Το Μωρό της Σοφίτας

by Lena Manta, Λένα Μαντά

Μια ιστορία θέλω να σου πω, χωρίς ήρωες αλλά με πολλά θύματα. Χωρίς όπλα αλλά με καθημερινές μάχες. Χωρίς νίκες αλλά με δυνατούς νικητές. Μια ιστορία θέλω να σου πω για την ελπίδα…

Εσύ που κρατάς στα χέρια σου τούτο το γραπτό, άκουσες ποτέ για τα «μωρά της σοφίτας»; Σου πέρασε από το μυαλό πόσες ψυχές δεν είδαν ποτέ το φως του ήλιου, ενώ έτρεχαν να το ανταμώσουν γλιστρώντας από τα σπλάχνα της μάνας τους; Ανίδεος είσαι, αναγνώστη, για τα μικρά και μεγάλα δράματα μιας κοινωνίας που έκρυβε, όπως η γάτα τις ακαθαρσίες της, ολισθήματα, αμαρτίες, ακόμη και ακολασίες, όπου μπορούσε. Σε υπόγεια, σε σοφίτες, και κάτω από το χώμα καμιά φορά…
Βρέθηκαν πολλά τέτοια μωρά, έπειτα από χρόνια, όταν τα παλιά αρχοντικά ήρθε η ώρα τους να γίνουν πολυκατοικίες. Οι συνθήκες υγρασίας φαίνεται ότι έπαιξαν ρόλο ώστε να μετατραπούν σε μικροσκοπικές μούμιες που σόκαραν όσους τα ανακάλυψαν. Τα μωρά της σοφίτας…
Εγώ δε βρίσκομαι ανάμεσά τους όμως… Είμαι ένα μωρό της σοφίτας αλλά εγώ έζησα. Και μεγάλωσα…. Για να γράψω την ιστορία μου…

464 pages, Paperback

Published May 4, 2023

About the author

Librarian Note: This is the name variant in the Latin alphabet. See the author's profile in Greek: Λένα Μαντά.

Reviews

[Argy M. · Rating 4 out of 5]

Αρκετα ενδιαφερον! Προσεγγιζει μια θεματολογια, που δεν εμφανιζεται συχνα στα μυθιστορηματα! Πολλα κοριτσια τη δεκαετια του '50 και του '60, προκειμενου να επιβιωσουν, αναγκαζονταν να εργαστουν σε σπιτια, τις περισσοτερες φορες, σε αθλιες συνθηκες. Κυλουσε γρηγορα και ηταν ευχαριστο.

[StavrouLa VouLa · Rating 5 out of 5]

Δεν ξερω τι να πω για το συγκεκριμενο βιβλιο...Ολα τα συναισθηματα περασαν απο πανω μου τις ωρες που το διαβαζα... Χαρά, θυμός, θλίψη και πάλι απο την αρχή χαρά,θυμός,θλίψη όπου όταν ξανα ηρθε η χαρα δεν εφυγε.!!! Γέλασα αλλά και έκλαψα πολύ.... Ειχα πολυ καιρο να κλαψω με βιβλιο... Μπραβο σας κ.Μαντα....Λατρευω τα βιβλια σας και το μωρος της σοφιτας εγινε το αγαπημενο μου.!!! Με το καλο να υποδεχτειτε το εγγονακι σας και σας περιμενουμε και παλι πισω στη συγγραφη γιατι ο κοσμος των βιβλιων σας χρειαζεται.!!!!

[Mihaela Barbălată · Rating 5 out of 5]

Απλά τέλειο, καταπληκτικό!
Το μόνο τη τα άλλαξα , είναι το τίτλο, " Τα παιχνίδια της μοίρας"!

[Lamprini · Rating 3 out of 5]

Το συγκεκριμένο βιβλίο αναφέρεται σε μια ιστορία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και παραθέτει στον αναγνώστη πληροφορίες με ωραίο και εύκολο τροπο μέσα από τη συγκεκριμένη ιστορία! Σαν ιστορία δεν μου άρεσε ιδιαίτερα και κάποια σημαντικά σημεία της ιστορίας τα αναφέρει απότομα ή πολύ σύντομα! Παρόλα αυτά, είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο με μια ιδιαίτερη ιστορία!

[Mike · Rating 4 out of 5]

Το μωρό της Σοφίτας κάτι διαφορετικό από την κ Μαντα εδώ τα λέω πιο αναλυτικά https://youtu.be/Db1Y3iXpLLU

[Valentini Georgopoulou · Rating 5 out of 5]

«Τα μωρά της σοφίτας ήταν ψυχές που δεν είδαν ποτέ το φως του ήλιου.»



Κατά τη δεκαετία 1950 – 1960, στα πλούσια αρχοντόσπιτα της Αθήνας, κατέφθαναν από τα χωριά νεαρά κορίτσια για να δουλέψουν ως υπηρέτριες, ώστε να μπορούν να συντηρούν την πολυμελή οικογένειά τους στο χωριό, στέλνοντας τα χρήματα του μισθού τους.




Η Λαμπρινή Ντραγκόγια, το πρώτο από τα οκτώ παιδιά μιας οικογένειας από κάποιο χωριό της Ηπείρου, θα σταλεί στην Αθήνα ως «ψυχοκόρη». 12 χρονών παιδί, με λιγοστά ρούχα στριμωγμένα σ’ένα μπόγο, θα αποχαιρετήσει για πάντα την οικογένειά της. Νιώθει φόβο για το άγνωστο, πίκρα και θυμό που την ξερίζωσαν, χωρίς καν να την ρωτήσουν, από το σπίτι και την οικογένειά της.




Αθήνα 1952. Η Λαμπρινή θα βρεθεί στο Κολωνάκι, σ’ένα διώροφο αρχοντικό με σοφίτα, έχοντας ως αφεντικά της τον Ανδροκλή & Ευφροσύνη Θεοχάρη. Άνθρωποι με Α κεφαλαίο, ζεστοί, συμπονετικοί, ευγενικοί. Δίπλα τους έζησε πολύ όμορφα χρόνια. Την σέβονταν, την αγαπούσαν, την εκτιμούσαν και της φέρονταν με τον καλύτερο τρόπο.



Η τύχη και η ζωή της Λαμπρινής, δυστυχώς σε μερικά χρόνια θα αλλάξει ρότα. Ο θάνατος του Ανδροκλή θα φέρει τα πάνω – κάτω. Η Ευφροσύνη δεν αποδέχτηκε ποτέ τον θάνατό του, δημιούργησε και ζούσε σε έναν δικό της κόσμο, παρέα με τον αγαπημένο της σύζυγο. Του μιλούσε λες και ήταν δίπλα της, κουβέντιαζε μαζί του, έτρωγαν και περνούσαν χρόνο μαζί. Το μυαλό της είχε χαθεί σε σκοτεινούς δρόμους και απομακρυσμένα μονοπάτια και η καλοκάγαθη γυναίκα δεν φαινόταν να θέλει να αντικρίσει την αλήθεια και την πραγματικότητα.




Στο αρχοντικό θα εγκατασταθούν η αδερφή και ο ανιψιός της Ευφροσύνης, η Πανδώρα και ο Σίμος για να την προσέχουν και να την φροντίζουν. Η Πανδώρα όμως δεν είχε καμιά σχέση με την αδερφή της, ήταν το άκρως αντίθετο. Κακιά, κακόψυχη, εγωίστρια, κακεντρεχής, ψηλομύτα, με κακούς τρόπους και άθλια συμπεριφορά απέναντι στη Λαμπρινή. Δεν διστάζει να σηκώσει το χέρι της ανά πάσα στιγμή και να την χαστουκίζει, της μιλάει λες και είναι σκουπίδι και όχι ανθρώπινο ον με ψυχή και αισθήματα. Εκείνη είναι η κυρία, ενώ η Λαμπρινή το δουλικό. Από εδώ και πέρα η Πανδώρα θα είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, αυτή θα έκανε κουμάντο. Και ο Γολγοθάς για την Λαμπρινή έχει μόλις ξεκινήσει.




Το 15χρονο πλέον κορίτσι έβρισκε ηρεμία στο δικό της καταφύγιο, στην σοφίτα του σπιτιού, έχοντας ως μοναδική παρέα μια άλλη υπηρέτρια από ένα γειτονικό σπίτι, την Κατινίτσα. Μαζί μοιράζονταν τους πόνους, τις πίκρες, την δυστυχία και την μοναξιά τους. Τα χειρότερα όμως για την Λαμπρινή δεν άργησαν να έρθουν. Ο Σίμος, ένας ανεπρόκοπος και σάπιος άνθρωπος, εκμεταλλευόμενος την δεινή θέση της κοπέλας, δεν δίστασε να την ξυλοκοπάει βάναυσα και να την βιάζει σε τακτά χρονικά διαστήματα. Βιασμός του σώματος και της ψυχής. Εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η κοπέλα δεν είχε σε κάποιον να στραφεί να μιλήσει, να ζητήσει βοήθεια, κάποιον να την σώσει. Μέρα με την μέρα μαράζωνε, το μαρτύριο δεν είχε τέλος και σανίδα σωτηρίας δεν έβρισκε.




Το 1956 η Λαμπρινή έμεινε έγκυος. Τι μπορούσε να κάνει; Για έκτρωση ούτε λόγος, καθώς δεν υπήρχαν τα χρήματα, αλλά και να τα έβρισκε δεν θα το έκανε, γιατί πολλές κοπέλες είχαν πεθάνει στο χειρουργικό τραπέζι από γιατρούς – χασάπηδες. Έτσι αποφάσισε να κρύψει την εγκυμοσύνη από όλους και να γεννήσει το παιδί μόνη της στην σοφίτα.




Ένα πανέμορφο κοριτσάκι, η Θαλασσινή, αντίκρισε το φως της ζωής. Άλλο ένα μωρό της σοφίτας, όμως αυτό κατάφερε να επιζήσει και όχι να πεθάνει σε κάποια σκοτεινή γωνιά πεταμένο από τα ίδια τα χέρια της μάνας του. Ναι, η Θαλασσινή επέζησε, μεγάλωσε και έρχεται να μας αφηγηθεί την ιστορία της. Μια ιστορία δίχως ήρωες, αλλά με πολλά θύματα. Μια ιστορία για την ζωή, τα θαύματα, την τύχη, τις συμπτώσεις, τα παιχνίδια της μοίρας, την δύναμη της θέλησης, την ανθρωπιά, την αγάπη, την καλοσύνη, το πεπρωμένο, το όνειρο και την ελπίδα…




«Το μωρό της σοφίτας» είναι ένα εξαιρετικό κοινωνικό μυθιστόρημα. Ένα βιβλίο άκρως συγκινητικό, που θα σε κάνει να νιώσεις πολλά και εναλλασσόμενα συναισθήματα. Οι χαρακτήρες είναι αληθινοί, άρτια δομημένοι και σκιαγραφημένοι, έχει γρήγορη ροή και οι καταιγιστικές εξελίξεις κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι και την τελευταία σελίδα.
10 / 10

[Γιώτα Παπαδημακοπούλου · Rating 4 out of 5]

Διαβάστε το review στο site μας:
https://www.culture21century.gr/2023/...

Το καλοκαίρι πλησιάζει -γιατί ακόμα δεν το έχει πάρει απόφαση να μας επισκεφτεί και να μείνει- και όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, έτσι και φέτος, η Λένα Μαντά, πιστή στο ραντεβού της με τους αναγνώστες της, επέστρεψε με ένα νέο κοινωνικό μυθιστόρημα, που για μια ακόμα φορά μάς "ταξιδεύει" στον χρόνο, συστήνοντάς μας μία ιστορία που όσο ενδιαφέρουσα είναι, άλλο τόσο τρομακτική είναι, ειδικά αν αναλογιστείς πως ο πυρήνας της δεν βρίσκεται μέσα στο φάσμα του μυθοπλαστικού, αλλά στην πραγματικότητα, στην αληθινή ζωή, που πολλές φορές μπορεί να γίνει πιο άγρια απ' όσο μπορεί να χωρέσει ανθρώπου νους.

"Το μωρό της σοφίτας" είναι ένα βιβλίο που εξιστορεί τα γεγονότα της ζωής της Θαλασσινής, που κόντρα σε όλα τα προγνωστικά κατάφερε να επιζήσει, να μεγαλώσει, να μοιραστεί την ιστορία της με όλους εμάς. Γιατί η Θαλασσινή δεν ήταν ένα απλό μωρό, αλλά ένα μωρό της σοφίτας, όπως τόσα και τόσα άλλα, που καταδικάστηκαν να γεννηθούν και να πεθάνουν μέσα σε σκοτεινές σοφίτες και υπόγεια, χωρίς να δουν ποτέ το φως του ήλιου, χωρίς να έχουν την ευκαιρία να νιώσουν τη ζεστασιά της αγκαλιάς της μάνας τους, χωρίς καν να προλάβουν να πάρουν την πρώτη τους ανάσα πολλές φορές -άλλα γεννιόντουσαν νεκρά κι άλλα με φρικτές παραμορφώσεις- γιατί κάτι τέτοιο θα φανέρωνε τη βρομιά που οδήγησε στη γέννησή τους, θ' αποκάλυπτε το χειρότερο πρόσωπο της ανθρώπινης ύπαρξης, που κρύβεται πίσω από δήθεν ευγενικά χαμόγελα.

Τέτοια ήταν και τα χαμόγελα της οικογένειας όπου κατέληξε η μητέρα της Θαλασσινής, όταν νέο κορίτσι ακόμα άφησε το σπίτι της προκειμένου να πάει στην Αθήνα να δουλέψει, ώστε να μπορεέσει να παντρέψει τις αδελφές της, όπως τόσο και τόσα άλλα κορίτσια που βρίσκοντας σε παρόμοια κατάσταση μ' εκείνη. Κι εκεί που ο κύριος και η κυρία της φάνηκε να την αγκαλιάζουν σαν παιδί τους, ήρθαν οι νυχτερινές επισκέψεις του πρώτου, που λαχταρούσε να την αγκαλιάσει ως κάτι περισσότερο, να ξεδιπλώσει το ακόλαστο πάθος του, κάτι που έφερε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, για την οποία υπήρχαν μόνο δύο διέξοδοι: η άμβλωση και το να κρατήσει η κοπέλα το μωρό χωρίς να φανερώσει σε κανέναν την αλήθεια, κρύβοντάς το από τα μάτια, όχι μόνο των ανθρώπων, αλλά του ίδιου του Θεού.

Τη δεκαετία του '60 η Ελλάδα δέχτηκε πάρα πολλές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές, οφειλόμενες σε μεγάλο βαθμό στην εισροή επαρχιωτών στα μεγάλα αστικά κέντρα -και όχι μόνο- στις όπου η συγγραφέας τις αποτυπώνει με ρεαλισμό και λεπτομέρεια στο βιβλίο της. Έτσι, πολλά κορίτσια κλήθηκαν να ζήσουν την επίγειά τους κόλαση και τα παιδιά τους να γεννηθούν και να πεθάνουν, χωρίς κανείς να μάθει γι' αυτά, φτάνοντας μάλιστα πολλές φορές στο σημείο, τα άψυχα κορμάκια τους να μουμιοποιηθούν λόγω της υγρασίας, με πολλά τέτοια μακάβρια ευρήματα να έρχονται στο φως την εποχή των αντιπαροχών. Κι ομολογώ πως αν και είχα ακούσει τον όρο "μωρά της σοφίτας", ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να το ψάξω περισσότερο, όχι μέχρι σήμερα, και με έναν κάπως διεστραμμένο τρόπο, χαίρομαι που η ιστορία αυτή της κυρίας Μαντά μού έδωσε το έναυσμα για να το κάνω, κερδίζοντας μια γνώση που δεν είχα, όσο μακάβρια κι αν είναι αυτή.

Το βιβλίο της κυρίας Μαντά βασίζεται σε αληθινή ιστορία και αυτό το κάνει πολύ πιο αληθινό, ανθρώπινο και συγκινητικό, γιατί από τη μία σε βοηθάει, η ιδέα και μόνο, να ταυτιστείς περισσότερο με αυτή τη γυναίκα που αγωνίστηκε να σώσει το μωρό της, όσο και με εκείνο που πάλεψε να κρατηθεί στη ζωή, αλλά και γιατί, από την άλλη, μας αποδεικνύει πως μπορεί να υπάρξει μια ακτίδα φωτός ακόμα και στα πιο ανήλιαγα μέρη και εκεί είναι που γεννιέται πραγματικά η ελπίδα. Ένα όμορφο, παρά τη σκοτεινιά του, "ταξίδι", καλογραμμένο και με αρκετές λεπτομέρειες που μαρτυρούν τη μελέτη τη συγγραφέως πάνω στο θέμα, το οποίο αποτυπώνεται στο χαρτί με τρόπο που δεν γίνεται να μην σε αγγίξει.

[Δημήτρης Κώτσος · Rating 5 out of 5]

Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφύλιου η Ελλάδα υπέστη μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές. Η πείνα και οι στερήσεις οδήγησαν μεγάλο μέρος του πληθυσμού να μεταναστεύσει σε άλλες χώρες.

Η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου μας είναι η Λαμπρινή που οδηγήθηκε να γίνει ψυχοκόρη στην τρυφερή ηλικία των δώδεκα χρόνων της για να καταφέρει να συντηρήσει την οικογένεια της.

Η Λένα Μαντά στο νέο της βιβλίο καταπιάνεται με ένα κοινωνικό θέμα που άνθισε τις δεκαετίες του 50 και 60. Το υπηρετικό προσωπικό στα σπίτια των πλουσίων λειτούργησε ως μέσο οι άντρες να ασκούν εξουσία και να επιβάλλουν τις γενετήσιες ορμές τους. Αυτό τις περισσότερες φορές είχε ως συνέπεια να προκύπτουν πολλές ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και να γεννιούνται πολλά μωρά στην αφάνεια.

“Το μωρό της σοφίτας” εδώ δίνει το δικό του στίγμα και προσπαθεί να βρει τις ρίζες του και την σχέση του με τα άτομα που το περιβάλλουν.

Ένα μυθιστόρημα που με τις συνεχείς αποκαλύψεις που γίνονται σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Μου άρεσε η ύπαρξη της παράλληλης αφήγησης και το πόσο ωραία η συγγραφέας ψυχογράφησε κάθε πρόσωπο.

Η ιστορία της Λαμπρινής είναι βασισμένη σε ιστορίες γυναικών που υπέφεραν στα χέρια των εργοδοτών τους και υπέμειναν τον εξευτελισμό γιατί δεν είχαν την δυνατότητα να ξεφύγουν.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

[GEORGETTE NANOU · Rating 4 out of 5]

http://georgette60.blogspot.com/2024/...

Ένα κοινωνικό θέμα σχετικά με τις ψυχοκόρες που κατείχαν μία ξεχωριστή και ιδιαίτερη σχέση κατά την δεκαετία του '60.Μία ειδική δεκαετία που έχει αφήσει ένα βαθύ ιδεολογικό,πνευματικό,κοινωνικό και αισθητικό στίγμα.Κορίτσια που εγκαταλείπουν νησιά και επαρχία, τις περισσότερες φορές λόγω οικονομικής εξασφάλισης των οικογενειών,για υπηρέτηση ευπόρων οικογενειών όπως η Λαμπρινή και η Κατινίτσα της συγκεκριμένης ιστορίας.Η μεν Κατινίτσα ζει και εργάζεται σε μία δύστροπη οικογένεια όπου υπάρχει και πρόβλημα σίτισης η δε Λαμπρινή στην αρχή τυχερή γιατί ζει με την οικογένεια της Ευφροσύνης και του Ανδροκλή που την είχαν σαν κόρη τους.Δυστυχώς όμως μετά από διάφορα δυσάρεστα γεγονότα την αρχηγία αναλαμβάνει η αδελφή (Πανδώρα)και όλα αλλάζουν ,οπότε η τύχης της Λαμπρινής τελειώνει και ειδικότερα όταν υπάρξει η επιβολή της ανδρικής σεξουαλικής κυριαρχίας επάνω της και φυσικά τα επακόλουθα αυτής.Το βιβλίο δίνει το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής και ανάλυση των ψυχοκόρων ειδικά επιμένοντας στην αθέατη πλευρά τους.Ευκολοδιάβαστο με μία πλοκή που τρέχει και με την γνωστή απλή γραφή της συγγραφέως.

[Georgette Nanou · Rating 4 out of 5]

http://georgette60.blogspot.com/2024/...

Ένα κοινωνικό θέμα σχετικά με τις ψυχοκόρες που κατείχαν μία ξεχωριστή και ιδιαίτερη σχέση κατά την δεκαετία του '60.Μία ειδική δεκαετία που έχει αφήσει ένα βαθύ ιδεολογικό,πνευματικό,κοινωνικό και αισθητικό στίγμα.Κορίτσια που εγκαταλείπουν νησιά και επαρχία, τις περισσότερες φορές λόγω οικονομικής εξασφάλισης των οικογενειών,για υπηρέτηση ευπόρων οικογενειών όπως η Λαμπρινή και η Κατινίτσα της συγκεκριμένης ιστορίας.Η μεν Κατινίτσα ζει και εργάζεται σε μία δύστροπη οικογένεια όπου υπάρχει και πρόβλημα σίτισης η δε Λαμπρινή στην αρχή τυχερή γιατί ζει με την οικογένεια της Ευφροσύνης και του Ανδροκλή που την είχαν σαν κόρη τους.Δυστυχώς όμως μετά από διάφορα δυσάρεστα γεγονότα την αρχηγία αναλαμβάνει η αδελφή (Πανδώρα)και όλα αλλάζουν ,οπότε η τύχης της Λαμπρινής τελειώνει και ειδικότερα όταν υπάρξει η επιβολή της ανδρικής σεξουαλικής κυριαρχίας επάνω της και φυσικά τα επακόλουθα αυτής.Το βιβλίο δίνει το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής και ανάλυση των ψυχοκόρων ειδικά επιμένοντας στην αθέατη πλευρά τους.Ευκολοδιάβαστο με μία πλοκή που τρέχει και με την γνωστή απλή γραφή της συγγραφέως

[Searchingthemeaningoflife Greece · Rating 5 out of 5]

[...]Μόνη της παρηγοριά ήταν οι λίγες ώρες που κρυβόταν στη σοφίτα της και σκυμμένη πάνω από το τεφτέρι της έγραφε με τα μικρά στρογγυλά της γράμματα, σπρώχνοντας τον πόνο ανάμεσα στις γραμμές του. Μόνο εκεί, στη φιλόξενη ησυχία του χώρου με την κεκλιμένη σκεπή, που δύσκολα μέτριου ύψους άνθρωπος στεκόταν όρθιος, η Λαμπρινή ένιωθε ότι υπήρχε καθαρός αέρας ν' ανασάνει. Καθισμένη στο μπαούλο, κοίταζε τον ουρανό και προσευχόταν να βρεθεί τρόπος να γλιτώσει κι ας ήξερε πως αυτό που ζητούσε από τον Θεό ήταν ακατόρθωτο ακόμη και για την Παντοδυναμία Του...
[... ]

[Vassiliadi · Rating 5 out of 5]

Η ρέουσα γραφή της Λένας Μαντά για άλλη μια φορά αποδεικνύεται θαυματουργή. Σε 48 ώρες σε κρατάει δέσμιο μέχρι να φτάσεις στην τελευταία σελίδα. Μου άρεσε που δεν είχε υπερβολές, ούτε έγινε μελό. Τα νήματα της μοίρας δεν φτάνουν σε ακραίες καταστάσεις. Είναι ένα βιβλίο που θίγει ένα μεγάλο μέρος τοτινού πληθυσμού , το οποίο υπέφερε κ κακοπερνουσε. Υπάρχει δικαίωση, κάτι κατευναστικο για τον αναγνώστη. Ακόμη και οι πιο αντιπαθητικοι χαρακτήρες στο τέλος αλλάζουν.

[Desp_gk · Rating 5 out of 5]

Ένα μυθιστορημα που σε κρατά το ενδιαφέρον από την αρχή όπως ξέρει καλά να κανει η κ.Μαντα.
Αγάπησα αρκετούς από τους χαρακτήρες και αναρωτήθηκα άραγε γίνεται να υπάρχει τόση καλοσύνη; Δεν μπορεί κάπου θα στραβώσει σκεφτόμουν κάτι θα γίνει και δεν με απογοήτευσε. Οι εξελίξεις πολλές, εναλλαγή συναίσθηματων θυμού, αγωνίας νευρίασα πολύ με δυο χαρακτήρες αλλά τον εναν ιδίως τον μισής.
Στο τέλος φυσικά έκλαψα και ενιωσα ότι όλα μπηκαν στη θέση τους ενιωσα πως ήρθε η λύτρωση .

[Τσέρι · Rating 5 out of 5]

Συγχαρητήρια κυρία Μαντά. Ένα υπέροχο βιβλίο που απλά δεν ήθελα να τελειώσει. Σαν ταινία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου. Πολλές φορές μάλιστα στη φαντασία μου οι εικόνες της ιστορίας του βιβλίου μου ερχόταν ασπρόμαυρες στο μυαλό και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας ήταν παλιοι γνωστοί ηθοποιοί. Βιβλίο που με άγγιξε βαθιά.

[Giota Oikonomou · Rating 1 out of 5]

Κουραστικό. Κάθε φορά είναι σαν να διαβάζω τα ίδια και τα ίδια. Απορώ γιατί μερικοί συγγραφείς δεν καταλαβαίνουν ότι χρειάζονται ένα διάλλειμα. Να ηρεμήσουν κι αυτοί και εμείς κάπου. Δεν χρειάζεται να βγάζουν ένα βιβλίο κάθε χρόνο λες και είναι παραγωγή εργοστασίου αν δεν έχουν κάτι να πουν. Τουλάχιστον μου το δάνεισαν και δεν το πλήρωσα. Πάλι καλά.

[Mina · Rating 3 out of 5]

Σαφώς και περνάει χαλαρά η ώρα με το βιβλίο. Δυστυχώς όμως για ακόμη μία φορά η κυρία Μαντά δεν απέφυγε την εύκολη λύση του να καταφύγει σε δραματουργικές υπερβολές, στην προσπάθεια της να προκαλέσει το συναίσθημα του αναγνώστη και έτσι και τη συμπάθεια του. Οι ήρωες της, όπως πάντα, είναι ίδιοι και απαράλλαχτοι όπως σε όλα της τα βιβλία. Περνάει πάντως η ώρα.

[Sotiris Charalambous · Rating 5 out of 5]

Μόλις τελείωσα αυτό το υπέροχο βιβλίο! Είναι απλά μαγικό! Σε καθηλώνει από την αρχή μέχρι το τέλος! Πολλά συγχαρητήρια Κυρία Μαντα το θεωρώ ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχετε γράψει! Εγώ το έχω βάλει στο top 5 των αγαπημένων μου βιβλίων!

[Leni Dededaki · Rating 5 out of 5]

Εντάξει, από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Όσοι του έδωσαν λιγότερο από 5 αστέρια, πραγματικά δεν καταλαβαίνω το γιατί. Μια ιστορία που τραβάει χρόνια με λύπες, χαρές, πολύ θυμό και πολλά γιατί.. με απορρόφησε τόσο πολύ που το διάβασα σε 3-4 ημέρες.

[Pely · Rating 5 out of 5]

A great book
Points out the injustice between the rich and the poor in Greece in the 20th century
Also criticises the way the majority of people of “good society” disrespected the girls working in their houses

[Eva Rokana · Rating 4 out of 5]

Πολύ καλό, αν και οι πολύ τραβηγμενες συμπτώσεις πάντα με χαλάνε

[Stylianos · Rating 1 out of 5]

Αν και το συγκεκριμένο βιβλίο ξεκίνησε, το ξεκίνησα με τις κατάλληλες προυποθέσεις, με συγχωρείτε αλλά οχι.

[Nikos Fotiou · Rating 5 out of 5]

Πολύ ωραίο βιβλίο, για μια περίοδο που επέχουμε κρύψει κάτω από το χαλί.

[Georgia Piperidou · Rating 5 out of 5]

4.5 γιατί κάπως πολύ βολικά ήρθαν όλα. Ωστόσο πολύ απολαυστικό, με πληθώρα συναισθημάτων!

[Maria Nicolaou · Rating 5 out of 5]

Υπέροχο βιβλίο.. Ανάμεικτα συναισθήματα και βουρκωνεις σε πολλά σημεία του βιβλίου! Από τα καλύτερα βιβλία της!!

[Faye · Rating 5 out of 5]

Καταπληκτικό!! Είχα καιρό να διαβάσω βιβλίο στην κυριολεξία σε 2 μέρες!!

[Σεβη Sevi · Rating 5 out of 5]

Μου άρεσε πολύ. Το διάβασα πολύ γρήγορα με έντονα συναισθήματα. Θυμού, λύπης, χαράς.