Als eindredacteur van het televisieprogramma Voetbal International maakte journalist Michel van Egmond de opkomst, neergang en wederopstanding van media-fenomeen RenŽ van der Gijp van nabij mee. Tussendoor aten ze wekelijks een uitsmijter en namen samen het leven door.
In deze bundel krijgt de lezer een impressie van de meest bewogen periode in het bestaan van RenŽ van der Gijp en leert gaandeweg ook de andere kant kennen van Nederlands vrolijkste voetbalanalist. Gijp is een intiem portret van een unieke persoonlijkheid in de Nederlandse voetbalwereld. Met aandacht voor zijn spelerscarrire, zijn jeugd, zijn televisieloopbaan, zijn levensvisie en z'n beste anekdotes.
Een tamelijk simpel verhaal over Gijp (Rene van der Gijp), met hier en daar een anekdote van hemzelf, aan elkaar gepraat door observaties van Michel van Egmond zelf. Het las makkelijk weg, maar vond het weinig verhelderend en mist (psychologische) diepgang.
Gijpie. Heerlijke kerel. Nooit geweten dat hij altijd al zo'n mafkees was als bij VI aan tafel. Je kan geen hekel aan Gijpie hebben .. tenzij je een overkill krijgt. En dat is precies waar hij zelf dus ook aan ten onder ging: een overkill van zichzelf. Waar sommige beroemdheden zichzelf verliezen in zuipen of divagedrag komt Gijpie gewoon weer als zichzelf terug. Dat is karakter. Verder bestaat het boek uit geinige anekdotes en beschouwingen van collega's en vrienden over Gijp's inborst. Niets bijzonders. Hap, slik, weg. Het boek heeft ruim 300 pagina's, maar is zo gedrukt dat het eigenlijk maar 150 zijn. Koeieletters en witte zeeen tot aan de rand. Ik vind het best. Het las heerlijk in 1 dag weg op de camping en meer pretendeert het ook niet te willen. Het heeft alles om de ontvoering van Freddy Heineken eindelijk van de nummer 1 positie onder voetballers te stoten en die titel gun ik Gijpie van harte.
Iedere B- of C-ster krijgt tegenwoordig maar een boek of documentaire, maar wat als je een boek schrijft over iemand die daar eigenlijk totaal niet op zit te wachten. Die ondanks dat hij (tegenwoordig) dagelijks op TV te zien is begint te zweten wanneer er te veel aandacht aan hem besteed wordt. Precies dit is waarom van Egmond zo veel sportboeken weet te verkopen, De manier van schrijven is een geweldig makkelijk weglezend format.
Dit boek leest namelijk op dezelfde manier weg als hoe je een documentaire zoals deze tegenwoordig gemaakt worden kijkt. Michel loopt een half jaar met Gijp mee, observeert wat hij doet en stelt af en toe wat vragen om toelichting op de situatie te krijgen. Op die manier verandert een biografie van iets dat nogal zelfingenomen kan overkomen naar een luchtig verhaal met toch de nodige diepging. Het doet me dus denken aan zo'n real life docu van een nietszeggend personage dat toch leuk wegkijkt omdat je tijdens het beeld van de dingen die de desbetreffende persoon meemaakt ook een idee van zijn manier van doen, denken en laten krijgt.
Het hielp de schrijver ook dat hij precies het juiste moment uitkoos om de oud voetballer als een vlieg in de kamer rond te volgen. Inzinkinkje hier, paniekaanvalletje daar. En voor je het weet kom je veel meer te weten over de man die je op tv of geweldig vindt, of helemaal niks. Welke van de twee het ook is, Door de manier van schrijven denk ik dat iedereen hier wel goed doorheen komt.
Daarnaast denk ik dat Gijp zelf je een flinke doses relativering meebrengt tijdens het boek. En als het je lukt om een boek zo te formuleren dat ik het in 3 dagen uit weet te lezen, heb je iets heel erg goed gedaan.
Dit boek heb ik cadeau gekregen van een vriend. Het gaat uiteraard over het leven van René van der Gijp, zoals de voorkant van het boek ook doet vermoeden. Ik denk dat iedereen wel een (klein) beeld heeft van de persoon van der Gijp, vooral veel grapjes, hardop lachen en zijn mening geven over voornamelijk voetbal. Al doet hij tegenwoordig ook wereldwijde relevante onderwerpen bespreken in zijn talkshow.
Echter schuilt achter de gesloten deuren, weg van televisie en media, een hele andere man. Een man met schaamtes, verdriet, interne worstelingen en niet ten minste depressies. Iets wat je op de tv niet zag en eigenlijk ook niet verwachte. De dualiteit van het hoofdpersoon maakt dit boek mega interessant. Het boek is empathisch geschreven, je leeft constant mee met het hoofdpersoon en zijn worstelingen.
Het boek is geschreven op een prettige manier en dat maakt dat het makkelijk wegleest. Het boek wordt eens in de twee a drie hoofdstukken onderbroken door een interview-achtige stijl met van der Gijp. De keuze hiervoor is goed uit te leggen aangezien het de zwaardere hoofdstukken openbreekt met een luchtiger stuk tekst. Teksten waarvan wij van der Gijp kennen op TV.
Al met al een super mooi boek over een bijzonder persoon. Als je niet veel met René van der Gijp hebt of kent van TV, zou ik dit boek niet snel aanraden. Voor degene die dat wel hebben is dit een dikke aanrader.
Ik heb dit boek 10 jaar geleden gelezen. Tja, op zich wel geestig maar het beeld dat je van hem krijgt is toch dat van een lapzwans die nog nooit in zijn leven enige verantwoordelijkheid ergens voor heeft gedragen.
Uitstekend boek, het leest lekker weg en het voelt inderdaad een beetje alsof je naast de beste man op het terras zit.
Mijn handicap is wel dat ik dit programma al een aantal jaren volg en het "grote plaatje" al kende - dat gezegd wel lekker om dit even erbij te pakken terwijl dat programma even stil ligt. Toch een soort van vermaak/uitzending van VI.
Is dit een boek dat mij nog zal bijblijven voor de rest van mijn leven? Nee. Is dit een boek dat mij veel heeft geleerd? Nee. Is dit een boek dat ik met hartstikke veel plezier heb gelezen? O, ja zeker. Het boek staat boordevol levendige anekdotes, schetsen en gesprekken met van der Gijp, dat toch wel één van de grootste TV-persoonlijkheden van dit moment is. Zelf heb ik dit boek tegelijkertijd met wat 'zwaardere' kost gelezen, en dat beviel me heel goed. Het is echt weer even tot rust komen.
Oja, en ken je dat gevoel dat je een verslag moet schrijven van 50 pagina's, maar er maar net 40 hebt en dat je daarom maar de regelafstand groter maakt, het lettertype vergroot en de pagina-indeling ietwat aanpast? Dat heeft van Egmond geloof ik hier ook gedaan. De tekst had makkelijk op 200 bladzijdes gekund. Maar het leest hierdoor misschien ook wel weer een stuk makkelijker weg.
? Ik kreeg het boek als verjaardagscadeau van mijn werk in 2012 🤔 Rene van der Gijp (Gijp) vind ik al jaren grappig op tv, dat was toen ook al. Het boek laat hem dan ook van zijn grappige kant zien. De lach is nooit ver weg...en ook zijn relativering werkt bij mij vaak goed. Hij heeft van die uitspraken waar je dan even over nadenkt en dat je dan denkt : 'Tja, hij heeft gewoon gelijk, wat doe ik ook moeilijk soms ;-)' => Ik ga dit boek zeker later nog eens overlezen en dan lees ik hem vast weer in een dag uit. MW 31/7/12 Vandaag weer gekocht bij een Tweedehandswinkel nadat ik mijn cadeauboek 10 jaar geleden bij een minibiebje heb gelegd. Ik wil hem weer even doorbladeren voordat ik deel 2 ga lezen=>De wereld volgens Gijp MW14/8/25
Van der Gijp is geen slecht mens. Wél een zeer problematische man, gezien zijn grappen over homo's en transgenders.
Toch ben ik blij met dit boek. Openheid over depressie is belangrijk, en het leest lekker weg. Het heeft grote groepen Nederlanders aan het lezen gekregen, en kennis laten maken met depressie. Daarom toch vier welverdiende sterren.
René van der Gijp is een fascinerende persoonlijkheid, maar het boek blijft te anekdotisch om meer inzicht te geven de man. Leuk om te lezen, maar helaas niet meer dan dat.
Gijp is een boek wat makkelijk weg leest. Al vond ik de hoofdstukken die als interview waren geschreven minder prettig lezen.
Gijp is uit anders dan thuis. Uit komt hij over als de grapjesmaker, iemand die het leven niet serieus neemt. Waarom zou je je druk maken over dingen waar je niets aan kan veranderen? Wel ziet hij veel en kan daar over vertellen.
Thuis is hij gesteld op zijn rust, die tijd heeft hij nodig om zijn batterij op te laden. Het boek verteld wel en niet over zijn privé leven, zijn vriendin en zoons komen zijdelings aan bod in het boek.
Een boek met veel humor, maar het heeft ook een kant van dat het leven niet altijd even makkelijk is.
Ik begon aan deze onverbiddelijke bestseller (zo'n 350.000 exemplaren verkocht) en winnaar van de NS Publieksprijs 2013 met niet al te hooggespannen verwachtingen.
Niettemin las ik Michel van Egmonds neerslag van de opkomst, neergang en wederopstanding van oud-voetballer, voetbalanalist en media-fenomeen René van der Gijp in een periode waarin die laatste te kampen had met een burn-out in twee rukken uit.
Typische van Egmond-biografie waarbij zowel positieve als negatieve levenservaring van de protagonist een plaats krijgen. Dit zegt wel wat over René van der Gijp die men tegenwoordig toch als lolbroek kent van TV.
Mooi inkijkje in het hoofd van een bijzondere man. Het boekje laat zien wat er gebeurt als de rol/karikatuur die je speelt op TV steeds meer in het echte leven binnendringt.