What do you think?
Rate this book
Wie heeft Delphine Lecompte vermoord?
‘Ik nam me voor om een betere schrijver te worden: gedisciplineerd zou ik elke dag minstens drie uren lang aan mijn teksten werken. De discipline zou misschien vuur worden. Vuur zou bezetenheid kunnen worden. En van bezetenheid was het een korte route naar genialiteit. Of naar waanzin.’
Wie heeft Delphine Lecompte vermoord? Het antwoord op die omineuze vraag ligt verscholen in deze monumentale levensschets. Delphine Lecompte is stekelig grof villein schalks mystiek en briljant. Dit werk toont haar leven, van haar jeugd in De Panne tot vandaag in de huurwoning van de voormalige vrachtwagenchauffeur. Dat alles in een taal die enkel Lecompte durft te hanteren, binnen een universum waarover alleen zij heerst. Zo bezweert zij een leven van misbruik en destructie, zo kan zij haar leven redden. Een meesterwerk.
Wie heeft Delphine Lecompte vermoord? Het antwoord op die omineuze vraag ligt verscholen in deze monumentale levensschets. Delphine Lecompte is stekelig grof villein schalks mystiek en briljant. Dit werk toont haar leven, van haar jeugd in De Panne tot vandaag in de huurwoning van de voormalige vrachtwagenchauffeur. Dat alles in een taal die enkel Lecompte durft te hanteren, binnen een universum waarover alleen zij heerst. Zo bezweert zij een leven van misbruik en destructie, zo kan zij haar leven redden. Een meesterwerk.
500 pages, Unknown Binding
7 people are currently reading
89 people want to read
About the author
Delphine Lecompte
26 books33 followersDelphine Lecompte (1978) debuteerde in 2004 in het Engels met de roman Kittens in the boiler, daarna schakelde ze over naar gedichten in haar moedertaal. Haar debuutbundel, De dieren in mij, kreeg de C. Buddingh’-prijs 2010 en de Prijs voor Letterkunde van de Provincie West-Vlaanderen 2011. Haar gedichten worden vertaald naar het Frans en het Engels.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 11 of 11 reviews
May 8, 2023
Het is mijn eerste boek van Delphine en I´m blown away.
De auteur neemt ons mee in haar levensschets die me heeft doen lachen, huilen, sporadisch perplex heeft doen staan en tegelijkertijd erkenning heeft gegeven, etc.
We krijgen vier grote delen te lezen nl. ´de vagevuurjaren’, ‘de gekkenhuisjaren’, ‘de zuiveljaren’ en de ‘De hitsige zwervende zoekende vloekende tierende gierende gutsende jaren’. Als kers op de taart ook nog een epiloog die me wat verslagen heeft achtergelaten. ´Nagel-kop´.
Ik hou vooral van haar oprechtheid en haar immens intellect en ´out of the box´ denken. Geen blad voor de mond voor deze dame. Veel mensen zouden waarschijnlijk het schaamrood op de wangen krijgen terwijl ik zat te lezen met een lichte fonkeling in de ogen en ietwat minuscuul lachje. Wat kan ik nog meer zeggen? Geen idee zelf. Vooral de epiloog heeft me sprakeloos achtergelaten. Een epiloog over seksueel misbruik en de vooroordelen, misopvattingen die mensen zo gemakkelijk tot zich nemen en vanuit hun eigen perspectief als zijnde de ´waarheid´ aanschouwen. Het definieert voor mij helaas hoe mensen zijn en dat is een vrij pijnlijke doch ook ergens trieste zaak.
Haar stukje over het ´laat me met rust´ heeft me heel hard aangegrepen omdat dit een gevoel is dat ik praktisch elke dag ervaar en zowel om heel persoonlijke familiale als om een gevoelsmatige, soms melancholische reden die ik letterlijk verankerd heb op m´n lichaam. Nog nooit heb ik er bij stilgestaan dat deze zin misschien ook wel een andere betekenis kan hebben... Het feit dat een volslagen vreemde mij kan laten stilstaan en dieper graaft in m´n eigen geest zegt meer dan genoeg.
Geniaal boek. Geniale vrouw. Topper. Absoluut de beste adjectievenmeesteres.
De auteur neemt ons mee in haar levensschets die me heeft doen lachen, huilen, sporadisch perplex heeft doen staan en tegelijkertijd erkenning heeft gegeven, etc.
We krijgen vier grote delen te lezen nl. ´de vagevuurjaren’, ‘de gekkenhuisjaren’, ‘de zuiveljaren’ en de ‘De hitsige zwervende zoekende vloekende tierende gierende gutsende jaren’. Als kers op de taart ook nog een epiloog die me wat verslagen heeft achtergelaten. ´Nagel-kop´.
Ik hou vooral van haar oprechtheid en haar immens intellect en ´out of the box´ denken. Geen blad voor de mond voor deze dame. Veel mensen zouden waarschijnlijk het schaamrood op de wangen krijgen terwijl ik zat te lezen met een lichte fonkeling in de ogen en ietwat minuscuul lachje. Wat kan ik nog meer zeggen? Geen idee zelf. Vooral de epiloog heeft me sprakeloos achtergelaten. Een epiloog over seksueel misbruik en de vooroordelen, misopvattingen die mensen zo gemakkelijk tot zich nemen en vanuit hun eigen perspectief als zijnde de ´waarheid´ aanschouwen. Het definieert voor mij helaas hoe mensen zijn en dat is een vrij pijnlijke doch ook ergens trieste zaak.
Haar stukje over het ´laat me met rust´ heeft me heel hard aangegrepen omdat dit een gevoel is dat ik praktisch elke dag ervaar en zowel om heel persoonlijke familiale als om een gevoelsmatige, soms melancholische reden die ik letterlijk verankerd heb op m´n lichaam. Nog nooit heb ik er bij stilgestaan dat deze zin misschien ook wel een andere betekenis kan hebben... Het feit dat een volslagen vreemde mij kan laten stilstaan en dieper graaft in m´n eigen geest zegt meer dan genoeg.
Geniaal boek. Geniale vrouw. Topper. Absoluut de beste adjectievenmeesteres.
July 3, 2023
Mieke maaike meets Herman Brusselmans of zoiets... Mijn woordenschat is er wel bij gevaren.. Gelukkig kom ik niet teveel mensen tegen waar die adjectieven bij passen...
De epiloog is echt een mokerslag...
De epiloog is echt een mokerslag...
Read
May 1, 2023Binnenkort op www.denieuwecontrabas.blog
September 16, 2023
Heftig, zeer heftig. Wat hou ik van Delphine, van haar lijdensweg, van haar welbespraaktheid, van haar moed en branie. Prachtig boek waar ik sowieso nog een eind mee zal bezig zijn. Een aanrader, een must have. More please.
January 10, 2025
Gestoord maar wel geniaal ofzo
June 8, 2023
Geschriften over luchtige baldadigheden kunnen ook als boemerang je onderuithalen. Zeker als die boemerang bestaat uit finale aangrijpende woorden.
Ik heb en zal je nooit vermoorden Delphine!
Ik heb en zal je nooit vermoorden Delphine!
August 20, 2023
Ik zou dit boek persoonlijk niet aanraden. Op uitzondering van de epiloog heb ik me door bijna elk hoofdstuk moeten ploeteren; mezelf er moeten toe aanzetten geen woorden, zinnen of zelfs volledige paragraven over te slaan.
Ik stoorde me niet zozeer aan de expliciete seksuele passages en vocabularia, maar vooral aan het overbodig gebruik van adjectieven. Sommige reviewers beschrijven Delphine als Koningin van de adjectieven, en ze kent duidelijk veel adjectieven, maar het gebruik ervan vind ik persoonlijk de titel niet waard. De adjectieven maakte het verhaal en de betekenis van de gebeurtenis soms verwarrend omdat verschillende 'niveaus' door elkaar werden gebruikt zoals enigmatisch en warrig. Daarnaast kwam één zelfstandig naamwoord soms voor met 15 adjectieven. Een zelfstandig naamwoord, in plaats van een naam, werd al gebruikt om een personage te beschrijven; kiwisorteerder, baggeraar, vogelverschrikker, alpacaherder etc., een adjectief zou, in mijn beleving, dan een extra meerwaarde moeten hebben in de beschrijving van het karakter van het personage of de reden waarom net dit personage 'een hoofdstuk krijgt'; maar als deze adjectieven allemaal na elkaar staan vervalt die meerwaarde gewoon - want niets springt meer naar buiten. Grijzende marktkramer oké, gewiekste marktkramer oké, flamboyante marktkramer oké, maar gladde gewiekste grijnzende verleidelijke flamboyante onbetrouwbare marktkramer... een beetje overdreven. Het adjectief "anemisch", wat te pas en vooral te onpas voorkomt, heeft volgens mij in dit boek bijna nooit een meerwaarde gehad. Anemisch zou een goed adjectief zijn als de passage waarin het voorkomt over de gezondheid of het uiterlijk van dat persoon zou zijn, niet wanneer het gaat over de manier waarop het seksueel misbruik plaatsvindt, althans niet voor mij als lezer. In deel 1, de kinderjaren, was blijkbaar iedereen anemisch? Het adjectief had voor mij ook geen meerwaarde in het creëren van een beeld of empathie naar het verhaal toe - waar in de epiloog, terecht, wel om gevraagd wordt.
De epiloog maakte de ene ster dat ik aan het boek zou geven nog een tweede; het was een rauwe en pure reflectie, minder overdadig met afleidende adjectieven, én met een mooie boodschap. "De Vlaamse Psychiatrie" als antwoord op 'dé vraag' en het nadeel van een "me-too" beweging.
Los van het boek, als medemens en hulpverlener heeft het boek mij wél geraakt; en vind ik het spijtig, verschrikkelijk en oneerlijk wat mensen en patiënten mee kunnen maken. Ik kan alleen maar hopen voor geloof en begrip vanuit ons al medemens en ons als hulpverlener voor slachtoffers.
Ik stoorde me niet zozeer aan de expliciete seksuele passages en vocabularia, maar vooral aan het overbodig gebruik van adjectieven. Sommige reviewers beschrijven Delphine als Koningin van de adjectieven, en ze kent duidelijk veel adjectieven, maar het gebruik ervan vind ik persoonlijk de titel niet waard. De adjectieven maakte het verhaal en de betekenis van de gebeurtenis soms verwarrend omdat verschillende 'niveaus' door elkaar werden gebruikt zoals enigmatisch en warrig. Daarnaast kwam één zelfstandig naamwoord soms voor met 15 adjectieven. Een zelfstandig naamwoord, in plaats van een naam, werd al gebruikt om een personage te beschrijven; kiwisorteerder, baggeraar, vogelverschrikker, alpacaherder etc., een adjectief zou, in mijn beleving, dan een extra meerwaarde moeten hebben in de beschrijving van het karakter van het personage of de reden waarom net dit personage 'een hoofdstuk krijgt'; maar als deze adjectieven allemaal na elkaar staan vervalt die meerwaarde gewoon - want niets springt meer naar buiten. Grijzende marktkramer oké, gewiekste marktkramer oké, flamboyante marktkramer oké, maar gladde gewiekste grijnzende verleidelijke flamboyante onbetrouwbare marktkramer... een beetje overdreven. Het adjectief "anemisch", wat te pas en vooral te onpas voorkomt, heeft volgens mij in dit boek bijna nooit een meerwaarde gehad. Anemisch zou een goed adjectief zijn als de passage waarin het voorkomt over de gezondheid of het uiterlijk van dat persoon zou zijn, niet wanneer het gaat over de manier waarop het seksueel misbruik plaatsvindt, althans niet voor mij als lezer. In deel 1, de kinderjaren, was blijkbaar iedereen anemisch? Het adjectief had voor mij ook geen meerwaarde in het creëren van een beeld of empathie naar het verhaal toe - waar in de epiloog, terecht, wel om gevraagd wordt.
De epiloog maakte de ene ster dat ik aan het boek zou geven nog een tweede; het was een rauwe en pure reflectie, minder overdadig met afleidende adjectieven, én met een mooie boodschap. "De Vlaamse Psychiatrie" als antwoord op 'dé vraag' en het nadeel van een "me-too" beweging.
Los van het boek, als medemens en hulpverlener heeft het boek mij wél geraakt; en vind ik het spijtig, verschrikkelijk en oneerlijk wat mensen en patiënten mee kunnen maken. Ik kan alleen maar hopen voor geloof en begrip vanuit ons al medemens en ons als hulpverlener voor slachtoffers.
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 23, 2023
Leest vlot, ik hou van deze stijl.
Veel hoogtepunten die me lieten lachen, en nog veel andere gevoelens deden voelen waar ik lang niet zo open als Delphine zelf over kan praten.
Maar er waren punten waar ik het boek echt wou neerleggen voor altijd, daardoor duurde het ook heel lang om erdoor te geraken. Het einde van het eerste deel begint het boek door te wegen omdat de interessante content afneemt maar de op dat punt al heel afgezaagde adjectieven en beroepstitels enkel toenemen. Je kan maar zo vaak een compleet betekenisloze variant op de "kreupele kachelschoonmaakster" en de "schichtige schapenherder" lezen voor je ogen er gewoon over glijden zonder echt te lezen. En het woord "korzelig".
Bon, het begin van het tweede deel kwam like a breath of fresh air en toen viel het wel mee. Soms wil ik weten welke delen complete zever zijn en welke maar half, maar dat niet weten is part of the appeal natuurlijk.
De zuivelafdeling was mijn favoriete deel. Haar beschrijving van de gemiddelde minimumloonsjob en de sociale omgeving ervan is perfect.
Ik apprecieerde de epiloog en vooral wat het vergt van een mens om zoiets neer te pennen. Schrijnend en hartverscheurend. Dat gezegd hebbende ga ik niet akkoord met al het goedgepraat van verscheidene soorten zielenpoterij en wangedrag. De nachtverpleger moet geen gekkin verkrachten, maar die gekkin hoeft er nadien ook niet aan gehecht geraken.
Veel hoogtepunten die me lieten lachen, en nog veel andere gevoelens deden voelen waar ik lang niet zo open als Delphine zelf over kan praten.
Maar er waren punten waar ik het boek echt wou neerleggen voor altijd, daardoor duurde het ook heel lang om erdoor te geraken. Het einde van het eerste deel begint het boek door te wegen omdat de interessante content afneemt maar de op dat punt al heel afgezaagde adjectieven en beroepstitels enkel toenemen. Je kan maar zo vaak een compleet betekenisloze variant op de "kreupele kachelschoonmaakster" en de "schichtige schapenherder" lezen voor je ogen er gewoon over glijden zonder echt te lezen. En het woord "korzelig".
Bon, het begin van het tweede deel kwam like a breath of fresh air en toen viel het wel mee. Soms wil ik weten welke delen complete zever zijn en welke maar half, maar dat niet weten is part of the appeal natuurlijk.
De zuivelafdeling was mijn favoriete deel. Haar beschrijving van de gemiddelde minimumloonsjob en de sociale omgeving ervan is perfect.
Ik apprecieerde de epiloog en vooral wat het vergt van een mens om zoiets neer te pennen. Schrijnend en hartverscheurend. Dat gezegd hebbende ga ik niet akkoord met al het goedgepraat van verscheidene soorten zielenpoterij en wangedrag. De nachtverpleger moet geen gekkin verkrachten, maar die gekkin hoeft er nadien ook niet aan gehecht geraken.
November 16, 2025
Ik vond het iets te veel van alles. Te bot, te veel bijvoeglijke naamwoorden. Het taalgebruik sprak me niet aan. De diepere laag in het verhaal las ik pas in de epiloog en die had ik eerder in het verhaal willen zien.
July 10, 2024
Een biografie over de knotsgekke leefwereld van een Vlaamse poëet. Ik hou echt enorm van haar humor en woordkeuzes en grappen. Regelmatig mijn ogen er van opengetrokken. 😁 (op een goede manier).
October 9, 2024
Zóveel adjectieven 😵💫🤯. What the actual fuck?
Lees je toevallig de reviews voor je het boek leest? Tip: Lees enkel het prachtige, openhartige epiloog.
Lees je toevallig de reviews voor je het boek leest? Tip: Lees enkel het prachtige, openhartige epiloog.
Displaying 1 - 11 of 11 reviews