Όταν ο μοσχαναθρεμένος πιανίστας Mαρίνος Φακιδάς πηγαίνει να καταταγεί στο Στράτευμα με τη γυαλιστερή Άλφα Pομέο της ερωμένης του, ούτε που υποψιάζεται πως μπαίνει στην πιο κρίσιμη περίοδο της ζωής του. Eπάνω στο αινιγματικό νησί Aυγό, η μάγισσα των συρματοπλεγμάτων καραδοκεί να τον πιάσει στο στόμα της, ενώ ο διοικητής ετοιμάζεται να φέρει όλους τους νέους Έλληνες αντιμέτωπους με το ιστορικό τους πεπρωμένο. Η συμπεριφορά του Αρχηγού του Πολεμικού Ναυτικού και η στάση των προαιώνιων αντιπάλων μας πυροδοτούν ανατροπές καθώς η δράση διαρκώς επιταχύνεται. Κι όταν όλα θα 'ρθουν τα πάνω-κάτω, ποιος θα μπορέσει -τάχα- να σταθεί στο Ύψος των Περιστάσεων;
Ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα που διαβάζεται ευχάριστα, όπως και τα περισσότερα του συγγραφέα. Δυστυχώς, όπως και σε άλλα έργα του Χωμενίδη (προσωπικά, το έχω παρατηρήσει στη "Φωνή" και στα "Λόγια-Φτερά") υπάρχει μία ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα και ένα πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα του βιβλίου, αλλά αυτό ξεθωριάζει από τη μέση και μετά. Το αποτέλεσμα, χωρίς να είναι κακό σου αφήνει μία αίσθηση χαμένης ευκαιρίας.
Τα πρώτα δύο μέρη τα βρήκα ιδιαίτερα απολαυστικά, γραφή που κυλούσε εύκολα κ ενδιαφέρον θέμα για τον ελληνικό στρατό στην δεκαετία του 90. Η γραφή του Χωμενίδη έχει κάτι το σαρκαστικό που δίνει μια ξεχωριστή οπτική στις καταστάσεις. Τα τελευταία μέρη δυστυχώς δεν μου άρεσαν το ίδιο, η πλοκή ξεφεύγει στο φανταστικό και τα όσα γίνονται είναι πολύ εξωπραγματικά.
Ενδιαφέρον αφήγημα σαν ταινία. Μέτριο επίπεδο σε σύγκριση με τα υπόλοιπα βιβλία του από την ίδια χρονική περίοδο. Όπως και να έχει, διαβάζοντας το σου φτιάχνει η διάθεση, ακριβώς σα μια καλή χαζοταινία το από γευμα της Κυριακής.
Παρακολουθουμε την πορεια του Μαρινου Φωκιδα στο στρατοπεδο στο νησι ΑΥΓΟ και τις ενεργειες του διοικητη Καβαλλαρη. Απογοητευτικο βιβλιο, αν και ξεκιναει σχετικα καλα, το ενδιαφερον ολο και μειωνεται. Καμια συγκριση με το Σοφο παιδι και τη Νικη.