أزمة العالم المعاصر

Critique du monde moderne #2

by René Guénon, عبد الواحد يحيى, سامي محمد عبد الحميد (Translator)

كلمة المترجم

سافرت إلى باريس في عام 1985، حيث قضيت بضعة أسابيع هناك عرفت فرنسياً مسلماً
حدثني بأن كتب ( رينيه جينو ) كانت من أسباب إسلامه. وقد سمعت عن (جينو) في الستينات
وأنا طالب في الأزهر ولم أكن بعد قادراً على القراءة الجادة أو التأمل العميق. لكن
اسمه ظل ماثلاً في ذهني ، وكا ن الشيخ عبد الحليم محمود قد أصدر عنه كتاباً صغيراً
في ذل الحين ، وقرأناه قراءة سريعة، واستفدنا منه قدر طاقتنا ، وهو المألوف لمن كان
طالباً في مقتبل عمره . ثم عرفت وأنا طالب في الثانوي، الأديب المفكر الكاتب عباس محمود
العقاد، عرفته قارئاً لأني لم أسمع عنه إلا يوم وفاته وكان عمري 12 سنة . وقد كان اعجابي
بالعقاد كبيراً منذ البداية، قرأته شاعراً ، وتأثرت به كثيراً ، وقرأته كاتباً ينافح
عن الثقافة العربية الإسلامية، وعرفته متمسكاً بالمبادىء ، لا يحيد عنها . و كان من
آثار هذا الإعجاب أنني سعيت إلى تعلم الفرنسية ، حتى أقرأ من آثار المفكر الأوربي وقد
فعلت وقرأت ما استطعت .

والشخصية الثانية التي عرفتها بعد نحو عشرين عاماً كانت شخصية (رينيه جينو)
، وذلك أني عدت إلى باريس في نوفمبر 1986 وقضيت فيها نحو تسعة أشهر، وتوثقت العلاقة
بيني وبين صديقي الفرنسي المسلم الذي أعده أستاذاً لي لما عرفته فيه من أدب جم وثقافة
عالية ، وقد حدثني كثيراً عن الشيخ عبد الواحد يحيي رحمه الله، وعرفت قدر الرجل ، وأن
هؤلاء الأوربيين المشهورين الذين نسمع طنيناً بأسمائهم في بلادنا مساكين، وأطفال صغار،
ولا يبلغون شأوه ، بل أنهم لو استطاعوا قراءته لكانوا من النابغين.


وكان أول كتاب قرأته للعلامة ( جينو) هو كتاب ( الشرق والغرب ) ثم قرأت كتابه
( أزمة العالم المعاصر) ، وترجمت شيئاً من الكتاب الأول ، فنصحني الصديق الفرنسي بأن
أترجم الكتاب الثاني، وكان قد بقي على عودتي إلى مصر بضعة أسابيع، فعقدت العزم على
ذلك ، وسألت الله أن يمدني بعونه، فجهزت هذه الترجمة في أقل من ثلاثين يوماً بحمد الله


ولا يحسبن أحد أن هذا الكتاب دعوة إلى الانطواء، بل هو دعوة إلى الفهم الصحيح
والنظر إلى الحضارة الغربية نظرة نقدية بوصفها عملاً إنسانياً يحتمل النقد ولا يعلو
عليه . والمؤلف قد يبدو شديد الوطأة على الغربيين في نقده وتحليله ، لكن الذين يفهمون
العقلية الأوروبية المعاصرة التي لا تستطيع التخلص من أوهامها الراسخة ، وأفكارها القديمة
عن الشرق بصفة عامة – والعرب والمسلمين بصفة خاصة – سيدركون أن ما كتبه ( رينيه جينو
) فيه كل الإنصاف ، لأنه لا يريد هدم حضارة الغرب، ولكنه يسعى إلى إنقاذها بكل طاقته
، وهو يرى أن عودتها إلى الدين الصحيح هو السبيل الأقوم لتحقيق توازن في مسيرة هذه
الحضارة التي يرى أنه لولا بعض العناصر الصالحة فيها ، لما كان لها وجود اليوم .

وبعد ... فإنني أتمنى أن يكون هذا الكتاب فاتحة خير جديد للثقافة العربية الإسلامية
، وهو أول كتاب للمؤلف يترجم إلى لغة الضاد .

Genres: Philosophy, Religion, Nonfiction, Politics, History, Metaphysics, Spirituality

267 pages, Paperback

First published January 1, 1927

About the author

René Guénon (1886-1951) was a French author and intellectual who remains an influential figure in the domain of sacred science,traditional studies, symbolism and initiation.

French biography : http://arlesquint.free.fr/rene%20guen...
http://www.index-rene-guenon.org/

Reviews

[Caleb Beers · Rating 4 out of 5]

Guenon is a largely ignored writer due to his thought being foreign to presently acceptable academic philosophy. This should make you want to read him. His political leanings are often cited as a reason for people not to read him, as he's a right-winger, but that doesn't stop anybody from reading Heildegger - excuse me, Heidegger.

I'm rating this book four stars, because it's not an outstanding work (I've heard that The Reign of Quantity is his magnum opus), but it does what it sets out to do fairly well. This is a slim volume, at a little over 100 pages, and very readable. If you're looking for an introduction to some of the oddball traditional/esoteric thought of the early 20th century, look into this rather than Evola, as this provides a succinct introduction. Evola gets all the press because his writing is dense and impenetrable and he writes with a certain passion and conviction and force of will, while Guenon is more detached and clinical in his approach. That being said, Guenon elucidates the pure theory in a way that Evola can't, which makes him valuable.

The main draw of this book is its diagnosis of modernity as an effect of a particular idea that manifests as democracy and materialism, among other things. He posits that democracy and materialism are interlinked ideas - in fact, he states that, at their root, they spring from the source, both being purely quantitative modes of thought that deny any fixed reference point.

This book is not for everyone. Academic types will spurn it because it's not part of the de facto canon of the present philosophical establishment, and non-academics will be baffled by it. Guenon's ideas are unpopular; his conclusions are the kind of thing that many contemporary philosophers take as a reductio of premises, but making a non-circular argument against him is difficult because he's prepared to accept some highly unfashionable (but still coherent) conclusions. I recommend this book for anyone who wants to cut through the French postmodern/existentialist bullshit and get a different angle on what makes modern life so frustrating.

[Seraphim · Rating 4 out of 5]

Frenchy destroys modernist soybois in 3 easy steps.
1. Reject modernism
2. Return to God
3. Bring back the monarchy

[فؤاد · Rating 4 out of 5]

تاریخچۀ مختصر جهان
رنه گنون ادعایی کلیدی دارد: ما در دوران کالی یوگا هستیم.
دورانی که بنا به سنت های هندی، رشتۀ ارتباط انسان و خدایان قطع می شود و دانش و نام خدایان از یاد انسان ها می رود و هرج و مرج جهان را فرا می گیرد. این دوران به باور هندوها از پنج تا شش هزار سال قبل (شگفتا، همزمان با آغاز تمدن) شروع شده و تا زمانی که به اوج خود نرسد، به پایان نخواهد رسید: بیشترین فاصله ای که انسان می تواند از معنویت بگیرد. بعد، سیر واژگونه می شود و آدمیان باز به سوی آن چه از آن دور شده اند باز می گردند.

اگر هرج و مرج را اصلی ترین خصوصیت دوران کالی یوگا بدانیم، می توانیم ریشۀ بیماری این عصر را بیابیم. هرج و مرج بیان دیگری از «تکثر» است، در مقابل «وحدت».
رنه گنون این تکثّر را در شؤون مختلف دنیای جدید می جوید:
در تاریخ: انسان پیش از تمدن در تاریخ زندگی نمی کرد، بلکه خود را پیوسته در وحدت با اساطیر می یافت و تنها با تمدن است که جهان تاریخی (جهان لحظه ها و واقعه های بی پایان) شکل گرفت.
در مادّه گرایی: مادّه در فلسفۀ ارسطو و دکارت به یک اندازه، به عنوان امری که در ذات خود متکثّر و منقسم است تعریف می شود، و پرداختن به مادّه و بزرگ ترین مصداقش: پول، به معنای هر چه بیشتر غرق شدن در کثرات است.
در ملّی گرایی: ملّیت مفهومی زادۀ دوران جدید، که باعث خونین ترین جنگ های جهان شد، به جز از طریق افتراق و «بیگانه» شماری دیگران حاصل نمی شود.
در دموکراسی: این مظهر بزرگ تکثرگرایی، که در آن علناً کمّیت حکم می راند، و هر چیزی تنها به واسطۀ تعداد و تکثّرش مشروعیت می یابد.
و در نهایت در علم: پر مدّعاترین و به ادّعای گنون بی مایه ترین پدیدۀ عصر حاضر، که در شکل کنونی اش چیزی به جز کمّیت گرایی و مادّه گرایی نیست.

رنه گنون باور دارد که هر شأن دوران مدرن را می توان به «تکثر» تأویل کرد، و «تکثّر» بیان دیگری است از هرج و مرج، بیماری عصر کالی یوگا. و وقتی بیماری را یافتیم، یافتن درمان ساده می شود: درمان «تکثّر» در بازگشت به «وحدت» است. وحدت معنوی که در ادیان و سنت های پیشین بر همه چیز حکومت می کرد و تمام تکثّرات تنها در رابطه با آن وحدت معنوی معنا پیدا می کردند.


تاریخچۀ مختصر کتاب
نیمۀ قرن بیستم است. پایان یک جنگ بزرگ و آغاز یک جنگ بزرگ تر. اروپا به ورطۀ سقوط افتاده، و دوران زرّین خود را سال هاست که پشت سر گذاشته. اضطراب و آشفتگی ای عمومی برقرار می شود، کسانی که به وعده های پر زرق و برق تجدّد بی اعتماد شده اند و هر روز به چیزی دیگر، چیزی غیر از تجدّد پناه می برند تا تسکین خود را بیابند. در گوشه ای آلیستر کراولی جادوگری می کند، در گوشه ای یونگ به کیمیاگری روی می آورد، در گوشه ای سالوادور دالی زرافه ای را به آتش می کشد، و در گوشه ای مارسل دوشان کاسه توالتی را به عنوان اثری هنری عرضه می کند. در این آشوب که هر کس به راهی می رود، رنه گنون نیز چنگ به سنت های پیشین می زند، سنت هایی که به نظر می رسد چیزی از حقیقت در خود داشتند و اروپای مدرن هر چه از آن سنت ها و حقیقت ها دور و دورتر شد، به این کابوس کنونی نزدیک و نزدیک تر گشت.

هشتاد سال بعد، جهان آرام تر شده، حداقل جهان غرب، و باز با اطمینان به همان راه گذشتۀ خود، راه تجدّد، می رود، هر چند این جا و آن جا خود را اصلاح کرده است. نه کسی آلیستر کراولی را به یاد می آورد، نه یونگ را دانشمند می شمارد، نه کاسه توالت مارسل دوشان را اثر هنری می داند. به همان شکل، رنه گنون نیز به دست فراموشی سپرده شده. همچون فریادهای هذیانی بیماری تب آلود، که وقتی از بستر بیماری برخاست سعی می کند به روی خود نیاورد که در حال جنون چه فریادهایی زده است.

شاید چون ناخواسته چیزی از حقیقت را در هذیاناتش فاش کرده.

[Dina Kaidir · Rating 4 out of 5]

Most translated works are difficult reads, but this topic resonated deep with me. It made me re-think the way that I see life. How can we call straying far from God "progress?" Everything in this world has become so secular (perhaps with the intention of finding neutrality), but everything is so profane. We live in a world that actually is suspicious when we say the name of God. I bow in deep respect for this author and for his poignant and sober literary expression. Also, for his perennial philosophy. He is my hero. If you think this review is biased, you are absolutely right.

[Old Dog Diogenes · Rating 4 out of 5]

"It seems that nothing exists for modern men beyond what can be seen and touched; or at least, even if they admit theoretically that something more may exist, they immediately declare it not merely unknown, but unknowable, which absolves them from having to think about it. "

The crisis of the modern world is that progress will eventually destroy us, more than likely by the hands of the very ideal itself. The birth pangs of this destruction were already felt in Guenon's time, and in our time they're felt even more so. Guenon claims that we are nearing the end of the Kali Yuga (the Hindu version of the apocalypse.) Despite this gloomy outlook, he offers a way out; Reform.

"...The west really is in great need of defense, but only against itself and its own tendencies, which, if they are pushed to their conclusion, will lead inevitably to its ruin and destruction; it is therefore 'reform' of the west that is called for,"

Guenon's idea of reform though is a sort of esoteric and universalist idea of tradition that he sees as alive in the East and dead in the West. This is where I completely disagree with his outlook. I don't see the east as being the answer or this convoluted gnostic perspective of tradition that both Guenon and Evola adhere to. I sympathize with his hope later in the book that Catholicism could potentially bring back a sacred order, but as he admits these modern ideas have poisoned the minds of most Christians in both the Catholic church and in Protestantism.

Despite his faults, Guenon is abundant in insight. For example, his tying together of progress to evolutionism and naturalism. That in a naturalistic worldview of constant 'becoming' there is no room for the metaphysical, or what lies outside of the naturalistic world as stable and constant eternal principles. Which added some interesting nuance to my understanding of absolute truth compared to relativism. Absolute truth being the constant and eternal principles that never change, and relativism only that which is constantly changing in a purely material world of 'becoming'.

Guenon seems to be telling us through different iterations and examples about the ways the progressive perspective has flipped everything upside down on its head.

"Nothing and nobody is any longer in the right place; men no longer recognize any effective authority in the spiritual order or any legitimate power in the temporal; the 'profane' presume to discuss what is sacred, and to contest its character and even its existence; the inferior judges the superior, ignorance sets bounds to wisdom, error prevails over truth, the human is substituted for the Divine, earth has priority over heaven"

In the traditional sciences before, our understanding stood on the foundation of metaphysical principles, but we have removed those and focused specifically on the material side of things. We have redirected our focus to the detailed accumulation of knowledge now, and for what reason? To better understand higher truths as was previously the case? Sadly no. Only to employ our knowledge into the development of material things that make life more convenient. And to what does all of this scientific progress contribute to?

"a change that is the direct opposite of 'progress', amounting indeed to a veritable regression of intelligence."

Guenon's pinpointing of the individualistic (humanist) perspective as the determining cause of the present decline of the west is another insightful perspective. Man strives in all that he does whether art, science, or philosophy to be the first. A creator of an original idea, thus portraying to the world his authenticity as a true individual. Guenon explains how this is but a meaningless fantasy in an individualistic world. That truth and true ideas belong to all men. That truth is not the product of the human mind, but exists independently of us as an eternal principle.

Like many who critique modernism Guenon sees the reformation as a pivotal point in the deviation of the west toward the individualist perspective. Consider this quote,

"Individualism necessarily implies the refusal to accept any authority higher than the individual, as well as any means of knowledge higher that individual reason."

The implications of this are apparent in the reformation, as the reformers questioned the authority of the catholic church and sought to bring biblical interpretation down to the level of each individual through 'sola scriptura'. I would make the argument though that they were retrieving a previous biblical culture in the early church and placing the authority in the written word of God, not that of a human institute or that of the individual. Even so, I think it is obvious that it has a direct corollary to the modern individualist world. This can be seen in modern Protestantism, where Christian belief has split into thousands of individualistic denominations where you can choose whichever one fits you personally, and heck if you'd prefer a slightly different denomination, create your own!

His critiques on religion in the modern world were piercingly accurate for the majority of the west,

"The state of mind we are referring to is primarily one that consists, so to speak, in 'minimizing' religion, in treating it as something to be kept on one side and relegated to as limited and narrow field as possible so that it remains completely fenced off, with no real influence on the rest of existence."

This is tremendously accurate when considering the modern Christianity of our world today where the Christians are generally indistinguishable from the secularists.

His critiques on equality also shine light into our society. Guenon claims that equality is a "pseudo-principle" because it does not actually exist. That it is a logical fallacy to believe that two beings can be at the same time completely distinct from each other yet completely alike in every way. That fitting all of humanity into a precise uniformity is an impossible task. Do all people learn the same things the same way that warrants a uniform education? Are all people capable of understanding the same things? Even if my resume is the same as another person in every respect are we both equally qualified for the job?

"...it must be noticed that not merely does a man, in the present state of affairs, fulfill his proper function only in exceptional cases and as though by accident... but it also happens that the same man is called upon to fulfill successively completely different functions, as though he could change his aptitudes at will."

He also critiques democracy and articulates that the greatest error in democracy is simply this: that a man cannot be ruler and ruled at the same time. The vilest trick that is played on a democratic society is that it is being constantly told that the individual has the freedom and the power to choose when truly it is the work of others in power guiding society to choose what it has determined for them to choose. Public opinion is very easily guided and modified to whichever end the beneficiary desires, and the majority leading the society is always incompetent to choose based off of a greater knowledge. They believe whatever the societal hive-mind reverberates to them and vote thus.

"The opinion of the majority cannot be anything but an expression of incompetence, whether this be due to lack of intelligence or to ignorance pure and simple; certain observations of 'mass psychology' might be quoted here, in particular the widely known fact that the aggregate of mental reactions aroused among the component individuals of a crowd crystalizes into a sort of general psychosis whose level is not merely not that of average, but actually of the lowest elements present."

As I just read Dostoevsky's Demons this month, I still have this vivid image from the book of the masses being like the swine that Jesus casts the demons into and they destroy themselves by drowning in the sea. Without expounding too much, Dostoevsky shows through this relevant classic that Ideas are like demons in the masses causing a frightening mass psychosis, and they are planted there by someone, we can be sure of that.

The idea of the elite is something that democracy despises. This is why it hates authority. Democracy has power in numbers, and the Aristocracy has power in its few intellectually superior Elites. The democracy ultimately sacrifices the few to favor the many, and likewise sacrifices quality for quantity.

Here are a number of quotes from Guenon on both egalitarianism and democracy:

"...also the envy and even hatred felt toward those who possess wealth by those who do not; how could men to whom egalitarian theories have been preached fail to revolt when they see all around them inequality in the most material order of things, the order to which they are bound to be the most sensitive?"

"The very foundation of the democratic idea is the supposition that one individual is as good as another, simply because they are equal numerically and in spite of the fact that can never be equal in any other way."

"...equality is in fact impossible, and since despite all efforts toward leveling, the differences between one man and another cannot in practice be entirely suppressed..."

"...the social distinction that counts most in the present state of things is that based on wealth, that is to say on purely outward superiority..."

Where I most agree with Guenon is in his view that progress and modernity have destroyed our spirituality and made us rely too heavily on the material things of this earth. That it has robbed man of any transcendental substance and replaced it with simple amenities and conveniences.

Guenon argues that our pursuit of science is simple pragmatism that justifies industry. That we pursue with all our strength the development of new technologies to dominate the material world and bend it to our will, the result of which is sickly ironic in that we have done nothing but enslave ourselves to materialism in this pursuit. Our jobs for the sake of this behemoth progress are menial and impersonal and we perform repetitive tasks like machines. The object of our progress is to merely produce as much as we possibly can, quality be damned.

"The modern West cannot tolerate that men should prefer to work less and be content to live on little"

Everything is controlled by finance; it is the only distinguishing differentiator between people that still exists in our egalitarian society. It drives every aspect of society from our politics to our occupations and fears, to our daily grind at work.

We are being led by democracy through materialist propaganda towards the ever-allusive idea of progress, and as we continue on, driven by more and more accumulation, things speed up. We discover new things, we have more technological breakthroughs, we invent new things that help us accumulate faster and the combination of these findings begin to compound and catapult us into more and more progress that is seemingly never ending, but as we move faster and faster into the future, we are not taking the time to consider anything anymore. How do these technologies effect our lives and the future of humanity? The goal is purely mathematical and materialistic it has no time for reflection. Its goal is to overindulge on information and bring forth a technological future that no man could ever have dreamed of for the sake of more and more accumulation of material things, and the question we ultimately have to ask ourselves is, ‘is it worth it?’ All of this progress. The loss of our spirituality, the loss of our intellect, the loss of the ability to contemplate and reflect, to slow down and to give our whole lives to something greater, to recognize transcendent and sublime beauty. Progress has obviously had many advantages don’t get me wrong, but we have to ask ourselves if what we are sacrificing for those things is ultimately worth it. We have to wonder at the fact that we have now in our time conveniences and luxuries that mankind in no other age could have ever imagined that have been made available to everyone worldwide, yet we are more unhappy than ever. The more that we accumulate, the more that we feel we are lacking. The modern world has created for us a sea of unnecessary needs that when satiated give us temporary and fleeting bouts of "happiness", even sex has been brought down to this level where it lacks any higher principle and is merely another material industry, so that sexual desires like any other desire can be satiated with the click of a button on the computer. We work to obtain money because it is through this means that we obtain our material satisfactions, and the more that we accumulate the more that we want and the more that we are told that we need. This monstrous cycle is absorbing us entirely manufacturing our never-ending pursuit of happiness in this life through material means that never actually satiate the true longing of our souls for the eternal.

[Hayfa · Rating 5 out of 5]

Have you ever been intimidated or paralysed by a book? beacuse I AM right now.

This is a book that shocks and shakes.

If you're ready to abandon everything you've studied about modernism, democracy, and intellectualism, then read this book ATTENTIVELY.

[Sarah Ayed · Rating 5 out of 5]

عظمة
مأساة
كيف استطاع رينيه ان يحلل حضارة العالم الغربي الحديث بهذه الدقة؟
كيف تنبأ بما سيحدث في الشرق الآن وهو يكتب الكتاب من 100 عام مضى؟
قراءة الكتاب صادمة ومؤلمة ولكن شعرت أن غطاء قد كُشف عن رؤيتي لحضارة الغرب
كم أتمنى لو أن رنييه يعيش بيننا الآن ليتنبأ بما سيحدث بعد 100 عام أخرى :D

[Scriptor Ignotus · Rating 3 out of 5]

or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Kali Yuga

[Peter · Rating 1 out of 5]

I picked up this worrying little diatribe because I had heard Steve Bannon was taught this in his Catholic college and he remains a fan.

The author, Rene Guenon, hates the present world and he wants it to change. He yearns for the Middle Ages, when Kings rules the masses, the Catholic Church ruled the Kings, and life had clear reason and meaning (for him).
He wants to send us all back there (and he may yet have his wish).

The reason he hates the present world (circa 1927, and final edition in 1946, but the world only having gotten worse since then) is because profane science and reason has led us astray from order, higher thoughts, etc. He does not go into any detail as to what such a world would entail, but he does use repeatedly and admiringly the following words with respect to philosophy and his secret formula of “intellectual intuition”: "higher", "deeper", “profound”, “immutable”, “eternal”, “infallible”, and the following words to describe his ideal society: “truth”, “order”, “rank”, “hierarchy”, “authority”, and “power”. In his view, authority has (had, by 1927) broken down and he blames science, individualism/humanism and materialism.

Now, I hate materialism as much as the next guy. There are many things more important than money and possessions, but for me, these more important things start with people and their rights. But his vision is strongly against people and their rights. He believes that authority and order, based on a higher truth, are more important. He explains that democracy is not even really possible, that it is a logical impossibility for the people to govern themselves. He speaks admiringly of India, and, their traditional way of organizing society, i.e., the caste system. The minority, he says, are superior to the majority. This is a recipe for despotism and tyranny.

He is sad that authority, circa 1927, has broken down. But the reason authority had broken down was because the old governments, particularly Germany, Russia and Austria-Hungary, but not limited to them, which stood for such authority, were unable to prevent, but instead contributed to, a slaughter on a scale never before seen (i.e., The First World War). A few authoritarian regimes grew out of the subsequent disorder that Guenon lamented, and certainly brought order, rank, authority and power to their societies. But these despotisms and a highly capitalist yet poorly managed world economy helped bring on a second round of slaughter that paled the first.

And yet this man chooses to ignore all of that actual history (in his 1946 final edition) because he longs for the return of authority. To be fair, the authority he wants to return is not political authority but religious authority. However, he cannot separate the two and elides them by stating that the concept of democracy is a shame, a bad joke. “The higher cannot proceed from the lower” he says.

Having just returned from a visit to the Lincoln Presidential Library in Springfield, Illinois, and having freshly read selected speeches and correspondence of President Lincoln, I cannot resist a reference to the American experience.

This French intellectual is having none of President Lincoln’s government “of the people, by the people and for the people.” Because, despite the actual existence of America from the time of the American Revolution at least until now, the American experiment with government by the governed is, according to him, factually impossible. So apologies to all of you who sacrificed your lives fighting for exactly that in the Civil War, and in the Second World War as well. These wars, it turns out, were a waste of blood, according to this French intellectual.

If you want a similar view but with a less polemic spin, I recommend “Escape from Reason” by Shaeffer.

What is worrying is that certain people believe the assertions in this book worthwhile enough to republish it (in 2004) and study it.

Certain elements of the Catholic Church are worryingly at odds with the idea of American government, and their recent alliance with, and radicalization of, elements of Evangelical Protestants is alarming.

[Nuruddin Azri · Rating 5 out of 5]

Rene Guenon wrote this magnum opus (1927) when he is at the peak maturity of his age, 41 years old. Spengler also wrote The Decline of the West at 38 years old. Surprisingly, Guenon intentionally wrote this book in a meditation and reflection method (without lacking any depth of research) in order to synthesis his criticism rather than bombarding bundle of facts for analytical purpose – and he managed to convey the message wittily.

According to Guenon, the world during that time (also reflected in this present day) is in the phase of destruction and dark age (Kali-Yuga). The modern world is painted with 'individualism' which implies "the refusal to accept any authority higher than individual and any means of knowledge higher than individual reason (supra-human)." This lead to the refusal of the modern man – particularly embedded in the modern Western mentality – to attain knowledge of truth. Instead, they try to prove oneself right in spite of the opposition to the truth or what we called craving for 'proselytism'.

Furthermore, the modern world is tainted with a material civilization where modern man aims at creating more and more 'artificial needs' which is very hard to stop, because for them, there is no reason for stopping at any particular point. They didn't realise that the more needs a man has, the greater the likelihood that he will lack something.

Guenon believes that the East (particularly Islam) and West have many common features and have no opposition in the Middle Ages until the modern West eroded the common value between these two civilization which is the tradition. What Guenon meant by East is civilization represented by Buddhism in Far East, Hinduism in Middle East and Islam in Near East.

The opportunity to visit Guenon's son, Shaykh ‘Abd al-Wahid Yahya (the same name with Guenon) and his library in his house in Dokki, Cairo twice in 2018 and 2019 just elevate my respect to this most prominent French Muslim philosopher in 20th century until I carved parcel of the moment in my first single book, ‘Rihlah Ilmiah di Kota Kaherah’.

[Zeineb · Rating 5 out of 5]

Those who have Conservative tendencies may think:" She liked the book...So that means that she is a hardcore Conservative fangirl of the Burke our Lord and Saviour!"
This is my answer: "I do not seek political conversion.I seek knowledge." (Do not quote me on that).

This book is VERY interesting, for it completely shatters the conceptions upon which our modern world is erected.
This is a crude approximation of what happened within this book:
Guénon enters with the aegis of Hinduism shielding him from the degeneracy of the Renaissance and the Reformation and declares that the East is the ONLY traditional and uniform locus of spirituality that, in case it cannot be restored, the modern world will turn into an utter brothel (more than it already is). [Cue the Catholic hymns and the entrance of little kids dressed in togas as a nod to the Greeks and their tradition of metaphysics]

What really annoyed me despite the very interesting ideas that Guénon blessed us with is the glorification of the East ( unlike Said's perception of the East as a victim of the West). The East of Guénon's time, spiritually-speaking. If only he lived to this era particularly. Will he change his mind ?!

[Sara Limona · Rating 4 out of 5]

أرى أن رينيه جينو قالب فكري خاص، ويحتاج المهتم بما أنتجه الرجل أن يعكف على فكره لفترة من الزمن كي يتشربه ويعي ما يقدمه ككتلة واحدة متماسكة. ذلك لأن منهج نقده مختلف، والطريقة التي يناقش بها موضوع من أهم الموضوعات المثارة -العالم الحديث وأزماته/ العلاقة بين الشرق والغرب- مختلفة، وقد قصدها هو، وأرادها أن ترتكز وتنطلق من الأسباب لا النتائج -وهذا على عكس الكثير من الدراسات في نفس المجال-. ضف على ذلك، أن لجينو تجربة شخصية ورحلة عقائدية يفهم على إثرها طريقة معالجته لهذا الموضوع.

في كتابه هذا يضع جينو فقد الغرب الموروث الرباني مجاورًا لتوغله في المادية كنقطة انبنت وتفاقمت من عندها أزمات العالم الغربي الحديث -أو دعنا نقول أزمات العالم الحديث كله، كونه يمتلك سمة الغزو- ويناقش ذلك على مدار ثمانية فصول. وفي الفصل التاسع والأخير، المعرَّف باسم بعض النتائج يأتي رينيه بالتطبيق العملي لدراسته؛ ويتبنى فيه أن استعادة الغرب الروح الربانية قبل أن ينحدر إلى مرحلة لا يرجى منها النهوض ويفقد فيها كل عامل من الممكن أن يعول عليه في المستقبل هي طريقة خلاصه الوحيدة؛ يأتي ذلك بإحدى الطريقتين، إما بصحوة عفوية يعود على إثرها لما فقده من علم إلهي، أو بالاستعانة بالشرق الذي لا يزال يكمن فيه المرورث الرباني دون غيره، ومن يأتي بهذا؟ هم نخبة من الرجال تحتاج إلى التشكل في الغرب. أما الكنيسة الكاثوليكية فهي المنظمة الوحيدة التي يراها جينو قاعدة مناسبة لتطبيق نتائجه، هي فقط.

وفي النهاية، أضع هذا الكتاب في رف الكتب المهمة، وأضع جينو تحت بند الاكتشافات المثيرة لعقلي.

وأذكر أن أول اطلاع لي على هذا الكتاب كان من ترجمة أخرى، والحقيقة أنها كانت تجربة سيئة بكل المقاييس. أما هذه الترجمة؛ ترجمة الأستاذ الدكتور أسامة شفيع السيد رحمه الله فهي الأجود والأفضل والأكثر إعانة على استيعاب الكتاب. ومن أراد أن يقرأ الكتاب فليقرأ منها لا من غيرها.

[Tariq Fadel · Rating 3 out of 5]

Now this book has a radical idea that I didn't hear of before. I simultaneously agree and disagree with the author. The modern world is very flawed. People are materialistic, democracy is causing the foolish to govern and everywhere the wise are being ridiculed by the ignorant. Till here I agree completely. But then it goes something like: as mentioned in the hindu sacred texts, civilization shall degenerate and true knowledge shall be replaced by buffoonery. And here I completed disagree. It's not worth mentioning the ridiculous hindu dogmatism here, but even though modern society is flawed doesn't mean the traditional and the ancient were any better! Of course science is materialistic and uncertain but it's much better than the greek's superstitions and fairytales! Surely democracy is flawed but is it really worse than sacred monarchy!
I agree fully with the pessimistic outlook on todays society but instead of calling to go back to ancient traditions I prefer to see the negative aspects as fundamental flaws in life itself that cannot be overcome nor tolerated.

[Riff · Rating 1 out of 5]

No

[Mojtaba · Rating 5 out of 5]

حقيقت از نظر سنت گرايان
رنه گنون ) م (1886-1951 سر سلسله سنت گرايان معاصر، كتاب بحران دنیای متجدد رو در سال 1927 نوشته و از آن تاريخ پارادايم فلسفي كه در اين كتاب و ديگر كتابهايش عرضه كرده، گسترش پيدا كرده و در دنيا مورد بررسي قرار گرفته و در عين حال نظرات جنجالي مخالف زيادي را هم برانگيخته است.
از گنون به بعد، فيلسوفان سنت گراي بزرگي ظهور كرده اند كه هم به خاطر نوع فلسفه اي كه عرضه كرده اند و هم به خاطر زندگي شخصي پر مخاطره ايشان -كه عموما مانند گنون و شوان و لينگز به اسلام تغيير دين داده اند- در معرض توجه بوده اند. نام اسلامي رنه گنون بعد از تشرف به اسلام عبدالواحد يحيي بوده است. همه سنت گرايان به گستره مطالعه و همچنين خواندن متون اصلي فلسفي به زبان اصلي شهره هستند و عموما به زبانهاي يوناني و لاتين و عربي و بعضا به زبانهاي باستاني تسلط كامل دارند. بزرگترين شخصيت زنده سنت گرايي سيد حسين نصر، فيلسوف و متاله بزرگ ايرانيست كه به اجبار در آمريكا زندگي مي كند و تنها آرزويش را مردن در ايران ذكر كرده است.
كتاب بحران دنياي متجدد داراي پيچيدگي فلسفي زيادي است و مانند اصل ايده سنت گرايي، بدون وجود مطالعات اوليه فلسفي، بيشتر شبيه خرافات مابعد الطبيعي است تا حكمت خالده و حقيقه الحقيقه مورد ادعاي ايشان.
براي اينكه امكان ارزيابي بهتر كتاب وجود داشته باشد، سعي كردم قبل از معرفي خود كتاب، معرفت شناسي سنت گرايان كه كليد فهم بحث سنت است را -در حد فهم خودم- ارائه كنم تا به روشنتر شدن محتواي كتاب كمك شود.
مباني معرفت شناسي سنت گرايي با نحله هاي فلسفي فلسفه افلاطوني و سنت فكري عرفاني ايران، همپوشاني بسياري دارد كه مثالهايي در متن و در پي نوشت سوم آورده ام.
سنت گرايي چيست؟
سنت گرا به یک حقيقت زنده، پویا و ازلی معتقد است که هرگز از بین نمی‌رود، واحد است و در قالب ‌ها ی گوناگون متجلی می¬شود. این معنای از سنت با سنت به معنای متعارف ؛ یعنی آداب، رسوم و عادت بسیار متفاوت است
در قلب سنت گرايي، حکمت خالده¬ وجود دارد ؛ حکمت خالده از نظر نصر "حاوی" علمي (قدسی) است که به شناخت مبدأ کلی اهتمام می¬ورزد و آن امر باطنی واحد و مشترک در تمام ادیان است. فهم و درك حكمت خالده يا حقيقت همه حقيقتها، تنها از طریق تعقل قابل حصول است. معمولا كلمه تعقل سوتفاهم رو به همراه دارد. چرا كه تعقل مورد نظر عقل جزيي (رَشِنال) نيست بلكه عقل شهودي (اينتِلكت) است. كليد فهم سنت درك باطن (غايب) با عقل شهودي در برابر فهم ظاهر با عقل استدلالي و يا تاويل در برابر تفسير (متون مقدس) است. به قول مولوي
هیچ کوزه‌گر کند کوزه شتاب******** بهر عین کوزه (ظاهر) نه بر بوی آب( غایب يا باطن)
هیچ کاسه گر کند کاسه تمام ******** بهر عین کاسه(ظاهر) نه بهر طعام( غایب يا باطن)
هیچ خطاطی نویسد خط به فن******** بهر عین خط(ظاهر) نه بهر خواندن( غایب يا باطن)
نقش ظاهر بهر نقش غایبست ******** وان برای غایب دیگر ببست

از نظر سنت گرايان، سنت مندرج در کتب مقدس همه اقوام، در همه جا یکسان است؛ اگرچه برای تطابق یافتن با هر نژاد و دوره‌ای صورت‌های متعددی پذیرفته است.

معرفت شناسي سنت گرايان
«حقیقت یک امر شخصی و جزئي نیست و نمی‌تواند باشد»
مطابق با پروسه اي كه افلاطون در كتاب ضيافت براي پديدار عشق توصيف كرده و همچنين مشابه سنت فكري فلسفي ايراني و اسلامي، حقيقت، آگاهي، عشق و زيبايي مطلق ،همگي در يك نظام پديدارشناسانه مشابه، نمايان ميشه و در نهايت به هم مي رسند. اين فهم ابتدا از دريافت و درك حسي شروع ميشه و به عقل استدلالي مي رسد. از عقل استدلالي (دنيا مدار، معال انديش، مال انديش، عقل تقليدي، عقل دورانديش، عقل ظاهري) هم عبور مي كنه و به عقل شهودي، (عقلِ عقل، عقل كل، عقل، عقل باطني، عشق و يا ديوانگی) مي رسه. (پي نوشت ۱ در مورد عشق و ضيافت افلاطون)
به قول شيخ محمود شبستري
در آدم شد پدید این عقل و تمییز******** که تا دانست از آن اصل همه چیز
چو خود را دید یک شخص معین******** تفکر کرد تا خود چیستم من
ز جزوی سوی کلی یک سفر کرد******** (حركت از حس به عقل استدلالي) ******** وز آنجا باز بر عالم گذر کرد
جهان را دید امر اعتباری******** (از عقل استدلالي متكثر به عقل كلي وحدت گرا) ******** چو واحد گشته در اعداد ساری

منظور از اين شهود، كشف و شهود شخصي (مشابه ادعاهاي نحله هاي عرفاني جديد) نيست بلكه، شهودهای فردی و حقایق آشکار شده به‌واسطه آن شهودها، نمی¬توانند معتبر باشند.
( شهود مورد اشاره لزوما مساله پيچيده اي نيست. براي اينكه فهمي حداقلي از شهود پيدا كنيد رجوع كنيد به پي نوشت ۲ و تست كنيد كه آيا شما شهودي هستيد يا نه!؟)

دعواي اصلي سنت گرايان معاصر و تجدد
از نظر سنت گرايان از زمان دكارت به بعد، مدرنيسم و تجدد با توجه به پيشرفتهاي تمدني در حوزه علوم و كشفيات شگفت انگيز جديد،با نگاه مكانيستي، راهزن جان (عقل شهودي) شده و باعث شده حركت فكري از فكر استدلالي به فكر شهودي متوقف بشود (اينكه در بحث معرفت شناسي حركت از عقل استدلالي به شهودي چگونه صورت مي گيرد بحث مستقلي است). سنت گرايان و دكارت مشتركا بر شناخت با ابزار عقلي تاكيد دارند ولي تفاوت بزرگشون در نوع عقل مورد نظراست
از نظر سنت گرايان منظور دكارت از عقل، عقل استدلالي است كه در ماده متوقف شده ولي سنت گرايان بر عقل شهودي باور دارند. از اين دیدگاه مکاتب جدید فلسفی در عین اختلافات فراوانشان، در تجربه گرایی و ماده گرایی مشترک‌اند چرا كه حتي ايده آليستها كه بر عقل به عنوان تنها راه شناخت حقيقت تاكيد مي كنند، منظورشان، عقل متكثر و استدلالي است كه مبناي اين طرز تفكر نهايتا ديدگاهي مادي است.
البته، حکمت خالده در پی مخالفت صرف با پدیده‌های تمدن جدید نیست، بلکه می‌خواهد عالمی خلق کند بدور از علم زدگی دنیای متجدد که انسان در آن به مرتبه ای فراتر از مرتبه مادی و جسمانی قدم گذاشته است.
عقل استدلالي همان عقلي است كه در سنت عرفاني ما به شدت تقبيح شده (و باعث شهرت عرفاني به ضد عقل بودن شده) و برعكس عقل شهودي تحت عناوين مختلف حتي عشق بسيار ستايش شده است.
(پي نوشت 3: رجوع كنيد به اشعار زيباي مولوي در خصوص دوگانه عقل و عشق و درك بهتر مفهوم عقل شهودي در مقابل عقل استدلالي)

و اما محتواي كتاب
گنون از زاويه تمدن به بحث سنت نزديك مي شود.
او با نگاه جديدي به تمدن و اقزايش بازه زماني بررسي تمدني، كليت و نگاه جديدي به تمدن ارائه مي كند كه بديع و جالب است.
گنون از دكترين هندو براي شروع بحثش شروع مي كند. مطابق با اين دكترين، سيكل وجودي بشر ماوانترا ناميده مي شود كه خود چهار قسمت است. نام قسمت چهارم كالي يوگا است. كالي يوگا كه دوره سياه (dark age) ناميده شده است از حدود 6000 سال پيش آغاز شده و تا كنون ادامه داشته است. مطابق با نظر گنون، بازه تمدني كه بايد بررسي مي شده است_در حالي كه نشده است_ كالي يوگاست.
حالا چرا 6000 سال اينقدر مهم است؟
گنون فكر مي كند تفكر متجدد مدرن كه از زمان دكارت آغاز شده، عمدا، تاريخ قبل از 600 سال پيش از ميلاد مسيح را، ناديده مي گيرد و 600 سال قبل از تاريخ مسيح را به عنوان آغاز تاريخ ياد مي كند. دلايل سنت گرايان براي انگيزه متجددین در نادیده گرفتن تمدن سنتی در ادامه ذکر شده است.
1- مدرنيسم، تاريخ قبل از شروع دوره كلاسيك را به عنوان تاريخ اسطوره اي (غير عقلاني) بد نام كرده است، در حالي كه سنت گراها معتقدند، چون در آن زمان سنت (تفكر وحدت گرا،‌ يكتا پرست و ..) در اوج شكوفايي بود، متجددين، عمدا تفكر و تمدن را به اسطوره تقليل مي دهد.
2- از نظر تمدني نه تنها اطلاعات زيادي در خصوص اين دوره تاريخي اين دوره كه تاييد كننده سنت هستند موجود است(گويا چيني ها از 6000 سال پيش نوشته و لوح دارند) ، بلكه اين تمدنها بعضا در اوج شكوفاي بودند و مثلا گنون مي گويد كه چاپ در همان حدود زماني توسط چيني ها كشف شد و يا قبل از كريستف كلمب قاره آمريكا كشف شده بود و با ديگر تمدنها در ارتباط بودند و اين تبليغات غرب مدرن است كه كشف قاره جديد را از نتايج مدرنيسم و كلمب مي دانند،‌ چراكه مي خواهند شكوه ظاهري مدرنيسم و رونسانس را بزرگتر جلوه بدهند.
از اينجاست كه شرق و غرب در ادبيات سنت گراها جا باز مي كند. شرق و غرب كه زماني به مثابه طلوع و غروب تفكر در نظر گرفته مي شدند اكنون با معادل كنايي جغرافيايي اش همسان شده است. چرا كه به نظر سنت گرايان در غرب بعد از قرون وسط تفكر رو به غروب است در حالي كه در شرق جغرافيايي، تفكر اشراقي و سنتي در اوج است. (البته گنون نيست الان وضعيت وخيم ابتذال شرقي رو ببينه). اين دوگانه شرق و غرب در حوزه هاي مختلفي بررسي شده است و مثلا از نظر گنون فردگرايي فرهنگ غربي و در نتيجه آن آشوبهاي اجتماعي نتيجه تفكر غربي است.

در ادامه پس از بحث تاريخي در خصوص تصييح تاريخ تمدن (از نگاه خود)،‌گنون در فصلهاي مختلف به انتقاد از مظاهر تمدن مدرن از زاويه سنت مورد بحث مي پردازد. در اين مباحث همانطور كه دوگانه فلسفه ظاهري در برابر حكمت خالده باطني در قلب سنت قرار دارد از ديگر دوگانه هاي عمل و شناخت، تفسير و تاويل، عقل و عشق، پوست و مغز، استدلال و شهود، آفاق و انفس، جهان و جان، كثرت و وحدت، شريعت و طريقت، غرب و شرق، ماديت و معنويت، دنيوي و مقدس، مادي و مجرد، دنيا و آخرت براي پيشبرد نكات مورد نظر خود استفاده كرده است. مثلا در بحث جامعه به فرد گرايي اومانيستي مدرن در مقابل جامعه گرايي سنتي پرداخته است. در بحث علوم به علم دنيوي مدرن در برابر علم مقدس سنتي اشاره كرده است. در مبحث تمدن، ناسيوناليسم ظاهري مدرن را در برابر امت گرايي سنتي آورده است.

گنون در نهايت نتيجه مي گيرد كه مطابق با پيش بيني كالي يوگا و همچنين بر مبناي سنت گرايي، تمدن غربي سقوط خواهد كرد.

فارغ از نتيجه ظاهرا اشتباه نهايي گنون كه تمدن غرب نه تنها سقوط نكرده است بلكه بسيار باليده است، مباني فلسفي و تمدني جديدي كه در اين كتاب و بقيه كتابهاي سنت گرايان عرضه شده است، براحتي قابل چشم پوشي نيست.

دیدن روی تو را دیده جان بین باید ******** وین کجا مرتبه چشم جهان بین من است


پي نوشت 1:
عشق مورد نظر افلاطون همان زيبايي مطلقه كه ازلي و ابدي، مطلق و بي نظير و جاودانه است. و عاشقي، پروسه ديالكتيكي رسيدن به اين عشق كه از جزئي به كلي متكثر مي رود و از كلي متكثر نهايتا به واحد مطلق مي رسد.
از كتاب ضيافت
"کسی که در عشق تا این مرحله تربیت یافت و شاگردی مکتب عشق را حاصل کرد و مراحل مختلف زییایی را ادراک کرد و به پایان راه خود رسید، ناگهان طبیعتی بر او آشکار می شود که زیبایی اش بی پایان است و این غایت و سرانجام همه کوشش هاست و این همان زیبایی خارق العاده ای است که او به خاطر آن این همه مشقت و سختی را بر خود هموار ساخت و این زیبایی، جاودانه است. نه به وجود می آید و نه فانی می شود. ... زیبایی او مطلق است و بی نظیر و جاودانه... این اوست که در جرگه دوستان خدایان درمی آید و زندگی ابدی و جاودانه به دست می آورد. این است آن زندگانی ازلی که سزاوار نوع بشر است؛ یعنی زندگی سعادتمندانه ای که در آن عشق و زیبایی مطلق را مشاهده کنی...
کاش ما را دیده حقیقت بین بود تا بدیدن این زیبایی ها موفق می شدیم"

پي نوشت 2:
براي اينكه ذهنيت بهتري نسبت به پروسه شهود پيدا كنيد و از خودتون ارزيابي بهتري داشته باشيد در مورد تست شخصيت شناسي MBTI مطالعه كنيد. اين تست بر اساس آموزه هاي يونگ در روانكاوي و روانشاسي شكل گرفته است. خود تست رو هم مي توانيد در آدرس زير انجام بدهيد و با خودتون بيشتر آشنا بشويد و متوجه بشويد كه تا چه حد انسانهاي شهودي هستيد.
https://www.16personalities.com/free-...
نكته قابل توجه اينجاست كه مطابق با مطالبي كه در مورد اين تست بيان شده است، انسانهاي شهودي، اطلاعات مورد نياز خودشون را به نوعي در داخل ذهن خودشون توليد مي كنند و حتي اطلاعات دريافتي از خارج رو با يك پردازش دروني قبول مي كنند. همچنين انسانهاي شهودي بسيار در معرض خطر ابتلا به پارانويا يا توهم هستند. هر چه قدر پروسه شهود در انسان قوي تر باشد، نمود بيروني آن كه شبيه غيب گويي است، بيشتر قابل مشاهده است! در واقع به نظرم عالم غيب مورد اشاره در عرفان اسلامي از جنس شهود است و خيلي مساله خارق عادتي نيست. چنانچه خرق عادت ادعايي در انسانهاي به اصطلاح عارف و مُزَكّي، خيلي توسط عرفاي اصيل و بزرگ جدي گرفته نشده است. نمونه اش شيخ ابوسعيد كه وقتي در مورد اين خرق عادتها صحبت شد، فرمود زغني و چغزي هم تواند.
دريافت انسانهاي شهودي در مقابل انسانهاي حسي است كه بيشتر به اطلاعات دريافتي از سنسورهاي حسي اعتماد مي كنند.

پي نوشت 3:
اشاره به (عقل استدلالي)
پای استدلالیان چوبین بود********پای چوبین سخت بی تمکین بود
عقل در شرحش چوخردر گل بخفت ******** شرح عشق و عاشقی هم عشق گفت
*************************************************
عقل تقليدي و دورانديش (استدلالي) در برابر ديوانگي و خلاقيت (عشق)
گرچه عقلت سوی بالا می‏پرد ******** مرغ تقلیدت به پستی می‏پرد
عقل تقلیدی وبال جان ماست ******** عاریه است و ما نشسته‏کانِ ماست
زین خرد جاهل همی باید شدن******** دست در دیوانگی باید زدن
آزمودم عقل دوراندیش را ******** بعد ازین دیوانه سازم خویش را
*************************************************
عقل جزئي استدلالي مدعي در مقابل عشق آگاه كه مي داند كه نمي داند (لا شدن)
عقل جزوی عشق را منکر بود ******** گرچه بنماید که صاحب سرّ بود
زیرک و داناست اما نیست نیست******** تا فرشته لانشد آهرمنی است
او به قول و فعل، یار ما بود ********چون به حکم حال آیی، لا بود
*************************************************
عقل بازاري بديد و تاجري آغاز كرد********عشق ديده زان سوي او بازارها
*************************************************
عقل فلسفي در برابر عقل عقل حكمي (پوست در برابر مغز)
بند معقولات آمد فلسفی ********شهسوار عقل عقل آمد صفی
عقل عقلت مغز و عقل تست پوست********معدهٔ حیوان همیشه پوست‌جوست
مغزجوی از پوست دارد صد ملال ********مغز نغزان را حلال آمد حلال
چونک قشر عقل صد برهان دهد ********عقل کل کی گام بی ایقان نهد
عقل دفترها کند یکسر سیاه********عقل عقل آفاق دارد پر ز ماه
*************************************************
شهوت (عقل مادي آغشته به شهوت) در برابر عقل شهودي ضد شهوت
عقل ضدّ شهوت است ای پهلوان******** آن که شهوت می‏تند عقلش مخوان
وهم خوانش آن‏که شهوت را گداست ********وهم قلب نقد زرّ عقل‏هاست
*********************************************************
عقل شهودي باطن بين
جهد کن تا پیر عقل و دین شوی********تا چو عقل کل تو باطن بین شوی
*************************************************
عقل مكسبي در برابر عقل جان (عقل شهودي)
عقلدو عقل است اول مکســبی ********که درآموزی چو در مـکتب صبی
از کتاب و اوستاد و فکر و ذکــر********ارمغانی وز علـــــوم خوب بـــکر
عقل دیگر بخشش یزدان بـــود******** چشمه آن در میانجـــــان بود
*************************************************
معقولهاي شهودي (عشق) غير از معقولهاي استلالي و دنيوي است
غیر این معقولها، معقولها********یابی اندر عشق با فر و بها
غیر این عقل تو حق را عقلهاست********که بدان تدبیر اسباب سماست
که بدین عقل آوری ارزاق را********زان دگر مفرش کنی اطباق را
*************************************************
آزمودم مرگ من در زندگیست ******** چون رهم زین زندگی پایندگیست
اقتلونی اقتلونی یا ثقات******** ان فی قتلی حیاتا فی حیات
یا منیر الخد یا روح البقا******** اجتذب روحی وجد لی باللقا
لی حبیب حبه یشوی الحشا******** لو یشا یمشی علی عینی مشی
پارسی گو گرچه تازی خوشترست******** عشق را خود صد زبان دیگرست

[Feliks · Rating 2 out of 5]

A strange book. The author deserves a prize for pedantry. His mouth 'runneth over'. The language is not technical, obscurantist, or difficult but he simply takes needless pages and pages to articulate rather simple, commonsense concepts which could be succinctly summed up in a paragraph or two. Here's an example: 'the East has a tradition of spirituality, the West has a tradition of industry'. (Jeepers, really? Gosh-golly..) 'The East has a tradition of contemplation, the West has a tradition of action'. Forty pages of verbiage just stating and restating and re-re-stating this very obvious and un-startling news. Odd, odd, book.

[Alex Kearney · Rating 3 out of 5]

I’ve been reading some Julius Evola, Guenon, and Joseph de Maistre lately: a Neo-Pagan, Muslim, and Roman Catholic who can be categorized as Esoteric Traditionalists (with some caveats).

I could never affirm Traditionalism, as it has too many overlaps with Gnosticism and Free Masonry, but it offers many critiques of Modernity that are worth looking into. I find the Traditionalist critiques far more to the root of the matter than most modern Christian works on secularism and Modernity.

If you begin to see the world with a Traditionalist lens, you see that there are no true “conservatives” in modern politics, there are only liberals. No politician or political system today is remotely interested in restoring natural order and alignment with God into the political sphere. A Traditionalist has no expectation that voting for “conservatives” will restore a worthwhile past; rather, the Traditionalist knows that our past (1776 included), is so steeped in modernist disorder that it leads inevitably to ruin, and the Traditionalist awaits the hero on the other side of chaos who will restore a ruined West to natural order and sacred duty.

This one gets 3 stars because Guenon has too many abstract word salads for me.

[Néguine · Rating 5 out of 5]

De nos jours, surtout en Europe, l'hindouisme s'assimile à un secte frauduleux dont les rites se pratiquent dans la lignée de la sorcellerie. Mais les idées qui ont été présentées dans le livre essaient de mettre en avant la quintessence d'une religion oubliée ou plutôt falsifiée.
J'ai beaucoup aimé le point de vue de l'écrivain, il a en quelques sortes prévu (en 1927) avec exactitude les événements qui se déroulent à notre époque.

🔺Nous sommes dans le quatrième âge, le Kali-Yuga ou âge sombre. Nous y sommes depuis déjà plus de 6 mille ans. Depuis lors les vérités qui étaient autrefois accessible à tous les hommes, sont devenus de plus en plus cachés et difficiles à atteindre. Ceux qui les possèdent sont de moins en moins nombreux. Et si le trésor de la sagesse non-humaine antérieure à tous les âges, ne peut jamais se perdre, il d'enveloppe de voile de plus en plus impénétrable qui le dissimule aux regard et sous lesquels il est extrêmement difficile de le découvrir. Mais il est dit aussi que ce qui est ainsi caché redeviendra visible à la fin de ce cycle.

🔺L'équilibre est le résultat de l'action simultanée de deux tendances opposées, si l'une ou l'autre pouvait entièrement cesser d'agir, l'équilibre ne se retrouverait plus jamais. Et le monde même s'évanouirait.

🔺L'Orient maintient la supériorité de la contemplation sur l'action, tandis que l'Occident moderne affirme la supériorité de l'action sur la contemplation.

🔺Le caractère le plus visible de l'époque moderne : besoin d'agitation incessante, de changement continuel, de vitesse sans cesse croissante.
(le morcellement indéfini, une véritable désagrégation de l'activité humaine et l'impossibilité de toute concentration... Ce sont les conséquences naturelles et inévitables d'une matérialisant de plus en plus accentuée.

[Tengku Ahmad Hazri · Rating 5 out of 5]

The scholarly world is never too short of what is in vogue as `critiques of modernity' that another addition to this stock would have been redundant. Guénon's The Crisis of the Modern World however, is not simply `another' of this but is distinguished by its profound wisdom, transcending conventional approaches that either diagnosed the symptoms and not the real disease or carried from an exclusively `philosophical' viewpoint, oblivious to the fact that `philosophy' itself is among modernity's offsprings. Guénon's theme is sophia perennis, or primordial Wisdom, which seeks to resurrect the sacred metaphysics that lies at the root of the world's major religions.

Guénon begins with the premise that the modern world as we know it corresponds exactly to the period of Kali Yuga (or Dark Age) in Hindu cosmology, similar to the Iron Age in Western traditional doctrine, a time when the forces of matter reign supreme and spirituality has been thoroughly eclipsed. In fact, history itself is a gradual process of declining spirituality and "progressive materialization", so that at the last phase of the human cycle (or the darkest of the Dark Age), mankind shall witness the abundance of material prosperity as has never been witnessed before, while simultaneously impoverished spiritually and utterly divorced from true intellectuality and hence truth itself.

Intellectually, this decline is especially evident in science and philosophy. Philosophy - `love' of wisdom - became wisdom unto itself; `physics' - the science of `nature' in its totality - became a science that deals with only a portion of nature; astrology degraded into astronomy; alchemy degenerated into chemistry; and all that was once meaningful and bound to truth transcending the domain of matter and the world of sensible experience is reduced to bare facts bereft of truth, meaning and purpose. It is no wonder that the modern man today feels alienated from the world, from each other and from himself. The ancient sciences were invariably bound to metaphysical principles found in the world's great religions, made possible by the eminently religious and theocentric character of the earlier people. Truth for them is one, just as God is One. The different orders and aspects of Reality are but reflections of this same, single and universal truth. Whichever angle the truth is approached, contradictions only appear at the surface so that `specialization' would eventually lead to the convergence of the various disciplines, which explains why the ancients were so adept at mastering several different branches of knowledge at the same time, insofar as mastery of certain basic laws underlying all of reality permits their application to many different domains.

Modernity by contrast, is built upon the spirit of opposition to religion (think of the Renaissance, Reformation and the Enlightenment) and therefore hostility to metaphysics and truth. Once the ultimate Truth is denied, the ground is cleared for the manufacture of many different "truths", tending naturally towards relativism and nihilism that are so prevalent in today's world. Indeed, relativism is the logical outcome of rationalism, this in turn being the result of humanism and individualism, which of course, is the "determining cause of the present decline of the West." Descartes' rationalism, instead of raising man to transcend himself towards truth, seeks to drag truth down to the "purely relative and human faculty" of rational thought. The mental outlook that made this possible is materialism, "a conception according to which nothing else exists but matter and its derivatives." Now this is significant even symbolically, for matter is essentially multiplicity and division, hence the source of strife and conflict.

This decadence even manifests itself in the social order - from the separation of religion from the state, the triumph of mediocrity over the wise (democracy), the spread of `mass education' (which compromises the uniqueness of each individual) to the rise of the cult of `originality' in the intellectual domain, for whom it is better to create a new error than repeat an old truth. All this are but manifestations of the same catastrophe - neglect of spirituality, hence the loss of unity.

Materialism is also tied to Western domination. The East has been traditionally religious, but in the face of (material) challenge and encroachment by the modern West, is now compelled to adopt the materialistic worldview to compete in this profane realm and in this regard, its religious past is certainly no guide. Where else would they seek guidance and `light', if not from the very civilization in which materialism organically sprang forth? This is in fact how the present age fits neatly into that last phase of Kali Yuga as Guénon understands it, namely that the darkness of materialism will ultimately bring the whole world into its dominion (long before `globalization' and `end of history' became common lingo), marking finally the end of an era, i.e. the end of a human cycle, or Manvantara, where `the wheel stops turning.' This is when chaos, conflict and strife will erupt as never before, a time known in Christianity as the reign of the Antichrist and in Islam as the era of Dajjal.

There is a way out - for the establishment of a spiritual elite to lead the masses out of this darkness. This elite necessarily has to operate covertly, like a secret puppeteer when others could not see the strings, for the masses have become deeply entrenched in their materialism, which continuously creates in them more artificial needs for materiality than it can satisfy. In the West, the only institution capable of bringing about this change is the Catholic Church, which alone is in possession of the sacred traditional doctrine of Christianity. Yet even then, Guenon remains skeptical and calls for the Western world to summon aid from what modicum of true spirituality is left in the East, unadulterated by the `modernized' outlook that is fast making headways throughout the Orient.

[Olha · Rating 1 out of 5]

80 % книги — вода, 20 % – повна ахінея.
Автор, який щиро вірить в існування Атлантиди, майже на кожній сторінці повторює як мантру: «Треба повернутись до традиційних цінностей!», які на його думку (але це не точно, бо він сам не знає, що тоді відбувалося 😏), існували у немитому Середньовіччі V–XV ст.
Західному світу необхідно відмовитись від сучасних «лженаук» і повернутися до традиційної езотерики, алхімії, астрології та всяких духовних практик … таро та « битви екстрасенсів »😏
І взагалі, усі ці ваші демократії, гуманізм, права й свободи, матеріалізм, індивідуалізм, навіть націоналізм! – це «нетрадиційно», а от диктатура еліт, касти, релігійний фанатизм та колективізм Сходу – істинна традиція (ну як у Середньовіччі) 👌

Поганий загниваючий Захід і хороший «традиційний» Схід.

Методичка для всяких дугіних.

[A · Rating 4 out of 5]

The Crisis of the Modern World is that modernity has flipped everything around: man before God, the material before the metaphysical, pleasure before duty, and individual before group. We do not order the material world to transcendental values, but are instead slaves to our desires for pleasure, whether that be eating sugar-filled trash, scrolling mindlessly through social media, or having sex because of lust. We are so obsessed with the material that we no longer have any ordering of our universe, instead having people go every which way for whatever pleasure they desire right now.

So we are basically at late stage Rome at this point, as laid out by Carle Zimmerman and Oswald Spengler. The West was unique in its accomplishments, but I doubt that it will be unique in not collapsing, as all civilizations have in the past. I see two directions: the "strong pessimism" of Spengler is accepting collapse as reality, or eschatological optimism in working for a future life not in this world. Either way, the solution is most definitely not to accept the theses of progress and more progress of the Progressives. Genetic IQ has dropped 15 points in the West from 1880-2020, by measuring the reliable proxy of reaction times (which show how fast your brain neurologically works, which is basically what IQ is at a low level). Innovations rates peaked in 1880. Genetic mutations are rapidly multiplying. The only thing that can cull such things is a K environment, i.e. an environment with scarce resources which actually selects for certain traits to survive and certain traits to not. It will probably come some time or the other, whether we like it or not.

[Thomas · Rating 5 out of 5]

Vincit omnia Veritas.

I was very wrong - this work is prophetic. Initially threw it away after being disappointed by the introduction (you should never read introductions and this was a good reminder), but a series of synchronicities enabled me to pick it up again and read it a-z in one sitting.

There will be a few of you out there who has a vague awareness of the deep, satanic, all-encompassing sickness of the west, namely its loss of spirit - of soul - of the transcendent - and have found glimpses of this in various places. You who where born into it and absorbed it by osmosis, and thus became it - for you, this is obligatory reading. Neither you nor I fully understand it yet, it is an historical object extended out over centuries and millennia, difficult to grasp as a clear idea, but yet we definitely know that something is wrong. We’re pulled towards the far east, to meditation, zen, yoga, cosmologies of Hinduism, neo-shamanism and spirits evoked by ayahuasca, we who have known but been unable to say exactly what it is, yet searched everywhere, we who have, barely, managed to avoid the pitfalls of vulgar neo-spiritualism, of up-rooted traditions taken from elsewhere, and let’s not forget new ageism, of the mishmash of Wilberian integralism. We who have dodged all these bullets. We who understood the west and saw clearly its rotten core, who were victims of it. Us alcoholics and sex abusers. Us reductive materialists. We poor lonely individualists. There is hope :)

For you, this is obligatory reading. You will appreciate it. Truth conquers all things.

[Eugenia Podkuyko · Rating 1 out of 5]

Вибачте, але цю книжку неможливо сприймати серйозно, особливо зараз. Основні ідеї зводяться до того, що «раніше було краще», треба повернути католицизм, встановити касти, скасувати демократію та загальну освіту.

Причому автор майже нічого не говорить прямо, багато натяків, мало конкретики. Кілька разів він озвучує ідею, що відродження «західної традиції» має відбуватися за участі «обраних інтелектуалів». У цій фантазії він, безумовно, буде частиною цієї еліти.

Кого хвалить Ґенон? Так званий Схід, який у його інтерпретації представлений Китаєм, Індією та ісламом (?). Папа Римський також може розраховувати на прихильність автора. Що цікаво, усі з перелічених вище зараз або є союзниками Росії у війні проти нас, або толерують Росію та закликають нас до примирення шляхом відмови від територій. Ще Ґенон любить алхімію та астрологію, але не може пояснити, про що ці науки; заявляє що інтелектуальність — це те саме, що й духовність; вживає словосполучення «англо-саксонські країни»; вірить в існування Атлантиди; виступає проти раціоналізму та наук загалом.

А, ще до російського в��дання цього тексту післямову писав Дугін, де вписувався за всі так звані традиційні цінності, викладені в книжці. Дуже дивний вибір як автора, так і тексту з боку українського видався в році божому 2020.

[Christina Stenstrom · Rating 5 out of 5]

Bleak, honest and delightful. So very, very ahead of its time/prescient. Must revisit soon.

[Marko Bojkovský · Rating 5 out of 5]

Većinu stavova iznetih u ovoj knjizi upoznali smo posredno, preko Bele Hamvaša, pa nam se desilo da je originalni izvor ostao zanemaren. Delom, priznaćemo, jer je ovo štivo postalo, zapravo oduvek je bilo, popularno u raznim ekstreno desnim, alt-right, među evropskim identitarijancima, incel pokretu i sličnim krugovima. Takva popularnost sa jedne strane uglavnom govori da ti, intelektualno i više nego ograničeni, kružoci nisu mnogo toga shvatili, ali ipak i da su u Genonovom radu našli taman toliko nebuloza da se i sami na njih naslone.

Genon je genije i budala. Najveći genije na zapadu od Jakoba Bemea. I čitati njegove radove je često jednaka doza divljenja, urušavanja sveta, skidanje te grozne mrene sa očiju modernog čoveka koja mu je zamutila vidike, ako ne ranije, a ono i definitivno sa pojavom Dekarta, ali i neizbežne frustracije. Za Genona su racionalizam, scijentizam, utilitarizam i kao kruna svega toga, kao izvorište svega- individualizam zapadnoga čoveka njegovi najveći gresi. U svetu zbog tih grehova vlada haos - ono što je bilo dole, sada je gore. Ali kada to misli, on misli i na kastinska društva, i na sva zatvorena, tmurna društva mača i mantije kao superiorne. On ne može toga da se otarasi.

Poglavlja u kojima razara sve što zapadnjaku post-dekartovskog doba jeste sveto - a oličeno u vrednosti njega samog, gde je svaki pojedinac u razvaljenom svemiru postao merilo stvari. Tehnologija, industrija jesu korisne ali uvek i uvek prave nove probleme, samo veću gungulu i patnju. O, da, tehnologija će pronaći nove metode uzgoja hrane, ista će ta nauka i tehnologija otkriti da je ta hrana otrovna, opet će ta nauka otkriti lekove za bolesti koje je ta nova hrana donela, nauka će dokazati i da su ti lekovi štetni. Ono što je bilo dole - masa, gomila, kvantitet, sada je gore. Dok je kvalitet isčezao. Reka je meandrirala, zaboravila izvor i deltu, postala je bara - široka poput okeana, ali muljava i smrdljiva, jalova i mrtva.

Moderna nauka je najniža od svih nauka. Ona je u potpunosti izgubila prvi princip iz svojih domašaja. Ona je ka njemu i zatvorena, nesposobna da dopre dotle. Jer je modernoj nauci limit - priroda. Genon nas podseća, začuđen kako je to brzo zaboravljeno, da su drevne nauke - alhemija, aritmetija, astrologija... su postojale da bi curele iz Principa. One su postojale da bi se lakše prišlo Principu. Bivstvu. Jednom. Bramnu. Bogu. Da bi se kupalo i oduševljavalo u lepoti postanja. Ne da bi se razgradilo, očerupalo, prebrojalo, popisalo, poguralo u tegle, da bi se modifikovalo i eksplatisalo. Ne negira Genon, niti mi ovde, domašaje te nauke, ali ne možemo a da se ne složimo, da niko nikada pre nije ni želeo ovakvu nauku, niti ovakav progres. Nije moderni čovek sposoban uopšte ni da shvati alhemiju, dalje od potpuno idiotske laži da je ona početak hemije. Hemija i alhemija ne mogu biti dalje jedna od druge. Sve što je humani inženjering, tehnologija i nauka učinila na podizanju uslova života nije za zanemariti, ali kada je to sve što je ostalo, pričamo o tolikoj bastardizaciji ne života, jer život i nije naša isključiva tema, već Bivstva, a Bivstvo je to što u sebi nosi i život, ali i sve ostalo. E, pa, to sve ostalo je moderni čovek izgubio. Stekavši moć, korist, ugođaj, kvantitet, izgubio je Sve.

Ako to nije dovoljno za nelagodu, Genon će udariti i na tog gordog, demonskog pobednika na - Razum. Taj isti razum što je ubedio svet da je upravo on najveći alat za razumevanje sveta, a svet je ono što se razumom može obuhvatiti, ništa više.

Pored nauke, racionalizma, scijentizma, Genon udara i na druge temelje modernog zapada - apsolutni primat koji akcija odnosi nad kontemplacijom. Udara na društveni haos nastao idejom da može biti vladavine naroda nad samim sobom. Kao i na imperijalizam i agresiju zapada na istok, proboj njegove nakaznosti na istok, i to upravo u najjači bastion čiste metafizike, tamo gde su nebo i zemlja, čovek i božansko bliži nego bilo gde na svetu (i čini se da je to tako još od pradavnih vremena i prvih civilizacija) - Indija.

Ipak, dok je Genonovo razaranje slepila u koje je civilizacija potonula moćno - naravno nedovoljno moćno da ga većina ipak ne odbaci kao ultimativnu budalu, a dobar deo izvuče tek efemerne stvari iz njegovog rada. Genon je došao do svojih limita i nije mogao preko videti. Nije mogao dalje od mantije. Nećemo se osvrtati na ono što "nije pogodio", jer se svega toga i on plašio (potonuća i istoka pod ludilo zapada), ali je gajio tu makar malenu, tihu nadu da sačuvane tradicije istoka mogu da spasu zapad, da podmlade hrišćansku tradiciju. Lako je udariti na njegov optimizam - što je mislio da na ovom svetu još ima takve snage, a na zapadu nečega vrednog spašavanja. Istina je da niko od nas, ni vek posle njega, nije našao taj put. Kako bi se zalutala deca mogla vratiti kući?

Ono što, da bi krenuli tim putem, a pride shvatili sve što je Genon imao da kaže, moramo učiniti - shvatiti da je jedan veće od dva. To je tačka u kojoj se prelama svet. To je momenat u kojme ono što je bilo gore, prodire iz ponora pakla na svoje zasluženo mesto. Jer gore mora biti gore. Jedan je celo. Dva je pola od jedan. To je drevna nauka. To je Pitagora. Moderni svet? U modernom svetu je pola duplo više od celog.

[Taha Rabbani · Rating 4 out of 5]

این کتاب را بالاخره خوندم. زوری که پشت سرم بود نوشتن مقاله‌ای برای کلاس دکتر ذکرگو است، و البته این کتاب را به‌عنوان مقدمه‌ای برای خواندن کتاب سیطره‌ی کمیت خواندم. اول ترجمه‌ای دیگه از این کتاب را داشتم، اما آن ترجمه خیلی سخت بود، و من از اپلیکیشن فیدیبو ترجمه‌ی آقای حسن عزیزی را خریدم که خیلی ترجمه‌ی راحت‌تری بود. البته متن همچنان سنگینه.
خیلی از صحبت‌هایی را که رنه گنون در این کتاب می‌کنه ما شاید خیلی شنیده باشیم، اما نکته اینه که رنه گنون در ارائه‌ی راه‌حل خیلی احتیاط می‌کنه و اساساً به راه‌حل‌های همگانی و همه‌گیر بی‌اعتقاده. باور او اینه که ما اکنون در دوره‌ی کالی‌یوگا زندگی می‌کنیم و این بحران‌ها ذات این دوره است و روند کلی از وحدت به سوی تشتت بیشتر می‌ره. نکته‌ی دیگه درباره‌ی این کتاب رنه گنون اینه که فکر رنه گنون منسجمه و با اینکه در مقابل پیشرفت‌های ادعایی غرب وا نمی‌ده، و به‌هیچ‌صورتی آن‌ها را تایید نمی‌کنه، کم هم نمی‌آره که «آره، فلان پشرفت غربی را می‌شه به خدمت گرفت». از نظر رنه گنون، غرب در عمل‌گرایی بسیار پیشرفت کرده، اما کل را فراموش کرده. نهایت کم‌آوردن گنون شاید آنجا باشه که می‌گه شاید شرقی‌ها بتونن با همین رویکرد غربی بر غرب غلبه کنند، اما بعد باید رویکرد غربی را کنار بگذارند و به تفکر شرقی خودشان برگردند.
این‌طور که من فهمیدم، رویکرد شرقی چون «کلی» است، نمود خارجی خاصی هم نداره. اساساً «نمود» و ملموس‌بودن و قابل‌اندازه‌گیری‌بودن از نشانه‌های انحطاط غرب است. اسم کتاب دیگه‌ی رنه کنون هم به همین مناسبت «سیطره‌ی کمیت» است.
ممکنه من خوب توضیح ندم، و البته کتاب هم ساده نیست، بااین‌حال، نوشته‌ی رنه گنون قابل درک هست، البته حتماً نه برای کسی که هیچ پیش‌زمینه‌ای دراین‌باره نداشته باشه. کسی که به‌دنبال «راه‌حل» بگرده، شاید از این کتاب چیزی دریافت نکنه.
می‌دونید؟ می‌گن یکی از ارسطو پرسید فلسفه به چه دردی می‌خوره؟ ارسطو به بقیه گفت یه پولی به این بدید و بندازیدش بیرون. چون اون آدم فایده را فقط در پول می‌دید. و این شاخصه‌ی عصر کنونیه. علم، نه علمی که فقط در کاربردش دیده بشه، علمی که کلی باشه، علمی که ساینس نباشه، ارزشی نداره، و از نظر رنه گنون فقط در جمع محدودی آن هم فقط در شرق می‌شه صاحبان چنین علمی را پیدا کرد. ولی خوب، این کتاب مال سال هزارونهصدوبیست‌وهشته. دنیا باز هم خیلی تغییر کرده. چین و هند دارند غرب را با ابزار خودش شکست می‌دن، ایران هم با ابزارهای غربی دیگه‌ای مقابل غرب ایستاده، ولی چیزی از اون شرق در وجود این کشورها باقی مونده؟

[Abdulrahman Alhabashi · Rating 4 out of 5]

ربما كان هذا أغرب الكتب التي وقعت بين يدي مذ قرأت!
ولك أن تحار في تصنيفه كما حرت أنا في وصفه من قبل، فهو كتاب فكري لا كالكتب الفكرية، وهو كتاب غامض يستشرف المستقبل، وهو شهادة روحانية على العالم أراد صاحبها أن نتناقلها جيلا بعد جيل لعلها تكون نذيرا من النذر، إن لم تكن النذير الوحيد.

أراد رينيه جينو قدس الله سره، أن ينقد مادية العالم الغربي، من طريق لا كالطرق، فهو لا يتوسل الفلسفة، ولا يسلك مسلك العلوم الحديثة، ولكنه يستشهد بالتاريخ الروحاني للعالم، الذي ما خطر لي على بال من قبل، فيعلن بأننا على شفا نهاية العالم الحديث.

لست أدري في الحقيقة كيف يمكن أن يلخص هذا الكتاب، وإني لأعترف بما وجدت له من هيبة في نفسي، بلغت حد الانبهار وتاخمت حدود التسليم، والأهم من ذَين، أنها تَلُزُّنِي لَزًّا للبحث عن أعمال رينيه جينو الأخرى، علَّ فيها مزيدًا من هذا الكلام العجيب!

[John Anthony · Rating 3 out of 5]

Not an easy read but I wasn’t expecting it to be; a very thought provoking one. Published in 1924 (!!) and more prescient than ever.

According to Guenon the rot set in for the West in the Middle Ages and then it was down hill all the way to our present materialistic world where money is god. Religion and spirituality is devalued and debased in the West. It has fared better in the East, despite the West’s harmful incursions. Interesting comparisons between East and West. Need for rapprochement between them. Can a resurgent Catholic Church, as the standard bearer of Traditionalism, put the West back on the right track?

[postmodern putin · Rating 5 out of 5]

A book who's urgency seems more pressing now than ever, Guenon's refreshing critique of modernity gives the reader a perfect introductory to the traditionalist outlook of history.

[Alyosha · Rating 4 out of 5]

I don't suppose it's fair to takeaway from this pioneer of perennialism simply because those that came later (Evola, Yockey, etc) put together what I feel were more clear, well developed works on the subject. Guénon does a great job of laying out the perversion of our history that our literal/temporal obsessed modern world has accomplished. There are times where it seems as though (and perhaps this can be chalked up to translation to an extent) Guénon struggles to reach a clear point, and subsequently ends up with difficult to decipher "word salad". However, I think it's a fair point to make that anyone on the forefront of these observations which juxtapose our modern world with those values/traditions of our ancient history, as he was, should be expected to find difficulty in expressing exactly what it is they're witnessing. For anyone who considers themselves against the modern age, anyone who stands against the tide of the Kali Yuga, this is a must read, no matter the aspects in which Guénon may fall short in comparison to the likes of Evola or others. You'll still come out the other side having been blessed with brilliant passages such as this...

"What has never been seen before is the erection of an entire civilization on something purely negative, on what indeed could be called the absence of principle; and it is this that gives the modern world its abnormal character and makes of it a sort of monstrosity, only to be understood if one thinks of it as corresponding to the end of a cyclical period, as we have already said. Individualism, thus defined, is therefore the determining cause of the present decline of the West, precisely because it is, so to speak, the mainspring for the development of the lowest possibilities of mankind, namely those possibilities that do not require the intervention of any supra-human element and which, on the contrary, can only expand freely if every supra-human element is absent, since they stand at the antipodes of all genuine spirituality and intellectuality."