaren fantasylezer en het kostte me dan ook wat tijd om er goed in te komen. Door de hoeveelheid aan personages, plekken en nieuwe termen moest ik mijn hoofd er goed bij houden. Maar op een gegeven moment kwam alles samen en was de wereld gecreëerd. En vanaf dat moment zat ik er helemaal in.
De personages verrasten me regelmatig. Ze veranderen door de reis, die ze figuurlijk maar ook letterlijk afleggen, maar doen dit nooit op een ongeloofwaardige manier. Ik was mee op hun tocht en ik begreep de ontwikkelingen die ze doormaakten.
Het boek zit vol met fijne details, zoals dat een karakter biseksueel is en dat dit alleen zijdelings benoemd wordt, zonder er verder veel aandacht aan te besteden. Dit is zoiets kleins, maar daardoor besefte ik me dat dit zo weinig gebeurt in boeken.
En wat een wereld heeft Robin Rozendal gecreëerd. Een met levende steden. Dit is iets wat nogal wat vragen kan oproepen, maar ze beschrijft alles zo mooi, duidelijk en helder. Je snapt het als kijker en ziet ook dit helemaal voor je. Wat een geweldig en interessant gegeven. Ik kijk dus ook enorm uit naar de volgende delen en kan niet wachten op wat ze nog meer voor ons in petto heeft. Dit boek is nog maar het begin, dat voel je aan alles.
Ik ben geen ervaren fantasylezer en het kostte me dan ook wat tijd om er goed in te komen. Door de hoeveelheid aan personages, plekken en nieuwe termen moest ik mijn hoofd er goed bij houden. Maar op een gegeven moment kwam alles samen en was de wereld gecreëerd. En vanaf dat moment zat ik er helemaal in.
De personages verrasten me regelmatig. Ze veranderen door de reis, die ze figuurlijk maar ook letterlijk afleggen, maar doen dit nooit op een ongeloofwaardige manier. Ik was mee op hun tocht en ik begreep de ontwikkelingen die ze doormaakten.
Het boek zit vol met fijne details, zoals dat een karakter biseksueel is en dat dit alleen zijdelings benoemd wordt, zonder er verder veel aandacht aan te besteden. Dit is zoiets kleins, maar daardoor besefte ik me dat dit zo weinig gebeurt in boeken.
En wat een wereld heeft Robin Rozendal gecreëerd. Een met levende steden. Dit is iets wat nogal wat vragen kan oproepen, maar ze beschrijft alles zo mooi, duidelijk en helder. Je snapt het als kijker en ziet ook dit helemaal voor je. Wat een geweldig en interessant gegeven. Ik kijk dus ook enorm uit naar de volgende delen en kan niet wachten op wat ze nog meer voor ons in petto heeft. Dit boek is nog maar het begin, dat voel je aan alles.
May 14, 2024
Oorspronkelijke review: https://app.thestorygraph.com/reviews...
Verloren Aluria is ontzettend goed geschreven.
Het is een spannend verhaal dat ik moeilijk weg kon leggen.
De hoofdpersonen waarover wordt verteld wisselen elkaar elk hoofdstuk af. In bijna ieder hoofdstuk gebeurt er wel iets spannends, wat niet altijd volledig voorbij is als het hoofdstuk uit is. Er zijn ook mysterieuze dingen gaande in het verhaal; en vooral in de eerste helft wordt de situatie steeds weer een stukje mysterieuzer, interessanter. Dat kan ik zeer waarderen. Het grootste mysterie is aan het eind van dit boek nog niet helemaal opgehelderd. Dat zal in een volgend deel gebeuren, waar ik al ontzettend naar uitkijk.
Het beste stuk van Verloren Aluria is het (mentaal) omhelzen van een levende stad. Dat stuk raakte mij. Het is een hartverwarmend idee hoe de stad werd gekalmeerd.
Verloren Aluria is ontzettend goed geschreven.
Het is een spannend verhaal dat ik moeilijk weg kon leggen.
De hoofdpersonen waarover wordt verteld wisselen elkaar elk hoofdstuk af. In bijna ieder hoofdstuk gebeurt er wel iets spannends, wat niet altijd volledig voorbij is als het hoofdstuk uit is. Er zijn ook mysterieuze dingen gaande in het verhaal; en vooral in de eerste helft wordt de situatie steeds weer een stukje mysterieuzer, interessanter. Dat kan ik zeer waarderen. Het grootste mysterie is aan het eind van dit boek nog niet helemaal opgehelderd. Dat zal in een volgend deel gebeuren, waar ik al ontzettend naar uitkijk.
Het beste stuk van Verloren Aluria is het (mentaal) omhelzen van een levende stad. Dat stuk raakte mij. Het is een hartverwarmend idee hoe de stad werd gekalmeerd.
April 12, 2025
Verloren Alluria is een fantasierijk verhaal met uitstekende world-building en uitnodigend plot. Het boek leest makkelijk weg. Als langdurig fantasy-lezer heb ik ontzettend van dit verhaal genoten. De sprongen tussen verschillende personages zorgden ervoor dat het boek van begin tot eind spannend bleef en ik ben erg benieuwd naar een deel twee!
De enige reden waarom ik dit boek geen 5 sterren geef, is omdat de dialoog af en toe wat onwennig voelt en de schrijfstijl soms wat 'casual' aanvoelt, iets wat ik zelf niet gewend ben bij het lezen van fantasy.
Desalniettemin een aanrader. 😊
De enige reden waarom ik dit boek geen 5 sterren geef, is omdat de dialoog af en toe wat onwennig voelt en de schrijfstijl soms wat 'casual' aanvoelt, iets wat ik zelf niet gewend ben bij het lezen van fantasy.
Desalniettemin een aanrader. 😊
August 14, 2023
Heel veel fantasy!! Bijzonder creatief, magie-rijk verhaal met prachtige illustraties. Veel personages die je langzaam leert kennen en veel plaatsen en begrippen die langzaam meer gaan leven en waar je van gaat houden. Je voelt dat dit pas het prille begin is van een groot avontuur! Heel benieuwd hoe het verder gaat… kijk uit naar het vervolg!
May 1, 2025
het duurde voor mij te lang. ik ben pas 14 maar over het algemeen lees ik veel boeken die voor boven mijn leeftijd zijn. (ook literatuur en historische fictie en zo) het verhaal vond ik leuk, maar wat mij betreft hadden er best wat scenes geschrapt kunnen worden. en kon ik op een gegeven moment de namen niet meer goed bijhouden.
May 18, 2023
Geweldig boek! Echt fijn om weer eens in fantasy te duiken. Spannende verhaallijnen, prachtige werelden en karakters waar je echt van gaat houden. Ik ben fan van oma Senna, en nog meer van Thomas. Aanrader!
Displaying 1 - 30 of 37 reviews