"Mise-en-scène: Film Style and Interpretation" explores and elucidates constructions of this fundamental concept in thinking about film. In uncovering the history of mise-en-scène within film criticism, and through the detailed exploration of scenes from films as "Imitation of Life" and "Lone Star, " John Gibbs makes the case for the importance of a sensitive understanding of film style, and provides an introduction to the skills of close reading. This book thus celebrates film-making as well as film criticism that is alive to the creative possibilities of visual style.
خلاصه جمع و جوری برای درک اصولی میزانسن و متعلقاتش، با یک ضمیمه فوقالعاده عالی که مقالهها و کتابهای خوبی رو معرفی میکنه. حتی برای بچههای سینما هم نکات جالب و بدرد بخوری داره.
یکی از نکات جالب این کتاب، ارجاع دادن به دو سه مقالهای از فریدون هویدا (برادر امیرعباس هویدا) است که توی کایه دو سینما چاپ شده.
کتاب کوچک جان گیبز جدّاً غافلگیرم کرد. انتظار داشتم این هم عنوان دیگری باشد که بر بیشمار متن دیگر دربارۀ یک موضوع بار میشود و دردی را هم از فهم درست بحث دوا نمیکند. اینطور نبود. متن کوتاه و فشردۀ جان گیبز هم میتواند یک درسنامۀ مطلوب برای دانشجویان سینما باشد، آنها که میخواهند در عرصۀ فیلمسازی فعالیت کنند، هم متنی خواندنی برای علاقهمندان به مطالعات سینمایی، هم روزنهای مغتنم برای هر کسی که میخواهد نگاهی فراتر از سرگرمیِ صِرف به سینما داشته باشد امّا به دام ترّهات ژیژکوار نیفتد (لذت بردن از سینما در مقام سرگرمیِ صِرف هم طبعاً هیچ اشکال و ایرادی ندارد، خیلی هم خوب است). و این سومی، به گمان من، مهمترین خصیصۀ کتاب است. گیبز از خلال کاوش در مفهوم میزانسن در واقع مخاطبش را با سازوکار شکلگیری معنای سینمایی مواجه میکند. مثالهای موردی فراوان او، علیالخصوص فصلی که تماماً به تحلیل سکانسی از «تقلید زندگی» داگلاس سیرک اختصاص دارد، هر خوانندهای را در فهم درست مقاصدِ مؤلف یاری میکند.
دیگر ویژگی بزرگِ کتاب کوچکِ میزانسن آن است که مؤلفش در سنت نظریِ مشخصی بالیده است. این مسئله برای ما که در عرصۀ علوم انسانیِ جدید فاقد سنتیم، همچنان قدری غریب است. دو دیگر آنکه گیبز، دقیقاً به دلیل سنتی که در پشت سر دارد، لزومی نمیبیند تا شقالقمر کند و حتماً حرفهای نو و پیشتر نشنیدهای بزند تا چشم خوانندگان را گرد کند! اتفاقاً تلاش او برداشت درست و بقاعده از آن سنت غنی و عرضۀ دستاوردهایش به مخاطب عامی است که لزوماً با سنتها آشنا نیست. سه دیگر آنکه بالیدن مؤلف در سنتی مشخص، آشناییهای عمیقی با منابع و چهرههای بهواقع کلیدی برایش به ارمغان آورده. پس او برای مخاطبش بیجهت از هر نام و هر متنی حرف نمیزند. از نامهای کلیدی میگوید و از متنهای کلاسیک.
کتاب برگ اصلیاش را تازه در ضمیمهاش رو میکند. فهرستی بهراستی غنی و درخور از منابع مهم در حوزۀ میزانسن که به کار هر کسی و با هر سطحی میآید که بخواهد در حوزۀ سینما جدی مطالعه کند.
نسخۀ فارسی کتاب متأسفانه ضعفی بزرگ دارد: تصاویر کتاب اصلی را ندارد. قابهایی که مؤلف در اثرش آورده هیچکدام جنبۀ تزئینی ندارند بلکه خواننده را در فهم درست تحلیلها یاری میکنند. عملاً هیچکدام از این قابها مواردی نبودهاند که پشت سد سانسور بمانند.
It might seem like a neutral overview, Gibbs account is more polemical than it appears at first in its advocacy for a relational understanding of mise-en-scene. And this is precisely what makes it compelling.
کتاب خوبی که تحقیق جامعی است از بهترین نوشته ها درباره ی میزانسن و یک ضمیمه ی فوق العاده دارد با راهنمایی بسیار خوبی برای خواندن مقالات خوب در این زمینه.
A book on the important topic of film style, it unfortunately at times ends up being mostly a jumble of quotes. Although in many respects very basic, it cannot truly work as a textbook because it lacks the basic definitions and explanations of technical film terms, such as three-point lighting, long shot, canted angles and so forth. What Gibbs does succeed in is arguing that abstract arguments are best when couched in concrete details and observations.
Solid critical work. Lucidly and persuasively emphasizes the importance of mise-en-scène, while illustrating the complexity of the subject and the careful, close analysis required for understanding cinematic, visual language. He also promotes the critical work on this subject very well, highlighting key voices and arguments and blending their work into his own in a generous, accessible way. The appendix of recommended criticism is also a fabulous resource. Wish other volumes of Short Cuts had such a substantial list of further readings.
Certainly one of the better volumes of Short Cuts I’ve read. Will be referring back to it in the future.