Striptease

by Georges Simenon

An unusual tale set in a seedy night club on the Riviera, in Cannes. In a world of mesh tights and spangled G-strings, one girl has higher aspirations. She intends to steal the club owner from his wife--but another ambitious young stripper beats her at her game.

Genres: Fiction, Crime, France, Belgium, Noir, Belgian, Mystery

184 pages, Paperback

First published January 1, 1961

About the author

Georges Joseph Christian Simenon (1903 – 1989) was a Belgian writer. A prolific author who published nearly 500 novels and numerous short works, Simenon is best known as the creator of the fictional detective Jules Maigret.
Although he never resided in Belgium after 1922, he remained a Belgian citizen throughout his life.

Simenon was one of the most prolific writers of the twentieth century, capable of writing 60 to 80 pages per day. His oeuvre includes nearly 200 novels, over 150 novellas, several autobiographical works, numerous articles, and scores of pulp novels written under more than two dozen pseudonyms. Altogether, about 550 million copies of his works have been printed.

He is best known, however, for his 75 novels and 28 short stories featuring Commissaire Maigret. The first novel in the series, Pietr-le-Letton, appeared in 1931; the last one, Maigret et M. Charles, was published in 1972. The Maigret novels were translated into all major languages and several of them were turned into films and radio plays. Two television series (1960-63 and 1992-93) have been made in Great Britain.

During his "American" period, Simenon reached the height of his creative powers, and several novels of those years were inspired by the context in which they were written (Trois chambres à Manhattan (1946), Maigret à New York (1947), Maigret se fâche (1947)).

Simenon also wrote a large number of "psychological novels", such as La neige était sale (1948) or Le fils (1957), as well as several autobiographical works, in particular Je me souviens (1945), Pedigree (1948), Mémoires intimes (1981).

In 1966, Simenon was given the MWA's highest honor, the Grand Master Award.

In 2005 he was nominated for the title of De Grootste Belg (The Greatest Belgian). In the Flemish version he ended 77th place. In the Walloon version he ended 10th place.

Reviews

[Hanneke · Rating 4 out of 5]

So there you are, I finished another Simenon roman dur as an enjoyable in-betweenie. To my surprise, ‘Striptease’ was of a slightly different atmosphere and nature than Simenon’s normal story telling from his usual male point of view. Perhaps that was due to the fact that the novel’s story is told by its main character, the striptease performer Celita, a deeply sad and dissatisfied woman. I had no idea that Simenon had it in him to write so compassionately about a female which is rather rare in his other novels. This novel was written in 1961 and the action is located in Cannes. I enjoyed the story and interesting nightclub setting, sad as it was. I wondered though what made him write all of the sudden from a female point of view. Perhaps it was just an experiment of him to see if it turned out that he could do that perfectly as well. And he did!

[Steven Godin · Rating 3 out of 5]

Having only previously read one Simenon, I could have spent weeks mulling over which to pick next and still not got anywhere. His output was simply incredible. I could have written the names of 50 random works out of hundreds, then folded the little pieces of paper and picked one out of a hat. But, to save all the hassle of that; and looking a little bit sad and foolish for doing so, I just went for this because of it's Riviera setting.

What's not to love about the French Riviera?

As soon as Maud, the fresh-faced new girl in town, wiggles her rump for Leon, owner of club Monico, and sets off a jealousy within the other older, less attractive strippers—especially the cunning Celita, who spies her through a peephole; biting her lip; drawing blood—things were never going to be the same again. It's short work of perspiring dancers, crafty seductions, wealthy businessmen, strained friendships, sunbathing, and tragedy.

I wouldn't simply lump this into the genre of crime fiction, as it's more psychological drama with just a hint of noir for me. I really felt for the employees of Monico, and it brings home just what a shitty, lonely, and degrading world it can be. But if it pays the rent, right?

Where does this rank when it comes to his novels? I have absolutely no idea! For the couple of hours it took to get through, I enjoyed it though.

[Alex · Rating 4 out of 5]

Άλλο ένα αξιόλογο δείγμα γραφής του Σιμενόν που τείνει να γίνει αγαπημένος μου συγγραφέας. Πλέον είναι ξεκάθαρο ότι τα "σκληρά" του κοινωνικά μυθιστορήματα είναι απείρως αρτιότερα, δουλεμένα και δομημένα από τα αστυνομικά του, τόσο που αδικείται όταν οφείλει την αναγνωρισιμότητα του στον Μαιγκρέ και όχι σε αυτά. Έχει το δυσεύρετο ταλέντο να περιγράφει άψογα μια εποχή γενικά (Γαλλία 1955) και ειδικά (Η ζωή ενός Καμπαρέ στις Κάννες) με αφοπλιστικά ειλικρινή και πλήρη τρόπο, χωρίς να μπουκώνει το έργο στις πολλές λεπτομέρειες και να πλατειάζει.

Το "Στριπτήζ" είναι κάτι μεταξύ μυθιστορήματος και ντοκουμέντου, όπως και το "45 υπό Σκιάν" , "Η φυγή του κύριου Μοντ" και ο "Κίτρινος Σκύλος". Γρήγορο, εύκολο στην ανάγνωση αλλά όχι απλοϊκό, ποιοτική παρουσίαση και εξέλιξη χαρακτήρων όπου συνδέεσαι με τον καθένα ξεχωριστά (άκρως ενδιαφέροντες/σες οι Λεόν,Λυντό και Σελίν), τοιχογραφία της γαλλικής κοινωνίας της κυανής ακτής των 50s άψογη και σε απορροφά.

Προτείνεται ανεπιφύλακτα, και σαν πρώτη επαφή με Σιμενόν που θα γοητεύσει.

[John Gaynard · Rating 5 out of 5]

The book was written in 1958, but the scene Simenon sets in Cannes is probably that of the 1930s. It's amazing to see how he creates the atmosphere of a sleazy nightclub, and gets inside the heads of the 'working girls'. One of the best scenes shows the terrible feeling of loss felt by one of the girls after she loses the heel of a shoe, from her one good pair of shoes, while dancing with a client.

In some ways it's a pity that Simenon became best known for his pot-boiler Maigret novels, and that not enough attention is paid to his 'serious' literary ones such as Striptease. I say this as a lover of both Simenon's Maigret novels and his literary ones.

[Keith [on semi hiatus] · Rating 4 out of 5]

It's not my usual genre but I'm going through material of this subject-matter as research for my own writing hobbies.

It started to feel a little repetitive in the first part, to the point of my nearly giving it up due to the writer's trademark detective styles coming through in the form of a crime case requiring an Inspector.

However, I battled through and reached part two which blew me away and made me feel so rewarded for having stuck it out as a new Simenon reader.

I feel the characters, their arc, their dialogue, was pitch-perfect. As for the scenery and the timeline, I fell in love hearing about all the beautiful (and less beautiful, still so in my eyes) French locations, and the stylishness of Cannes give me that classic polo-shirt, bronzed-skin, hairy-chest, white-tanlines and sunglasses vibe.

I'll read more Georges Simenon.

[Antje · Rating 4 out of 5]

Ulrich Wickert zitiert in seinem Nachwort Günter Grass "Und ein Simenon, der nur 'gut' ist, ist immer noch besser als so manch ein Herbstbestseller."

Auch ich entdecke seit zwei Jahren dieses Schriftsteller immer stärker für mich, obgleich ich noch immer nicht in Worte fassen kann, was er mir gibt, was gegenwärtige Bücher kaum noch vermögen. Seine Erzählweise und Geschichten sind einfach, ohne Sensationsgeifer und ohne sich selbst vor seine erschaffenen Figuren zu rücken. Diese müssen einem nicht einmal sympathisch oder ähnlich sein und trotzdem schafft er es, dass sofort eine Beziehung untereinander entsteht. So banal die Handlung wirken mag, das Ende muss man einfach erlesen. - Nur gut, dass Monsieur Simenon so unglaublich produktiv gewesen ist und ich mich auf weitere Romane von ihm freuen kann, statt mich über sogenannte Bestseller zu echauffieren.

[Sophia · Rating 3 out of 5]

Ήθελα να διαβάσω Simenon αλλά να μην "μπλέξω" με τον Maigret γιατί θα με πιάσει το ocd μου και θα έπρεπε να διαβάσω το πρώτο κτλ κτλ κι όποιος με καταλαβαίνει, με καταλαβαίνει.
To βιβλίο αυτό είναι μια απλή ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου που "οι γωνίες" του αλλάζουν. Αυτό που είναι καλοδουλεμένο είναι η απεικόνιση των χαρακτήρων και κυρίως της πρωταγωνίστριας Σελίτα που προσπαθεί να "επιβιώσει" στον κόσμο που έχει βρεθεί. Η εξέλιξη της ιστορίας με νορμάλ, για μένα. ρυθμούς. Περιεκτικό και παράλληλα αναλυτικό. Μου άρεσε που ένας άνδρας συγγραφέας απεικόνισε την γυναικεία σκέψη και ψυχολογία με τέτοιο τρόπο. Μου άρεσε λοιπόν._

Για την κατηγορία B.R.A.CE. 2017 ένα βιβλίο που επέλεξες λόγω του εξωφύλλου του

[Tim Orfanos · Rating 4 out of 5]

Το συγκεκριμένο βιβλίο του Σιμενόν (1958) είναι από τα πιο αμφιλεγόμενά του, και αυτό φαίνεται από τη διχογνωμία που έχει προκαλέσει στο αναγνωστικό κοινό από τότε που εκδόθηκε. Ο λόγος θα μπορούσε να είναι το γεγονός ότι είναι από τα 'σκληρά' μυθιστορήματά του με αρκετά αργή εξέλιξη των γεγονότων, όσο και αρκετή στατικότητα, αφού το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας διαδραματίζεται στο χώρο ενός καμπαρέ.

Εδώ, οφείλω να τονίσω την πρωτοτυπία στην επιλογή του βασικού χώρου εξέλιξης της πλοκής, γιατί, απλούστατα, εκτός από την δημιουργία της έντονης 'νουάρ' ατμόσφαιρας, ελάχιστοι συγγραφείς έχουν καταπιαστεί με τον συγκεκριμένο τρόπο διασκέδασης και τις παγίδες που κρύβει για τις ανθρώπινες σχέσεις.

Πιο συγκεκριμένα, ο Σιμενόν, εδώ, έχει επιμεληθεί αρκετά εύστοχα τους διαλόγους των προσώπων της ιστορίας, ενώ οι μοιραίες συγκρούσεις των 3 κεντρικών ηρώων παρουσιάζονται με ρεαλιστικότητα και σοβαρότητα. Τελικά, η πιο 'σκοτεινή' πλευρά της νυχτερινής κοινωνικής ζωής σε ένα διαχρονικό θέρετρο, όπως οι Κάννες, δεν δείχνει να απέχει, ιδιαίτερα, από την εποχή μας, αφού η υπέρμετρη φιλοδοξία, τα απωθημένα και ο αρρωστημένος ανταγωνισμός μπορεί να οδηγήσει σε μοιραία γεγονότα.

Ολοκληρώνοντας, να αναφέρω ότι η κατάληξη της ιστορίας διαθέτει τον παράγοντα της προβλεψιμότητας, ενώ τα τελευταία γεγονότα αναφέρονται με 'απότομο' ή βιαστικό τρόπο.

Βαθμολογία: 3,9/5 ή 7,8/10.

[Dodo · Rating 4 out of 5]

Célite ist der Star in dem kleinen Nachtclub, in der sie als Tänzerin arbeitet. Sie hat eine Affäre mit Leon, dem gemeinsam mit seiner Frau Florence das Etablissement gehört. Als die erst 19jährige Maud auf dem Parkett erscheint, muss Célite handeln. Mit ihren 32 Jahren ist sie nicht mehr die jüngste in ihrer Profession. Sie muss ihre Schäfchen ins Trockene bringen, bevor es zu spät ist.

Auf nicht einmal 150 Seiten gelingt es Simenon die harte Welt der Striptease-Tänzerinnen ungeschönt darzustellen. Als Leser:in erlebt man hautnah den täglichen Überlebenskampf der Damen mit, der doch unweigerlich im unaufhörlichem Abstieg in die Gosse endet.

[John · Rating 4 out of 5]

A story about a stripper called Celita in a seedy strip club in Cannes. The atmosphere is well captured and the people within the club. Desperation, last chances and politics. Who will come out on top?

Celita wants Leon and needs to displace his wife Florence. Then you g manipulative Maud arrives. A three way battle for Leon.

SPOILERS AHEAD

Florence gets sick and dies. But Maud has wrapped Leon around her little finger. Celita plans to shoot Maud at Florence’s funeral but in the end doesn’t. She runs away and becomes a streetwalker for a short time and then is found dead with her body in the sea either murdered or by suicide.

[Andy Weston · Rating 4 out of 5]

This is one of Simenon’s romans-durs that has been out of print for many years, and is just waiting for a publisher to give it life again. It certainly deserves it.
It’s the usual grim situation that Simenon describes, with vulnerable, dislikeable and unglamorous characters. As ever, he manages to fit a huge amount into the few pages, with memorable descriptions of the seedy side of Cannes at night and the squalid world of the nightclub, the Monico.
Specifically it concerns the lives of four ageing striptease ‘artistes’ struggling with problems of weight and cleanliness, when an attractive nineteen year old turns up at the nightclub door.
At times the descriptions put me in mind of the women portrayed in The Deuce with its exploration of life behind the prostitution and pornographers, and their day to day struggle to survive.

[Géraldine · Rating 4 out of 5]

L'histoire se tient en deux lieux principaux sur la Côte d'Azur : le studio en colocation que partagent par économie Celica et Marie-Lou, deux strip-teaseuse et entraîneuses, et le Monico, club de strip-tease où elles officient chaque soir.

Le focus est sur Celica, la meilleure effeuilleuse de l'équipe, mais aussi la plus caractérielle. Celica pense que si rien ne va comme elle veut dans la vie, c'est parce que c'est injuste, et que, plus que le hasard ou la chance, sa volonté va parvenir à orienter sa vie vers un chemin plus doux. Pour ce faire, elle a entrepris, depuis plusieurs mois, la séduction de Joe, le patron, en dépit son épouse, présente à la caisse de l'établissement surveillant étroitement les "filles".

Des filles, aucune ne peut faire concurrence à Celica : Natacha est trop instruite, Marie-Lou trop bête et trop négligée, une troisième trop vulgaire. Et Celica a des chances de parvenir à son but.

Un beau jour, se présente au Monico, pour faire ses débuts sur scène, une jeune ingénue de dix-neuf ans, qui va tourner la tête de Joe. Pour Celica, c'est la goutte qui fait déborder un vase trop rempli de rancoeur, de rejets et de mauvais choix.

Le livre dresse un portrait soigné de Celica et de ses collègues. Rien n'échappe à l'œil de l'écrivain, mais sans méchanceté, comme une carte d'un genre, d'un monde qu'il décrirait. Les scènes de chambres, toutes banales qu'elles sont, sont terriblement efficaces. Les strip-teaseuse sont des femmes au seuil de la pauvreté et de la marginalité : divorcées, filles-mères, peu instruites, fuyant une condition difficile. Le patron et la patronne les considèrent comme une marchandise à produire du profit, et pour Joe, elles sont naturellement à marquer de son corps, comme on marque un cheptel.

La description des clients est, elle aussi, aussi féroces.

Mais le strip-tease du titre est surtout celui de Celica, qui dévoile, au fil des pages, son intimité morale et psychique, jusqu'à la mise à nu finale.

Un livre très soigneusement construit et efficace.

[DRugh · Rating 5 out of 5]

This is one of Simenon's psychological novels. It takes place within a seedy strip club in Cannes on the French Riviera and follows the conflicted emotions of a dancer as she relates to other dancers, her boss, and a younger newcomer. Simenon has the ability to lift the profane and mundane toward the sublime, and this novel is a worthy example of sad human lives in all their complexities under a gentle, compassionate microscope.

[miss.mesmerized mesmerized · Rating 4 out of 5]

Frankreich 1950er Jahre, Cannes, Hauptstadt der Schönen und Reichen – und der schönen, aber nicht so reichen und erfolgreichen Mädchen wie Célita. Gemeinsam mit ihrer Mitbewohnerin Marie-Lou arbeitet sie als Stripteasetänzerin im „Monico“. Wie immer bevor der Inhaber Léon Tourmaire ein Mädchen anstellt, testet er auch ihre Fähigkeiten im Bett, doch Célita macht es ihm nicht leicht, was ihn besonders reizt, eine Affäre mit ihr zu beginnen, obwohl seine Frau Florence ebenfalls im Monico arbeitet und beide stets im Blick hat. Célita wartet auf ihre Chance die Gattin zu ersetzen, doch als die junge Maud Leroy auftaucht, ist nicht nur ihr Platz in Gefahr, sondern sie droht auch noch einen gefährlichen Fehler zu begehen.

Wer Georges Simenon von dem Commissaire Maigret Krimis kennt, wird etwas überrascht sein von seinem roman dur, einer Bezeichnung, die Simenon selbst für die Werke jenseits des Pariser Ermittlers gewählt hat. Kennzeichnen dieser Geschichten ist vielfach, dass man auf der anderen Seite des Verbrechens steht und die Person hinter der Tat kennenlernt. Weniger das einschneidende Ereignis steht im Fokus als das, was letztlich dazu geführt hat. So ist auch „Striptease“ kein Kriminalroman, obwohl gedroht wird, Waffen besorgt werden und es am Ende auch eine Leiche gibt.

Die Handlung wird im Wesentlichen aus Sicht der 32-jährigen Célita geschildert. Über ihren Werdegang vor ihrer Ankunft in Cannes erfährt man nur wenig, auch da gab es schon Affären mit verheirateten Männern, die für sie nicht gut endeten. Die Mädchen im Monico sind trotz immer wiederkehrenden Streitereien eine eingeschworene Gemeinschaft, mit dem Rest der Bevölkerung der Kleinstadt haben sie nicht viel zu tun, es wäre auch undenkbar, denn zu dieser Zeit war öffentlich zur Schau gestellte Nacktheit noch ein absolutes Tabu. Célita hofft auf das bessere Leben, aber sie setzt dabei immer auf Männer statt sich ihrer eigenen Fähigkeiten zu bemächtigen. Vermutlich ist ihr gar nicht klar, dass nur sie selbst der Schlüssel aus dieser Situation sein kann. Entsprechend ausweglos scheint die Lage, als Maud ihren Platz als Geliebte einnimmt. Dass sie dennoch das Herzen am rechten Fleck hat, sieht man vor allem im zweiten Teil des Buchs, der Célita auch von ihrer verletzlichen Seite zeigt und den langsamen, aber unaufhaltsamen Verfall beschreibt.

Simenon hatte die Geschichte eigentlich als Drehbuch angelegt, der Inhalt hätte jedoch zu seiner Zeit niemals die Zensur passiert, weshalb die Idee einer Verfilmung bald wieder aufgegeben wurde. Es gibt sicherlich Romane, die intensiver das Gefühlsleben und den Niedergang einer Protagonistin schildern, aber gerade in der Kürze und Fokussierung liegt Simenons überzeugende Stärke. Eine ganz andere, aber nicht minder lesenswerte Seite des Autors.

[Danny Marcalo · Rating 4 out of 5]

My second Simenon, the other being one of his Maigret novels. This is an interesting book with just the right touch of pulp. The way Simenon describes these women is sort of chauvinistic. Still, I'll let that slide because I see this novel as a study of a micro-cosmos, a millieu. It's set in the red-light district of Cannes where a lot of people have a dirty job. However many of these people, especially the girls, a complex characters. Often they have a backstory wound, something terrible that has happened to them in their lives. When Celita considers the sum of her life, alone, at 32, dead child, being replaced by a much younger girl, without any perspective, she can only come to the conclusion that she is a tragic character.

Simenon does not seem to have a clear vision where this novel is headed plotwise. Nothing much happens. The end is quite boring. A little more plot, combined with the atmospheric description of the red-light world of Cannes, it could have been a much better novel.

3,5/5

[Georg · Rating 4 out of 5]

Simenon was a master of style. His books are always there, in the moment, right now - there is not a single word too much, everything is clear cut and a piece of the constantly moving story. His parsimony when it comes to words is an instrument to make the reader part of what is going on. Starting one of his books means being literally sucked into it just by the way he writes.

Striptease describes the life of nightclub dancers in Cannes around the mid 1950s. The book reads as if it was written last year. Everything in this book could happen the same way today, though I assume that the situation for many women in such situations is much worse today than it was 60 years ago.

The book doesn't talk around things, it addresses the problems of its protagonist with a sharp clarity that allows for no escape. It shows that Simeon was aware of many of the problems which are only discussed today in public already in 1957.

An excellent book, which at no point is trivial or cheap.

[ΠανωςΚ · Rating 5 out of 5]

Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Σιμενόν, για φτήνια και μισογυνισμό, ας πούμε.
Δύσκολα μπορεί κανείς ωστόσο να τον κατηγορήσει για κακή γραφή. Μεγάλος μάστορας.

(στα ελληνικά από εκδόσεις Άγρα http://www.biblionet.gr/book/202332/S... )

[AC · Rating 3 out of 5]

Of the romans durs, not his best

[Antonio Papadourakis · Rating 4 out of 5]

Ένα από τα 'σκληρά' μυθιστορήματα του Simenon. Υπάρχουν πολλοί νικημένοι απο τη ζωή και ελάχιστοι νικητές, κι ενώ δεν υπάρχει φόνος υπάρχει μια παροδική επιθυμία - παρόρμηση που όμως δεν υλοποιείται με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική ήττα...
"Είχε συνείδηση ότι ήταν αληθινή γυναίκα, επίσης ένα αληθινό θηλυκό, και μαζί της, όσο ερωτοχτυπημένος κι αν ήταν, δεν θα καταντούσε να χάσει την οξυδέρκεια και την αξιοπρέπεια του.
Ήταν το παιχνίδι. Ήταν φυσιολογικό.
Είχαν σχηματίσει - είχαν αρχίσει να σχηματίζουν- ένα ζευγάρι σκληρό, παθιασμένο, που αλληλοξεσκίζονταν για να σμίξουν καλύτερα, που πλήγωνε ο ένας την περηφάνια του άλλου, που προσπαθούσε ο ένας να δαμάσει τον άλλον."

[D'face · Rating 4 out of 5]

It was unusual for Simenon to write a novel from a female point of view or to be centred on female characters, The Girl with a Squint is another. Here a stripper in a club in Cannes is threatened by the arrival of a younger girl who captivates the boss. Our main character who is sharing a room with another stripper at the same club had hoped to lure the boss away from his wife and thus gain control of the club, but the new girl has similar plans and the boss is entranced but the younger girl, and then his wife dies.

A very interesting novel from Simenon based on his own knowledge of Cannes and strip clubs.

[Bob · Rating 3 out of 5]

No real strong narrative here but it’s got enough Simenon mood to make it enjoyable enough for a fan. If The characters are ultimately a bit interchangeable,I’ve told myself that’s almost the point on this one, as everything is shot through dim lights, clouds of smoke and whiskey fumes. What action there is comes a bit too little too late but again, as a mood piece, it kind of worked for me.

[Gilles Russeil · Rating 4 out of 5]

Dans le vieux club de strip tease de Cannes, on s'observe. Les filles, plus très jeunes. Le patron qui vit une affaire compliquée avec l'une d'entre elle sous le regard blasé de sa femme. Les clients. Et puis une nouvelle arrive...Simenonesque donc génial

[Manolis · Rating 4 out of 5]

Αστυνομική πλοκή ούτε κατά διάνοια. Όμως οι πινελιές της ψυχογράφησης είναι τόσο λεπτές και γοητευτικές που το μυστήριο μπαίνει σε πολύ δεύτερο πλάνο.

[Tom Bell · Rating 4 out of 5]

I. LOVE. SIMENON.

[Tilly · Rating 3 out of 5]

3,5/5

[Bruce Graham · Rating 5 out of 5]

A fascinating psychological investigation into the minds of 'working' girls. Their motivations and jealousies are x-rayed by a 'man who should know.' Better than I expected.

[Ruby Baines · Rating 5 out of 5]

Very much an all about Eve scenario but with french strip dancers in the 50s

[Sailaway · Rating 4 out of 5]

very good but very sad as well

[Graeculus aestheticus (mαn of λέττεrs) Κωτσογκάκης · Rating 3 out of 5]

Cuts like a knife the simplicity of human fate and reveals the touching tragedy within.

[Angeline Bechet · Rating 4 out of 5]

for such a short book it left me with an strong message. all the characters had personality without needing huge development, it felt real.

loved this book, short and sweet.