Turks Fruit, het hartverscheurende verhaal van de gepassioneerde maar onmogelijke liefde tussen Olga en beeldhouwer Eric, verscheen oorspronkelijk in 1969 en bracht een schok teweeg in de Nederlandse letteren. Niet eerder werden liefde, seks en dood tot zo'n pulserend en vitaal geheel gesmeed.
Jan Hendrik Wolkers was a Dutch author, sculptor and painter.
Wolkers is considered one of the "Great Four" writers of post-World War II Dutch literature, along with Willem Frederik Hermans, Harry Mulisch and Gerard Reve (the latter authors are also known as the "Great Three"). He became noted in the 1960s mainly for his strikingly direct descriptions of sex.
His 1969 novel Turks Fruit was translated into ten different languages and published in English as Turkish Delight. It was also made into a highly successful movie, the Paul Verhoeven-directed Turks Fruit (1972) which was nominated for an Academy Award for Best Foreign Language Film and in 1999 won the award for Best Dutch Film of the Century.
From 1980 until his death, Wolkers resided on the Dutch island of Texel. He died on October 19, 2007, age 81, at his Texel home and was cremated in Amsterdam at De Nieuwe Ooster cemetery.
A number of his outdoor sculptures in the Netherlands have been subject to vandalism, presumably due to his use of glass as a construction material. Some examples are the Auschwitz-monument in Amsterdam and the monument on the dike at Ceres on Texel. In reaction to the destruction of the monument in 2003, Wolkers announced that he would use less glass and more steel for such monuments in future. The Jac. P. Thijsse monument in the water at Elemert on Texel does contain more steel, but glass is still a substantial part of the artwork.
Wolkers refused to accept several literary awards. In 1982 he refused the Constantijn Huygensprijs, and in 1989 he refused the P.C. Hooftprijs.
Sterke, beeldende scènes, heel, heel veel seks en verrassend genoeg toch nog een gevoelig liefdesverhaal Jullie leefden beestachtig gelukkig, en daar is gewoon een eind aangekomen. Buddyread with Floor Flawless!
Om meteen met de deur in huis te vallen start ik met een quote van de allereerste pagina van Turks Fruit: Ik verlang zo naar je. Terwijl ik je schrijf maakt mijn kut zuigende bewegingen als het mondje van een baby. De tegencultuur en het afzetten tegen beschaving en het burgermansbestaan spat er vanaf de eerste pagina af. Seks (met iedereen, inclusief de moeder van zijn vriendin), viezigheid, schimmel, snotjes, misogynie, iemand die door borstkanker een borst mist bespotten: het boek hakt er in de eerste twee hoofdstukken flink in. Er is plasseks als voorstel en natuurlijk komt anaal en wat spanking terig; elk hoofdstuk is wel gelardeerd met seks.
Ondanks dat het nogal heftig en gratuit overkomt (ook na 50 jaar nog) levert het ook pareltjes van scènes op, zoals de piemel die vast komt te zitten in de rits of de kotsende hond op hun bruiloft receptie, die teveel zwartgeblakerde vlees opeet van het dan nog hippe en nieuwe bbqen. En de horror scène waarbij een jonge Olga brood in de mond van haar pop stopt om deze te voeren en ze beloond wordt met maden die uit haar pop gekropen komen. Ook de aanval van overgeven bij een Chinees restaurant is niet te vergeten.
Hoewel ons naamloze hoofdpersoon graag vertelt over hoe hij 7 keer per dag seks heeft en ons bij tijd en wijlen vergast op een soort Marquis de Sade, is Turks Fruit uiteindelijk een best aangrijpend liefdesverhaal. Hij is toch verlaten door zijn Olga en probeert zich groot te houden, iets wat door het gevoelige laatste hoofdstuk nog verder pijnlijk aan de oppervlakte komt.
Makkelijk in taalgebruik, korte hoofdstukken; ik kan me goed voorstellen waarom dit nog steeds een veelgelezen Nederlandse klassieker is ondanks de ongemakkelijke en soms onsmakelijk seks. Drie sterren.
Laat ik maar beginnen zoals iedereen het verwacht: ja, dit boek zit stampvol expliciete scènes waarin de voor preutse mensen broodnodige eufemismen niet aanwezig zijn. Sex to the hardcore max. Can't take it? Leg het dan snel weg en lees een ander boek maar weet dat u wat mist want de manier waarop Wolkers al die expliciete anekdotes verwerkt tot het verhaal van een kunstenaar is goed.
Wolkers laat je wangen al stevig blozen met zijn eerste pagina's en dat is nog maar het begin van zijn schriftelijke rollercoaster. We worden meegesleurd in het verhaal van een kunstenaar die de liefde van zijn leven kwijtspeelt en dat verwerkt - of toch probeert- door zich te verdrinken in de kolkende maar voor hem lavende rivier van seksuele avontuurtjes. Een rivier die zodanig diep was dat hij er de liefde van zijn leven in verdronk en ze daardoor niet meer terug zag. Maar na een tijdje 'duikt' ze terug op en blijft de chemie tussen hen in zichtbaar,of leesbaar wat u prefereert. Door een lange flashback krijg je het verhaal van de kunstenaar en zijn Olga te horen. Een verhaal dat zo rauw, vulgair en ongeborsteld wordt verteld dat de zoetheid ervan de bittere rand krijgt die het nodig heeft. Want zegt u zelf, de melige liefdesverhalen zijn we ondertussen allemaal beu. En net dat is zo geniaal aan het boek van Wolkers. Hoe hij je zo op het verkeerde pad zet door zijn vertelstem. De unieke, oratorische kracht is gedurfd maar absoluut geslaagd! Hoe een verhaal dat zo onverbloemd wordt verteld toch zo mooi is wanneer je al dat expliciete, dat ruige ervan pelt. Een tragisch maar bloedmooi verhaal verpakt onder een bijzonder ruwe huid.
Een bittere bloem, die roman. Of een bitter snoepje, als dat beter bij de titel past.
This book started out as a porn. Today as I was reading the last chapter on the bus, I had to try really hard not to start crying - tears were filling my eyes. Never have I felt this much emotional connection with a book.
Shamelessly filthy and obscenely hilarious, Turkish Delight lays bare all the grotesque absurdity of life, death, love, and ego. At once gruesome and tender, it's painfully believable from start to finish, and studded with snapshot moments of such startling imagery (sometimes beautiful, sometimes disgusting, something both at once) that they're bound to stick with you, long after you've forgotten the characters or context. Certainly not for the faint of heart or weak of stomach, but as compelling now as it must have been fifty years ago.
Buddy-read met Henk Ik moest best wel wennen aan de expliciete scènes die erin voorkomen. Soms had ik ook het idee dat ik een erotisch boek aan het lezen was haha! Af en toe was het expliciete een beetje too much voor mij. Ik was nog niet over de ene shock heen of de volgende stond weer voor mijn neus... Maar al met al ben ik wel blij dat ik het eindelijk heb gelezen. Het is tenslotte een Nederlandse klassieker. En dat terwijl het helemaal niet aan voelt als een gedateerd boek! De schrijfstijl oogt modern en Wolkers schrijft best wel plat en recht voor zijn raap. Als ik kijk naar die tijd, dan snap ik wel waarom er veel ophef is geweest over dit boek. Als het in tegenwoordige tijd was uitgegeven, zou dat heel anders zijn gegaan denk ik.
Obsessieve seks (daar kan je tegenwoordig voor in therapie) en meer pies en poep dan een gemiddelde kleuter bij elkaar kan verzinnen. Dit was blijkbaar het hoogtepunt van de Nederlandse letterkunde in 1969. Had ik seksisme en geweld (binnen en buiten het huwelijk) tegen vrouwen al genoemd? Misschien bestond dat nog niet in die tijd, of werd het weggewuifd omdat het de dichterlijke vrijheid van de Grote Jan Wolkers was. Er zijn in Nederland zelfs straten naar hem vernoemd... Let wel: dit is geen generatiedingetje, want ook in de jaren ‘70, toen ik dit boek voor het eerst las, vond ik het 3x niks. TF staat te boek als een ontroerend liefdesroman. De verteller (en in hoeverre het autobiografisch, dan wel gebaseerd is op) is voornamelijk verliefd op zichzelf. Alle andere mannen zijn per definitie losers of sukkels; grote kunstenaars uit het verleden stellen ook niets voor vergeleken met hem; en alle vrouwen (inclusief Olga!) zijn er alleen maar om je lusten op los te vieren. Tegenwoordig noemen we dat misogynie. Toch nog 2 sterren? OK, de laatste paar hoofdstukken waren nog wel te doen, hoewel ook hier de verteller in het ziekenhuis waar Olga haar laatste adem uitblies geprezen werd omdat hij zo trouw op bezoek bleef komen. Ging het toch weer over hemzelf.
Dit boek laat me verlangen naar alles te lezen van Wolkers. Maar, echt alles: dagboeken, romans, zijn beeldend werk, zijn biografie. Hij is oh zo getalenteerd en inspirerend.
Moeilijke kwestie. Dit is namelijk best wel een goed geschreven boek met een duidelijk samenhangend, zelfs snugger en gevarieerd verhaal en het gaat niet alléén maar over seks, het heeft ook een gevoelig kantje… maar het was het niet voor mij.
Tot in de helft liet het boek mij koud. Dat ging daarna beter, ik kreeg onder andere meer begrip voor het hoofdpersonage, moest me er gewoon bij neerleggen dat zijn vorm van liefde en het uiten daarvan niet overeenstemt met mijn eigen invulling daarover. Sommige passages bevielen me nochtans wel en zat ik van te grienen, maar dat weegt bijlange niet op tegen de pagina’s die ik louter heb gelezen om dichter bij het einde te komen..
Na het beëindigen van Turks Fruit wachtte een koude slok koffie me op, wat op een vreemde manier paste bij hoe ik me voel bij Wolkers meest bekende werk. Achter de harde bolster van seks, vulgariteit en lompheid schuilt een sentimentalisme die je diep raakt.
The book is written almost entirely with exposition, which is common, I've discovered with translated books. There is very little dialogue. However, its such a good book. Full of raunchy humor and slang. One of the best books I'm read this year, and also ultimately it is so very sad. It's interesting, different from many books, because its translated but it is so unique and full of melancholy and the regret we all feel when a relationship ends. At first I thought the humor would kind of continue but it got progressively darker until the end. The ending was a little disappointing, because it seemed kind of flat in how it ended. There was no emotion in the ending.
In het begin heb ik zo vaak moeten kokhalzen om scenes die in dit boek beschreven werden. Vervolgens walgde ik ervan hoe verachrikkelijk de hoofdpersoon is. Ik vond niks romantisch aan zijn relatie met Olga. Niet alleen was hij haar aan het gaslighten en denigreren wanneer zij ergens door van slag was, maar hij mishandelde en verkrachte haar ook. Blijkbaar een symbool voor de jaren 60/70, Het maakt mij vooral blij dat ik toen niet leefde.
Η ανάγνωση του εν λόγω βιβλίου συνέπεσε συμπτωματικά με τον θάνατο του αγαπημένου μου ηθοποιού Ρούντγκερ Χάουερ, που πρωταγωνίστησε στην ταινία "Turkish Delight" του Πώλ Βερχόφεν στον ρόλο του Έρικ του εκκεντρικού γλύπτη που ερωτεύεται την Όλγα, μια συμβατική μεσοαστή. Οι δύο τους ζούνε ένα παράφορο έρωτα ο οποίος σημαδεύεται από τον θάνατο και στην σταδιακή απαξίωση του. Το βιβλίο (στο οποίο βασίζεται η ταινία) είναι από όσο κατάλαβα big deal στην Δανία και ο Βόλκερς αρκετά καταξιωμένος. Πρόκειται για ένα κείμενο χωρίς συμβατική συνοχή, κάτι σαν ημερολόγιο χωρίς ημερομηνίες αλλά περισσότερο με καταγραφή γεγονότων και σκέψεων που σταδιακά εξιστορούν τα γεγονότα. Ο χειμαρρώδης λόγος του συγγραφέα είναι αρκετά εθιστικός και το βιβλίο διαβάζεται άνετα αν ο αναγνώστης αντέξει τα ακραία παρακμιακά γεγονόταν που εξιστορούνται. Ο Βόλκερ σεξομανής, εκκεντρικός, αντισυμβατικός, χυμαρρώδης και ατίθασος ίσως ενοχλήσει στην αρχή αλλά καταφέρνει να κερδίσει την συμπάθεια του αναγνώστη με την ανιδιοτελή, παθιασμένη αγάπη του για την Όλγα. Ωραίο ανάγνωσμα και μια από τις σπάνιες φορές που η ταινία είναι το ίδιο καλή (ίσως και καλύτερη) από το βιβλίο.
Turks Fruit is een bekende roman van Jan Wolkers, mede door de verfilming van Paul Verhoeven met de toen negentienjarige actrice Monique van der Ven en Rutger Hauer, die de rol van Wolkers speelde. Het boek draait om de zinnelijke relatie tussen de ikfiguur en Olga, een meisje uit Alkmaar. Het is een sterk autobiografisch verhaal. De ikfiguur is net als Jan een beeldend kunstenaar met een atelier in Amsterdam, die een vrijgevochten leven leidt en met allerlei vrouwen het bed induikt. Olga geeft hem een lift vanuit Limburg naar Amsterdam en meteen slaat de vonk over. Ze trekt bij hem in en hebben veel seks, door Wolkers uitgebreid beschreven. Dat maakte het boek bij verschijnen omstreden. Als je het nu leest zit er ook wel humor in het verhaal, met name in de beschrijvingen van de vader van Olga die van moppen houdt. Wolkers laat merken dat de relatie niet eeuwig zal duren, zonder het einde te verklappen. Juist dat einde maakt het boek tot meer dan een sappig geschreven erotisch verhaal, het krijgt meer diepgang omdat het ook een oprecht liefdesverhaal is. Overigens valt er wel wat af te dingen op het vrouwbeeld van Wolkers, dat is nogal machoachtig.
I'm so burnt out from my Dutch Lit. class. I can't tell what I hate anymore: the literature I'm reading or the professors forcing me to read it. To be clear, I did not hate Turkish Delight. However, I did not like it either. I found it hard to sympathize or identify with the narrator, an entitled white man very interested in a woman's beauty and not much in anything else. The female characters, particularly Olga, are two-dimensional and not treated particularly well. The format is at least interesting; it's non-linear, which I did enjoy. I just have a hard time swallowing blatant misogyny and abuse disguised as the sexual liberation of the 1960s especially coming from a man's point of view. Not recommended!
What an odd book. Really struggled to see the point in this utterly bizarre relationship. Remind me not to trust Dutch recommendations again on "local classics".
Oké, luister eens goed. De woordkeuze is mooi. Er is VEEL seks. Wauw. In de 21e eeuw verliest dit boek zijn waarde een beetje. Het einde is wel ontzettend mooi.
De tijd begint te dringen, dus ik moet echt iets sneller lezen om mijn 2015 reading challenge te kunnen halen. Voor deze challenge moest ik nog 'a classic romance'. Ik had bedacht dat ik daarvoor mooi Woeste Hoogten kon lezen, maar aangezien ik daar behoorlijk tegenop zag en dit best een dik en pittig boek is, besloot ik op zoek te gaan naar een ander boek dat aan die eisen voldoet. En ineens had ik het! Turks fruit.. Natuurlijk. Echt een klassiek liefdesverhaal in Nederland en ik had het nog nooit gelezen, kortom perfect voor mijn reading challenge!
Bij de titel turks fruit gaan sommige mensen al lachen, maar eigenlijk viel het boek best mee.. De eerste helft van het boek is behoorlijk, uhh tja laten we het maar netjes houden en erotisch noemen. De tweede helft van het boek is dat juist helemaal niet. Het verhaal gaat over een kunstenaar die zijn grote liefde verliest en heimelijk geobsedeerd door haar blijft.
Eigenlijk vond ik het helemaal geen leuk boek om te lezen. Ik vond de kunstenaar echt een vervelend karakter hebben. Ik vond zijn kunstzinnige uitspatting ook maar saai om te lezen. En zijn daden en bedenkingen kon ik me totaal niet in vinden. Olga vond ik maar sneu. Een typje dat zo beïnvloed wordt door de grillen van haar moeder een daardoor hele vreemde dingen doet. Ze heeft duidelijk echt de genen van haar moeder.
Al met al weer een typisch literatuur boek voor mijn gevoel. Recht toe recht aan, weinig spannends aan.
Ik wist op voorhand dat er véél seks zou zijn in dit boek, maar dat bleek niet echt waar te zijn. Ongeveer elke seksuele scene is een verkrachting (bij deze: trigger warning, ik had het graag op voorhand geweten... misschien zien anderen dit wel gewoon als seks? Haha verontrustend, maar oke). Heel mannelijke (degoutante) blik, de manier waarop vrouwen beschreven worden is om te kotsen. Anderzijds: ik had eigenlijk niet anders verwacht van een boek uit 1969 :) Maar het is 2021 en dus misschien tijd om er met andere ogen naar te kijken. Vind ik het problematisch dat dit boek nog steeds massaal gelezen wordt? Nee, totaal niet, maarrrr ik vind wel dat we het over de problematische kant van het boek moeten hebben.
Los daarvan heb ik het boek heel graag gelezen. Mooi en gevoelig geschreven, heel ontroerend einde.
One of the few books I’ve read that absolutely crushed me. After reading the last lines I sat there for a minute and the started crying my eyes out. I feel like the main theme would be decay. Literally the decay of Olga’s body, and more importantly the decay of their relationship, but not their love. I think that’s why I absolutely love the title; Turkish delight doesn’t decay - and neither did their love.
What I really liked was the contrast between the heavy explicit content and the bittersweet love story underneath.
I read this book in its original Dutch and maybe that’s why it hit me so hard - books in my native language feel a lot more personal to me.
I do want to put a trigger warning on it because of the heavy sexual content - if that makes you feel uncomfortable you probably shouldn’t read the book!
Verliefdheid en liefdesverdriet, dood en rouw, en alle gestoorde gekheid die daarbij komt kijken, inclusief de geilheid, het narcisme, het geweld, de liefde, de haat, de tranen, alles: het zijn liefde en een gebroken hart die je tot totale waanzin kunnen leiden, en dat is het allermooiste wat het leven te bieden heeft, en dat geldt ook voor de dood en de rouw en wat die voor waanzin kunnen brengen, hoe lijden zo misselijkmakend verdrietig maar toch zo mooi is, omdat dat nou eenmaal leven is en we dat ergens uiteindelijk wel moéten accepteren, want het is dat of de dood.