In een kraakpand in de Antwerpse haven wordt drugshoertje Bieke Segers gewurgd teruggevonden, met de eenbenige drugsdealer Gommaar Meganck boven op haar. De man is bewusteloos en blijkt een hartaanval te hebben gehad. Hij kan zijn betrokkenheid – en schuld? – bij de dood van Bieke Segers niet ontkennen. Hof van assisen volgt à charge en à décharge het assisenproces tegen Meganck. Waar is de prothese gebleven? Wat is de rol van de Russen? Hoe zal de jury beslissen? Kan Meganck zijn straf ontlopen? Hoe zal advocaat Loos zijn pleidooi voeren? En de belangrijkste vraag: zal gerechtigheid geschieden?
Van Dievel vertelt de vele verhalen die elkaar in een assisenzaak kruisen: de besognes van de advocaat, de pijn van de ouders van het slachtoffers, de angst van de beschuldigde, de ambities van de juryhoofdman, de cafébazin die geen gezworene mocht zijn, de hoop op een scoop van de gerechtsjournalist, de erotische beslommeringen van de openbare aanklager… De auteur laat werkelijk alle partijen aan het woord, zoals het hoort in de schoot van Vrouwe Justitia.
Louis van Dievel schreef met Hof van Assisen een meerstemmige en caleidoscopische roman waar het vertelplezier van afspringt. Actueel en groots, hilarisch en aangrijpend tegelijk.
Heerlijk boek over een assisenproces zonder echt technisch te worden. Ook heerlijk om heel herkenbare plaatsen in Antwerpen en het Waasland tegen te komen .... tot de Plezantstraat in Sint-Niklaas toe. Heel bijzonder ontwikkeling op het einde. Het boek boeit van bij de eerste bladzijde tot en met de laatste.
leuk voor op vakantie, maar niet echt super. Weinig diepgang, beetje voorspelbaar. Doet me aan Aspe denken (en dat is niet echt een geweldig compliment).
Citaat : 'Het hof' klonk het plots. Vooraan ging een deur open en kwamen de drie rechters in vol ornaat binnengetreden. Een bode deed driftig teken dat iedereen overeind moest komen als blijk van respect. Review : VRT-journalist en auteur Louis Van Dievel schreef een lijvige roman over een fictieve assisenzaak, vanuit de ogen van de tientallen mensen die daarbij betrokken zijn. Van Dievel vertelt de vele verhalen die elkaar in een assisenzaak kruisen: de besognes van de advocaat, de pijn van de ouders van het slachtoffers, de angst van de beschuldigde, de ambities van de juryhoofdman, de cafébazin die geen gezworene mocht zijn, de hoop op een scoop van de gerechtsjournalist, de erotische beslommeringen van de openbare aanklager… De schrijver zoomt op iedereen in en vertelt hun verhaal. De auteur is een meester in het schetsen van volkse karakters en dat geeft de roman natuurlijk een mooie toets van couleur locale. En zit ook nog een boeiend verhaal in en dat wordt zeker niet verdrongen door de verslageving van de rechtszaak. In een kraakpand in de Antwerpse haven wordt drugshoertje Bieke Segers gewurgd teruggevonden, met de eenbenige drugsdealer Gommaar Meganck boven op haar. De man is bewusteloos, zijn prothese is gestolen en hij blijkt een hartaanval te hebben gehad. Hij kan zijn betrokkenheid – en schuld? – bij de dood van Bieke Segers niet ontkennen. Toch pleit hij onschuldig. Hof van Assisen volgt het assisenproces tegen Meganck en stevent op een bloedstollende ontknoping af. De Assisenprocedure ligt zwaar onder vuur. Is een groep van twaalf gewone stervelingen in staat om de waarheid boven te spitten? Uit Hof van Assisen van Louis Van Dievel blijkt inderdaad dat er veel kan misgaan, vooral door menselijke fouten maar toch is deze roman ook een prachtige ode geworden aan wat de schrijver zelf het democratische “theater" van Assisen noemt.
Het boek is geschreven in een wervelende schrijfstijl, waardoor het makkelijk wegleest. Daardoor is het ook wel moeilijk om het boek weg te leggen. Het verhaal op zich is boeiend, maar enigszins langdradig. Ik kan mij vergissen, maar de langdradigheid is mogelijk opzettelijk, omwille van het onderwerp.
Wat ik op zich minder kon appreciëren, is de typische Vlaamse miserie-stijl. Quasi alle karakters lijken op de rand van de maatschappij/waanzin te balanceren, waarbij de nodige gruwel en fysieke/seksuele intimidatie niet geschuwd wordt. Het stoorde mij nogal dat het boek er soms zo bol van stond, dat het afleidde van het echte verhaal. De ongebalanceerdheid is ook wel ergerlijk: bijna de volledige eerste helft van het boek schetst de karakters, waarna 1/3e over de effectieve zaak gaat. De ontknoping lijkt snel bij elkaar geschreven te zijn, waarna een epiloog op een drafje eigenlijk zoveel mogelijk informatie bij elkaar tracht te harken.
In Hof van Assisen door Louis van Dievel wordt uitgebreid het assisenproces beschreven, vanuit het gezichtspunt van iedereen die er ook maar iets mee te maken zou kunnen hebben. En dan bedoel ik ook echt iedereen. Het boek verandert steeds van perspectief en de “cast” is maar liefst 3 pagina’s lang. Verwarrend. En naar mijn mening, zwaar deprimerend.
Elk personage leren we uitgebreid kennen, en elk heeft nog een treuriger leven dan de vorige. Met een bijpassend treurig seksleven, want ja, ook dat moeten we allemaal meemaken van de schrijver. Slappe lullen van hier tot de grens met Nederland. Daarover gesproken, dit boek is een typisch worstenfestijn. Dit boek zal de Bechdeltest niet passeren. Vrouwen zijn slachtoffers, partners van die en die of verder opvulsel voor de scenes. Het schetst een beeld van grijze levens in grijze steden. Oh ja, en er is nog een verhaallijn over een geheim en het proces zelf, maar dat lijkt er verder niet zo toe te doen.
Eind 2017 werd het Hof van Assisen van de dood gered door het Grondwettelijk Hof. De volksrechtspraak wordt sindsdien kunstmatig in leven gehouden; veel toekomst zit er niet meer in. Sta mij daarom toe dit boek te beschouwen als een eerbetoon aan het Hof van Assisen, waarvan ik helaas slechts één zitting heb bijgewoond (en als het van Koen Geens afhangt, blijft het bij die ene zitting).
In de literatuur rijst binnenkort wellicht het volgende probleem: probeer maar eens een goed boek te schrijven over een 'gecorrectionaliseerde' moord, die niet aan een volksjury maar aan beroepsrechters ter beoordeling wordt voorgelegd ... Weg sfeer.
De lezer kan een week lang een (fictief) assisenproces volgen, zowel binnen als buiten de rechtzaal. Een lach en een traan met op het einde de vraag of een volksjury - een erfstuk van de Franse Revolutie - nog wel past in de 21ste eeuw.
Het vierde boek van Van Dievel dat ik lees en ik blijf fan.
Dit boek is geschreven vanuit alle betrokkenen in een assisenzaak: de beschuldigde, het openbaar ministerie, de 12 gezworenen, de advocaat van de beschuldigde, de voorzitter…
Het leest vlot maar ik mis literaire diepgang en kwalitatieve schrijfstijl. Ik vond het boek soms wat chaotisch en het was moeilijk om de verschillende verhaallijnen uit elkaar te houden.
vlot en aangenaam geschreven, leuke karakters, interessant om iets over de gang van zaken bij een assisenproces te weten te komen. Geen hoogstaande literatuur maar zeker wel een fijn boek voor een ontspannend leesmoment. Ik heb ervan genoten.
Beetje geïnspireeerd door 'De Rechtbank' kon ik dit boek niet laten liggen wanneer ik het op de boekenbeurs tegenkwam, niet wetende wat te verwachten. Gelukkig heeft het me positief verrast. Zeer aangename, straight-to-the-point schrijfstijl waar niet de zaak maar wel alle mensen betrokken tot de zaak in de kijker worden gezet, ieder met zijn eigen verhaal en elk interessant genoeg om te boeien en te blijven verder lezen. Kon me tot op het einde boeien dus zeker een aanrader.
If possible, I would have given this book 3,5 stars. The characters were entertaining, the crime story itself was portrayed rather well, but I felt the book itself lacked depth. I would have liked a bit more background on the actual workings of the department Justice and the court itself.
briljante beschrijving van de personages, een doorsnee van de huidige Belgische (Antwerpse) maatschappij, de kleine kantjes van de 'man in de straat'. En dan de onderliggende kritiek op het verouderde rechterlijke systeem. Schitterend.
Mooi concept, maar ik had (als Nederlandse) veel moeite met het Vlaamse taalgebruik. Jargon+Vlaams=onbegrijpelijk. Vooral de dialogen die fonetisch waren geschreven waren niet om door te komen. Erg zonde. Had een leuk boek kunnen zijn.
Super!!! Een combinatie van goed uitgebouwde karakters, verschillende verhaallijnen die allemaal de aandacht vasthouden, en een spannende low-profile manier van schrijven. Me like!