Deutschland 1938. Alle Zeichen stehen auf Sturm, doch Politik kümmert die junge Belle Lombard wenig. Ihre ehrgeizigen Pläne gelten einzig den Filmstudios in Berlin und dem vermeintlichen Mann ihrer Träume. Ihre Mutter Felicia verteidigt indessen als erfolgreiche Unternehmerin rücksichtslos ihre Interessen, sogar gegen die eigenen Gefühle. Doch das Chaos macht auch vor der weitverzweigten Familie der beiden Frauen nicht halt...
English Charlotte Link (born 5 October 1963 in Frankfurt am Main) is a German writer. She is among the most successful contemporary authors writing in German. Charlotte Link is the daughter of a well-known German writer and journalist, Almuth Link. She wrote her first work, Die schöne Helena when she was just 16 years old and published it at the age of 19.
She is known as much for novels about contemporary life as for psychological detective novels in the English manner. The books Sturmzeit, Wilde Lupinen and Die Stunde der Erben form a trilogy. These, among others, have been filmed for TV series for the German television station ZDF.
Her novel, Am Ende des Schweigens was nominated in 2004 for the Fiction category of the Deutsche Bücherpreis (German Book Prize), while her book Die Rosenzüchterin, published in 2000, remained for several weeks at the top of the Spiegel Bestseller list.
Charlotte Link now lives with her partner and dog in Wiesbaden.
She is an active member of PETA and works for the street dogs of Turkey and Spain.
Deutsch Charlotte Link (* 5. Oktober 1963 in Frankfurt am Main) ist eine deutsche Schriftstellerin. Sie gehört zu den erfolgreichsten deutschen Autorinnen der Gegenwart Charlotte Link wurde 1963 als Tochter der Autorin Almuth Link in Frankfurt am Main geboren. Ihr Abitur legte sie an der Christian-Wirth-Schule in Usingen ab. Weniger aus Familientradition - ihr Vater war Richter am Oberlandesgericht - vielmehr weil sie gegen Unrecht an Tieren vorgehen wollte, studierte sie sechs Semester lang Jura an der Universität Frankfurt.[1] Sie wechselte aber 1986 nach München zu den Fächern Geschichte und Literaturwissenschaft, die ihre literarische Arbeit unterfütterten.[1] An ihrem Erstlingswerk Die schöne Helena begann sie bereits mit 16 Jahren zu schreiben, sie konnte es dann mit 19 Jahren veröffentlichen.[2]
Sie wurde sowohl mit Gesellschaftsromanen als auch mit psychologischen Spannungsromanen in englischer Erzähltradition bekannt. Die Titel Sturmzeit, Wilde Lupinen und Die Stunde der Erben sind eine Trilogie, die neben anderen Werken vom ZDF für das Fernsehen in dem Fünfteiler Sturmzeit verfilmt wurde. Der Roman Am Ende des Schweigens wurde 2004 in der Kategorie Belletristik für den Deutschen Bücherpreis nominiert, ihr 2000 erschienener Roman Die Rosenzüchterin führte mehrere Wochen die Spiegel-Bestsellerliste an. Die Gesamtauflage ihrer Romane liegt bei über 20 Millionen.
2014 erschien ihr Buch über die letzten Jahre ihrer an Krebs erkrankten Schwester Franziska, die sie während ihrer Krankheit begleitete.
Charlotte Link lebt zurzeit mit ihrem Lebensgefährten in Wiesbaden.
Als aktive Tierschützerin engagiert sie sich für PETA und die Straßenhunde der Türkei und Spaniens
Los aromas perdidos, una novela emotiva y brutal, dominada por el ritmo sin aliento de las pasiones y la guerra. Charlotte Link nos transporta a Alemania en plena segunda guerra mundial, la segunda parte de La estación de las tormentas nos trae de nuevo la vida de Felicia y sus hijas en un tiempo tan convulso como sus propias vidas.
Alemania, mayo de 1938. El fantasma del nazismo amenaza Europa, pero Felicia, fuerte e inconformista, maneja con decisión el timón de su familia y su empresa. A su hija Belle no le importa la política, solo piensa en su carrera en el cine y en el hombre de sus sueños, con quien espera casarse muy pronto. La ceremonia se celebrará en la casa familiar de Lulinn y asistirá toda la familia salvo su madre, que ha decidido acompañar a su socio judío hasta la frontera. Al poco tiempo Susanne, su otra hija, recibe una propuesta de matrimonio de un joven oficial de las SS. Ninguna de esas tres mujeres imagina el descenso a los infiernos que se avecina. Su país será arrasado y dividido, y el mundo entero librará una lucha feroz por la supervivencia. Cuando por fin llegue la paz, solo los más afortunados reaparecerán entre las ruinas de un paisaje devastado por las bombas.
Mi opinión personal: Charlotte Link nos trae Los aromas perdidos, la segunda parte de la trilogía de la estación de las tormentas una conmovedora novela sobre la lucha por la supervivencia de unas mujeres atrapadas por el amor y guerra. En el libro anterior nos quedamos en el año 1930 con una Felicia brindando por el comienzo de una nueva década y por las próximas generaciones venideras. Pero ahora nos encontramos con una Felicia en 1938 en una Alemania que empieza a estar amenazada por el nazismo. Felicia vuelve a ser la protagonista de la historia, sigue siendo una mujer fuerte, decidida y que el egoísmo por mirar solo por sus intereses se siguen haciendo patentes en la primera mitad del libro. Pero Felicia no está solo en esta historia, Belle y Susanne serán parte importante de este libro. Belle es una joven que al igual que su madre fuera en su juventud solo mira por ella, desea llevar una vida cómoda y hará todo lo posible porque así sea. Ella es actriz y es donde conocerá a un actor mayor que ella, Max con el que llegará a contraer matrimonio. Para Susanne, por el contrario, la vida aparentemente le sonríe más. La joven conoce a un oficial de la SS del que cae totalmente enamorada. Obnubilada por el resplandor de un hombre con las ideas claras y afín a las ideas del Führer, Susanne contraerá matrimonio para llevar esa vida “ordenada” que tanto anhela. Pero no solo estas tres mujeres son las protagonistas de esta novela, ya que nos encontramos en plena segunda guerra mundial, Felicia se gana bien la vida desde que se divorció de Alex Lombard en una fábrica textil su socio Peter es judío por lo que ha de huir de Alemania dejando a Felicia a Cargo de todo. Y no solo Peter habrá de huir, Sara amiga de Felicia de la infancia, judía también tendrá mucho protagonismo junto a su marido Martin. El pasado siempre vuelve a la vida de Felicia, Maskim su antiguo amor de juventud regresa a la vida de Felicia para poner a prueba a esta mujer que solo mira por ella y sus intereses, hará que la vida de Felicia cambie para ponerla en manos de aquellos que la necesitan. Con una documentación perfectamente integrada, Charlotte nos regala una historia de amor, de traiciones, de superación, pero sobre todo de valor. Unos personajes bien construidos que se mueven cada uno en un ambiente tan espeluznante como puede ser un sótano mientras destruyen tu mundo a base de destrucción y muerte o conviviendo con alguien del que creías que hacía un bien a la sociedad. Unas vidas unidas por la desolación del que Felicia logrará como siempre salir adelante junto a Alex su exmarido. su amado Lunnin, de donde ha de huir y que bajo mi punto de vista es el punto de inflexión de esta novela ya que será el dolor y la desesperación lo que harán que esta caprichosa mujer saque su lado mas altruista y cambie de la manera más drástica.
En conclusión, una segunda parte mucho mejor estructurada que la anterior, donde cada uno de estos increíbles personajes nos aportan valor a esta bonita novela y nos demuestran que frente a la adversidad se puede resurgir como el ave fénix. Renacer de las cenizas de la destrucción y la barbarie de una guerra cruenta y despojada de toda humanidad.
This second book in Charlotte Link's Sturmzeit triolgy was a fantastic read. The compelling historical events (WW2) and characters swept me along and made me forget that I was reading in a second language. I did find myself frustrated at times by some rather tedious and overly-expected love triangles, but overall I loved being immersed in this fascinating period of history. I also have found myself thinking in German about the characters and situations at odd times throughout the day, which is my main goal of reading in my second language. I highly recommend this book to anyone who would like to brush up on their language skills.
Felicia. Una donna, due guerre e tanto coraggio : "Non mi sono mai data per vinta. Qualunque cosa accadesse, ho ricominciato daccapo. E se c'è una cosa che vorrei tramandare alle mie figlie e ai miei nipoti è questa : che nella vita di una persona la fine a volte può arrivare anche dieci volte di fila, ma ogni volta, guardandosi indietro, ci si accorge che in realtà non si trattava della fine, bensì uno scambio di binari. Per qualche motivo bisogna imboccare una via diversa da quella percorsa fin lì e basta un po' di coraggio per mettere un piede davanti all'altro."
Šo triloģiju aizņēmos, pavisam netīšām, pavisam neplānoti. Sižets Vācijā, romāna varoņi vāciešu aristrokātu dzimta. Pirmajā grāmatā notikumi ap pirmo pasaules karu, otrajā ap otro, trešajai grāmatai norises laiku vēl nezinu. Neko negribu teikt par romāna valodas bagātību, sižeta raito plūdumu vai citiem svarīgiem romāna aspektiem, par to lai runā piešķirtās zvaigznes, bet aizdomāties lika gan šis romāniņš. Aizdomāties par karu, par tā rašanos, par norisi un par "uzvarētājiem". Mirušie aiz ticības ideoloģijai, mirušie jo piedzima tajā valstī vai tautībā, mirušie jo kāds iekāroja svešas teritorijas, mirušie no bada vai mirušie citu iemeslu dēļ. Bagātību zaudējušie un bagātību ieguvušie, jo bija "pareizajā" partijā un pazina "pareizos" cilvēkus. Lika aizdomāties par cilvēka dabu, par raksturu un spēju dzīvot. Lai cik tas skumji nebūtu, nekas nemainās, gadsimti mainās, iemesli uzsākt karu gandrīz nemainās. Es ļoti ceru to nepiedzīvot, ceru, ka to nepiedzīvos mani bērni un mazbērni. Karā nav uzvarētāju, jo arī uzvarētāji ir zaudējuši prātam neaptveramos apmēros gan cilvēkus, gan mantas, gan iespēju gulēt naktī mierīgi. Dzīvosim mierā!
•• WIELOPOKOLENIOWA SAGA O KOBIETACH Z RODZINY DOMBERGÓW ••
▪️𝗥𝗘𝗖𝗘𝗡𝗭𝗝𝗔 ▪️
Charlotte Link zachwyciła mnie ostatnio pierwszym tomem - „Czas burz”, która okazała się być niezwykle emocjonującą lekturą, dostarczającą mi mnóstwo skrajnych emocji i przeżyć. I kolejny raz wspomnę, że jestem zachwycona nową szatą graficzną❤️
💜 Felicja uczy się prowadzić fabrykę w nowych okolicznościach, rozważa nawet podjęcie współpracy z nazistami. Do jej życia wkraczają Alex i Maksym, a zapomniane już uczucia rodzą się na nowo. Który z mężczyzn stanie się dla niej wsparciem w nowych, mrocznych czasach? Belle, córka Felicji, nie zaprząta sobie głowy polityką. Żyje swoim życiem – pragnie zostać gwiazdą filmową i związać się z ukochanym mężczyzną. Czy okaże się on wart jej miłości? Czy dane jej będzie spełnić marzenia? 💜
„Dziki Łubin” to drugi tom sagi rodzinnej opowiadający dalsze losy Felicji, Alexa i Maksymy. W tym tomie autorka rozwinęła również wątek córek Felicji. Autorka pokazuje nam życie ludzi, którzy musieli zmierzyć się z życiem w czasie trwania wojny. Dobrze napisana historia o rodzinie, zakazanym uczuciu, odwadze, wojnie, a także o mierzeniu się z cierpieniem. Zmusza do refleksji nad wieloma tematami, a najbardziej nad tym jak ludzie w czasie hitlerowskiej inwazji potrafili kochać, walczyć o miłość, o przetrwanie… Bohaterowie musieli mierzyć się z mnóstwem cierpienia i niesprawiedliwości. Tracili bliskich, domy, ale mimo wszystko nie tracili nadziei. Walczyli o przetrwanie każdego dnia. Niesamowicie imponowała mi ich niezłomność i odwaga.
Nie potrafię wyrzucić z pamięci tego cudownie wykreowanego świata, fantastycznej bohaterki, która zaimponowała mi swoją siłą i rozwagą, a także cudownie porywającej przygody, która skończyła się dla mnie zdecydowanie zbyt szybko. Porwała mnie fabuła, zaciętość głównej bohaterki.
Jestem pod dużym wrażeniem tego, że autorce tak fantastycznie udało się sprawić, abym ani na chwilę nie potrafiła oderwać się od tej powieści. Prawda jest jednak taka, że Charlotte Link doskonale udało się od pierwszej chwili złapać mnie w swoje sidła, sprawić, żebym nie mogła oderwać się od tej powieści ani na chwilę. Swoją powieścią doprowadziła mnie do takiego stanu, że z niemożliwym głodem pożerałam każdą kolejną stronę, ponieważ tak bardzo byłam ciekawa tego, co jeszcze autorka przygotowała, jakie jeszcze tajemnice wyjdą na jaw i czy pytania, które krążyły mi po głowie, wreszcie doczekają się jakiejkolwiek odpowiedzi.
Nieprzypadkowo przy okazji „Czasu burz” pisałam, że Felicja przypomina legendarną, upartą, pewną siebie Scarlett O’Harę z pełnej rozmachu powieści Margaret Mitchell „Przeminęło z wiatrem”. Chociaż w „Dzikim łubinie” pojawiło się kolejne pokolenie kobiet, to Felicja wciąż wiedzie prym i stanowi niepodważalny wzór dla swoich córek. Każda z kobiet musi zmierzyć się z własnymi słabościami, musi stawić czoła mniejszym i większym nieszczęściom, w jakiś sposób przejść przez ten okrutny czas niepewności, czas wojny i przeżyć za wszelką cenę.
„Dziki Łubin” to wspaniała kontynuacja, w której zarysowane w „Czasie burz” postacie rozwijają skrzydła i pozwalają jeszcze lepiej poznać się czytelnikom, pogrążyć w ich skomplikowanych emocjach i doznaniach. W tej sadze nic nie jest takie proste, jak mogłoby się wydawać, a każdy kolejny krok naznacza ten jeden z najbardziej traumatycznych momentów współczesnej historii. Charlotte Link umiejętnie wplata detale, te najbardziej fascynujące szczegóły w fabułę, malując przed czytelnikami mroczny i okrutny obraz II Wojny Światowej.
Ile w tej sadze znajdziemy emocji, ile osobistych dramatów, ile zawieruchy! Można dać się porwać, można dać się pochłonąć i oczywiście czekać na kolejny tom!
Kontynuacja "Czasu burz" to jeszcze grubsza, jeszcze treściwsza powieść. Charlotte Link w "Dzikim łubinie" - drugim tomie, pokazuje nam dalsze losy bohaterów. I tym razem są trudności, przeciwności, zamęt wojny, wielkie emocje, miłość, nienawiść. Felicja dalej jest osobą, którą ciężko polubić. Ale może potrzebujemy trzeciego tomu, by nadeszła zmiana?
Jest to powieść pisana z rozmachem, o życiu normalnych ludzi w czasie wojny. Wiem, wojna jest trudnym i ważnym tematem, ale mnie zawsze ciekawiła codzienność w takich realiach. Nie koniecznie w Polsce, ale w każdym kraju dotkniętym wojną. I tutaj to dostałam. Autorka pisze ciekawie i interesująco, mnie nie przeszkadzały nawet chwilowe dłużyzny, bo życie to nie tylko interesujące wydarzenia. Link świetnie pokazuje siłę kobiet w trudnych czasach, poświęcenie i walkę.
Może trochę brakowało mi polskiego akcentu w tej historycznej, bądź co bądź, książce, bo lubię takie "smaczki", ale całość - bardzo dobra.
Los aromas perdidos: charlotte link Se posiciona como uno de mis libros favoritos. Me ha encantado porque, a diferencia de la mayoría, mezcla historias con perspectivas y vidas diferentes en una misma novela. Te mete en la guerra, pero también en el sufrimiento de las familias que se quedan en Alemania. Felicia es una mujer muy fuerte a la que valoran todos menos sus hijas: Belle y Susanne, muy diferentes entre ellas, con caminos muy diferentes pero un factor común: la tristeza. Final abierto
Jakoś niechętnie podchodziłam do drugiej części sagi - pamiętam, że pierwsza niespecjalnie mnie wciągnęła, więc drugi tom ciagle mi się odkładał w czasie. No ale zostałam zaskoczona, ponieważ tym razem losy wielopokoleniowej rodziny na tle historycznej zawieruchy II wojny światowej wciągnęły mnie od pierwszych stron, więc udało mi się książkę przeczytać w jeden dzień. Za niedługo premiera III części - tym razem na pewno nie będę odwlekać w czasie jej przeczytania.
Ammetto che questo è migliore del precedente Venti di tempesta: la scrittura è meno scolastica e c'è più approfondimento nei personaggi, ma ancora non è scattato il feeling con questa autrice e non penso di continuare la saga.
Probably the best part of this trilogy. It includes the WW II years. It's about a large family from East Prussia forced to give up their estate near Insterburg, because the Russians are approaching. It's absolutely amazing how Charlotte Link weaves in all historical events and how they effect her protagonists.
„Będziemy zawsze tęsknić za tymi ciemnymi lasami, rzekami i jeziorami, rozległymi łanami zboża, potężnymi bukami i za dzikimi łubinami. Prawdziwy Domberg czuje się dobrze tylko tu i nigdzie indziej na świecie.”
„Dziki łubin” Charlotte Link to druga część sagi rodzinnej Dombergów, której akcja rozgrywa się na tle dramatycznych wydarzeń lat 1938-1945. Powieść skupia się na losach Felicji Domberg oraz jej córek, Belle i Zuzanny, ukazując ich walkę o przetrwanie i miłość w czasach naznaczonych przez wojnę i reżim nazistowski.
❗️W recenzji mogą się pojawić spoilery, gdyż jest to kontynuacja sagi rodu Dombergów. Jeśli macie w planach przeczytanie sagi, koniecznie zacznijcie od tomu I - „Czas burz”.
Felicja Domberg, główna bohaterka, jest kobietą o silnej woli i umiejętnościach biznesowych, która staje przed trudnymi wyborami moralnymi. Z jednej strony prowadzi fabrykę, której współwłaścicielem był żydowski partner, zmuszony do ucieczki z Niemiec. Z drugiej strony, nie pozostaje ona obojętna na los prześladowanych Żydów i angażuje się w pomoc dla ruchu oporu, co komplikuje jej relacje z nazistowskimi władzami. W jej życiu nadal obecni są również dwaj mężczyźni: Maksym, wielka miłość Felicji, który prosi ją o pomoc w ukrywaniu Żydów oraz Alex, jej były mąż, powracający z USA i nadal darzący ją uczuciem.
Belle, starsza córka Felicji, żyje w zupełnie inny sposób. Marzy o karierze filmowej i romansie z mężczyzną, który spełni jej marzenia o wygodnym życiu. Nie interesuje się polityką, co irytuje jej męża. Ich relacja małżeńska jest pełna napięć i nieporozumień, co prowadzi Belle do poszukiwania szczęścia poza ich związkiem. Belle jest naiwna, beztroska i skupiona na własnych aspiracjach, co kontrastuje z powagą sytuacji w jakiej znajduje się jej rodzina. Niestety życie szybko skonfrontuje ją z brutalną rzeczywistością wojenną, a jej losy stają się dramatyczne, gdyż musi stawić czoła trudnym wyborom w obliczu zmieniającej się rzeczywistości.
Natomiast, Zuzanna, młodsza córka Felicji, ma swoje własne marzenia i aspiracje, które również są wystawione na próbę przez wojnę. Jej losy splatają się z losami innych członków rodziny i znajomych, którzy również muszą stawić czoła tym niepewnym czasom.
„Morze zmienia swoje kolory, chmury swoje kształty, los ma nagle inną twarz. Życie jest na tyle niedoskonałe, że nie należy próbować zgłębiać, kto pisze jego wątki.”
W tle tych osobistych dramatów bohaterów, autorka przedstawia szeroki kontekst historyczny, co jest niezwykle cenne, ukazując realia życia w Niemczech pod rządami Hitlera, prześladowania Żydów, brutalność wojny oraz jej wpływ na życie codzienne. Książka nie unika trudnych tematów, takich jak cierpienie, śmierć i zdrada, ale także napawa nadzieją ukazują siłę ludzkiego ducha i piękne uczucia takie jak miłość czy przyjaźń.
Majątek Lulinn, rodzinne gniazdo Dombergów, jest miejscem, gdzie bohaterowie znajdują nie tylko ukojenie, ale i spokój w obliczu wojennej zawieruchy. To symboliczne miejsce, pokazuje nam chęć uchronienia i zachowania tradycji w zmieniającym się świecie oraz ukazuje jak wielką wartość ma rodzinny dom.
„Dziki łubin” to nie tylko historia rodziny Dombergów, ale także refleksja nad ludzką naturą, moralnością i siłą przetrwania. Autorka pokazuje, jak wojna i polityka wpływają na życie zwykłych ludzi, zmuszając ich do podejmowania trudnych decyzji i poświęceń. Książka ta, mimo swej objętości, czyta się szybko i z zapartym tchem, a zakończenie pozostawia w oczekiwaniu na kolejny tom.
Charlotte Link umiejętnie łączy wątki historyczne z osobistymi dramatami bohaterów, tworząc poruszającą opowieść o miłości, lojalności i przetrwaniu. Jej bohaterowie są bardzo realistyczni, a ich losy pełne zwrotów akcji, skutecznie zatrzymują przy lekturze.
„Dziki łubin” to powieść, która porusza i zmusza do refleksji, ukazując ludzkie dramaty na tle wielkich historycznych wydarzeń. To lektura, która nie przestaje mnie zachwycać, i którą zdecydowanie polecam wszystkim miłośnikom literatury historycznej i sag rodzinnych 🔥.
Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @znakhoryzont (współpraca reklamowa) 🩷.
Charlotte Link nimmt dank meiner Frau einen nicht unwesentlichen Platz in unserer Bibliothek ein. Eine erfolgreiche deutsche Vielschreiberin. Nun ist uns in einem Bücherkasten in Saalfelden dieser Roman in die Hände gefallen, wie ich dem Wikipedia entnehme der zweite Teil der sogenannten Sturmzeit-Trilogie, die auch für das ZDF verfilmt wurde und als DVD erhältlich ist. Bisher hab ich mich gegen die Romane der Link immer gewehrt, weil ich solchen Erfolgsautor:innen gegenüber skeptisch bin, jetzt auf der langen Zugfahrt zwischen London und Wien und nach dem Buchpreiselesemarathon (österreichischer, deutscher, schweizer) hab ich mir doch die Lupinen vorgenommen. Ja, man kann das durchaus lesen und ja, es hat Schwächen, die zu beschreiben ich leider nicht so recht fähig bin, aber wenn ich etwa die Beschreibung der Stalingrad-Schlacht bei Link mit der von Grossmann oder anderen vergleiche merke ich, dass ich hier bei Link emotional weniger angesprochen werde, es geht vorbei, ja, man liest es leicht, aber es berührt nicht. Seis drum, die 550 Seiten haben trotz allem die Zugfahrt kurzweilig vergehen lassen. Wir erleben das Deutschland der Nazizeit, das Deutschland der Verfolgung, das Deutschland der gespaltenen Familien, das Deutschland der Gräuel, der Bombennächte, der Gestapo, und dann ein wenig nach dem Nullpunkt, dem ground zero, den Beginn des Wiederaufbaus, die neuen Hoffnungen. Wir lernen sie kennen, die fanatischen Hitler-Gefolgsleute, den SS-Sturmbannführer, den Gauleiter, aber auch den Widerstandskämpfer, den Opportunisten, der versucht, das beste rauszuholen indem er die Fahne nach dem Wind dreht, den Spion, dem es gelingt, gerade noch dem Untergang zu entgehen, den Flüchtenden, den Zurückgebliebenen und Verfolgten, der alles verliert, und wenn ich hier alle als Männer dargestellt habe, ja es sind alles Männer. Aber die Starken in diesem Roman, das sind die Frauen, auch wenn sie sich dann immer wieder an Männern aufrichten, die ihnen Stütze geben mögen. Im Mittelpunkt steht das Gut Lullin nahe Königsberg, Ostpreußen. Es ist der Familienbesitz der Familie Domberg, hier treffen sich die in alle Winde zerstreuten Familienmitglieder immer wieder, hier spitzt sich die Handlung zu, als die Russen dann 1944 sich dem Gut nähern und Felicia, das aktivste Familienmitglied gemeinsam mit ihrem Exmann Alex und ihrer Enkeltochter Sophie endgültig zur Flucht zwingen, der sie sich wochenlang entgegenstemmte, immer noch hoffend, dass es zu keiner Einnahme kommen wird. Gemeinsam mit Modeste, ihrer Cousine und deren Kindern machen sie sich auf den Weg durch den russischen Winter zurück nach Deutschland ins von Bomben zerstörte Berlin. Sophie wird am Weg sterben. Felicia hat in München ihre Firma gemeinsam mit dem Halbjuden Peter Liliencron wieder aufgebaut. Sie ist erfolgsgetrieben, hart sich selbst und anderen gegenüber, will niemals Schwäche zeigen, unterdrückt ihre Emotionen und versagt auch als Mutter ihrer zwei Töchter Susanne und Belle. Ganz zum Schluss, als sie wieder alleine da steht, Lullin endgültig verloren, Alex ihr Exmann bei einem Streit von einem amerikanischen Soldaten ermordet, Maksim ihre sentimentale Jugendliebe in Berlin daran, die neue DDR aufbauen zu helfen, wird sie in einem Gutshaus in Bayern versuchen, das alte Lublin wieder aufleben zu lassen. Dazwischen liegen Zerstörung, die Unterstützung einer Widerstandbewegung, die Hilfe bei der Rettung des jüdischen Dichters Martin, der Verlust der eigenen Firma durch Bombenangriff usw. Ich will jetzt nicht den gesamten Inhalt des Romans hier beschreiben, einige Themen sind ja schon angeklungen. Charlotte Link lässt wirklich nichts aus, beschreibt anhand des Ehepaares Rath in Frankreich auch den Kampf der Resistance, die Folter in den Kellern der Gestapo, anhand Felicias Schwiegersohn Hans Felix die Gräueltaten der SS in den Ostländern, anhand des Schwiegersohnes Max den Kampf der deutschen Soldaten in Stalingrad usw. Ein guter Boulevardroman, vielleicht lese ich ja auch noch die beiden anderen Bände der Trilogie und lege mir die DVD der ZDF Verfilmung zu.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Akcja zagęszcza się i mnożą się dramaty bohaterów, zmuszonych do podjęcia trudnych decyzji. Charlotte Link w Dzikim Łubinie, kontynuacji sagi rodu Dombergów zabiera czytelnika w piekło II wojny światowej.
Felicja po dramatycznych wydarzeniach sprzed paru lat i walki o rodzinny majątek, znowu musi dostosować się do nowych czasów. Kiedy nikt nie wierzy w wybuch kolejnej wojny, ona jedyna wie, że jest nieunikniona. Chcąc, nie chcąc chcąc zapewnić bezpieczeństwo interesów musi porozumieć się z nazistami. Tymczasem jej córka Bella, jest dorosłą kobietą i jak matka bardzo zakochana w rodzinnym majątku w Lulinnie. Marzy o karierze aktorskiej, dla której jest gotowa poświęcić wiele, nawet własne osobiste szczęście. Niezauważalnie wikła się w skomplikowany układ miłosny. Tymczasem wraz z rokiem 1939 spokój rodzin Dombergów i Denegnelly zostaje zaburzony. Jedni zachłyśnięci Hitlerem, drudzy zmuszeni walczyć o przetrwanie zostają wystawieni na ciężkie próby. Na dodatek w uporządkowane życie Felicji, ponownie wkracza Maksym, a troska o Lullin i bliskich zmusi ją do nowych, niełatwych wyborów.
Charlotte Link już w pierwszej części sagi obyczajowo-historycznej, Czas burz udowodniła, że potrafi nie tylko trzymać czytelnika w napięciu do ostatniej strony, ale też opowiadać o historii. Zwłaszcza tej trudnej, tej pełnej bólu i niezagojonych ran. Drugi tom poświęciła niemal w całości katastrofie drugiej wojny światowej. Wraz z kobietami Denegnelly i ich bliskimi przemierzamy teren Prus Wschodnich, Francję i same Niemcy. Wszędzie czuć powiew zagrożenia i fanatyzm, zestawiony z dramatem i również niejednokrotnie praktycyzmem. U tej niemieckiej pisarki nie tylko jest garść historycznych ciekawostek, z aptekarską dokładnością rozbiór tamtych mrocznych lat na czynniki pierwsze, ale też to, co cechuje jej prozę - dogłębne wniknięci do umysłu i duszy bohaterów. Rzuca ich w wir układów miłosnych i biznesowych. Część kieruje się sercem, inni zamysłem praktycznym. Każdy jednak chcąc, nie chcąc krąży wokół nazistów. Żenią się, wchodzą w koligacje, walczą, czy też zmuszeni są do zarabiania na narodowym-socjalizmie. Kiedy wokół brzmi propaganda Goebbelsa, szumią kule i krąży śmierć, Dombergowie trwają i przeżywają osobiste rozterki, kochają i zdradzają, cierpią w skutek dotykających nieszczęść i niepowodzeń, a również ponownie ich Lullin jest zagrożony.
Dziki Łubin jest opowieścią jeszcze mocniejszą niż jego poprzednia część. Charlotte Link w snuciu historycznej narracji zachowuje obiektywizm, oddaje wiernie strach i walkę o przetrwanie charakterystyczne dla czasów wojny. Tu każdy musi ponieść ofiarę, musi poświęcić wszystko i często postawić wszystko na jedną kartę. Okrucieństwo wojny nie omija nikogo. W drugim tomie sagi jeszcze bardziej uwidacznia się jej podobieństwo do Przeminęło z wiatrem. Kobiety twardo stąpają po ziemi. Są twarde, odważne i z podniesionym czołem walczą o to, co stanowi sens życia. Są zdecydowane i nie cofną się przed niczym. Przeżywana miłość staje się dojrzalsza u Felicji, bardziej romantyczna u jej córek. Jednocześnie u wszystkich Degnelly staje motorem działań i zmusi do dokonania trudnych wyborów.
Ta saga nie bierze jeńców, trzyma w potęgującym napięciu, które rośnie z strony na stronę. Wciąga i sprawia, że czytamy z potęgującą zachłannością. Bardzo ciekawy jestem, jak zakończą się dzieje tej rodziny i z czym przyjdzie się im zmagać.
“Profumi Perduti” è il classico libro che vedo sullo scaffale di una libreria e penso “Non lo comprerò mai”... e anche leggendolo non è che mi sia poi chissà quanto riveduta. Essendo un regalo, ho dovuto, sotto pressione del donatore, leggerlo immediatamente. Non mi aspettavo nulla dalla lettura di questo libro: storia già riletta tante volte, classica famiglia tedesca la cui vita viene messa alla prova dalla grande catastrofe della seconda guerra mondiale e dalle idee assurde di un folle morto suicida. Mentre di solito i riflettori si concentrano più spesso sui campi di concentramento, qui si racconta invece l'altro lato della medaglia, ossia cosa succedeva ai tedeschi, vittime di una Berlino completamente distrutta sia nei suoi mattoni che nel suo animo. Una Berlino alla deriva, una città che prima splendeva di una luce propria, mentre ora emana soltanto puzza di membra lasciate a marcire per le strade, mischiata a quella di bruciato. Le case vanno in fiamme, poi più nulla. Un popolo, quello tedesco, che non è stato in grado di combattere e di ribellarsi; ha seguito, forse per timore, forse per incomprensione, il male in persona, un folle che tutto sommato poteva essere tranquillamente rinchiuso in un semplice manicomio di provincia, eppure qualcosa è andato storto.. La famiglia che la Link ci prospetta ricorda un po' la classica famiglia del sud allargata: ognuno ha condotto la propria vita in modo diverso, ma tutti sono accomunati da Lulinn, piccolo paese della Prussia Orientale, l'Eden sperduto che ha fatto da culla a Felicia, Susanne, Belle e tanti altri.. Felicia e Belle - le due protagoniste - sono madre e figlia, rispettivamente donna d'affari e aspirante attrice. Entrambe hanno gli occhi di ghiaccio, ma questa è la caratteristica per eccellenza delle donne di Lulinn. Donne che, per paura, per orgoglio o per egoismo hanno preso decisioni che le hanno riportate a dover ricominciare sempre daccapo. Ho rivisto un po' me stessa in Felicia, donna in carriera, avida di successo e immancabile calcolatrice. Felica ha saputo a volte nascondere i suoi sentimenti, altre volte è diventata pedina degli eventi, ma esempio per tutti noi. Il suo coraggio e la sua resilienza sono motivo, per me, di credere che bisogna andare sempre avanti, anche quando tutto intorno sembra ostacolare la nostra vita e le nostre scelte. Felicia non è il classico personaggio che si rialza grazie ai sogni e a dolci speranze. No, lei si rialza con la consapevolezza che ha subito un altro colpo e che non le resta nient'altro che rimboccarsi le maniche e ricominciare.
La guerra, l'invasione dei russi, la fame e la paura hanno però messo a dura prova anche i più. Questa storia ci insegna che qualsiasi Eden può essere distrutto e che ricostruire non vuol dire ritornare al vecchio splendore, perché a volte quel che si ottiene è soltanto una brutta copia di quel che era e che non sarà più.
DZIKI ŁUBIN to drugi tom sagi rodzinnej Charlotte Link, który wciągnął mnie tak bardzo, że podczytywałam książkę w każdej wolnej chwili. W centrum historii nadal znajduje się Felicja, wciąż rozdarta między Alexem i Maksymem, ale poznajemy też losy jej córek - Belle i Zuzanny oraz innych członków rodziny i znajomych, którzy mają jakieś powiązania z rodem z Lulinna. Akcja dzieje się w czasie II Wojny Światowej i stanowi niezwykle istotne tło dla wszystkiego, co dzieje się w życiu bohaterów. Przyznam wprost - to nie była łatwa lektura. Zresztą która powieść z wojną w tle jest lekka i przyjemna? Bohaterowie cierpieli, walczyli o każdy dzień, musieli żegnać przedwcześnie zmarłych bliskich, a jednocześnie nadal mieli nadzieję i silną wolę by przetrwać, aż wszystko się uspokoi. Autorka z ogromną wprawą przedstawiła nam cały wachlarz złożonych i wielowarstwowych postaci i w czasie lektury mogłam wraz z nimi przeżywać to wszystko, próbować podejmować z nimi decyzje, oceniać ich zachowanie. Pokazywała, jak sytuacja polityczna ich zmieniała, jak niektórzy uparcie tkwili przy swoich przekonaniach, a inni byli sprytnymi oportunistami. To też moja pierwsza książka z wojną w tle, gdy poznaję perspektywę niemieckiej rodziny, a nie polskiej. I pokazuje to tylko, że nie jest ważna strona konfliktu, bo po obu stronach stoją też ludzie, którzy w ogóle nie mają z tym nic wspólnego, a są zmuszeni najwięcej poświęcić przez wielkie idee zachłannych i okrutnych ludzi.C.Link mimo prostego stylu pisania, potrafiła zbudować niesamowity klimat - surowy, momentami mroczny, a chwilami pełen nadziei. Idealnie wkomponował się w fabułę i potrafił wciągnąć czytelnika. I chociaż jest to niezła cegiełka, to jednak w ogóle tego nie odczuwałam i całość pochłonęłam w jakieś dwa lub trzy dni.Nie mogę już doczekać się finału trylogii, a tymczasem polecam Wam ją z całego serca. Jeśli szukacie porządnej sagi rodzinnej, to ta sprawdzi się idealnie.
Pierwszy tom Sagi Czas burz podobał mi się bardzo a kontynuacja zachwyciła jeszcze bardziej. Mamy tutaj kontynuacje losów bohaterów znanych już i lubianych (albo i nie ). Akcja dzieje się w trudnych czasach drugiej wojny światowej tym razem pokazanej z drugiej perspektywy. Perspektywy Niemców najpierw zapatrzonych w „fenomen” Hitlera, późnej coraz bardziej odczuwających cały bezsens i tragizm tych strasznych czasów. Holokaust,mróz rosyjskiej zimy pod Stalingradem,głód,strach i rozsypujące się w pył ideały trzeciej Rzeszy. Bardzo ciekawie jest też przedstawiony Berlin w czasie tej wojennej zawieruchy.Trudy codziennego zycia mieszkańców. Głód,bombardowania,gestapo czy zwykła niepewność mieszkańców o losy bliskich i tutaj w mieście i tych walczących na froncie A pośrodku tego całego piekła jest rodzina rodu Degnelly.A właściwie to głownie kobiety Felicja,Bell,Nikola i inne….. Przeczytać koniecznie trzeba tę pozycje i zaręczam że większości się spodoba
A friend gave me this book and since it seems like an easy read and quite thick (800 pages), it was perfect to bring on a very long flight. I assume Link writes for women who want strong female characters, impossible love stories, privileged lifestyles and a war in the background (or anything that makes it sound a little less frivolous otherwise it would be plain stupid). The good part for me is that it is an easy read perfect for a long flight. This is simply not my kind of book. I was wondering if we are supposed to "like" Belle, one of the main characters, personally, I really disliked her. Totally self-centered,(even if towards the end she seems to realize that people suffer during a war.) I just have little patience with anybody who thinks they suffered during the second world war while sipping champagne.
Y de pronto me topé con este libro, comencé a leerlo y me envolvió por completo. Acostumbrada a leer sobre los nazis y las crueldades cometidas hacía los judíos, encuentro en esta novela la otra cara de la historia, ya que relata las vivencias de una familia alemana durante la segunda guerra mundial. Encontrarás el miedo , el hambre, el dolor, el sufrimiento de las familias alemanas que no apoyaron a Hitler. Ellos también lo perdieron todo, seres queridos, negocios, hogares... Se trata de la segunda parte de una trilogía, lo cual descubrí ya que la había iniciado, así que ahora tendré que leer la primera y tercera parte. ADVERTENCIA: la autora cambia de forma abrupta los relatos de unos personajes a otros, es decir, te está hablando de un personaje y en la siguiente línea ya se está refiriendo a otro.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ottimo secondo capitolo della saga. I personaggi sono sempre tanti, è ancora difficile star dietro a tutte le vicende, i nomi, le storylines, gli intrecci. Ritroviamo Felicia, ma insieme a lei ad essere protagoniste sono anche le sue figlie, dall'infelice Susanne, in balia di un matrimonio sbagliato, alla vulcanica Belle, in bilico tra due uomini, il cui destino e il carattere sembrano così simili a quelli della madre. L'ambientazione durante la seconda guerra mondiale rende il tutto più interessante, facendo intrecciare i destini e le strade dei tanti personaggi della saga.
La historia de una familia, de unas mujeres, durante la Segunda Guerra Mundial. Unas mujeres que se han hecho a sí mismas, que luchan por sus sueños y su futuro. En ellas se muestra el poder de la familia, de ayudarse en los momentos más duros, aún cuando hasta el momento solo han mirado por si mismas. Es una historia con múltiples protagonistas, aunque siempre son mujeres las que la dirigen, donde la superación, las ganas de luchar y vivir, de no abandonar al prójimo hacen que te metas de lleno en la historia. A mí, al menos, me ha gustado mucho.
Secondo capitolo della trilogia iniziata con Venti di tempesta, Profumi perduti mi è piaciuto ancora più del precedente: è più incisivo, più spietato, più coinvolgente, anche se le vicende sentimentali di Felicia e delle sue due figlie ormai cresciute spesso scalzano la narrazione dai binari della ricostruzione storica e portano a coincidenze e fatti poco verosimili, che stonano in un contesto tutto sommato abbastanza ben costruito. È un romanzo in cui si fa molto più pressante il senso di malinconia dovuto al tempo che passa e alla consapevolezza che il passato è stato ma non sarà mai più. La frammentazione della vicenda in tante micro storie parallele che si intrecciano è ancora più marcata che in Venti di tempesta, proprio perché le relazioni tra i personaggi si infittiscono con l’ingresso di figure nuove e l’uscita di scena di altre - fatto anche questo che crea dinamiche sempre nuove e imprevedibili, proprio come la vita.
No esperaba menos. Otra vez Charlotte me llenó de emociones con este libro. A veces alegría, muchas veces tristeza, esperanza. Un libro de época y ambientado en la segunda Guerra mundial. La buena documentación lo hace aún más interesante. Por supuesto, las vidas de los personajes están muy bien desarrollados. Al final me ha decepcionado la muerte de uno de los personajes, pero eso es porque soy de las que creen en los finales 100% felices.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Die Geschichte der Degnellys geht weiter. Offenbar gehöre ich nicht zur Zielgruppe dieses Romans. Die Figuren sind mir zu plakativ, die Probleme wirken aufgesetzt und die Gräueltaten der damaligen Zeit sind Randerscheinungen im Leben der auf ihre persönlichen Bedürfnisse bedachten Frauen. Wie die Autorin über das Alter- Ende 50- schreibt, ist fast niedlich. Schließlich war sie bei Erscheinen dieses Buches erst 29.
Al igual que el primero, me gusta la forma en que presenta esa pedazo de historia.
A través de Felicia y su familia, nos va mostrando relaciones, situaciones y cómo se sobrevive a algo tan desolador como la guerra. Nos habla de amor, desamor, de egoísmo y generosidad, y de tantos opuestos de una forma tan sencilla y real, que su lectura se hace fácil e interesante.
Iré por el tercer libro, para saber que tiene pensado Link para estos protagonistas.
Segunda parte de la Trilogía La estación de las tormentas. Contextualizada en Alemania durante el Nazismo y la 2da guerra mundial, es más atrapante que la primer parte y sus personajes ganan en humanidad. Por suerte, en esta ocasión las segundas partes fueron mejores. Vamos ahora por la tercera y última, ojalá mantenga el nivel.