เวียงกุมกาม

by ทมยันตี

ด้วยรัก...มาเป็นโศกนาฏกรรมแห่งเสน่หา พระยามังราย นางอั้วเวียงชัย อ้ายฟ้า
นางพายโค เป็นเรื่องราว ดั่งตำนานก่อเกิด ‘เวียงกุมกาม’ งามพริ้ง
นางหนึ่งฝากฝังหทัยไว้ ลืมมอง
นางหนึ่งฮ่างก็อมปอง มากล้น
สิเน่ห์พาลำพอง คิดแต่ ตนนา
จวบต่อนางเร้นพ้น อกโอ้ อาดูร
“จงรักเสีย เมื่อเป็นเวลาแห่งความรัก ไม่นานหรอก
ให้แสนรักก็ต้องลา”

Genres: Novels, Fantasy

416 pages, Paperback

Published January 1, 2004

About the author

ทมยันตี เป็นนามปากกาของ คุณหญิงวิมล เจียมเจริญ เกิดที่กรุงเทพมหานคร บิดาเป็นทหารเรือ ส่วนเชื้อสายทางมารดาเคยเป็นชาววัง วิมลศึกษาชั้นประถมปีที่ 1 ถึงมัธยมปีที่ 8 ที่โรงเรียนเขมะสิริอนุสสรณ์ จากนั้นเข้าศึกษาต่อคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ภายหลังเปลี่ยนมาเรียนคณะพณิชยศาสตร์และการบัญชี จนจบอนุปริญญา วิมลสมรสครั้งแรกกับ นายสมัคร กล่ำเสถียร และได้หย่าขาดจากกัน ต่อมาสมรสกับ ร.ต.ท.ศรีวิทย์ เจียมเจริญ (ยศขณะนั้น) มีบุตรด้วยกัน 3 คน และต่อมาได้เลิกร้างกัน และวิมลได้ฟ้อง พ้นตำรวจเอกศรีวิทย์ เรียกค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรเป็นคดีความยืดเยื้อกันไปถึงสามศาล

ขณะเรียนในชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ไปสมัครเป็นครูสอนวิชาภาษาไทยโรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนแวนต์ เมื่อโรงเรียนรับสมัครเข้าเป็นอาจารย์ จึงลาออกจากธรรมศาสตร์ โดยระหว่างสอนหนังสือก็ได้เขียนหนังสือไปพร้อมกันด้วย

หลังจากเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้านโจมตีขบวนการนักศึกษาในเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลได้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน และต่อมาในปี พ.ศ. 2520 ได้เป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ, ปี พ.ศ. 2522 เป็นสมาชิกวุฒิสภา, และปี พ.ศ. 2527 ได้เป็นผู้อำนวยการองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ

นอกจากจะมีความสามารถในการเขียนแล้ว ทมยันตียังเคยมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่นิยมอย่างสูงในฐานะนักพูด แนวการพูดของทมยันตี คือโน้มนำให้ประชาชนรักชาติ เสียสละเพื่อชาติ และมีความยึดมั่นในชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ในช่วงเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลมีบทบาทเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้าน ซึ่งเป็นการรวมกลุ่มของภรรยาข้าราชการ ภรรยานายพล และแม่บ้าน มีบทบาทโจมตีขบวนการนักศึกษาว่าเป็นผู้บ่อนทำลายมิตรประเทศ (สหรัฐอเมริกา) [1] ภายหลังเหตุการณ์ดังกล่าว วิมลได้รับแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน

งานเขียนครั้งแรก

วิมลเริ่มเขียนเรื่องสั้นเป็นครั้งแรกเมื่ออายุ 14 ปี ขณะเรียนอยู่ชั้นม. 4 ได้ตีพิมพ์ลงในนิตยสาร ศรีสัปดาห์ และได้เขียนเรื่องสั้นต่อเนื่องอยู่ถึง 11 ปี ขณะที่เริ่มเขียนเรื่องยาวเรื่องแรกคือเรื่อง ในฝัน เมื่ออายุ 19 ปี ใช้นามปากกา โรสลาเรน ตีพิมพ์ในนิตยสารศรีสัปดาห์ วิมลเขียนเรื่องสั้นและนวนิยายจนอายุ 70 ปีจึงเลิกเขียน

นามปากกา 5 ชื่อ ได้แก่

1. โรสลาเรน
เป็นนามปากกาแรก เทียบคำในภาษาฝรั่งเศสแปลว่า "กุหลาบราชินี" ใช้เขียนเรื่องรักพาฝันหรือจินตนิยาย

2. ลักษณวดี
ใช้สำหรับเขียนนวนิยายรัก ส่วนใหญ่เป็นเนื้อหาของเหล่าเจ้าหญิงเจ้าชาย

3. กนกเรขา
ใช้สำหรับแต่งเรื่องตลกเบาสมอง แต่ที่สร้างชื่อเสียงให้มากที่สุดคือ

4. ทมยันตี
นามปากกาที่ใช้แต่งเรื่องราวที่สะท้อนชีวิตและสังคม รวมทั้งแต่งเรื่องแนวจิตวิญญาณ

5. มายาวดี
ใช้เขียนเรื่องเกี่ยวกับศาสตร์แห่งเทวะ หรือเรื่องเล่าจากตำนาน

แม้ไม่ปรากฏว่างานเขียนของทมยันตีเคยได้รับรางวัลสำคัญ แต่เป็นที่ยอมรับทั่วไปว่าทมยันตีถือเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จ มีผลงานได้รับความนิยมอย่างสูงเป็นจำนวนมาก เหตุผลที่ไม่มีผลงานของทมยันตีได้รับรางวัลทางวรรณกรรมใด ๆ นั้น เป็นเพราะทมยันตีไม่ประสงค์ให้นำผลงานของตนไปส่งประกวด และปฏิเสธการรับรางวัลทั้งปวง ทมยันตีได้เคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า “ฉันเคยได้รับรางวัลจากพระหัตถ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ มาแล้ว นั่นคือรางวัลสูงสุดในชีวิต จากนั้นไม่เคยอยากได้รางวัลใด ๆ อีกเลย” และในขณะนี้ ทมยันตีได้เริ่มลงมือเขียนเรื่อง 'จอมศาสดา' ซึ่งจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ทมยันตีจะเขียนแล้ว จากนั้นทมยันตีจะหันหน้าเข้าสู่ความสงบใต้ร่มพระศาสนา

เกียรติยศที่ได้รับ

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ วิมลได้รับเครื่องราชอิสริยาภาณ์ตริตาภรณ์มงกุฎไทย ตริตาภรณ์ช้างเผือกและ ทุติยาภรณ์มงกุฎไทย ต่อมาได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ จุตถจุลจอมเกล้า เป็น “คุณหญิง” เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2548

ผลงานรวมเล่ม

ในนามปากกา "ทมยันตี"

คู่กรรม, กษัตริยา, เถ้ากุหลาบ, กฤตยา, ใยเสน่หา, แม่ดอกสวะ, เมียน้อย, เวียงกุมกาม, ร่มฉัตร, รอยลิขิต, ยอดอนงค์, รักลวง, รักที่ต้องมนตรา, ราชาวดี, แก้วกัลยาของแผ่นดิน, แก้วกลางดง, มงกุฎหนาม, เจ้าแม่, โซ่สังคม, มณีร้าว, เทพบุตรสุดแสบ, แนวสุดท้าย, ใบไม้ที่ปลิดปลิว, แผลหัวใจ, เพลงชีวิต, วันที่รอคอย, สะพานดาว, สองชีวิต, สายรุ้ง, สำรองรัก, ศิวาลัย, สตรีหมายเลขหนึ่ง, สุริยวรรมัน, สุดหัวใจ, อย่าลืมฉัน, อันธการ, อตีตา, อธิราชา, ล่า, ไวษณวี, คำมั่นสัญญา, คู่กรรมภาคสอง, คุณหญิงนอกทำเนียบ, จิตา, จดหมายถึงลูกผู้ชาย, ชามี, ฌาน, ดาวเรือง, ดาวนภา, ตราบาป, ตะวันลา, ถนนสายหัวใจ, ทิพย์, นายกหญิง, นางเอก, บาป, ประกาศิตเงินตรา, พิเธีย, พี่เลี้ยง, พิษสวาท, ทวิภพ, คลื่นชีวิต, รายากุนิง

ในนามปากกา "โร

Reviews

[Lily 百合花 · Rating 5 out of 5]

เวียงกุมกาม / ทมยันตี
15/2548

ตำนานสิบห้าราชวงศ์
พระยามังราย
เจ้านางอั่วเวียงชัย, ฟ้ามุ่ย (มุ่ย)

ปฐมบทปัจจุบัน
รอมแพม (แพม) ==> เจ้านางพายโค
ภูฟ้า ==> อ้ายฟ้า

[Muchi Muchima · Rating 2 out of 5]

อ่านไม่รู้เรื่องเลย
อ่านไปตั้งครึ่งเล่ม ก็ยังไม่เข้าใจ

[ดินสอ สีไม้ · Rating 3 out of 5]

เริ่มแล้วเริ่มอีกหลายรอบมาก
อ่านแล้ววาง อ่านแล้ววาง กำแพงภาษาสูงมาก
เริ่มต้นอ่านด้วยความไม่สนุก
แต่ท้ายที่สุด ประทับใจตอนจบของเรื่อง
ที่แม้ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ได้
แต่ก็แอบบิดมุมนิดนึง ให้เราได้ฟินตอนจบ

[YungYing NATKAMOL · Rating 5 out of 5]

ภาษาอ่านยากบ้าง โชคดีที่เป็นคนเหนือเลยเข้าใจแต่บางคำก็ไม่รู้ว่าเราไม่รู้หรือผู้เขียนเขียนผิด ยิ่งอยู่ในวงการนาฏศิลป์ในเรื่องมีเกี่ยวกับฟ้อนเจิงและฟ้อนดาบ ท่าที่ผู้เขียนใช้เขียนเป็นท่าฟ้อนดาบของพ่อครูคำซึ่งจะใช้เพียงการแสดงเท่านั้นเลยทำให้เห็นภาพท่าแต่ไม่คิดว่าจะสามารถฆ่าศัตรูได้ เช่นท่าสุดท้ายที่อ้ายฟ้าลงดาบฆ่าขุนไสเลียงคือท่าฟ้าแมบบ่ทันหันภาพท่าลอยมาแต่ก็คิดว่าท่านี้มันจะฆ่าคนได้อย่างไร เพราะจะเป็นการใช้ป้องกันตัวเสียมากกว่า จึงไม่อินในเรื่องการต่อสู้สักเท่าไหร่ แต่ถ้าไม่คิดเรื่องนี้ถ้าเป็นผู้อ่านทั่วไปคิดว่าน่าจะไม่มีปัญหาเพราะเรื่องนี้อ่านสนุกและลงตัวมาก ได้ความรู้ทางประวัติศาสตร์เยอะเลยค่ะ มีครบรส ให้สติในการดำเนินชีวิต ให้ข้อคิดในเรื่องพระธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนา เชียร์ให้อ่านนะคะ เป็นเล่มแรกที่อ่านของสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม เริ่มด้วยนามปากกาทมยันตี🧡 เพราะสนุกจึงให้อภัยในเรื่องนั้น💓5ดาวไปเลยค่ะ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

[Inkey's Bookpacker · Rating 5 out of 5]

“จงรักเสีย เมื่อเป็นเวลาแห่งรัก ไม่นานนัก ให้แสนรักก็ต้องลา”
เรื่องประวัติศาสตร์เวียงกุมกาม และพระยามังราย เจ้าเหนือหัวผู้ยิ่งใหญ่ในอดีต ที่เล่าสอดคล้องไปกับเรื่องตำนานความรักในยุคสมัยนั้น ช่างละเมียดละไม และสวยงามไปด้วยภาษา อีกพาร์ทคือ เรื่องของฝั่งปัจจุบันซึ่งตัวละครแต่ละตัว มีเงาทาบทับด้วยกรรมในอดีต ชื่นชม ถวายบังคมให้ป้าอี๊ดอีกหนึ่งเรื่อง กับการสอดแทรกความเชื่อและแนวคิดเรื่องกรรมในศาสนาพุทธได้อย่างชัดเจน แจ่มแจ้ง และลงตัว และการเล่าเรื่องราวความรักในตำนานทำให้เราหลุดเข้าไปในหนังสือจนแทบลืมปัจจุบันไปเลยทีเดียว

[Ploy · Rating 2 out of 5]

Kinda boring for me.

[Pailin · Rating 5 out of 5]

ขอบคุณครับ

[Jeab · Rating 4 out of 5]

เป็นเรื่องที่มีคุณค่าทางวรรณศิลป์สูงส่ง หากรู้ภาษากำเมืองจะช่วยให้เข้าใจมากขึ้น ทมยันตีเล่าเรื่องตำนานได้อย่างมีเอกลักษณ์และสวยงามที่สุด