Ποτέ δεν έμαθα την ακριβή ημερομηνία που γεννήθηκα. Ήμουν απλώς ένα μωρό που κάποιος εγκατέλειψε στα σκαλιά ενός ιδρύματος, όπως και τόσα άλλα. Οι γυναίκες που με ανέθρεψαν έλεγαν πάντα ότι πρώτα τραγούδησα και μετά μίλησα. Ίσως γιατί μέσα από τις νότες μαλάκωνε κάπως η σκληρότητα του κόσμου, την οποία δυστυχώς γνώρισα από νωρίς. Κόντρα όμως σε κανόνες και εμπόδια, εγώ συνέχισα να τραγουδώ, να ονειρεύομαι και να γελάω… Mέχρι τη στιγμή που μου τα πήραν όλα καταδικάζοντάς με σε θανατερή σιωπή.
Ίσως επειδή ήμουν γυναίκα... Ίσως επειδή δεν θέλησα να υποτάξω την ψυχή μου σε άγραφους νόμους.
Μεγαλώνοντας, ερωτεύτηκα, πόνεσα, έκλαψα, γονάτισα, αλλά στο τέλος κατάφερα να κοιτάξω τη ζωή από τη μεριά που επέλεξα εγώ και όχι οι άλλοι. Στάθηκα όρθια και πάλεψα για όσα με έκαναν να χαμογελώ. Έδωσα μάχη για να μην επιτρέψω σε κανέναν να μου στερήσει το δικαίωμα στο όνειρο. Και τελικά κατάλαβα πως η πραγματική αγάπη δεν σε φυλακίζει, αλλά σε κρατά ελεύθερη μέσα στην αγκαλιά της.
Με λένε Μενεξιά και το όνομά μου το πήρα από το χρώμα των ματιών μου…
When Kostas Krommydas decided to write his first novel, he took the publishing world of his native Greece by storm. A few years later, he is an award-winning author of five bestselling novels, acclaimed actor, teacher and passionate storyteller. His novels have been among the top 10 at the prestigious Public Book Awards (Greece) and his novel “Ouranoessa” has won first place (2017). He has also received the coveted WISH writer’s award in 2013. When not working on his next novel at the family beach house in Athens, you will find him acting on the acclaimed ITV series, The Durrels and on various theatre, film, and TV productions. Kostas also enjoys teaching public speaking, interacting with his numerous fans, and writing guest articles for popular Greek newspapers, magazines, and websites..
Βιογραφικό. Ο Κώστας Κρομμύδας είναι απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός στο θέατρο, στην τηλεόραση και στο σινεμά. Ξεκίνησε να γράφει το 2011 και από τότε έχουν εκδοθεί 11 βιβλία του. Το βιβλίο του «Ουρανόεσσα» βραβεύτηκε το 2017 ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς στην κατηγορία «Ηρωίδα έμπνευση». Το Ιούνιο του 2022 το βιβλίο του «Ακάκιε» βραβεύτηκε ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς. Όλα τα μυθιστορήματά του βρίσκονταν στην τελική δεκάδα του διαγωνισμού βιβλίου των Public. Παραδίδει μαθήματα συγγραφής (Master Class) και «δημόσιου λόγου-public speech». Αρθρογραφεί σε sites, εφημερίδες και περιοδικά. Έξι βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και κυκλοφορούν μέσω της πλατφόρμας του Amazon.
«Κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω» μας λέει ο Κώστας Κρομμύδας στο ενδέκατο μυθιστόρημά του, όπου αποτυπώνει σε τριτοπρόσωπη αφήγηση μια ιστορία-ύμνο για τη θέληση, τη δύναμη και το σθένος που μπορεί να κουβαλά μια γυναίκα. Τοποθετημένο σε μια εποχή, όπου η θέση των γυναικών ήταν απόφαση των ανδρών, ένα κορίτσι τολμά, μέσα από ανέλπιστες συνθήκες, να επαναστατήσει και να γίνει η φωνή όλων εκείνων των γυναικών που έμεναν και μένουν με στόματα κλειστά. Μέχρι τα δεκαεφτά της, η Μενεξιά ζούσε σε ένα ίδρυμα των βορείων προαστίων. Χωρίς να γνωρίζει την αφετηρία της ζωής της και τους ανθρώπους που την έφεραν σε αυτή, περνούσε τις μέρες της και εκτελούσε τις καθημερινές αρμοδιότητες του ιδρύματος…. τραγουδώντας! Όνειρό της, να ανέβει στο πάλκο! Κόντρα σε κάθε στερεότυπο της εποχής, ακολούθησε το όνειρό της τυφλά και με πάθος. Ερωτεύτηκε και πίστεψε σε υποσχέσεις και κανόνες γραμμένους από άνδρες. Πίστεψε σε λόγια χιλιοειπωμένα από τα ίδια στόματα. Ανέχθηκε κτητικές συμπεριφορές και σιώπησε πολλές φορές. Πριν καν ενηλικιωθεί, ήρθε αντιμέτωπη με την πιο σκληρή πλευρά των ανθρώπων. Έδωσε μάχη για τα δικαιώματά της σε μια κοινωνία ανδροκρατούμενη. Χρειάστηκε να παλέψει με τους δικούς της εφιάλτες. Έπεσε και ξανασηκώθηκε και ξανάπεσε. Αλλά ήξερε πως όφειλε για την τιμή κάθε γυναίκας πάνω στη γη, να ξανασηκωθεί και να πολεμήσει. Να μην δώσει την ψυχή και το σώμα της προς εκμετάλλευση κανενός. Τραγούδησε για τον πόνο, για τον έρωτα, για τις λύπες και τις χαρές. Τραγούδησε βιωματικά και στάθηκε περήφανη και αδίστακτη δίπλα σε άνδρες, δείχνοντάς τους το δικαίωμά της να ζει όπως θέλει, να ντύνεται όπως θέλει, να ερωτεύεται όπως θέλει, να ερμηνεύει όπως θέλει. Και, ξέρετε, μπορεί η απελευθέρωση να φαντάζει ουτοπία σε κάποιες περιπτώσεις, ωστόσο η ιστορία της Μενεξιάς μάς αποδεικνύει πως η απελευθέρωση αυτή έρχεται αβίαστα όταν οι κατάλληλοι άνθρωποι εμφανιστούν στη ζωή μας τη σωστή στιγμή. Τότε, τα συναισθήματα εκδηλώνονται, η φωνή ρέει, τα σώματα ενώνονται και οι άνθρωποι αφήνονται σε αληθινά, άδολα λόγια αγάπης. Γιατί υπάρχουν και εκείνοι που, όταν λένε Κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω, το εννοούν… Ένα βιβλίο στραμμένο σαν πανοραμικός φακός πάνω από μια εποχή που έχει παρέλθει χρονικά, αλλά που είναι σα να μην πέρασε ποτέ… μαγευτική και μελωδική, αλλά καθηλωμένη σε στερεότυπα.
ΩΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΟΥ ΖΩΉ ΘΑ ΣΕ ΛΑΤΡΕΎΩ 🩷🎙 Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications
Kostas Krommydas
Έχοντας διαβάσει και την τελευταία σελίδα και κλείνοντας το βιβλίο..ανάμεικτα τα συναισθήματα που ένιωσα.. Ένα βιβλίο που με συγκλόνισε και με συγκίνησε απίστευτα! Η Μενεξιά, το κορίτσι με τα μενεξιά μάτια, που δεν γνώρισε την χαρούμενη όψη της ζωής.. Δεν γνώρισε την οικογενειακή θαλπωρή όντας μεγαλωμένη ως τα 17 της σε ορφανοτροφείο.. Χωρίς ημερομηνία γέννησης και όνομα, πήρε το όνομά της από τα ιδιαίτερα μάτια της.. Ατίθασο πνεύμα και ψυχή και με μεγάλα όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον. Πάντα της αναζητούσε την αγάπη.. Όνειρό της να γίνει τραγουδίστρια του ρεμπέτικου τραγουδιού και να βρεθεί σε μία μεγάλη πίστα... Φεύγοντας από το προστατευμένο περιβάλλον του ορφανοτροφείου που μεγάλωσε, ο δρόμος της θα είναι δύσβατος.. Θα γνωρίσει ανθρώπους που θα θελήσουν να την εκμεταλευτούν, αλλά και ανθρώπους που θα αναγνωρίσουν τον πλούτο της ψυχής της και θα σταθούν αρωγοί στην προσπάθειά της αυτή. Κόντρα σε κανόνες και εμπόδια δεν σταμάτησε ποτέ να ονειρεύεται, να χαμογελά και να βλέπει την αισιόδοξη πλευρά της ζωής . Αγάπησα πολύ την υπέροχη Μενεξιά για την τόλμη και την δύναμη της ψυχής της, τον Αναστάση και την Αντωνία..τρεις υπέροχοι χαρακτήρες που θα έχουν την θέση τους στην καρδιά μου! Όπως λέει χαρακτηριστικά και η ηρωίδα μας 《Η πραγματική αγάπη δεν σε φυλακιζει, αλλά σε κρατά ελεύθερη μέσα στην αγκαλιά της》. Ένα κοινωνικό- αισθηματικό μυθιστόρημα που θα προβληματίσει και θα μας ταξιδέψει στην Αθήνα του 1960 που μεσουρανούσε το ρεμπέτικο τραγούδι , με υπέροχες περιγραφές μεταγγίζοντάς μας, την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής και κυρίως κάνοντάς μας να νιώσουμε κάθε συναίσθημα των ηρώων σαν να είμαστε εμείς.. Ένα ταξίδι σε Ελλάδα και Αμερική και με έναν επίλογο που γλυκαίνει την ψυχή του αναγνώστη.. Με υπέροχους στίχους τραγουδιών να συνοδεύουν την εξέλιξη της ιστορίας.. * Το τραγούδι στο επίλογο πραγματικά υπέροχο ! Κώστα για μία ακόμη φορά με έκανες να καρδιοχτυπήσω και να συγκινηθώ δίπλα στους ήρωές σου και σ'ευχαριστώ πολύ γι'αυτό. Καλοτάξιδο από καρδιάς 🩷🎙📚 Εννοείται ότι το προτείνω ανεπιφύλακτα!!
Για άλλη μια φορά εξαιρετικός Κώστας Κρομμυδας...Πάντα καταφέρνει να μας μεταδίδει άπειρα συναισθήματα με την πένα του..Πάντα μπαίνει στο πετσί του ρόλου του κάθε ήρωα του είτε είναι άντρας είτε γυναίκα όπως ένας καλό ηθοποιός και πλάθει εννοειται ιστορίες αλησμονητες και βαθιά συγκινητικές.. Μου άρεσε πολύ η ιστορία της Μεταξιας,βρήκα πολύ ατμοσφαιρικό το βιβλίο με πήγε σε άλλες εποχές ..Η μεταξια παρα τις δοκιμασίες που πέρασε στην ζωή της δεν έβαλε κάτω και νίκησε τους δαίμονες της..Το βιβλίο έχει να μας διδάξει πολλά όπως το να μην τα παραταμε ποτέ και ότι όταν έχουμε δίπλα μας σωστούς ανθρώπους και αγαπη στην ζωή μας μπορούμε να νικήσουμε κάθε εμπόδιο.. Εννοειται λάτρεψα τον τίτλο και το εξώφυλλο του!!
Δε θέλω πλούτη να μου δώσεις και παλάτια Δε θέλω λούσα όπως άλλες που γυρνάς Λυπήσου μόνο της καρδιάς μου τα κομμάτια Και πες μου λίγο τη φτωχή πως μ' αγαπάς. Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω Κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω Αυτά τα λίγα ψίχουλα κι αν θα μου τάξεις Σου τα πληρώνω με οποιαδήποτε τιμή Και θα τα πάρω κι αν ακόμα τα πετάξεις Όπως πετάνε σ' ένα σκύλο το ψωμί. Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω Κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μενεξιά Στάικογλου. Ένα κορίτσι γεννημένο το 1949, χωρίς να γνωρίζει την ακριβή ημερομηνία γέννησής της, τους γονείς και τις ρίζες της. Ένα μωρό που άφησαν στα σκαλιά ενός ιδρύματος, όπου εκεί έζησε μέχρι και τα 17 της χρόνια. Το όνομά της τής το έδωσαν οι γυναίκες του ιδρύματος που την μεγάλωσαν, χάρη στα σπάνια, πανέμορφα και μενεξιά της μάτια. Μεγαλωμένη σε ένα περιβάλλον με αυστηρούς κανόνες και πειθαρχία, η μόνη πηγή χαράς για κείνη είναι το τραγούδι. Είχε αγγελική φωνή, δεν τραγουδούσε με το στόμα, αλλά από την ψυχή της και όποιος την άκουγε να τραγουδάει μαγευόταν. Όνειρό της να γίνει τραγουδίστρια, να ανέβει στο πάλκο και να σαγηνεύσει το κοινό με τις ερμηνείες της.
Όταν φεύγει από τον ασφυκτικό κλοιό του ιδρύματος για να πραγματοποιήσει το όνειρό της, θα διαπιστώσει πως ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Εμπιστεύτηκε λάθος ανθρώπους που την εκμεταλλεύτηκαν, πέρασε δια πυρός και σιδήρου και όταν τελικά έφτασε σε απόσταση αναπνοής για να αγγίξει ένα μικρό κομμάτι ευτυχίας, η μοίρα και πάλι της έριξε ένα δυνατό χαστούκι. Το αηδόνι σίγησε, έπαψε να κελαηδά. Η μελωδική φωνή του χάθηκε.
Η Μενεξιά κάποτε ήταν ένα κορίτσι γεμάτο δίψα για ζωή, έκανε όμορφα όνειρα, είχε θάρρος, τσαγανό, μπρίο. Τώρα σκοτάδι μόνο. Μίσος, οργή και δίψα για εκδίκηση έχουν πλημμυρίσει την καρδιά της. Γιατί;; Η μοίρα δεν της χαρίστηκε, δεν της χαμογέλασε ποτέ και εξακολουθούσε να την χτυπά αλύπητα. Μελανιές στο σώμα, πληγές που αιμορραγούσαν στην ψυχή.
«Τον δοκίμασε τον κόσμο και εκείνος της απάντησε μονάχα με οδύνη και πόνο.»(σελίδα 188)
Έπεσε, πόνεσε, μάτωσε, αλλά ξανασηκώθηκε. Ένα καράβι τσακισμένο ήταν, ένα απάγκιο λιμάνι έψαχνε για να αράξει με ασφάλεια, λίγα ψίχουλα αγάπης και κάπου να ξαποστάσει. Ανέλπιστο δώρο η πραγματική αγάπη και η αληθινή φιλία, η αγνή, η ανιδιοτελής. Αναστάσης και Αντωνία, δυο άνθρωποι που την αγάπησαν αληθινά και την βοήθησαν με κάθε τρόπο να σταθεί στα πόδια της. Στόχος τους να την κάνουν και πάλι χαρούμενη και ευτυχισμένη, να την ακούσουν να τραγουδά ξανά, να γελά. Γιατί μερικοί άνθρωποι ξέρουν να δίνουν χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα, ξέρουν να αγαπούν δίχως όρια, όρους και κανόνες, γιατί κάποιοι μπορούν κι ως την άλλη τους ζωή να σε λατρεύουν…
«Η πραγματική α��άπη δεν σε φυλακίζει. Σε κρατά ελεύθερη μέσα στην αγκαλιά της…»(σελίδα 212)
«Κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω» είναι το ενδέκατο μυθιστόρημα του κ. Κρομμύδα που θα σας ταξιδέψει πίσω στον χρόνο, στην Αθήνα του ’60, στις ρεμπέτικες πίστες και θα πλημμυρίσει την καρδιά σας με γλυκές μελωδίες, όμορφα και τρυφερά αισθήματα. Θα γνωρίσετε ένα κορίτσι με απίστευτα αποθέματα αντοχής και δύναμη ψυχής, ένα κορίτσι που όρθωσε το ανάστημά της, αντιτάχθηκε στα «πρέπει» της εποχής και της ανδροκρατούμενης κοινωνίας, ένα κορίτσι που πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις για τα «θέλω» και τα όνειρά της και διεκδίκησε ένα κομμάτι ευτυχίας και λίγα ψίχουλα αγάπης.
Θερμά συγχαρητήρια👏👏👏 κ. Κρομμύδα και ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς για το υπέροχο λογοτεχνικό ταξίδι που μου χαρίσατε. 10 / 10💯💯💯
✒️«Συγχώρεσε κάποιον μόνο αφού βεβαιωθείς πως το κακό που έκανε σ’εσένα δεν το έκανε ποτέ ξανά σε κανέναν άλλο… ούτε πριν ούτε μετά.» (σελίδα 9)
✒️«Οι γυναίκες ερωτεύονται με τα αφτιά και οι άντρες με τα μάτια. Γι’αυτό οι άντρες λένε ψέματα και οι γυναίκες φοράνε μακιγιάζ…» (σελίδα 114)
Το διάβασα κυριολεκτικά σε λιγότερο από 24 ώρες. Από τις πρώτες σελίδες ήξερα ήδη ότι θα μου αρέσει πολύ. Δεν ξέρω πως αλλά κάποια βιβλία, κάποιοι συγγραφείς το καταφέρνουν αυτό στα βιβλία τους και ο Κώστας είναι ένας από αυτούς. Ένα παραπάνω που η συγκεκριμένη ιστορία διαδραματίζεται σε μια Ελλάδα που πάντα μου κέντριζε το ενδιαφέρον. Θέλεις τις δυναμικές γυναίκες της ρεμπέτικης μουσικής και τις μαχες που δώσανε για να βρίσκονται ανάμεσα στους άντρες. Θέλεις την μαγική ρεμπέτικη μουσική με τα αμέτρητα συναισθήματα σε κάθε νότα και στοίχο. Θέλεις την Αθήνα του τότε με τις ομορφιές και τις ασχήμιες της. Αυτό το βιβλίο τα έχει όλα! Μάχες εσωτερικές και εξωτερικές και δυσκολίες πολλές αλλά ένα είναι σίγουρο. Η αγάπη και τα ονειρα έχουν δύναμη ακόμα και να σε κρατήσουν στην ζωή όσες κακουχίες και αν τραβάς. Η Μενεξιά θα μπορούσε να είναι κάθε νεαρό κορίτσι με ονειρα και ελπίδες. Θα μπορούσε να είναι καθεμία από εμάς. Όπως πάντα άψογα γραμμένο, ρεαλιστικοί χαρακτήρες, συναρπαστικές εναλλαγές στην πλοκή και έντονα συναισθήματα καθόλη την διάρκεια της ανάγνωσης αυτού του βιβλίου. Δεν θα πω άλλα γιατί θέλω να το διαβάσετε μόνοι σας αλλά θα γράψω αυτό το κομμάτι του βιβλίου που θα μείνει στην καρδιά μου για πάντα … «Αν κάποιος που κάποτε σου έκανε κακό γυρίσει και ζητήσει συγνώμη, πιστεύετε πως αξίζει να τον συγχωρήσεις;» «Όταν είσαι σίγουρη πως το κακό που έκανε σ’εσενα δεν το έκανε ποτέ σε κανέναν άλλο… Ούτε πριν ούτε μετά!» Συγχαρητήρια και πάλι Κώστα και ανυπομονώ για το επόμενο σου βιβλίο τον Μάιο.
"Κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω ".. Ένα βιβλίο με πολλά συναισθήματα.. Μια Μενεξιά παράδειγμα για όλους, ένα παιδί-κορίτσι που δεν φοβάται να ονειρευτεί. Που δεν κάνει εκπτώσεις στα όνειρά της και κάνει πράξη αυτό που λέμε "7 φορές να πέσεις, 8 να σηκωθείς ". Γιατί δεν έχει σημασία από που ξεκινάς, σημασία έχει να ζεις, να ονειρεύεσαι και να παλεύεις για τα όνειρα σου .. Υπάρχει και μια Μαρία στις σελίδες.. ίσως ο πιο μικρός ρόλος στην ιστορία, όμως τόσο σημαντικός για μένα.. μια γλυκιά πόρνη, ένας ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ !!! Είναι και η Αντωνία, συνοδοιπόρος και φύλακας-αγγελος της Μενεξιάς. Μια γυναίκα της πιάτσας που δεν διστάζει να χάσει αρκεί να μην αλλάξει στο ελάχιστο τα "πιστεύω" της.. μια γυναίκα πιο άντρας από τους άντρας.. μια φίλη που θα ήθελα να είχα στην ζωή μου ..
Ένας Αναστάσης, αρσενικό...
Και ένας γιος πλούσιου, ένας κακομαθημένος γιος που είναι ένα "μάθημα ζωής " προς αποφυγήν..
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα.. θα προτιμήσω όμως να σιωπήσω και να υποκλιθώ σε έναν έναν ξεχωριστά για το αποτύπωμα που άφησε μέσα μου ...
Έχω σταματήσει εδώ και πολύ καιρό να γράφω άποψη για κάθε βιβλίο που διαβάζω, όμως κλείνοντας την τελευταία σελίδα στο βιβλίο αυτό ,ένιωσα την ανάγκη να γράψω της εξής φράση "Τι ωραίο βιβλίο!".Λίγα βιβλία είναι αυτά που μας κερδίζουν από τις πρώτες σειρές,έχει γίνει εκτός από την καθημερινότητα μας κ η σναγνωση ενός καλού βιβλίου απαιτητική! Εδώ ο συγγραφέας το πιάνει από την αρχή ως το τέλος! Η ιστορία που ξεδιπλώνει κρύβει τόση συγκίνηση μα και συνάμα σου ξύπνα ελπίδες χαράς και δικαίωσης! Μαθαίνεις πως στον κόσμο αυτό όλα τιμωρούνται αργά ή γρήγορα! Μου αρεσε πολύ! Το απόλαυσα και με το χέρι στην καρδιά σας λεω,διαβάστε το! Μπράβο για μια ακόμη φορά Κ.Κρομμυδα!
Είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο, μια όμορφη ιστορία απλά δεν ήταν κάτι που με συγκλόνισε γι'αυτό και το βαθμολόγησα πιο χαμηλά! Παρόλαυτα οι χαρακτήρες σκιαγραφούνται πολύ ωραία σε σχέση και με την εποχή. Επίσης οι σχέσεις της Αντωνίας με τη Μενεξιά όπως και του Αναστάση επίσης με την Μενεξιά είναι δυνατές, ανθρώπινες και γεμάτες ήθος!
Στην αρχή δεν μου άρεσε ούτε ο τρόπος γραφής, που μου φάνηκε απλοϊκός, αλλά ούτε και η ιστορία που θύμιζε ιδιαίτερα έντονα ελληνική ταινία. Στη συνέχεια όμως, ειδικά από τη στιγμή που ηρωίδα πήρε την τύχη της στα χέρια της, υπήρξε ραγδαία βελτίωση, στο σημείο να διαβάσω τις τελευταίες 100 σελίδες μονορούφι και να αγωνιώ σχεδόν να δω τι θα γίνει. Ειλικρινά δεν το περίμενα και σπανιότατα με έχει κερδίσει βιβλίο μετά από τόσο αρνητική αρχή. Χαίρομαι που το διάβασα.
Τέλος, οφείλω να πω ένα ειλικρινές μπράβο στον συγγραφέα που έγραψε και ευχαρίστησε όσους τον βοήθησαν με τη συγγραφή του βιβλίου. Αν και οι ευχαριστίες είναι κάτι εξαιρετικά συνηθισμένο στα περισσότερα αγγλόφωνα βιβλία που διαβάζω, σχεδόν ποτέ δεν είχα δει μέχρι τώρα κάτι αντίστοιχο σε ελληνικό βιβλίο και με ξάφνιασε ευχάριστα. 👌🏻🙏🏻
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στην Αθήνα της δεκαετίας 60-70, την εποχή που το ρεμπέτικο τραγούδι μεσουρανούσε στον κόσμο της νυχτερινής διασκέδασης. Πρωταγωνίστρια είναι η άβγαλτη και άπειρη Μενεξιά, μία δεκαεφτάχρονη με φωνή αγγέλου που το σκάει από το ορφανοτροφείο για να κυνηγήσει τα όνειρά της σε μια μάλλον πικρή ιστορία ενηλικίωσης.
Αν και η απλή γραφή του, ο ελάχιστος λυρισμός και η ανάπτυξη των χαρακτήρων στο μοτίβο του «ο καλός και ο κακός» δεν κατάφεραν να μου μεταφέρουν έντεχνα το χρώμα της δεκαετίας του 70, το βιβλίο αυτό δεν παύει να αποτελεί ένα όμορφο ανάγνωσμα που διαβάστηκε νεράκι σε 3 μέρες και είμαι σίγουρος πως θα συγκινήσει πολλούς.
Ακόμη μια φορά η πένα του Κρομμυδα έκανε το θαύμα της. ευκολοδιαβαστο και περνάει ένα τόσο ωραίο μήνυμα . Όσες δυσκολίες και να υπάρξουν πάντα με τη βοήθεια των ανθρώπων που σε αγαπούν μπορείς να καταφέρεις τα πάντα .
Η Μενεξιά μία νεαρή με ακαθόριστη η μοίρα αναζητά να ανακαλύψει το όνειρο,τη λάμψη και τη μεγάλη ζωή έξω από τα τείχη του οικοτροφείου. Ο Παντελής ένας καπάτσος της εποχής, με το ψέμα μεταμφιεσμένο μέσα από το άρωμα λεμονιού που φοράει πάντα, υπόσχεται μία καλύτερη ζωή και φυσικά ένα πάλκο γιατί Μενεξιά. Εκείνη ζώντας το όνειρό της, αφήνεται στα χέρια του Παντελή ο οποίος την αφήνει έγκυο. Αυτό βέβαια αναιρεί όλα τα όνειρα. Ένας από τους πολλούς χασάπηδες της Τρούμπας, πετσόκοψε το σώμα, την ψυχή της και τη φωνή της. Η απελπισία όμως δεν φάνηκε αρκετή για να βουλιάξει την ηρωίδα, η αγάπη της για ζωή και για το τραγούδι, φώτισε όλη της την υπόλοιπη ζωή. Βέβαια για αυτήν την λάμψη ένα μεγάλο μέρος οφείλεται σε μια άλλη ρεμπέτισσα την Αντωνία που παίρνει υπό την προστασία της την Μένη πλέον. Η ιστορία είναι πολύ όμορφα και σωστά δομημένη και ολοκληρωμένη. Παράλληλα η επιμέλεια του βιβλίου είναι εξαιρετική η οποία έχει γίνει όπως ακριβώς ορίζεται. Υπήρχαν βέβαια κάποιες επαναλήψεις σε τσιτάτα στα λόγια των ηρώων και σε κάποια μότο. Επίσης σε κάποια σημεία υπήρχε υπερφύαλη γλαφυρότητα που ευτυχώς όμως δεν κατέπνιγε το κείμενο και την ιστορία. Επίσης να αναφέρω πως η περιγραφή του ορφανοτροφείου είναι πολύ απλή σε σχέση με την πραγματικότητα η οποία είναι πιο σκληρή ή ακόμα και το ντύσιμο. Η εποχή που περιγράφεται είναι αρκετά ρευστή χωρίς να μπορεί ακριβώς να προσδιοριστεί το ακριβές χρονικό πλαίσιο του ρεμπέτικου. Πολλά σημεία από τις ζωές των ηρωίδων μου θύμισαν σε μεγάλο βαθμό τη ζωή της Μαρίκας Νίνου και της Σωτηρίας Μπέλλου.
Μια γυναίκα που την εγκατέλειψαν στα σκαλιά ενός ιδρύματος ονειρεύεται να διαπρέψει στο τραγούδι, μόνο που ο δρόμος για την επιτυχία είναι στρωμένος με αγκάθια. Θα ζήσει γεγονότα που θα της αλλάξουν για πάντα τη ζωή, θα πεισμώσει, θα ωριμάσει. Και ως την άλλη της ζωή θα λατρέψει αυτόν που θα σταθεί στο πλάι της.
Ο Κώστας Κρομμύδας έγραψε ένα τρυφερό και συγκινητικό μυθιστόρημα για τις δυσκολίες που μας ατσαλώνουν όταν θέλουμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας και ταυτόχρονα ένα προσεγμένο κείμενο που καταδικάζει τη γυναικεία κακοποίηση μέσα από μια σειρά γεγονότων που θα μετατρέψουν την αθώα Μενεξιά σε μια γυναίκα αποφασισμένη να εκδικηθεί όσους της κάνουν κακό. Ένα κορίτσι με μεγάλα μάτια που το χρώμα τους θα της χαρίσουν το όνομά της θα μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο γεμάτο θυμό για τους γονείς της που την εγκατέλειψαν αλλά βλέποντας στην πορεία της ζωής της τι περνούσαν όλα αυτά τα χρόνια οι περισσότερες γυναίκες τελικά κατάλαβε πως ίσως η μητέρα της αποφάσισε να την αφήσει χωρίς τη θέλησή της. Είμαστε στη δεκαετία του 1960 κι η Μενεξιά δέχεται μια αναπάντεχη πρόταση που θα την οδηγήσει να ακολουθήσει το όνειρό της, χωρίς να ξέρει πόσο σκληρό θα είναι το τίμημα. Θέλει να ανέβει στο πάλκο, να την ακούει ο κόσμος με προσήλωση, να κρατάει μικρόφωνο. Είναι όμως δύσκολη η αρχή, γεμάτη σκαμπανεβάσματα και με όλους τους γνωστούς κινδύνους του χώρου και του επαγγέλματος. Έχει εφόδιο τη φωνή της μα και το τσαγανό της, το θράσος της, την αυτοπεποίθησή της. Τα γεγονότα που βιώνει τη μεταμορφώνουν, την κλείνουν στον εαυτό της, κάποια στιγμή αποζητάει εκδίκηση, είναι όμως αυτό το κατάλληλο γιατρικό για να ηρεμήσει η ψυχή της; Παλεύει να διώξει τους εφιάλτες της από τις πληγές που της άνοιξαν και τους μερεύει αλλά για λίγο. Κάθε μέρα είναι και μια μάχη που καλείται να δώσει χωρίς κανείς να καταλάβει τίποτα. Πώς θα ατσαλώσουν την προσωπικότητά της τα βιώματα που την ωρίμασαν τόσο νωρίς και πότε θα μαλακώσει ξανά η καρδιά της;
Η αφήγηση ρέει σα νεράκι, ο συγγραφέας δεν αφήνεται σε ευκολίες και κλισέ, αντίθετα, σχεδιάζει προσεκτικά μια ρεαλιστική ιστορία που ζωντανεύει τον χώρο της νύχτας και της πίστας της δεκαετίας του 1960. Με την ίδια μαεστρία καταγράφονται οι δύσκολες μα όχι απάνθρωπες συνθήκες στο ορφανοτροφείο, η νοοτροπία με την οποία γαλουχούνταν τα κορίτσια για τη σκληρότητα της ζωής που ξεκινάει όταν φεύγουν από κει είτε ως ψυχοκόρες είτε ως νταντάδες. Διάχυτος ο φόβος να μην πέσουν σε οικογένεια ή αφέντη που θα τις εκμεταλλευτεί και φυσικά, αν όλα πάνε καλά, θα έχουν παντρευτεί πριν από τα 17 τους, οπότε κάθε σκέψη για κάτι διαφορετικό τις φοβίζει και δεν τολμούν να ρισκάρουν, μιας και οι υπεύθυνες δε σταματούν να μιλάνε για παστρικές, για φτώχεια, για δυσκολίες αν βγουν μόνες τους οι οικότροφοι έξω από αυτήν τη ζωή. Η Μενεξιά όμως σπάει αυτόν τον φραγμό γεμάτη αγάπη και πάθος για το τραγούδι κι έτσι γνωρίζει ανθρώπους και βιώνει καταστάσεις που θα τη φέρουν αντιμέτωπη με τα όριά της και με τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού της.
Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται στην Πλάκα με τους μάγκες και τους ζητιάνους της, με τα αρχοντικά και με τα καταγώγια, στο Παγκράτι με τη νυχτερινή ζωή του, στην Τρούμπα με τους κινδύνους και τα ξενοδοχεία ημιδιαμονής. Καλοσχεδιασμένο φόντο που ανακατεύει σ’ ένα ενδιαφέρον μίγμα τους ξενύχτηδες και τους βιαστικούς μεροκαματιάρηδες που συναντιούνται κοντά στο ξημέρωμα… Εκεί γνωρίζουμε τον Μάρκο, έναν από τους τελευταίους κουτσαβάκηδες, και τον γιο του, Παντελή, που έχουν το ρεμπετάδικο Ζαΐρα και κάποια καλά κρυμμένα μυστικά. Η βασική τους τραγουδίστρια είναι η Αντωνία, η οποία αρνείται να ακολουθήσει τη μόδα της εποχής και παραμένει κολλημένη στην καρέκλα της. «Ο κόσμος έρχεται για ν’ ακούσει τις φωνές και όχι για να βλέπει τους τραγουδιστές να κουνιούνται σαν λατέρνες», λέει χαρακτηριστικά. Η Αντωνία είναι «ψημένη», σκληρή, αγωνίστρια, έχει μάθει πολύ καλά πως οι άντρες πάντα καιροφυλακτούν για να εκμεταλλευτούν τα όνειρα που κάνουν οι γυναίκες κι έτσι αυτές πρέπει να έχουν μυαλό και τσαγανό, να δοθούν μόνο σε αυτόν που θα τις αγαπήσει πραγματικά. «Οι γυναίκες ερωτεύονται με τα αφτιά και οι άντρες με τα μάτια. Γι’ αυτό οι άντρες λένε ψέματα και οι γυναίκες φοράνε μακιγιάζ» (σελ. 114), τονίζει συχνά. Λίγο πιο κάτω δουλεύει κι ο Παντελής που κατάφερε να ανοίξει το δικό του μανάβικο κι αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο. Μα κι άλλοι μεροκαματιάρηδες, κι άλλα πρόσωπα που θα μπλέξουν τις ζωές τους με την πορεία της Μενεξιάς.
Το «Κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω» είναι ένα ενδιαφέρον και ανατρεπτικό μυθιστόρημα, γεμάτο ανατροπές και σημαντικά διαχρονικά μηνύματα πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις («Οι άνθρωποι είναι σαν τα βιβλία. Αρκεί να φυσήξει ένα αεράκι και ο καθένας μπορεί να διαβάσει τις σελίδες», σελ. 309) και κυρίως στην αυτοδιάθεση της γυναίκας που πάντοτε αποτελούσε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους άντρες, κάτι που δυστυχώς είναι επίκαιρο όσο ποτέ στην εποχή μας. Ωραία ιστορία, δοσμένη στρωτά, με παραστατικές περιγραφές, λιτούς διαλόγους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες που αλληλοεπιδρούν άψογα, χαρίζοντας στιγμές αγωνίας, συγκίνησης και τρυφερότητας. Είναι ένα κείμενο-κραυγή βοήθειας απέναντι στις γυναίκες που κακοποιούνται από συζύγους, πατεράδες, συντρόφους αλλά ο φόβος της κοινωνικής κατακραυγής επιβάλλει τη σιωπή τους και η απειλή της ατίμωσης και του περιθωρίου σφραγίζει τα στόματά τους. «Η πραγματική αγάπη δεν πονάει, δεν πληγώνει, δεν σκοτώνει» (σελ. 188). Γιατί λοιπόν, όταν περνάει λίγος καιρός, επιστρέφουν τα θύματα στο ίδιο περιβάλλον με την πεποίθηση πως όλα θα φτιάξουν; Γιατί δέχονται τις άσχημες καταστάσεις που βιώνουν ως κανονικότητα; Αφού: «Η πραγματική αγάπη δεν σε φυλακίζει. Σε κρατά ελεύθερη μέσα στην αγκαλιά της» (σελ. 212). Σε αυτά και άλλα ερωτήματα ακουμπάει την πένα του ο συγγραφέας προσπαθώντας να βρει μιαν απάντηση ενώ ταυτόχρονα ζωντανεύουν τα λαϊκά τραγούδια του 1960 με τους εμπνευσμένους στίχους του Κώστα Βίρβου, η δύσκολη ζωή της νύχτας, ο αγώνας της γυναίκας να επιβιώσει σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο σε έναν τόσο σκληρό χώρο. «Μπορείς να συγχωρέσεις κάποιον μόνο σε μία περίπτωση. Όταν είσαι σίγουρη πως το κακό που έκανε σ΄ εσένα δεν το έκανε ποτέ σε κανέναν άλλο…Ούτε πριν ούτε μετά» (σελ. 310). Θα βρει άραγε η Μενεξιά επιτέλους τη γαλήνη; Θα πραγματοποιήσει το όνειρό της; Με τι συναισθηματικό και ψυχικό κόστος; Ένα δυνατό και καλογραμμένο μυθιστόρημα!
Ένα έντονο μυθιστόρημα απ'όλες τις απόψεις!!!!Μενεξιά, μία ηρωίδα που μέσα από περιπέτειες, τον πόνο, την αδικία και την οδύνη ,θα κάνει την υπέρβαση και θα σταθεί στα πόδια της, κερδιζοντας την λύτρωση και την ευτυχία που δικαιούται. Αυτο το βιβλίο άγγιξε την ψυχή μου!!!! Συναισθηματικό, αληθοφανές, πλοκή που δεν σε αφήνει να ξεχάσεις ότι διάβασες!!! Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου!!! ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ!!! Καλοτάξιδο!!!! Αν και η επιτυχία έιναι δεδομένη!!!! Κάθε βιβλίο του συγγραφέα μοναδικό!!!
ΦΟ-ΒΕ-ΡΟ και διαχρονικό από κάθε άποψη! Δεν θα περιγράψω το ανάγνωσμα ούτε και το θέμα προς αποφυγή spoiler, θα πω μόνο πως ο τίτλος είναι παραπλανητικός. Άκρως ρε��λιστικοί χαρακτήρες, παρουσιάζονται τα συναισθήματά τους και η συνολική τους εξέλιξη. Μαγευτική γραφή, ενδιαφέρουσα ιστορία που κρατάει τον αναγνώστη ως το τέλος. Το βιβλίο αυτό θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, καθώς ο κ.Κρομμύδας επιφυλάσσει μια έκπληξη στο αναγνωστικό κοινό του , που σίγουρα τον καθιστά καινοτόμο και τον φέρνει πιο κοντά στους αναγνώστες του!
Καταπληκτικό βιβλίο! Τα μηνύματα που περνάει καθώς και τα πράγματα και τα περιστατικά που διηγείται η πρωταγωνίστρια είναι δυστυχώς πολύ επίκαιρα ακόμη και το 2023. Εύχομαι σε όλους να βρείτε μια Αντωνία στην ζωή σας και έναν Αναστάση. Η γραφή του Κυρίου Κρομμύδα είναι εκπληκτική όπως και στο προηγούμενο βιβλίο που είχα διαβάσει (Εβόρα). Οι περιγραφές του είναι μαγευτικές και φουλ παραστατικές. Όποιος έχει όρεξη να διαβάσει κάτι βάρη με δύσκολα περιστατικά αλλά παράλληλα με μια γραφή πολύ ανάλαφρη που δεν σε δυσκολεύει καθολου στην αναγνωση του τότε είναι το κατάλληλο για εσάς.
Η βαθιά σπαρακτική ιστορία της Μενεξιάς σε κάνει να βιώσεις εμμέσως κάθε είδους κακοποίηση -ψυχολογική και σωματική- που βίωνε κάθε γυναίκα λίγες δεκαετίες παλαιότερα. Πρόκειται για ένα άριστο ψυχογράφημα μιας γυναικείας μορφής που παλεύει αδιάκοπα να βρει τη θέση της στην κοινωνία, τη θέση που εκείνη επιθυμεί και όχι αυτήν που όρισαν άλλοι για εκείνη. Με άλλα λόγια, στο μυθιστόρημα περιγράφεται η ατέρμονη προσπάθεια του γυναικείου φύλου να έχει την επιλογή να αποφασίζει για το σώμα και τη ζωή του.
Πολυ γλυκο βιβλιο που σε ταξιδευει σε μια αλλη εποχη! Σε πολλα σημεια συμπονεσα την πρωταγωνιστρια και λυπηθηκα για οσα περασε. Διαβαζεται πολυ γρηγορα, ρεει και πραγματικα σου κραταει το ενδιαφερον! Πολυ συγκινητικο το σημειο με τη λιστα των ονοματων στο τελος! Κρατησα μια φραση που με συγκλονισε: "Να συγχωρεις οταν εισαι σιγουρος οτι καποιος δεν εχει κανει κακο σε αλλον πριν και μετα απο εσενα"!. Καλο αναγωστικο ταξιδι!
This entire review has been hidden because of spoilers.
Τι να πρωτοπώ για αυτό το βιβλίο!Δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου.Με μετέφερε σε μια άλλη εποχή,στην εποχή του ρεμπέτικου.Που πολύ θα ήθελα να είχα γνωρίσει. Την Μενεξια την αγάπησα,πόνεσα και έκλαψα μαζί της με τα όσα πέρασε.Ημουν σίγουρη ότι ο Κώστας για άλλη μια φορά θα με έκανε να νιώσω διαβάζοντας το βιβλίο του όλα αυτά τα συναισθήματα.Ευχαριστουμε πολύ για αυτά τα αναγνωστικά ταξίδια που μας χαρίζεις Κώστα Κρομμυδα.
Ένα ακόμα καλογραμμένο και πολύ προσεγμένο βιβλίο από τον αγαπητό Κώστα Κρομμύδα. Οι δυσκολίες που γίνονται δύναμη και η αγάπη των ανθρώπων που θέλουν τον καλύτερο σου εαυτό μπροστά πάντα. Πολλά σημεία με έκαναν να σκεφτώ "αν είναι δυνατόν" Και πολλά περισσότερα να πω "μπράβο" στην ηρωίδα Μενεξιά αλλά και στη κάθε Μενεξιά που συνέχισε να ζει όπως θέλει αυτή και μόνο αυτή ! Εξαιρετικό !!!!!!!!
Η Μενεξια η ηρωίδα του νέου βιβλίου του Κώστα Κρομμυδα αγαπάει την μουσική αλλά και τη ζωή! Όσες φορές κι αν έπεσε κάτω άλλες τόσες είχε τη δύναμη να σταθεί στα πόδια της. Έχοντας και φύλακα άγγελο κοντά της την καρδιακή φίλη της κι έπειτα τον αγαπημένο της, καταφερε να φτάσει πιο ψηλά κι απ το σημείο που ονειρευόταν. Να μην ξεχνάτε να ονειρεύεστε κάποια στιγμή γίνονται πραγματικότητα!
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ποσο όμορφη ιστορία,ποσό απλα και σύνθετα ταυτόχρονα σε αφήνει να πορευτείς ανάμεσα στα γεγονότα,μη μαντευοντας που θα καταληξεις...ναι όμορφη γιατί δίνει απίστευτα υπεροχα κοινωνικά μηνύματα ο συγγραφεας για μια ακόμη φορά...
Η πρώτη περιγραφή που μου έρχεται στο μυαλό για το γράψιμο είναι αφελές. Λες και διαβάζω κάτι που γράφηκε πριν δεκαετίες και με την πρώτη περιγραφή ενός νέου κεφαλαίου ξέρω ακριβώς τι θα ακολουθήσει γιατί τα έχουμε διαβάσει/δει/ακούσει χιλιάδες φορές.
Βιβλίο αποκάλυψη, τουλάχιστον για κάποιον που δεν έχει διαβάσει ποτέ κάτι αντίστοιχο. Σε τι αναφέρεται το «αντίστοιχο»; Αρχικά, στα κατεξοχήν ευπώλητα που εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να επιτυγχάνουν πωλήσεις αρκετών δεκάδων χιλιάδων αντιτύπων. Είναι σχεδόν αδύνατον να αγνοήσει ο αναγνώστης το γεγονός ότι η συγκεκριμένη κατηγορία βιβλίων είναι άρρηκτα δεμένη με την εμπορικότητά της σε βαθμό που τουλάχιστον άλλα είδη λογοτεχνίας δεν είναι. Και το λέω αυτό όχι γιατί επηρεάζεται με κάποιο τρόπο η αισθητική πρόσληψη του βιβλίου από κάτι τέτοιο αλλά επειδή μέσα από αυτή την ταμπέλα προσπαθεί κανείς να αφουγκραστεί καλύτερα τα χαρακτηριστικά του. Ομολογώ ότι επέλεξα τον συγκεκριμένο τίτλο σχεδόν στην τύχη, και λέω «σχεδόν» γιατί έπεσα σε μια διαφημιστική καταχώρηση του εκδοτικού οίκου με το πρόγραμμα παρουσιάσεων του βιβλίου. Αν σήμερα είναι δύσκολο να επιλέξει κανείς βιβλία από τα κείμενα που κατηγοριοποιούνται ως κριτικές, το να επιλέξει κάποιο από τα ευπώλητα είναι σχεδόν αδύνατο καθώς για αυτά δεν γράφεται τίποτα.
Γιατί όμως το χαρακτηρίζω «βιβλίο αποκάλυψη»; Το μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα (Τρίκαλα, 1971) λειτούργησε για μένα κάπως σαν στήλη Ροζέτας που με βοήθησε να προσεγγίσω –να “μεταφράσω”– το αξιακό κριτήριο “αλλόφυλων” αναγνωστών. Μπορώ τώρα λοιπόν να αντιληφθώ γιατί, για παράδειγμα, κάποιος δύναται να πιστεύει ότι ο Ισίδωρος Ζουργός ή ο Χρήστος Χωμενίδης γράφουν καλή λογοτεχνία – προς αποφυγήν παρεξηγήσεων ο Χωμενίδης γράφει πολύ καλύτερα από τον Ζουργό. Και δεν τα λέω ουδόλως ειρωνικά αυτά καθώς στη λογοτεχνία οι αξιακές κρίσεις δεν χαρακτηρίζονται από απολυτότητες για τον απλό λόγο ότι η φύση του αντικειμένου δεν τις επιδέχεται. Όχι μόνο επειδή η όποια "αντικειμενική" κρίση αμαυρώνεται πάντα από τον παράγοντα «γούστο» αλλά και γιατί η ίδια η σμίλευση αισθητικού κριτηρίου προϋποθέτει εμπειρία και χαρακτηρίζεται από εγγενή σχετικότητα – χωρίς αυτή η σχετικότητα να σημαίνει ότι δεν υπάρχει «Κανόνας», ή αυτό που ονομάζουμε «κλασικό» στη λογοτεχνία. Μπορώ λοιπόν επίσης τώρα, για να σταθώ στον αντίποδα των δύο προηγούμενων περιπτώσεων που ανέφερα, να καταλάβω πολύ καλά γιατί κάποιος αδυνατεί, για παράδειγμα, να διαβάσει Θάνο Σταθόπουλο ή Θωμά Συμεωνίδη ή Θανάση Βαλτινό – η επιλογή των συγκεκριμένων συγγραφέων δεν έγινε με το κριτήριο της παρήχησης. Σημαίνει λοιπόν αυτή η εμπειρία μου της ανάγνωσης του μυθιστορήματος του Κρομμύδα ότι θα αναθεωρήσω με κάποιο τρόπο τις κρίσεις μου; Κάθε άλλο. Αυτό που λέω είναι ότι τώρα νομίζω ότι έχω ευκρινέστερη εικόνα για το πώς προσλαμβάνουν κάποιοι τα βιβλία που εγώ προσπαθώ πολλές φορές να σας πείσω ότι χαρακτηρίζονται από σοβαρές αδυναμίες ή μελανά σημεία, αλλά, από την άλλη πλευρά, και πώς κάποιοι βλέπουν τα βιβλία που διατείνομαι ότι ξεχωρίζουν. Κατανοώ δηλαδή τώρα καλύτερα πού μπορεί να εδράζεται η αξιακή μας διαφορά. Κατά βάθος βέβαια, για να σας δώσω ακόμη μια αξιακή παράμετρο, εξακολουθώ να πιστεύω ότι ομάδες ανθρώπων που έχουν εκτεθεί σε παρόμοια εμπειρικά ερεθίσματα τείνουν σε βάθος χρόνου να αξιολογούν τα ερεθίσματα αυτά με τον ίδιο τρόπο. Με απλά λόγια, οι συστηματικοί αναγνώστες ευπώλητων τείνουν σε βάθος χρόνου να είναι ακριβώς αυτό: συστηματικοί αναγνώστες ευπώλητων. Πρόθεσή μου είναι η ανάγνωση αυτή να έχει και συνέχεια, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ότι και τα βιβλία του είδους δεν επιδέχονται πιο λεπτές αξιακές διαβαθμίσεις. Έτσι, όπως οι Ζουργός και Χωμενίδης δεν ανήκουν ακριβώς στην ίδια κατηγορία, ξεκάθαρα δεν ανήκουν αμφότεροι και στην ίδια κατηγορία με τον Κώστα Κρομμύδα του συγκεκριμένου μυθιστορήματος που διάβασα. Επιπροσθέτως, είμαι της άποψης ότι σχετικά εύκολα μπορεί κάποιος να κάνει στη συγκεκριμένη κατηγορία τη διαφορά και να μεταπ��δήσει σε άλλη κατηγορία – το αν αυτό βέβαια είναι επιθυμητό από συγγραφείς και εκδότες είναι άλλη συζήτηση, καθώς αναγνωρίζω την εξουσία που ασκεί στον εκάστοτε συγγραφέα το κοινό του.
Τι ακριβώς όμως είναι το συγκεκριμένο βιβλίο εκτός από ευπώλητο;
Το νέο μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα είναι για μένα η πιο συναρπαστική ιστορία που έχει γράψει, με κεντρικό πρόσωπο τη Μενεξιά, η οποία μέσα από τα εμπόδια και τις δυσκολίες που συναντά, συνεχίζει τη ζωή της με ακλόνητο πάθος και αποφασιστικότητα. Το βιβλίο με πήγε σε ένα ταξίδι αυτο-ανακάλυψης και μου θύμισε τη δύναμη της επιμονής, που κάθε άνθρωπος έχει μέσα του. Το στυλ γραφής είναι λιτό, αλλά παράλληλα συναρπαστικό - κύριο χαρακτηριστικό του συγγραφέα - όμως σε αυτό το βιβλίο φαίνεται η μελέτη που έχει κάνει και κατάφερε με επιτυχία να με μεταφέρει σε μία άλλη εποχή, από την οποία έχω πολλές αναμνήσεις λόγω των παππούδων μου. Η εικονοπλασία στις περιγραφές κι οι ζωντανοί διάλογοι με έκαναν να νιώσω σε βάθος τις αγωνίες και τους φόβους όλων των ηρώων, κυρίως όμως της Μενεξιάς. Ένα από τα κυριότερα σημεία του μυθιστορήματος είναι το θέμα της υπέρβασης της ψυχής. Παρόλο που η ηρωίδα μαστίζεται από πολλές δυσκολίες, αρνείται να αφήσει τη ζωή της στο έλεος. Αντιμετωπίζει τους φόβους της κατά μέτωπο, κι αυτό πιστεύω πως είναι ένα ισχυρό μήνυμα που εμπνέει και δίνει κίνητρο στους αναγνώστες όλων των ηλικιών. Μια άλλη πτυχή του μυθιστορήματος είναι η σημασία της αληθινής αγάπης. Στο βιβλίο τονίζεται με τρυφερό τρόπο πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν στη ζωή μας άνθρωποι που πιστεύουν σε εμάς και τα όνειρά μας, που μας ωθούν για να γίνουμε ο καλύτερος εαυτός μας και που βρίσκονται δίπλα μας για να μας σηκώσουν όταν πάμε να πέσουμε. Συνολικά είναι ένα καλογραμμένο και ανατρεπτικό μυθιστόρημα που εμπνέει, γαργαλάει τη σκέψη και γεννά πληθώρα συναισθημάτων, κάνοντάς το αναμφίβολα ένα απαραίτητο ανάγνωσμα που ωθεί όλους μας να δούμε τη ζωή με άλλο μάτι, για να κερδίσουμε τον χρόνο που μας δίνεται.
Ξεκίνησα να το διαβάζω και εννοείται ότι έφυγε απνευστί. Αυτή τη φορά ομως, ένιωσα κι άλλα πράγματα διαβάζοντάς το που δεν είχα νιώσει στα προηγούμενα. Η ηρωίδα του βιβλίου, είναι μια γυναίκα η οποία παλεύει να διεκδικήσει μια θέση που της αξίζει στον κόσμο! Σε κάνει να συνειδητοποιήσεις, ότι εκείνη τη στιγμή που νιώθεις πως δεν έχεις άλλη δύναμη, ξαφνικά αντλείς περισσότερη και ανακαλύπτεις καινούρια όρια για τον εαυτό σου. Υπάρχουν σημεία, στα οποία σφιχτηκε το στομάχι μου και σας βάζω ένα δύο triggers warnings. Τελος, το βιβλίο θίγει το θέμα της εκδίκησης και ταυτίστηκα πολύ με τις τελευταίες σελίδες. Γενικότερα είναι ένα βιβλίο στο οποίο βλέπεις πόσο δυνατό πλάσμα είναι μια γυναίκα, πόσο άβυσσος είναι η ψυχή της και πως μπορεί να βρει τι δύναμη να μεταμορφωθεί και να διεκδικήσει τα παντα σε μια πατριαρχικη κοινωνία. •Το Μενεξιά θεωρώ ότι κουβαλάει μέσα του πολλά ονόματα εκεί έξω. •Αγάπησα την Αντωνία...
Kostas Krommydas ας γράψω τις εντυπώσεις μου χωρίς να φανερώσω την ιστορία 😉Κώστας Κρομμυδάς ένας αγαπημένος συγγραφέας και ένα νέο μυθιστόρημα " Κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω " Ένα μυθιστόρημα που με θρυλικές φωνές προηγούμενων γενιών, εκθέτει σκληρά κομμάτια της κοινωνίας μια άλλης εποχής που ανακαλύπτουμε δυστυχώς, ότι υπάρχουν ακόμη και σήμερα, συγκαλυμμένα με διαφορετική μορφή ... Ένα χάρισμα, ένα αθώο όνειρο αντιμέτωπο με τις σκοτεινές πλευρές της ζωής... Μπορεί ο πόνος που βιώνουμε να καθορίσει τη ψυχή και τις αξίες μας..? Μπορεί η αλήθεια της φιλίας και της αγάπης να γίνει βάλσαμο στη φωνή της καρδιάς...? Μπορεί η φωνή να αποτυπώσει το συναίσθημα...? Κάθε στιγμή μια νότα της ζωής,με τις όποιες δυσκολίες... Κάπου γλυκοχαράζει ένα φώς από μουσική, ακολουθήστε το με δύναμη,πίστη ,αγάπη και αισιοδοξία.. ! Συγκινητικό πολύ το ευχαριστώ σας στο τέλος του βιβλίου ❣️