Vader Slee heeft het eeuwige leven. Dus dat hij nu overleden is, zal wel weer één van zijn grappen zijn. Terwijl Carry Slee halsoverkop naar haar moeder rijdt om te achterhalen of het nieuws inderdaad klopt, blikt ze terug op haar jeugd waarin diezelfde moeder een grote rol speelde. Maar hoe dichter ze bij haar ouderlijk huis komt, hoe meer haar vader op de voorgrond treedt, met al zijn verschillende gezichten.
Zijn jongen is een ontroerend, oprecht verhaal over gezinsverhoudingen, de rollen die we aannemen voor wie we liefhebben - en je eigen identiteit omarmen.
Carolina Sophia (Carry) Slee (Amsterdam, July 1, 1949) is a Dutch children's author. She also writes books for adults. Her books are based on teenagers, who have problems with their environment and are thus deeper into trouble. Or children who do not understand why mommy is acting so strangely, and where her big belly is suddenly coming from!
For her first books were her own daughters a major source of inspiration. For "Sorrow with mayonnaise" she used a lot of stories where a daughter came home. The atmosphere in the classroom in the book was exactly in the class of the subsidiary. The nasty girl Simone Slee is based on a neighbor kid that her daughters thought was very annoying. As her daughters grew older, they often read the letters in the back page of the TV Guide. As she reads the letter from a boy who tells that his neighbor, who got bullied so badly, that she jumped in front of a train, Sled was so upside down of the story that she wrote the book "Regret" (1996). For this book she gets the prize of the Young Jury.
Dit boek is heel mooi geschreven en raakte me ook. Maar omdat het zo'n frustrerend en naar verhaal is, kon ik er niet echt van genieten. Ik weet ook nog niet zo goed hoeveel sterren ik het wil geven.
Vanochtend begonnen en in een ruk uitgelezen, wat een prachtig boek! Over de beklemmende sfeer in huize Slee, waar de vader de dienst uitmaakt. Aan haar depressieve moeder heeft de jonge Carry weinig steun en haar zusje Els is haar vaders favoriete dochter. Ze moet de rol in nemen van de zoon die haar vader nooit heeft gehad, een ondraagbare last voor een kind. Dit boek staat op #1 in mijn lijstje van 2023 nu, een absolute aanrader!
Een tijdje terug las ik “Zijn jongen” geschreven door Carry Slee, en ik wil nog even mijn gedachten over dit boek met jullie delen!
Als kind las ik erg graag boeken van Carry Slee en toen ik zag dat er een boek over haar jeugd en de verhoudingen met haar vader en de rest van het gezin zou verschijnen, wist ik direct: dit boek wil ik lezen. Na research op internet kwam ik erachter dat Slee al eerder een autobiografisch drieluik had uitgegeven, deze heb ik niet gelezen en ik kan dus niet vertellen of “Zijn jongen” vernieuwend is ten op zichte van die boeken.
De vader van Slee had graag een zoon gehad, maar kreeg ‘helaas’ twee dochters. Dit feit had vooral voor Carry Slee veel impact op haar leven. De titel verklapt het al, papa Slee noemde zijn dochter ‘zijn jongen’. Aan het begin van de roman lezen we een soort verslag van de dood en afscheid van papa Slee. “Iedereen kon doodgaan, maar mijn vader niet. ‘Slee heeft het eeuwige leven,’ zei hij altijd. Natuurlijk wist ik dat het onzin was. Mijn vader dood? Zomaar plotseling? Hij was ijzersterk en nooit ziek. Hij leed alleen aan migraine. Daarom had hij altijd een buisje Chefarine 4 op zak.”
Vervolgens lees je door het boek fragmenten over Slee haar jeugd afgewisseld met het moment waarop Slee te horen kreeg dat haar vader was overleden en zij onderweg was naar haar moeder. Je krijgt hierdoor een kijkje in de jeugd van Slee, hoe haar vader haar behandelde en hoe de verhoudingen in de rest van het gezin eruitzagen. Regelmatig voelde ik mij ongemakkelijk over hoe papa Slee met zijn dochter omgaat, want dit is gewoon echt niet hoe het hoort te gaan. En ondanks zijn gedragingen, doet Carry Slee enorm haar best om gezien te worden door haar vader, wat het geheel ook ontroerend maakt.
Het kijkje in het leven van Carry Slee vond ik zeker interessant. Doorheen het boek verandert haar schrijfstijl passend bij hoe Slee zelf groeide naar een ander persoon, kenmerkend aan een kinderlijke schrijfstijl bij haar jongste herinneringen die naar een volwassen schrijfstijl verandert als steeds krachtiger wordende volwassene. Ik ben blij dat ik deze roman gelezen heb. “Zijn leven” is zeker een aanrader voor als je meer wil weten over het leven van Carry Slee!
Wat een imponerend doch rauw verhaal, wat kwetsbaar verteld. Over moeilijke familierelaties, over hoe verre van perfect mensen zijn, over hoe je toch op een eigen manier van ze kunt houden. En over ergens daar tussenin jezelf vinden.
Boek waarin Carry haar leven beschrijft. Het verhaal leest vlot. Makkelijke korte zinnen. Het is een verhaal met veel verliezers en leed maar toch geen zwaar boek. Dat is knap gedaan.
Een prachtig geschreven boek over het leven van Carry Slee. Het raakte me enorm en ik heb het daardoor in een ruk uitgelezen. Ik hoop dat ze inmiddels alle geluk heeft gevonden.
Met veel plezier gelezen, soms zo tragisch dat het hilarisch werd. Dubbel gelegen om de grappen van de vader en het eindeloze geklaag van de moeder. Wel heel treurig als dit je jeugd is. De stukken uit het heden vond ik wat te kinderlijk geschreven voor een volwassen perspectief.
Over eenzaam opgroeien in een gezin met disfunctionele patronen. Je leert over de jeugd van Carry Slee en ik had op meerdere momenten het gevoel van willen vastpakken. Over niet gezien worden voor wie je bent, moeten voldoen aan een onhaalbaar ideaal en hoe rollen en gezinsverhoudingen lang doorwerken in je zoektocht naar eigen identiteit. Waarom dan toch maar drie sterren? Het boek had meer gelaagdheid mogen hebben, meer motief en ik houd van langere zinnen en moeilijkere verbanden. Maar het was een mooi boek.
Schrijnend verhaal over een disfunctioneel gezin waarin Carry zichzelf niet meer kon zijn toen ze duidelijk een meisje werd. Vader had liever een zoon gehad en behandelt Carry ook als 'zijn jongen'. Ze doet alles om hem tevreden te houden, voetbalt als de beste en gedraagt zich als een jongen. Liefde die altijd voorwaardelijk is, een zus die de voorkeur van vader heeft (op een heel ongezonde manier) en een psychiatrisch patiënt als moeder: genoeg om een stoornis te ontwikkelen. Het is een klein wonder dat Carry zich heeft kunnen losworstelen van alles wat haar klein hield. Ze koos voor zichzelf en vond de liefde waar ze helemaal zichzelf kon zijn. In dit boek wisselen herinneringen het heden af; het heden waarin vader net is overleden (bij zijn ex-vrouw, maar dat mag moeder niet weten) tot een tijdje erna.
Zijn Jongen van Carry Slee is een heel eerlijk verhaal vol emotie. Het boek vertelt over de complexe relaties die Carry Slee heeft met familie, zichzelf en met verwachtingen die de mensen het dichtst bij hadden.
Ik heb het af en toe best lastig gehad met dit boek door een aantal heel herkenbare situaties uit het mijn eigen gezinssituatie vroeger. Niet in de mate zoals beschreven in dit mate zoals Carry Slee dit heeft ervaren, maar af en toe kwam het zeker heel dichtbij.
Het boek is vlot geschreven en erg toegankelijk. Carry Slee heeft het talent om je vanaf de eerste pagina het verhaal in te zuigen, en dat is bij dit boek ook zeker zo.
Ik had het boek Moederkruid gelezen en nu dan Zijn Jongen. Wederom over het ouderlijk gezin van Carry Slee. Ook dit boek leest gemakkelijk. Korte zinnen en eenvoudig. Daardoor ook wel recbt toe recht aan en je verbeelding hoeft niet hard te werken. Tja, waar ik de vorige keer schreef dat het niet moeilijk is om aan de moeder een hekel te krijgen, is het nu de moeder met wie je meer medelijden krijgt en de vader die pedagogisch weinig in huis heeft net als de moeder. Lastig gezin om in op te groeien, ook de band met de zus lijdt er onder. Allemaal eenzaam in een gezin.
Knap geschreven roman die me sterk heeft weten te raken. Carry schrijft over haar eenzame opgroeien in een disfunctioneel gezin, bestaande uit haar depressieve moeder, onbetrouwbare vader en meisjesachtige zus. Het doet me verdriet dat binnen het gezin niemand de erkenning kreeg waar ze allemaal zo naar hunkerden. Mooi om te lezen dat Carry’s innerlijke worstelingen plaats hebben gemaakt voor acceptatie en zelfbegrip, en het vinden van de liefde.
Ik kende haar 'volwassen' boeken Moederkruid en Eva's dochters en een aantal kinderboeken. Dit boek is een mooie inkijk in een minder mooie jeugd, duidelijk autobiografisch. Karakters goed uitgewerkt. Hoe mensen aan de buitenkant zich anders voordoen blijft mij verbazen. Mooi geschreven. Dat ze toch liefdevol terugkijkt op haar onstuimige jeugd snap ik niet.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Doordat ik hier een analyse over moest maken voor school, kan ik dit boek niet meer lezen. Dit is jammer, want het is een prachtig verhaal. Slee heeft hier feilloos, dankzij een persoonlijk verhaal een diepgeworteld probleem in de Nederlandse samenleving kunnen blootleggen. Velen zullen zich hierin herkennen en zich erdoor kunnen laten troosten.
Wow! Wat een eerlijk verhaal met veel emoties en gecompliceerde relaties. Ik heb het binnen een dag uitgelezen omdat het ondanks de zware onderwerpen zo makkelijk weg leest. De auteur heeft een talent voor vlotte verhalen schrijven. Zeker een aanrader!
Ik vond het een geweldig boek, Carry heeft zo goed ongeschreven hoe het voor haar was om op te groeien in een onstabiele jeugd waarin ze nooit haarzelf heeft kunnen zijn