พรุ่งนี้ดาว..ยังพราวแสง

by ชลนิล

207 pages

About the author

Associated Names:
* ชลนิล
* ฉิกกง

ที่มา....ของนามปากกา "ชลนิล"

ที่มาของชื่อ "ชลนิล" จริง ๆฟังแล้วดูปัญญาอ่อนมากนะ ตอนม.2 ผมเขียนนิยายเรื่องแรกชื่อ "ใต้เงามันดาเร"
(เห็นมั้ย ชอบเขียนแนวลึกลับตั้งแต่เด็ก) เรื่องนั้นพระเอกชื่อ ภุชงค์ นางเอกชื่อ อินทนิล (ดอกตะแบก - อินทนิล สีม่วง เป็นดอกไม้ที่ผมชอบมากตอนเด็ก)

พอเขียนจบก็นึกเล่น ๆ ว่าถ้าเขียนภาคสอง ลูกของ ภุชงค์ กับ อินทนิล จะมีชื่อว่าอะไร
ตอนนั้นก็คิดชื่อ ชลนิล - อินทชล ออกมาได้ (เปลี่ยนคำว่าชงค์ เป็น ชล)
พอคิดสองชื่อนี้ได้ก็เกิดอาการชอบมาก อย่าใช้เป็นชื่อตัวละครเลย
เอามาเป็นนามปากกาของเราดีกว่า ! (ตอนเขียน ใต้เงามันดาเร ใช้นามปากกา ตรี อินทนิล)

นามปากกาหลังจากนั้นจึงเป็น "ชลนิล อินทชล" (ลิเกมั้ย)
ใช้เขียนเรื่องสั้นส่งตามนิตยสารต่าง ๆ ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม
โชคดีอย่างยิ่ง ที่ไม่มีนิตยสารเล่มไหนรับเรื่องสั้นผมไปพิมพ์
(เด็กอายุ 14-15 เขียนเรื่องสั้นแบบไหน ใครๆก็น่าเดาออกว่า มันคงไม่ได้เรื่อง)

ตอนม.ปลาย ผมบ้าการ์ตูนญี่ปุ่น ช่วงปิดเทอมเคยไปช่วยทำงานที่สำนักพิมพ์การ์ตูนแห่งหนึ่ง รู้จักพวกบรรณาธิการ ทีมงานการ์ตูนหลายคน เขาถามผมว่าชื่อ "ชลนิล" แปลว่าอะไร? ตอนนั้นผมก็พยายามเล่าที่มา ที่ไป พร้อมคิดคำแปลอย่างสวยงาม
(ตามประสาเด็กนั่นแหละ)

เขาฟังแล้วบอกคำเดียวเลยว่า... "ชลนิล" = "น้ำเน่า" ชล=น้ำ / นิล = สีดำ
น้ำสีดำ มันก็คือน้ำเน่านั่นแหละ ผมได้ยินอย่างนั้นแล้วชอบทันที...เออ...แปลว่า น้ำเน่าก็เข้าท่าดี ไหน ๆ เราก็ชอบเขียนนิยายอยู่แล้ว สมัยนั้น พอเพื่อน ๆ รู้ว่าเราเขียนนิยาย ก็ชอบถามเหมือนกัน "เขียนนิยายน้ำเน่าเหรอ?" เราตั้งนามปากกาแปลว่า น้ำเน่า ไปเลยดีกว่า แทนคำตอบพวกมันไปเลย แถมยังเท่ดี ไม่เหมือนใครด้วย

ทั้งหมดนี้เป็นความคิดสมัยผมเรียนอยู่มัธยม อายุแค่ 15-16 เองมั้ง

พอเรียนจบ มาทำงานอยู่ที่อุดรฯ
มีอยู่วันหนึ่ง เข้าเวร นึกครึ้มอกครึ้มใจ อยากเขียนเรื่องสั้นเล่น ๆ
อาศัยความรู้ที่ได้อ่านจากหนังสือเกี่ยวกับการเขียนเรื่องสั้น
ในห้องสมุดของวิทยาลัยครูอุดร มาเป็นแนวทาง
ลองเขียนตามที่หนังสือเขาสอน-แนะนำ

ผลก็คือ...ได้เรื่องสั้นมาเรื่องหนึ่ง เรื่องสั้นเรื่องนั้นชื่อ "เด็กชาย กองทราย และชิงช้า"
เขียนจบ ผมฝากเพื่อนให้เอาเรื่องสั้นนี้ไปให้อาจารย์ภาษาไทย(ในวิทยาลัยครู)
ช่วยวิจารณ์ - แนะนำ พออาจารย์ท่านนั้นอ่านจบ ก็ฝากเพื่อนผมมาบอกว่า...
"ให้เขาส่งเรื่องนี้ไปที่ นิตยสาร สตรีสาร"

นิตยสาร "สตรีสาร" สมัยนั้น ถือเป็นสนามนักเขียนที่มีมาตรฐานสูง
จนผมไม่เคยกล้าส่งงานตัวเองไปให้เขาพิจารณาเลย
พออาจารย์ภาษาไทยท่านนั้นแนะนำอย่างนี้
ผมเลยทำใจกล้า ส่งเรื่องสั้นไปที่ สตรีสาร โดยใช้นามปากกาว่า "ชลนิล" เฉย ๆ
ตัดคำว่า "อินทชล" ออก เพราะรู้สึกว่ามันเยิ่นเย้อ ลิเกพิกล
(ตอนนั้นโตพอจะรู้แล้วว่า ความคิดสมัยเด็กของตัวเองมันเพี้ยนๆ)

ผลคือได้ลงในนิตยสารสตรีสาร ภายในเวลาเดือนสองเดือน
ความดีใจครั้งนั้น ยิ่งกว่าคนเอ็นทร้านซ์ติดเสียอีก
เพราะนี่เป็นนิตยสารมาตรฐานฉบับแรก ที่ผมได้ลงเรื่องสั้น
แถมเป็นนิตยสารมีชื่อ ที่นักเขียนดัง ๆ หลายคนแจ้งเกิดที่นี่
ไม่ว่าจะเป็น "โบตั๋น" "ประภัสสร เสวิกุล" ฯลฯ

หลังจากนั้นผมก็มีไฟ เขียนเรื่องสั้นส่งสตรีสารอีกหลายเรื่อง
โดยใช้นามปากกาว่า "ชลนิล" มาตลอด
แต่ก็ไม่มีเรื่องสั้นได้ลงอีกนาน จนผมนำเรื่องสั้นที่เขียนส่ง "สตรีสาร" (แล้วไม่ได้ลง)
มารวมทั้งเรื่องสั้น "เด็กชาย กองทราย และชิงช้า"
แล้วส่งไปให้สำนักพิมพ์สนุกอ่านพิจารณา
...โดยไม่คิดว่า...
นี่จะเป็นจุดเริ่มต้นของรวมเรื่องสั้นเล่มแรกในชีวิต "ละครภูต"
และเป็นการใช้นามปากกา "ชลนิล" บนแผงหนังสือครั้งแรกเช่นกัน

ชลนิล
20 ธ.ค. 56


ผลงาน

1. ต่างเวลา (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
2. ม่านมนตรา (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
3. พรุ่งนี้ดาวยังพราวแสง (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
4. รอยสาป (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
5. กรงอำพราง (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน)
6. เพลิงนาคา (พิมพ์ครั้งที่ 4 สำนักพิมพ์วันดี)
7. เรือนเวลา (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก)
8. กรงไฟ (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก)
9. เถ้าน้ำค้าง (สำนักพิมพ์วันดี)
10. อาคม (สำนักพิมพ์คำต่อคำ)

รวมเรื่องสั้น
1. ละครภูต (สำนักพิมพ์สนุกอ่่าน)
2. ผู้ถูกล่า (สำนักพิมพ์สนุกอ่าน) (พิมพ์ครั้งที่1 ใช้ชื่อว่า "ในเงาสนธยา")
3. ลางมายา (สำนักพิมพ์นวนิยายบางกอก) (รวมจากสองเล่มเล็ก"ลางสังหารกับสีสันสยอง")

ผลงานเขียนอื่นๆ
1. ลมหายใจของสายลม (สนพ.สนานคิด) ประเภทบทกวี
2. ที่สุดปลายกระบี่ (สนพ.สนานคิด) รวบรวมถ้อยคำปรัชญาอันแหลมคมจากนวนิยายหลายเล่มของโก้วเล้ง
3. นิทานโทสะ (สนพ.วันดี) รวมบทความที่เขี

Reviews

[Lily 百合花 · Rating 5 out of 5]

ชื่อเรื่อง – พรุ่งนี้ดาวยังพราวแสง
ผู้แต่ง – ชลนิล


ตัวละคร
ปราย
คม
แพรว
วา
เกียรติ
หลิน (รัตน์)
ชัย
เฮง
ไพโรจน์


รีวิวหลังอ่าน

เป็นเรื่องม้ามืดของคุณชลนิลที่เราอ่านจบภายในวันเดียว จริงๆ เราอ่าน “อมฤต” ที่สนุกมากๆ ค้างไว้อยู่ (คือทั้งสนุก และยังไม่อยากอ่านจบไวเกินไป บอกความรู้สึกไม่ถูก) แต่ด้วยความที่ช่วงนี้จู่ๆ อยากหาเล่มบางๆ อ่านคั่นเวลา ก็เลยหยิบเล่มนี้มาอ่านแทน

ใครจะคิดว่าคุณชลนิลเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับเรื่องเพื่อนได้สนุกมาก ยิ่งช่วงท้ายๆ เราอ่านไปน้ำตาซึมไปสุดๆ อ่ะ แม้เรื่องราวในเล่มจะผ่านไปหลายสิบปีแล้ว น่าจะตั้งแต่สมัยเรายังอายุไม่กี่ขวบเอง เพราะเราทันเพจเจอร์ตอนช่วงเราอยู่ประถม อ่านๆ ไปก็คิดถึงอดีตที่เคยเจอเคยเห็นตอนเด็กเหมือนกันแฮะ

ตัวละครในเรื่องทุกคนล้วนมีปมของตัวเอง แรกๆ เราอ่านแล้วยังงงๆ กับตัวละครอยู่บ้าง เพราะเยอะแยะไปหมด แต่พออ่านไปสักพักก็เริ่มจำได้ว่าใครเป็นใคร ใครชอบใครและเป็นคนยังไง เลยทำให้อ่านแล้วอิน ยิ่งตอนท้ายน้ำตาซึมจริงๆ สุดท้ายก็คิดว่าเรื่องนี้เป็นนิยายแนวมิตรภาพของเพื่อนที่ดีงามจริงๆ อ่านๆ ไปคิดถึงเรื่อง “น้ำใสใจจริง”​ ของว.วินิจฉัยกุลเลยค่ะ นานๆ จะได้อ่านแนวเพื่อนแบบนี้ เลยทำให้รู้สึกชอบได้ไม่ยากเลยค่ะ

แม้เรื่องราวในเล่มจะผ่านไปหลายสิบปีแล้วก็ตาม แต่ด้วยสำนวนการเขียนของคุณชลนิล และเรื่องราวที่ถ่ายทอดออกมา ทำให้เรารู้สึกว่าเรื่องนี้ล้ำสมัย ไม่ว่าจะอ่านในช่วงเวลาไหน ก็ไม่รู้สึกเลยว่าเรื่องมันเก่าและนานมากแล้ว ได้แง่คิดอะไรที่ดีๆ เยอะเลยค่ะ

แม้เราไม่ค่อยมีกลุ่มเพื่อนให้คอยคิดถึงถามไถ่ห่วงใยแบบในเรื่อง แต่เราก็มีความสุขที่ได้อ่านแนวเพื่อนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขและให้กำลังใจแบบนี้จริงๆ ค่ะ มันรู้สึกอบอุ่นหัวใจที่ได้อ่านมากๆ เลย ^^

[สปอยล์]

ปรายช่วยแพรวที่กรีดข้อมือฆ่าตัวตายได้ทัน และให้พักที่ห้องตัวเอง โดยให้วาช่วยดูแลอีกทางด้วย แพรวเคยฆ่าตัวตายตอนมัธยม เพราะผิดหวังในความรัก ครั้งนี้ก็เช่นกัน ผู้ชายไม่เคยเห็นคุณค่าในตัวเธอเลย ตอนนี้ได้แต่รู้สึกท้อแท้สิ้นหวังกับชีวิตจริงๆ

เพื่อนๆ ในกลุ่มสมัยมัธยมได้เจอกันอีกครั้งเพราะไพโรจน์แต่งงาน ในงานได้เจออาจารย์ด้วย โดยได้เจอกันทั้งชัย (มาเป็นช่างภาพ นั่งตรงมาจากอุดรเลย) เกียรติ (มีเงิน เป็นเกย์​ แอบชอบวา แต่แพรวแอบชอบเกียรติมาโดยตลอด) วา (ยังเรียนไม่จบ มีกิจการที่บ้าน มีแฟนสาวชื่อมิงค์)​ แพรว (ขายประกัน มีคนชื่อเขตมาติดพัน แต่เธอก็ยังไว้ท่าทีอยู่)

ปราย​ (ทำงานธนาคาร อยากจะสร้างบ้านที่พ่อแม่เคยอยู่ที่ต่างจังหวัด เลยกำลังหาช่างมาทำให้อยู่ และกู้เงินทำ) เฮง (แอบมีแฟนและสุดท้ายแฟนก็ตั้งท้อง คอยช่วยเหลือเรื่องการก่อสร้างบ้านให้กับปราย) คม (เรียนจบตำรวจ มาเรียนต่อรามจนจบ แอบชอบปรายมานานมากแล้ว) หลิน (หรือรัตน์ ผู้ชายที่ตั้งใจผ่าตัดแปลงเพศเพื่อชายที่รักอีกคน แต่สุดท้ายก็ผิดหวังเพราะโดนทิ้ง จนทำให้แพรวรู้สึกเลยว่า มีคนเจออะไรที่แย่กว่าเธอเยอะเลย)

การได้เจอกันในงานแต่ง ทุกคนเฮฮาแฮปปี้กันไป พอมาถึงวันรับปริญญาของคม เพื่อนๆ ก็มาร่วมแสดงความยินดีด้วย แพรวเองพาคุณเขตที่พิชิตใจเธอได้มาเปิดตัว (แต่สุดท้ายคุณเขตก็หายจากไป เพราะเป็นเอดส์ ที่เข้ามาในชีวิตเธอ เพื่อทำให้แพรวเปิดใจและมีกำลังใจในการใช้ชีวิตอยู่ ส่วนเขาเป็นเอดส์เพราะผู้หญิงในอดีต ยาต้านเอาไม่อยู่แล้ว เขาก็เลยจากไปแบบที่ตามหาไม่เจอเลย) พ่อของคมชอบดื่มเหล้า ตอนนี้ป่วยหนักเลยไม่สามารถมางานรับปริญญาลูกได้ ยังไม่ทันจะไปฉลองกันเลย แม่ก็ฝากข้อความมาให้กลับด่วน

เกียรติ วา ปราย ไปกับคมด้วย เพื่อพบว่าพ่อเสียชีวิตแล้ว โดยปรายเข้าใจคมสุดๆ เพราะในอดีตนั้นแม่เคยป่วยจากไป แล้วไม่นานหลังจากนั้นพ่อก็ตรอมใจตามไป ปรายได้แต่ปลอบใจ ส่วนคมก็ไม่กล้าบอกความรู้สึกชอบปรายออกไป

บ้านที่ปรายปลูกโดนช่างโกง ภาวะเงินฝืดเคืองช่วงฟองสบู่แตกด้วย ทำให้ปรายยอมขาดทุนเอาหุ้นบางส่วนออกมา แล้วก็สร้างบ้านสำเร็จ แต่เพราะมีการปลดพนักงาน เธอทำงานดี เลยไม่ได้ย้ายกลับบ้านต่างจังหวัด ก็อยู่จนตำแหน่งใหญ่โต บ้านของเธอกลายเป็นแหล่งนัดพบของเพื่อนๆ ในวันหยุดแทน (ในตอนท้ายเรื่องนะ)

เกียรติเคยมีอะไรกับคนชื่อเจ ทีนี้เลิกกันไปเพราะถูกทิ้ง เจติดการพนัน กลับมาขอความช่วยเหลือ แต่เกียรติก็ปฏิเสธ และโดนขู่ว่าจะเอาไปฟ้องพ่อแม่เกียรติว่าเป็นเกย์ เกียรติให้ความช่วยเหลือวาที่บ้านนั้น โรงงานมีปัญหา แต่วาไม่รับเงิน ไม่อยากเป็นหนี้เพื่อน เกียรติเลยให้ปรายทำเป็นปล่อยกู้ผ่านการจำนองบ้าน ต่อมาความแตกเพราะปรายไปกับคม (แม่คมป่วย) วาไปจ่ายเงินเลยรู้ความจริง ก็จะยอมมอบตัวเองให้กับเกียรติ (แบบรู้ว่าเกียรติชอบมาตลอด) แต่เกียรติก็บอกว่ามิตรภาพสำคัญกว่าความเสน่หาเพียงชั่วข้ามคืน

พ่อแม่เกียรติรู้ความจริงจากเจ เกียรติจะตามไปจัดการปัญหาเอง กลับพบว่าเจถูกฆ่า และคนฆ่าก็เห็นเกียรติเลยยิงใส่ เกียรติบาดเจ็บสาหัสในเวลาเดียวกับที่หลินได้ทำการผ่าตัดแปลงเพศ (มีแฟนเป็นตำรวจรุ่นน้องของคม ที่ทำให้คมได้ยินเม้าท์มอยกัน และเรียกเพื่อนๆ ไปเยี่ยมหลินได้ทันเวลาว่าผ่าตัดแล้วนะ) หลินถูกที่ทำงานปลดออก เพราะเรื่องแปลงเพศ และเศรษฐกิจไม่ดี เลยทำให้หมดอาลัยตายอยาก แพรวไปหาและช่วยไว้ทัน พอพาส่งโรงพยาบาล กลับพบว่าเกียรติก็ถูกพามาส่งที่นี่ด้วย

สุดท้ายวากับแพรวทันดูใจเกียรติ เกียรติได้ขอโทษแพรวที่รักไม่ได้ ทั้งๆ ที่อยากจะรัก ขอบคุณวาที่เป็นเพื่อนที่ดี แล้วจับมือกันจนเกียรติจากไป เพื่อนๆ ทุกคนเศร้ามากกับการจากไปของเกียรติ วามักจะใช้หนี้เกียรติด้วยการทำบุญแล้วใส่ชื่อเกียรติแทน วากับแพรวเหมือนดูๆ กันอยู่แบบค่อยเป็นค่อยไป ส่วนคมเองนั้นสุดท้ายก็ได้บอกความในใจปราย ปรายก็ค่อยๆ ศึกษาดูใจกันไป

ลืมเล่าว่าเดิมทีวาจะแต่งงานกับมิงค์ แต่วาเองไม่พร้อมนะ พอเจอโรงงานเจ๊ง และกว่าจะฟื้นฟูกลับมาได้ด้วยการไปหุ้นกับอาทำอุปกรณ์ไอที ก็ได้บอกเลิกมิงค์และให้ไปหาคนใหม่ มิงค์เองก็ได้แต่งงานกับผู้ชายอีกคน ซึ่งสิ่งที่ทำให้วาบอกเลิกก็คือตอนเจอปัญหาได้เจอคำพูดที่ทำให้รู้สึกว่ามิงค์อาจจะไม่ได้รักวาจริงๆ

แพรวกับหลินเปิดร้านชยะรัตน์ด้วยกัน ตัดเสื้อผ้าขายจนมีชื่อเสียงโด่งดัง เพราะฝีมือการตัดเย็บชุดของหลิน ส่วนแพรวก็เป็นประชาสัมพันธ์ที่ดี ทำให้กิจการก้าวหน้ามีแต่คนอุดหนุนนั่นเอง

Start 11.32 น. Tue 16 Apr 2019
End 15.48 น. Tue 16 Apr 2019
Review Date 23.26 น.​ Tue 16 Apr 2019

[Patrawan Dear]

#พรุ่งนี้ดาวยังพราวแสง / ชลนิล

งาน reprint ที่นำกลับมาอ่านใหม่อีกครั้งหลังอ่านรอบแรกเมื่อสิบกว่าปีก่อนค่ะ เป็นเรื่องราวของกลุ่มหญิงชาย 6 คน ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนมัธยมมาด้วยกัน เมื่อก้าวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ ต่างก็มีชีวิตไปตามวิถีของตน เนื้อเรื่องจะตัดสลับไปมาระหว่างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับแต่ละคน โดยมีฉากหลังอยู่ในช่วงสิบกว่าปีที่แล้ว ทำให้ย้อนคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ ยุคที่ผู้คนยังนิยมใช้เพจเจอร์ เพราะโทรศัพท์มือถือราคาเครื่องละครึ่งแสน...

อ่านจบรู้สึกอินน้อยลงกว่าตอนอ่านรอบแรกค่ะ คงเป็นเพราะตอนอ่านรอบแรกนั้น เราอยู่ในวัยใกล้เคียงกับตัวละครชุดนี้พอดี จึงสื่อถึงกันได้ง่าย มาถึงรอบนี้ด้วยวัยและประสบการณ์ที่เพิ่มพูน เราเลยมองเห็นความเป็นธรรมดาโลกในเนื้อเรื่องที่ดำเนินไป สอดคล้องกับชื่อบทแต่ละบทที่ตั้งได้ตรงใจและสื่อความหมายได้ลึกซึ้งดีงาม

จัดเป็นนิยายน้ำดีอีกเรื่องที่มุ่งเน้นความรักระหว่างเพื่อนมากกว่าความรักหญิงชายตามขนบนิยายทั่วไป อ่านแล้วอาจช่วยให้เข้าใจโลกได้มากขึ้นค่ะ :)