Montecore: En unik tiger

by Jonas Hassen Khemiri

Författaren Jonas Hassen Khemiri får ett oväntat mail från sin pappas barndomskamrat Kadir. På en säregen fransk-arabisk svenska presenterar Kadir en genial idé: "Låt oss kollidera våra kloka huvuden i ambitionen att kreera en biografi värdig din prominente far!" Fadern, den kosmopolitiske superfotografen, har förlorat kontakten med sin familj och försvunnit. Vad var det som hände egentligen?Montecore sträcker sig från det sena sjuttiotalets progg, över iskylan i Lasermannens och Ny demokratis Sverige och in i våra dagar. Kadirs brev om faderns uppväxt i Tunisien blandas med Jonas barndomsminnen. I växlingen mellan dessa båda temperament och språk formas en berättelse om hur det är att flytta till och växa upp i ett land där tolerans och mångfald är honnörsbegrepp, men där rasism och främlingsfientlighet är en del av vardagen. Jonas och Kadirs minnen glider allt längre ifrån varandra, kampen om sidutrymmet och jakten på sanningen hårdnar.

Genres: Fiction, Swedish Literature, Sweden, Contemporary, Scandinavian Literature, Novels, Audiobook

359 pages, Paperback

First published January 1, 2006

About the author

Jonas Hassen Khemiri, born in 1978, has a Tunisian father and a Swedish mother. He grew up in Stockholm, has studied economics in Paris and been an intern at the UN in New York.
He made a celebrated debut in 2003 with Ett öga rött/One Eye Red, which has sold over 200,000 copies in Sweden and became the best-selling paperback of any category in 2004. For Ett öga rött/One Eye Red Jonas Hassen Khemiri received the Borås Tidning award for best literary debut, Sweden’s most important award for a first book. In the fall of 2007 the film based on Ett öga rött/One Eye Red will open in Swedish cinemas.

Jonas Hassen Khemiri’s second novel, Montecore, was published to unanimous raving reviews in 2006. In strong international competition it was awarded to 2006 year’s P O Enquist Prize. Later the same year, Montecore was nominated for the August literary award. Montecore also received Sveriges Radio’s Romanpris award for best novel of 2007. The listener jury’s motivation reads: "Because Jonas Hassen Khemiri leaves his mark on every single word in Montecore in an inspirational “transpiration” of creativity. Montecore is a beautiful, melancholic but also wonderfully funny book that depicts Sweden in a unique light, making it hard to think of anyone who shouldn’t read it."

Jonas Hassen Khemiri has also had a praised start as a playwright. His first play “Invasion!” was written for The Stockholm City Theatre and played two seasons of sold out performances. His drama debut also opened the doors for Khemiri to participate at Royal Court’s International Residency in London. His new play will open at Riksteatern in 2007.

Translation rights to Khemiri’s novels have so far been sold to: Germany, France, The Netherlands, Finland, Denmark, Norway, Russia and Serbia.

Reviews

[Carolyn Matthews · Rating 5 out of 5]

I read Montecore cover to cover in one sitting, which is something I rarely ever do anymore. I found this book after hearing a TED talk by Ann Morgan about reading books from authors around the world. This is the book she chose to represent from Sweden.

I was immediately engaged by the writing style. I wondered at first whether Kadir's odd word usage and sentence structures were a product of bad translation or an intentional device; it eventually became apparent that it was the latter. Once I got used to the way the different 'voices' came across in the letter-writing and narrative, I found the story moved quickly with enough character development to see from each point of view. Later in the book, it was clever that the narrators became equally unreliable, so that we are left somewhat unsure about whose side of some stories to believe. Since this is mainly about the relationships and rifts among family and friends, that is a very brave and true-to-life perspective. Every history can be told many ways, and how things are remembered from the view of a child or a teen vs. the view of a parent/adult are bound to be in conflict.

Also clever and play-on-words is the title itself. Montecore was the tiger that attacked Roy - of the lion tamers Siegfried and Roy. As the book unfolds it is easy to see the image of each character being 'tamed' and how some eventually bite back. Also, however, there are allusions made about other names in the book that can translate to 'person from the mountain' - and Montecore can mean "heart of the mountain." There are several such multi-level curiosities throughout the book - it is amazing that it all comes through being translated from Swedish to English.

Lastly, I was riveted by the underlying story of racism - sometimes overt and violent, sometimes more 'polite' - in the Swedish culture. The incidents described were placed in the late 1980's and early 90's, but they sound like our USA front page news of the day.

[Dani Dányi · Rating 5 out of 5]

Vicces. Rengeteg nyelvi poén (és fordítói: hogyan tegyük át magyarba a svéd nyelv jellegzetességeit parodizáló bekezdéseket, és más hasonló problémák szórakoztató megoldását kapjuk), interkulturális ökörködés, családregény, aparegény és posztmodern werk-dokumentum, a jöttment-életnek a gyerekkor ártalatlanabb visszaemlékezéséből induló, egyre komolyabb és élesebb kihegyeződése. És mindvégig a szándékos és odavéletlenedő poénok, nyelvi és stilisztikai változatosság, Otis Redding és Dr Dre, fényképészet és politika.
A főhős Abbas sorsa úgy bontakozik ki, ahogy több elbeszélő összeegyezteti egészen különböző perspektívájú emlékeit. A könyv formátuma tehát leginkább regényvázlat és levelezés formáját ölti, semmint egységes regényszövegét. Áthúzott szöveg, lábjegyzetek, és visszautalás a „végleges”, soha nem olvasott könyvre. A szerző ezzel tisztázhatatlanná maszatolja a határokat az önéletrajzi és életrajzi valóságok között, bár azt sejteni vélem, hogy saját magáról is ír ebben a könyvben. A mítikus sorsú, ám nagyon is életszerű léptékűre regényesített apa alakja tüntető távollétével és az őt körbelengő lezáratlanság végleges le nem tisztázásával éppúgy jelen van a történetben, ahogy az első- és másodgenerációs arab bevándorlók életének tipizálásával egyfajta általánosabb korrajznak is központi alakjává válik.
Nagyon tetszett.

[Isidora · Rating 5 out of 5]

Aah vad han leker med språket! Khemiri kan inte skriva en dålig bok vad mig beträffar.

[Sofia Calén · Rating 5 out of 5]

Språket!! 😍

[Alva Billberg · Rating 5 out of 5]

Herregud vilken bok! Tycker den är skriven på en så rolig form, och älskar att han leker med språket. Älskar också att det (liksom i hans andra böcker) inte finns objektivitet utan att läsaren måste pussla ihop upplevelser och perspektiv från olika karaktärer för att förstå handlingen. Läsaren lämnas med massa frågor om vad som är verklighet och vad som är fantasi, eller vad som är sanning och vad som är lögn eller manipulation och det är det som gör den så fruktansvärt bra!!! Dessutom så fina och gripande beskrivningar av olika karaktärer, pappa-son-relationer, Stockholm på 80- och 90-talet och mycket mer. Slutet fick mig att ifrågasätta hela boken, och vill så gärna diskutera denna med någon som läst!!

[Elsa · Rating 5 out of 5]

slurp sade det och så var boken snipp snapp slut.

synd att en bok som beskriver sverige så väl troligen är näst intill omöjlig att översätta från just svenska. hur ska man fånga tonen? energin? melodin? leken med språket? hade velat dela denna bok med mina internationella vänner, men ack.

aldrig känt mig oberörd av en bok av jonas hassen khemiri och så även här.

edit: såg nu att den faktiskt finns översatt till engelska. blir nyfiken. undertiteln lyder "the silence of the tiger". bara där tappas ju dock både ordvitsen och referensen. nåväl!

[alexandra (warner’s version) · Rating 2 out of 5]

I listened to the book for school and idk. The story was dragged out and most of the time I didn’t know what was going because I wasn't that invested in the story so I zoned out while listening. I thought it was a bit boring and it could be because a) I don’t like Swedish books b) it was for school which forces me to listen to it or c) it’s not my type of book. Butttt it's still an important topic and I could relate to one of the main characters!

[Ebba · Rating 5 out of 5]

Oh my god.

Asså Jonas Hassen Khemiri fortsätter att imponera mig ju mer jag läser av honom. Denna bok var lite svår att komma in i för mig efter som språket och skrivsättet är helt unikt. Khemiri blandar någon slags arabisk-fransk-svenska i en handling om honom själv, eller är det verkligen det? Han leker med fantasi och verklighet vilket förvirrar en själv som läsare otroligt mycket samtidigt som det verkligen gör att en håller sig fokuserad. Vad är lögn? Vad är sanning? Vad är förvirrade minnen? Vad är metaforer? Vad är bara humor? Ingen riktig aning, och det är det som gör den här boken så jävla intressant.

Boken skildrar den rasism och strukturellt förtryck av invandrare i Sverige otroligt bra, och den är verkligen gripande och engagerande. Samtidigt är den sjukt rolig, jag skrattade högt flera gånger när jag läste den och Khemiri har inga gränser för hur mycket han leker med språket vilket gör det till en otroligt intressant läsupplevelse.

Älskade den så himla mycket och Jonas Hassen Khemiri har definitivt etablerat sig som en av mina absoluta favoritförfattare.

[Martha · Rating 5 out of 5]

Nok en bok jeg ikke har funnet frem til på egenhåd, men var nødt til å lese på grunn av pensum. Jeg var litt skeptisk i begynnelsen. Fortellingen var litt forvirrende, og fortellingen ble fortalt på en ganske spesiell måte. Jeg slet litt med å fortå om det var en oppdiktet eller sann historie, ettersom en av karakterene er forfatteren selv. Alt i alt likte jeg boken veldig godt, og syntes det var spennend med "et nytt format" som man ikke er vant til.

[Josefin · Rating 3 out of 5]

3.5

Jag vet inte. Jag väntade mig typ mer? Jag gillar idén, och jag tycker att leken med språk är kul, men den kändes bara lite lång. Samma typ av berättelse hade lika effektivt kunna berättas lite mer kortfattat, känns det som. Men ja, jag skrattade en del, våndades en del och brydde mig. Kanske fattade jag inte helt grejen, det kan ju vara det.

[Josefin]

Få böcker mer passande att sträckläsa en nationaldag som denna. Skriven för 17 år sedan.

Är det inte få böcker idag som beskriver utanförskapet ändå?

Beskriver vad anpassning till ett samhälle kan kosta en. Rädslan att utanförskapets infektionen ska smitta sina barn. Rädslan när rasismen sprids i samhället.

Det borde vara fler skildringar. Det kommer bli fler.

Också fin berättelsen om en far.

Solen gick i moln precis när sista sidan var läst. Näsan är solbränd.

[Lina · Rating 3 out of 5]

Underhållande. Tycker om hur han leker med språket.

[Hedda · Rating 4 out of 5]

Khemiri skriv en dålig bok challange??? Aldrig. Dock en svag fyra. Sista fjärdedelen förtjänar en femma men tyvärr var de tre rätt långa fjärdedelarna innan varierande rätt bra eller långtråkiga.

[Altai Shadman · Rating 4 out of 5]

Udda bok. Jag gillade den. Men funderar på vad fan Khemiri gör när han skapar sina böcker? Jag gillar det iallafall.

[Gosia · Rating 1 out of 5]

Ehh, strata czasu

[Becky · Rating 5 out of 5]

This book tells the story of the relationship between a boy and his father. The father is from Tunisia and married a Swedish woman and his son was born and raised in Sweden. The book is written mostly as a series of letters between the son, Jonas, and his father's best friend in Tunisia, Kadir. There's so much I want to say about this book and so much I loved about it. I loved the characters and especially the voice of the characters. This book was originally in Swedish and Kadir's character writes to Jonas with a somewhat broken, at times hilarious grasp of the language. It amazes me how this tone was captured when the book was translated to English. Especially since a major theme of the book was language and how your language shapes your identity. I've spent a long time (unfortunately without much luck) looking for interviews with the author or translator of this book, because I just want to know more about the process of translating it and how much of the story had to be changed to have it make sense in English. This book also seemed semi-autobiographical and I want to read more about the author to see how much is true.

The plot was also intriguing. I always love stories about the immigrant experience and reading about immigrants in Sweden was a new and quite depressing experience.

I would highly recommend this book to everyone. It would also make a great book club book, as there is so much about it that would make for great discussion.

[Valérie Julie · Rating 3 out of 5]

I ended my reading of this book with mixed feelings. At certain moments, the story was compelling and poignant. I was genuinely moved by the family portrait of struggle, defeat and "strangerness". I also appreciated the sharp undertones, critical spirit and uncomfortable truths in some fragments. At other times however, the narration fell a bit out of sync. The second half of the story - particularly the part which reveals the cracks in the father-son relationship - felt a bit hasty, weary even. All in all however, I will remember the great twist in the epilogue, the cuteness of Abbas' silly jokes and the refreshing depiction of the world through young Jonas' eyes.

[Tobias · Rating 4 out of 5]

En fin hyllning (och till viss del nedsabling) av både pappan och det svenska språket.
Jonas Hassan Khemiri gör upp med sitt (fiktiva?) förflutna och med sin fotograferande far i en berättelse skriven på en svenska jag aldrig läst förut. Inte som förortens språk som i Ett öga rött, utan mer en mer beläst och poetisk äldre släkting. Han vrider och vänder på ord och begrepp, och får mig att betrakta mitt eget språk från nya vinklar.

[Emy · Rating 2 out of 5]

Helhetsintryck: Inte jättebra bok.. Tycker att handlingen var ganska tråkig och Kadirs sätta att skriva kändes så överdrivet. Men man kommer in i det efter ett tag i alla fall då känns den inte tråkig att läsa i alla fall. Men tyckte inte riktigt om den i alla fall :3

[Jesper · Rating 2 out of 5]

Orkade inte läsa klart den, förstår att många uppskattar charmen med hur den är skriven men för mig blev det lite högstadieuppsats över det hela.

[wm_books · Rating 2 out of 5]

"Montecore. Milczenie tygrysa" zapowiadała się bardzo dobrze. Ostatecznie jednak nie przypadła nam ona do gustu, mamy wrażenie, że nic istotnego się nie stało na łamach jej kartek. Co prawda, można dowiedzieć się z niej więcej na temat Szwecji i ogólnej historii, ale książkę czytałyśmy bardzo długo.
Miała to być powieść o pamięci i języku, ale wydaje nam się, że te stwierdzenia są na wyrost. W książce znajduje się zbiór pseudo mejli Kadira - tajemniczego mężczyzny, który podaję się za dawnego przyjaciela ojca autora, który usilnie szukał drogi w swoim życiu. Narracja jest nietypowa, ale łatwo się w niej odnaleźć. Problemem było dla nas rozpoznanie się w przedstawionej sytuacji i samo dziwne zakończenie, którego najprawdopodobniej nie zrozumiałyśmy. Każdy rozdział stawiał przed nami tylko kolejne pytania, zostawiając te poprzednie bez odpowiedzi. Niewidoczne są dla nas również wnioski na temat pamięci i opowiadania czyjejś historii, ponieważ nie zostałyśmy na nie nakierowane przy pomocy fabuły. Historia nic nie wnosi do naszego życia i światopoglądu, jedynie stała się pozycją nietrafioną, na którą poświęciliśmy za dużo czasu.
Nie znamy innych książek autora, ale po lekturze tej nie czujemy o zapoznania się z jego twórczością.
Pomysł był naszym zdaniem świetny i pełen możliwości, ale pan Jonas Hassen Khemiri nie wykorzystał potencjału i naszym zdaniem poszedł na łatwiznę.
Sprawdźcie sami!
W&M

[Lena · Rating 4 out of 5]

I had a hard time deciding whether to read this in Swedish or English. In favor of Swedish, I like reading books in the original, and anyway my Swedish has been atrophying so I feel like anytime I can use it, I should. But on the other hand, because my Swedish was never that great and has now deteriorated, I was worried I'd miss a lot of nuance, and I knew the English translation is excellent. In the end, I read it in Swedish but I'm not sure it was the best decision.

So: I liked the games with language. I liked how real and flawed the characters were, and how even when I disagreed with things they were doing, they were understandable things to do. I liked the unreliability of the characters. I recognized myself in how Jonas looked for connections in language and how he thought before falling asleep.

On the other hand I apparently don't like ambiguity and also I almost never read anything besides science fiction and fantasy, so there were parts of the book that were hard for me to appreciate.

If I reread this ever, I will probably do it in English to see how Rachel managed to translate it, especially parts like the language rules.

[Skunke · Rating 3 out of 5]

Again, were to begin.
I'll begin with what I enjoyed about the book:
The satisfying crack when the thin gray layer of pain the pages were colored with seperated once I opened the book.
The masterful language, a mix of swedish, english and french, bloody brilliant. It gave me vibes of one of my all time favorite books: A Clockwork Orange.
The last 60 pages had a lot of politics and event relating to the time that part of the book took place in, and goddamn I had a blast with those pages and flew through them in less than 20 minutes. These political themes are still being discussed in Sweden today and I couldn't help but to be fascinated.

However.
I like to describe this book as a gorgeous car, really one of those one of a kind cars that you just have to buy, but when you've bought it, it doesn't start.
This book didn't pull me in at all, which saddens me, because I wanted to like this book. However, the story and the characters never really made me interested.

So, all in all, 2.5 stars. I'm happy I read it, and I want to give Khemiri another chance, but this wasn't my kind of book.

[Mewa · Rating 3 out of 5]

Jonas to debiutujący autor. Pewnego dnia dostaje maila od mężczyzny, który przedstawia się jako Kadir, dawny przyjaciel jego ojca. Używając szwedzkiego, francuskiego oraz arabskiego proponuje opowiedzieć o Abbasie, jeśli to jemu poświęci swoją kolejną książkę.

Planowałam napisać, że „Montecore. Milczenie tygrysa." jednocześnie mi się podobało oraz mnie zawiodło. Doceniłam język powieści, ale działał mi on na nerwy. Podobała mi się kreacja bohaterów, ale nie polubiłam się z nimi. Po lekturze mogę jednak z całą pewnością powiedzieć, że jest to dobra powieść. Czytało się ją czasami mozolnie i potrafiła mnie zmęczyć, ale jednak mnie nie zawiadła. A w ostatniej części ogromnie zyskała w moich oczach! Ale po kolei.
Za pośrednictwem listów, fragmentów powieści i tłumaczeń Kadira oraz tekstów Jonasa poznajemy losy Abbasa. Sieroty z Tunezji, który za kobietą przeprowadza się do Szwacji i który spełnia swoje największe marzenie, by zostać znanym fotografem. Droga do sukcesu nie była łatwa, a jednak mężczyzna nigdy się nie poddawał. Momentami aż kręciłam głową nie mogąc się zdecydować, czy jego decyzje były bardziej odważne, czy lekkomyślne. Kadir widział w przyjacielu wielkiego człowieka, a Jonas początkowo dobrego ojca, choć niezbyt odpowiedzialną głowę rodziny. Czasami czułam, jakby mężczyźni znali zupełnie inne osoby, co tworzyło bardzo fajny efekt.
Nie mogę porównać tłumaczenia Dominiki Góreckiej z oryginałem, ale jestem pod wrażeniem wszystkich zabaw autora językiem i nawet nie wyobrażam sobie, jak ciężkie musiało być przełożenie tego na polski.
Kadir używa zbyt wyniosłych słów, czasami gubi ich znaczenie i źle interpretuje powiedzenia. Obok „eksplikował" pisze „okidoki", co potęguje karykaturalny obraz człowieka. Jednocześnie bohater posługuje się porównaniami pokroju „Powiesz, jaki smak mają Twoje emocje? Czy samakują niczym chrupkie naleśniki z nutellą jedzone w słonecznym parku?" po czym następuje cały akapit, który ma zarysować przeróżne wrażenia smakowe i.. Ach! Uwielbiam takie lanie wody! Uwielbiam, gdy ludzie w taki sposób postrzegają rzeczywistość! Tylko dlaczego jednocześnie Kadir musi być tak przekonany, że jedynie jego wersja wydarzeń i jego postrzeganie Abbasa jest „właściwe"? Dlaczego za wszelką cenę próbuję go bronić? Kim tak naprawdę jest osoba po drugiej stronie monitora?
Jonas natomiast tworzy swoją opowieść zgrabnie, ale i on bawi się formą rezygnując chociażby z „tatusia" na rzecz „tatusiów". Dało to fajny efekt, ale jednocześnie na dłuższą metę było męczące. Nie samo w sobie, ale gdy czytało się twory obu panów... Dla mnie po prostu wszystkiego było aż za dużo. Doceniałam to, ale jednocześnie czułam się przytłoczona.
Do końca czwartej części byłam przekonana, że to książka ciekawa, ale niekomieczmie warta zachwytów, na które trafiłam. A potem nadchodzi piąta część oraz epilog i... Wiecie co? To było NAPRAWDĘ dobre. Dzięki tej końcówce cała książka zyskała w moich oczach. Życie rodzinne bohaterów zaczęło się walić, pokolenia przystąpiły do starcia, rasizm w Szwecji urósł na ogromną skalę, a Abbas zaczął żyć w ciągłym lęku. Między wierszami Jonas kawałek po kawałku niszczył obraz dobrego ojca i kochającego męża. W dodatku sytuacja społeczna została fantastycznie nakreślona!
Szczególnie uderzyły we mnie słowa Abbasa: „Dlaczego zadajesz się tylko z imigrantami? Murzyni, Hindusi i cholerni Latynosi... Dlaczego nie masz prawdziwych szwedzkich przyjaciół? Może jesteś rasistą? Uważaj, żeby nie wpaść w nieodpowiednie towarzystwo. Szwedzi są lepsi. Imigranci tylko Cię wykorzystają, a potem, kiedy będziesz ich najbardziej potrzebował, zadadzą Ci cios w plecy." oraz późniejsze zdanie Jonasa „Przecież wróg nie może znajdować się w twojej własnej rodzinie, bo wtedy wszystko komplikuje się dużo bardziej, niż się tego spodziewałeś.". Wtedy narodziło się we mnie pytanie skąd bierze się tak właściwie rasizm? Czym jest lek przed „innym"? Jak on funkcjonuje? Czy imigrant może okazać się rasistą wobec innych imigrantów? Plus jak strach niszczy?
Książkę uważam za intrygującą i myślę, że miło od czasu do czasu próbować czego zupełnie nowego. Początkowo nieźle mnie wymęczyła, ale jednocześnie wiem, że będzie siedzieć w mojej głowie, a to zawsze sobie cenię. A końcówkę będę pamiętać na długo!

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Czarna Owca.


„Czy pustka może powstać wtedy, kiedy to, za czym tęsknimy, nie było nam nigdy dane? Czy pustka może powodować ból? Czy można się z niego wyleczyć?"

[Pia Vilmi · Rating 4 out of 5]

Riemastuttava, suorastaan säihkyvää ilotulitusta. Must read! Kirjassa kirjailija ja hänen kadonneen isänsä lapsuudenystävä käyvät kirjeenvaihtoa, jonka tavoitteena on auttaa kirjailijaa kirjoittamaan kirja isästään. Isä on Algeriassa syntynyt mies, jolla on suuria unelmia elämälleen ja joka päätyy niiden kannattelemana Ruotsiin. Hän haluaa niin tulisesti onnistua, että on valmis sopeutumaan kaikkeen ja ruotsalaistumaan nimenvaihtoa myöten. Mutta mikään ei mene niin kuin isä haluaisi ja elämästä tulee silkkaa sekasortoa. Tarina on uniikki mutta vielä uniikimpi on tapa jolla se kerrotaan. En muista aikoihin näin valloittavaa kielen monimuotoisuutta ja juhlaa. Kirja on täynnä kerrostumia ja merkityksiä, siinä on limittäin vakavuutta ja huumoria. Se kertoo rasismista panemalla lukijan nauramaan rasismin uhrien tarinalle. Ja silti se on täydellisesti rasismin vastainen. Tai juuri siksi. Todella hieno.

[Dorthe Svendsen · Rating 4 out of 5]

Veldig artig måte å skrive en bok på. Jeg er helt forvirret over hva som er fakta og hva som er fiksjon, og det er egentlig litt digg. Jeg startet på boken som lydbok, men forstod fort at formen og nærlesing er såpass viktig noen ganger her, så jeg har gjort begge deler samtidig. Det var gøy å få de ulike stemmene og talemåtene muntlig også, da lydboken er lest inn med to veldig ulike stemmer. Tenk å klare å skrive en slik bok om ens eget opphav, jeg ser for meg at det er veldig terapeutisk og nyttig, samt kanskje litt gøy. Jeg digger særlig delen som dypper ned i kulturelle spesielle detaljer på en morsom måte. Liker også måten rasisme blir tatt opp på! Anbefaler forfatteren sterkt. Gleder meg unikt til å lese mer fra han, særlig Søstrene (som ligger signert og klar hjemme) etter å ha vært på ett utrolig inspirerende fremlegg om den på Litteraturhuset.

[Sophie · Rating 1 out of 5]

Absolute dogshit. If you liked whatever was going on with the King and the Duke in Huck Finn, you'll like this. The characters aren't even the silhouettes of people, the book has seemingly no clear plot or direction, and it's full of sexist and vulgar language for no reason that I could surmise. One character details his whoring on a beach for like a solid chapter, and then another chapter just details the porn he makes. I read this about a year ago and literally cannot remember anything important about the plot. On top of terrible storytelling, the writer isn't even good at writing, even though it's clear he thinks he is. And I guarantee it's not an issue of being lost in translation. It's just shit.

[Pati · Rating 5 out of 5]

This book blew my mind.
I love stories with a lot of metafictional elements but, oh my, "Montecore" does this in an unmatched way.
The book unites its metafictional parts with a poetic language. The narration plays with the conflict between fantasy and reality, fiction and fact. While the borders appear to be clear in the beginning of the book, the changes in style and the different narrator voices create a more complex picture throughout the book. I don't want to reveal too much but the book's driving force is the interaction between the fictional author Jonas Hassen Khemiri and his father's best friend Kadir that both tell Jonas' father's story.

[Agneta Lind · Rating 5 out of 5]

Montecore - en unik tiger (2006) av @jonashassenkhemiri

En sann fröjd att läsa även denna bok av Khemiri.
Så otroligt skicklig och lekfull med språket. Bjuder på en unik berättarteknik som gör att boken är snudd på omöjlig att lämna ifrån sig.
Narrativet leds fram med stor förståelse för både son och far, trots alla svårigheter. Gränserna för realism eller fantasi snuddas ut på ett lekfullt sätt.
För var går gränserna för våra minnen och vår föreställningsförmåga? Ibland är det verkligen oviktigt.
Femte boken läst av honom. Minst två återstår. 🙂

Tack Khemiri för ytterligare en njutsam läsning. Du lägger ribban högt.

[Niels Christensen · Rating 5 out of 5]

Rachel Willson-Broyles's translation preserves the deliberate linguistic chaos that is Khemiri's writing. This novel, dealing with themes of transnational and hybrid identities asks a lot of great questions about postcolonialism, globalism, Western imperialism, art, and more. It's actually one of my favorite books of all time and has some of my favorite lines too, like this one: "One day you wake up and the beautiful youth who cited poetry by torchlight and burned his life to modify Art is suddenly a somewhat corpulent photographer of pugs" (273).