Sinds de verdwijning van hun zoon Robin is het leven een worsteling voor Koen en Myrna de Wit. Tot Robin op een dag op de stoep staat. Zowel zijn ouders als zijn broer en zusje sluiten het verloren gezinslid liefdevol in de armen. Maar de droom is niet zo mooi als hij lijkt. Waar is Robin al die tijd geweest? En wat verbergt hij?
Tamara Geraeds was born in 1981. When she was 6 years old, she wrote her first poem, which basically translates as:
A hug for you and a hug for me and that’s how life should be
She started writing books at the age of 15 and her first book was published in 2012. After 6 books in Dutch she decided to write a young adult fantasy series in English: Cards of Death.
Tamara’s bibliography consists of books for children, young adults and adults, and can be placed under fantasy and thrillers. Besides writing she runs her own business, in which she teaches English, Dutch and writing, (re)writes texts and edits books. She’s been playing badminton for over 20 years and met the love of her life Frans on the court. She loves going out for dinner, watching movies, and of course reading, writing and hugging her husband. She’s crazy about sushi and Indian curries, and her favorite color is red.
Ik werd in 1981 geboren in het Zeeuwse dorpje Arnemuiden. Al op mijn 6e schreef ik mijn eerste gedichtje:
Een knufje voor jou en een knufje voor mij en zo gaat het leven voorbij.
Op mijn 15e begon ik aan mijn eerste (jeugd)boek ‘Achtervolgd door de Dood’, dat ik in 2005 in eigen beheer uitgaf, onder het pseudoniem Jayda Rosa. Ook liet ik in dat jaar een bundel met gedichten drukken: ‘De tijd staat even stil’.
Jarenlang bleef ik dromen van een carrière als schrijfster en in 2011 kwam die droom eindelijk uit. Bij Karakter Uitgevers verscheen de bundel Bergen Bloedt, met daarin mijn spannende verhaal Elf November. Via Tenpages.com kwam ik vervolgens bij Kluitman terecht, die begin 2012 mijn debuut Nergens uitbracht. Mijn eerste Young Adult Jasper werd in 2013 door Uitgeverij Zilverspoor uitgegeven. Daarna volgde bij Uitgeverij Kramat de serie Christopher Plum , die nog steeds loopt, en daarna een aantal korte verhalen, waaronder het als boekje gepubliceerde Tegenwereld. In 2017 verscheen mijn allereerste boek voor volwassenen: Echo bij uitgeverij Kabook.
Inmiddels heb ik me volledig op het schrijven gestort. Begin 2011 startte ik mijn eigen bedrijf: Tekstbureau Charizma. Ik volgde de opleiding voor Docent Creatief Schrijven aan de HVA en geef nu cursussen. En daarnaast schrijf ik natuurlijk verder aan een aantal nieuwe boeken!
Sinds de verdwijning van hun zoon Robin is het leven een worsteling voor Koen en Myrna de Wit. Tot Robin op een dag op de stoep staat. Zowel zijn ouders als zijn broer en zusje sluiten het verloren gezinslid liefdevol in de armen. Maar de droom is niet zo mooi als hij lijkt. Hoewel het niemand verbaast dat Robin veranderd is door wat hij tijdens zijn jarenlange gevangenschap heeft meegemaakt, begint het er steeds meer op te lijken dat hij iets verbergt...
'Woede' zag ik voorbij komen op Kobo Plus en de omschrijving sprak mij meteen aan. Het verhaal begint erg goed. Myrna denkt overal haar verdwenen zoon te zien, maar helaas blijkt dat telkens niet zo te zijn. Tot op een dag de bel gaat en er een jongen voor de deur staat: het blijkt Robin te zijn. Iedereen is verbaasd maar ze nemen hem meteen weer liefdevol in de familie op.
Helaas blijkt Robin niet meer dezelfde jongen van een paar jaar eerder te zijn. Hij vertoont raar gedrag en herinnert zich ook niet alles meer. Ook lijkt het alsof hij iets verbergt...
De eerste helft van dit verhaal vond ik erg boeiend en mysterieus. Ik wilde weten wat er precies met Robin was gebeurd en waarom hij opeens weer voor de deur stond. Waar was hij al die jaren en wat was er met hem gebeurd?
De tweede helft vond ik een heel stuk minder. Ik vond het vergezocht en ook redelijk onrealistisch. Erg jammer, want ik denk dat dit best een goed verhaal had kunnen zijn als het beter was uitgewerkt.
Toch is 'Woede' leuk om eens gelezen te hebben. Ik geloof dat het volgend jaar als paperback uitgegeven gaat worden. Tot die tijd kun je het als e-book op Kobo Plus lezen!
Wanneer de zoon Robin van Myrna en koen verdwijnt ziet Myrna vrijweli n iedere jongen dat ze tegenkomt haar zoon Robin maar telkens loopt ze met haar hoofd tegen de muur tot de dag er een jongen aan hun deur staat die beweert hun zoon te zijn. Wat is er al die jaren gebeurt met Robin en wat heeft hij allemaal moeten verduren. Maar Robin is woedend en wil wraak. Een verhaal waar je echt wil weten hoe het verdergaat en hoe het gaat eindigen. Ergens was het verhaal zoals ik verwacht had maar toch waren er elementen die ik totaal niet in gedachten had.
Woede is een thriller wat je in je greep houdt. Een zoon wordt vermist en staat 5 jaar later op de stop met de mededeling ik ben Robin. Ik werd alleen maar nieuwsgierig hoe , en wat er was gebeurd , waar heeft hij al die tijd gezeten. Langzaam leren we hem kennen. Je denkt mee , en je voelt mee met de personages. Soms met onbegrip, je voelt de emoties, maar hoe meer je ze leert kennen , hoe meer je ze gaat begrijpen. En door de fijne schrijfstijl, en korte hoofdstukken, lees je snel een paar hoofdstukken , je kent het wel, ach nog eentje en voordat je het weet ben je een paar hoofdstukken verder. Ik heb het boek met plezier gelezen. En kijk uit naar de volgende, want dit smaakt naar meer.
Vijf jaar geleden is het zoontje van Koen en Myrna verdwenen. Ze weten niet wat er met hem gebeurd is. En dan staat Robin opeens voor de deur. Wat is er gebeurd en waarom doet hij zo raar? Heeft hij iets te verbergen? Is hij wel echt Robin, hun zoon?
Ik dacht even een paar bladzijden te lezen in Woede van Tamara Geraeds voordat we bezoek kregen. Maar het boek pakte me meteen en het was erg moeilijk om niet verder te lezen!
Woede bestaat uit korte hoofdstukken vanuit meerdere perspectieven. Hierdoor leer je meerdere kanten kennen, weet je wat er in zowel Koen als Myrna omgaat. Ze zijn allebei anders omgegaan met de verdwijning van Robin en verwerken zijn terugkomst op hun eigen manier. Ook zijn er hoofdstukken vanuit Robin, hierdoor weet je als lezer iets meer dan de hoofdpersonages.
Het boek pakte me en ik wilde door blijven lezen. Door de korte hoofdstukken en de afwisseling van perspectief leest het boek heel vlot. Maar er zat een plotwending in die ik aan zag komen. Dat vond ik wel jammer.
Woede van Tamara Geraeds is een thriller die je moeilijk weg kan leggen. Je wilt weten wat er gebeurd is en wat er staat te gebeuren. Het boek maakt je nieuwsgierig, heeft een mysterieuze sfeer en door de fijne schrijfstijl leest Woede heel vlot.
Woede is de nieuwe Kobo Original die is uitgekomen op 16 juni! Ik vind de Kobo Originals altijd heel leuk en was heel benieuwd naar deze.
Met veel plezier begon ik aan Woede. Vanaf het eerste hoofdstuk heeft het gelijk je aandacht en begint de spanning te komen. Het wekt veel vragen op waardoor je wilt doorlezen. Door de korte hoofdstukken vlieg je door het boek heen, ik vind dit heel prettig weglezen. De schrijfstijl van Tamara Geraerds is erg beeldend maar toch miste ik de emoties. Dit bleef voor mijn gevoel een beetje oppervlakkig terwijl het wel een boek is die een diepere laag met zich mee brengt. Ondanks dat vind ik het wel een goed plot, aan de ene kant is het voorspelbaar maar toch heeft genoeg verrasmomentjes. Het heeft een mysterieus tintje wat ervoor zorgt dat je door wilt blijven lezen. De spanning miste ik op sommige momenten wel, het is voor mij niet een boek die je op het puntje van je stoel houdt.
De hoofdstukken lees je vanuit Myrna, Koen en Robin. Wat ik heel leuk gedaan vind is dat je door Robins ogen ook het verleden mee krijgt. Op deze manier krijg je veel antwoorden maar toch blijft Tamara Geraerds je verrassen. De personages blijven oppervlakkig, de focus ligt vooral heel erg op de verhaallijn. Hierdoor kon ik mij best wel ergeren aan de personages omdat ik niet alle keuzes begreep die zij maakten. Er gebeurd een hoop en niet bij alles wordt heel goed stil gestaan. Dit heeft mij wel gestoord tijdens het lezen, voor mij zou dit heel heftig zijn en hier kwam het over alsof het niks was. Ondanks dat heb ik wel van het boek genoten!
Deze thriller begint echt super sterk. Ik kon werkelijk niet stoppen met lezen. Na een tijdje komen er wat verhaallijnen bij, waardoor ik soms mijn aandacht iets verloor. Echter waren de meeste verhaallijnen wel nodig om tot het plot te komen. En de verhaallijnen werden goed in het verhaal "verweven", dat is zeker een pluspunt!
Tijdens het lezen van de hoofdstukken van Myrna, kon je soms haar wanhoop voelen. Knap hoe dit beschreven is. Het voelde meerdere malen echt aan.
De meeste hoofdstukken zijn kort 6 a 8 bladzijdes, soms een enkele uitschieter van wat meer bladzijdes. Zelf hou ik van korte hoofdstukken. Wat mij betreft is dit dus een pluspunt. Heel soms verlies je daardoor je aandacht, want dan kwam er weer een stuk over andere verhaallijn. (Wat ik al eerder benoemde)
Je leest vlot door dit boek heen, mede dankzij de soepel lopende zinnen en fijne schrijfstijl.
Ik raad deze thriller dan ook zeker aan, 4 sterren voor deze spannende thriller!
‘Woede’ staat in het teken van twee ouders, Myrna en Koen, die vijf jaar geleden hun zoon Robin verloren. Van de één op de andere dag werd hij vermist. Vijf jaar later staat er ineens een elfjarige jongen op de stoep die hun zoon blijkt te zijn. Zou het echt?
Wat volgt is een bizar en emotioneel weerzien, maar ook een zware moeilijke periode. Want niemand weet waar Robin is geweest en wat hij heeft meegemaakt. Zijn gedrag is echter onvoorspelbaar en met kleine stapjes doen zowel Myrna als Koen gruwelijke ontdekkingen.
‘Woede’ is geschreven vanuit drie perspectieven. We lezen zowel vanuit Myrna en Koen als vanuit Robin.
Bij Koen en Robin krijgen we ook terugblikken naar het verleden, omdat er daarin enkele gebeurtenissen zijn die een belangrijke rol spelen voor het verhaal.
Laat ik beginnen te zeggen dat de schrijfstijl van Tamara vlot is. Ze neemt je moeiteloos mee het verhaal in en de spanning wordt vrijwel aan het begin van het verhaal al opgebouwd. Dit zorgt er zeker voor dat ze de aandacht van de lezer heeft en deze vast blijft houden tot het einde van het boek. Heel prettig.
De hoofdstukken vanuit Myrna en Koen zijn hier en daar behoorlijk intens. Dit heeft vooral te maken met de emoties en gedragingen van hen als ouders. Ze zijn hun zoon kwijt. En dit verdriet, deze onmacht, is duidelijk voelbaar.
Echter, wanneer Robin in beeld verschijnt en letterlijk op de stoep voor zijn ouderlijk huis staat, krijgt het verhaal hier en daar behoorlijk wat onrealistische wendingen.
Zowel Myrna als Koen nemen vrij snel klakkeloos aan dat het hun zoon is. Ook de politie, die vijf jaar lang op zoek is geweest naar Robin, neemt een aantal onrealistische beslissingen. Wat mij betreft maken deze keuzes en acties van zowel ouders als politie het verhaal ongeloofwaardig.
Jammer dat het er daardoor op lijkt dat Tamara geen onderzoek gedaan heeft naar hoe het er werkelijk aan toe gaat bij een vermissing van een kind.
Ook dat de politie een persconferentie houdt en daarbij de verloren jongen direct tentoonstelt, is een behoorlijke misser. Nee, zo werkt de politie niet.
Hadden alleen deze kleine puntjes die niet klopten in het verhaal gezeten, had ik er als lezer wat gemakkelijker overheen kunnen stappen.
Echter maakt Tamara een aantal fouten in het verhaal, die helaas al een hele hoop verklappen voor de oplettende lezer.
Ik verklap deze fouten natuurlijk niet, want dat zou betekenen dat ik nog meer spoilers weg zou geven dan dat de auteur zelf al doet.
Ook maakt Tamara hier en daar wat gekke sprongen in het verhaal. Zo lezen we een hoofdstuk vanuit Koen welke op weg is naar huis in zijn auto. Om rustig te worden, zet hij zijn auto aan de kant voordat hij verder naar huis rijdt. En ineens is hij al thuis en zit hij midden in een discussie met Myrna. Die hem vervolgens ergens mee confronteert, en waarvan nooit duidelijk wordt hoe zij daar aan komt.
Dit geldt ook voor een activiteit die Koen met Robin onderneemt. Zo is hij op school en zo is hij ineens met zijn vader op pad. Er mist opbouw naar bepaalde gebeurtenissen toe. Ook is niet duidelijk hoe lang Robin dan al terug is bij het gezin. Er is geen tijdsframe aanwezig.
Zeker wat missers in de uitwerking en uitleg dus. Jammer dat het de proeflezers ook niet is opgevallen.
De hoofdstukken vanuit Robin vond ik persoonlijk het interessantst. Voor mijn gevoel heeft Tamara haar focus op de uitwerking hiervan gelegd, omdat bepaalde zaken belangrijk zijn voor de ontknoping.
Dat Robin een zeer beschadigde jongen is komt goed over en daar werd ik zeker positief door verrast.
Persoonlijk vond ik Koen als personage het best uitgewerkt, omdat we van hem het één en ander aan achtergrond en verdieping krijgen. Pesten is een thema in zijn verleden en ook in dat van zijn zoon Robin.
Wat mij betreft een goed thema om mee te nemen in een verhaal, al laat Tamara ook hier wat kleine steekjes vallen. Het hoe en waarom wordt niet duidelijk en sommige zaken zijn gewoon te gemakkelijk uitgewerkt en benoemd.
Met geen van de personages heb ik op enig moment een echte band gevoeld. Ze waren daar echt te oppervlakkig voor uitgewerkt.
Alhoewel de spanning absoluut in het verhaal aanwezig was, was het uiteindelijke plot een beetje een tegenvaller.
Je ziet het van mijlenver aankomen, er wordt onrealistisch gehandeld door Myrna, Koen en politie en ook gaf het einde een beetje een happy ever after gevoel. En dat laatste is jammer, want wat er daadwerkelijk met hun zoon is gebeurt… daar komen we nooit achter. En was dat nou juist niet waar het boek om draaide?
Conclusie Tamara Geraeds had een goed idee, maar moet nog werken aan haar uitwerking. Vooral de basis van haar verhaal.
’Woede’ was geen mega slecht verhaal, maar er waren teveel dingen die niet klopten, die niet goed waren uitgewerkt en/of verdiept en die niet realistisch waren. En als je als auteur zelf al spoilers gaat weggeven aan het begin van je verhaal… Dan is dat niet echt handig.
De pluspunten zijn de vlotte schrijfstijl waardoor je moeiteloos door het boek heen vliegt, de korte hoofdstukken, de afwisseling tussen perspectieven en de opbouw aan spanning.
Deze thriller was wat mij betreft geen echte thriller. Meer een soort familie drama met een bijzondere uitwerking.
Een psychologische thriller heeft sterke personages met een gedetailleerde uitwerking nodig. Die waren hier niet aanwezig en daarom kan ik dit geen psychologische thriller noemen.
Geen hoogstandje en zeker geen boek dat ik zal onthouden.
Het krijgt drie sterren voor het idee en de toevoeging van wat interessante thema’s, maar vooral voor het feit dat je het boek snel uit hebt.
Koen en Myrna de Wit zijn vijf jaargeleden hun zoon verloren. Hij is op een dag niet meer thuis gekomen. Myrna en Koen hebben hierdoor een soort overlevingsmodus opgebouwd om dan toch maar voor Daan en Sofie door te gaan. Maar het gemis is vooral bij moeder Myrna enorm aanwezig. Zij ziet in ieder jongetje haar lieve Robin en dit zorgt soms voor ongemakkelijke momenten.
Op een dag wanneer Koen naar zijn werk is en Daan en Sofie naar school staat er een jongen voor de deur die aangeeft Robin te zijn. Myrna sluit haar jongen direct in haar armen. En zo volgt ook de rest van het gezin. Maar gaandeweg laat Robin toch wel wat trekjes zien die niet horen. Is dit door het feit dat hij vijf jaar is weggeweest of heeft het een andere reden.
Robin laat in dit verhaal ook stukjes zien van zijn tijd bij Freddy. De tijd die hij niet bij zijn ouders was en er voor moest zorgen dat hij zo min mogelijk opviel maar wel deed wat Freddy hem vroeg. Deze passages zijn grof en kind onvriendelijk, maar het laat wel zien waarom Robin is zoals hij is.
Geraerds weet ons als lezer op het puntje van onze stoel te krijgen. Iedere keer opnieuw laat ze kleine beetje vanuit Robin los waardoor je als lezer je goed kunt inbeelden in dit mannetje met zeker een heftig verleden. Ze weet je zo te prikkelen met haar woorden dat je door wilt lezen, je wilt weten wat het is dat Robin heeft gemaakt zoals hij nu is. En wat doet vader Koen toch allemaal? Waarin raakt hij verwikkeld?
Halverwege dit boek krijgen we ook een terugblik in het leven van Koen. Hij heeft het als jongen ook niet makkelijk gehad en werd tot op het bot gepest en dat heeft hem gemaakt tot wat hij nu is. Maar of hij helemaal blij is met zichzelf en zijn verleden, dat krijgen we als lezer ook te zien. Het zorgt ervoor dat Koen dingen doet waar hij op dat moment achter staat maar achteraf toch wel spijt van heeft.
Ook Daan en Sofie moeten wennen aan het weer een broer hebben. Een broer die ze gemist hebben. Maar de drie-eenheid van vroeger is direct weer voelbaar wanneer ze samen zijn. Dit verhaal laat de weg zien van een gezin dat weer herenigd is en hiermee opnieuw hun dynamiek moet samen stellen. De weg weer vinden met elkaar in welk opzicht dan ook. Een boek dat je van bladzijde een af in zijn greep houd totdat je de ontknoping nadert.
Zoals ik hierboven al aangaf heb ik eerder Tamara’s thriller ‘Kwelling‘ gelezen. Ook mochten wij haar een tijdje geleden, tijdens de Avond van het spannende boek, ontmoeten. Dan is het natuurlijk extra leuk om nu het nieuwste verhaal van deze auteur te lezen.
In het eerste hoofdstuk is te lezen hoe Myrna de Wit boodschappen aan het doen is en ze denkt dat ze haar zoontje Robin plotseling ziet. Maar Robin is al een aantal jaar vermist. Myrna weet niet hoe ze het heeft, vooral als de jongen aangeeft dat hij Brent heet en samen met zijn moeder aan het winkelen is. In dit eerste hoofdstuk weet Tamara al meteen de toon van het verhaal te zetten. Ook weet ze een sfeer neer te zetten die ik beklemmend wil noemen. Na dit eerste hoofdstuk wordt het al snel duidelijk dat Myrna het mis had en dat de jongen niet haar Robin is. Maar dan staat Robin plotseling voor de deur en is hun leven weer compleet. Of toch niet?
Eigenlijk vanaf het eerste hoofdstuk zit er spanning in het verhaal. Deze blijft ook het gehele verhaal aanwezig. Vooral in het begin merk je dat het verdriet van vooral Myrna centraal staat, zo erg zelfs dat ze dingen ziet die er niet zijn. Maar vanaf het moment dat Robin voor de deur staat merk je een ommezwaai. Deze begint met blijdschap, omdat Robin terug is. Maar even later verschijnen er ook grote vraagtekens, want wat heeft Robin meegemaakt? Waar is hij al die jaren geweest?
Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit Myrna, Koen en Robin. Bij de hoofdstukken die vanuit Koen en Robin geschreven zijn lezen we ook stukjes over vroeger. Want dat er vroeger iets gebeurd is, is al snel duidelijk, maar wat, dat blijft lang gissen. Ik snapte lange tijd niet hoe de vork in de steel zat, maar op een bepaald moment had ik het door en kan ik alleen maar zeggen dat Geraeds een goede psychologische thriller heeft geschreven die onder je huid gaat zitten.
Ik had deze thriller redelijk snel uit en dat betekent dat het verhaal mij wist te grijpen. Ik kijk dan ook weer erg uit naar nieuw werk van deze auteur!
Als Myrna door de supermarkt loopt ziet zij ineens haar zoon Robin lopen. Hij is al een aantal jaar vermist en ineens lijkt hij weer terug in haar leven. Helaas is dit al een aantal maal gebeurd en steeds is het toch een jongen die op hem lijkt. Vader Koen mist zijn zoon ook, maar kan de obsessie van zijn vrouw bijna niet aan. Dan op een dag belt Myrna haar man dat Robin nu echt op de stoep staat. Bij thuiskomst lijkt het inderdaad hun zoon te zijn. Hij is er slecht aan toe, maar Myrna ontfermt zich helemaal over hem. Toch lijken er vreemde dingen te gebeuren om het gezin heen. Natuurlijk is Robin veranderd door de gevangenschap, maar het lijkt er op dat hij toch iets verbergt.
Ook bij vader Koen zijn vreemde dingen aan de hand. Hij draagt ook geheimen met zich mee. Langzaam wordt ook zijn verlezen ontrafeld.
Tamara heeft een vlotte schrijfstijl en de korte hoofdstukken maken dat je het boek razendsnel uit leest.
Het verhaal wordt verteld van uit de drie personages Myrna, Koen en Robin. Langzaam bouwt de spanning zich steeds meer op. Myrna is ontzettend gelukkig dat haar zoon weer thuis is en wil hem alleen maar omringen met liefde. Koen heeft op zijn werk problemen maar ook in het verleden zijn er vreselijke dingen gebeurd die hem heeft gemaakt zoals hij nu is. Langzaam leer je ook zijn verleden kennen door de flashback hoofdstukken. Robin is thuisgekomen maar wat is er de afgelopen jaren gebeurd? Dat verhaal is verweven door het hele boek heen. Uiteindelijk komen alle perspectieven bij elkaar en komt het tot een bijzondere ontknoping.
Ik had al een beetje vermoeden dat het zo zou eindigen, maar het is fantastisch goed geschreven. Tot het allerlaatste moment blijft die spanning er in zitten en wil je weten wat er nu precies gebeurd is.
De titel van dit boek is heel goed gekozen. Bijna alle personages hebben te maken met “woede” in hun leven. Deze psychologische thriller is een echte aanrader!
Een emotiegevoelig onderwerp is hetgeen dat de boventoon in Woede voert. De lezer krijgt het verhaal vanuit verschillende perspectieven onder ogen. Vanaf het moment dat Robin weer aan de deur verschijnt, draait het perspectief ook voor een deel naar Robin. Het is een boek over sociaal isolement, verdriet, en traumatische gebeurtenissen. Criminaliteit kan daardoor niet helemaal uitblijven. Geraeds weet de emotionele vlakken op de juiste manier uit te beelden.Toch kan de lezer door een goede show don’t tell hier de juiste emoties moeiteloos uithalen. Het boek bezorgt de lezer nog weleens een ongemakkelijk gevoel. Vermoedelijk gaat het om genetische verbinding, een genetisch psychische ziekte wellicht? Telkens blijft de vraag opduiken wie Robin en Koen daadwerkelijk zijn. De lezer wil de waarheid boven water halen. Er is ook sprake van een psychologisch spelletje met trekjes van een dissociatieve identiteitsstoornis. Aan het begin, wordt er eigenlijk iets totaal anders gesuggereerd. Het laat de lezer hoe dan ook lekker speculeren. Hoewel de losse eindjes zich uiteindelijk niet makkelijk aan elkaar laten knopen, zijn het vooral de emoties die het in dit verhaal doen. In dit geval is het plot blijkbaar op uiterlijke toevalligheden gebaseerd. Geraeds laat het, voor in ieder geval de personages, logisch eindigen.
Namens Oona Agency mocht ik deze Kobo Original lezen. De flaptekst sprak mij aan, dus ik was erg enthousiast. Helaas is het boek mij tegenvallen en ik zal hieronder vertellen waarom.
Woede gaat over Myrna en Koen, maar ook over Robin. Sinds de verdwijning van Robin, is Mynra naarstig op zoek naar haar zoon. De relatie tussen Myrna en Koen loopt hierdoor niet zo lekker. Wanneer Robin van de een op de andere dag op de stoep staat, is Myrna dan ook dolgelukkig; haar verdwenen zoon is weer terug. Robin is natuurlijk veranderd, maar ergens klopt er iets niet. Robin verbergt iets voor zijn ouders, maar wat?
Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit Mynra, Koen en Robin. Het verhaal begint aangrijpend en de emoties van Myrna en Koen spatten van het papier af. Het verdriet, het ongeduld en het wantrouwen zijn goed neergezet. Het leest ontzettend vlot en de schrijfstijl van Tamara is beeldend en ze creëert met haar schrijfstijl een bijzonder sfeertje. Tijdens het lezen is er regelmatig een beklemmend gevoel aanwezig, het gevoel alsof er elk moment iets staat te gebeuren. En dat beklemmend gevoel zorgt ervoor dat je wilt blijven lezen. De titel Woede past ook perfect bij het verhaal en komt door het hele boek terug.
Er komen verschillende onderwerpen aan bod, waarvan de vermissing van een kind het meest aanwezige onderwerp is. En ergens daar mist er verdieping en enige geloofwaardigheid. Myrna en Koen geloven meteen dat de jongen voor de deur hun verloren zoon Robin is. Beide ouders denken niet aan een DNA-test en nemen de jongen zonder pardon op in hun huishouden. Tja, dat kon ik mij niet indenken.
Daarnaast gebeurt er veel. Dit zorgt er aan de ene kant voor dat het verhaal vlot leest en dat de nieuwsgierigheid wordt behouden. Maar aan de andere kant worden de gebeurtenissen niet volledig uitgewerkt of uitgediept. Best heftige onderwerpen komen aan bod, maar aangezien het niet wordt uitgediept lijkt het alsof er heel luchtig over gedaan wordt. Daarnaast bevat het verhaal verschillende ‘foutjes’, die niet benoemd kunnen worden zonder het verhaal te spoilen. Dit nam wel wat van het leesplezier weg.
Lees dit boek als je houdt van psychologische thrillers, met door het hele boek een beklemmend sfeer, een gevoel alsof er iets staat te gebeuren. Een verhaal waarin afgewisseld wordt door meerdere personages en heden/verleden. En als je nog niks van Tamara Geraeds hebt gelezen!
Boek leest makkelijk en vlot door de kinderlijke schrijfstijl. Waar ik me nogal aan stoorde waren de steeds terugkerende zinnen met dezelfde handeling; in ieder hoofdstuk word er wel ‘koffie gezet’ gevraagd of ‘iemand koffie wil’ of iemand ‘neemt een slok van zijn koffie’. Dit ook met de pakjes tissues, zweet druppels die van voorhoofden werden geveegd, iemand slaakt een gil of zicht en ik heb 4x gelezen dat er bij iemand gal omhoog kwam.
Het verhaal is ook vrij ver gezocht. Niet mijn ding.
Het spijt me vreselijk maar ik vond het een heel ongeloofwaardig verhaal. Het heeft zeker een paar mooie elementen die als ze realistischer waren toegepast in het plot er een goed boek was afgeleverd. Helaas was is dat voor mij nu niet het geval. De 3 verschillende perspectieven en de schrijfstijl zijn fijn en duidelijk. Het boek leest lekker weg. Ik struikel echt over de ongeloofwaardigheid van het verhaal. Ik geef het dan ook maar ⭐️⭐️
Zodra ik dit boek oppakte en er in begon, kon ik het niet meer wegleggen. Je zit gelijk in het verhaal, hoe het is voor dit gezin om hun zoon en broer te moeten missen komt erg op je af. En de blijdschap dat Robin weer terug is, maakt snel plaats voor achterdocht... hoe zit dit nu in elkaar? Het einde was verrassend, en je gaat iedereen weer met andere ogen bekijken. Erg van genoten!
Na jaren staat hun vermiste zoon Robin weer op de stoep. Myrna en Koen zijn dolgelukkig, maar waar is Robin al die tijd geweest en wat heeft hij allemaal meegemaakt, want er is iets heel vreemds met hem aan de hand..
Het is het wel bekende recept van korte hoofdstukken uit verschillende perspectieven en er worden sprongen gemaakt van heden naar verleden, dit vind ik altijd erg fijn lezen!
De start van het verhaal vond ik erg mysterieus en ik was al snel erg nieuwsgierig naar wat er zou gaan gebeuren. In de tweede helft gebeurde er in korte tijd wel erg veel, het einde ging heel snel en sommige wendingen vond ik een beetje too much. Omdat de gebeurtenissen elkaar snel opvolgen vlieg je wel echt door het boek. Helaas vond ik het einde een beetje onrealistisch, minpunt!
Je leest dit verhaal vanuit verschillende perspectieven: in het heden vanuit Myrna en Koen en in het verleden vanuit Robin. Vanaf het begin is het duidelijk dat er wat gebeurt is vroeger maar dit sluimert door het boek heen, je voelt echt de onderhuidse spanning. Het wordt pas laat duidelijk wat er nu gebeurt is. De spanning wordt dus goed opgebouwd. De schrijfstijl is ook fijn, goede afwisseling tussen de personages zodat je van alle kanten leest hoe het allemaal zit en ervaren wordt en korte hoofdstukken.